"Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς γιὰ τὴν κατάσταση πού βρίσκεται τὸ ἔθνος εἶναι ὁμολογία, γιατί ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο"

 

Παλιά, ἂν ἕνας εὐλαβὴς ἀσχολεῖτο μὲ τὴν κατάσταση στὸν κόσμο, δὲν πρέπει νὰ ἦταν καλά• ἦταν γιὰ κλείσιμο στὸν Πύργο. Σήμερα ἀντίθετα, ἂν ἕνας εὐλαβὴς δὲν ἐνδιαφέρεται καὶ δὲν πονάει γιὰ τὴν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο, εἶναι γιὰ κλείσιμο στὸν Πύργο. Γιατί τότε αὐτοὶ πού κυβερνοῦσαν εἶχαν Θεὸ μέσα τους, ἐνῶ σήμερα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς πού κυβερνοῦν δὲν πιστεύουν. Εἶναι πολλοὶ τώρα ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν νὰ τὰ διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία.

Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνησυχῆ γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἔθνος μας εἶναι...ὁμολογία, γιατί ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο. Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ.

Ο κόσμος καίγεται και ο κ. Μόσιαλος το αντιχριστιανικό… βιολί του! του Ελευθερίου Ανδρώνη

Τι δεν θα μπορούσε με τίποτα να λείπει από τα δημόσια δρώμενα, μετά από μια μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας;

Μα φυσικά μια τοποθέτηση του κ. Μόσιαλου κατά της Θείας Κοινωνίας!

Θα μπορούσαμε να πούμε πως στον καιρό της πανδημίας, τείνει να γίνει πλέον… έθιμο!

Φαίνεται πως ο κ. Μόσιαλος συνεχίζει ακάθεκτος με κάθε ευκαιρία που του δίνεται, να αποκαλύπτει την εμπάθεια που τον διακατέχει απέναντι στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, επανερχόμενος ξανά και ξανά στο θέμα, σαν κολλημένη βελόνα στο πικάπ.

Αυτή τη φορά διάλεξε να εκφράσει τα… φιλοχριστιανικά του αισθήματα μέσω μιας ανάρτησης στα social media. Ένα κείμενο που βρίθει ανακριβειών και πλήρους άγνοιας της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας.

Ας εξετάσουμε όμως μερικά σημεία του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (Ἐφ 4,7-13) “Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ” του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα σήμερα καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι περικοπὴ ἡ ὁποία ἔχει ἔντονα Χριστοκεντρικὸ περιεχόμενο. Καὶ εἶναι ἀναμενόμενο, ἐφ’ ὅσον βρισκόμαστε ἀκόμα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων. Ἀπὸ τὴν περικοπὴ αὐτὴ θὰ ὑπογραμμίσωμε καὶ θὰ μεγενθύνωμε σήμερα τὴν πρώτη μόνον φρᾶσι, ποὺ λέγει· «Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ».

Λίγο-πολὺ μᾶς ἀπασχολεῖ ἕνα θέμα ὅλους μας. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὰ χαρίσματα ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στὸν καθένα μας, διότι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα μπαίνει ὡς ἀπορία καὶ ἐρώτημα ἀπὸ πολλοὺς πιστούς, καὶ γίνεται ἀφορμὴ συζητήσεων. Καὶ οἱ περισσότεροι ποὺ θέτουν τὸ ἐρώτημα προβληματίζονται ἀπὸ μία διαφαινόμενη τάχα ἀδικία ἀπὸ τὸν Θεό. Μὲ ἄλλα λόγια ἐκφράζεται ἕνα κάποιο παράπονο καί, δυστυχῶς, καταλογίζονται εὐθῦνες στὸν ἅγιο Θεό.

Εἶναι φανερὸ ὅτι κάνομε ἕνα λάθος στὸ ξεκίνημα τοῦ θέματος. Ὡς πιστοὶ ἔχομε ἐμπιστοσύνη στὴν πανσοφία καὶ τὴν ἀπόλυτη δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ; Ἂν ἔχομε αὐτὴν τὴν ἀρχή, τότε δὲν ὑπάρχει πρόβλημα, δὲν ὑπάρχει θέμα, διότι στηριζόμενοι στὴν πανσοφία καὶ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἀποδεχόμαστε, ἢ πρέπει νὰ ἀποδεχώμαστε, ὅλα ὅσα κάνει ὁ Θεός. Δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ ἀμφιβολίες, καὶ πολύ περισσότερο γιὰ παράπονα. Τὰ πάντα μὲ σοφία καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο κάνει ὁ Θεός. Μόνο ἡ δική μας ὀλιγοπιστία δημιουργεῖ τὰ προβλήματα. Ἐμεῖς ἔχομε διαφορετικὸ κριτήριο ἀπὸ τὸ κριτήριο τοῦ Θεοῦ, καὶ γι’ αὐτὸ διακρίνομε, τάχα ἀδικίες, στὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (Μτ 4,12-17) «Μετανοεῖτε˙ ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

Καὶ τὰ Φῶτα, ὅπως τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ Ὕψωσις τοῦ Σταυροῦ, ἔχουν μεθέορτη Κυριακή, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα. Ἀκοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο:

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, ὁ Χριστός, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι παραδόθηκε ὁ Ἰωάννης, ἀνεχώρησε στὴν Γαλιλαία. Καὶ ἀφοῦ ἄφησε τὴν Ναζαρέτ, ἦρθε καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν παραθαλάσσια Καπερναούμ, στὰ σύνορα Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, γιὰ νὰ ἐκπληρωθῆ ὁ λόγος τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, ποὺ ἔλεγε˙ «Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, στὸν παραθαλάσσιο δρόμο πάνω ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη, ὅπου εἶναι ἡ Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ἐκεῖ ὁ λαὸς ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι εἶδε φῶς μεγάλο, καὶ ὅσοι κάθονταν στὴν χώρα ποὺ ἐξουσιάζει ὁ θάνατος φάνηκε φῶς». Ἀπὸ τὸτε ἄρχισε ὁ Ἰησοῦς νὰ κηρύττη καὶ νὰ λέγη˙ Μετανήσατε, διότι ἔφθασε ἡ ὥρα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἔκπληξι καὶ θαυμασμὸ προκαλεῖ ὁ σεβασμὸς τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν πρόδρομό του. Ὅσο ὁ Ἰωάννης ἑτοιμάζει τὸν δρόμο γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰησοῦς τὸν ἀφήνει νὰ ὁλοκληρώση τὴν ἀποστολή του. Δὲν ἀρχίζει τὸ δικό του ἔργο. Καὶ μόνον ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἰωάννης παραδόθηκε, τότε ξεκίνησε. Ἀπὸ ποῦ; Ὁ Ἰησοῦς μέχρι τὴν ἡλικία τῶν τριάντα ἐτῶν ζοῦσε καὶ μεγάλωνε καὶ ἐργαζόταν στὴν Ναζαρέτ. Μὲ τὴν εἴδησι τῆς παραδόσεως τοῦ Ἰωάννου ἐγκατέλειψε τὴν Ναζαρὲτ καὶ ἦρθε στὴν Καπερναούμ. Ἡ Καπερναοὺμ ἦταν παραθαλάσσια πόλις τῆς Γαλιλαίας, στὰ σύνορα τῶν δύο φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ. Ἡ δὲ Γαλιλαία καταλαμβάνει τὸ βόρειο μέρος τῆς Παλαιστίνης, στὸ νότο εἶναι ἡ Ἰουδαία, καὶ ἐνδιάμεσα ἡ Σαμάρεια. Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Κύριος στὴν Καπερναοὺμ καὶ τὴν κάνει κέντρο τῆς ἱεραποστολῆς του. Δὲν ἐπέλεξε τὴν πρωτεύουσα, τὰ Ἰεροσόλυμα, ἀλλὰ μία πόλι τῆς Γαλιλαίας. Καταγράφοντας τὰ γεγονότα ὁ εὐαγγελιστής, ἴσως εἶχε τὴν ἀπορία γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῆς πόλεως, ἀλλὰ θυμήθηκε καὶ παρέθεσε τὴν σχετικὴ προφητεία τοῦ Ἡσαΐου, ποὺ λύνει τὴν ὅποια ἀπορία. Ὡς καὶ γιὰ τὸν τόπο ἐνάρξεως τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας ὑπάρχει προφητεία. Καθορίζεται μὲ σαφήνεια καὶ ἀκρίβεια ὁ τόπος ἐνάρξεως τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας. Ὄχι μόνον τοπικά, ἀλλὰ καὶ σὲ βάθος. Δὲν ἐπέλεξε ὁ Κύριος τὰ Ἰεροσόλυμα, γιὰ νὰ μὴν θεωρηθῆ τὸ ἔργο του ἰουδαϊκὴ ὑπόθεσις, ποὺ ἀφορᾶ δηλαδὴ μόνον στοὺς Ἰουδαίους. Ἐπιλέγει τὴν Καπερνανούμ, διότι βρίσκεται σὲ ἕνα τόπο, ὅπου ἐκπροσωποῦνται ὅλα τὰ ἔθνη. Ἐδῶ εἶναι ἡ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν». Ὑπάρχουν ἐδῶ πόλεις ποὺ οἱ κάτοικοί τους προέρχονται ἀπὸ διάφορα μέρη τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Αὐτοὶ θὰ ἀκούσουν καὶ θὰ μεταφέρουν τὸ νέο μήνυμα, τὸ «εὐαγγέλιο», στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Τὸ σωτήριο ἔργο τοῦ Κυρίου μας ἀπευθύνεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι μόνον στοὺς Ἰουδαίους. Γιὰ νὰ τὸ ἀκούσουν λοιπὸν ὅλοι, ἐπιλέγει ὁ Κύριος τήν «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν». Οἱ προφητεῖες ἀποκαλύπτουν τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προβλέπει τὰ πάντα, μέχρι καὶ τὴν πιὸ μικρὴ λεπτομέρεια. Καὶ οἱ προφητεῖες ἀποτελοῦν τὴν μεγάλη βεβαίωσι γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι εἰπώθηκε προφητικὰ, ἐπαληθεύθηκε.

Η Πρόεδρος της (τυραννικής;) Δημοκρατίας. Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

 

«Στη λαϊκιστική στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας». Αυτή η φράση προέρχεται από άρθρο της Προέδρου της Δημοκρατίας κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, δημοσιευμένο στις 2.1.2021 στην Εφημερίδα των Συντακτών. Δεν θυμάμαι καμία άλλη περίπτωση όπου νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αρθρογραφεί σε εφημερίδα, τουλάχιστον κατά τα τελευταία 30 χρόνια της ενήλικής μου ζωής.

Είναι επίσης περίεργη η επιλογή της εφημερίδας, λόγω του βαρέως ιδεολογικού φορτίου που κομίζει. Η ΠτΔ δεν φαίνεται να νιώθει την ανάγκη να απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες, αλλά μόνο σε ένα τμήμα τους. Πώς αλλιώς να εκληφθεί η επιλογή της; Βέβαια, επικεφαλής του γραφείου τύπου της Προερδίας της Δημοκρατίας ανέλαβε προ μηνών ένας δημοσιογράφος με μακρά θητεία στον πρόγονο της εν λόγω εφημερίδας. Στέκει όμως η Προεδρική στήριξη σε μία χαμηλής κυκλοφορίας εφημερίδα, λόγω αυτής της σχέσης; Δε νομίζω.

Τρίτη απορία είναι το περιεχόμενο. Η φράση που αντέγραψα στην εισαγωγή, είναι τουλάχιστον κακόηχη. Τι εννοεί η κυρία Πρόεδρος; ότι σε μία «μη λαϊκιστική στρέβλωση» της Δημοκρατίας, η βούληση της πλειοψηφίας δεν ορίζει ή δεν παράγει τη λαϊκή βούληση; Από πότε η Δημοκρατία έγινε κάτι διαφορετικό από τη βούληση της πλειοψηφίας; Ποιος παράγει τη λαϊκή βούληση τότε; Κάποιος υπεράνω της πλειοψηφίας; Σε άλλο σημείο γράφει ότι «οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην τυραννία της πλειοψηφίας». Δηλαδή, η πλειοψηφία έγινε τώρα τυραννική; Η ίδια με τι είδους πλειοψηφία εξελέγη;

Ἡ ἀποξένωση Κεντροδεξιᾶς-Ὀρθοδοξίας Μανώλης Κοττάκης ἐφημ. «ΕΣΤΙΑ», 08 Ἰανουαρίου 2021

. Ἔπρεπε νά τό περιμένουμε. Θά φθάναμε κάποτε ἕως ἐδῶ. 

Τό κόμμα, τοῦ ὁποίου ὁ ὕμνος περιέχει τόν στίχο «ζήτω ἡ Ἑλλάδα, ζήτω ἡ θρησκεία, ζήτω ἡ ΝέαΔημοκρατία» (στό ἄκουσμα τοῦ ὁποίου παραληροῦσαν ἑκατομμύρια Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες κάποτε στίς συγκεντρώσεις τοῦ Εὐάγγελου Ἀβέρωφ, τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τοῦ Μιλτιάδη Ἔβερτ, τοῦ Κώστα Καραμανλῆ καί τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ), σήμερα ἐν μέσῳ πανδημίας εὑρίσκεται σέ ἀνοικτή σύγκρουση μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εἶναι ὁ πρῶτος ἡγέτης τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης πού στέκεται «ἀπέναντι» σέ Ἀρχιεπίσκοπο. Καί τό ἀκόμη χειρότερο: Κρίση καί μάλιστα βαθιά σοβεῖ καί στίς σχέσεις μεταξύ τῆς Ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Αἰκατερίνης Σακελλαροπούλου μέ τήν Ἐκκλησία, μετά τήν ἀπαξιωτική στάση της ἀπέναντι στό Ἱερό Εὐαγγέλιο κατά τήν διάσημη πλέον ἐλέῳ ἐθνικοῦ ὕμνου-δοξολογία τῆς Πρωτοχρονιᾶς. Γιατί ὅμως φθάσαμε ἕως ἐδῶ; Γιατί πλέον Μητροπολῖτες ὅπως ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος βάλλουν εὐθέως καί ὀνομαστικῶς ἐναντίον Ὑπουργῶν πού κατοικοεδρεύουν στό Μέγαρο Μαξίμου; Ἐπειδή εἴμαστε οἱ μόνοι πού φωνάζουμε ἀπό τήν ἀρχή τῆς πανδημίας ὅτι ὁ τρόπος πού ἀντιμετωπίζει τήν Ἐκκλησία ἡ Κυβέρνηση καί τό πολιτικό σύστημα θά ἔχει ὀλέθρια ἀποτελέσματα, δικαιούμαστε νά τό ποῦμε: Ὅλο αὐτό συμβαίνει γιατί κάποιοι δέν ἀκοῦνε. Καβάλα στό ἄλογο τῶν δημοσκοπήσεων νομίζουν ὅτι δέν τούς ἀγγίζει τίποτε. Μέ συνέπεια αὐτό πού χαρακτηρίζει τήν εὐρύτερη Πολιτεία κατά τό διανύσαν διάστημα εἶναι ἡ ἀσεβής συμπεριφορά της ἀπέναντι στόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαρκής ἀπόπειρα ταπείνωσής του. Ἡ ἐντύπωση ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ συντριβή του.

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Συγκλονιστικό θαύμα – Όταν ο γέροντας Βησσαρίωνας είδε όραμα τον Τίμιο Πρόδρομο

Ο Γέρων Βησσαρίων (κατά κόσμον Ανδρέας) Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908.

Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε διάκονος, ιερέας και έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη.

Όταν λειτουργούσε ο π. Βησσαρίων, έλαμπε ολόκληρος. Ο π. Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής» του μοναστηριού. Έβγαινε με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν στους δρόμους οι πιστοί. Σε έναν από τους διαλόγους τους μιλά για το όραμα που είχε με τον Τίμιο Πρόδρομο:

-Γέρο-Βησσαρίων, αν αγαπάς μου λέγεις και κάποιο άλλο θαύμα που έγινε σ’ αυτή την εκκλησία, και πως είδες τον Τίμιο Πρόδρομο ζωντανό και μίλησες μαζί του;

Ο γερο-Βησσαρίων μειδίασε λίγο, και άρχισε με την συνηθισμένη του απλότητα να λέει:

-Αυτό που μου λες έγινε ύστερα από δύο χρόνια (1918) και άκουσέ το αφού το θέλεις.

Μια ρωγμή ζητάει ο Θεός… Μια ρωγμή το Φως για να διώξει το σκοτάδι…

Βλέπεις ανθρώπους με πάθη και αμαρτίες, λάθη και σφάλματα και μόλις λίγο στραφούν στο Χριστό γεύονται μεγάλες χαρές πνευματικές. Κι άλλοι, χρόνια από παιδιά ίσως στο χώρο της εκκλησίας, και η ζωή τους άγευστη και άχρωμη από την εμπειρία του Θεού και την γλυκύτητα της Χάριτος.

Τότε μοιραία μέσα σου γεννιούνται ερωτήματα, «μα γιατί; τι φταίει άραγε;». Την απάντηση την πήρα μια όμορφη νύχτα σε ένα κελί του Αγίου Όρους. «Γέροντα…», ρώτησα, «μα γιατί ο Θεός χαριτώνει ανθρώπους που δεν είναι και τόσο ασκητικοί και απαθείς και άλλους με πολύ αγώνα και κόπο πνευματικό τους αφήνει χρόνια στην πάλη;»

«Μα γιατί ευλογημένε, αυτοί αισθάνονται αυτάρκεις. Αισθάνονται ότι τα κάνουν όλα σωστά και τέλεια. Η μεγαλύτερη αμαρτία τους είναι η «αρετή» τους … Κανόνες, νόμοι, φόβοι, ενοχές, πρέπει, εμμονές, διατήρηση πάση θυσία της εικόνας και του προφίλ μας, αυτοδικαιωτισμός και αισθήματα πνευματικών κατορθωμάτων, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στο Θεό να έρθει. Έχουν φτιάξει ένα συμπαγές οχυρό του «εγώ».

Ο Θεός θέλει χώρο για να έρθει, ζητάει μια ρωγμή το Φως για να διώξει το σκοτάδι…».

Οι άνθρωποι της Χάριτος είναι ραγισμένοι…

Αναδημοσίευση από:https://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Το μένος προς την Εκκλησία ενώνει κυβερνήσεις και «άρρωστες» συνειδήσεις! Το Sportime κάνει απλά το αυτονόητο…

 

Η Εκκλησία έφτασε στο «μη παρέκει», το Sportime έκανε αυτό που έπρεπε και η μηχανή μίσους που βάλλει κατά του Χριστού «λαδώθηκε» και έπαψε να τρίζει.

Τωρινό δεν είναι. Ο «θάνατος» των Θεοφανείων είχε προαναγγελθεί. Επίσημα χείλη της Κυβέρνησης είχαν αναφερθεί σε «Απαγόρευση» του Αγιασμού των υδάτων. Απαγόρευση στα Θεοφάνεια. Ναι, απαγόρευση. Στην Πίστη, στον Χριστό, στον Αγιασμό.

Η Εκκλησία έκανε υπακοή. Μπήκε σε έναν αγώνα κατά της πανδημίας κι ας ήξερε πως στο τέλος, σε κάθε περίπτωση, «χαμένη» θα βγει. Επέλεξε ένα μονοπάτι μοναχών. Τήρησε τα όσα η ίδια και πρεσβεύει για τους Πιστούς της. Σε μια εποχή σύγχρονων χριστιανικών διωγμών έδειξε ταπείνωση. Κατανόηση. Υπομονή. Ψυχραιμία. Χρησιμοποίησε όλες τις αρετές που τη διέπουν. Έβαλε όμως ένα τέλος.

Έκανε υπακοή το Πάσχα, στη Σταύρωση του Θεανθρώπου.

Υπέμεινε να βλέπει τους Χριστιανούς να πληρώνουν πρόστιμα επειδή ήθελαν να προσκυνήσουν τον επιτάφιο.

Έμεινε ψύχραιμη όταν διατάχθηκε η απαγόρευση μεγαφώνων έξω από τις εκκλησίες για να μην ακούγονται οι ψαλμωδίες.

Έδειξε κατανόηση, πολλάκις, στην «ποινικοποίηση» της Θείας Ευχαριστίας.

Δεν παρασύρθηκε από το συναίσθημα, δεν «λύγισε» όταν οι Πιστοί με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσαν να μεταλάβουν. 

Διατήρησε την ψυχραιμία της όταν είδε αστυνομία έξω από κάθε ναό, έξω από κάθε ξωκλήσι που ήταν ανοικτό.

Προσπάθησε και κατάφερε να είναι σύννομη σε όλα τα μέτρα. Στον τρόπο που γινόταν η Θεία Λειτουργία τις Κυριακές, τα Χριστούγεννα. Ακολούθησε κατά γράμμα τις δεσμεύσεις για γάμους, βαφτίσεις και κηδείες.

Δεν φοβήθηκε. Δεν δίστασε στιγμή να έρθει σε κόντρα με το ποίμνιό της που ζητούσε αντίδραση. Επίμονα, επισταμένα.

Για να φτάσουμε στο σήμερα. Στην ευθεία κόντρα με τις κυβερνητικές αποφάσεις. Όχι επειδή δεν αντέχει άλλο. Μήτε επειδή επιθυμεί την κοινωνική αποσταθεροποίηση. Χάθηκε απλώς το νόημα, η ουσία. Η Εκκλησία δεν μπορεί να συνεχίζει να συμμετέχει στον παραλογισμό. Δεν γίνεται να αποτελεί συνδετικό κρίκο στην αλυσίδα απόσχισης του ανθρώπου από τον Χριστό.

Με τη σειρά μας, σαν Sportime, όλα τα σημερινά σχόλια θα τα πάρουμε ως «ευλογία». Όλες οι πληρωμένες και μη τοποθετήσεις από «δεξιά» και «αριστερά» τρολ που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ανταμώσουν στις «στραβοτιμονιές» αποτελούν παράσημο. Το μίσος και το μένος που υπάρχει για τον Χριστό και την Εκκλησία είναι απαράμιλλο. Αναδεικνύει εύκολα την κοινή πολιτική και μικρόψυχη ατζέντα που έχει ο καθένας από εσάς.

Όλες αυτές «αρρωστημένες» συνειδήσεις και τα δηλητηριασμένα μυαλά είναι αυτά που ευαγγελίζονται τον φιλελευθερισμό, κατακρίνουν τον ρατσισμό, αλλά την ίδια ώρα εύχονται ανεργία και κατευόδιο σε ένα μέσο που κάνει το αυτονόητο. 

Σέβεται…

Αναδημοσίευση από:https://www.sportime.gr/

Σύναξη του Αγίου Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

7 Ιανουαρίου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ με ΜΟΥΣΙΚΑ
ΟΡΘΡΟΣ με ΜΟΥΣΙΚΑ

Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε «τα πλήθη». Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών», προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2021 (V) του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

                                 

Και σήμερα θα ασχοληθούμε με τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Είδαμε τί έγραψαν ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς. Τώρα θα δούμε τί έγραψε ο Ιωάννης, και όχι όλα.

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ 

1,19 Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου, ὅτε ἀπέστειλαν οἱ Ἰουδαῖοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεῖς καὶ Λευΐτας ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν· σὺ τίς εἶ; 20 Καὶ ὡμολόγησε, καὶ οὐκ ἠρνήσατο· καὶ ὡμολόγησεν ὅτι οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός. 21 Καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· τί οὖν; Ἠλίας εἶ σύ; Καὶ λέγει· οὐκ εἰμί. Ὁ προφήτης εἶ σύ; Καὶ ἀπεκρίθη, οὔ. 22 Εἶπον οὖν αὐτῷ· τίς εἶ; Ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασιν ἡμᾶς· τί λέγεις περὶ σεαυτοῦ; 23 Ἔφη· ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, καθὼς εἶπεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης. 24 Καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων· 25 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν καὶ εἶπον αὐτῷ· τί οὖν βαπτίζεις, εἰ σὺ οὐκ εἶ ὁ Χριστὸς οὔτε Ἠλίας οὔτε ὁ προφήτης; 26 Ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰωάννης λέγων· ἐγὼ βαπτίζω ἐν ὕδατι· μέσος δὲ ὑμῶν ἕστηκεν ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. 27 Αὐτός ἐστιν ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, οὗ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος. 28 Ταῦτα ἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ἦν Ἰωάννης βαπτίζων. 29 Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. 30 Οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 31 Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων. 32 Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. 33 Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. 34 Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 35 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 36 καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 37 Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. 

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Εγκύκλιος Θεοφανείων Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ

Τηλέφ.: 23850/28.860, Τηλεομοιότ.: 23850/28.863

Ἀριθμ. Πρωτ.: 5

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 126 η

«Ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός»!

Ἐπὶ τῇ Δεσποτικῇ ἑορτῇ τῶν Θεοφανείων 2021.

 

            Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,

            τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

            καί τόν εὐσεβῆ λαό

            τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.

    Ἀγαπητοί μου.

    Συσωρευμένη ὀδύνη αἰώνων καὶ βουνὰ λύπης καὶ στεναγμοὶ ἀβάσταχτοι ἔλαβαν τέλος σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ ἁγίου προφήτου Ἡσαΐα. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς τοῦ ἀποκαλύπτει τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ὁ προφήτης, ὡς ἐνεργούμενο τοῦ Πνεύματος, σφραγίζει τὸν μεγαλειώδη λόγο του μὲ αὐτὴν τὴν πραγματικότητα, ποὺ διαβάσαμε στὴν Πρώτη ὥρα χθὲς τὸ πρωΐ. «Ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός».

    Ἐπὶ τέλους βρέθηκε αὐτὸ ποὺ ἀνέμεναν αἰῶνες. Εἶναι τὸ ἅγιο καὶ παντοδύναμο ἐμβόλιο κατὰ τῆς ἀπογνώσεως, ποὺ κυριαρχοῦσε ἐπὶ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Πάει, ἀπέδρασε, ἔφυγε ἡ φοβερὴ πανδημία τῆς ὀδύνης τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου. Μποροῦμε καὶ πάλι νὰ ὀδυνώμαστε, ἀλλὰ μὲ ἐλπίδα. Ἔχει ὁ Θεός.

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2021 (IV) του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

                                

Και σήμερα θα ασχοληθούμε με τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, και έτσι θα κλείσουμε τα εκτός σειράς κειμενάκια σχετικά με την εορτή των Θεοφανείων. Πρόκειται για αναφορά που κάνουν, ο ευαγγελιστής Ματθαίος και ο Λουκάς στις Πράξεις.

Πρώτα ας δουμε το κείμενο του Ματθαίου:

Ματθ. 11,1. Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν. 2. Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 3. εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; 4. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε· 5. τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 6. καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. 7. Τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ Ἰωάννου· τί ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 8. ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν. 9. ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; προφήτην; ναὶ λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. 10. οὗτος γάρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου. 11. ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 12. ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν. 13. πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου προεφήτευσαν. 14. καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτός ἐστιν Ἠλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι. 15. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Κίνηση Ορθοδόξων Πολιτών “Παρεμβολή”: Η δύναμή μας απέναντι στους διωγμούς είναι η ενότητα και η αλληλεγγύη των αδελφών

 

Η Κίνηση Ορθοδόξων Πολιτών “Παρεμβολή” εδώ και καιρό παρακολουθεί με αγωνία, πόνο, αλλά και αποστροφή τα όσα ανήκουστα συμβαίνουν στην πατρίδα μας. 

Βιώνουμε τον διωγμό που υφιστατάμεθα εμείς οι Χριστιανοί, την απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζεται ο πιστός λαός μας από τα όργανα της πολιτείας, τον εμπαιγμό, την περιφρόνηση και την εμπαθή έχθρα προς τα ιερά και τις παραδόσεις μας. 

Φρίττουμε με την ελεεινή και βδελυρή πρακτική από πλευράς κυβερνήσεως της ποινικοποίησης της εκκλησιαστικής και μυστηριακής ζωής μας. Οι κυβερνώντες, καταπατώντας κάθε έννοια ελευθερίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπίνου δικαιώματος, και κρυπτόμενοι πίσω από τις δήθεν “εισηγήσεις” της Χούντας των Λοιμωξιολόγων (κυριολεκτούμε: Χούντα = Junta = “επιτροπή, συνέδριο” στα Ισπανικά), με περίσσιο θράσος απαγορεύουν (ό,τι δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Ναζί, ούτε οι δικτάτορες) τις ιεροπραξίες και επιβάλλουν δυσβάσταχτα πρόστιμα στους αδελφούς μας που πράττουν το αυτονόητο: δηλαδή την προσέλευσή τους στα ιερά και μυρωμένα μυστήρια, την στοιχειώδη άσκηση των θρησκευτικών τους αναγκών και καθηκόντων. 

Καταγγέλλουμε με βαθιά αποστροφή την πρακτική αυτή. Ως απάντηση, αποφασίσαμε να συμβάλουμε οικονομικά με το υστέρημά μας σε εθελοντική βάση, και στον βαθμό που μπορεί καθένα από τα μέλη μας, στην ανακούφιση των ενοριών που επλήγησαν από την κυβερνητική πολιτική των προστίμων. Ήδη διεκπεραιώνουμε τις απαραίτητες ενέργειες. 

Η δύναμή μας απέναντι στους διωγμούς είναι η ενότητα και η αλληλεγγύη των αδελφών.

Αναδημοσίευση από: ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Εκκλησιασμός Θεοφανείων στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

φΛΩΡΙΝΗΣ

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Μετὰ τὶς πρόσφατες ἐξελίξεις σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῆς ἡμέρας τῶν Θεοφανίων, ἀνακοινώνουμε ὅτι θὰ ἐφαρμόσουμε τὴν ὑπ’ ἀριθμ. 3034 ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 4ης Ἰανουαρίου ἐ.ἔ., κατὰ τὴν ὁποία δίνεται ἐντολὴ «οἱ ἱεροὶ ναοὶ νὰ παραμείνουν ἀνοικτοὶ διὰ τὴν συμμετοχὴν τῶν πιστῶν εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ τὸν ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν τελεσθησόμενον Ἁγιασμὸν τῶν ὑδάτων κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Θεοφανίων».

Ὡς ἐκ τούτου, θὰ τελεστεῖ αὔριο ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Θεοφανίων, καθὼς καὶ ὁ Μέγας Ἁγιασμός, μὲ ἀνώτατο ἀριθμὸ πιστῶν τὰ 50 πρόσωπα.

Θὰ τελεστεῖ μόνο μία Θεία Λειτουργία (ὄχι δύο, ὅπως εἶχε ἀρχικὰ ἀνακοινωθεῖ), 7.00 π.μ. ἕως 10.30 π.μ..

Ὀφείλουμε νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς ἀγαπητούς μας ἐνορίτες ὅτι ἡ προσέλευσή τους στὸν Ναὸ (ὅπως καὶ τῶν ἱερέων) θὰ γίνει μὲ δική τους εὐθύνη, διότι θεωρεῖται παράνομη (!) καὶ ἐνδεχομένως νὰ ἐπιβληθεῖ σ’ αὐτοὺς πρόστιμο.

Εὐχόμαστε σὲ ὅλους καλὰ καὶ ἅγια Θεοφάνια. Ὁ Θεὸς νὰ φωτίζει καὶ νὰ ἐνισχύει ὅλους στὰ δύσκολα χρόνια ποὺ περνοῦμε.

 

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Θεοφάνεια όταν οι παππάδες πίστευαν… (αληθινή ιστορία)

 

Η ιστορία είναι αληθινή και την μεταφέρω όπως την άκουσα.

 Η νύφη μας βαπτίστηκε Ορθόδοξη λίγο πριν παντρευτεί και δεν είχε ξαναδεί νηπιοβαπτισμό. Όταν με το καλό απέκτησαν το πρώτο τους παιδί ήρθαν από την Αυστραλία να το βαπτίσουν στην πατρίδα. Καλοκαίρι στη Φλώρινα και τα βαφτίσια ένα μικρό πανηγύρι με τους μικρούς να στριμώχνονται γύρω απ την κολυμπήθρα και τους μεγάλους να απολαμβάνουν από μακριά. Το μωρό ήσυχο στην αρχή, σαν ήρθε η ώρα να το βουτήξει ο παππάς, έβαλε τα κλάματα με δυνατές κραυγές και ατελείωτους λυγμούς. Η νύφη μας που δεν καταλάβαινε ελληνικά κοιτούσε με απόγνωση, μια το μωρό που έκλαιγε σπαραξικάρδια και μια τους υπόλοιπους που χαμογελούσαν με ικανοποίηση και εύχονταν καλοφωτισμένο.

Μετά τη βάπτιση πήγαμε για το καθιερωμένο τραπέζι και ενώ το μωρό είχε πια αποκοιμηθεί κουρασμένο στην αγκαλιά της μαμάς του, αυτή παρέμενε ακόμα σφιγμένη και το κρατούσε στοργικά έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Την πρόσεξε ο παππούς, που δεν έκρυβε τη χαρά του για τα βαφτίσια του 6^ου δισέγγονου και κάθισε δίπλα της.

Μην στεναχωριέσαι, της είπε, δεν παθαίνουν τίποτα τα μωρά στην βάπτιση.

Φοβήθηκα ότι θα πνιγεί, απάντησε αυτή, δεν έχει κλάψει έτσι άλλη φορά.

Δεν παθαίνουν τίποτα, ίσως ήταν κρύο το νερό είπε ο παππούς.

Μήπως κρύωσε και αρρωστήσει, είπε και το κοιτούσε ανήσυχη.

Δεν παθαίνουν τίποτε και δεν αρρωσταίνουν στη βάπτιση  επανέλαβε ο παππούς. Άκου να σου πω, στο χωριό μας το Κρατερό, όσα μωρά είχαν γεννηθεί το 40ήμερο πριν τα Χριστούγεννα, τα βάφτιζαν τα Θεοφάνεια μετά τον αγιασμό στο ποτάμι. Μια χρονιά πριν τον πόλεμο είχε πέσει χιόνι από μέρες και με τις ξαστεριές έκανε κρύο φοβερό. Το ποτάμι είχε παγώσει και για να κάνει τον αγιασμό ο παππάς σπάσανε τον πάγο και ανοίξανε μια τρύπα. Όσοι είχανε μωρά για βάπτισμα ανήσυχοι σιγοψιθύριζαν μεταξύ τους να αναβάλουν τηβάφτιση. Όταν τελείωσε  ο αγιασμός των υδάτων, ο παππάς που είχε και το εγγόνι του για βάφτισμα φώναξε να έρθει πρώτο. Με μιας τα στόματα έκλεισαν και όλοι στριμώχτηκαν να δουν. Ο παπάς πήρε το εγγόνι του, το σήκωσε ψηλά και είπε δυνατά «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του ΑγίουΠνεύματος και σκύβοντας πάνω απ τον πάγο το βούτηξε ολόκληρο στο νερό. Τα μάτια όλων τεντώθηκαν και μόνο οι ανάσες ακούγονταν. Στη στιγμή οπαππάς έβγαλε το μωρό που ήταν κατακόκκινο και άχνιζε και το σήκωσε ψηλά.

Σίγουρα το μωρό πέθανε, διέκοψε η νύφη μας. Ο παππούς γέλασε και της είπε.

Τον βλέπεις αυτόν τον κύριο στο απέναντι τραπέζι; Είναι το μωρό (ήταν ο γιατρός κ. Χ.Κ.). Δεν παθαίνουν τα μωρά τίποτε στην βάπτιση και για να σου τελειώσω, μετά το εγγόνι του, ο παπάς βάπτισε και όλα τα υπόλοιπα.

 

Ύστερα ήρθε η κρατική εκκλησία…

Γιάννης Παπαδόπουλος

Πηγή:ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Tήν Ἁγία ἡμέρα τῶν Φώτων, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

 

Χθὲς συνεκκλησιάζοντας καὶ συνεορτάζοντας μὲ σᾶς ποὺ προεωρτάζατε τὴν ἡμέρα τῶν Φώτων σᾶς ἀνέπτυξα τὰ ἀπαραίτητα λέγοντας πρὸς τὴν ἀγάπη σας τὰ σχετικὰ μὲ τὸ βάπτισμα κατὰ Χριστόν, τὸ ὁποῖο ἀξιωθήκαμε ἐμεῖς· ὅτι δηλαδὴ εἶναι ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπόσχεσις πρὸς τὸν Θεό· πίστις μὲν καὶ ἐπίγνωσις τῆς ἐν Θεῷ ἀλήθειας, συμφωνία δὲ καὶ ὑπόσχεσις ἔργων καὶ λόγων καὶ τρόπων ἀρεστῶν στὸν Θεὸ ποὺ τελοῦνται διὰ τῶν ἱερῶν συμβόλων. Ἀλλά διδάσκοντας προσθέσαμε καὶ τοῦτο, ὅτι ἂν δὲν μετατρέψωμε σὲ ἔργο τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες, τὰ ἱερὰ ἐκεῖνα σύμβολα καὶ οἱ δι' αὐτῶν καὶ μαζὶ μὲ αὐτά διὰ λόγου ὑποσχέσεις πρὸς τὸν Θεό, ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καί δικαίως τὸν ὑποβάλλουν σὲ καταδίκη.

Ἔπειτα ἐξηγήσαμε τὴν πρὸς τοὺς ὄχλους διδασκαλία Ἰωάννη τοῦ Προφήτη καὶ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, ἡ ὁποία διαλαμβάνει καί αὐτή περὶ τοῦ ἰδίου βαπτίσματος· διότι τό μὲν βάπτισμα εἶναι ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἴπαμε, ὁ δὲ πρόδρομος καὶ βαπτιστὴς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ὁδηγεῖ διὰ τῆς διδασκαλίας του στὴν ἐπίγνωσι αὐτοῦ, ἀποδεικνύοντας τὸν προαιώνιο καὶ δεσπότη τοῦ παντός, κριτὴ ζωντανῶν καὶ νεκρῶν, ποὺ κατὰ τὴν ἐξουσία του τοὺς μὲν ἄξιους εἰσάγει στὶς ἀΐδιες μονές, τοὺς δὲ κατακρίτους ρίπτει στὴ γέεννα τοῦ πυρός· ἐνῶ μαρτυρεῖ ὅτι αὐτός εἶναι κύριος καί τῶν ἀγγέλων, τὸν ἑαυτό του τὸν συντάσσει στοὺς ἔσχατους δούλους.

Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ «Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω» (Ψαλμ. 113,3)π. Αυγουστίνου Καντιώτου

 Θεοφάνεια (Ματθ. 3,13-17)

6 Ιανουαρίου

Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

«Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω»
(Ψαλμ.  113,3)

 

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ μεγάλη. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς φανερώσεως τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς ἁγίας Τριάδος.
Σήμερα ἁγιάζονται τὰ ὕδατα. Κατ᾿ ἐξοχὴν δὲ ἁγιάσθηκαν τὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. Γιὰ τὸν Ἰορδάνη μιλάει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ τὸν Ἰορδάνη μιλάει καὶ ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας ὅταν λέγῃ· «Ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω» (Ψαλμ.  113,3).
Στὰ λίγα λεπτά, ποὺ ἔχω στὴ διάθεσί μου, θὰ σᾶς πῶ λίγα λόγια γιὰ τὸν Ἰορδάνη.

* * *

Ὁ Ἰορδάνης εἶνε ἕνας ποταμὸς ὄχι ὅπως ὁ Δούναβις καὶ ὁ Βόλγας καὶ ὁ Μισσισιπής. Εἶνε ἕνας ποταμὸς σχετικὰ μικρός. Πηγὲς ἔχει στὶς χιονοσκεπεῖς κορυφὲς τοῦ Λιβάνου. Ἡ ῥοή του δὲν εἶνε ίσια· ἔχει πολλὲς στροφές, καὶ ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο ὁ Ἰορδάνης φαίνεται ὡς ἕνας πελώριος συστρεφόμενος ὄφις. Τὰ ῥεύματά του πέφτουν στὴ λίμνη Γεννησαρέτ. Ἀπὸ ἐκεῖ ξεχειλίζουν, συνεχίζουν νέα πορεία, καὶ πέφτουν μέσα στὴ Νεκρὰ Θάλασσα, ὅπου ἦταν ἄλλοτε οἱ περιώνυμες πόλεις Σόδομα καὶ Γόμορρα, τὶς ὁποῖες κατέστρεψε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀκολασία τους.
Ὁ Ἰορδάνης εἶνε ἱστορικὸς ποταμὸς καὶ συνδέεται μὲ πολλὲς ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν ἀρχαῖο κόσμο. Δύο – τρεῖς θὰ σᾶς ἀναφέρω καὶ θὰ τελειώσω τὸν λόγο.

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Ψαλτηρίου Θησαύρισμα

Οσία Συγκλητική

                                                             

Συγκλητικὴ λιποῦσα δουλείαν βίου,
Κλητοῖς Θεοῦ σύνεστι δούλοις ἐν πόλῳ.

Η Αγία Συγκλητική γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ στη Μακεδονία. Οι γονείς της, ήταν πλούσιοι και ευσεβείς Χριστιανοί. Προτίμησαν την Αλεξάνδρεια να εγκατασταθούν μόνιμα, γιατί εκεί είχαν ακούσει, ότι υπήρχαν περισσότεροι Χριστιανοί. Εκείνη την περίοδο Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας, ήταν ο Μέγας Αθανάσιος (βλέπε 18 Ιανουαρίου), για τον οποίο είχαν ακούσει πολύ καλά λόγια. Έτσι, μόλις ξενιτεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν, η πρώτη τους δουλειά ήταν, να τον γνωρίσουν. Αυτή τους η γνωριμία τους βοήθησε να γνωρίσουν καλύτερα τις Χριστιανικές Αλήθειες, αλλά και η κόρη τους Συγκλητική, να διδαχθεί σωστά το δρόμο της αρετής.

Κατάφεραν να τη μορφώσουν όσο καλύτερα μπορούσαν, δίδοντάς της συγχρόνως και Χριστιανική ανατροφή. Από νωρίς άρχισαν να φαίνονται τα πλούσια ψυχικά της χαρίσματα, που την έκαμαν να ξεχωρίζει από τους συμμαθητές της. Όμως, και η σπάνια σωματική της ομορφιά, ήταν για τους νέους της εποχής, μια διαρκή πρόκληση. Τα προξενιά, έφθαναν στους γονείς της το ένα μετά το άλλο και πολλοί ήταν οι νέοι, που τη ζητούσαν σε γάμο. Την ίδια άποψη είχαν και οι γονείς της, που τη θεωρούσαν έτοιμη για γάμο και άρχισαν διακριτικά να την πιέζουν. Μάλιστα δε, για να την πείσουν, χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα, ότι θέλουν απογόνους στην οικογένειά τους.

Η κατά πάντα, όμως, άψογη Συγκλητική, δε συμφωνούσε καθόλου με την άποψη των γονιών της. Την ενδιέφερε ο Ουράνιος Νυμφίος Χριστός και Αυτόν, ήθελε να υπηρετήσει. Έτσι, τα δάκρυα των γονιών και των συγγενών, δεν τη συγκινούσαν ιδιαίτερα. Ζούσε ασκητική ζωή, με συνεχή προσευχή , αλλά και νηστεία. Μάλιστα δε, για τη νηστεία έλεγε, ότι είναι το μοναδικό γιατρικό, για το σώμα και τη ψυχή. Τη θεωρούσε δε μια, από τις μεγαλύτερες αρετές.

Όταν δε, μετά από λίγο διάστημα πέθαναν οι γονείς της, χάρισε την περιουσία της στους πτωχούς και τα ορφανά της Αλεξάνδρειας και έφυγε από την πόλη. Εγκαταστάθηκε σε έρημη τοποθεσία ιδρύοντας Μοναστήρι, που εφάρμοζε τους δικούς της ασκητικούς κανόνες. Πλήθος δε γυναικών την ακολούθησαν, που επέλεξαν να μονάσουν μαζί της. Ήταν για όλες παράδειγμα και υπόδειγμα Μοναχής και τις ευχαριστούσε να συνομιλούν μαζί της και να ασκούνται στην υπακοή και την ταπείνωση. Φρόντιζε πάντα, να μη βλέπει κανείς την προσωπική της ζωή και τα έργα της, γιατί δεν ήθελε καμιά ανθρώπινη διαφήμιση. Ο στόχος της ήταν, όχι μόνο πώς θα κάνει το καλό, αλλά πώς, θα το κρύψει από τους άλλους. Ήταν, έτσι, γεμάτη από πίστη και έλαμπε από χαρά και ταπείνωση. Όσο δε περνούσε ο χρόνος, άρχισαν να ανθίζουν οι αρετές της και οι ευωδίες τους έφθαναν, σε όλους τους ανθρώπους.