Κυριακή Γ΄ Ματθαίου- Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.5,1-10]

    «Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ(:αφού λοιπόν γίναμε δίκαιοι μέσω της πίστεως, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου της μεσιτείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού)»[Ρωμ.5,1].

    Τι σημαίνει: «εἰρήνην ἔχομεν»; Μερικοί λέγουν ότι σημαίνει «δεν διχογνωμούμε μετέχοντας σε λεκτικές διαμάχες για την εφαρμογή του μωσαϊκού νόμου», εμένα όμως μου φαίνεται πως μας μιλάει στο εξής για την όλη συμπεριφορά μας. Επειδή λοιπόν είπε πολλά για την πίστη και τη δικαίωση από τα έργα, αυτήν πρώτα έβαλε. Για να μη νομίσει κανείς πως τα λόγια αυτά είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να αδιαφορήσουμε, λέγει: «έχουμε ειρήνη». Δηλαδή, ας μην αμαρτάνουμε ποτέ πια, ούτε να επιστρέφουμε προς τα προηγούμενα, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε πόλεμο με τον Θεό. «Και πώς είναι δυνατό», αναρωτιέται ίσως κάποιος, «το να μην αμαρτάνουμε ποτέ πια;». Πώς έγινε δυνατό το προηγούμενο; Γιατί, αν, ενώ ήμασταν υπεύθυνοι για τόσα αμαρτήματα, απαλλαχτήκαμε με τον Χριστό από όλα, πολύ περισσότερο θα μπορέσουμε με Αυτόν να μείνουμε σε εκείνα που είμαστε.

    Γιατί δεν είναι το ίδιο να αποκτήσουμε ειρήνη που δεν υπήρχε, και να κρατήσουμε αυτήν που δόθηκε, επειδή βέβαια η απόκτηση είναι πιο δύσκολο πράγμα από τη φύλαξη. Αλλά όμως το πιο δύσκολο έγινε εύκολο και πραγματοποιήθηκε. Επομένως και το πιο εύκολο θα είναι ευκολοκατόρθωτο σε εμάς, αν ακολουθούμε Εκείνον που για χάρη μας κατόρθωσε και αυτά. Εδώ όμως μου φαίνεται πως δεν υπονοεί μόνο το εύκολο, αλλά και το εύλογο. Γιατί, αν Αυτός μας συμφιλίωσε, ενώ ήμασταν εχθροί Του, είναι εύλογο να παραμένουμε στη συμφιλίωση και να Του αποδώσουμε αυτήν την αμοιβή, για να μη φανεί πως έχει συμφιλιώσει με τον Πατέρα σκαιούς και αχαρίστους.

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Γ΄ Ματθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ματθ. 6, 22-33

 

ΜΑΜΩΝΑΣ

«Οὐ δύνασθε Θεῶ δουλεύειν καὶ μαμωνᾱ»

(Ματθ. 6, 24)

 

ΥΠΑΡΧΕΙ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὑπάρχει στὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, μιὰ λέξι ποὺ δὲν εἶνε ἑλληνική. Εἶνε λέξι συριακή. Εἶνε ἡ λέξι μαμωνᾶς. Σημαίνει πλούτη, θησαυρούς. Κάτι περισσότερο˙ τὴ λατρεία πρὸς τὸ χρῆμα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὸ θεοποιοῦν. Ὁ μαμωνᾶς ἔτσι γίνεται θεός, ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς θεοὺς ποὺ λάτρευαν οἱ ἀρχαῖοι.

Καὶ σήμερα ὅμως, ἄν ρίξουμε μιὰ ματιὰ στὸν κόσμο, θὰ δοῦμε ὅτι ὁ μαμωνᾶς δὲν ἔπαψε νὰ λατρεύεται. Καὶ στὶς χῶρες ἀκόμη ἐκεῖνες ποὺ ὀνομάζονται χριστιανικές, ἀλλὰ δὲν ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ χρυσὸς καὶ ὄχι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνα μας. Κράτη μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ εἶνε ἕτοιμα σὰν ἄγρια θηρία νὰ ὁρμήσουν τὸ ἕνα πάνω στὸ ἄλλο γιὰ τοὺς ὑλικοὺς θησαυρούς, γιὰ τὸ μαμωνᾶ.

Ἀλλʼ ὁ Χριστὸς στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο διεκήρυξε, ὅτι Θεὸς καὶ μαμωνᾶς δὲν συμβιβάζονται. Ἤ τὸν ἕνα θʼ ἀγαπήσης καὶ τὸν ἄλλον θὰ μισήσης, ἤ θὰ προσκολληθῆς στὸν ἕνα καὶ τὸν ἄλλο θὰ περιφρονήσης.

* * *

Τὰ ἑπτὰ μυστήρια, Βασιλικής Σ. Βασιλοπούλου

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Μυστήριον καλεῖται ὅτι οὐχ ὅπερ

ὁρῶμεν, βλέπομεν, ἀλλʼ ἕτερα

ὁρῶμεν καὶ ἕτερα πιστεύομεν»

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Τὸ θέμα τῶν Ἑπτὰ Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλο καὶ πολύπλευρον καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ γραφοῦν τόμοι ὁλόκληροι γιὰ τὴν παρουσίασι καὶ τὴν ἑρμηνεία τους. Μεγάλη ὅμως εἶναι καὶ ἡ ἄγνοια πολλῶν γιὰ τὰ Μυστήρια, τὴν φύσι, τὴν σημασία καὶ τὴν τέλεσί τους, καὶ ἴσως γιʼ αὐτὸ γίνονται πολλὲς παρερμηνείες καὶ παρεξηγήσεις, ἀλλὰ καὶ παραποιήσεις τους. Ἔτσι, ὥστε μερικοὶ νὰ τὰ ἐκλαμβάνουν ὡς κοσμικὲς γιορτὲς καὶ ἐκδηλώσεις, στὶς ὁποῖες κυριαρχεῖ τὸ γλέντι καὶ ἡ εὐθυμία, καὶ ὄχι ὁ σεβασμός, τὸ δέος καὶ ἡ ἱεροπρέπεια. Γιʼ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη ὅλοι νὰ ἔχουμε, ἔστω καὶ μιὰ γενικὴ εἰκόνα γιὰ τὸ τί εἶναι Μυστήριον, ὥστε νὰ εἶναι ἀνάλογη ἡ συμπεριφορά μας καὶ ἀληθινὴ ἡ προσέγγισί μας, γιατὶ ἀφοροῦν τὴν ζωὴ καὶ τὴν ὐπαρξί μας καὶ κυρίως τὴν σωτηρία μας.

Ἡ διδασκαλία περὶ τῶν Μυστηρίων εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ ἀπαραίτητες καὶ θεμελιώδεις διδασκαλίες γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν σωτηρία παντὸς Χριστιανοῦ. Ἄν θέλουμε νὰ πλησιάσουμε τὴν ἔννοιαν τοῦ Μυστηρίου, ὅσον εἶναι δυνατὸν στὴν δεκτικότητα καὶ τὴν δυνατότητα τοῦ ἀνθρωπίνου μυαλοῦ, θὰ βλέπαμε καὶ θὰ λέγαμε ὅτι τὸ σύνολον γενικῶς τῶν Μυστηρίων μποροῦμε νὰ τὸ κατατάξουμε σὲ τρεῖς μεγάλες κατηγορίες. Τὸ πρῶτον καὶ μέγα Μυστήριον εἶναι πάντοτε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Τριαδικὸς Θεὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ δὲν ὑπάρχει γιὰ τὸν ἄνθρωπον μεγαλύτερον Μυστήριον ἀπὸ τὸν παντοδύναμον καὶ πάνσοφον καὶ πολυέλεον Θεόν. Δεύτερον Μυστήριον εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ πρώτου Μυστηρίου, ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἐδημιουργήθηκε «κατʼ εἰκόνα καὶ καθʼ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Τρίτον τέλος Μυστήριον εἶναι στὸ σύνολό τους τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Θεός, πηγὴ ὅλων τῶν Μυστηρίων, διοχετεύει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεός του στοὺς ἀνθρώπους καὶ σὲ σύμπασα τὴν δημιουργία του.

Sportime : Στηρίζουμε την προσπάθεια της ΝΙΚΗΣ

 Οι περισσότεροι άνθρωποι της ΝΙΚΗΣ έγιναν μέρος αυτής της προσπάθειας, παίρνοντας ευλογία από τον πνευματικό τους. Τους ενώνει δεσμός πανίσχυρος, που είναι ασύγκριτα ανώτερος από τα στενά κομματικά συμφέροντα. Δεν έχουν μικρόβιο πολιτικής, άλλα «σαράκι» αγάπης και πόνου για μια πατρίδα που χάνεται. Αυτούς τους ανθρώπους εκτίμησα και συνεχίζω να εκτιμώ, σαν ένας απλός πολίτης που συμμερίζεται τις αγωνίες τους και ταυτίζεται με τις απόψεις τους.

Αυτά είδαμε κι εμείς στο Sportime, και γι’ αυτό στηρίξαμε και στηρίζουμε αυτή την προσπάθεια. Και η στήριξή μας είναι καθαρά ιδεολογική. Είναι στήριξη πνευματικής συγγένειας με ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε μέχρι χθες, άλλα ακούγοντας τις θέσεις τους, τους θεωρήσαμε αδέρφια μας. Άλλωστε η ΝΙΚΗ είναι μια σχετικά νέα προσπάθεια που τώρα τάραξε τα νερά του πολιτικού σκηνικού, ενώ το Sportime πρωτοστατεί εδώ και 6 χρόνια με την αντισυστημική δράση του, προβάλλοντας τις ίδιες ακέραιες θέσεις του και ας  δέχεται για αυτές ανελέητο πόλεμο.

Οι τελευταίες κυβερνήσεις  έχουν ταυτιστεί τα τελευταία χρόνια με διεθνιστικές παγκοσμιοποιημένες  αντιλήψεις και απόψεις που θέτουν σε κίνδυνο τον βασικό πυλώνα της κοινωνίας μας που είναι η οικογένεια και η παιδεία.

ΝΙΚΗ – Αξιωματική Αντιπολίτευση, του Παναγιώτη Κωστόπουλου

 

 

Μετά τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου το πολιτικό τοπίο στην χώρα μας θα αλλάξει. Προφανώς αυτό δεν αφορά στον πρώτο των εκλογών, ο οποίος θα είναι Η Νέα Δημοκρατία και με αυξημένα ποσοστά.

Ένα μεγάλο ζητούμενο είναι η αξιωματική αντιπολίτευση.  Στην χώρα μας αξιωματική αντιπολίτευση θεωρείται το δεύτερο κόμμα της εκλογικής διαδικασίας. Εκτός απροόπτου, παρότι βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν και παρά τα συνεχόμενα αυτογκόλ, φαίνεται ότι δεύτερο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από τα χαμηλά ποσοστά, την μεγάλη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία, την πτωτική τάση και τα πολλά λάθη της προεκλογικής περιόδου, φαίνεται ότι μετά τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει μια μακρά περίοδος εσωστρέφειας που λογικά θα οδηγήσει σε εξελίξεις. Πολλοί μιλούν για επιστροφή στην συζητήσεις της περιόδου που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραφε μονοψήφια ποσοστά.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ που στις 21 Μαΐου διεσώθη από την καταστροφή, δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιεί την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να επιστρέφουν στις τάξεις του ψηφοφόροι που μετακινήθηκαν προς τη ΝΔ, «για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν αναπτύσσει την κατάλληλη δυναμική για να παίξει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντί για το ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτά τα δύο δεδομένα, είναι πολύ πιθανό, μακροπρόθεσμα και σίγουρα πριν τις εκλογές της επόμενης τετραετίας, να δημιουργηθεί μια ενιαία κεντροαριστερά, με κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μην συμμετέχουν και να πάνε αριστερότερα και κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ να οδηγηθούν προς τη ΝΔ.

H δρομολογούμενη αφαίρεση του Τιμίου Σταυρού και της Σημαίας

Η αφαίρεση του Σταυρού εκ της Ελληνικής Σημαίας, ήδη δρομολογείται ενόψει της επικείμενης αναθεωρήσεως του Συντάγματος, εν έτει 2024, όπου και προωθείται στανικώς ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από την Πολιτεία, όπερ και τούτο σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι ο Σταυρός, ως αμιγώς θρησκευτικό σύμβολο, θα αφαιρεθεί από την Εθνική μας Σημαία, η οποία θα αντιπροσωπεύει αποκλειστικά το Ελληνικό κράτος, έναντι του οποίου όλες οι θρησκείες δέον όπως αντιμετωπίζονται ισότιμα κατ’ επιταγήν της δήθεν αρχής της ανεξιθρησκείας. 

 Η ιστορική το όντι, συμβολή της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως εις την ελευθερία του έθνους και μετέπειτα εις την ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, ουδόλως συμπεριλαμβάνονται εις την έννοια του ουδέτερου Κράτους το οποίο θα πρέπει να απεμπλακεί από οιαδήποτε μορφή οντολογική παράδοση του παρελθόντος δίκην προόδου και εξέλιξης καίτοι τούτο ακρωτηριάζει την πολιτισμική μας ταυτότητα και την ιστορική μας αυτοσυνειδησία εις το διάβα των αιώνων. 

Γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης: Ο πνευματικός κίνδυνος (αλλοίωσης της πίστης των Ορθοδόξων) από τα επερχόμενα γεγονότα

Από τις διδαχές και νουθεσίες του Γέροντος Βασιλείου τις καταγραμμένες σε δύο τόμους από τις εκδόσεις «Αγαθός Λόγος» (Αθήνα, 2018, 2019). Προστέθηκαν υποσημειώσεις και βελτιώθηκε η διαμόρφωση του κειμένου για να είναι πιο εύληπτο. Στο παρόν 1ο κείμενο υπάρχουν αναφορές στη σύγχρονη εκκλησιαστική κατάσταση και προφητεύεται η εξέλιξή της στο μέλλον. Υπενθυμίζεται ότι η παρέκκλιση από τα δόγματα της Ορθοδοξίας δημιουργεί αιρέσεις, που αντί να οδηγούν ελεύθερα στον Χριστό υποδουλώνουν τους απατηθέντες στα πρόσωπα των αιρεσιαρχών, όπως πχ στον πάπα της Ρώμης.

1. Ο Γέρων Βασίλειος (+2015) για τον αιρεσιάρχη Πάπα: Κόρακας, που μεταμορφώνεται σε ήμερο περιστέρι!

«Εσείς να μην ξεχνάτε ότι ο Πάπας είναι ο πρόδρομος του Αντιχρίστου. Θα δείτε πως θα έλθει σαν λευκή αθώα περιστερά και, προσποιούμενος, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη αρκετών.

Ἅγιος Παΐσιος: “Μὴν φοβᾶσθε, παιδιά μου, ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα. Νὰ ψηφίζετε αὐτούς, ποὺ βρίσκονται πλησιέστερα στὸ Θεὸ”

 

Γράφει ὁ π. Ἠλίας Ὑφαντῆς

“Ἀλίμονο ξεπέσαμε στὴ χώρα τῶν κυκλώπων, ποὺ μήτε δίκαιο θεῶν σέβονται μήτ’ ἀνθρώπων”, λέει ὁ Ὅμηρος. Στὴ χώρα, δηλαδή, τῶν μονόφθαλμων τεράτων, μὲ τὸ ἕνα μάτι τοῦ καννιβαλισμοῦ καὶ τῆς ἁρπαγῆς, χωρὶς τὸ ἄλλο τῆς καλωσύνης καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας, ποὺ ἔχουν οἱ φυσιολογικοὶ ἄνθρωποι.

Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ καθεστώς, ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου δεινοπαθεῖ τώρα ἡ πατρίδα μας. Τὸ ὁποῖο μαγειρεύεται στὰ ἴδια μαγειρεῖα στὰ ὁποῖα μαγειρεύθηκαν τὰ μνημόνια, ὁ κορωνοϊός, τὰ ἐμβόλια. Καὶ ὅλες οἱ συμφορὲς καὶ τὰ δεινὰ τῆς Πατρίδας μας.

Όχι κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, ο χριστιανισμός δεν είναι «σοσιαλιστική εφεύρεση» – Είναι αποκάλυψη Θεού και αιώνια αλήθεια

Η Ντόρα Μπακογιάννη αποκάλυψε τη νεοεποχίτικη αντίληψή της για την Ορθοδοξία: Ένα εφεύρημα ανθρώπων χωρίς αλήθεια και χωρίς Θεό

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

«Το διαδίκτυο είναι η πιο σοσιαλιστική εφεύρεση μετά τη θρησκεία του Χριστού». Τάδε έφη Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνεδρίαση του Ινστιτούτου Πολιτισμικής Διπλωματίας. Αυτή είναι η υλιστική κοσμοθεωρία της αδερφής του αυριανού πρωθυπουργού, και κατ’ επέκταση του άθεου νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Η γαλάζια «Σοβιετία» έχει υιοθετήσει τις ίδιες απόψεις περί χριστιανικής πίστης, που υποστήριζε ο Σταλινισμός και ο Ναζισμός. Και οι δύο όψεις του φασισμού, ξερίζωσαν από τον χριστιανισμό όλες τις Θεϊκές αλήθειες και τον κατέβασαν στα ανθρώπινα μέτρα της πολιτικής, κατακλέβοντας από τη χριστιανική διδασκαλία όποια στοιχεία ταίριαζαν στα ιδεολογικά οχήματά τους.

«Θα ‘ρθή καιρός που θα ζωσθή ο τόπος με μια κλωστή»

 

* «Θά έρθη καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά άλαλα καί τά μπάλαλα», έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Δηλαδή τα διάφορα άψυχα μηχανήματα θα κυβερνούν τον κόσμο. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά πλέον στην εποχή μας...

«Ο Παγκόσμιος ιστός τύλιξε τήν ύδρόγειο μέ καλώδια». Αύτός είνε ό τίτλος ενός άρθρου, πού είδε πρόσφατα τό φως τής δημοσιότητος καί άναφέρεται στήν καταπλη­κτική έξέλιξη του Διαδικτύου (Inter­net).

Σύμφωνα μέ τό άρθρο και τήν ε­ταιρεία μάρκετιννκ Builtvsible. ή ο­ποία συγκέντρωσε τά σχετικά στοι­χεία, άπό τό 1989 ώς σήμερα έχουν ποντισθή στις θάλασσες και τούς ω­κεανούς 797 υποβρύχια καλώδια συνολικού μήκους 6,5 έκατομμυρίων χιλιομέτρων. Δεδομένου, ότι ή περιφέρεια τής Γης είνε 40.000 χιλι­όμετρα, οί οπτικές ίνες, θα μπορού­σαν νά τυλίξουν τόν ισημερινό 213 φορές! Καί άν μπορούσε κανείς νά τις ένώση καί νά τις τεντώση. θά μπορούσαν νά καλύψουν 28 φορές τά 300.000 χιλιόμετρα, πού χωρί­ζουν τή Γή άπό τή Σελήνη! Μέχρι τό 2017, έκτιμά ή έταιρεία, ό αριθμός των ύποβρυχίων καλωδίων θά έχη φθάσει τά 850. (Σχόλιο: πόσο μάλλον εν έτει 2023!)

Πριν λίγο στο Άγιο Όρος...

 

Βράζει το Άγιο Όρος...

Οι κατηγορίες του φασιστικού αμερικανοκίνητου κράτους κατά των Αγιορειτών Πατέρων δεν έχει προηγούμενο. Ούτε στην τουρκοκρατία δεν υπήρξε τέτοια πολεμική. Οι ελληνόφωνοι άνθρωποι των αμερικανών, όπου δεν μπορούν να εξαγοράσουν με τα δεκάδες εκατομμύρια - τριάκοντα αργύρια -της βρομοευρώπης τους, απειλούν και διώκουν.

Εσείς ελληνόφωνοι προδότες, μπορεί να είστε ρωσοφοβικά τσιράκια της αμερικής που ο σιωνιστής αφέντης σας, σας έχει εξαπολύσει σε κυνήγι μαγισσών, αλλά το Άγιο Όρος δεν είναι σαν και εσάς. Έχει ένα αφέντη. Τον Θεό και κανέναν άλλο.

Προεκλογική Ὀρθοδοξία καί «σκοταδισμός»

 

Χαράλαμπος Ἄνδραλης

«Ἄς ἀφήσουν, λοιπόν, στήν ἄκρη αὐτές τίς λογικές ὅτι δῆθεν αὐτοί ἐκφράζουν τήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία καί κάποιοι ἄλλοι εἴμαστε λιγότερο ὀρθόδοξοι ἤ λιγότεροι πιστοί ἀπ' αὐτούς».

Μέ αὐτά τά λόγια ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ἀπευθύνθηκε στό λαό τῶν περιφερειῶν οἱ ὁποῖες ἔδωσαν ὑψηλά ποσοστά στή ΝΙΚΗ, στοχοποιῶντας ὡς «πνευματικούς ἐπιδειξίες» ἕνα μεγάλο ἀριθμό ὑποψηφίων καί ψηφοφόρων οἱ ὁποῖοι στήριξαν τό συγκεκριμένο κίνημα.

Στήν πραγματικότητα κανένας ὑποψήφιος τοῦ κόμματος πού φωτογράφησε ὁ κ. Μητσοτάκης, δέν ἰσχυρίστηκε ὅτι... εἶναι περισσότερο πιστός ἀπό τούς ἄλλους. Τό δικαίωμα τῆς κρίσης τῶν ἀνθρώπων ἔχει μόνο ὁ Θεός, ἀλλά τό δικαίωμα ἤ καλύτερα τήν ὑποχρέωση τῆς κρίσης τῶν πολιτικῶν προτάσεων, ἔχουν οἱ πολῖτες.

«Πωλεῖται ἡ Πίστις; Πωλεῖται ἡ Πατρίς; Πωλοῦνται τά παιδιά μας;»

 

Πορφυρίτης

Ἀδέλφια μου, πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀποτίναξης τοῦ σκότους, πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἐλευθερίας. Ὥς πότε θά ἀνεχόμαστε τή διαστροφή καί προδοσία τῆς Πίστεώς μας, ὥς πότε θά ἀνεχόμαστε τό ξεπούλημα τῆς Πατρίδας μας καί τούς τυραννοσωτῆρες στό κεφάλι μας. «Ἀνάθεμα τήν ὥρα ποιός ὁρίζει ἐδῶ, τό ἀνάποδο βαφτίζει καί τό λέει σωστό»[1]. Φθάνει πιά! Ἀνάθεμα στούς προσκυνημένους!

Ἀδέλφια, ἄς βάλουμε ἕνα τέλος στό ραγιαδισμό πού μᾶς διακατέχει· μᾶς φυλάκισαν σ’ ἕνα ἐπιχρυσωμένο κλουβί, μᾶς ταΐζουν, μᾶς ποτίζουν, μᾶς πετᾶνε καί καμμία δραχμή καί εἴμαστε εὐχαριστημένοι. Ἀλήθεια ὅμως, εἴμαστε εὐχαριστημένοι; Ποῦ εἶσαι Μακρυγιάννη μου! Δέ βλέπεις; Καί τήν Πατρίδα μᾶς πείραξαν, μᾶς τήν διέλυσαν, καί τήν Πίστη μας τό ἴδιο· κι ἐμεῖς οὔτε μιλᾶμε οὔτε ἐνεργοῦμε. Ἔμαθες γιατί; Διότι εἴμαστε εὐχαριστημένοι ραγιᾶδες! Εἴμαστε κιοτῆδες καί προσκυνημένοι! Εἴμαστε εὐρωπαῖοι, «ἀνήκωμεν εἰς τήν Δύσιν», μιλᾶμε γαλλικά, ἀγγλικά, παίζουμε πιάνο καί τέννις, κάνουμε γιόγκα, γιορτάζουμε τά γενέθλιά μας καί τό σατανικό χάλλοουϊν. Καί μήν ξεχνᾶμε: «τοῦ φοβιτσιάρη ἡ μάνα δέν ἔκλαψε ποτέ»!

Αγία Ρουτίνα - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Σε έχουν κουράσει τα ίδια και τα ίδια. Θες βρε παιδί μου να ξεσκάσεις λίγο. Να ξεφύγεις. Όλο μια επανάληψη, καθημερινότητα, ρουτίνα.

Θες λίγο να ξελαμπικάρεις…

Είναι απολύτως φυσιολογικό. Και αν μπορείς, εννοείται να το κάνεις, δεν το συζητώ…

Υπάρχουν όμως και περίοδοι στη ζωή, που για τον έναν ή τον άλλον λόγο, δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Περίοδοι, που όσο και να το θέλεις, είσαι λίγο πιο εγκλωβισμένος, πιο στριμωγμένος. Λίγο τα οικονομικά, λίγο οι δουλειές, οι υποχρεώσεις, λίγο τα παιδιά…

Και έτσι αναγκάζεσαι, να το πας σερί, τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, χωρίς σταματημό.

Ξέρεις όμως κάτι;

Ας είναι… Δεν πειράζει.

Δεν πειράζει καθόλου.

Μην γκρινιάζεις. Μην κατσουφιάζεις. Μην παραπονιέσαι.

Ναι. Είναι βαρετή η καθημερινότητα. Είναι κουραστική. Βαρύ πράμα η ρουτίνα.

Νά 'ξερες όμως μόνο, πόσοι άνθρωποι θα ήθελαν να ήτανε στη θέση σου. Νά 'ξερες και τι δε θα έδιναν κάποιοι, για να έχουν μια ρουτίνα σαν και τη δική σου. Νά 'ξερες, πόσο ευλογημένος είσαι, που μπορείς και ρουτινιάζεις. Νά 'ξερες, πόσοι παλεύουν να αποκτήσουν, αυτά τα απλά, τα καθημερινά.

Γι΄ αυτό σου λέω.

Μην γκρινιάζεις. Πες ένα "δόξα τω Θεώ".

Είναι άγιο πράγμα η ρουτίνα.

Πες ένα "δόξα τω Θεώ". Πες το, να βγει μέσα από βάθη ψυχής σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Όσιος Παΐσιος: «Εκείνο που θα συγκινήσει περισσότερο τον Θεό την ημέρα της Κρίσεως, είναι η εργασία που έκανε ο καθένας μας στον παλαιό του άνθρωπο!»

 

Διάκριση

Η διακριτική άσκηση, μαζί με την ταπείνωση και την αγάπη, πολύ γρήγορα και με λιγότερο σωματικό κόπο αγιάζει τον άνθρωπο.

Όσο προχωρεί κανείς στην πνευματική ζωή παρακολουθώντας τον εαυτό του, άλλο τόσο περισσότερο ανοίγονται τα μάτια της ψυχής του, και διακρίνει καλύτερα τα σφάλματα του και τις πολλές ευεργεσίες του Θεού, και έτσι ταπεινώνεται και συντρίβεται εσωτερικά ο άνθρωπος, και έρχεται τότε φυσιολογικά και η Χάρη του Θεού, ο θείος φωτισμός, και γίνεται πιο διακριτικός ο άνθρωπος.