«Νοστιμίζει τὸ σέλινο τὴ φασολάδα καὶ στὴ μέση δύο λάμδα φοράει πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα». Αὐτὸ τὸ ἀξιοθρήνητο καὶ κρανιοκενὲς σχόλιο δὲν τὸ διαβάζεις σὲ κείμενο θεατρικῆς ἐπιθεώρησης, ἐλαφρολαϊκοῦ τύπου, ἀλλὰ σὲ βιβλίο Γλώσσας τῆς Β´ δημοτικοῦ. (Τετράδιο ἐργασιῶν, α´ τεῦχος, σελ. 43). Καὶ στὴν σελίδα 76 τοῦ βιβλίου Γλώσσας α´ τεῦχος τῆς ἴδιας τάξης καὶ πάλι, πρὸς ἐμπέδωση προφανῶς, ἐπαναλαμβάνεται ἡ δηλητηριώδης ἀπρέπεια κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ μας ὀνόματος σὲ κείμενο μὲ τίτλο “Στὴ Χωχαρούπα”. ”Καλῶς τοὺς φίλους ἀπ᾽ τὴν Ἑλλάδα, πού ᾽χει τὴν Κρήτη καὶ τὴν Λευκάδα κι ὁ κόσμος τρώει φασολάδα καὶ πάει βαρκάδα στὴ φεγγαράδα”. Ὁπότε τὸ 7χρονο Ἑλληνόπουλο ποὺ ἔρχεται στὸ σχολεῖο “γιὰ νὰ γιομίζη προκοπὴ κι ἀρετή”, κατὰ τὸν πατριδοφύλακα Μακρυγιάννη- σχολεῖο τὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ εἶναι θεματοφύλακας τῶν τιμαλφῶν ἀξιῶν τοῦ ἔθνους καὶ θύλακας ἀντιστάσεως στὴν ἀπροκάλυπτη πιὰ ἐπίθεση κατὰ τῆς συνταγματικῆς διάταξης ποὺ προβλέπει “τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς συνείδησης”- τὸ ἀποσβολωμένο, λοιπόν, Ἑλληνόπουλο, μαθαίνει ὅτι ζεῖ στὴν χώρα τῆς φασολάδας, τῆς Ἑλλάδας, κατὰ τὴν ἀξιοθρήνητη ὁμοιοκαταληξία τους. (Νὰ σημειώσω παρενθετικῶς κάτι. Ὅλοι οἱ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλῶσσα καὶ τὴν διδακτική της, γνωρίζουν ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀθῶα παραμυθάκια καὶ χαζοχαρούμενες, ἀδιάφορες παραπομπὲς στὰ σχολικὰ βιβλία, ἀλλὰ ὅτι κάθε κείμενο, ἀκόμη καὶ ἕνα πρόβλημα μαθηματικῶν προάγει συγκεκριμένες ἀξίες καὶ στάσεις ζωῆς).
Θὰ γιορτάσουμε τοῦ χρόνου τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς ἁγιασμένης Ἐπανάστασης τοῦ ᾽21, τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Συστάθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν πρωθυπουργὸ μία ἐπιτροπή, τῆς ὁποίας προΐσταται ἡ κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου. Προφανῶς τὸ κριτήριο ἦταν οἱ… μνημειώδεις ἐκδόσεις της γιὰ τὴν συγκεκριμένη ἱστορικὴ περίοδο καὶ ἡ διεθνοῦς ἀκτινοβολίας προσφορά της στὴν ἀνάδειξη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Φάνηκε αὐτὸ στὸ παραδαλοειδὲς πανηγύρι τῶν λεγόμενων Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004, ποὺ ἀκόμη τὸ πληρώνουμε. Ἡ ἐπιτροπὴ στελεχώθηκε ἀπὸ πρόσωπα πού, στὴν πλειονότητά τους, τὸ μόνο διαπιστευτήριό τους εἶναι ὁ ἑλληνοκτόνος προοδευτισμός. Ὁ ἑσμὸς τῶν πανεπιστημιακῶν τύπου Ρεπούση ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὴν ἀποσύνθεση τῆς Παιδείας. Ἤδη ἕνας ἐξ αὐτῶν, ὀνόματι Χατζής, δημοσίευσε τὶς ἔντυπες κουτσουλιές του, παρουσιάζοντας τὸν Καποδίστρια ὡς δικτάτορα καὶ τὸν Καραϊσκάκη ὡς περίπου ἀλιτήριο καὶ ἀνάξιο λόγου.
. Ἐρωτῶ ὅμως: τί ἀξία ἔχουν οἱ γιορτὲς καὶ οἱ ἐκδηλώσεις γιὰ τὸ κοσμοϊστορικὸ “Εἰκοσιένα”, ὅταν στὰ κρισιμότερα βιβλία τοῦ κράτους, αὐτὰ ποὺ περιέχουν τὴν ἐπίσημη θέση τῆς πολιτείας γιὰ ἕνα ἱστορικὸ γεγονός, τὰ σχολικὰ βιβλία, τὸ ἔνδοξο ᾽21, γελοιοποιεῖται, συκοφαντεῖται καὶ διαστρεβλώνεται; Τὸ καλύτερο καὶ ἐντιμότερο μνημόσυνο γιὰ τὴν ἡρωικὴ γενιὰ ποὺ μᾶς ἀπελευθέρωσε ἀπὸ τὴν τουρκικὴ φρίκη, θὰ ἦταν νὰ πεταχτοῦν κλωτσηδὸν ἀπὸ τὰ βιβλία Γλώσσας τῶν παιδιῶν ὅλες οἱ ἀντεθνικὲς μαγαρισιὲς καὶ οἱ νεοταξικὲς θεωρίες.
. Δύο εἶναι βασικὲς θεωρίες τὴν νεοταξικῆς διανόησης, ποὺ καταδυναστεύουν Πατρίδα καὶ Παιδεία.
. Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι τὸ κράτος προηγεῖται τοῦ ἔθνους, εἶναι, δηλαδή, τὸ ἔθνος κατασκευὴ τοῦ κράτους - συγκεκριμένα τῆς ἀστικῆς τάξης ποὺ δημιούργησε τὸ κράτος. Ὡς κατασκευὴ ἢ “ἐπινόηση” πρέπει νὰ ἐξετάζεται ἑπομένως καὶ ἡ “ἐθνικὴ” ἱστορία.
. Ἡ δεύτερη, ὅτι τὸ κράτος ὡς δημιούργημα μίας κυρίαρχης ὁμάδας ποὺ μπορεῖ νὰ περιέχει στοιχεῖα ἀποκλεισμοῦ τῶν ἄλλων, μισαλλοδοξίας καὶ ὁλοκληρωτισμοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ ἀντεπεξέλθει στὶς σημερινὲς ἀπαιτήσεις τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ πολυπολιτισμικοῦ χαρακτήρα τῆς κοινωνίας (ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας καὶ τῶν λαθρομεταναστῶν) καὶ πρέπει νὰ ἐγκαταλείψει τὴν “ἐθνική” του βάση. Μὲ λίγα λόγια ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἁπλῶς ἡ χώρα τῆς…φασολάδας).
. Ἐπανέρχομαι στὸ ὑβριστικὸ περιεχόμενο τῶν βιβλίων γιὰ τὸ ᾽21. Μία ἀληθινὴ “δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις” τῶν ἡρώων θὰ ἦταν νὰ γίνει μία ἐπιτροπή, ἡ ὁποία θὰ ἐλέγξει τὰ βιβλία Γλώσσας ὅλων τῶν σχολικῶν βαθμίδων καὶ θὰ ἐκπαραθυρώσει βλάσφημες κυριολεκτικὰ ἀναφορὲς ὅπως:
Στὴν Νεοελληνικὴ Γλῶσσα Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -ἀφιέρωμα στὸ ᾽21 μὲ τίτλο «Ἡ παράσταση». Ἀντιγράφω ἕνα ἀπόσπασμα: «…τότε ὁ Βαγγελάκης ποὺ ἔκανε τὸν Μπότσαρη καὶ τὸν στένευε ἡ στολή του, ἔσκυψε νὰ πάρει τὰ τσαρούχια μου νὰ μοῦ τὰ δώσει καὶ φάνηκε τὸ σώβρακό του καὶ τὰ κορίτσια ἔβαλαν τὰ γέλια κι ἐκεῖνος τὰ κλάματα… Καὶ ὁ κύριος διευθυντής… ἄρχισε νὰ φωνάζει:– Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου! καὶ εἶπε “καὶ τοῦ χρόνου” κι ὅλοι σηκώσαμε τὰ χέρια μπροστὰ καὶ εἴπαμε καὶ ζήτω κι ἡ κυρία Οὐρανία φώναξε πάλι προσοχή! καὶ σταθήκαμε ὅλοι προσοχὴ καὶ τραγουδήσαμε τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ γιατί χαίρεται ὁ κόσμος καὶ χαμογελάει πατέρα; καὶ φύγαμε νὰ πᾶμε σπίτι μας νὰ φᾶμε σκορδαλιὰ γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἡμέρας, νὰ κοιμηθοῦμε, νὰ ξυπνήσουμε, νὰ βάλουμε τὰ καλά μας καὶ νὰ πᾶμε νὰ ποῦμε χρόνια πολλά τοῦ Βαγγελάκη ποὺ εἶχε τὴν ἐθνικὴ ἑορτή του». (Σὲ τέτοια ἀξιοθρήνητη γλῶσσα γραμμένο τὸ κείμενο – «σπασμένα ἑλληνικά»!! Καὶ στὴν ἴδια σελίδα, ἀντὶ νὰ μπεῖ μία εἰκόνα τοῦ ᾽21, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ «Ἔξοδος», παρεισέφρησε διαφήμιση γιὰ τὸ ἐρεβοειδὲς κινηματογραφικὸ ἔργο «Ὁ ἄρχοντας τῶν δαχτυλιδιῶν»!!).
. Τὸ ἴδιο χλευαστικὸ καὶ ἀνίερο ὕφος συναντοῦμε καὶ στὸ «Τετράδιο Ἐργασιῶν» Νεοελληνικῆς Γλώσσας τῆς Β´ Γυμνασίου (σ. 35). Κείμενο μὲ τίτλο «Ἀρχίζουμε πρόβες γιὰ τὴν ἐθνικὴ γιορτή». Ἀντιγράφω καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κουρελούργημα ἕνα ἀπόσπασμα (τὰ ἀποσπάσματα ἐνίοτε εἶναι καί… ἐκτελεστικά! «Ἐκτελοῦν» καὶ μαγαρίζουν ἀνυποψίαστες, ἀθῶες παιδικὲς ψυχές!).
«Τέλεια! Σήμερα στὸ μάθημα τῆς μουσικῆς ἦταν τέλεια! Γιατί ἀπὸ αὔριο ἀρχίζουμε πρόβες γιὰ τὴ γιορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου. Θὰ κάνουμε πρόβες μὲ τὴ χορωδία, θὰ χάνουμε μαθήματα! Ἔχουμε μία κάπως μικρὴ χορωδία στὸ σχολεῖο, καμιὰ τριανταριὰ ἄτομα καὶ ἔχει πλάκα. Τὸ ρεπερτόριο θά ᾽ναι τὸ συνηθισμένο: Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι καὶ δῶσ᾽ του… Ἀπὸ τώρα ὀνειρεύομαι τὶς ὧρες μαθημάτων ποὺ θὰ χαθοῦν στὶς πρόβες. Καὶ ἡ καλλιτεχνικοῦ, ἡ Βαφιώτη, μᾶς λέει ὅτι θέλει μία ὁμάδα νὰ σχεδιάσει κάτι σκηνικὰ καὶ κάτι Κολοκοτρώνηδες καὶ κάτι σημαῖες καὶ δάφνες. Μέσα! Ὑπολογίζω κι ἄλλες χαμένες ὧρες μαθημάτων…».
. Στὰ δὲ «Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» τῆς Γ´ Γυμνασίου, στὶς σ. 46-48, συμπεριέλαβαν καὶ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ Ἀπομνημονεύματα τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη. Καὶ λὲς «δόξα σοι ὁ Θεός»!
. Ὅμως… ἀπὸ τὸ ἀκατέργαστο αὐτὸ διαμάντι, ἐντόπισαν -οἱ τυμπανιαῖοι ἀποφορᾶς πατριδομάχοι- τὸ σημεῖο ὅπου ὁ Μακρυγιάννης γράφει κάτι ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη: «Οἱ ἄρχοντές μας, οἱ ἀρχηγοί μας ἔγιναν “Ἐκλαμπρότατοι”… ἔγινε ὁ Κολοκοτρώνης καὶ οἱ ἄλλοι συγγενεῖς καὶ φίλοι, πλούσιοι ἀπὸ γὲς (χωράφια), ἀργαστήρια, μύλους… Ὅταν ὁ Κολοκοτρώνης καὶ οἱ σύντροφοί του ἦρθαν ἀπὸ τὴ Ζάκυνθο, δὲν εἶχαν οὔτε σπιθαμὴ γῆς…».
Ὁ Μακρυγιάννης σὲ ἄλλα πενήντα σημεῖα ἐπαινεῖ τὸν Κολοκοτρώνη, ἀλλὰ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ ἐπιλεχθεῖ! Γιατί; Γιὰ νὰ μειώσουν τοὺς ἥρωες, νὰ τοὺς εὐτελίσουν! Ὁ ἥρωας, ὅπως καὶ ὁ ἅγιος, ποὺ πολλὲς φορὲς στὴν ἱστορία μας ταυτίζονται, εἶναι «ἐπικίνδυνα» πρότυπα γιὰ τοὺς νέους!! Ὁ δειλὸς καὶ πειθήνιος νεοραγιὰς τῶν Μνημονίων εἶναι προτιμότερος. Μιλᾶμε σήμερα ὅλοι μας γιὰ κρίση. Ὅμως ἡ πραγματικὴ κρίση, αὐτὴ ποὺ θὰ κρίνει καὶ τὸ μέλλον μας, ὡς λαοῦ ἱστορικοῦ, συμβαίνει μὲς στὶς σχολικὲς αἴθουσες!!
. Ἡ νέα Τουρκοκρατία, μέσῳ τῆς Ἐκπαίδευσης καὶ τῶν ἀδιάφορων δασκάλων καὶ καθηγητῶν -ὑπάρχει πάντοτε ἡ «μαγιὰ» - ἀνατρέφει τοὺς Γενίτσαρους τοῦ μέλλοντος, τοῦ πολὺ κοντινοῦ μας!! Ἐσχάτη ὥρα ἐστι, «νὰ μιλήσουμε, νὰ ’νεργήσουμε κι ὅ,τι θέλουν ἂς μᾶς κάμουν».
. «Ἂν ἡ παροῦσα γενεὰ δὲν ἐνδυναμωθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους μορφωμένους ἐν καλῇ διδασκαλίᾳ καὶ μάλιστα πρὸς τὸν κανόνα τῆς ἁγίας ἠμῶν πίστεως καὶ τῶν ἠθῶν μας, θὰ εἶναι δυσοίωνο τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ διακυβέρνησίς της ἀδύνατη», ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Μισαὴλ Ἀποστολίδη ὁ πρῶτος καὶ τελευταῖος Ὀρθόδοξος Ρωμιὸς Κυβερνήτης τῆς πατρίδας μας, Ἰωάννης Καποδίστριας (Ἰω. Τσάγκα, Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀγωγὴ στὸ ἐκπαιδευτικὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, ἐκδ. «Κυριακίδη», σ. 174).
. Ἐπαναλαμβάνω, μὲ τέτοια κείμενα, ψήγματα παρουσίασα, καμμιὰ “δράση” δὲν πρόκειται νὰ τιμήσει “τὰ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά”. Εἶναι ὑποκρισία χειρίστου εἴδους καὶ ἀσέβεια νὰ στήνονται γιορτὲς καὶ πανηγύρια γιὰ τοὺς ἥρωες καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ μαγαρίζεται ἡ ἱερή τους μνήμη στὰ σχολεῖα μὲ τέτοια τρισάθλια κουρελουργήματα.
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου