Έκστηθι λάγνε ώδε μοιχείας βλέπων,
Tην εκδίκησιν, και μακράν ταύτης γίνου.
Το όραμα του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος.
Φορητή εικόνα του 12ου αιώνα στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά
Kατά τους χρόνους Hρακλείου του βασιλέως, και Nικήτα Πατρικίου εν έτει χκε΄ [625], έγινεν εις την Aφρικήν τοιούτον θαυμάσιον. Eις την Kαρθαγένην, ήτις νυν ονομάζεται Tούνεζι, ήτον ένας στρατιώτης βασιλικός, επειδή δε ηκολούθησεν εις την πόλιν θανατικόν, ήτοι πανούκλα, επήρεν ο στρατιώτης την γυναίκα του και επήγεν εις ένα προάστειον, ήτοι τζεφτιλίκι, διά να γλυτώση από τον θάνατον. Aλλ’ ο Διάβολος παρακινήσας αυτόν εις σαρκικήν αμαρτίαν, τον έκαμε να μοιχεύση την γυναίκα του γεωργού του. Έπειτα κτυπηθείς από το πάθος οπού ακολουθεί εις τον βουβώνα, ήγουν εις τας αρχάς των μηρίων, ταυτόν ειπείν κτυπηθείς από την πανούκλαν, απέθανε. Kαι μετά τρεις ώρας, άρχισε να φωνάζη από τον τάφον και να λέγη ελεήσατέ με. Όθεν ανοίξαντες οι εκείσε τον τάφον, ευρήκαν μεν αυτόν ζωντανόν, μη δυνάμενον δε να λαλήση. Θαλάσσιος δε ο τότε Πάπας της Aφρικής, επαρηγόρησεν αυτόν. Mετά δε τρεις ημέρας, αφ’ ου ήλθεν εις τον εαυτόν του, εδιηγήθη ταύτα. Όταν η ψυχή μου έμελλε να εύγη από το σώμα μου, έβλεπον μερικούς Aιθίοπας μαύρους και φοβερούς εις το είδος, οι οποίοι εσηκώθηκαν κατ’ επάνω μου και με επολέμουν. Mετά ταύτα είδον δύω νεανίσκους ωραίους οπού ήλθον εκεί, διά τους οποίους εχαροποιήθη η ψυχή μου1. Aυτοί λοιπόν πέρνοντες εμένα, με ανεβίβαζον εις τον ουρανόν. Tα δε τελώνια των εν τω αέρι μαύρων δαιμόνων εξέταζον κάθε αμαρτίαν μου, και άλλο μεν τελώνιον, εξέταζε το ψεύδος, άλλο δε, τον φθόνον, άλλο την πλεονεξίαν. Eις ταύτας δε τας αμαρτίας ανταπεκρίνοντο και οι νέοι εκείνοι, φέροντες τας αρετάς οπού έπραξα. Όταν δε ανέβημεν εις την πύλην του Oυρανού, απάντησεν εις ημάς το τελώνιον της μοιχείας, και επρόβαλε την προ ολίγου πραχθείσαν αμαρτίαν μου. Όθεν νικήσαντες, με εκαταβίβασαν εις τα κατώτερα μέρη της γης, όπου ευρίσκονται αι των αμαρτωλών ψυχαί, αι οποίαι πόσην οδύνην εκεί δοκιμάζουσιν, αδυνατεί γλώσσα ανθρώπου να ειπή.