Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Α΄Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας) ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἰωάν. 1, 44-52

ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

«Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι,

ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε»

(Ἰωάν. 1, 49)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ἀγαπητοί μου, τὸ Εὐαγγέλιο σήμερα μιλάει γιὰ δυὸ ποὺ ἔγιναν μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἕνας ὀνομάζεται Φίλιππος, ὁ ἄλλος Ναθαναήλ. Κʼ οἱ δυὸ ἀγνοοῦσαν τὸ Χριστό, ὁ Φίλιππος ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ γνώρισε τὸ Χριστό, πίστεψε καὶ τὸν ἀκολούθησε. Μιὰ φλόγα τότε ἄναψε μέσα στὴν καρδιά του. Αὐτὸ ποὺ γνώρισε ποθοῦσε νὰ τὸ μεταδώση σʼ ὅλο τὸν κόσμο. Γιʼ αὐτὸ κι ὅταν συνάντησε τὸ φίλο του Ναθαναήλ, γεμᾶτος χαρὰ τοῦ εἶπε˙ «Βρήκαμε ἐκεῖνον ποὺ περίμεναν οἱ αἰῶνες. Βρήκαμε τὸν Χριστό, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ».

Ἀλλὰ μόλις ὁ Ναθαναὴλ ἄκουσε, ὅτι ὁ Χριστὸς κατάγεται ἀπʼ τὴ Ναζαρέτ, ἕνα χωριὸ ποὺ δὲν εἶχε καλὸ ὄνομα, ἐξεδήλωσε ἀμφιβολία, ἄν ποτε εἶνε δυνατὸν ἀπʼ τὴ Ναζαρὲτ νὰ προέλθη ὁ Μεσσίας. Ὁ Φίλιππος δὲν προσπαθεῖ μὲ ἐπιχειρήματα νὰ τὸν πείση, ἀλλὰ τοῦ λέει˙ «Ἔλα νὰ δῆς» (Ἰωάν. 1, 48). Ἦταν βέβαιος, πὼς καὶ μόνο νά ʼβλεπε καὶ νά ʼκουγε τὸ Χριστό, ἔφτανε γιὰ νὰ πιστέψη. Ἡ γνωριμία μὲ τὸ Χριστὸ εἶνε ἀρκετὴ γιὰ ἕναν εὐθὺ χαρακτῆρα γιὰ νὰ πιστέψη στὸ Χριστό. Ὁ Χριστὸς εἶνε ἥλιος πνευματικός. Ἀκτινοβολεῖ θεϊκὸ φῶς, καὶ μιὰ ἀκτῖνα τῆς θεανδρικῆς του προσωπικότητος εἶνε ἱκανὴ νὰ φωτίση τὸ σκοτάδι τῶν ψυχῶν. «Ἐν τῶ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» (Δοξολογία).

Αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν Ναθαναήλ. Λίγα λεπτὰ τῆς ὥρας ἔφτασαν γιὰ νʼ ἀποβάλη ὁ Ναθαναὴλ τὶς ἀμφιβολίες του καὶ νὰ πιστέψη στὸ Χριστό. Πῶς;

* * *

Μόλις ὁ Χριστὸς εἶδε τὸν Ναθανήλ, εἶπε˙ «Νὰ ἕνας Ἰσραηλίτης, ποὺ μέσα στὴν καρδιά του δὲν ἔχει πονηρία» (Ἰωάν. 1, 48). Ὁ Ναθαναήλ, μόλις ἄκουσε τὸν ἔπαινο ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ δὲν τὸν γνώριζε, ἀπόρησε καὶ ρώτησε˙ «Ποῦ μὲ γνωρίζεις;» (Ἰωάν. 1, 49). Κι ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπάντησε˙ «Πρὶν νὰ σὲ φωνάξη ὁ Φίλιππος νά ʼρθης ἐδῶ, σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά» (Ἰωάν. 1, 49).

Κάτω ἀπὸ τὴ συκιά! Αὐτὸ ἦταν μιὰ λεπτομέρεια τῆς ζωῆς τοῦ Ναθαναήλ, ποὺ κανένας δὲν τὴν γνώριζε. Ὁ Ναθαναὴλ εἶχε πάει στὸ ἀμπέλι του καὶ κάτω ἀπʼ τὸ πλούσιο φύλλωμα τῆς συκιᾶς ἔκανε τὴν προσευχή του. Εἶχαν τέτοια συνήθεια οἱ Ἰσραηλίτες, νὰ γονατίζουν κάτω ἀπʼ τὰ πλούσια φυλλώματα τῶν δέντρων καὶ νὰ προσεύχωνται. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ τῆς ζωῆς τοῦ Ναθαναὴλ ἦταν γνωστὴ στὸ Χριστό. Σὰν Θεὸς ἦταν πανταχοῦ παρὼν καὶ γνώριζε τὰ πάντα. Ὁ Ναθαναὴλ ἔμεινε κατάπληκτος. Μόνο ὁ Θεὸς ἦταν δυνατὸν νὰ γνωρίζη τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ τῆς ζωῆς του. Ἄρα ὁ Χριστός, καὶ μόνο γιατὶ γνώριζε τὴ λεπτομέρεια αὐτή, άποδεικνυόταν ὅτι εῑνε Θεός, ποὺ τὰ γνωρίζει ὅλα. Γιʼ αὐτὸ καὶ λέει στὸ Χριστό˙ «Σὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶσαι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. 1, 50).

Μιὰ λεπτομέρεια, μιὰ ἀπόδειξις, ἔφτασε νὰ πείση τὸ Ναθαναήλ, γιατὶ ἦταν πραγματικὰ ἄνθρωπος ποὺ μέσα του δὲν ὑπῆρχε δόλος. Χίλιες ἀποδείξεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ κι ἄν παρουσιάση κανεὶς σʼ ἕναν ποὺ δὲν ἔχει καλὴ διάθεσι, ἀλλʼ εἶνε πονηρὸς καὶ διεστραμμένος, ὅπως ἦταν οι γραμματεῖς κʼ οἱ φαρισαῖοι, δὲν πρόκειται νὰ πιστέψη.

* * *

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Α΄ Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας) ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ὀρθοδοξίας)

Ἑβρ. 11, 24-26 – 12, 2

Ὑβρίζεσαι γιὰ τὸ Χριστό;

«Μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος (ὁ

Μωϋσῆς) τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν

τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ»

(Ἑβρ. 11, 26)

ΣΗΜΕΡΑ, άγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἤ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς ὡς Ἀπόστολος διαβάζεται μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἀπὸ τὸ 11ο κεφάλαιο. Σᾶς παρακαλῶ, ἀγαπητοί μου, ὅταν τελειώσῃ ἡ θεία λειτουργία καὶ πᾶτε στὰ σπίτια σας, μὴν ἀρχίσετες κοσμικὲς συζητήσεις, ἀλλὰ ἀνοῖξτε τὴν Καινή σας Διαθήκη καὶ διαβάστε ὁλόκληρο τὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς. Τὸ κεφάλαιο αὐτὸ εἶνε ἕνας ὕμνος τῆς πίστεως. Ὁ ἀπόστολος ἀνοίγει τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἀπὸ ʼκεῖ παίρνει παραδείγματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μὲ τὴν πίστι αὐτὴξ κατώρθωσαν πράγματα, ποὺ δὲν μποροῦσε κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ κατορθώσῃ. Ἡ πίστι τους ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε νικοῦσε κάθε ἐμπόδιο, κάθε ἐχθρό˙ ἔκανε θαύματα.

Ποιό ἀπὸ τὰ πολλὰ αὐτὰ θαύματα νὰ διηγηθοῦμε ἐδῶ; Ἤ ποιόν ἀπὸ τοὺς ἥρωες αὐτοὺς νὰ ἀναφέρουμε καὶ νὰ ἐγκωμιάσουμε; Ἄν ἐπρόκειτο νὰ διηγηθοῦμε ὅλα τὰ θαύματα τῶν ἡρώων αὐτῶν, ὄχι ἕνα κήρυγμα, ἀλλʼ ἑκατὸ κηρύγματα θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουμε, καὶ πάλι δὲν θὰ ἔφταναν. Γιʼ αὐτὸ ἀπʼ ὅλα τὰ ὀνόματα ποὺ ἀναφέρει ὁ σημερινὸς Ἀπόστολος θὰ ἀσχοληθοῦμε σήμερα μὲ ἕνα μόνο ὄνομα, τὸ ὄνομα τοῦ Μωϋσῆ.

* * *

ΜΑΡΙΝΟΣ ΡΙΤΣΟΥΔΗΣ: "Στρατιώτης Των Ιδανικών του!"

ΜΑΡΙΝΟΣ ΡΙΤΣΟΥΔΗΣ: Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ που πήρε ΠΑΡΑΣΗΜΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ! (Αποκλειστική ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)

Ο γενναίος Ανθυποπλοίαρχος που αποτάχθηκε γιατί αρνήθηκε να συμμετάσχει στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς του 1999 εναντίον της Σερβίας

θυμάται μαζί μας τις μέρες της φωτιάς και μάς μιλά για το τίμημα της Συνείδησης.

The Article is translated in english for Serbian readers PRESS ON THE LINK .

MIKΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΒΑΛΚΑΝΙΑ:

24 Μαρτίου του 1999, το ΝΑΤΟ ξεκινά απροκάλυπτα τους ανηλεείς βομβαρδισμούς του σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, στηρίζοντας την "εμπρηστική" κι ευθέως εγκληματική δράση της παραστρατιωτικής οργάνωσης του αλβανικού εθνικισμού- του UCK- στην Πρίστινα κ την ευρύτερη περιοχή του Κοσσόβου,

Σκοπός η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τον κορμό της Σερβίας,

παρότι αυτή η περιοχή κουβαλά την ψυχή του σέρβικου έθνους,

ως τόπος στέψης όλων της των Βασιλέων της ανά την Ιστορία

και ως ύστατος προμαχώνας αντίστασης του βασιλιά Λάζαρου απέναντι στις ορδές του Μωάμεθ.

Έχουν βλέπετε απώτερα συμφέροντα στην πλούσια γη του Κοσσυφοπεδίου, τα γεράκια"της Ουάσινγκτον, που οι Σέρβοι δεν τους εκχωρούν αμαχητί.Κοιτάσματα, χρυσάφι και γη προνομιακή.

Για 78 εφιαλτικές μέρες, Αμερικάνοι και ουραγοί Ευρωπαίοι, θρασύδειλα, σαρώνουν αυτήν την περήφανη ορθόδοξη χώρα με θάνατο κι ανομία.

Τον περηφανο σέρβικο λαό δολοφονούν για 2μιση μήνες αδιαλλέιπτως, αεροπλάνα, πύραυλοι, πλοία, "καινοτόμα" όπλα. Ανάμεσά τους, 35μιση χιλιάδες δέσμες με βόμβες διασποράς -απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες!

Η σέρβικη γη, βαθιά λαβωμένη κι από 500.000 βόμβες, γεμάτες απεμπλουτισμένο ουράνιο που μόλυνει δια παντός το έδαφός της.

Η Παγκόσμια Ειρήνη βαθιά λαβωμένη από ένα ακόμη ρεσιτάλ κυνισμού κι αίματος, που ντροπιάζει τον πολιτσμένο κόσμο, επιβάλλοντας τον νόμο της Ζούγκλας και του Χρήματος, πάνω στην Ιστορία των Εθνών, με θύματα πάντα τους έντιμους κ τους Αθωους.

Όλοι, λοιπόν, θυμόμαστε τα τρομαγμένα μάτια εκείνων των παιδιών τις νύχτες ,με ένα κερί στα χέρια να τραγουδούν, μες στη συγχορδία των βομβών, μιαν ανεπίδοτη ικεσία για παύση του πυρός.

Όλοι θυμόμαστε τις γέφυρες με τις αλυσίδες τον σφιχταγκαλιασμένων Σέρβων που τραγουδούσαν με αξιοπρέπεια κόντρα στα βομβαρδιστικά,

Τα ισοπεδωμένα νοσοκομεία, τα "συλημένα" από τις "έξυπνες" βόμβες κοιμητήρια.

Το κομβόι των δολοφονημένων προσφύγων

και το τρένο με τους πολίτες, που χτυπήθηκαν άνανδρα από τα γεράκια του ΝΑΤΟ και τα...εύστοχα Apatsi- παρότι μόνο "στόχοι στρατιωτικοί" δεν ήταν.

Όλοι θυμόμαστε τους 3 Αμερικάνους αιχμαλώτους που οι Σέρβοι συνέλαβαν,για να τούς χαρίσουν μεγαλόψυχα τη ζωή- ενόσο οι συμπατριωτες εκείνων τούς διέλυαν την πατρίδα.

Ο ελληνικός λαός ενωμένος, δηλώνει την αντίθεσή του με μικρές πράξεις αντίστασης, παρά την επίσημη σύμπραξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ -κ του ΥΠΕΞ, Γ. Παπανδρέου- με το ΝΑΤΟ.

'Φοράμε τον διαβόητο ΣΤΟΧΟ παντού,

Μαζεύουμε τρόφιμα κ ανθρωπιστική βοηθεια,

Διαδηλώνουμε παλλαϊκά,

Κλαίμε μαζί με τους πολεμικούς μας ανταποκριτές (σαν τη Μαρία Καρχιλάκη κ.α). που μετέδιδαν τα πάθη του σέρβικου λαού, ως οι μόνοι ξένοι ανταποκριτές που γίνονταν πρόθυμα δεκτοί από τους Σέρβους.

Έλληνες πολίτες στη Βόρεια Ελλάδα παρεμπόδιζαν στρατιωτικές φάλαγγες του ΝΑΤΟ

Μαθητές γράφαμε σε σχολεία και τοίχους κρυφά συνθήματα ενάντιον του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού- όπως γινόταν εναντιον των ναζί στην Κατοχή

-Συμπάσχουν παντού οι Έλληνες με τον χειμαζόμενο αδελφό λαό της Σερβίας, που τον "χτύπησαν" σχέδια ανακατάταξης των συνόρων στα Βαλκανια…

 

 Η Ελλάδα,όμως, είναι τυπικά κομμάτι της ανίερης ΝΑΤΟικής Συμμαχίας, και,

Απρίλη του '99, το Αντιτορπιλικό 'Θεμιστοκλής' διατάσσεται να πλεύσει προς την Αδριατική για να συμμετέχει συνεπικουρικά σε επιχειρήσεις που συνόδευαν τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ εις βάρος της Σερβίας,σε μια νευραλγική θέση,εφόσον οι βομβαρδισμοί διενεργούνταν, κυρίως από τη ΝΑΤΟική βάση του Aviano της Ιταλίας.

Ο ανθυποπλοίαρχος Μαρίνος Ριτσούδης και μέλη του προσωπικού του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ , όμως, δήλωσαν την άρνησή τους να υπακούσουν τη διαταγή, επικαλούμενοι λόγους συνειδησιακούς.

Εκείνος όμως, ως Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, θα σηκώσει, ως το "τέλος" και το βάρος του Στρατοδικείου και της Απόταξης.

Θα τιμηθεί από τους ομόδοξους Σέρβους ως "ήρωας", παρότι δε νιώθει τέτοιος ,ούτε επιδιώκει τιμές και δημοσιότητα.

ΤΡΙΩΔΙΟ-ΠΑΣΧΑ-ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟ του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

Ακίνητες εορτές είναι αυτές που γίνονται κάθε χρόνο στην ίδια ημερομηνία, π.χ. Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Ευαγγελισμός , κ.ά.

Κινητές είναι αυτές που γίνονται σε διαφορετικές ημερομηνίες, π.χ. το Πάσχα. Το Πάσχα γίνεται πάντα ημέρα Κυριακή αλλά κάθε χρόνο σε διαφορετική ημερομηνία.

Το Πάσχα για μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς είναι η μεγαλύτερη εορτή, και εορτάζεται σύμφωνα με τους κύκλους του ηλίου και της σελήνης. Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος όρισε να γίνεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής (ανοιξιάτικης) ισημερίας, η οποία γίνεται στις 20 ή 21 Μαρτίου.

Οι αστρονόμοι υπολογίζουν και ορίζουν αυτήν την Κυριακή, και η Εκκλησία με βάσι αυτήν την Κυριακή, την Κυριακή του Πάσχα, καθορίζει τον κύκλο των λεγομένων κινητών εορτών.

Οι δέκα εβδομάδες πριν από το Πάσχα είναι η περίοδος του Τριωδίου και οι οκτώ εβδομάδες μετά το Πάσχα είναι η περίοδος του Πεντηκοσταρίου. Το Τριώδιο αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και φτάνει μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Γίνεται το Πάσχα και αρχίζει το Πεντηκοστάριο που φθάνει μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ;

Για κάθε εορτή υπάρχουν τροπάρια χωρισμένα σε εννέα ομάδες, που αποτελούν τον Κανόνα της εορτής ή του αγίου. Η κάθε ομάδα του Κανόνα λέγεται Ωδή. Στο διάστημα των εβδομάδων πριν από το Πάσχα οι περισσότεροι Κανόνες δεν έχουν δεν έχουν εννέα Ωδές, αλλά τρεις. Οι Κανόνες είναι τριώδιοι. Και το εκκλησιαστικό βιβλίο που έχει αυτές τις ακολουθίες λέγεται Τριώδιο. Αλλά και η χρονική περίοδος που χρησιμοποιείται αυτό το βιβλίο λέγεται Τριώδιο. Το ανοίγομε αυτό το βιβλίο την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Γι’αυτό λέγεται από τον κόσμο η φράσις «Άνοιξε το Τριώδιο». Επειδὴ όμως στις πρώτες  Κυριακές είναι και η Κυριακή των Απόκρεω, για τὸν κόσμο, που είναι μακρυά από την Εκκλησία, το· «άνοιξε το τριωδιο» σημαίνει χοροί, καρναβάλια και μασκαράδες.

Για τους πιστούς όμως το· «Ἀνοιξε το Τριώδιο» δηλώνει τον καιρό για πιο έντονη πνευματική ζωή, για περισσότερη νηστεία και προσευχή και κυρίως αληθινή μετάνοια. Είναι η μεγάλη προσπάθεια και προετοιμασία για να εορτάσουμε χριστιανικά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, την μεγάλη εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το Πάσχα. Γι΄αυτό και το Τριώδιο έχει ένα χαρακτηριστικό επίθετο, λέγεται Κατανυκτικό.

A' Στάση Χαιρετισμῶν πρὸς τὴν Θεοτόκο, Προϊσταμένου τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου

https://youtu.be/OcTVlZgiKrs

 Παρακολουθεῖστε τὴν A' Στάση Χαιρετισμῶν πρὸς τὴν Θεοτόκο ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας, στὴν Κοινότητα Κούρδαλι τῆς Μητροπολιτικής Περιφερείας Μόρφου, προϊσταμένου τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου

Οι σύγχρονοι εικονομάχοι, γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Θα θυμούνται οι παλαιότεροι πως όταν εισερχόσουν σε ένα σχολείο ή έμπαινες σε μια αίθουσα διδασκαλίας, στους τοίχους αντίκριζες αναρτημένες ζωγραφιές ηρώων του Εικοσιένα ή ρητά, κυρίως από αρχαίους συγγραφείς και το Ευαγγέλιο. Όσοι τα προλάβαμε αυτά έχουμε ανεξίτηλα αποτυπωμένες στην μνήμη μας τις μορφές των αγωνιστών ή ακόμη θυμόμαστε το «γνώθι σαυτόν» και το «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Όλα αυτά βέβαια εξοβελίστηκαν, όταν ξεκίνησε ο εξευρωπαϊσμός μας, όπως ευφυώς βαπτίστηκε η μετάλλαξη του Έλληνα σε γραικύλου. Και αν προβάλλεις την έξοχη παιδαγωγική τους αποστολή - θα αναφερθούμε παρακάτω- θα σε… σε αποστομώσουν με το εξής υψιπετές επιχείρημα οι ημιμαθείς τενεκέδες: «μα σε ποιον αιώνα ζούμε;». Μάλιστα. Δηλαδή, οι πατεράδες και οι παππούδες μας που ζούσαν στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν βάρβαροι και απολίτιστοι και εμείς ξεχειλίζουμε από πολιτισμό και ευγένεια. Οι γιαγιάδες μας που τηρούσαν τις νηστείες, που έκαμαν μετάνοιες στην Παναγία, μπροστά στο ακοίμητο καντήλι της, ήταν μες στα σκοτάδια. (Συνήθιζε μια γιαγιά που έπινε καφέ με τις φιλενάδες της, να λέει: πάω να ετοιμάσω και τον «καφέ της Παναγίας μας». Και έπαιρνε το θυμιατό και θύμιαζε το εικόνισμά της και μοσχοβολούσε ο τόπος).

Οι γιαγιάδες μας που δεν ξαναπαντρεύονταν, όταν σκοτώνονταν οι λεβέντες άντρες τους στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και απελευθερώνοντας τα σκλαβωμένα αδέλφια τους, σαν την Ναταλία Μελά, σαν την προγιαγιά μου, που «χάθηκε», αγνοείτο, ο άντρα της στην Μικρά Ασία, το 1922, αυτές λοιπόν η αληθινές Ρωμιές ζούσαν σε «μεσαίωνες» και εμείς ζούμε στον αιώνα των φώτων. Δεν βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται; Πολιτισμός με περίζωμα την ηθική ασχήμια είναι δυνατόν να υπάρξει; Ρωτούσε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του: «Και τι το τέλος(=σκοπός) εκάστης κοινωνίας;». (1289α). Και απαντά ο ίδιος: «Ζην ευδαιμόνως και καλώς», που τα δυο τους συναιρούνται στην αρετή, το «ευ ζην». «Ουκ άρα τειχών ουδέ τριήρων, ουδέ νεωρίων δέονται οι πόλεις ει μέλλουσιν ευδαιμονήσειν, ουδέ πλήθους ουδέ μεγέθους άνευ αρετής», δηλαδή, οι πολιτείες δεν ευημερούν με καράβια και κτίσματα ούτε εξαιτίας του πλήθους και του μεγέθους τους, αλλά με την αρετή. (1295α).

Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει,Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Χαίρε δι’ ης η χαρά εκλάμψει.

Η Κεχαριτωμένη Παρθένος Μαρία χριστιανοί μου, η πάναγνος κόρη της Ναζαρέτ, η Υπεραγία Θεοτόκος, είναι αυτή που γέννησε τον Θεάνθρωπον Κύριον, τον Ιησούν Χριστόν, τον Σωτήρα του κόσμου.

Και ο Χριστός που γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, είναι αυτός που πρόσφερε και εξακολουθεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα την αληθινή χαρά, την χαρά την πνευματική. Και είναι αυτή που μας λέγει ο ιερός υμνογράφος, που θα λάμψει σαν δυνατό φώς, φωτίζοντας τις σκοτεινές από την αμαρτία ψυχές, μέχρις ότου βρούνε το δρόμο της σωτηρίας τους. Γι’ αυτό και βάζουμε το ερώτημα : «Ποια είναι η αληθινή χαρά, η μόνιμη και διαρκής και ωφέλιμη;» Αυτή που προσφέρει ο κόσμος με τις τόσες και τόσες υλικές ηδονές και απολαύσεις, ή αυτή που προσφέρει ο Θεός μέσα από τα Πανάγια Μυστήρια, και το Ιερό Ευαγγέλιό Του, τον λόγον Του; Ασφαλώς η χαρά του Θεού και θα το αποδείξουμε.

Πέρα όμως από τις αμαρτωλές, τις πονηρές και τις διεστραμμένες χαρές του κόσμου της αμαρτίας, υπάρχουν και κάποιες άλλες που είναι νόμιμες και ευλογημένες, αλλά που κρατάνε ή που διαρκούν πολύ λίγο, όπως είναι η χαρά όταν γεννηθεί το παιδί μας, η χαρά όταν το βαπτίζουμε, η χαρά όταν το αρραβωνιάζουμε ή όταν το παντρεύουμε, γι’ αυτό και λέγεται χαρά ο γάμος, η χαρά μιας αγνής γιορτής, η χαρά μιας αγαπημενης συντροφιάς, η χαρά όταν το παιδί μας παίρνει το πτυχίον, ή το πανεπιστημιακό του δίπλωμα, και η χαρά μιας ευλογημένης επιτυχίας και τόσα άλλα.

Όλες όμως αυτές οι χαρές, όπως είπαμε, διαρκούν πολύ λίγο χρονικό διάστημα διότι ακολουθούν οι στεναχώριες και τα βάσανα της ζωής, τα οποία μας κάνουν γρήγορα να τις λησμονάμε, να τις ξεχνάμε.

Η χαρά όμως του Θεού, όταν αυτή πλημμυρίσει και κατακτήσει την καρδιά του πιστού αγωνιζομένου χριστιανού, δεν αφαιρείται από καμιά δύναμη αυτού του κόσμου. Ούτε από την μαγεία, ούτε από τον φθόνο, ούτε από την κακία του διαβόλου και των ακαθάρτων πνευμάτων.

Και μη σας φαίνεται παράξενο και εξωπραγματικό. Την εσωτερική χαρά του Χριστού, δεν μπορούν να την αφαιρέσουν ούτε οι θλίψεις, ούτε οι δυσκολίες της ζωής, ούτε οι αναπηρίες, ούτε και αυτός ακόμα ο θάνατος. Και κατά την Αγίαν Γραφήν ούτε και αυτοί οι έντονοι και μεγάλοι πειρασμοί.

Ποια όμως είναι αυτή η χαρά που λάμπει σαν τον ήλιο, μέσα στις καρδιές των αληθινών χριστιανών; Και λέγω αληθινών, διότι οι πιο πολλοί από τους χριστιανούς είμαστε νερόβραστοι, χλιαροί, ολιγόπιστοι και αδιάφοροι. Άλλοι πάλι είμαστε καιροσκόποι, περιστασιακοί και κακομοίρηδες, και άλλοι πάλι ρηχοί, επιπόλαιοι και δεισιδαίμονες, προληπτικοί δηλαδή. Ασφαλώς είμαστε και μερικοί, που ερχόμαστε στην εκκλησία κάπως τακτικά, στις μεγάλες γιορτές των Χριστουγέννων, της Μεγάλης Εβδομάδος, του Πάσχα, στους Χαιρετισμούς, και στα διάφορα μυστήρια, σε γάμους, βαπτίσια, σε μνημόσυνα και λοιπά. Αλλά στην πρώτη αρρώστια και στις πρώτες αναποδιές της ζωής, αμέσως γογγύζουμε, γκρινιάζουμε και δυσανασχετούμε κατά του Θεού. Τόσο μηδαμινή και μικρούτσικη είναι η πίστις μας.

Η Δύναμη τής ευχής μέ τό κομποσχοίνι,Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Μια ιστορία για τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού, της ευχής, όπως ακριβώς τη διηγήθηκε ο πατήρ Ελπίδιος Βαγιανάκης, μέλος της ιεραποστολικής αδελφότητος στην Ουγκάντα, μια συζήτηση που είχε με τον πατέρα Αντώνιο, Αφρικανό ιερέα, που πήρε την θεολογική του μόρφωση και την Ελληνική γλώσσα στην Ελλάδα, και που είναι μέλος αυτής της εξωτερικής ιεραποστολής σ’ αυτή τη χώρα.

Διηγείται λοιπόν ο πατήρ Ελπίδιος.

Αδελφοί μου με τον πατέρα Αντώνιο γνωριστήκαμε σε μια δύσκολη φάση της οικογενειακής του προσωπικής ζωής, πριν από καιρό. Τι είχε συμβεί; Όταν ξεκίνησε να κάμει το έργο του στην Αφρική, να βοηθάει τα ορφανά, να μιλάει για το Χριστό, να βαπτίζει και να κατηχεί, όλοι οι μάγοι συνασπίστηκαν και άρχισαν να κάνουν μάγια και τελετές, ιδίως μαύρη μαγεία με βουντού, ώστε να του δημιουργήσουν πρόβλημα και τελικά να τον διώξουν απ’ τη χώρα τους. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να κτυπήσουν τον ίδιον τον ιερέα, γιατί τον προφύλαγε η χάρις της ιεροσύνης, αφενός μεν και γιατί δεύτερον τελούσε το μυστήριον της Θείας Λειτουργίας, που η Θεία Λειτουργία είναι μία φοβερά δύναμις, και δεν μπορεί εύκολα ο Σατανάς να πειράξει τον ιερουργό, τον λειτουργό του Θεού του Υψίστου, αν εκείνος δεν δώσει το δικαίωμα, βέβαια, οπότε οι δαίμονες προσπάθησαν τότε να κτυπήσουν και να διαλύσουν του σπίτι του. Είναι περιττό να σας πω ότι οι περισσότερες οικογένειες και μάλιστα πολυμελείς, δεν έχουν ακόμα εγκαταλείψει την ειδωλολατρία σ’ εκείνη τη χώρα, και κάνουν μαγικές τελετουργίες, και απ’ όσα είχε διηγηθεί ο πατήρ Αντώνιος, μία συγγενής τους ασχολείτο ακόμα με τη μαγεία. Έτσι λοιπόν, μέσω των μαγικών αυτών τελετών, έκαναν τη σύζυγό του, μια πολύ χαριτωμένη κοπελίτσα πρεσβυτέρα νεαρή, την Χαριτίνη, όπως είχε βαπτιστεί, «Χάρια» την ονόμαζαν στην Αφρική, να μη μπορεί να σταθεί στο σπίτι της, και να υποφέρει συνεχώς από τον πόλεμο των δαιμόνων. Και όταν ακούγονταν προσευχές ή ύμνοι στην Παναγία μας, ή όταν θύμιαζε ο ιερεύς την «Τιμιωτέρα», να κουφαίνεται η ίδια. Να μη μπορεί να ακούσει τίποτα και να κοιμάται όρθια, ή και να πέφτει ακόμα κάτω. Και συνερχόταν μονάχα όταν ο σύζυγός της ο ιερεύς έλεγε το «Δι ευχών των Αγίων Πατέρων». Μάλιστα επειδή και αυτή, δεν γνωρίζει περισσότερα για τον Χριστιανισμό, και εξακολουθεί να έχει πολύν άγνοια, προσπάθησε ο Σατανάς, να εκμεταλλευθεί αυτή την άγνοια, τα λίγα δηλαδή που ήξεραν για την πίστη του Χριστού την αγία, και να την πειράζει έτι περισσότερον. Να φανταστείτε ότι της παρουσιάστηκε ο ίδιος ο διάβολος μπροστά της, ολόκληρος.

«Άσε το Χριστό», της είπε. «Εγώ και κείνος είμαστε ίδιοι. Άφησε τον Χριστό. Για μένα και μόνον θα δουλεύεις».

90 ΧΡΟΝΙΑ ἀπὸ τὴ Συνοδικὴ καταδίκη ἑνὸς Ἁγίου, π. Ἀναστασίου Κ. Γκοτσοπούλου

 Σκέψεις περὶ «ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος» μὲ ἀφορμὴ μία ἐπέτειο 90 ΧΡΟΝΙΑ

ἀπὸ τὴ Συνοδικὴ καταδίκη ἑνὸς Ἁγίου …
(17 Μαρτίου 1931)[1]

    Σύμφωνα μέ τόν Ἀπ. Παῦλο στούς Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλ. 1, 7). Αὐτή εἶναι ἡ μοῖρα καὶ ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ αὐτὴ τὴ δόξα τοῦ διὰ Χριστὸν ὀνειδισμοῦ καὶ διωγμοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγουν οἱ Ἃγιοι. Θὰ τολμούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι αὐτὸς ὁ ὀνειδισμὸς καὶ ἡ δίωξη γιὰ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς ἐγκυρότερες μαρτυρίες ὅτι ὁ ἄνθρωπος πορεύεται κατὰ Χριστόν.

    Αὐτῆς τῆς δόξας μετέσχε καί ὁ κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας Ἅγιος Γέροντας τῶν Πατρῶν, ὁ ἀείμνηστος π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1877-1964).

    Ἄνθρωπος ἐγνωσμένης ἀρετῆς καὶ ἀποστολικοῦ ζήλου στὴ διακονία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ἑλκύσει ἐπάνω του τὴν κακία καὶ τὸν φθόνο τοῦ πονηροῦ καὶ τῶν ὀργάνων του.

    Καθόλου παράξενο, μᾶλλον δὲ ἀναμενόμενο… Ἄλλωστε ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ πνευματικὸς ἀπόγονος τῶν Κολλυβάδων Πατέρων Ἁγ. Ἀθανασίου Παρίου, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, ποὺ καὶ αὐτοὶ ἔτυχαν τῆς ἴδιας τιμῆς καὶ δόξας νὰ συκοφαντηθοῦν, νὰ διωχθοῦν, νὰ ἐκδιωχθοῦν καὶ νὰ καταδικαστοῦν ἀκόμα καὶ μὲ Πατριαρχικὲς καὶ Συνοδικὲς καταδίκες, ἐπειδὴ δὲν θέλησαν νὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὸν κόσμο ἀλλὰ νὰ ἀγωνιστοῦν ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας.

    Ἂς δοῦμε πολὺ συνοπτικὰ τὸ ἔνδοξο ἀγώνισμα τοῦ Γέροντος καὶ συγχρόνου Ἁγίου τῶν Πατρῶν π. Γερβασίου[2].


Σύντομη βιογραφία

    Ὁ π. Γερβάσιος ἀποτελεῖ τὸ σύγχρονο καύχημα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, διότι ἐπὶ μισὸ καὶ πλέον αἰῶνα ὑπῆρξε οὐσιαστικὰ ὁ πνευματικὸς ἀναμορφωτὴς της.

    Ὁ π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος γεννήθηκε στὴ Νυμφασία τῆς Γορτυνίας τὴν 1.1.1877. Τὸ κοσμικὸ του ὄνομα ἦταν Γεώργιος. Σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα καὶ ἀντιμετώπισε τὴν ἄσχημη συμπεριφορὰ τῆς μητριᾶς του. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ τὸν ὁδήγησε σὲ ἡλικία 13 ἐτῶν νὰ ἐγγραφεῖ ὡς δόκιμος μοναχὸς στὴν πλησίον τοῦ χωριοῦ του Ἱ. Μ. Κερνίτσης ἐνῶ ὁ ζῆλος του νὰ σπουδάσει τὸν ἀνάγκασε σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν νὰ πεζοπορήσει μέχρι τὴν Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, ὅπου λειτουργοῦσε Σχολαρχεῖο. Δὲν βρῆκε ὅμως τὸ κατάλληλο πνευματικὸ περιβάλλον καὶ ἐνδιαφέρον καὶ ἔτσι ἒφυγε πάλι πεζὸς γιὰ τὴν Ἱ. Μ. Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.

    Στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰ. στὴν Πάτρα δέσποζε ἡ μορφὴ τοῦ συμπατριώτη του Ἀρχιεπισκόπου Πατρῶν καί Ἠλείας Ἰεροθέου (Μητροπούλου), ὁ ὁποῖος περιβαλλόταν ἀπὸ πλῆθος ἐμπνευσμένων ἀνδρῶν (Εὐσέβιος Ματθόπουλος, Ἠλίας Βλαχόπουλος, Πανάρετος Λουληγέρης, Γαβριήλ Φραγκούλης, κ.ἂ.). Ἡ πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Πατρῶν Ἰεροθέου τὸν ἐπηρέασε βαθύτατα καὶ τὸν ὁδήγησε νὰ παραμείνει πλέον στὴν ἀχαϊκὴ γῆ.

    Ἔτσι, τὸ 1897 ἔφτασε στὴν Πάτρα καὶ ἐγκαταβίωσε στὴν Ἱ. Μ. Παναγίας Γηροκομητίσσης. Τὸ 1903 ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Γερβάσιος. Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ Σχολαρχείου ἐγράφη στὴ Ριζάρειο Ἐκκλησιαστικὴ Σχολή, στὴν ὁποία ἦταν Διευθυντὴς ὁ Ἃγ. Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος τὸν ἐκτιμοῦσε καὶ ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα διαβλέποντας σὲ αὐτὸν -ὅπως εἶχε πεῖ - "τὸν αὐριανὸ πνευματικὸ ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας" καὶ στὴ συνέχεια σπούδασε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν ἀπὸ ὅπου ἀποφοίτησε τὸ 1914. Τὸ 1910 σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν χειροτονήθηκε ἱερέας. Τὸ 1912 λόγῳ τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων διέκοψε τὶς σπουδὲς του καὶ ἐπιστρατεύτηκε ὡς στρατιωτικὸς ἱερέας στὸ Α΄ Εὐζωνικὸ Σύνταγμα.

«Ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν». Ἀπὸ τὴ Σαρακοστὴ στὸ Πάσχα καὶ ἀπὸ τὸ Πάσχα στὴν Πεντηκοστὴ Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος ἐκφωνεῖ τὸ «Εὐαγγέλιον τῆς Διαθήκης».

https://youtu.be/p_xHYmDh2Bc

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Σύμφωνα μὲ παλαιὰ παράδοση, πολλοὶ πιστοὶ διαβάζουν καθημερινῶς, ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα μέχρι τὴ Μεγάλη Πέμπτη, τὸ ἐκτενὲς «Εὐαγγέλιον τῆς Διαθήκης» τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο ἀναγινώσκεται πρῶτο ἀπὸ τὰ Δώδεκα Εὐαγγέλια τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης, κατὰ τὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.

Ἡ Εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ ἀποτελεῖ τὴν παρακαταθήκη τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του, διὰ τῆς ὁποίας, ἀποκαλύπτει τὸν τρόπο ὑπάρξεως τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ πῶς σχετίζεται μὲ ἐμᾶς,  άφοῦ μᾶς φανερώνει τὸν τρόπο τῆς ἁγιοτητος διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς πιστούς, ὅπως ὁδήγησε καὶ τοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου, «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», μετὰ τὴν εἴσοδό Του στὴν καρδία καὶ στὴ ζωή τους κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.  Ἀρχίζοντας νᾶ καθαρίζουμε τὴν καρδία μας ἔρχεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο καὶ τότε ἔχουμε βεβαία καὶ ὁλοκληρωμένη πίστη, ὁδηγούμαστε στὸν φωτισμὸ - δοξασμὸ καὶ στὴν ἑνοτητα ὅπου γινόμαστε ἕνα μὲ τὴ δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος κατὰ τὸ χωρίο, «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν».

Τὸ «Εὐαγγέλιον τῆς Διαθήκης», ὅπως μᾶς ἔχει παραδοθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἀνατολῆς, τοὺς Ρωμηούς,  διαβάζεται χαμηλοφώνως μὲ φωνὴ ταπεινή, γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσει γιὰ τὰ ἅγια Πάθη καὶ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀλλά καὶ γιὰ τὴν Πεντηκοστὴ ποὺ ἀκολουθεῖ. Κι ὅπως ἔχουμε προαναφέρει, εἶναι τὸ ἐκτενέστερο εὐαγγέλιο, ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν Τριαδικὴ Ἀλήθεια: «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. η΄ 32)…Αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη τῶν Ἀποστόλων, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη τῶν Πατέρων, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων, αὐτὴ ἡ πίστη τὴν οἰκουμένη ἐστήριξε…Κι ὅποιος δὲν θέλει νὰ φοβᾶται σὲ μιὰ ἐποχὴ φοβερὴ καὶ τρομερὴ ὅπως τὴ δική μας, νὰ διαβάζει καθημερινὰ τὸ Ψαλτήριον καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς «Διαθήκης».

Καλὸ στάδιο καὶ τὴ Λαμπρὴ ἀχώριστοι.

Μετὰ πολλῶν ἐν Κυρίῳ εὐχῶν
+ Ὁ Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος
Ἱερὰ Μητρόπολις Μόρφου, τῇ 15ῃ Μαρτίου 2021.



Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς (Ἀκολουθία τῶν Παθῶν), ποὺ τελεῖται τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης ἀπὸ τὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Αὐξιβίου Α΄ Ἐπισκόπου Σόλων στὸν Ἀστρομερίτη Μόρφου (16.4.2020).

Πηγή: http://www.immorfou.org.cy/

200 Χρόνια από την Επανάσταση | Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία

https://youtu.be/XYWkEMxWRFU

 Αφιέρωμα στα 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση | Χριστιανική Φοιτητική Δράση 2021

Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία. Καί ξάφνου φάνηκε μπρός μου ὁ πρῶτος, ὁ ἀρχηγός, ὁ Γέρος τοῦ Μωριά. Κι ἄρχισε νά βροντοφωνάζει μέσα ἀπό τά σπλάγχνα του: «Τό Ἔθνος δέν ὑποτάχθηκε ποτέ, εἶχε τό βασιλιά του, τά κάστρα του καί τό στρατό του. Βασιλιάς του ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, κάστρα τό Σούλι καί ἡ Μάνη, στρατός οἱ κλέφτες στά βουνά». «Κι ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν συλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμαστε, οὔτε πὼς δὲν ἔχουμε ἄρματα.., ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε σέ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας... Κι ὅταν πιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος». Παραγωγή: Χριστιανική Φοιτητική Δράση (xfd.gr) Αφήγηση: Μελίνα Μποτέλλη - Ηθοποιός Σκηνές χρησιμοποιήθηκαν από την ταινία: Έξοδος 1826 (2017) του Βασίλη Τσικάρα

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Οι Τέσσερες προϋποθέσεις της Μ. Σαρακοστής α) Η διπλή νηστεια β) η μετάνοια γ) η πνευματική προσευχή δ) η αγάπη πρός τον πλησίον, π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Η περίοδος χριστιανοί μου της Μεγάλης Σαρακοστής, που αρχίζει από αύριο είναι περίοδος νηστείας σωματικής και πνευματικής.

Περίοδος αληθινής μετανοίας, περίοδος αδιαλείπτου προσευχής, περίοδος έμπρακτης αγάπης, συγχωρώντας τον πλησίον που μας πλήγωσε.

Η νηστεία στις ημέρες μας είναι αλήθεια ότι έγινε πολύ δύσκολη, οι περισσότεροι από μας έχουν πολλές σωματικές αδυναμίες όπως και πολλές αρρώστιες.

Η ατμόσφαιρά μας είναι μολυσμένη, το περιβάλλον βρώμικο, οι τροφές χαλασμένες και επικίνδυνες από τα αντιβιοτικά και τις μεταλλάξεις, τα λαχανικά και τα φρούτα όλα ποτισμένα από επικίνδυνα φυτοφάρμακα.

Έτσι καταναλώνοντας τοιούτου είδους τροφές και ζώντας σε αυτήν την ατμόσφαιρα, έπεσαν και εφθάρησαν οι σωματικές αντιστάσεις και δυνάμεις του ανθρώπου, και οι χριστιανοί μας δεν μπορούν να τηρήσουν με ακρίβεια την νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως και τις άλλες νηστείες.

Όποιος όμως έχει καλή υγεία, και καλή σωματική δύναμη, αυτός επιβάλλεται να νηστέψει.

Νηστεύομε Τετάρτες και Παρασκευές, και ασφαλώς την παραμονή που πρόκειται να κοινωνήσομε, εκτός και πάλι αν έχομε σοβαρούς λόγους κλονισμένης υγείας, όπως συμβαίνει και με τους ετοιμοθανάτους.

Εκείνο που πολλές φορές έχουμε τονίσει, ότι όλοι μας μπορούμε να νηστέψουμε πνευματικά, και η πνευματική νηστεία είναι πολύτιμη για την πνευματική μας πρόοδο και τη σωτηρία της ψυχής μας.

Τη σωματική νηστεία πιθανόν να μη μπορούμε να την τηρήσομε με ακρίβεια, επειδή ο ένας έχει έλκος στομάχου, ο άλλος ζαχαροδιαβήτη, πολλοί κακοήθης όγκον εις το κεφάλι ή στο συκώτι ή κάπου αλλού, χαμηλό αιματοκρίτη, καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, και πολλές άλλες παθήσεις.

Μπορούμε όμως οπωσδήποτε το δεύτερο.

Και αν το δεύτερο δεν το κρατήσομε θα δώσουμε λόγο.

Γιατί όλοι μας μπορούμε.

Μπορούμε παραδείγματος χάρη να νηστεύει η γλώσσα μας, στο να μη κατακρίνει, να μη κουτσομπολεύει, να μη λέγει ψέματα, να μη χυδαιολογεί, να μη συκοφαντεί, να μην αναθεματίζει, να μη βλαστημά, και προπαντός να μην βρίζει τα Θεία.

Να μη διαβάλλει τον άλλον, και τόσα άλλα.

Να νηστεύουν κατόπιν τα μάτια μας, στο να μη κοιτάζουν πονηρά γύρω γύρω, και ιδιαιτέρως να μη βλέπουν πονηρά, αισχρά και βρώμικα θεάματα, ξέρετε εσείς που.

Να νηστεύουν όλες οι κακές και πονηρές επιθυμίες μας, και τέλος να νηστεύουν σκληρά οι σκέψεις μας, οι λογισμοί μας και η φαντασία.

Νηστεία στο θυμό και στα νεύρα.

Τελεία και παύλα σε κάθε διάθεση αρπακτικότητος.

Φαιδρῶς εἰσδεξώμεθα, τῆς Νηστείας τὴν εἴσοδον πιστοί

 

Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται,

 Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, 

οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, 

ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· 

οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, 

τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, 

καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, 

ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. 

Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, 

παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.

Κατανυκτικοί εσπερινοί κάθε Κυριακή απόγευμα - σήμερα ο εσπερινός της συγγνώμης

 

 

 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, 

ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 

ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, 

οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 

(από το σημερινό ευαγγέλιο, ΜΑΤΘ. Ϛ´ 14 - 15)

Κατανυκτικοί εσπερινοί 

Ε Δ Ω

και 

Ε Δ Ω

με μουσικά

Ε Δ Ω

Oι κατανυκτικοί Εσπερινοί τελούνται κάθε Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου τελείται ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης. Κατανυκτικός λέγεται, διότι ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, που το περιεχόμενό τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, πένθος, συντριβή, μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών.

Εσπερινός Συγνώμης λέγεται, αυτός μόνον, από τους κατανυκτικούς, διότι στο τέλος της ακολουθίας ο λαός ασπάζεται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον Ιερέα συγγνώμη και στη συνέχεια και μεταξύ τους, ώστε συχωρεμένοι να αρχίσουν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Πρόκειται για μια ωραία συνήθεια, που διατηρείται σε πολλές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Εσπερινών αυτών είναι ότι μετά την Είσοδο και το «Εσπέρας Προκείμενον», αλλάζει ο διάκοσμος της Αγίας Τραπέζης και η στολή του Ιερέως.

ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΑΥΪΔ ΚΑΘΙΣΜΑ ΟΓΔΟΟΝ

https://youtu.be/F7p2Io9ELzA

ΚΑΘΙΣΜΑ ΟΓΔΟΟΝ 

Τὸ Ψαλτήριον ἀναγιγνώσκουν οἱ μοναχὲς τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίου Νικολάου παρὰ τὴν Ὀροῦντα, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου 

Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Ἀκακίου

 κ. Ἰωάννης Λέμπος. 

Κανονάκι παίζει ὁ Κυριάκος Λουκᾶ. 

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΟΡΦΟΥ, 2021

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_89.html(ΚΑΘΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_8.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_98.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΤΡΙΤΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_16.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_18.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/03/blog-post_46.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΕΚΤΟ)

https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/03/blog-post_65.html (ΚΑΘΙΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ)

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: «Νὰ κάνουμε τὰ σπίτια μας μικρὲς ἐκκλησίες» (12.3.2021)

https://youtu.be/UJx53HheqKU

Ἡ συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου δόθηκε στὸν δημοσιογράφο Στέφανο Δαμιανίδη γιὰ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ «Focus Fm 103,6» τὴν Παρασκευὴ 12 Μαρτίου, 2021.

 

ΠΗΓΉ: http://www.immorfou.org.cy/