Η προσευχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Παναγία

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αυτός ο μεγάλος έλληνας, είναι από τους ελάχιστους που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Είναι ο άνθρωπος που απελευθέρωσε την Ελλάδα, όχι με λόγια, όχι με θεωρίες, αλλά με έργο, αγώνα και θυσία. Κυρίως όμως με πίστη. Στην κρίσιμη καμπή της εθνεγερσίας λοιπόν, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προσέφυγε στην Παναγία, ζητώντας βοήθεια. Η Παναγιά τον άκουσε. Και η φλόγα της επανάστασης ξαναφούντωσε στις ψυχές των Ελλήνων.

Μαρτυρίες πίστεως αγωνιστών του 1821

Εν όψει της εθνικής επετείου αξίζει να φέρουμε στο προσκήνιο μαρτυρίες πίστεως αγωνιστών και ηρώων του 1821.

Επικεφαλής των ηρωικών κληρικών μαρτύρων του 1821 στέκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄

Τραγική ήταν η θέση του όταν επαναστάτησε η Ελλάδα. Έβλεπε ότι τον περίμενε το μαρτύριο. Πολλοί προσπαθούν να τον πείσουν να φύγει από την Κωνσταντινούπολη για να σωθεί. Αλλά ο «καλός ποιμήν» αρνήθηκε, ακολουθώντας τα ίχνη των γενναίων προκατόχων του. Είπε: «Με προτρέπετε εις φυγήν μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της Κωνσταντινουπόλεως και λοιπών πόλεων των χριστιανικών Επαρχιών. Υμείς επιθυμείτε όπως εγώ μεταμφιεζόμενος καταφύγω εις πλοίον ή κλεισθώ εν οικεία οιουδήποτε ευεργετικού υμών Πρεσβευτού, ν’ακούω δε εκείθεν πως οι δήμιοι κατακρεουργούσι τον χηρεύοντα Λαόν. Ουχί! Εγώ διά τούτο είμαι Πατριάρχης, όπως σώσω το Έθνος μου, ουχί δε όπως απολεσθή τούτο διά της χειρός των Γενιτσάρων. Ο θάνατός μου ίσως επιφέρη μεγαλυτέραν ωφέλειαν παρά η ζωή μου. Σήμερον (Κυριακή των Βαΐων) θα φάγωμεν ιχθύς, αλλά μετά τινας ημέρας και ίσως και ταύτην την εβδομάδα οι ιχθύες θα μας φάγωσιν… Ναί, ας μη γίνω χλεύασμα των ζώντων. Δεν θα ανεχθώ ώστε εις τας οδούς της Οδησσού, της Κερκύρας και της Αγκώνος διερχόμενον εν μέσω των να με δακτυλοδεικτώσι λέγοντες: «ιδού έρχεται ο φονεύς Πατριάρχης». Αν το Έθνος μου σωθή και θριαμβεύση, τότε πέποιθα θα μου αποδώση θυμίαμα επαίνου και τιμών, διότι εξεπλήρωσα το χρέος μου… Υπάγω όπου με καλεί ο μέγας κλήρος του Έθνους και ο Πατήρ ο Ουράνιος, ο μάρτυς των ανθρωπίνων πράξεων».

Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας: Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Φορητή εικόνα του 16ου αιώνα στον Ιερό Ναό Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος (Περιστερώνα)

Τρία σημαντικότατα γεγονότα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. To πρῶτο εἶναι ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου, τὸν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα μὲ χαρὰ καὶ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ μὲ δέος ἐνώπιόν του μεγαλείου του γεγονότος αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδὴ ἀρχὴ) τῆς σωτηρίας μας.

Ἐννέα μῆνες μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ πραγματοποιήθηκε καὶ τὸ δεύτερο ἀπὸ τὰ σημαντικότερα γεγονότα, ἡ κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κορυφὴ καὶ ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας θὰ εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ ἀπὸ ἕνα φρικτὸ θάνατο πάνω στὸ Σταυρό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Ἑβρ. 2,11-18] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὃ τε γὰρ ἁγιάζων(:Καθόσον ὑπάρχει στενὸς σύνδεσμος μεταξὺ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας καὶ ἐκείνων ποὺ σώζονται μέσῳ Αὐτοῦ· διότι καὶ ὁ Ἰησοῦς ποὺ μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς σώζει)», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες. δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν (:καὶ ἐμεῖς ποὺ ἁγιαζόμαστε καὶ σωζόμαστε, ὅλοι καταγόμαστε ἀπὸ ἕναν Πατέρα. Γι᾿ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν αἰτία καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ντρέπεται νὰ ὀνομάζει αὐτούς, ποὺ καλεῖ σὲ σωτηρία, ἀδελφούς Του)». Νὰ πάλι πῶς ἑνώνει τιμῶντας αὐτοὺς καὶ παρηγορῶντας καὶ κάνοντάς τους ἀδελφοὺς Τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ αὐτό, μέ τὸ ὅτι κατάγονται ὅλοι ἀπὸ τὸν ἴδιο Πατέρα. Στὴ συνέχεια πάλι βεβαιώνοντας αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ δείξει, ὅτι ἐννοεῖ τὴν κατὰ σάρκα ἕνωση, πρόσθεσε τὸ «ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι (:Ἐκεῖνος ποὺ ἁγιάζει καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁγιάζονται)». Βλέπεις πόση εἶναι ἡ διαφορά; Γιατί Ἐκεῖνος ἁγιάζει καὶ ἐμεῖς ἁγιαζόμαστε. Καὶ παραπάνω ὀνόμασε τὸν Ἰησοῦ Ἀρχηγὸ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προέρχονται τὰ πάντα.

Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 23.Μαρ.25 [ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ, Ἑβ 4,14-5,6]

 Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο *

«Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς,
Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας»

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς τρίτης Κυριακῆς τῶν νηστειῶν, γνωστῆς ὡς Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, εἶναι ἐπιλεγμένο ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ ἀπόστολος κάνει μία ἀντιπαραβολὴ μεταξὺ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ἀσφαλῶς καταδεικνύεται ὅτι τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπείρως ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς προφῆτες, καὶ ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Αὐτὰ σὲ πολὺ ἁδρὲς γραμμὲς πρέπει νὰ μᾶς εἶναι γνωστά, γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ κατανοήσωμε τὴν ὅποια μικρὴ περικοπὴ τῆς ἐπιστολῆς. Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις μποροῦμε τώρα νὰ δοῦμε δύο στίχους ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Γράφει ὁ ἀπόστολος·

«Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἔχομε τώρα τὸν δικό μας μεγάλο ἀρχιερέα. Ἕναν ἀρχιερέα ποὺ ἔχει διαβῆ τοὺς οὐρανούς, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας στὸ πρόσωπό του πρέπει νὰ κρατᾶμε σταθερὰ καὶ σφικτά. Γιὰ τὸν Ἰησοῦ γνωρίζομε ὅτι ὡς θεάνθρωπος εἶχε τρία ἀξιώματα. Τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι τὸ ἀρχιερατικό. Ὡς ἀρχιερέας, μὲ τὴν ἐθελούσια θυσία του, ἁγιάζει τοὺς πιστούς. Εἶχαν ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀλλ’ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἦσαν ἄνθρωποι, κοινοὶ θνητοὶ καὶ μὲ ἀδυναμίες. Εἶναι ἀρχιερέας καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν θυσία του, πέρασε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ. Μιὰ φορὰ ἔγινε αὐτό. Ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ποτὲ κανένας πρὶν δὲν διέσχισε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κανένας δὲν κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.