‘’Οἱ μέλισσες δέν μποροῦν νά καθίσουν σέ ἕνα σκεῦος βρώμικο καί δυσῶδες. Οἱ μελισσοκόμοι, ὅταν εἶναι νά περιποιηθοῦν τίς μέλισσες στόν καιρό τῆς δημιουργίας νέων σμηνῶν-οἰκογενειῶν, καθαρίζουν μέ κρασιά καί θυμιάματα καί ἄλλα εὐώδη μύρα τίς ἄδειες κυψέλες, ὥστε ὅταν γεννιοῦνται τά καινούργια σμήνη νά μποροῦν νά κατοικήσουν σέ αὐτά καί νά μή φύγουν λυπημένα ἀπό ἀηδιαστική ὀσμή. Ἡ καρδιά μας εἶναι ἕνα τέτοιο καλάθι, μιά κυψέλη πού περιμένει νά ὑποδεχτεῖ τά σμήνη τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλά, ἄν δοῦν μέσα μας οἱ μέλισσες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χολή καί πικρία καί θυμό, ἀηδιάζουν καί σηκώνονται τά σμήνη καί φεύγουν. Γι’ αὐτό καί ὁ μακάριος αὐτός καί σοφός Γεωργός, ὁ Θεός, καθαρίζει πολύ καλά τα σκεύη μας, ὄχι μέ δρεπάνι γιά νά κατακόψει τόν ἄνθρωπο, οὔτε χρησιμοποιώντας ἄλλο σιδερένιο σκεῦος. Προσκαλεῖ τό πνευματικό σμῆνος τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα μας, ἀφοῦ προηγουμένως καθαρίσει τήν ψυχή μας μέ προσευχές καί κόπους καί μέ ὅλα τά ἄλλα. Σκέψου πῶς καθαρίζει τήν καρδιά μας. Μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τό ψεῦδος κι ἀπό τήν ὀργή. Καί μᾶς δείχνει ἀκόμη καί τόν τρόπο πῶς νά ξεριζώσουμε τό κακό, ἄν ἔχουμε πικρία στήν ψυχή μας.’’
