Μεγάλο Σάββατο: «Ανάστα ο Θεός…»

Μεγάλο Σάββατο: Η Εκκλησία θυμάται την κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Το πρωί τελείται ο εσπερινός του Μεγάλου Σαββάτου και λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.

Το Σάββατο, αφού συγκεντρώθηκαν οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι στον Πόντιο Πιλάτο, τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Ιησού για τρεις ημέρες διότι, καθώς έλεγαν, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές Του, αφού κλέψουν την νύχτα το ενταφιασμένο Του σώμα κηρύξουν έπειτα στον λαό ως αληθινή την ανάσταση την οποία προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμη ζούσε• και τότε θα είναι η τελευταία πλάνη χειρότερη της πρώτης».

Μεγάλο Σάββατο: Έθιμα της ημέρας

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής. Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η Ανάσταση του Χριστού. Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι.Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής. Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η Ανάσταση του Χριστού. Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, εορτάζεται στην εκκλησία η πρώτη Ανάσταση, κατά την οποία ψάλλεται το «ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι». Το πρωί τελείται ο εσπερινός του Πάσχα. Η ακολουθία έχει αναστάσιμο και πανηγυρικό χαρακτήρα. Είναι η λεγομένη Πρώτη Ανάσταση. «Σεισμός εγένετο μέγας», καθώς οι Μυροφόρες πλησιάζουν τον Τάφο του Ιησού. Φτάνοντας στο σημείο αντί για το πτώμα του Ιησού βλέπουν στη θέση του Άγγελο ο οποίος τους αναγγέλει πως ο «Κύριος Ανέστη». Οι Μυροφόρες τρέχουν να αναγγείλλουν την ευχάριστη είδηση στους Αποστόλους και ο ανεστημένος Ιησούς εμφανίζεται στο δρόμο τους. Κατά τη σύναξη των έντεκα μαθητών εμφανίζεται μπροστά τους ο Ιησούς ο οποίος τους δίνει εντολή «πορευθέντες μαθητεύσαντες πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ

“Σήμερα μαύρος ουρανός”

Σε πολλές εκκλησιές, εκτός από τους γνωστούς θρήνους, την ώρα που στολίζουν τον Επιτάφιο οι γυναίκες ψάλλουν ένα από τα ομορφότερα τραγούδια της λαϊκής μας παράδοσης, ένα μοιρολόι της Παναγίας για τον γιο της.

Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,

σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,

σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι,

οι άνομοι και τα σκυλιά κι’ οι τρισκαταραμένοι

Στη μέχρι τώρα μου ζωή Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω στον Ηρώδη. Πάχυνε η ύπαρξή μου από την καλοπέραση της σάρκας.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω στους Ιουδαίους. Γινόμουνα χάβρα με τη χάβρα, όχλος με τον όχλο, έτοιμος να λιντσάρω τον όποιο διαφορετικό από εμένα.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τους Γραμματείς και με τους Φαρισαίους. Δίκαιος και καλός να φαίνομαι σε όλους, αλλά η καρδιά μου να είναι πέτρινη. Να το παίζω το καλό παιδί και ταπεινός, αλλά μόλις κάποιος μου θίξει το ''εγώ'' μου, να γίνομαι θηρίο.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τον Πιλάτο. Μόνο λόγια και κακό και μόλις τα πράγματα ζορίζουν, εγώ ‘’νίπτω τας χείρας’’.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τον Ιούδα. Ούτε θυμάμαι πόσες φορές πίκρανα τη γυναίκα μου, τα αδέρφια. τους γονείς μου, τους φίλους μου και όλους αυτούς που με αγαπάνε.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, με έναν δεν κατάφερα να μοιάσω. Με Αυτόν που δέχτηκε να ξεφτιλιστεί, να βασανιστεί, να ταπεινωθεί, να γίνει έσχατος, για τα δικά μας τα μαύρα χάλια…

Λάθος την πήγαμε την ζωή μας φίλε μου. Πρέπει να το πιάσουμε από την αρχή το πράγμα...

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

https://e-psyxologos.gr/sti-mechri-tora-mou-zoi/

Λόγος εις την Μεγάλη Παρασκευή, Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως – Κριμαίας

Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως – Κριμαίας

«Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» (Λκ. 23, 44).

Ο ήλιος από τον τρόμο για το τι έκαναν οι δολοφόνοι, σκοτώνοντας στη γη τον Υιό του Θεού, έκρυψε τις ακτίνες του, για να μην δει κανείς το πιο φρικτό από όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν ποτέ πάνω στη γη. Από φόβο και τρόμο εσιώπησαν τα καταραμένα χείλη αυτών που δολοφόνησαν τον Σωτήρα του κόσμου, που λίγο πριν Τον ενέπαιζαν, λέγοντας: «Ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ» (Μθ. 27, 42).

Ήρθε η στιγμή, που το πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού έφτασε στο αποκορύφωμά του. Ξέρετε γιατί οι άλλοι που εκτελέστηκαν πάνω στο σταυρό κρέμονταν σ’ αυτόν ολόκληρες ήμερες μέχρι να πεθάνουν ενώ ο Κύριός μας πέθανε πολύ πιο γρήγορα, σε έξι ώρες μόνο; Ξέρετε ότι ο πάρα πολύ δυνατός πόνος, ο οποίος διαρκεί πολύ καιρό μπορεί και μόνο αυτός να γίνει αιτία του θανάτου; Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το μαρτύριο και τα βάσανά Του ήταν φρικτά επειδή Τον συνέθλιβε τόσο αφάνταστα μεγάλο φορτίο των αμαρτιών όλου του κόσμου, για τις όποιες εκούσια θυσιάστηκε και τις εξαγόρασε με το άχραντό Του Αίμα.

«ΕΣΤΑΥΡΩΘΗΣ ΔΙ' ΕΜΕ, ΙΝΑ ΕΜΟΙ ΠΗΓΑΣΗΣ ΤΗΝ ΑΦΕΣΙΝ»  «Τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν΄ τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι' ημάς κατεδέξατο΄ έτι Δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν». Το ιερό συναξάρι της αγίας αυτής ημέρας αναφέρει με λεπτομέρεια τι τιμούμε και προσκυνάμε αυτή την αγία ημέρα. Η Μεγάλη Παρασκευή είναι για μας τους χριστιανούς η πλέον φρικτή, πένθιμη και λυπητερή ημέρα, αλλά και η πιο ιερή, η πιο αγία, η πολυσέβαστη και πλέον αγαπητή και προσκυνητή ημέρα της Εκκλησίας μας. Κι αυτό διότι ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, ο Ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού κρέμεται καρφωμένος, γυμνός, άπνους, επάνω στο ξύλο του σταυρού, ως χείριστος κακούργος. Ο Εσταυρωμένος Χριστός μας πήρε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του κόσμου και ανέβηκε εκών στο φρικτό Γολγοθά για να εξαγοράσει, μυστήριο πως, με το τίμιο Αίμα Του τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 119η Επιτάφιος 2020

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 119η

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ 2020

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό

τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.

Ἀγαπητοί μου.

Πέρυσι δὲν ἦταν ἔτσι. Σὰν κι αὐτὸ ποὺ ζοῦμε τὴν ὥρα αὐτή. Πονάει ἡ ψυχή μας γιὰ τὸ πρωτόγνωρο αἴσθημα ποὺ βιώνουμε σήμερα. Ὄμορφες μνῆμες ἐτῶν πολλῶν κατακλύζουν τὴν μνήμη μας. Πόσα σήμαινε γιὰ ὅλους μας αὐτὴ ἡ μεγαλειώδης ἡμέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους! Ὅλοι ἤμασταν ἴσιοι ἐνώπιόν του. Κανένας συγκριτικὸς βαθμός. Κανένας μεγαλύτερος καὶ κανεὶς ἐλάχιστος. Νιώθαμε τὸ ἀκριβό του χέρι νὰ ἀνιχνεύη τὶς καρδιὲς καὶ τοὺς λογισμούς μας. Ποῦ νὰ κρυφτῆς ἀπὸ τοῦ Πνεύματός του; Τὶς καλλίτερες σκέψεις τῆς ζωῆς μας τὶς κάναμε ἐνώπιον τοῦ Ἐπιταφίου καὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ! Ὅλοι τοῦ ἤμασταν γνωστοί καὶ γονατισμένοι. Μικροὶ καὶ      μεγάλοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων προσερχόμασταν στοὺς Ἐπιταφίους τῶν Ναῶν μας. Ἐκεῖ ἀκουμπούσαμε τὸν ἀτελῆ καὶ ἀσθενῆ ἑαυτό μας. Καὶ ἀποχωρούσαμε ὑπερπλήρης. «Ἡ πολυπίκοιλος χάρι τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας πολλοὺς δρόμους διάνοιξε γιὰ τὴν σωτηρία μας!»

Ὁ Ἰερός Χρυσόστομος γιά τήν ἄρνηση καί τή μετάνοια τοῦ Πέτρου

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ 

[υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.26,69-75] 

«῾Ο δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ ἦσθα μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Γαλιλαίου(:Ο Πέτρος στο μεταξύ καθόταν έξω στην αυλή. Κι εκεί τον πλησίασε μια μικρή υπηρέτρια και του είπε: ‘’Ήσουν κι εσύ μαζί με τον Ιησού τον Γαλιλαίο’’)· ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις(:Αυτός όμως αρνήθηκε μπροστά σε όλους αυτούς και είπε: Δεν ξέρω τι λες)·ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου(: και όταν βγήκε στην εξώπορτα και το προαύλιο, τον είδε μια άλλη και είπε σε αυτούς που ήταν μαζεμένοι:’’ Ήταν κι αυτός εκεί, μαζί με τον Ιησού τον Ναζωραίο’’)·καὶ πάλιν ἠρνήσατο μεθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον(:και πάλι ο Πέτρος αρνήθηκε με όρκο λέγοντας: ‘’Δεν τον γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο’’)·μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ(:Ύστερα πάλι από λίγο πλησίασαν εκείνοι που στέκονταν εκεί και είπαν στον Πέτρο: ‘’Ασφαλώς κι εσύ από αυτούς είσαι· γιατί και η προφορά της ομιλίας σου σε προδίδει και σε αποκαλύπτει)·τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε(:Τότε εκείνος άρχισε να καταριέται τον εαυτό του και να ορκίζεται λέγοντας:’’Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο’’. Και αμέσως λάλησε ο πετεινός). Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος ᾿Ιησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς(:και τότε θυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγο του Ιησού, που του είχε πει ότι ‘’προτού λαλήσει ο πετεινός, θα με αρνηθείς τρεις φορές’’. Κι αφού βγήκε έξω από την εξώπορτα και το προαύλιο, έκλαψε πικρά)»[Ματθ.26,69-75]. 

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων.Οἱ προφητεῖες πού ἐκπληρώθηκαν κατά τή σταύρωση τοῦ Κυρίου.Μέρος Πρῶτο

ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ 

«Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα…» 

(επιλεγμένα αποσπάσματα από την ΙΓ΄Κατήχηση): 

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ 

[Μέρος πρώτο] 

ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για τον Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. (…) 

ΚΔ΄. Ο Χριστός λοιπόν σταυρώθηκε για χάρη μας, Αυτός που δικάστηκε μια νύχτα παγερή και γι’ αυτό υπήρχε παραδίπλα ανθρακιά αναμμένη(πρβλ.Ιωάν.18,18: «Εἱστήκεισαν δὲ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες, ὅτι ψῦχος ἦν, καὶ ἐθερμαίνοντο· ἦν δὲ μετ᾿ αὐτῶν ὁ Πέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος(:εκεί στέκονταν οι δούλοι και οι υπηρέτριες, οι οποίοι είχαν ανάψει φωτιά και ζεσταίνονταν δίπλα στη σωρό από τα αναμμένα κάρβουνα, διότι είχε κρύο. Μαζί τους στεκόταν κι ο Πέτρος και ζεσταινόταν)».Σταυρώθηκε την τρίτη ώρα [πρβλ. Μάρκ. 15,25: «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν(:η ώρα ήταν τρεις από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή εννέα το πρωί, όταν Τον σταύρωσαν)»]. «Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης(:και από τις δώδεκα το μεσημέρι έγινε σκοτάδι σε όλη τη γη έως τις τρεις το απόγευμα)»[Ματθ.27,45]. 

Τα Πάθη τα Σεπτά A' του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

                         

Οι μέρες των Αγίων Παθών του Χριστού μας δίνονται από την Εκκλησία όχι απλώς ως αναμνήσεις γεγονότων και σαν μετοχή σε γιορτές ή για εθιμοτυπική διαδικασία, αλλά αυτές οι μέρες είναι αποδεδειγμένο από την πείρα των ανθρώπων της Εκκλησίας και των Αγίων ότι είναι ημέρες Χάριτος. Όταν λέμε είναι ημέρες χάριτος, εννοούμε ότι υπάρχει μία διάχυτος χάρις, ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στο πλήρωμα της Εκκλησίας λόγω των εορτών αυτών, και καλούμαστε να κοινωνήσουμε με τη χάρη αυτή. Η κοινωνία με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι τόσο ζωντανή, όσο η κοινωνία ενός νεκρού σώματος με το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγει ενέργεια και αυτό το έργο φαίνεται, είναι απτό, έτσι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος ενωθεί με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι μέρες είναι μοναδικές στον χρόνο και καλούμαστε όλοι να γευτούμε αυτή την ενέργεια του Θεού, που δίδεται πλουσίως σε όσους θέλουν να μετάσχουν σ’ αυτή.

Στο Σταυρό και τον Ληστή.... Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Σήμερα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός βρίσκεται πάνω στο σταυρό και εμείς εορτάζουμε, για να μάθεις ότι ο σταυρός είναι εορτή και πανήγυρη πνευματική. Γιατί προηγουμένως ο σταυρός ήταν η λέξη που σήμαινε καταδίκη, τώρα όμως έγινε αντικείμενο τιμής. Προηγουμένως ήταν σύμβολο καταδίκης, τώρα όμως είναι η προϋπόθεση της σωτηρίας μας.

Γιατί αυτός ο σταυρός μας προξένησε άπειρα αγαθά, αυτός μας απάλλαξε από την πλάνη της ειδωλολατρίας, αυτός μας φώτισε ενώ ζούσαμε μέσα στο σκοτάδι, αυτός μας συμφιλίωσε με το Θεό, ενώ είχαμε γίνει εχθροί του, αυτός μας έκανε φίλους του, ενώ είχαμε αποξενωθεί άπ' αυτόν, αυτός μας έφερε κοντά στο Θεό, ενώ ήμαστε μακριά του. Αυτός εξαφάνισε την έχθρα, αυτός εξασφάλισε την ειρήνη, αυτός έγινε για μας θησαυροφυλάκιο άπειρων αγαθών. Εξ αιτίας του δεν περιπλανιόμαστε πια στις έρημους, γιατί γνωρίσαμε τον αληθινό δρόμο. Δε ζούμε πια έξω από τη βασιλεία των ουρανών, γιατί βρήκαμε την είσοδό της. Δε φοβόμαστε πια τα πυρωμένα βέλη τού διαβόλου, γιατί είδαμε την πηγή. Χάρη σ' αυτόν δε βρισκόμαστε πια σε χηρεία, γιατί αποκτήσαμε το γαμβρό. Δε φοβόμαστε το λύκο, γιατί έχουμε τον καλό ποιμένα. Γιατί λέγει ο Χριστός· «Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός»¹. Χάρη σ' αυτόν δεν τρέμουμε τον τύραννο, γιατί είμαστε κοντά στο βασιλιά. Γι' αυτό εορτάζουμε και τιμούμε το σταυρό. Έτσι παράγγειλε και ο Παύλος να εορτάζουμε το σταυρό. Διότι λέγει· «Ας εορτάζουμε όχι με την παλιά ζύμη, αλλά με άζυμα ειλικρίνειας και αλήθειας»². Έπειτα, αφού πρόσθεσε την αιτία, συνέχισε˙ «Γιατί το Πάσχα το δικό μας είναι ο Χριστός, που θυσιάσθηκε για τη σωτηρία μας»³.

Μεγάλη Πέμπτη απόψε

Μεγάλη Πέμπτη απόψε. Δύσκολη βραδιά.

Σταυρωμένο Τον έχουνε, μόνο Του μέσα στις εκκλησίες, κλειδαμπαρωμένο, μήπως και Τον πλησιάσει κάνας Χριστιανός…

Ας είναι…

Εσύ προσπάθησε όσο μπορείς να ξαγρυπνήσεις. Όσο αντέχεις.

Ακόμα και από το σπίτι.

Αν τα καταφέρεις, βγες λίγο στο μπαλκόνι, βγες στην αυλή.

Κλείσε τα μάτια, ησύχασε και προσπάθησε να ακούσεις…

Προσπάθησε να ακούσεις τον ήχο που κάνει το σφυρί επάνω στα καρφιά.

Προσπάθησε να ακούσεις το κλάμα το πνιχτό της Μάνας δίπλα στο σταυρό του γιου Της.

Προσπάθησε να ακούσεις τα μεθυσμένα γέλια των σταυρωτών καθώς παίζουνε τον χιτώνα Του στα ζάρια.

Προσπάθησε να ακούσεις τον Μαθητή να κλαίει για την άρνησή του.

Προσπάθησε να ακούσεις το θόρυβο που κάνουνε τριάντα τα νομίσματα καθώς πέφτουνε στο πάτωμα.

Προσπάθησε να ακούσεις το ‘’ηλί, ηλί’’, το ‘’άφες αυτοίς’’ και το ‘’Τετέλεσται’’.

Απλά κλείσε τα μάτια, ησύχασε και προσπάθησε να ακούσεις…



Μεγάλη Πέμπτη απόψε. Δύσκολη βραδιά.

Σταυρωμένο τον έχουνε, μόνο Του, μέσα στις εκκλησιές, κλειδαμπαρωμένο, μήπως και Τον πλησιάσει κάνας Χριστιανός…

Ας είναι…

Μεγάλο Σάββατο πρωί, και ‘’Ανάστα ο Θεός’’ κοντεύει.



Θαρσείτε.



Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Θεία Λειτουργία με κλειστές πόρτες απαγορεύεται από τους Ιερούς κανόνες.

Σεβαστοί πατέρες και αδερφοί, μέσα στο χαλασμό των ημερών μας, έχω 

 να καταθέσω τις ταπεινές μου σκέψεις, ως απόρροια των στοχασμών μου.

1) Ο όρος “κατ’ είκον εκκλησία” δεν υφίσταται ούτε στους ιερούς κανόνες, ούτε στο πηδάλιο ούτε στον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας. Ο όρος βρίσκεται εν χρήση στην αρχαία Εκκλησία στα χρόνια των φρικτών διωγμών.Τότε η Εκκλησία ήταν διωκόμενη και όχι ελευθέρα.

2) Ο Αρχιεπίσκοπος επανέλαβε πολλές φορές τον όρο “κατ’ οίκον Εκκλησία”. Βέβαια ο Απ. Παύλος στέλνει χαιρετισμούς στους συνεργάτες του
( Κόρ.Α 16,19 και Κολ. 4,15) και στην “κατ’ οίκον Εκκλησία ” τους γιατί οι χριστιανοί συναθροίζονταν σε σπίτια (ευκτήριοι οίκοι ή αλλιώς “κατ’οίκον Εκκλησία”) Η “κατ’ οίκον Εκκλησία” τότε ήταν συνδεδεμένη με την τέλεση
 της Θείας Ευχαριστίας. Ο αρχιεπίσκοπος προτρέπει στην “κατ’οίκον Εκκλησία”, χωρίς να επιτρέπει την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Άρα “Εκκλησία κατ’οίκον” δεν υφίσταται.Ο όρος είναι αδόκιμος και παραπλανητικός.

3) Θεία Λειτουργία με κλειστές πόρτες απαγορεύεται από τους Ιερούς
 κανόνες και από αυτή την ιδρυτική θεμελίωση της Εκκλησίας από τον
 ίδιο τον Κύριο και από τους Αποστόλους. Εκκλησία με απαγορευμένη συνάθροιση δεν υφίσταται.Διότι Εκκλησία είναι η συνάθροιση εν Χριστώ
 με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.Έχοντας υπ’όψιν τα ανωτέρω έχω
να κάνω τις παρακάτω

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ :
Α) Οι Ιεροί Ναοί να είναι ανοιχτοί στον κόσμο και οι πιστοί
 να τηρούν τις αποστάσεις με μάσκα, αν οι γιατροί την θεωρούν
απαραίτητη, όπως γίνεται στις Ορθόδοξες χώρες του Βορρά.
 (Βουλγαρία, Ρουμανία, Γεωργία, Ουκρανία).

Β) Να γίνουν λιτανείες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών.
Οι Άγιοι μπορούν να διώξουν την αρρώστια. Λιτανείες γίνονται στη
Ρουμανία και στην Ουκρανία. Γιατί να μην γίνουν και στην Αθήνα;

Γ) Ο πρωθυπουργός ο οποίος εξελέγη με τους ψήφους των Χριστιανών
 ( και όχι μόνο…) καλείται να μιμηθεί τον ομόλογό του της Βουλγαρίας,
που αρνήθηκε να κλείσει τις Εκκλησίες. Έτσι θα διαψεύσει τους
 επικριτές του ότι είναι πιόνι σκοτεινών και εχθρικών προς την
 Ορθοδοξία κέντρων του εξωτερικού. Δ) Ούτως εχόντων των
πραγμάτων, εάν δεν κάνουμε Επιτάφιο και Πάσχα, η Ιερά Σύνοδος
 και ο Αρχιεπίσκοπος να πάψουν να λιβανίζουν την Κυβέρνηση και να κηρύξουν την Εκκλησία εν διωγμώ. Να το ελπίζουμε;

Ο εν Χριστώ αδελφός Σωτήριος, Μ. Δευτέρα 2020

yiorgosthalassis.blogspot.com

Ανοικτή επιστολή ιερέως προς τον Πρωθυπουργό περί απαγόρευσης προσέλευσης στα κοιμητήρια

      Μαρούσι 15-4-2020

Ἐξοχότατε κ. Πρωθυπουργέ, 

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

Εἴμαστε πλέον σίγουροι ὅτι τά μέτρα πού ἐπιβάλλετε γιά τήν πανδημία εἶναι σκληρότερα ἀπό αὐτά πού ἐπιβάλλονται στά ἄλλα εὐρωπαϊκά καί λοιπά κράτη.  Τά ἀρχικά μέν τά ὑπακούσαμε ὅλοι μας, γιατί κατανοήσαμε ὅτι ἦσαν τά ἀπαραίτητα τόσο γιά τήν ἀτομική μας ὑγεία, ὅσο καί γιά ὅλους τούς ἀδελφούς συμπολῖτες μας.  Τά ἐπιπρόσθετα ὅμως μέτρα, τά ὁποῖα συνεχῶς ἀνακοινώνετε, ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἄλλοι Σᾶς πίεσαν νά τά ἐπιβάλετε.  

Εἶναι δυνατόν νά σκεφθήκατε Σεῖς, ὡς ἔμπειρος ἐπιστήμων καί κυβερνήτης νά ἐξευτελίσετε ἐμᾶς, τούς χαροκαμμένους συγγενεῖς τῶν κεκοιμημένων καί γιά πρώτη φορά νά μᾶς ἀπαγορεύσετε νά βάλουμε στούς τάφους τῶν δικῶν μας λίγα λουλουδάκια πού δηλώνουν μέ τήν ὀμορφιά τους καί τή φρεσκάδα τους, τήν πέραν τοῦ τάφου ζωή,  στή Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἀφοῦ θά μπεῖ λουκέτο στά χριστιανικά νεκροταφεῖα, δέν θά μπορέσουμε φέτος γιά πρώτη φορά στά χρονικά τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, νά σκύψουμε τή Μεγάλη Παρασκευή πάνω στό μνῆμα τῶν προσφιλῶν μας καί νά στηρίξουμε στό μαρμάρινο Σταυρό τους ἕνα ἀκάνθινο στεφάνι, δηλώνοντας ἔτσι τή βεβαιότητά μας ὅτι τελείωσαν τά δικά τους ἀγκάθια καί τούς παρακαλοῦμε νά ζητοῦν ἀπό τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριο νά μαλακώνει τό ἀκάνθινο στεφάνι τοῦ πένθους, τῆς χηρείας μας ἤ τῆς ὀρφάνιας μας. 

Τό Μεγάλο Σάββατο τό ἀπόγευμα  στό Κοιμητήριο τοῦ Ἀμαρουσίου  ἀλλά καί σέ ὅλα τά Κοιμητήρια τῆς χώρας μας, ἔξω καί μπροστά ἀπό τόν ἱερό Ναό τελοῦμε τήν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, ψάλλουμε τό Χριστός Ἀνέστη καί ἐπισκεπτόμαστε ὁ καθένας μας τόν τάφο τοῦ δικοῦ του, ζῶντος εἰς τούς οὐρανούς, νεκροῦ.  Ἐπίσης σέ ὅλες τίς ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅλη ἡ ἀδελφότητα τῶν μοναχῶν φεύγουν ἀπό τό Καθολικό, ψέλνοντας τό Χριστός Ἀνέστη, εἰσέρχονται στό Κοιμητήριό τους καί ἐν συνεχείᾳ ψέλνοντας πηγαίνουν δίπλα στό ὀστεοφυλάκιο.  Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ ἅγιες κάρες ὅλων τῶν παλαιοτέρων πατέρων τῆς μονῆς.  Ὁ ἡγούμενος πρῶτος καί στή συνέχεια ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι μοναχοί χαιρετοῦν φωνάζοντας τό Χριστός Ἀνέστη.  Σέ ἄλλες μονές κινοῦνται οἱ κάρες καταφατικά καί σέ ἄλλες μονές ἀκούστηκαν οἱ φωνές τους νά ἀπαντοῦν Ἀληθῶς Ἀνέστη.  

Ἀξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ.

Τά τέσσερα τέκνα μου μέ τούς συζύγους τους καί τά δεκαεννιά ἐγγόνια μου, μέ ρωτοῦν: Παπποῦ, δέν θά πᾶμε στό κοιμητήριο νά βάλουμε λίγα λουλούδια στή γιαγιά; Ἡ πρεσβυτέρα μου ἔφυγε ἀπό τροχαῖο ὅταν τά παιδιά ἦταν ἑνός, τριῶν, πέντε καί ἕξι ἐτῶν.  Πηγαίναμε σχεδόν καθημερινά στό κοιμητήριο καί τά ὀρφανά μεγάλωσαν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος ὄχι μέ ψέμματα ἀλλά μέ τή στέρεη προοπτική τῆς αἰώνιας ζωῆς.  Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχω τελέσει ὡς ἱερωμένος στό κοιμητήριο τοῦ Ἀμαρουσίου πάνω ἀπό δέκα χιλιάδες κηδεῖες.  Σέ κάθε μία ἐξόδιο ἱερά ἀκολουθία κατευοδώνουμε κάθε νεκρό ἄνδρα ἤ γυναίκα, μικρό ἤ μεγάλο, ἁμαρτωλό ἤ εὐσεβῆ, πλούσιο ἤ φτωχό, ἐπώνυμο ἤ «τιποτένιο» μέ τά ἀριστουργηματικότατα καί μελωδικότατα τροπάρια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί ἄλλων θεοπνεύστων ὑμνογράφων, πιστεύοντας ὅτι ἐξαντλοῦμε ἐπί τῆς γῆς, μέσα στή στρατευομένη μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅλες μας τίς πνευματικές δυνάμεις γιά νά φθάσει ὁ κεκοιμημένος ἀδελφός μας στά κράσπεδα τοῦ οὐρανοῦ καί νά γίνει πολίτης τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.  

Σέ ἄλλες «περίεργες» παραδόσεις ἄλλων θρησκειῶν, γίνεται λόγος γιά ἐφιαλτικές ἐμφανίσεις νεκρῶν καί ἐκφοβισμό τῶν ζώντων.  Οἱ δικοί μας οἱ κεκοιμημένοι ἀναμένουν τό σάλπισμα τοῦ ἁγίου Ἀγγέλου πού θά προκαλέσει τήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ὥστε νά ὑποδεχθοῦν «Τόν καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, Ἰησοῦν Χριστόν Κύριόν μας».  Οἱ δικοί μας οἱ νεκροί εἶναι βαπτισμένοι, μυρωμένοι μέ τό ἅγιο Χρῖσμα καί κοινωνημένοι.  Οὔτε κορωνοϊούς ἀναδίδουν τά μνήματα οὔτε ἄλλες μολύνσεις.  Οἱ νεκροί μας εἶναι οἱ πιό ἀκίνδυνοι.  Φοβᾶσθε τόν κορωνοϊό;  Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει.  Ρωτῆστε καί τόν χριστιανό λοιμωξιολόγο Σας!

Πάνω σέ κάθε τάφο δεσπόζει τό ἔνδοξο σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τά ἱερά καντηλάκια.  Λίγο πρίν κλείσει τό κοιμητήριο, τό σούρουπο, κάντε μιά βόλτα σέ ἕνα κοιμητήριο.  Εἶμαι σίγουρος ὅτι θά ἐκπλαγεῖτε καί θά θαυμάσετε τήν ἱερή ἡσυχία καί τήν ἄκτιστη Χάρη πού ἀναδίδουν οἱ Σταυροί, τά καντηλάκια καί ἡ ἐν Χριστῷ κρυφή καί μυστική ἱστορία πού κλείνει κάθε μνῆμα καλοῦ ἤ μή χριστιανοῦ. 

Ἡ πενηντάχρονη διακονία μου στό κοιμητήριο, οἱ πικρότατες διαμαρτυρίες ἀναριθμήτων πενθούντων καί ἡ προσωπική μου χηρεία περιπεπλεγμένη μέ τήν ὀρφάνια τῶν σαρκικῶν μου τέκνων μέ ἔσπρωξαν νά Σᾶς ζητήσω καί πάλι τό ἐντελῶς αὐτονόητο.  Μήν κλειδώσετε τά κοιμητήρια αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες.  Εἶναι τόσο εὐρύχωρος ὁ χῶρος σέ ὅλα τά κοιμητήρια, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ὁ «συνωστισμός».  Δέν ὑπάρχει περίπτωση κάποιου παρατράγουδου ἀπό ἀνθρώπους πού δοκιμάζονται ἀπό τό πένθος καί τά θλιβερά ἐπακόλουθά του.  Τά κοιμητήριά μας εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ πάνω στή γῆ.  Τά χριστιανικά κοιμητήρια ἐμπνέουν μυστικά καί ἀθόρυβα νέκρωση τῶν παθῶν καί τήν βεβαία Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τήν ἐν Χριστῷ μαζί τους συνάντηση.

Μήν τά βάζετε μέ τόν Σταυρωθέντα, Ταφέντα καί Ἀναστάντα Κύριο.  Καί τά Κοιμητήρια καί οἱ Ἱεροί Ναοί καί τά Μοναστήρια εἶναι ἱεροί χῶροι, πού καλλιεργεῖται καί ἰσχύει ἡ παντοδυναμια τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.

. 

Εἶναι ἐπίσης ἄξιον ἀπορίας: Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας νά πιέζεται ἴσως ἀπό «ἐξωελληνικούς παράγοντες» περισσότερο ἀπό τούς Ἕλληνες πολῖτες, ὅλους μας πού σᾶς τιμήσαμε σ’ αὐτή τήν ἀνώτατη καταξίωση, εὐθύνη καί θέση!  

Πῶς καταντήσαμε τό ἑλληνικό Πάσχα νά καταστρέφεται μέ πρόσχημα τόν κορωνοϊό!

Κλειδωμένη Ἀνάσταση; 

Τέσσερα μέλη πιστῶν σέ τεράστιες ἐνορίες!  

Γυρίσαμε στήν ἐποχή τῆς ταφῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ἐφαρμόζουμε τίς μεθόδους τῶν σταυρωτῶν Του τοποθετώντας φρουρά ἔξω ἀπό τόν τάφο Του; … Καί πληρώνοντας τούς φρουρούς νά διαμηνύσουν ὅτι ἐκλάπη τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ «αὐτῶν κοιμωμένων»;  Εἶναι δυνατόν ὁ Ἀναστάς τό 2020 νά ἑορτασθεῖ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν;  Ἀπίστευτο!

Ἀλίμονό μας! Χαθήκαμε!  

                                              Μετά τιμῆς 

                                                  Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν  Μελετῶν                                      ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις                                                   ἀρχιμ.  Σαράντης Σαράντος

                                                ἐφημέριος Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.                                                       

Μεγάλη Πέμπτη: Τι γιορτάζουμε, ποια η σημασία της ημέρας

Μεγάλη Πέμπτη, τέταρτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, είναι, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφιερωμένη στην ανάμνηση τεσσάρων γεγονότων τα οποία περιγράφονται στα Ευαγγέλια και τα οποία συνέβησαν σύμφωνα με τις ευαγγελικές αναφορές λίγο πριν τη Σταύρωση: Ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή το ιερό δείπνο του Ιησού Χριστού με τους 12 Αποστόλους, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Ο Ιερός Νιπτήρας, δηλαδή το πλύσιμο των ποδιών των 12 Αποστόλων από τον Ιησού Χριστό, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Λουκά και του Ιωάννη.Η Υπερφυής Προσευχή, δηλαδή η προσευχή του Ιησού προς τον Πατέρα του μετά τον Μυστικό Δείπνο και λίγο πριν τη σύλληψή του, όπως περιγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και η προδοσία του Ιούδα η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη.

Ο Ιούδας π. Μαξίμου Ι. Μ. Παραμυθίας Ρόδου

1. Είναι απορίας άξιο, πώς ο Ιούδας πρόδωσε το Δάσκαλό του, ενώ Τον έβλεπε να κάνει τόσα μεγάλα θαύματα;

Ο Ιούδας αρχικά πρέπει να ήταν καλός. Όπως και οι άλλοι μαθητές του Χριστού, εγκατέλειψε κι αυτός για τον Μεσσία και συγγενείς και δουλειά. Σίγουρα θα υπέμεινε ταλαιπωρίες κατά τις πεζοπορίες των τριών χρόνων της δημόσιας δράσης του Χριστού. Ο Χριστός έστελνε κατά τις περιοδείες Του σε χωριά και πόλεις μαθητές Του για να προετοιμάσουν τους ανθρώπους. Οι μαθητές τότε, μαζί και ο Ιούδας, κήρυτταν για τον Μεσσία που ήλθε, κι επιβεβαίωναν τα λόγια τους με θαύματα (Ματθ. 10,1-8). Ο Ιούδας τιμήθηκε ιδιαίτερα από το Χριστό με το να κρατάει το κοινό ταμείο. Απ’ αυτό ψώνιζε και έδινε χρήματα για φιλανθρωπία σε πτωχούς (Ιωάν. 13,29).  Όταν ο Χριστός ξεκίνησε από τη Γαλιλαία προς την Ιουδαία για να θυσιασθεί, Τον ακολούθησε και ο Ιούδας ακούγοντας τα λόγια του συμμαθητή του Θωμά: «Ας πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί Του» (Ιωάν. 11,16).

Αναγκαία η ελεύθερη συναίνεση του ατόμου για την διενέργεια εμβολιασμού του

Αναδημοσίευση από:

Η υγεία αποτελεί αγαθό που διαθέτει ιδιαίτερη αξιακή βαρύτητα και κατοχυρώνεται συνταγματικά τόσο ως αγαθό, όσο και ως δικαίωμα. Στο Σύνταγμα θεμελιώνεται η υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει μέτρα για την προστασία της, ταυτόχρονα όμως, να απέχει από ενέργειες που την προσβάλουν ή περιοριζουν την ελευθερία των πολιτών να αποφασίζουν για θέματα που αφορούν την υγεία τους.

Στην ιατρική πράξη σήµερα, για να εφαρμοστεί οιουδήποτε είδους, διαγνωστική, προληπτική, θεραπευτική παρέμβαση το πρόσωπο στο οποίο θα εφαρμοστεί, είναι ελεύθερο να συναινεί, ύστερα από ενηµέρωση του, ή να την αρνηθεί.

Ο εμβολιασμός αποτελεί σημαντική προληπτική ιατρική πράξη που βοηθά στην προστασία των ανθρώπων από σοβαρά λοιμώδη νοσήματα. Είναι ένα παρεµβατικό µέτρο, και αποτελεί το κυριότερο εργαλείο για την πρωτογενή πρόληψη των ασθενειών και αποτελεσματικό όπλο προστασίας της δημόσιας υγείας.

Η διενέργεια του εμβολιασμού δεν μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί χωρίς την συναίνεση του προσώπου και εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση του, ακολουθώντας την θεμελιώδη αρχή του Δικαίου και της ιατρικής δεοντολογίας, αυτή της «συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης”.

Μέχρι σήμερα, η Σύμβαση ΟΒΙΕΔΟΥ- Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ιατρική αποτελεί το μοναδικό νομικώς δεσμευτικό κείμενο του διεθνούς δικαίου στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον τομέα της βιοϊατρικής.

«ΥΠΕΡ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗΝ ΑΓΑΘΕ ΑΝΟΜΗΣΑΣ» (το περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης)

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν».

Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

Το σημαντικότατο, συγκινητικότατο και διδακτικότατο γεγονός της αλείψεως του Κυρίου με πολύτιμο μύρο από την αμαρτωλή γυναίκα διασώζουν με μικρές παραλλαγές και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Ο Ματθαίος (26:6-13), ο Μάρκος (14:3-9) και ο Ιωάννης (12:1-8) ομιλούν για την ίδια γυναίκα, την Μαρία, την αδελφή του Λαζάρου, η οποία, όπως αναφέραμε, από ευγνωμοσύνη για την ανάσταση του αδελφού της, έκαμε αυτή την σπουδαία πράξη. Αντίθετα ο Λουκάς αναφέρει πως η γυναίκα, που δεν αναφέρεται το όνομά της, ήταν αμαρτωλή πόρνη. Είναι προφανές ότι πρόκειται για διαφορετικό περιστατικό. Ίσως να ήταν η πόρνη γυναίκα, την οποία έσωσε ο Κύριος από το λιθοβολισμό των υποκριτών Ιουδαίων (Ιωάν.8:5).              Βεβαίως στον Εσπερινό της ημέρες διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η θαυμάσια υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:«Τά τάλαντα…»

Πρόσεξε δέ ὅτι παντοῦ δέν ἀπαιτεῖ ἀμέσως αὐτά πού ἐνεπιστεύθη. Διότι εἰς τήν παραβολήν τοῦ ἀμπελῶνος (Ματθ. 21, 33), ἀφοῦ τόν παρέδωκεν εἰς τούς γεωργούς, ἀπεδήμησε. Καί ἐδῶ ἐνεπιστεύθη τά τάλαντα καί ἀπεδήμησε.

Διά νά μάθῃς μ᾽ αὐτό τήν μακροθυμίαν Του. Ἐγώ δέ νομίζω ὅτι λέγοντας αὐτά ὑπαινίσσεται καί τήν Ἀνάστασιν. Μόνον πού ἐδῶ δέν ἀναφέρονται πλέον γεωργοί καί ἀμπελών, ἀλλά ὅλοι εἶναι ἐργάται. Διότι δέν ἀναφέρεται μόνον στούς ἄρχοντας, οὔτε στούς Ἰουδαίους, ἀλλά σέ ὅλους. Καί ἐκεῖνοι μέν πού προσφέρουν ὁμολογοῦν μέ εὐγνωμοσύνη καί τά ἰδικά τους, ἀλλά καί ὅσα τούς ἔδωκεν ὁ δεσπότης. Ἔτσι ὁ μέν ἕνας λέγει: «Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ ἔδωσες», ὁ δέ ἄλλος λέγει «δύο», δεικνύοντες ὅτι ἀπό Ἐκεῖνον ἔλαβαν τό κεφάλαιον τῆς ἐργασίας των, καί Τοῦ ἀναγνωρίζουν μεγάλην χάριν, καί ἀποδίδουν τό πᾶν εἰς Αὐτόν.

Τί λέγει λοιπόν ὁ δεσπότης; «Εὖγε, δοῦλε καλέ» (διότι αὐτό εἶναι ἴδιον τοῦ ἀγαθοῦ, τό νά βλέπῃ εἰς τόν πλησίον) «καί πιστέ· εἰς ὀλίγα ἐφάνηκες πιστός, εἰς πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου», δηλώνων μέ τήν ἀπάντησιν αὐτήν ὅλην τήν μακαριότητα. Δέν μιλάει ὅμως καί ὁ ἄλλος ἔτσι, ἀλλά πῶς; «Ἐγνώριζα ὅτι εἶσαι σκληρός ἄνθρωπος καί ὅτι θερίζεις ἐκεῖ ὅπου δέν ἔσπειρες καί μαζεύεις ἐκεῖ ὅπου δέν ἐσκόρπισες. Καί ἐπειδή ἐφοβήθηκα, ἔκρυψα τό τάλάντόν σου. Ὁρίστε, πάρε πίσω αὐτό πού εἶναι ἰδικόν σου». Τί τοῦ ἀπαντᾶ λοιπόν ὁ Δεσπότης; «Ἔπρεπε νά βάλῃς τά χρήματά σου στούς τραπεζίτας», δηλαδή, ἔπρεπε νά ὁμιλήσῃ, νά παραινέσῃ, νά συμβουλεύσῃ. Ἀλλά δέν πείθονται; Αὐτό δέν ἀφορᾷ ἐσένα. Τί θά μποροῦσε νά γίνῃ περισσότερο λογικό ἀπό αὐτό;

Ἀποδομώντας μερικά ''ἐπιχειρήματα'' Χριστιανῶν ὑπέρ τῆς μετριοπαθοῦς στάσης ἀπέναντι στό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν...

Αποδομώντας μερικά ''επιχειρήματα'' Χριστιανών υπέρ της μετριοπαθούς στάσης απέναντι στο κλείσιμο των εκκλησιών...

Σταματία Αραμπατζή

1)Ας μιμηθούμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία που κοινώνησε μία μόνο φορά στην εν μετανοία ζωή της...και η αναξιότητά μας να κοινωνήσουμε..

*Κατ αρχάς η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αποτελεί ακραίο παράδειγμα ασκητικού βίου...Όλο το βάρος του επιχειρήματος είναι η ακοινωνησία της Αγίας χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στους υπόλοιπους ασκητικούς της αγώνες. Εάν είναι λοιπόν να τη μιμηθούμε σ' αυτό ας τη μιμηθούμε και σε όλα τα άλλα όμως..Όπως στο ότι έζησε στην έρημο για σαράντα και πλέον έτη και στην άκρα λιτότητα και εγκράτεια στη διατροφή της, στις προσευχές κλπ..

*Μεταφέρω ακόμα, ένα μικρό απόσπασμα από το ωφελιμότατο βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: «Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων» Απαντώντας ὁ Άγιος στην ένσταση κάποιων συγχρόνων του, γράφει: «Προβάλλουσι πάλιν τινὲς καὶ λέγουσιν, ὅτι ἰδοὺ ἡ Ὁσία Μαρία καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἐρημῖται καὶ ἀσκηταί, οἵτινες μίαν φορὰν εἰς ὅλην των τὴν ζωὴν ἐκοινώνησαν καὶ δὲν τοὺς ἐμπόδισεν ἡ βραδύτης νὰ ἁγίασουν. Πρὸς τοὺς ὁποίους ἀποκρινόμεθα, ὅτι οὔτε οἱ ἐρημῖται κυβερνῶσι τὴν Ἐκκλησίαν, οὔτε ἡ Ἐκκλησία διὰ τοὺς ἐρημίτας ... »

Τώρα πιά βλέπουμε στήν πράξη τό '' Ἆρον ἆρον, σταύρωσον Αὐτόν

Πληθαίνουν τα περιστατικά με κάποιους τραγικούς ελληνόφωνους (ειλικρινά δεν ξέρω πόσο πιο ευγενικά να τους αποκαλέσω), που καταδίδουν στυγνά συμπολίτες τους, επειδή τόλμησαν να επισκεφθούν κάποιο ναό, ή που στέλνουν περιπολικά για να συλλάβουν κάποιον ιερέα που λειτούργησε έστω και με κλειστές πόρτες. 

Κάποιοι μάλιστα, δεν διστάζουν να βγουν και στα τηλεδελτία ειδήσεων και να διαλαλήσουν (όχι απλά χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς καν…κουκούλα, αλλά και με περηφάνεια από πάνω) ότι αυτοί κατήγγειλαν τον ιερέα που τόλμησε να ανοίξει κάποιο ναό το πρωί της Κυριακής. 

Διαστροφική κακοήθεια και ψυχικός βόρβορος στο έπακρο, ατόφιος, χωρίς προκαλύψεις και φκιασίδια. Αυθεντική συνέχεια του τρομακτικού μίσους που πλημμύρισε τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο, ενός ολόκληρου κόσμου αφηνιασμένων ανθρωποφάγων, που εδώ και 3-4 εβδομάδες βρήκε επιτέλους την πολυπόθητη ευκαιρία να αφήσει αχαλίνωτο το καταπιεσμένο αντίχριστό του μένος, απαιτώντας να κλειδαμπαρωθούν οι ναοί, να συρθούν στις φυλακές οι πιστοί που αντιστέκονται στον διωγμό της πίστης, να ξυριστεί και να σαπίσει στο κελί ή να διαπομπευθεί δημόσια (ναι, το διαβάσαμε μέχρι και αυτό για τον Κυθήρων Σεραφείμ) ο κάθε «μεμαρτυρηκώς» ιερωμένος. 

Ξαναφωνάζοντας με λύσσα «ἆρον ἆρον, σταύρωσον Αὐτόν» με άλλα λόγια - γιατί ας μη κρυβόμαστε πίσω από λέξεις: Εκείνος είναι το πρόβλημα, Εκείνον θέλουν να ξανασταυρώσουν.

Μακάρι να μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν όμως πόσο σκληρό είναι το «πρός κέντρα λακτίζειν». Δεν νιώθω τόσο οργή γράφοντας όλα αυτά, όσο θλίψη και οδύνη. Πώς καταντήσαμε άραγε έτσι; 

Μακάρι η Παναγιά μας, που τόσο την πικράναμε αυτές τις μέρες, να φωτίσει τα μυαλά όλων μας. Ακόμη πιο πολύ όμως να φωτίσει αυτούς τους βλάσφημους χριστομάχους και να τους φέρει με κάποιο σοκ σε οδό μετανοίας. Γιατί είναι τρομακτικό το έξτρα βάρος που φορτώνουν τις μέρες αυτές στις ψυχές τους. Και το «ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» φοβερό. Φοβερό και ανεκλάλητο…

Νεκτάριος Δαπέργολας

https://proskynitis.blogspot.com/2020/04/blog-post_82.html?m=0

«Κύριε, σῶσον λαόν ἀπεγνωσμένον»

Αναδημοσίευση από:https://enromiosini.gr/

Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού διανύομε καί στήν ἱερότητα τῶν ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐπιβάλλεται μᾶλλον σιωπή καί προσευχή. Ὅμως ἐπειδή προσφάτως στό Διαδίκτυο κυκλοφορήθηκαν κάποιες ἀπόψεις μέ τόν ὄνομά μου, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, γιά νά μήν προκύψη ζημία, ἀναφέρω τά ἑξῆς:

Οὐδέποτε εἶπα σέ ἀνθρώπους νά ἀποθηκεύουν τρόφιμα λόγω ἐπικείμενου πολέμου καί οὐδέποτε προφήτευσα τήν λήξη τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἰοῦ, ὅπως κάποιοι ἀνεύθυνα καί ψευδῶς διέδωσαν. Ἐπίσης χωρίς τήν ἀδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μέ ἀνακριβεῖς καί ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου γιά τόν κορονοϊό, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἐρωτηματικά. Ἡ ἄποψή μου φαίνεται ξεκάθαρα σέ ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους.

Στά τόσα δυσβάσταχτα προβλήματα πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, τώρα προστέθηκε καί ἡ ἀπειλή τοῦ ἰοῦ, πού κατήντησε ἐφιάλτης. Πιό πολύ ὑποφέρουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν φόβο, τόν πανικό καί τόν ἀκούσιο ἐγκλεισμό, παρά ἀπό τόν ἰό. Ἡ πολιτεία πῆρε μέτρα προστασίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της.

Πια δεν είναι Εβραίοι στο Συνέδριο. Κάθονται Χριστιανοί στις έδρες των δικαστών!

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Mε αφορμή την πρωτοφανή δίωξη του σεβαστού πατρός Γεωργίου Σχοινά, πανάξιου ιερέως και αγωνιστού της Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας - και του σεβασμιοτάτου βεβαίως επισκόπου Κερκύρας – βλέπουμε να επαναλαμβάνονται κάποια φαινόμενα, που τα συναντάμε πολλές φορές στην «Ιερά Ιστορία» μας. 

Πρώτον: Οι κατά καιρούς ποικιλώνυμοι διώκτες των Χριστιανών διαπράττουν ένα καίριο σφάλμα. Έχουν την εντύπωση πως διώκοντας, απειλώντας, βασανίζοντας και εν τέλει δολοφονώντας τους υπερασπιστές και μάρτυρες του Χριστού ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποτρέψουν και θα τρομοκρατήσουν τους πιστούς. Αυτό ακριβώς πίστευαν και οι σταυρωτές του Χριστού. «Συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόληται», θα πει ο αρχιερέας Καϊάφας στο συνέδριο. Τα ίδια περίπου επιχειρήματα ακούστηκαν και τούτες τις ημέρες. Στείλε τον ανυπάκουο παπά στα δικαστήρια, τύλιξέ τον με μια μήνυση, σταυρώστε τον μέσω της τηλεόρασης, η οποία υποδύεται τον ρόλο του μανιασμένου όχλου που κράζει περισσώς «σταυρωθήτω», για να προστατεύσουμε την υγεία του λαού. «Συμφέρει ημίν…». Ποιο το έγκλημά του; Πρόσφερε την Θεία Κοινωνία, τον Χριστό σε πιστούς. Κανένα αδίκημα δεν διέπραξαν, και όλα έγιναν προς εκφοβισμό.

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά και γεραίρει την μνήμη του αγίου νεομάρτυρος Δημητρίου του Πελοποννησίου, αθλήσαντος εν έτει 1803. Προσπαθούσαν οι διαχρονικοί διώκτες του Γένους, οι αντίχριστοι Τούρκοι «με πολλάς υποσχέσεις και με απειλάς κολαστηρίων» να τον δελεάσουν ή να τον εκφοβίσουν ώστε να αρνηθεί τον Χριστό. Διαβάζουμε στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας «μην Απρίλιος»: Ο μάρτυρας άλλο δεν έλεγε ει μη Χριστιανός είμαι, προσκυνώ τον Εσταυρωμένον μου Ιησούν, ως Θεόν αληθινόν, προσκυνώ Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον». Απέταμε, έκοψε τη αγίαν του κεφαλήν ο δήμιος. Τι συνέβη μετά; Κρύφτηκαν οι Χριστιανοί; κλειδώθηκαν στα σπίτια τους; Όχι. «Τοιαύτην χαρά και αγαλλίασιν εδοκίμασαν οι Χριστιανοί διά την δόξαν της πίστεώς των, όσην πιστεύω ότι άλλην φοράν δεν εδοκίμασαν. Και δικαίως διότι η λαμπρά νίκη του Μάρτυρος και τα θαύματα με τα οποία τον εδόξασε η αγία Τριάς και η ευωδία του τιμίου σώματός του, την οποίαν και οι ασεβείς ησθάνθησαν, όλα αυτά, ήσαν αιτία χαράς πνευματικής». (Σελ. 206). 

Μεγάλη Τρίτη – Ευαγγέλιο και Τροπάριο Κασσιανής

Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ.καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν ῾Ηρῳδιανῶν λέγοντες· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων·εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ;γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· τί με πειράζετε, ὑποκριταί;ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον.καὶ λέγει αὐτοῖς· τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον.Εν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸνλέγοντες· διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ·ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά.ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή.ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν.ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ.ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι.περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ρηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος,ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων.καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό,καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων·διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή.δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται.Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦςλέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ.λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων,εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:Νόμοι οἱ ὁποίοι μποροῦν νά μᾶς ἀπαγορεύουν νά πᾶμε καί στήν ἐκκλησία..τί θά κάνουμε; Θά ἀρχίσουμε νά ὑπολογίζουμε τούς νόμους τοῦ κράτους ὅταν ἅπτονται ἐγγίζουν την πίστη μας;

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του Γέροντα Αθανάσιου Μυτιληναίου 6/12/81

… Αλλά είναι κάτι πιο σπουδαίο να αισθάνομαι προϊστάμενο το Θεό κι όχι αυτό τον προϊστάμενο τον άνθρωπο…

Ότι και να συμβαίνει όπως και να ΄χει το πράγμα όταν κανείς έχει αφεντικό το Θεό τότε δεν τον ενδιαφέρει. Εδώ εφάνηκε θαυμάσια στο Δανιήλ στη μετέπειτα ιστορία. Και είπον οι τακτικοί ουχ ευρήσομεν κατά Δανιήλ πρόφασιν .Δεν υπάρχει κάτι που να σκοντάφτει ο Δανιήλ, δεν μπορούμε να βρούμε μια αιτία, ει μη εν νομίμοις Θεού αυτού. Θα φροντίσουμε να βρούμε κάτι που να αναφέρεται στη δική του θρησκεία.

Ας μας πει ο Χαρδαλιάς και οι της Κυβέρνησης ότι δεν είναι Χριστιανοί να τελειώνουμε…

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Sportime

Το στιγμιότυπο είναι ένα και ξεκάθαρο. Ένας πατέρας ζήτησε από τον ιερέα να κοινωνήσουν οι δυο γιοι του. Στη φωτογραφία φαίνεται ο ιερέας, ο πατέρας και δύο παιδιά. Σύνολο τέσσερα άτομα… Το όλο ζήτημα ήταν η Θεία Μετάληψη. Έπεσε στην παγίδα, ή απλά γλίστρησε από τη γλώσσα η αλήθεια του, με όσα δήλωσε ο Νίκος Χαρδαλιάς, εκπροσωπώντας επάξια μια Κυβέρνηση που δεν είναι χριστιανική.

Φυσικά αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι να κοροϊδεύεις τον κόσμο, να δηλώνεις Χριστιανός Ορθόδοξος και να υπηρετείς πρακτικές που υποδηλώνουν το ακριβώς αντίθετο. Πρώτα οι κλειστές εκκλησίες και η απαγόρευση Θείας Λειτουργίας ακόμα και στους ιερείς, τώρα η ποινικοποίηση της Θείας Κοινωνίας.

Τη στιγμή που ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας κάνει μαζώξεις στην Ξάνθη με 20 άτομα σε μια αίθουσα. Την ώρα που ο Σωτήρης Τσιόδρας μαζί με τον Νίκο Χαρδαλιά, μεταβαίνουν στη Λάρισα χωρίς να τηρούν κανένα μέτρο προφύλαξης, ένας ιερέας γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος μια νομοθεσίας που προσβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ανίδεοι ακόμη κι από Θουκυδίδη…

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

    Πολλά γράφτηκαν τις προηγούμενες μέρες σχετικά με τη στάση της Ιεραρχίας μας στο επίμαχο και πλέον τρομακτικό θέμα των ημερών (που - όσο κι αν ωρύονται κάποιοι - δεν είναι ο κορωνοϊός, αλλά το δια νόμου κλείσιμο των ναών μας, για πρώτη ίσως φορά από τις αρχές του 4ου αιώνα και τον καιρό του τελευταίου μεγάλου ρωμαϊκού διωγμού). Και πολλές κρίσεις (και επικρίσεις) κατατέθηκαν για τους αρχιερείς μας, με όρους πρωτίστως πνευματικούς. Και είναι πράγματι πρωτίστως βέβαια πνευματικό το θέμα, αφού μιλάμε για μια στάση που πλήττει ξεκάθαρα την ίδια την πεμπτουσία της πίστης μας.

      Επειδή όμως τελικά δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με πνευματικές, αλλά και με διοικητικές / ποιμαντικές ευθύνες (καθότι μιλάμε όχι μόνο για πνευματικούς πατέρες, αλλά και για ηγέτες που ασκούν διοίκηση), ας δούμε το θέμα και από «κοσμικής» και «πολιτικής» (με την ευρύτερη σημασία του όρου άποψης). Ως προς το τι οφείλει να κάνει δηλαδή ένας ηγέτης που καλείται να αντιμετωπίσει επίβουλους εχθρούς (καθώς δεν νομίζω να αμφιβάλλει πλέον κανείς ότι έχουμε απέναντί μας ένα κράτος ξεκάθαρα εχθρικό προς την πίστη μας).