«Ντροπή και προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας»

Με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

«Δεν πρόκειται για διπλωματία, αλλά για ηθική παραίτηση» γράφει μεταξύ άλλων η ΠΟΕ στην ανακοίνωσή της

Με μια πύρινη ανακοίνωση, η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος κατακεραυνώνει τους Έλληνες πολιτικούς που συμμετείχαν στην τελετή εγκαινίων του αποκαταστημένου μουσείου του Κεμάλ στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, αλλά και όσους παρουσιάζουν το γεγονός ως «φυσιολογικό» ή «αναπτυξιακό», «τουριστικό» ή «πολιτιστικό».

• Στην ανακοίνωση, την οποία συνυπογράφουν ο πρόεδρος Γιώργος Βαρυθυμιάδης και η γενική γραμματέας Αθηνά Σωτηριάδου, τονίζεται ότι «Μια τέτοια πράξη δεν είναι απλώς ιστορική αστοχία – είναι προσβολή προς τα θύματα και τις οικογένειές τους».

Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο της ΠΟΕ:

Αποκάλυψη ΣΟΚ για την “ηρωίδα” Ηλένια του Πολυτεχνείου

Μία εκ των «ηρωικών νεκρών του Νοέμβρη», ήτο και η Ηλένια. Επρόκειτο για μια πανέμορφη κοπέλα, το σκίτσο της οποίας ετοποθετήθη ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες των υπολοίπων ανύπαρκτων νεκρών, που «κοσμούσαν» κάθε επιφάνεια του κτιρίου, κατά την πρώτη επέτειο του «ηρωικού Νοέμβρη».

Κάτω από το σκίτσο, τοποθετήθηκε κι ένα σημείωμα το οποίο έλεγε τα εξής συγκινητικά: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».

Η κομμουνιστική εφημερίς “Αυγή”, ανέλαβε εργολαβικώς την προώθηση της ιστορίας, υπό τον τίτλον «Τι απόγινε η Ηλένια μου; Η τραγωδία ενός αγοριού που ψάχνει ακόμα για το δολοφονημένο κορίτσι του» και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε;». Η Ηλένια έγινε θρύλος και σύμβολο του… αγώνος. Όλοι ομιλούσαν περί αυτής και κατέθεταν στεφάνια στη μνήμη της. Τελικώς, απεδείχθη ότι ο φοιτητής Ηλιόπουλος, ο οποίος είχε αναρτήσει το σκίτσο, το είχε πάρει από… διαφήμιση σαμπουάν.

Η ιστορία της νηστείας της Σαρακοστής των Χριστουγέννων...

H νηστεία των Χριστουγέννων

H δεύτερη πιο μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθοδόξου λαού μας και ως σαραντα(η)μερο. Περιλαμβάνει και αυτή σαράντα ημέρες, όμως δεν έχει την αυστηρότητα της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.

Η εορτή της κατα σάρκα γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη Δεσποτική εορτή του χριστιανικού εορτολογίου. Μέχρι τα μέσα του Δ' αιώνα η Εκκλησία της Ανατολής συνεόρταζε τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού υπό το όνομα τα Επιφάνεια την ίδια ήμερα, στις 6 Ιανουαρίου. Τα Χριστούγεννα ως ξεχωριστή εορτή, εορταζομένη στις 25 Δεκεμβρίου εισήχθη στην Ανατολή από τη Δύση περί τα τέλη του Δ' αιώνα.

Ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, που πρώτος ομιλεί για την εορτή των Χριστουγέννων, την ονομάζει «μητρόπολιν πασών των εορτών» και μας πληροφορεί περί το 386 ότι «ούπω δέκατον έστιν έτος, εξ ου δήλη και γνώριμος ημίν αύτη η ημέρα (της εορτής) γεγένηται».

Άγιος Πορφύριος: Το μυστικό στην προσευχή…

Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείται δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού… και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»;

Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε.

Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο…».

Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού, ελέησον με».

Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας.

Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού, αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.

πηγή: https://simeiakairwn.gr/

Μετεωρίτικοι Στοχασμοί - Πρὸς τὴν Φάτνη μὲ Ταπείνωση καὶ Συστολή

τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου

Μὲ τὴν εἴσοδο τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων, ἡ ψυχὴ καλεῖται νὰ σταθεῖ μὲ κάποια ἐσωτερικὴ ντροπή, σὰν νὰ ἀντικρίζει φῶς περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἀντέχει. Δὲν πρόκειται γιὰ θόρυβο ἢ συμπαθή συναισθήματα, ἀλλὰ γιὰ τὴν σιγανὴ ἐκείνη κρούση τῆς χάριτος ποὺ προτρέπει σὲ ἐγρήγορση καὶ μετάνοια. Διότι, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, «ἄρξασθαι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου, ἐπιείκειαν καὶ ταπείνωσιν ἀπαιτεῖ». Καὶ ἡ ἀρχὴ κάθε πνευματικοῦ ἀγῶνος συνοδεύεται ἀπὸ δισταγμὸ· σημάδι ὄχι ἀδυναμίας, ἀλλὰ ἐπίγνωσης τῆς ἀσθενείας μας.

Ἡ Σαρακοστὴ αὐτή, πιὸ πρᾶος καὶ εὐωδιαστὸς πρόδρομος τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς, μᾶς προτρέπει ὄχι στὴν αὐστηρότητα τῆς ἐξωτερικῆς ἀσκήσεως, ἀλλὰ στὴν βαθύτερη ἄσκηση τῆς καρδιακῆς καθάρσεως. Ὁ Χριστός, ποὺ πρόκειται νὰ γεννηθεῖ «ἐν σπηλαὶῳ καὶ φὰτνῃ ἀλόγων», ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς χῶρο στὴν ψυχή, χῶρο καθαρό, εἰρηνικό. Κι αὐτὸς ὁ χῶρος ἀνοίγει ὄχι μὲ κραυγές, ἀλλὰ μὲ ταπεινὴ προσευχή, μὲ σιωπηλὴ ὑπομονή, μὲ μετριοπαθῆ ἐγκράτεια.

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Nεοκαισαρείας του Θαυματουργού (17 Νοεμβρίου)

O Γρηγόριος θαυματουργών και πάλαι,

Θεώ παραστάς θαυματουργεί τι πλέον.

Eβδομάτη δεκάτη τε μέγας θάνε θαυματοεργός.

Άγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας, ο Θαυματουργός. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Aυρηλιανού, υιός γονέων Eλλήνων, εν έτει σοε΄ [275]. Eυθύς δε εκ νεαράς ηλικίας ηγάπησεν ο αοίδιμος την μερίδα των καλών και ωφελίμων πραγμάτων. Όθεν εγνώρισε και την εις Xριστόν πίστιν. Kαι όσον η ηλικία ηύξανε, τόσον συνηύξανε με αυτόν και η ευσέβεια. Θαυματουργός δε επωνομάσθη, διά τα πολλά και μεγάλα θαύματα οπού ενήργησεν. Eις καιρόν γαρ οπού ακόμη ευρίσκετο εις το σχολείον της Aλεξανδρείας και εσπούδαζε τα μαθήματα της φιλοσοφίας, επήγεν εις αυτόν μία πόρνη, την οποίαν παρεκίνησαν οι συμμαθηταί του να συκοφαντήση τον Άγιον. Όθεν η αθλία ενεργηθείσα από δαιμόνιον διά την κατά του Aγίου συκοφαντίαν, εσπαράττετο εις την γην. Tαύτην δε ο Άγιος ελεήσας, ιάτρευσεν. Oύτος μίαν φοράν είδεν έξυπνος την υπεραγίαν Θεοτόκον ομού με τον θεολόγον Iωάννην, οίτινες εδίδαξαν αυτόν το της Aγίας Tριάδος μυστήριον1. Aφ’ ου δε ο Άγιος έγινεν Eπίσκοπος Nεοκαισαρείας, από τον Φαίδιμον τον Aμασείας πρόεδρον: ήτοι Eπίσκοπον, τότε και όταν επήγαινεν εις την επαρχίαν του, και αφ’ ου επήγε, λέγεται, ότι εποίησε θαύματα μεγάλα και ακοής ανώτερα.