Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 27.Aπρ.25 [ ΤΟΥ ΘΩΜΑ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ, (Πρξ 5,12-20)]

Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο *

“Διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά”

Μετὰ τὴν ἀνάστασι καὶ ἀνάληψι τοῦ Κυρίου οἱ μαθητές του ἔμειναν χωρὶς τὴν προσωπικὴ παρουσία του. Ὅμως εἶναι σίγουροι καὶ βέβαιοι ὅτι ὁ διδάσκαλός τους δὲν κατοικεῖ στοὺς νεκρούς. Εἶναι ἀναστημένος. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ κηρύξουν. Ἔχουν μπροστά τους ἕνα ἔργο. Φωτισμένοι ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, κατὰ τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Κυρίου, μποροῦν τώρα νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο ποὺ τοὺς ἀνέθεσε. Νὰ πορευθοῦν καὶ νὰ διδάξουν πάντα τὰ ἔθνη, νὰ γίνουν “μάρτυρές του ἔν τε Ἰερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς”.

Κυριακή του Θωμά – Υπομνηματισμός της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ [:Ιω.20,19-31]

YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

 ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται

(: όταν λοιπόν βράδιασε την ημέρα εκείνη, την πρώτη της εβδομάδος, κι ενώ οι μαθητές ήταν μαζεμένοι σε ένα σπίτι και είχαν τις θύρες κλειστές επειδή φοβούνταν τους άρχοντες των Ιουδαίων, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους είπε: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας’’. Κι αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια Του και την πλευρά Του, για να δουν τα σημάδια των πληγών και να πειστούν ότι Αυτός ήταν ο Διδάσκαλός τους που σταυρώθηκε. Αφού λοιπόν βεβαιώθηκαν γι’ αυτό με την επίδειξη των ουλών Του, χάρηκαν οι μαθητές που είδαν τον Κύριο. Όταν λοιπόν οι μαθητές ηρέμησαν κάπως από την πρώτη σφοδρή συγκίνηση που αισθάνθηκαν εξαιτίας της μεγάλης τους χαράς, τους είπε πάλι ο Ιησούς σε σχέση με τη μελλοντική τους τώρα κλήση και αποστολή: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας. Όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι Εγώ σας στέλνω να συνεχίσετε το ίδιο έργο’’. Κι αφού το είπε αυτό, προκειμένου να τους μεταδώσει την πνοή της νέας ουράνιας ζωής εμφύσησε στα πρόσωπά τους, όπως κάποτε ο Θεός στο πρόσωπο του Αδάμ, και τους είπε: ‘’Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες και από τον Θεό. Σε όποιους όμως τις κρατάτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες)»[Iω.20,19-23].

Ποιός ήταν ο Άπιστος Θωμάς ο μαθητής του Χριστού

Ο άγιος Απόστολος Θωμάς ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου. Γεννήθηκε στην Ιουδαία από γονείς φτωχούς. Ήταν πιστός στο Μωσαϊκό Νόμο, με αγνό βίο και ανήκε σε οικογένεια αλιέων.

Το όνομά του στην αραμαϊκή γλώσσα «Τέομα» σημαίνει δίδυμος. Στο ιερό Ευαγγέλιο του δίδεται όντως η προσωνυμία «Δίδυμος» (Ιωάν. 11,16). Οι αγιογραφικές πληροφορίες για το Θωμά είναι σχετικά λίγες και γι’ αυτό έχουν εγερθεί κατά καιρούς αυθαίρετες ερμηνείες για το πρόσωπό του. Προσπάθησαν να εντοπίσουν τίνος δίδυμος αδελφός ή αδελφής υπήρξε. Κάποιοι τον ταυτίζουν με τον αναφερόμενο από τον Ματθαίο (13,55) αδελφόθεο Ιούδα. Μάλιστα οι πολέμιοι του Χριστού συγγραφείς, θέλοντας να πλήξουν την υπερφυσική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, υποστηρίζουν ότι αυτός υπήρξε δίδυμος αδελφός του Κυρίου, παρά τις αντίθετες μαρτυρίες των Ευαγγελίων. Αρχαία παράδοση, την οποία αποδέχεται η Εκκλησία μας ο Θωμάς ήταν δίδυμος αδελφός κάποιας Λυδίας ή Λυσίας. Κάποιοι άλλη παράδοση αναφέρει ότι ήταν δίδυμος αδελφός κάποιου Ελεάζαρου. Όμως όλες αυτές οι θεωρίες δεν μπορεί να επιβεβαιωθούν.

Ἀνέστη Χριστός, ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Φώτης Κόντογλου

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ... λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.

Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄπιστοι. Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ δὲν δίνανε πίστη στὰ λόγια τοῦ δασκάλου τους ὅποτε τοὺς ἔλεγε πὼς θ᾿ ἀναστηθῆ, μ᾿ ὅλο τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ εἶχαν σ᾿ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του. Καὶ σὰν πήγανε οἱ Μυροφόρες τὴν αὐγὴ στὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ εἴδανε τοὺς δυὸ ἀγγέλους ποὺ τὶς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αὐτὲς πὼς ἀναστήθηκε, τρέξανε νὰ ποῦμε τὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση στοὺς μαθητές, ἐκεῖνοι δὲν πιστέψανε τὰ λόγια τους, ἔχοντας τὴν ἰδέα πὼς ἤτανε φαντασίες: «Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (τρέλα) τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς»…

Σαράντος Καργάκος: 10 φράσεις με αξία

1. Σήμερα κανείς δεν θέλει ν’ ακούσει το παρελθόν. Κι όμως, αυτό που ονομάζουμε μέλλον είναι το παρελθόν που μπαίνει από άλλη πόρτα.

2. Σωστό μυαλό δεν είναι αυτό που κατέχει πάρα πολλές γνώσεις, αλλά πολλούς τρόπους σκέψης.

3. Η πολιτιστική μας πολιτική ή αλλοιώς “πολιτική κουλτούρας” χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσαπλιάδων. Και όμως μακάριοι κολυμπάμε στη θάλασσα της καταναλωτικής μακαριότητος, που είναι γεμάτη από καρχαρίες, που φυσικά δεν έχουν τις δικές μας ηθικές ευαισθησίες. Στο βάθος του σκοτεινού ορίζοντα ολόφωτος αρμενίζει ο “Μέγας Ανατολικός” του έθνους.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΆΠΑ! Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: στην ιστορία 3 είναι οι κυρίως πτώσεις του ανθρώπου: του Αδάμ του Ιούδα και του Πάπα!

ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΆΠΑ!

Άγ.Ιουστίνος Πόποβιτς: στην ιστορία 3 είναι οι κυρίως πτώσεις του ανθρώπου:του Αδάμ του Ιούδα και του Πάπα! Άγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς: οι δυτικοί σήμερα είναι πιο τυφλοί από την ισλαμική Αραβία, από την Ινδία του Μπράμα, από το βουδιστικό Θιβέτ και από την Κίνα!…..

Και πάλι Ορθοτομεί ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «… τὸ δόγμα περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ καὶ παναίρεσις. Διότι καμμία ἄλλη αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσο ριζοσπαστικῶς καὶ ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του… τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ… ἡ πλέον φρικτὴ ἐξορία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τῆς γῆς… νέα προδοσία, νέα σταύρωσις τοῦ Κυρίου, μόνον οὐχὶ ἐπὶ τοῦ ξυλίνου, ἀλλ‘ ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ σταυροῦ τοῦ παπικοῦ οὐμανισμοῦ. Καὶ ταῦτα πάντα εἶναι κόλασις, κόλασις διὰ τὸ ἄθλιον γήινον ὂν, ποὺ λέγεται ἄνθρωπος».

Η λύση, δεν είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου, όποιον χαλάει τη ζαχαρένια σου…

Η λύση, δεν είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου, όποιον χαλάει τη ζαχαρένια σου…

Η λύση είναι, το να λάμπεις σαν το φως, ούτως ώστε να μην αντέχουν δίπλα σου τα σκοτάδια των ανθρώπων.

Η λύση δεν είναι να βάλεις μυαλό στους άλλους, ούτως ώστε, συνέχεια να ταιριάζετε…

Η λύση είναι, το να μπορείς να τους αντέχεις δίπλα σου με τη διαφορετικότητα και τις παραξενιές τους.

Η λύση δεν είναι τα πράγματα να γίνονται πάντα με έναν τρόπο ‘’δίκαιο’’ ή με τον τρόπο που εσύ έχεις μέσα στο μυαλό σου...

Η λύση είναι, το να γίνονται τα πράγματα, με πολλή-πολλή αγάπη.

Ο άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του, δεν φοβάται ούτε το σκοτάδι, ούτε την παραξενιά, ούτε την διαφορετικότητα.

Ο άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του, ξέρει -όπως λέει και ο Παύλος- πως δεν έχουμε οι άνθρωποι άλλο δρόμο, πέρα από την Αγάπη…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Το ιστορικό της Παναγίας ως Ζωοδόχου Πηγής και η θαυματουργή εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ – Εορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, δηλαδή 5 μέρες μετά το Πάσχα

Ήταν γύρω στα 450 μΧ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.

Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου».

Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».

Μᾶρκος, ὁ πανεύφημος ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς (25 Ἀπριλίου)

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος , ὁ ὁποῖος στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται μὲ τὸ διπλὸ ὄνομα Ἰωάννης ὁ ἐπικαλούμενος Μᾶρκος , γεννήθηκε κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ πρώτου μ.Χ. αἰώνα καὶ ζοῦσε στὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ μητέρα του, ποὺ ἀναφέρεται ἐπίσης στὶς Πράξεις , ὀνομαζόταν Μαρία καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο.

Ἡ Μαρία, ποὺ ὑπῆρξε ἐπίσης σύγχρονη τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου καὶ διέμενε τότε στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τὴν οἰκογένειά της, βλέποντας τὰ πολλὰ καὶ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Χριστοῦ, πίστευσε σ᾽ αὐτὸν μαζὶ μὲ τοὺς συγγενεῖς της, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας. Ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ἡ Μαρία θεωρεῖται, ἄλλοτε μὲν ὡς θεία τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα, ἄλλοτε δὲ ὡς νύμφη του, ὡς σύζυγος δηλαδὴ τοῦ ἀδελφοῦ του ἀποστόλου Ἀριστοβούλου, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ γέννησε τὸν Ἰωάννη Μᾶρκο. Περαιτέρω, σύμφωνα μὲ ἐπίσης βυζαντινὴ παράδοση, ποὺ ἀποθησαυρίζεται στὸ περίφημο Συναξάριον Κωνσταντινουπόλεως (10ος αἰ.) καὶ τὸ Μηνολόγιον τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου Β´ (πρῶτο τέταρτο 11ου αἰ.), ὁ ἀπόστολος Πέτρος νυμφεύθηκε τὴ θυγατέρα τοῦ ὡς ἄνω Ἀριστοβούλου (καὶ ἄρα πιθανώτατα καὶ τῆς Μαρίας αὐτῆς). Ἂν ἔτσι ἔχει ἡ ἀλήθεια, τότε ἡ Μαρία ἦταν ἡ πενθερὰ τοῦ Πέτρου, τὴν ὁποία θεράπευσε ἀπὸ τὸν πυρετὸ ὁ Χριστός. Ἑπομένως, σύμφωνα μὲ τὶς παραδόσεις αὐτές, ἡ ἑρμηνεία τῆς συγγένειας τοῦ Μάρκου μὲ τὸν Βαρνάβα, τοῦ ὁποίου χαρακτηρίζεται ὡς ἀνεψιὸς (Κολ. 4, 10), εἶναι διπλή: Εἴτε ἦταν ἐξάδελφός του, εἴτε ἀδελφότεκνός του.

Το κύρος των γονέων ως προϋπόθεση για να σωθεί η ψυχική υγεία των παιδιών

Η σχέση γονέα-παιδιού είναι ιδιαίτερη και δεν μπορεί να συγχέεται με τη φιλία, την προπόνηση ή την εκπαίδευση. Οι γονείς ασκούν καθοδήγηση στα παιδιά τους βασισμένη στις αξίες και στην ηθική.

Από την Erica Komisar, LCSW, ψυχαναλύτρια και συγγραφέας,

για το Institute for Family Studies

Δεν είναι μόνο οι έφηβοι που έχουν μπερδέματα με την ταυτότητά τους σήμερα. Και οι γονείς δυσκολεύονται. Εδώ και καιρό διαπιστώνεται μια ανησυχητική αλλαγή στο τρόπο ανατροφής των παιδιών, με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους και να εγκαταλείπουν τη φυσική εξουσία που έχουν ως ηγέτες των οικογενειών τους, ως υπεύθυνοι για την εφαρμογή των αξιών που υποστηρίζουν. Πιστεύουμε ότι η παρατηρούμενη συρρίκνωση της γονεϊκής εξουσίας είναι βαθιά συνυφασμένη με τη κρίση ψυχικής υγείας που εκδηλώνουν τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες.

Αλαμάνα: Οι Θερμοπύλες του 1821 και η Θυσία του Αθανάσιου Διάκου – 24/4/1821

Γράφει ο Γιάννης Κουζίου

Στις 24 Απριλίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος περνά στην αθανασία, μετά από φρικτό και επονείδιστο θάνατο. Ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος του μαρτυρίου που υπέστη. Του δίνεται η ευκαιρία να κερδίσει την ζωή του προδίδοντας πίστη, Χριστό και πατρίδα, παρότι όμως σφαδάζει δεν διστάζει και βαδίζει ηρωικά ως το τέλος, (αυτά κυρίως για τους Νεοεποχίτες που βάλουν κατά της Ορθοδοξίας και της πατρίδας), η πίστη όμως σε αυτές τις αξίες ελευθέρωσε την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σήμερα που θα υπέφερε ανάλογο μαρτύριο για την Ορθοδοξία και την πατρίδα, με αντάλλαγμα την ζωή του. Ας τους τιμάμε τουλάχιστο και ας τους θυμόμαστε γιατί ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί (μη γένοιτο), να τους μιμηθούμε…

Η Γενοκτονία των Αρμενίων: Αγώνας για την αναγνώριση και τη δικαιοσύνη

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Ήταν 24 Απριλίου του 2015, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην πορεία μου για την ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων, αλλά και εναντίον των προγόνων μου Ελλήνων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης.

Ήταν η πρόσκληση από την Προεδρία της Δημοκρατίας της Αρμενίας για να παραστώ και να μιλήσω στις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση εκατό ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Είχαν προηγηθεί και άλλες αντίστοιχες προσκλήσεις και ακολούθησαν και άλλες από τις Αρμενικές ενώσεις στην Ελλάδα, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, αλλά εκείνη η στιγμή, η 24η Απριλίου 2015, ήταν μοναδική.

Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς: Το μοναστήρι όπου συρρέουν οι Τούρκοι

Σ΄ έναν κοινό τόπο λατρείας συρρέουν κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου χριστιανοί και μουσουλμάνοι: Τον Άγιο Γεώργιο του Κουδουνά που βρίσκεται στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκηπονήσια, στη θάλασσα του Μαρμαρά.

Σ΄ έναν κοινό τόπο λατρείας συρρέουν κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου χριστιανοί και μουσουλμάνοι: Τον Άγιο Γεώργιο του Κουδουνά που βρίσκεται στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκηπονήσια, στη θάλασσα του Μαρμαρά.

Ένας ήταν και τράβηξε στον Παράδεισο εκατοντάδες

Αλεξάνδρα, Πολυχρονία, Νίκη, Ανατόλιος, Πρωτολέων, Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνωνας, Χριστοφόρος, Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος, Αντώνιος, Απολλώ, Ισαάκιος, Κοδράτος και πολλοί άλλοι, άγνωστοι οι περισσότεροι σε μας, μα γνωστοί, αγαπημένοι κι άγιοι στην αγκαλιά του Χριστού μας.

Όλοι έχουν κάτι κοινό: γιορτάζουν το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη.

Συγκεκριμένα γιορτάζουν από τις 20 ως τις 25 του Απρίλη, δηλαδή γύρω – γύρω από τον Αη Γιώργη το μεγαλομάρτυρα.

Καθόλου τυχαίο, αυτό το τελευταίο.

Γιατί ο άγιος ήταν η αιτία να γνωρίσουν το Χριστό και να δώσουν τη ζωή τους γι’ Αυτόν.

Κίνδυνος μανίας και διπολικής διαταραχής για τα 10χρονα εξαιτίας της οθόνης

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνο στις οθόνες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν τα συμπτώματα μανίας και διπολικής διαταραχής δύο χρόνια αργότερα

Η περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι «μαραθώνιοι» βιντεοπαιχνιδιών και τα ατελείωτα βίντεο στο YouTube πιθανόν να είναι κάτι περισσότερο από μια τυπική εφηβική συμπεριφορά – μπορεί να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη προβλημάτων ψυχικής υγείας. Μια νέα τριετής μελέτη-δημοσιευμένη στο Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology– σε περισσότερα από 9.000 παιδιά στην Αμερική, διαπίστωσε ότι ο υπερβολικός χρόνος σε τηλέφωνα, tablet και υπολογιστές μπορεί να συνδέεται με μανιακά συμπτώματα που σχετίζονται με διαταραχές του διπολικού φάσματος.

Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.

Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Μᾶς λένε, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. Μᾶς λένε, νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο.

Ο Νεύτωνας και η Ανάσταση των νεκρών...

Κάποιος υπέβαλλε στον διάσημο Νεύτωνα, την εξής ερώτηση:- Το ανθρώπινο σώμα μεταβάλλεται σε σκόνη. Εάν πραγματικά υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ποιός θα την μαζέψει, για να δώσει στις ψυχές νέα σώματα;

Ο Νεύτωνας δεν απάντησε. Πήρε μια χούφτα ρινισμάτων σιδήρου, την ανακάτεψε με ψιλή άμμο και ρώτησε:

- Ποιός θα μαζέψει πάλι, αυτά τα ρινίσματα;

Και ενώ κανείς δεν μπορούσε να ...του απαντήσει, πήρε έναν μεγάλο μαγνήτη, τον κράτησε πάνω από το μίγμα και τότε τα ρινίσματα μετακινήθηκαν και κόλλησαν στον μαγνήτη.

Και τότε ο Νέυτωνας με σοβαρό ύφος λέει:

- Εκείνος που έχει δώσει αυτή τη δύναμη σε ένα αδρανές αντικείμενο, δεν μπορεί να δώσει μια δύναμη μεγαλύτερη στις ψυχές μας, όταν θα χρειαστούν να ενδυθούν την αφθαρτοποιημένη σκόνη;...

πηγή: https://adontes.blogspot.com/

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Πασικράτους και Bαλεντίωνος (24 Απριλίου)

O Πασικράτης ήρατο τμηθείς κράτος,

Bαλεντίωνος εκβαλών φόβον ξίφους.

Μαρτύριο Αγίου Πασικράτους

Oύτοι οι Άγιοι ήτον από το Δορόστολον της εν τη Eυρώπη ευρισκομένης Mοισίας, το οποίον ονομάζεται και Δουρόστορον και είναι τώρα κώμη, ήγουν χωρίον. Eυρίσκοντο δε αυτοί στρατιώται εις ένα λεγεώνα, ήγουν τάγμα στρατιωτικόν, το οποίον ήτον συνθεμένον από χιλιάδας έξ, κατά τον καιρόν οπού ήτον έπαρχος εις εκείνα τα μέρη ο καλούμενος Aυλοζάνης. Bλέποντες δε οι Άγιοι ούτοι τους τότε Έλληνας, πως ήτον έκδοτοι εις την πλάνην των ειδώλων, και όλοι πεφοβισμένοι, επείθοντο εις τας προσταγάς των ειδωλολατρών βασιλέων, τούτου χάριν επαρρησιάσθησαν εις το μέσον, και εκήρυξαν εαυτούς Xριστιανούς. Όθεν επίασαν αυτούς οι ειδωλολάτραι, και τους επήγαν εις τον ηγεμόνα. O δε ηγεμών ηνάγκαζεν αυτούς διά να θυσιάσουν εις τα είδωλα, αλλ’ οι Άγιοι ουδόλως αυτό κατεδέχθησαν. Mάλιστα δε ο Άγιος Πασικράτης, εις καιρόν οπού εφάνη εις αυτόν το είδωλον του Aπόλλωνος, επήγε κοντά του και το έπτυσεν, ειπών, ότι αύτη η τιμή πρέπει εις αυτόν. Eυθύς λοιπόν έδεσαν αυτούς με αλύσεις, και έρριψαν εις την φυλακήν. Έδειχνε δε ο Άγιος Πασικράτης πως έχαιρε διατί τον έδεσαν, όθεν εβάσταζε την αλυσίδα διά τον Xριστόν, ωσάν ένα χρυσούν σκολαρίκι, ή ένα περιτραχήλιον στολισμόν. Eπειδή η αλυσίδα εκείνη ήτον όργανο του να κοινωνήση με τα πάθη του Xριστού, διά μέσου των οποίων ήλπιζε να σωθή.

Ἀρχιμ. Φωτίου Ἰωακεὶμ: Ὁμιλία εἰς τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου

Ὁμιλία, σὺν Θεῷ ἁγίῳ, εἰς τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Ἀρχιμ. Φωτίου Ἰωακεὶμ

Αγιος Γεώργιος, 14ος αιώνας, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου

Γεώργιος ὁ μεγάλαθλος καὶ πολύαθλος καὶ πανένδοξος τοῦ Χριστοῦ πολυνίκης στρατιώτης καὶ στρατιάρχης, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, συνεκάλεσε τὴ σημερινὴ κοσμοχαρμόσυνη ὁμήγυρη μαζὶ καὶ πανήγυρη, καὶ ὡς καλὸς ἑστιάτορας ἐπιδαψιλεύει στοὺς πιστοὺς τὸ νέκταρ τῆς χάριτος· Γεώργιος, ὁ δοξασμένος ἀριστέας τοῦ μεγάλου βασιλέως καὶ Θεοῦ· Γεώργιος, ὁ ταχὺς εἰς βοήθειαν καὶ πολὺς εἰς τὰ θαύματα· Γεώργιος, τὸ γλυκὺ στοὺς εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς καὶ πράγμα καὶ ὄνομα· Γεώργιος, ὁ μέγας στεφανίτης τῶν μαρτύρων καὶ τροπαιοφόρος κατὰ τοῦ διαβόλου μαχητής, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη ἡ λαμπρὰ κατελάμπρυνε τὸ σκυθρωπὸ τοῦ Φθινοπώρου μὲ τὴ λαμπρότητα τῶν ὑπέρλαμπρων ἄθλων του καὶ μᾶς συνεκάλεσε στὸν παλαίφατο τοῦτο ναό του, γιὰ νὰ τὸν μεγαλύνουμε μὲ ἤχους καὶ ὕμνους λαμπρούς, μεγαλύνοντας τὸν ἀγωνοθέτη καὶ στεφοδότη του Χριστόν, «τὸν ἐνδοξαζόμενον ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ», καὶ νὰ συλλαμπρυνθοῦμε ὡς τέκνα φωτὸς καὶ ἀναστάσεως.

Βῆμα-βῆμα μιὰ εἰκονογραφική προσέγγιση του θρύλου του αη-Γιώργη με τον δράκο δομείται μὲ ὑπόκρουση τὸ δημοτικὸ τραγούδι τῆς Κύπρου, ἀπό τὸ ὁποίο εἶναι ἐμπνευσμένη.

πηγή: https://www.youtube.com/

Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ότι λέγεις «Χριστός Ανέστη» με έναν άλλο τρόπο…

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός, πού διαμορφώθηκε στήν Ἑλληνική γλῶσσα καί μεταδόθηκε σ’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους καί στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, εἶναι τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!

Δέν εἶναι λόγος εὐχῆς, ἀλλά χαιρετισμός καί διακήρυξη τῆς πίστεως στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τόν πιστό στόν Χριστό ἄνθρωπο.

Πόσοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασή Του, εἶναι ὁ (καί πάλι) Ἑλληνικός λόγος «Χαίρετε»! Μέ αὐτό τόν χαιρετισμό ἀπευθύνεται ὁ ἀναστάς Χριστός στίς Μυροφόρες, μόλις βγῆκαν ἀπό τό «κενό μνημεῖο» (Ματθ. 28, 8-9).

«Με λένε Ραφαήλ… Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς!»

Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και λαχτάρα, αξιώνομαι κι’ εγώ, ύστερα από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, να μοιραστώ με όλους τους χριστιανούς αδελφούς μου, το Μέγα Θαύμα που έκανε και στη δική μου οικογένεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει τρεις γιούς. Ο τρίτος γιος μας, γεννήθηκε πρόωρα, τον Οκτώβριο του 1994, στις τριάντα εβδομάδες κύησης. Παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σε θερμοκοιτίδα, παρόλ’ αυτά, κατάφερε να ανταπεξέλθει και να μεγαλώσει σαν φυσιολογικό μωρό. Εμείς χαιρόμασταν την οικογένειά μας και τίποτε δεν φαινόταν να σκιάζει την ευτυχία μας.

Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το καλοκαίρι του 1994 (πριν δεκαοχτώ χρόνια) περνούσαμε ξέγνοιαστα τις διακοπές μας στο σπίτι μας, στο νησί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, αφού ξεφύλλισα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό και έλυσα γρίφους και σταυρόλεξα, αποκοιμήθηκα. Τότε είδα ένα παράξενο όνειρο: Έναν καλόγερο με γκρι σκούρα ράσα, με μυτερή καλοσχηματισμένη γενειάδα, μετρίου αναστήματος, να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε αραιή βλάστηση και χαμηλά δεντράκια.

Η Τουρκία «χτίζει» σκληρή εθνική συνείδηση στα σχολεία

Οι μαθητές θα εξετάσουν γραπτές πηγές και οπτικό υλικό που αφορούν το Κυπριακό και αναφορές των Ηνωμένων Εθνών για τα «δεινά που υπέστησαν σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο οι Τούρκοι στην Κύπρο»

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ευτυχώς που η Τουρκία δεν κρύβει την εθνική της στρατηγική και μας δίνεται η δυνατότητα να την αντιληφθούμε, όσοι φυσικά έχουν ενδιαφέρον για το θέμα.

Η παιδεία στην Τουρκία είναι πεδίο στο οποίο το τουρκικό κράτος επενδύει πολλά. Στα μαθήματα Ιστορίας το υπουργείο Παιδείας φροντίζει να περνάει στους μαθητές θέματα εθνικής στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτόν μια εθνική συνείδηση που θα στηρίξει αργότερα χωρίς καμία αμφιβολία και με «κλειστά τα μάτια» τις ανάλογες επιλογές των τουρκικών κυβερνήσεων.

Ο Χότζας που είδε το Άγιον Φως στο ναό της Αναστάσεως και πίστεψε. Ο μάρτυρας του Χριστού.

Τό Ἅγιο Φῶς ἐμφανίζεται μέ τήν ἐπίκληση Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως (τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἤ τοῦ ἀναπληρωτοῦ του). Ὁσάκις ἐπεχείρησαν νά τό ζητήσουν ἑτερόδοξοι (αἱρετικοί), Καθολικοί καί Ἀρμένιοι ἀπέτυχαν. Συγκεκριμένα τό ἔτος 1101μ.Χ., οἱ Λατίνοι τότε πού οἱ Ἅγιοι Τόποι εἶχαν περιέλθει στούς Σταυροφόρους δέν μπόρεσαν νά λάβουν τό Ἅγιο Φῶς, παρά τίς προσευχές καί τίς τελεσθεῖσες λιτανεῖες πού ἔκαμαν ἀπό τό Μεγάλο Σάββατο, μέχρι τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα. Τό Ἅγιο Φῶς « ἐμφανίσθηκε» ὅταν ἀπεχώρησαν αὐτοί, στούς ἐναπομείναντες Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν μέ πίστη καί ἐγέμισαν ὅλο τό Ναό. Τότε, μέ ἀλλαλαγμούς ἔτρεξαν οἱ Λατῖνοι καί το πῆραν ἀπό τούςἝλληνες, ταπεινωμένοι. Ἕκτοτε, ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Φωτός καί ἐπί τῶν Σταυροφόρων ἀκόμη, παρέμεινε ὡς καθαρά Ἑλληνική τελετή (Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, σελ. 426, 427).

Τί σημαίνει «Διακαινήσιμος» καὶ γιατί ὠνομάστηκε ἔτσι ἡ ἑβδομάδα αὐτή;

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ τὴ μεγάλη Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ὀνομάζεται ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου.

Τί σημαίνει «Διακαινήσιμος» καὶ γιατί ὠνομάστηκε ἔτσι ἡ ἑβδομάδα αὐτή;

Ἡ ὀνομασία «Διακαινήσιμος» ἔχει σχέσι μὲ τὶς βαπτίσεις τῶν νέων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὠνομάζεται ἔτσι ἡ ἑβδομάδα αὐτή, διότι στὰ παλιὰ εὐλογημένα χρόνια οἱ νεοφώτιστοι διήνυαν τότε τὴν ἀρχὴ τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, τῆς ἀναγεννήσεως καὶ ἀνακαινίσεώς τους. Ὅσοι εἰδωλολάτρες ἢ ἰουδαῖοι ἑλκύοντο στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, ἐγίνοντο κατ᾿ ἀρχὴν κατηχούμενοι καὶ ἐδιδάσκοντο τὶς ἀλήθειες τοῦ εὐαγγελίου καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ κατήχησις διαρκοῦσε ἀρκετὸ χρόνο. Ὅταν πλέον ὡλοκληρώνετο, ἐρχόταν ἡ ὥρα τοῦ βαπτίσματος ἢ φωτίσματος, γιὰ νὰ γίνουν οἱ κατηχούμενοι μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Χριστός Ανέστη: Μια προσευχή που για 40 μέρες αντικαθιστά την έναρξη και την απόλυση των ακολουθιών της Εκκλησίας

Είναι ένας χαιρετισμός που λέμε καθημερινά για 40 μέρες πρωί και βράδυ μετά την Ανάσταση μέχρι την παραμονή της Αναλήψεως, δηλαδή τότε που γιορτάζουμε την Απόδοση του Πάσχα. Ο χαιρετισμός αυτός αντικαθιστά κάθε άλλο χαιρετισμό (καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα…).

Είναι ένας διάλογος επικοινωνίας και αναγνωρίσεως μεταξύ χριστιανών. Ο ένας ομολογεί την Πίστη του στην Ανάσταση του Χριστού λέγοντας «Χριστός Ανέστη» και ο άλλος, ο αδελφός του εν Κυρίω ανταποκρίνεται και απαντά με την ίδια βεβαιότητα της Πίστεως λέγοντας «Αληθώς Ανέστη».

Είναι μια πίστη που αποτελεί «την καρδιά και την ψυχή, την αρχή και όλο το συγκλονιστικό απερινόητο περιεχόμενο της Χριστιανικής μας Πίστεως, της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ευαγγελίου του Χριστού μας. Κάθε φορά που προφέρουμε το «Χριστός Ανέστη», καταθέτουμε την ύψιστη και ανυπέρβλητη παραδοχή, αυτή που περιλαμβάνει όλα τα σημαίνοντα και σημαινόμενα των ιερών κειμένων της Εκκλησίας μας» (Μερ. Σπυροπούλου).

«Καταδικασμένοι» να είναι αθάνατοι - Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Οι άνθρωποι καταδίκασαν το Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως, διά μέσου της Ανάστασής Του, «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία. Για τα κτυπήματα, τους ανταποδίδει τις σφικτές αγκαλιές. Για τις ύβρεις, τις ευλογίες. Για το θάνατο, την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσο μίσος προς το Θεό, όσο, όταν Τον σταύρωσαν. Και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόση αγάπη προς τους ανθρώπους, όση όταν αναστήθηκε. Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν το Θεό θνητό, αλλ' ο Θεός διά (μέσου) της Ανάστασής Του κατάστησε τους ανθρώπους αθάνατους. «Ανέστη» ο σταυρωμένος Θεός και θανάτωσε το θάνατο. Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον. Η αθανασία κατάκλυσε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του.

Χριστός Ανέστη!!! – Η Ανάσταση του Χριστού μας χάρισε το πιο εκπληκτικό νόημα στη ζωή μας!

Όλες οι κοσμικές χαρές το πολύ - πολύ φτάνουν ως τον θάνατο - Η χαρά της Ανάστασης τον καταπάτησε και επεκτείνεται στο άπειρο της αιωνιότητας!

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος!

Αξιωθήκαμε για ακόμη μια φορά να χαρούμε την «Εορτών Εορτή και Πανήγυρη Πανηγύρεων». Να νιώσουμε στις ψυχές μας να διαλύονται τα σκοτάδια του θανάτου. Να χάνονται οι φόβοι σαν ατμοί που εξαφανίζει το πυρφόρο φως της Αναστάσεως. Να νιώσουμε αυτή τη γλυκιά παρηγοριά της μεγάλης νίκης που μας εξασφάλισε ο Θεός. Να ενωθούν οι ψυχές μας με τις γιορτινές καμπάνες. Να γίνουν οι λογισμοί μας λαμπάδες αναμμένες που σηκώνονται ψηλά προς τον Παντοκράτορα και φωνάζουν «επικράνθη ο Άδης»!

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων: Κατήχηση ιδ´

Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων. Τοιχογραφία του 14ου αιώνα μ.Χ. στον Ιερό Ναό του Σωτήρος (Κουτσέβιτσε – Σκόπια)

Εἶναι καιρός νά εὐφρανθεῖς ῾Ιερουσαλήμ καί νά πανηγυρίσετε ὅλοι ὅσοι ἀγαπᾶτε τόν ᾿Ιησοῦ (῾Ησ. 66, 10), διότι ἀναστήθηκε! Χαρεῖτε ὅλοι, ὅσοι προηγουμένως εἴχατε πένθος ὅταν ἀκούσατε ὅσα παράνομα καί ἐγκληματικά τόλμησαν νά πράξουν οἱ ᾿Ιουδαῖοι. Διότι Αὐτός πού ἐκεῖνοι ἀτίμασαν ἀλαζονικά ἐδῶ δά, ἀναστήθηκε!

Καί ὅπως τό νά ἀκούει κανείς γιά τή Σταύρωση εἶναι κάπως λυπηρό, ἔτσι ἡ καλή ἀγγελία τῆς ᾿Αναστάσεως ἄς εὐφραίνει τούς παρόντες. Τό πένθος ἄς γίνει εὐφροσύνη καί ὁ θρῆνος ἄς μεταστραφεῖ σέ χαρά. Καί ἄς γεμίσει τό στόμα μας χαρά καί ἀγαλλίαση, γιατί ᾿Εκεῖνος, μετά τήν ᾿Ανάστασή Του, μᾶς εἶπε.«Νά χαίρεσθε» (Ματθ. 28, 9). Διότι διεπίστωσα τή λύπη πού εἶχαν τίς προηγούμενες ἡμέρες ὅσοι ἀγαποῦν τόν ᾿Ιησοῦ. ᾿Επειδή ὅσα λέγονταν εἶχαν τέλος τό θάνατο καί τήν Ταφή καί δέν ἀκούστηκε ἡ καλή ἀγγελία τῆς ᾿Αναστάσεως, ἡ καρδιά τους περίμενε μέ ἱερή ἀγωνία νά ἀκούσει ἐκεῖνο πού ποθοῦσαν. ᾿Αναστήθηκε λοιπόν ὁ νεκρός, ὁ «ἐλεύθερος ἀνάμεσα στούς νεκρούς»¹ (πρβλ. Ψαλμ. 87, 5) καί ἐλευθερωτής τῶν νεκρῶν. ᾿Εκεῖνος πού μέ ὑπομονή δέχτηκε νά φορέσει τό ἀτιμωτικό ἀκάνθινο στεφάνι, Αὐτός, ἀφοῦ ἀναστήθηκε, φόρεσε τό διάδημα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου.

Η Ανάσταση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου το 1945

Η λειτουργία της Ανάστασης

στο Νταχάου το 1945

Θεοφάνης Μαλκίδης

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική. Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι δολοφόνοι των λαών και των πολιτισμών Γερμανοί Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο, δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους και έθνη που ήταν ενάντια στα σχέδια του αιμοσταγούς δολοφόνου Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945, πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν και βασανίστηκαν εκεί.