Οι Τρεις Ιεράρχες, ως εκφραστές των αληθινών προτύπων ζωής

 

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος ότι και στα παλαιότερα χρόνια, υπήρχαν παρόμοια, όπως και στην εποχή μας, ηθικοπνευματικά, υπαρξιακά και κοινωνικά προβλήματα στη ζωή των ανθρώπων.

Η ιστορία έχει καταγράψει απάνθρωπα πάθη, συμφέροντα, σκοπιμότητες, καθώς και απειλές, διώξεις, βιαιότητες και μαρτύρια για όσους αντιστέκονταν.

Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και άγιες ταπεινές μορφές, που, μέσα στα σκοτάδια της εποχής τους, αντιστέκονταν, φανερώνοντας, με την θεϊκή καθαρότητα και φωτεινότητά τους, το μεγαλείο και τα κατορθώματα της χριστιανικής πίστεως.

Παρατηρείται, επομένως, σε όλες τις εποχές να λειτουργεί η Θεία Οικονομία, όπως επισημαίνεται και από τον Απ. Παύλο: «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις», (μετάφρ.) όπου πολλαπλασιάστηκε και κυριάρχησε η αμαρτία υπερπερίσσευσε η χάρις του Θεού. (Ρωμ. 5, 20).

Εορτή Τριών Ιεραρχών - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 [:Ματθ. 5,14-19]

  «Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων (:Εσείς οι μαθητές μου είστε το πνευματικό αλάτι των ανθρώπων της γης (επειδή με το παράδειγμα και την διδασκαλία σας έχετε την δυνατότητα να νοστιμεύετε τη ζωή των ανθρώπων και να προλαβαίνετε την ηθική σαπίλα)· εάν όμως το αλάτι χάσει αυτήν την ιδιότητά του, με τι άλλο θα αλατιστεί, ώστε να αποκτήσει πάλι την ουσία και δύναμή του; Δεν έχει πλέον καμία αξία και σε τίποτε άλλο δεν χρειάζεται, παρά να πεταχτεί στον δρόμο και να καταπατείται από τους ανθρώπους. Εάν λοιπόν και εσείς χάσετε την ηθική σας δύναμη, δεν θα γίνετε μόνο άχρηστοι, αλλά και θα περιφρονηθείτε από τους ανθρώπους)»[Ματθ.5,13].

Παρατήρησε, αγαπητέ μου, μετά από πόσες εντολές στην επί του όρους ομιλία Του ο Κύριος καθόρισε την αμοιβή των ουρανίων αγαθών[Ματθ.5,12: «Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:Να χαίρεστε και να γεμίσετε από αγαλλίαση, διότι η ανταμοιβή σας στους ουρανούς θα είναι μεγάλη και ανυπολόγιστη)»]. Και δεν το έκανε τυχαίως, αλλά για να δείξει ότι δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει στον αγώνα αυτόν εκείνος που δεν είναι εφοδιασμένος με όλες εκείνες τις αρετές και δεν έχει υποστεί την απαιτούμενη δοκιμασία. Για τον λόγο αυτό μεταβαίνει προοδευτικά από την προηγούμενη στην επόμενη εντολή μέσω των μακαρισμών και μας υφαίνει σαν κέντημα μία χρυσή σειρά εντολών· διότι ο ταπεινός θα λυπηθεί και θα πενθήσει ολόψυχα και για τις δικές του αμαρτίες. Όποιος πενθεί, θα είναι και πράος και δίκαιος και ελεήμονας. Ο ελεήμονας και δίκαιος και πράος θα είναι και ταπεινός και καθαρός στην ψυχή του. Ο τελευταίος αυτός θα είναι και ειρηνοποιός. Και όποιος θα έχει κατορθώσει όλα αυτά, θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και κινδύνους και δεν θα χάσει την ψυχραιμία του όταν κακολογείται και όταν υφίσταται αναρίθμητα δεινά.

Παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης: Όταν ένας άνθρωπος γίνεται σύμβολο θυσίας (1942 – 27 Ιανουαρίου 1989)

 

Ιερομόναχος Κοσμάς Γρηγοριάτης (1942 – 27 Ιανουαρίου 1989)

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι με το πέρασμά τους άφησαν τα ίχνη της παρουσίας τους ζωντανά σ’ αυτή τη ζωή. Το παράδειγμά τους έγινε σύμβολο, το οποίο δείχνει στις επόμενες γενιές ποια πρέπει να είναι η πορεία τους σ’ αυτή τη ζωή.

Πορεία, η οποία συνοδεύεται με την αγάπη και την θυσία. Δύο αρετές, που είναι μεταξύ τους άρρηκτα συνδεδεμένες.

Ο τάφος τους έχει σύμβολο τον Σταυρό, ο οποίος μαρτυρεί λοιπόν αυτήν ακριβώς την υπέρτατη θυσία. Μαρτυρεί το πέρασμά τους από αυτή τη ζωή. Μαρτυρεί την εκπλήρωση ενός σκοπού.

Ἀκολουθῶντας τὰ βήματα τοῦ Χριστοῦ

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ συχνὰ ἐνοχλοῦνται καὶ κάποτε σκανδαλίζονται ἀπὸ μεμονωμένες περιπτώσεις μεγαλόσχημων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀποφασίζουν γιὰ διάφορα θέματα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τρόπο ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ τὴν παράδοσή της. Τὸ τραγικὸ ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ ἀναταραχές, οἱ κλυδωνισμοί, οἱ ὀξύτητες, ἡ ἀπομάκρυνση τῆς ἀγάπης καὶ ἡ μόνιμη ἐγκατάσταση τῆς ἐμπάθειας καὶ τοῦ μίσους στὶς σχέσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων.

Οἱ ἀποφάσεις ποὺ προκαλοῦν πολλὲς φορές, ἐμφανίζονται ὡς συν­οδικές, χωρὶς νὰ εἶναι. Ἁπλῶς ὁ πρόεδρος τῆς Συνόδου ἀποφασίζει καὶ τὰ μέλη ψηφίζουν. Τελικὰ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ ἑνός. Καὶ ἂν ὁ ἕνας εἶναι ἐνάρετος καὶ ταπεινός, δὲν δημιουργεῖται πρόβλημα. Ἡ διοίκηση ὅμως ἐπηρεάζει ἀρνητικὰ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀσκοῦν καὶ ἀναρωτιέται κανείς, γιατί καταστρέφονται οἱ χαρακτῆρες τῶν διοικούντων; Τὸ φαινόμενο αὐτὸ παρατηρεῖται σὲ ἀποφάσεις ποὺ ὑπαγορεύονται ἀπὸ ἐξωεκκλησιαστικοὺς παράγοντες. Καὶ εἶναι ἀρκετὲς αὐτές! Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο «ἀπεφάσισε» ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Στὸ λάθος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔπεσε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ κλυδωνισμὸς ὑπῆρξε μέγας.

Ὡς χριστιανοί δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτε· εἶναι ἁμαρτία ἅμα φοβόμαστε - π. Συμεών Κραγιόπουλος♱

 

Τόν χριστιανό δέν τόν πειράζει τίποτε· δέν μπορεῖ νά τόν πειράξει οὔτε ὁ διάβολος οὔτε τά διαβολικά πράγματα. Γιά τόν χριστιανό δέν εἶναι τίποτε μολυσμένο, διότι ὅλη ἡ γῆ καί ὅλα ὅσα εἶναι πάνω στή γῆ ἀνήκουν στόν Θεό.

Ὡς χριστιανοί δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτε, δέν πρέπει νά φοβόμαστε· εἶναι ἁμαρτία δηλαδή ἅμα φοβόμαστε. Ἀλίμονο ἄν οἱ χριστιανοί φοβόμασταν μήπως αὐτό εἶναι μολυσμένο ἀπό τόν διάβολο, ἤ μήπως τό ἄλλο εἶναι μολυσμένο ἀπό τόν διάβολο, ἤ καί παθαίναμε τίποτε ἀπό αὐτά τά πράγματα. Ἄν ἦταν ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ διαβόλου, αὐτοί πού εἶναι ὄργανα τοῦ σατανᾶ καί πού βγαίνουν σήμερα ἀναφανδόν καί κάνουν πολλά καί διάφορα, θά μᾶς εἶχαν μολύνει ὅλους. Διότι κρυφά μπορεῖ νά μολύνουν καί τό ψωμί πού παίρνουμε ἀπό τόν φοῦρνο, καί τά φάρμακα πού παίρνουμε ἀπό τά φαρμακεῖα, καί τά τρόφιμα πού παίρνουμε ἀπ᾿ ὅπου ἀλλοῦ. Δέν ἔχουμε ἐμεῖς νά φοβηθοῦμε τίποτε.

Στρατηγός Ταμουρίδης: Αυτοί που νίκησαν τον φόβο!

 

«…Μην τους φοβάστε Έλληνες, στο φόβο σας ποντάρουν. Λίγος είναι ο καιρός τους. Η Ελλάδα θα ζήσει στους αιώνες, αυτοί θα χαθούν…», διατράνωνε ο αγαπητός και αξέχαστος μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, αφενός δείχνοντας το μέγεθος της προπαγάνδας του φόβου που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι παγκόσμιοι και εγχώριοι δικτάτορες και εχθροί του ανθρωπίνου γένους, αφετέρου δίνοντας την ελπίδα της τελικής νίκης των Ελλήνων!

Τι είναι όμως φόβος;

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή μιας απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, χωρίς να απαιτεί συνειδητή σκέψη.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ἡ Ἐκκλησία ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός καί τό ἐμβόλιο

 

Γράφει ὁ Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν

«Νὰ πίνετε ἁγιασμό, ὅσο πιὸ συχνὰ μπορεῖτε. Αὐτὸ εἶναι τὸ καλύτερο καὶ ἀποτελεσματικότερο φάρμακο. Μιλάω ὄχι μόνο ὡς ἱερέας, ἀλλὰ ὡς ἰατρός. Ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου στὸν τομέα τῆς Ἰατρικῆς».

Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός, Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας.

(Ἡ ἀνωτέρω συμβουλὴ δὲν προβάλλεται συχνὰ ἀπὸ τὰ ἐκκοσμικευμένα χείλη τῶν ἐπισκόπων οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν πειθήνια τὶς ὑποδείξεις μιᾶς στρατευμένης καὶ ἀκριβοπληρωμένης ἐπιστήμης ποὺ προωθεῖ τὴν πολιτικὴ τοῦ παγκόσμιου ἐμβολιασμοῦ).

Η εκδίκηση της πραγματικότητας

 

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, Δρ Ιατρικής    

Ελπίδα ήταν και πάει, το τείχος ανοσίας, σύμφωνα με μέλος της επιτροπής των ειδικών (https://tinyurl.com/58zuvn2b). Το προηγούμενο διάστημα, όμως, δεν εξέφραζαν ελπίδα αλλά ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ. Και πάνω σε αυτή τη «βεβαιότητα» βασίστηκαν όλα τα ακραία μέτρα περιορισμού, εκβιασμών, αποκλεισμών και υποχρεωτικότητας, που τελικά ήταν τόσο (αν)αποτελεσματικά στο τείχος ανοσίας.   

«Σεμνή» μόδα: η «σεμνότητα» ως εργαλείο χειραφέτησης

 

Της Inna Shevchenko

Δημοσιεύτηκε στις 13 Ιανουαρίου 2022 (Charlie hebdo)

«Η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητα, όπως η ελευθερία βρίσκεται στο χιτζάμπ»: αυτό το δυστοπικό απόφθεγμα θα μπορούσε να προέρχεται από κάποιο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Όργουελ ή του Ισαάκ Ασίμοφ. Και όμως, αυτό το σύνθημα ανήκει στον πολύ πραγματικό μας κόσμο και χρόνο. Και παρατηρούνται προσπάθειες να μεταμφιεστεί αυτό σε φεμινισμό.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Ο άγιος της μετάνοιας και των δακρύων

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού

 Η Συρία υπήρξε η αρχέγονη κοιτίδα του Χριστιανισμού. Άλλωστε εκεί καθιερώθηκε και η ονομασία των Χριστιανών, από το όνομα του Χριστού (Παρξ.11,25). Μυριάδες άνδρες και γυναίκες άγιοι Σύριοι λαμπρύνουν την αγία μας Εκκλησία. Ένας από αυτούς είναι και ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ο οποίος διακρίθηκε για την ασκητική του βιωτή και τους αγώνες του για την Ορθοδοξία. Συγκαταλέγεται δε στους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Πώς να κυβερνάμε τη γλώσσα μας. ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (Από 24ο κεφ. Ο Αόρατος Πόλεμος)

                                                                

 H πολυλογία, τις περισσότερες φορές, προέρχεται από την υπερηφάνεια, από την οποία, φανταζόμενοι εμείς πως γνωρίζουμε πολλά, και ικανοποιώντας τη γνώμη μας, πιεζόμαστε με πολλές επαναλήψεις των λόγων μας, να τυπώσουμε την γνώμη μας αυτή στις καρδιές των άλλων, για να τους κάνουμε τον δάσκαλο, σαν να έχουν ανάγκη να μάθουν από μας, και μάλιστα την ίδια υπερηφάνεια δείχνουμε όταν τους διδάσκουμε χωρίς αυτοί να μας ρωτήσουν πρώτα.

 Ο Απόστολος Ιάκωβος, θέλοντας να φανερώσει πόσο δύσκολο είναι το να μην αμαρτάνει κάποιος στα λόγια που λέει, είπε ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των τελείων ανδρών.

«Αν κάποιος δεν κάνη σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος, ικανός να χαλιναγωγήσει όλο του τον εαυτό». (Ιακώβου 3, 2 ).

Γιατί, αφού η γλώσσα αρχίσει μία φορά να μιλάει, τρέχει σαν αχαλίνωτο άλογο, και δεν μιλάει μόνο τα καλά και αυτά που πρέπει, αλλά και τα κακά, γι’ αυτό και ονομάζεται αυτή από τον ίδιο τον Απόστολο, «Ασυγκράτητο κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο». (Ιακώβου 3, 8 ).

Όπως σύμφωνα και ο Σολομώντας είπε, ότι από την πολυλογία δεν θα αποφύγεις την αμαρτία. «Μέσα στην πολυλογία δεν λείπει η αμαρτία» (Παρ. 10, 19).

Και για να μιλήσουμε γενικά, όποιος μιλάει πολύ, δείχνει ότι είναι ανόητος.

«ο άφρων πληθύνει λόγους» (Εκκλ. 10, 14).

Φτάσαμε στην παρακμή γιατί το "δεν πειράζει" έγινε σημαία μας

Ζούμε σε μία χώρα που κατά τ’ άλλα, οι ρίζες της είναι βαθιά ριζωμένες στο χώμα. Θρησκεία, αξίες, ιδανικά, παράδοση και πολιτισμός που όμως, καταπατήσαμε (σιγά – σιγά και σταθερά) και κάποιοι εναπομείναντες, παλεύουμε, να κρατήσουμε ακόμα ζωντανά.

Φτάσαμε στην παρακμή γιατί το «δεν πειράζει» έγινε σημαία μας. Χρόνια τώρα, «έλα μωρέ, τι έγινε… δεν πειράζει» για το ένα, για το άλλο και για τα χίλια μύρια. Δεν πειράζει, κάν’ το, το κάνουν όλοι. Δεν πειράζει η γύμνια, δεν πειράζει η αμαρτία, εν τέλη, δεν πειράζει ο σοδομισμός.. Η ηθική μαράζωσε. Μοιάζει να πέθανε. Σάπισε η κοινωνία μας. Το προσωπικό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Ακόμα κι αν έχει να κάνει με τον θάνατο του συνανθρώπου μας. Των ίδιων μας των παιδιών. «Μην το κρατήσεις το παιδί, θα έχετε έξοδα. Δυσκολίες.. δεν είστε έτοιμοι για γονείς…», περιτυλιγμένοι φόνοι στο ψευτόχαρτο της φιλαυτίας και του μηδενισμού.

Ο άνθρωπος άφησε την ψυχή του να ζαρώσει. Έκρυψε τον αυτοέλεγχο μέσα στα έγκατα της υπάρξεώς του και αρρώστησε. Νευρασθένειες παντού, ψυχολογικά… γέμισε ο ντουνιάς με ανθρώπους μη σκεπτόμενους. Έτοιμους ανά πάσα ώρα και στιγμή για καυγά, για πόλεμο. » Ο θάνατός σου η ζωή μου» ένα πράμα. Πέτρα τα συναισθήματα, σχέσεις άσχετες από συσχετισμό, «αγάπη» λίγων δευτερολέπτων.

Σπίτια ανθρώπων της Εκκλησίας, που επιτρέπουν τις παράνομες σχέσεις των παιδιών τους. Δεν πειράζει, παλικάρι είναι. Νέος είναι, άσ’ τον να χαρεί την ζωή του! Άσε την να έχει εμπειρίες…

Το «δεν πειράζει» μας βγήκε ξινό. Η κατάσταση της πατρίδας μας, η παρακμή που ζούμε, είναι πρωτίστως πνευματική. Η κατρακύλα ξεκινάει πάντα από τα έσω προς τα έξω. Πρώτα η σκέψη, μετά η πράξη και μετά οι συνέπειες.

Κάποιος άγιος κάποτε είχε πει, ότι αν υπάρχει έστω κι ένας θερμά προσευχόμενος σε μια πόλη, αποκτά πρόσωπο μεσιτείας στον Θεό, όλη η συνοικία του. Ας επιστρέψουμε στις ρίζες μας καλοί μου άνθρωποι. Ας γυρίσουμε πίσω να βρούμε τις αρχές μας και τις αξίες μας. Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά στο τώρα κρύβεται όλη η δύναμη. Η εξομολόγηση μας περιμένει όλους, είναι μέγα Μυστήριο. Είναι ώρα να λευκάνουμε την στολή της ψυχής μας και να ξεκινήσουμε από την αρχή τον αγώνα…

π. Ιωάννης 

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ

 Πόσο εύκολο είναι να σε αγαπώ όταν μου δίνεις αυτά που θέλω και πόσο δύσκολο να υπομένω τα "όχι" σου που σταυρώνουν το «εγώ» μου. 

Όταν σε όλα μου λες «ναι» και δέχεσαι να είσαι η προέκταση του εαυτού μου χαμογελώ και λέω ότι σε λατρεύω, όταν όμως αρνείσαι να παίξεις τα παιγνίδια του ναρκισσισμού μου, σκοτεινιάζω κι ουρλιάζω λέγοντας «ότι ποτέ δε με αγάπησες αληθινά». 

Γιατί για πολλούς αγάπη σημαίνει ο άλλος να ικανοποιεί τις επιθυμίες μου, να γίνεται η προέκταση του εαυτού μου. Είναι τότε που μπερδεύουμε το «σ' αγαπώ» με το «χρησιμοποιώ». Κι αυτό το έχουμε κάνει λίγο πολύ όλοι μας. Ας είμαστε ειλικρινείς, ας μάθουμε να ζητάμε συγχώρεση.  

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή την αντίληψη περί αγάπης την μεταφέρουμε στην σχέση μας με τον Θεό; 

Από τί εξαρτάται η αποτελεσματικότητα της προσευ­χής μας; (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 

Με δυο λόγια, η αποτελεσματικότητα της προσευ­χής μας εξαρτάται:

πρώτον, από το αν είμαστε άξιοι να λάβουμε ό,τι ζητάμε· δεύτερον, από το αν προσευ­χόμαστε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού· τρίτον, από το αν προσευχόμαστε αδιάλειπτα· τέταρτον, από το αν για όλα καταφεύγουμε στο Θεό· πέμπτον, από το αν ζητάμε εκείνα που είναι ωφέλιμα σ’ εμάς.

Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν πρέπει. Ποιός ήταν δι­καιότερος από τον Παύλο; Και όμως, επειδή ζήτησε κάτι που δεν θα τον ωφελούσε, δεν εισακούστηκε. «Τρεις φορές παρακάλεσα γι’ αυτό τον Κύριο», γρά­φει ο ίδιος, «και η απάντησή Του ήταν: «Σου αρκεί η χάρη μου»» (Β’ Κορ. 12:8-9). Αλλά και ο Μωυσής δεν ήταν δίκαιος; Ε, ούτε κι εκείνος εισακούστηκε. «Φτά­νει πια!», του είπε ο Θεός (Δευτ. 3:26), όταν ζητούσε να μπει στη γη της επαγγελίας.

Η συγκλονιστική στιγμή που το κεκοιμημένο σώμα του Χρυσοστόμου τοποθετείται στον επισκοπικό θρόνο 30 χρόνια μετά την κοίμησή του

 

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εκοιμήθη από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της τρίτης του εξορίας από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τάφηκε στα Κόμανα του Πόντου. Το σεπτό λείψανό του περίμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του.

Όταν όμως το 434 μ.Χ. πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του Άγιος Πρόκλος (βλέπε 20 Νοεμβρίου), παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο του μεγάλου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιεωρών Λειψάνων του Αγίου.

Robert MALONE: AΡΝΗΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ |ΜΗΝ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΣΤΕ - Ακεραιότητα |Αξιοπρέπεια | Κοινωνία. (ΒΙΝΤΕΟ)

Στις 23 Ιανουαρίου 2022, στις 1:18 ώρα Ελλάδας, ο εφευρέτης του mRNA Dr. Robert W. Malone εκφώνησε ομιλία σε εκδήλωση με τίτλο “Defeat the Mandates,”  που διοργανώθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις κυβερνητικές εντολές και περιορισμούς στα εμβόλια που απορρέουν από την "πανδημία" covid19.

Καθώς ο Malone ανέβηκε στο βήμα, παρουσίασε τη σύζυγό του, Jill Glasspool Malone, PhD.

Τα υπάρχοντα εμβόλια "δεν είναι απολύτως ασφαλή" και οι κίνδυνοι που συνδέονται με αυτά δεν έχουν ακόμη εκτιμηθεί, δήλωσε ο Malone. "Αν υπάρχει κίνδυνος, πρέπει να υπάρχει επιλογή... Το να το αρνείσαι αυτό είναι σαν να αρνείσαι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια".

Δεν είναι δουλειά των παιδιών να προστατεύουν τους ενήλικες κάνοντας πειραματικά εμβόλια, δήλωσε ο Malone, αλλά μάλλον ευθύνη των γονέων να προστατεύουν τα παιδιά τους. "Οι αυτοτραυματισμοί, οι αυτοκτονίες και η κατάχρηση ναρκωτικών στα παιδιά έχουν πάρει διαστάσεις σε όλο τον κόσμο", δήλωσε ο Malone. "Ο μετρούμενος δείκτης νοημοσύνης στα πολύ μικρά παιδιά έχει πέσει... τόσο οι σωματικές βλάβες όσο και ο θάνατος των παιδιών μας από την ένεση γενετικών εμβολίων... λαμβάνουν χώρα".

Ανοιχτή Επιστολή του Συλλόγου «Η Αγία Εμμέλεια» προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο σχετικά με τα Εμβόλια και τις Αμβλώσεις

 

Ορθόδοξος Χριστιανικός

Σύλλογος Προστασίας Εμβρύων

«Η Αγία Εμμέλεια»

 

Αρ. Εξερχ. Εγγρ.: 2/2021

Ελευθερούπολη Καβάλας, 13 Δεκ 2021

 

ΠΡΟΣ: την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (ανοιχτή επιστολή)

 

Άγιοι Αρχιερείς, Σεβασμιώτατοι Πατέρες και Ποιμενάρχαι μας, ευλογείτε!

Ο Σύλλογος Προστασίας Εμβρύων «Η Αγία Εμμέλεια», πιστός στο Λόγο του Ευαγγελίου και στην Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, διακηρύττει την αλήθεια, ότι το αγέννητο παιδί είναι άνθρωπος, εικόνα Θεού, εξ άκρας συλλήψεως ^[1] και αγωνίζεται για την προστασία της ζωής του χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ύπαρξής του, στιγμή κατά την οποία είναι ήδη άνθρωπος με αιώνια αξία και προοπτική, τίθεται υπό την προστατευτική αγκαλιά της Εκκλησίας μας.

Εδώ και πολύ καιρό, υπάρχει το ζήτημα σχετικά με τη χρήση εμβρυικών κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα, στα εμβόλια για τον Covid-19. Έχουμε προσέξει πως πολλοί αδιαφορούν, αποφεύγουν ή δεν θέλουν να ασχοληθούν με το τι συμβαίνει πραγματικά στα εργαστήρια παραγωγής των εμβολίων. Για αυτό, θα θέλαμε σαν σύλλογος που υπερασπίζεται τη ζωή να παράσχουμε κι εμείς τις πληροφορίες που έχουμε συγκεντρώσει για το συγκεκριμένο θέμα, επιθυμώντας να υποστηρίξουμε τη ζωή του αγέννητου παιδιού αλλά και να συμβάλλουμε στην υγεία όλων των ανθρώπων. Σας παρακαλούμε λοιπόν, να αφιερώσετε λίγο χρόνο, για να μελετήσετε και να επεξεργαστείτε αυτά τα στοιχεία.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανικός λαός της Πατρίδας μας πρέπει να γνωρίζει τις απόψεις της Εκκλησίας μας πάνω στο θέμα των αμβλώσεων που συνδέεται άμεσα με τα εμβόλια που κυκλοφορούν εδώ και ένα χρόνο στην Πατρίδα μας. Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο έχει άμεση σχέση με τη σωτηρία μας, σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Οι τρεις «σεισμοί της Γης»

 

Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί δύο μεταθέσεις του τρόπου της ζωής μας, που έμειναν περίφημοι ανά τους αιώνες και ονομάζονται «οι Δύο Διαθήκες» ή «σεισμοί της γης», επειδή αποτελούν μία τόσο σοβαρή πραγματικότητα.

Η μία είναι η μετάθεση από τα είδωλα στο Νόμο. Η άλλη από το Νόμο στο Ευαγγέλιο.

Ακόμη όμως μας έχει προαναγγελθεί και ένας τρίτος σεισμός: η μετάστασή μας από τα εδώ στα εκεί, στα μη κινούμενα, στα μη σαλευόμενα. (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία)

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (19. ΝΤΟΚΤΟΡ ΓΙΑΝΝΗ)

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Γεώργιος Χ. Μόδης

Εκλεκτά Διηγήματα

Στις φυλακές του Επταπυργίου (Γεντι-Κουλέ) της Θεσσαλονίκης ο κατάδικος Ντόκτορ Γιάννη είχε μεγάλες επιτυχίες. Αναδείχθηκε λαμπρός Ασκληπιάδης. Η φήμη του γλήγορα ξεπέρασε τα υψηλά τείχη του μεσαιωνικού φρουρίου. «Ντόκτορ Γιάννη» δεν ήταν άλλος απʼ τον υπολοχαγό του πυροβολικού Αμβράσογλου. Είχε υπηρετήσει μερικούς μήνες μέσα στην Θεσσαλονίκη με το ψευδώνυμο Αμβρακιώτης. Ζήλεψε όμως δόξα αρματωλική. Ήταν συμμαθητής και φίλος του Παύλου Μελά. Μʼ ένα σώμα που καταρτίσθηκε στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησε για την δυσκολότερη ίσως περιοχή Γούμεντζα-Γευγελή-Μπέλες χωρίς σοβαρή οργάνωση και προπαρασκευή της. Δεν υπήρχε ακόμα πολλή πείρα γιʼ αυτά τα πράγματα. Αιχμαλωτίσθηκε από Τουρκικό απόσπασπα μια ζεστή μέρα του Αυγούστου 1905 καταμεσίς στον κάμπο του Κιλκίς προτού καν προλάβει να φθάσει στην περιφέρεια, όπου θα έδρεπε τις πολεμικές δάφνες του. Δύο παιδιά έπεσαν «Πέτρος» και «Γιάννης» απʼ την Στρώμνιτσα, αληθινά «άγνωστοι στρατιώτες» του Μακεδονικού Αγώνα.

Ποιό φίλο απόκτησες στον Ουρανό, για να υποδεχθεί, όταν φύγεις απ' αυτόν τον κόσμο; - Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

 

«Δεν είσαι συ σοφότερος από το Θεό, γι’ αυτό μη λυπάσαι όταν η προσευχή σου δεν ακούγεται».

«Τίμησον την ανάγνωσιν. Αύτη γαρ πηγή εστίν της καθαράς προσευχής δι’ό και εν τω καιρώ εν ώ η διάνοια σου εσκορπισμένη ευρίσκεται πλέον της ευχής, εν τη αναγνώσει έμμεινον».

«Ο πολυμέριμνος και πολυπράγμων δεν μπορεί να γίνει πράος και ησύχιος, διότι χωρίς την αδιάλειπτο προσευχή δεν μπορείς να πλησιάσεις το Θεό!». ’Οποιος ζητεί με προσευχές γήινα πράγματα, ατιμάζει το Θεό!… ‘Οποιος περιφρονεί τη σάρκα του, ζητώντας τα Ουράνια, χαροποιεί τους Αγγέλους!».

Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας για τον σεισμό της 9ης Ιανουαρίου

Εγκύκλιο εξέδωσε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητος, με αφορμή τον σεισμό της 9ης Ιανουαρίου 2022.

Μακεδονία Ελληνική τρία χρόνια μετά ή για την ερήμην «Συμφωνία» δεν υπάρχει καμία νομιμότητα !

 

Θεοφάνης  Μαλκίδης

Αφού είχε προηγηθεί τον Ιούνιο του 2018, το  σόου στην Πρέσπα λίγα μέτρα από το σημείο δολοφονίας του Παύλου Μελά, ήταν αυτές οι ώρες του 2019 όταν οι 153 ψήφιζαν τη <<Συμφωνία>> και οι 147 σιωπούσαν για τη  Μακεδονία .

Τρία χρόνια μετά την αποκαλούμενη  <<Συμφωνία>> τους, που ενώ είναι διεθνής και χρειαζόταν 180+1 ψήφοι, βρέθηκαν  153 πρόθυμοι,   οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι νομίζουν , πιστεύουν, αυταπατώνται ότι  εμείς ξεχάσαμε και  λησμονήσαμε και αυτοί ότι τελείωσαν με  τη Μακεδονία, ότι τελείωσαν τη Μακεδονία.

Ἀνευλαβὴς εὐλάβεια.

 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων

Βλέπουμε  ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, νὰ ἱερουργοῦν μασκοφορεμένοι. Νὰ βγάζουν τὰ ἅγια μασκαρεμένοι. Νὰ κοινωνοῦν τὸν λαό μὲ τὰ μουρόπανα μέχρι τὰ μάτια. Καὶ τὸν λαὸ νὰ «προσκυνᾶ» τὶς ἅγιες εἰκόνες χωρὶς τὰ χείλη του τὰ ἄλαλα νὰ ἀκουμποῦν, γιατί μεσολαβοῦν μιὰ ἥ δυό «μασκοῦλες». Γιὰ νὰ μπῇς στὸν ναὸ ἐλέγχεσαι ἀπὸ σεκουριτάδες, οἱ παπάδες οἱ ψάλτες καὶ καντηλανάφτες πρέπει νὰ ἐμβολιαστοῦν ὑποχρεωτικά. Τὸν λαὸ τὸν ἔχει ἀναλάβει ἐκβιάζοντας τον ὁ τύραννος ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει ἀκόμη ἐκβληθῇ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. (Πότε; Παναγία μου;)

 

Γρηγόριος ο Θεολόγος: Βίος & Διδασκαλία (Πατρολογία Στυλιανού Παπαδόπουλου)

 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ (+ 390) (Πατρολογία τόμος Β, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2012,σελ.495-518). 

ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ.

    Ο Γρηγόριος Θεολόγος, ο Ναζιανζηνός, είναι ο επιφανέστερος, ο «άριστος» θεολόγος της Εκκλησίας μετά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το θεολογικό του βάθος και η έντονη ποιητικότητα στο έργο του τον ύψωσαν σε πρότυπο μοναδικού κάλλους και λάμψεως. Ο Γρηγόριος υπήρξε ο ποιητής που έγινε μεγάλος θεολόγος. H ευαισθησία χαρακτήριζε το είναι του με τρόπο καθολικό και τον οδηγούσε σε αλλεπάλληλες απογοητεύσεις, σ’ ένα είδος συνεχούς φυγής από καταστάσεις, στις οποίες εμπλεκόταν με πιέσεις τρίτων αλλά πάντως θεληματικά. Η «φυγή» του ήταν συνάρτηση της αναπτυγμένης ευαισθησίας του και της κλίσεως για τον μονήρη νηπτικό βίο. Πίστευε ότι «μεγίστη πράξις εστίν η απραξία» (Επιστ. 49), ο θεωρητικός ή θεοπτικός βίος.
   Απέφευγε συστηματικά την δραστηριοποίησή του στο έργο της Εκκλησίας, αλλά τελικά και ποιμαντική φροντίδα ανέλαβε και τα μεγάλα θεολογικά προβλήματα αντιμετώπισε. Η συνύπαρξη των αντιθέσεων στο είναι του επιτεύχτηκε, διότι ο Γρηγόριος δεν ήταν μόνο ποιητής και νηπτικός, αλλά και μέγας θεολόγος, που φρονούσε ότι όφειλε να «καρποφορεί», να «ωφελεί» την Εκκλησία και μάλιστα να «δημοσιεύη την έλλαμψιν» του (Λόγος ΙΒ' 4. PG 35, 848ΑΒ). Στην περίπτωση του Γρηγορίου συνέβη το εξής θαυμαστό: ενώθηκαν ασύγχυτα ο ποιητής, ο νηπτικός και ο θεολόγος. Η τριπολικότητα του προσώπου του αποτελεί το μεγαλείο του, αλλά και την πρώτη δυσχέρεια ερμηνείας του.

Φώτης Κόντογλου: Το δίπορτο της… υποκρισίας

 

Τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή, και που λένε πως έχουνε την ελπίδα τους στο Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέρφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη;

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Λύκ Μοντανιέ: «Οἱ ἀνεμβολίαστοι θά κληθοῦν νά νοσηλεύσουν τούς ἐμβολιασμένους»"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 23 Ἰανουαρίου 2022]