Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 30.Μαρ.25 [ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ, Ἑβ 6,13-20 ]

 

 

 Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο *

“Καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας”

Ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου· “Καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας”. Γιὰ ποιὸν τὰ λέγει αὐτά, ποιὸς εἶναι ποὺ μακροθυμεῖ, καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ἐπαγγελία;

Πρὶν προχωρήσωμε στὴν ἀνάπτυξι τῆς περικοπῆς πρέπει νὰ τονίσωμε πάλι ὅτι στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του ὁ ἅγιος Παῦλος θέλει νὰ δείξη ὅτι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μᾶς κατευθύνει στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ αὐτὴν κατοχυρώνει. Στὴν πρὸς Γαλάτας τὸ γράφει ξεκάθαρα ὅταν λέγει· “Ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως διακαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν”. Ὁ νόμος, δηλαδή, μᾶς ὁδηγεῖ στὸν Χριστό, γιὰ νὰ σωθοῦμε με τὴν πίστι. Τώρα ποὺ βρήκαμε τὸν Χριστό, δὲν ἔχομε ἀνάγκη ἀπὸ τὸν ὁδηγό. Αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ ἔχωμε ὑπ’ ὄψι μας γιὰ νὰ κατανοοῦμε τὶς περικοπὲς ποὺ ἀκοῦμε ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ὅπως ἡ σημερινή.

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: Ομιλία στην Δ΄ Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής

Η θεραπεία του δαιμονιζομένου

Πολλές φορές ωμίλησα προς την αγάπη σας περί νηστείας και προσευχής, ιδιαιτέρως μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες· εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν στους εραστάς των και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σ’ αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι’ αυτές κυρίως από την φωνή του Κυρίου που αναγινώσκεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

Ποια δε είναι αυτά; Είναι μεγάλα, τα μεγαλύτερα όλων θα ελέγαμε· διότι εκτός από τα άλλα μπορούν να παράσχουν και εξουσία κατά πονηρών πνευμάτων, ώστε να τα εκβάλλσυν και να τα απελαύνουν, και τους δαιμονισμένους να τους ελευθερώνουν από την επήρειά τους. Όταν πραγματικά οι μαθηταί είπαν προς τον Κύριο περί του αλάλου και κωφού δαιμονίου, ότι «εμείς δεν μπορέσαμε να το εκβάλωμε», είπε προς αυτούς ο Κύριος· «τούτο το γένος δεν εκδιώκεται, παρά με προσευχή και νηστεία».

Σύντομος βιογραφία τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου – τῆς Κλίμακος (30 Μαρτίου)

Μετάφραση ἀπὸ τὴν ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττικῆς

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Φορητή εικόνα του 14ου – 15ου αιώνα στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

Ποια εἶναι ἡ πόλις ποὺ ἐγέννησε καὶ ἀνέθρεψε τὸν θεῖον αὐτὸν ἄνδρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἀθλητικὴ καὶ ἀσκητική του ζωὴ δὲν μπορῶ νὰ ἀναφέρω μὲ ἀκρίβεια καὶ ἀσφάλεια.

Τὴν πόλι ὅμως ὅπου τώρα ζῆ καὶ ἡ ὁποία τὸν τρέφει μὲ ἀμβροσία, τὴν ἐγνώρισε πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος· διότι ὁπωσδήποτε εὑρίσκεται τώρα καὶ αὐτὸς σ᾿ ἐκείνη τὴν ἐπουράνιο Ἱερουσαλήμ, στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων, τῶν ὁποίων «τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει».

Ἐκεῖ χορταίνοντας τὰ ἀχόρταστα μὲ ἄϋλη αἴσθησι καὶ βλέποντας τὰ ἀθέατα κάλλη, ἀπολαμβάνει τὶς ἀντάξιες ἀμοιβὲς τῶν ἱδρώτων του. Καὶ ἀφοῦ σὰν ἄκοπο βραβεῖο τῶν κόπων τοῦ ἐκέρδισε τὴν οὐράνιο κληρονομία, χορεύει αἰώνια μαζὶ μ᾿ ἐκείνους, τῶν ὁποίων πλέον «ὁ ποὺς ἔστη ἐν εὐθύτητι». Πῶς δὲ κέρδισε αὐτὴν τὴν μακαριότητα ὁ ἀοίδιμος, αὐτὸ θὰ τὸ ἐκθέσω στὴν συνέχεια.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Μᾶρκ. 9,14-29] Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Μᾶρκ.9,14-29]

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ

«Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι(: Καὶ ὅταν ἔφθασαν στὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, Τὸν πλησίασε κάποιος ἄνθρωπος ποὺ γονάτισε μπροστά Του κι ἔλεγε: ''Κύριε, λυπήσου καὶ σπλαγχνίσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατο κίνδυνο· διότι πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιά, καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό, καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καεῖ ἢ νὰ πνιγεῖ. Καὶ τὸν ἔφεραν στοὺς μαθητές Σου, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν)» [Ματθ. 17,14-16].

Η ΔΙΣ απεδέχθη την εισήγηση για Αγιοκατάταξη του π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη – Πάπα Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ο άνθρωπος του Θεού (1902 – 1975)

Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως, η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης ανακοινώνει ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11ην Μαρτίου 2025, απεδέχθη ομοφώνως την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και υπέβαλε σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Στο ἐπίσημο συνοδικὸ ἔγγραφο ἀναφέρεται:

«Ὑποβληθέντος αἰτήματος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης κ. Χρυσοστόμου… ἀπεφασίσθη ἡ ἀναγραφή εἰς τὰς Ἀγιολογικὰς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἱερέως Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἄνθρωπος πανθομολογουμένως τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ ὀρθοδόξου βίου, ὑπὸ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος…»

Καθωρίσθη δὲ ὡς ἡμέρα μνήμης του ἡ 29η Ἰανουαρίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του.

Ο Ζελένσκυ κακοποιεί και τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία!

Γράφει ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Με αισθήματα ιερής οργής και αγανάκτησης οι Ορθόδοξοι σε όλο τον κόσμο παρακολουθούμε τη βεβήλωση των ιερών Λειψάνων, των δεκάδων άφθαρτων Ιερών Λειψάνων, της Λαύρας του Κιέβου από το καθεστώς Ζελένσκυ.

Όπως καταγγέλλει το ελληνικό Παράρτημα της Ένωσης Ορθοδόξων Δημοσιογράφων (ΕΟΔ) (https://eeod.gr/omologia-pistews/83500-oi-frikaletites-ton-neokommounistn-sti-lara) το Υπουργείο Πολιτισμού της Κυβέρνησης Ζελένσκυ όρισε Επιτροπή μελέτης για «να αξιολογήσει την ιστορική και επιστημονική τους αξία, καθώς και να καταρτίσει καταλόγους αντικειμένων που εμπίπτουν στον ορισμό των πολιτιστικών αξιών»!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ... ΜΑΚΡΟΖΩΪΑΣ

Δεν είναι η μακροζωία βεβαίως η προοπτική και ο στόχος ενός πιστού χριστιανού – αυτό συνιστούσε και συνιστά προοπτική ανθρώπου που έχει εξολοκλήρου δέσει την ύπαρξή του με τον κόσμο αυτόν τον παρερχόμενο. Όμως και ο πιστός επιζητεί τη μακροζωία, αφενός γιατί αναγνωρίζει ότι η ζωή αποτελεί δώρο του ίδιου του Δημιουργού, καθώς ψαύει τις ενέργειές Του στα πάντα, όπως και στον ίδιο τον εαυτό του, την ψυχή και το σώμα του, και αφετέρου γιατί αγωνίζεται αδιάκοπα στον αγώνα της μετανοίας, την οποία βλέπει ότι δεν μπορεί να την κατορθώσει στην πληρότητά της όσο χρόνο και καιρό κι αν έχει. Θυμάται κανείς τον όσιο αββά του Γεροντικού που έκλαιγε έστω και στο τέλος της ζωής του, ζητώντας περισσότερο χρόνο από τον Κύριο για να ολοκληρώσει τη μετάνοιά του. Η μετάνοια άλλωστε δεν είναι ο σκοπός για τον οποίο ο Κύριος παρατείνει την παραμονή μας στον κόσμο τούτο; «Έδωσα χρόνο στον άνθρωπο για να μετανοήσει» λέει το Πνεύμα του Θεού στην Αποκάλυψη του Ιωάννου. Λοιπόν, θέλουμε τον χρόνο και την παράταση της ζωής, για να μπορούμε να βαθαίνουμε αδιάκοπα τη σχέση μας με τον Κύριο. Κι αυτό σημαίνει ότι ήδη ανοίγουμε τις προοπτικές της βιώσεως της αιώνιας ζωής και μέσα στον παρερχόμενο και φθειρόμενο τούτον κόσμο.

Και να, μερικές πράγματι σοφές συμβουλές:

Ο άθεος πιστεύει στα πάντα, εκτός από την Αλήθεια!

“Ὅταν κάποιος παύσει νὰ πιστεύει στὸ Θεὸ, δὲν σημαίνει ὅτι δὲν πιστεύει, ἀλλὰ ὅτι πιστεύει σὲ ὁτιδήποτε...”. (Γ. Τσέστερσον)

Άραγε πόσο αληθινή είναι η παραπάνω φράση;

Μπορούμε να το διαπιστώσουμε παρατηρώντας την ζωή των ανθρώπων αυτών.

Οι αυτοαποκαλούμενοι άθεοι είναι οι άνθρωποι αυτοί που ενώ από την μία απορρίπτουν την ύπαρξη του Θεού, από την άλλη πολύ εύκολα αποδέχονται την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, την ύπαρξη εξωγήινων ή φαντασμάτων, την δυνατότητα του ανθρώπου να...αποκτήσει δυνάμεις υπέρ του λογικού διαμέσου της “αυτοσυγκέντρωσης” κτλ.

Όμως δεν θα μείνουμε σ’ αυτά. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν άθεοι δεν δέχονται τους λόγους των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας αλλά από την άλλη μεριά δέχονται με ευκολία τους λόγους του οποιουδήποτε ο οποίος κατηγορεί την Εκκλησία.

Φώτης Κόντογλου: Η Αγιασμένη Επανάσταση

Η ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη.

Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και για αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν την μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται και η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές ως πνευματική ζωή θεωρούν οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι και αυτές υλικές, και ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της Γαλλικής Επανάστασης, για παράδειγμα, θεωρούσε ως πνευματικά, πράγματα που, στην πραγματικότητα δεν ήταν πνευματικά. Αυτός ήθελε να αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτον τον κόσμο μονάχα, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μην πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτα άλλο για να επιδιώξει ο άνθρωπος. Για αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουν σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξαμε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.

Η μεγαλύτερη αγάπη που μπορεί να κάνεις για έναν άνθρωπο, είναι να προσεύχεσαι για αυτόν, όταν αυτός κοιμάται…

Με τους ανθρώπους σου, να είσαι σταθερός.

Να νιώθουν ότι μπορούνε να βασιστούνε επάνω σου. Να νιώθουν ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή, έχουνε σε σένα μια πατρίδα. Πολλές φορές το μόνο πρόβλημα στις σχέσεις μας, είναι το ότι γεμίζουμε με ανασφάλεια αυτούς που αγαπάμε.


Με τους ανθρώπους σου να είσαι αρχοντικός.

Να κάνεις ‘’χαλάλι’’ για χάρη τους. Μην αφήνεις τη μιζέρια να χαλά τη σχέση. Μην καταπιάνεσαι με "σου είπα και μου είπες". Την αρχοντιά στον άνθρωπο, όλοι την θέλουν και όλοι την αγαπάνε.

Γιατί φοβούνται το Κρυφό Σχολειό;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου 1821 θα συνοδευθεί από τη μονότονη προσπάθεια κάποιων «προοδευτικών» να ξαναγράψουν την Ιστορία. Μόνιμος στόχος των συγκεκριμένων διανοουμένων και αρθρογράφων είναι το Κρυφό Σχολειό. Το χαρακτηρίζουν μύθο και το χλευάζουν. Προφανώς, διακατέχονται είτε από άγνοια είτε από εμπάθεια.

Αντιλαμβάνομαι ότι οι στόχοι τους είναι δύο. Πρώτον να υποβαθμίσουν τον πατριωτικό ρόλο της Εκκλησίας και δεύτερον να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την παρουσιάσουν φιλελεύθερη και ανεκτική.

Μην φοβάσαι την εξομολόγηση… αλλά τον εαυτό σου

Στην εξαγόρευση των αμαρτημάτων βάζουμε τελείες και όχι κόμματα.

Η δικαιολογία είναι η εγωιστική τακτοποίηση της ψυχής. Ψευτοκουκούλωμα. Πήγαινε να εξομολογηθείς όπως πήγες και τα έκανες χάλια στη ζωή σου. Πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να πάρουμε τη ζωή μας στα σοβαρά. Τα κάναμε μαντάρα; Παίρνουμε την πλήρη ευθύνη των πράξεών μας, αλλάζουμε προσανατολισμό ζωής και κάνουμε μια καινούρια αρχή από το πετραχήλι του πνευματικού μας. Πνευματικό Service!! Πνευματικό Χειρουργείο!! Ελεύθερα, με συνείδηση ποιοι είμαστε και τι σημαίνει το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Δεν είναι απλά μια κουβεντούλα αδερφέ μου. Ο σκοπός της εξομολόγησης δεν είναι η συναισθηματική και η ψυχολογική τακτοποίηση. Φυσικά η εκκλησία είναι παρούσα στον πόνο και στην δυσκολία του ανθρώπου.

Συνθήματα της ΣΜΥΝ: Όποιος τιμωρήσει αυτά τα παιδιά, ας μετακομίσει μια ώρα αρχύτερα στην Τουρκία να υπηρετεί τον «εφέντη» του

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Όλοι οι τουρκόφιλοι, οι τουρκόψυχοι και οι πεμπτοφαλαγγίτες που δρουν στη χώρα μας, έβγαλαν… αφρούς με το υβριστικό σύνθημα για την Τουρκία που φέρεται να φώναξαν στην παρέλαση οι σπουδαστές της ΣΜΥΝ, της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού.

Η δουλοπρέπεια των νενέκων έχει φτάσει σε τέτοιο ιστορικό ρεκόρ, ώστε οτιδήποτε το απρόβλεπτο που θα τύχει να μας προκαλέσει εθνική ανάταση, πέφτουν σαν τα όρνια να το κατασπαράξουν. Κάποια μηδενιστικά κόμματα και κάποια μιντιακά «αποκόμματα» που τσαλαβουτάνε στον οχετό του διεθνισμού, χαρακτήρισαν ως… «ανιστόρητο εθνικισμό» (!) το σύνθημα ότι η Κύπρος είναι ελληνική και έσκισαν τα ρούχα τους από… αγανάκτηση για το σύνθημα… γενετήσιας πράξης στους Τούρκους που φώναξαν οι ναύτες.

Αυτή τη σαρακοστή... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Αυτή τη σαρακοστή προσπάθησε να είσαι λίγο πιο μαλακός με τους διπλανούς σου. Νήστεψε από τροφές, νήστεψε όμως και από λόγια και συμπεριφορές άσχημες και σκέψεις.

Αυτή τη σαρακοστή προσπάθησε να αγωνιστείς με λίγο μεγαλύτερο φιλότιμο. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς από τη μια και να είσαι μέσα στη γκρίνια και τα παράπονα από την άλλη.

Αυτή τη σαρακοστή, προσπάθησε να συγχωρέσεις. Να συγχωρέσεις πιο πολύ. Η αγάπη περνάει μέσα από τη συγχώρεση πάντα.

Αυτή τη σαρακοστή προσπάθησε να μην απελπιστείς. Να μην απελπιστείς για τίποτα. Και ό,τι και αν συμβεί, να το δεχτείς με την πεποίθηση, ότι ο Θεός το έχει καλά ζυγίσει.

Αυτή τη σαρακοστή, φρόντισε να χαίρεσαι. Να χαίρεσαι πολύ. Γιατί κάθε δρόμος μακρύς, κάθε αγώνας, κάθε σταυρός, πάντοτε με  Ανάσταση τελειώνει!

Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Η προσευχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Παναγία

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αυτός ο μεγάλος έλληνας, είναι από τους ελάχιστους που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Είναι ο άνθρωπος που απελευθέρωσε την Ελλάδα, όχι με λόγια, όχι με θεωρίες, αλλά με έργο, αγώνα και θυσία. Κυρίως όμως με πίστη. Στην κρίσιμη καμπή της εθνεγερσίας λοιπόν, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προσέφυγε στην Παναγία, ζητώντας βοήθεια. Η Παναγιά τον άκουσε. Και η φλόγα της επανάστασης ξαναφούντωσε στις ψυχές των Ελλήνων.

Μαρτυρίες πίστεως αγωνιστών του 1821

Εν όψει της εθνικής επετείου αξίζει να φέρουμε στο προσκήνιο μαρτυρίες πίστεως αγωνιστών και ηρώων του 1821.

Επικεφαλής των ηρωικών κληρικών μαρτύρων του 1821 στέκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄

Τραγική ήταν η θέση του όταν επαναστάτησε η Ελλάδα. Έβλεπε ότι τον περίμενε το μαρτύριο. Πολλοί προσπαθούν να τον πείσουν να φύγει από την Κωνσταντινούπολη για να σωθεί. Αλλά ο «καλός ποιμήν» αρνήθηκε, ακολουθώντας τα ίχνη των γενναίων προκατόχων του. Είπε: «Με προτρέπετε εις φυγήν μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της Κωνσταντινουπόλεως και λοιπών πόλεων των χριστιανικών Επαρχιών. Υμείς επιθυμείτε όπως εγώ μεταμφιεζόμενος καταφύγω εις πλοίον ή κλεισθώ εν οικεία οιουδήποτε ευεργετικού υμών Πρεσβευτού, ν’ακούω δε εκείθεν πως οι δήμιοι κατακρεουργούσι τον χηρεύοντα Λαόν. Ουχί! Εγώ διά τούτο είμαι Πατριάρχης, όπως σώσω το Έθνος μου, ουχί δε όπως απολεσθή τούτο διά της χειρός των Γενιτσάρων. Ο θάνατός μου ίσως επιφέρη μεγαλυτέραν ωφέλειαν παρά η ζωή μου. Σήμερον (Κυριακή των Βαΐων) θα φάγωμεν ιχθύς, αλλά μετά τινας ημέρας και ίσως και ταύτην την εβδομάδα οι ιχθύες θα μας φάγωσιν… Ναί, ας μη γίνω χλεύασμα των ζώντων. Δεν θα ανεχθώ ώστε εις τας οδούς της Οδησσού, της Κερκύρας και της Αγκώνος διερχόμενον εν μέσω των να με δακτυλοδεικτώσι λέγοντες: «ιδού έρχεται ο φονεύς Πατριάρχης». Αν το Έθνος μου σωθή και θριαμβεύση, τότε πέποιθα θα μου αποδώση θυμίαμα επαίνου και τιμών, διότι εξεπλήρωσα το χρέος μου… Υπάγω όπου με καλεί ο μέγας κλήρος του Έθνους και ο Πατήρ ο Ουράνιος, ο μάρτυς των ανθρωπίνων πράξεων».

Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας: Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Φορητή εικόνα του 16ου αιώνα στον Ιερό Ναό Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος (Περιστερώνα)

Τρία σημαντικότατα γεγονότα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. To πρῶτο εἶναι ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου, τὸν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα μὲ χαρὰ καὶ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ μὲ δέος ἐνώπιόν του μεγαλείου του γεγονότος αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδὴ ἀρχὴ) τῆς σωτηρίας μας.

Ἐννέα μῆνες μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ πραγματοποιήθηκε καὶ τὸ δεύτερο ἀπὸ τὰ σημαντικότερα γεγονότα, ἡ κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κορυφὴ καὶ ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας θὰ εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ ἀπὸ ἕνα φρικτὸ θάνατο πάνω στὸ Σταυρό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Ἑβρ. 2,11-18] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὃ τε γὰρ ἁγιάζων(:Καθόσον ὑπάρχει στενὸς σύνδεσμος μεταξὺ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας καὶ ἐκείνων ποὺ σώζονται μέσῳ Αὐτοῦ· διότι καὶ ὁ Ἰησοῦς ποὺ μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς σώζει)», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες. δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν (:καὶ ἐμεῖς ποὺ ἁγιαζόμαστε καὶ σωζόμαστε, ὅλοι καταγόμαστε ἀπὸ ἕναν Πατέρα. Γι᾿ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν αἰτία καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ντρέπεται νὰ ὀνομάζει αὐτούς, ποὺ καλεῖ σὲ σωτηρία, ἀδελφούς Του)». Νὰ πάλι πῶς ἑνώνει τιμῶντας αὐτοὺς καὶ παρηγορῶντας καὶ κάνοντάς τους ἀδελφοὺς Τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ αὐτό, μέ τὸ ὅτι κατάγονται ὅλοι ἀπὸ τὸν ἴδιο Πατέρα. Στὴ συνέχεια πάλι βεβαιώνοντας αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ δείξει, ὅτι ἐννοεῖ τὴν κατὰ σάρκα ἕνωση, πρόσθεσε τὸ «ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι (:Ἐκεῖνος ποὺ ἁγιάζει καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁγιάζονται)». Βλέπεις πόση εἶναι ἡ διαφορά; Γιατί Ἐκεῖνος ἁγιάζει καὶ ἐμεῖς ἁγιαζόμαστε. Καὶ παραπάνω ὀνόμασε τὸν Ἰησοῦ Ἀρχηγὸ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προέρχονται τὰ πάντα.

Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 23.Μαρ.25 [ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ, Ἑβ 4,14-5,6]

 Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο *

«Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς,
Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας»

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς τρίτης Κυριακῆς τῶν νηστειῶν, γνωστῆς ὡς Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, εἶναι ἐπιλεγμένο ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ ἀπόστολος κάνει μία ἀντιπαραβολὴ μεταξὺ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ἀσφαλῶς καταδεικνύεται ὅτι τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπείρως ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς προφῆτες, καὶ ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Αὐτὰ σὲ πολὺ ἁδρὲς γραμμὲς πρέπει νὰ μᾶς εἶναι γνωστά, γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ κατανοήσωμε τὴν ὅποια μικρὴ περικοπὴ τῆς ἐπιστολῆς. Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις μποροῦμε τώρα νὰ δοῦμε δύο στίχους ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Γράφει ὁ ἀπόστολος·

«Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἔχομε τώρα τὸν δικό μας μεγάλο ἀρχιερέα. Ἕναν ἀρχιερέα ποὺ ἔχει διαβῆ τοὺς οὐρανούς, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας στὸ πρόσωπό του πρέπει νὰ κρατᾶμε σταθερὰ καὶ σφικτά. Γιὰ τὸν Ἰησοῦ γνωρίζομε ὅτι ὡς θεάνθρωπος εἶχε τρία ἀξιώματα. Τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι τὸ ἀρχιερατικό. Ὡς ἀρχιερέας, μὲ τὴν ἐθελούσια θυσία του, ἁγιάζει τοὺς πιστούς. Εἶχαν ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀλλ’ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἦσαν ἄνθρωποι, κοινοὶ θνητοὶ καὶ μὲ ἀδυναμίες. Εἶναι ἀρχιερέας καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν θυσία του, πέρασε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ. Μιὰ φορὰ ἔγινε αὐτό. Ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ποτὲ κανένας πρὶν δὲν διέσχισε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κανένας δὲν κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.