Απάντηση στον δωδεκάλογο της ΔΙΣ «Προς τον λαό» περί των κατά covid-19 εμβολίων στις 25 Ιουλίου 2021

                                                                                                                        

Αυγούστου 2021

Ἀπὸ τὸν π. Στυλιανὸ Ἐμμ. Καρπαθίου

Τὴν παρελθοῦσα Κυριακή, 25 Ἰουλίου 2021, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς χώρας μας ἀναγνώσθηκε ἐγκύκλιος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί, μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, διανεμήθηκε ἕνα τετρασέλιδο κείμενο μὲ τίτλο: ”Οἱ Χριστιανοὶ μᾶς ρωτοῦν γιὰ τὸ ἐμβόλιο καὶ οἱ γιατροὶ ἀπαντοῦν”, διαρθρωμένο σὲ δώδεκα μικρὲς ἑνότητες .

Τὸ περιεχόμενο καὶ τῶν δύο Ἱεροσυνοδικῶν παρεμβάσεων ἀφοροῦσε τὰ, κατὰ τοῦ covid-19, κυκλοφορούμενα ἐμβόλια καὶ σκοποῦσε στὴν ἔκθυμη παρότρυνση τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἀποδεχθεῖ ἄνευ ἐπιφυλάξεων, τὸν μαζικὸ ἐμβολιασμό του.

Ἡ σύνταξη τοῦ διανεμηθέντος φυλλαδίου, σύμφωνα μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Ἐκπρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Μητροπολίτην Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρα, ἀνετέθη στὴν ἐπιστημονικὴ ὀμάδα τοῦ κρατικοῦ λοιμωξιολόγου κ. Σωτηρίου Τσιόδρα, προστατευόμενη ἀπὸ τὸ ”ἀκαταδίωκτο”, ἡ ὁποία συνέταξε ἀπαντήσεις, σὲ 12 ἐρωτήματα, μέσα ἀπὸ ἀντίστοιχες ἑνότητες, ὅπως ἤδη ἀναφέρθηκε.

Οἱ ἀνακρίβειες ποὺ περιέχονται στὸ ἐν λόγῳ φυλλάδιο, περίληψη τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἀναγνωσθεῖσα Ἐγκύκλιος, μᾶς ἀναγκάζει, μὲ βάση πάντοτε τὸν ἐνδεικνύμενο σεβασμὸ πρὸς τοὺς Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς, νὰ ὑψώσουμε φωνὴ ἀντιστάσεως, θεμελιωμένη στὴν ὀρθοτομοῦσα τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας Ἐκκλησία, ὅπως αὐτὴ ἐκδιδάσκεται καὶ μαρτυρικῶς βεβαιώνεται, ὑπὸ τῆς Ἁγίας Γραφὴς καὶ τῆς κοινῆς συμφωνίας τῶν Ἁγίων Πατέρων. Παραλλήλως, ὅμως, ἔχουμε καὶ ὑποχρέωση νὰ διαφωτίσουμε τοὺς συμπολίτες ἀδελφούς μας μέσα ἀπὸ τὰ σύγχρονα ἐπιστημονικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα οἱ ’’εἰδικοί’’ ἐπιμελῶς ἀποσιωποῦν, παρ’ ὅτι αὐτὰ φέρουν τὶς ὑπογραφὲς τῶν πρυτάνεων τῆς ἰολογίας καὶ τῆς λοιμωξιολογίας.

Μὲ ἐντιμότητα ἀπέναντι στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ στοιχημένοι στὶς εὐαγγελικές, ἀλλὰ καὶ ἐν πολλοῖς φιλοσοφικὲς βιοηθικὲς ἀρχές, θὰ προσπαθήσουμε νὰ δείξουμε μὲ συντομία, τὴν λανθασμένη πορεία τῶν συντακτῶν τοῦ κειμένου, ποὺ Θεὸς οἶδεν, γιὰ ποιὸ λόγο υἱοθετήθηκε καὶ διακηρύχθηκε ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο.

1η -2α -3η ἑνότητα

Στὴν 1η, τὴν 2η καὶ τὴν 3η ἑνότητα τοῦ διανεμηθέντος φυλλαδίου οἱ ἀπαντήσεις, ἀφ’ἑνὸς μὲν πλειοδοτοῦν πάνω στὴν ex cathedra, κρατικὴ προπαγάνδα περὶ τῶν ἐμβολίων, ἀφ’ ἑτέρου δέ, μὲ ἀντιμεθοδολογικὸ τρόπο, δὲν ἀπαντοῦν στὰ ἀκόλουθα καίρια ἐρωτήματα: εἶναι συνθετικὸ ἢ ὄχι τὸ ἐμβόλιο, ὑπὸ ποιὲς προϋποθέσεις παράγεται, ποιὲς οἱ παρενέργειές του, γιατὶ δὲν κοινοποιοῦνται οἱ θάνατοι καὶ οἱ βαρεῖες παρενέργειες, τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία, γιὰ ὅλα αὐτὰ, ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἐπιλέγουν περισσότερο διαφανῆ πολιτικὴ ἐνημέρωσης; Πάνω σὲ ποιὰ βιβλιογραφία στηρίζονται τὰ διαλαμβανόμενα στὸ φυλλάδιο ‘’Πρὸς τὸν Λαό’’; Ἤδη τὸ EudraVigilance καὶ ἡ EMA (Εὐρωπαϊκὸς Ὀργανισμὸς Φαρμάκων) μὲ σχετική ἐπικαιροποίηση τὴν 3η Ἰουλίου 2021 ἀριθμεῖ  17.503 θανάτους καὶ 1.687.527 παρενέργειες, στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ 50% ἀφοροῦν πολὺ σοβαρὰ προβλήματα. Δυστυχῶς ὁ ἀριθμὸς τῶν θανάτων αὐξάνει καθημερινά, καθώς καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν βαρέως πασχόντων i.

Ἐνημερώθηκε ἐπ’ αὐτοῦ ἡ Δ.Ι.Σ., ἡ Ὁποία ἐμπιστεύθηκε τὴν ὁμάδα Τσιόδρα μὲ Ἐγκυκλίους τὴν 25-07-2021, εἴκοσι καὶ πλέον ἡμέρες ἀργότερα ἀπό τὴν παραπάνω ἀνακοίνωση τῶν στοιχείων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης; Ἄγνωστον.

4η ἑνότητα

Ἡ 4η ἑνότητα ἀποτελεῖ μνημεῖο ψεύδους, παραπλάνησης καὶ αἱρετίζουσας διδασκαλίας.

α. Ἀναφέρεται ψευδῶς, ὅτι τὰ κυκλοφοροῦντα στὴν χώρα μας ἐμβόλια δὲν κυοφορήθηκαν σὲ ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταρικὲς σειρές, οἱ ὁποῖες προῆλθαν, ἀπὸ πραγματοποιηθεῖσες ἀμβλώσεις ἐπὶ τούτου. Ἀντιθέτως, ΟΛΑ τὰ ἐμβόλια τὰ ὁποῖα κυκλοφοροῦν σήμερα στὴν  Ἑλλάδα, (Moderna,Pfizer/BioNTech, καὶ Astra/Ζeneka (Oxford), η ὁποία συνεργάζεται μὲ τὴν Sputnik, καὶ Johnson & Johnson), παράγονται προκλινικὰ μὲ ἀνήθικες καὶ ἀπάνθρωπες διαδικασίες, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι στὴν παγκόσμια φαρμακευτικὴ ἀγορὰ κυκλοφοροῦν ἐμβόλια χωρὶς νὰ ἐμπλέκεται ἡ ὅλη διαδικασία παραγωγῆς τους, σὲ ἀποτρόπαιες κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πράξεις, στὴν κυριολεξία, φονικὲς κατὰ τῆς ἔμψυχης εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ. Ἐνδεικτικὰ παραπέμπουμε στὸν ἐπίσημο κατάλογο τοῦ Institute Loisier Charlotte, ὅπου καὶ κωδικοποιοῦνται ἀνὰ κατηγορία μηχανισμῶν, ὅλα τὰ παραχθέντα καὶ ἐν δυνάμει παραγόμενα ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 ii.

β. Ὑποστηρίζουν, ὅτι τὰ ἐμβόλια αὐτά, δὲν περιέχουν κυτταρικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν κυτταροσειρὰ ποὺ προῆλθαν. Τοὺς διαψεύδει ὅμως ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας, ὁ ὁποῖος θέτει ὅριο, γιὰ τὸ ἐπιτρεπτὸ ποσοστὸ τέτοιων στοιχείων, στὸ περιεχόμενο τῶν ἐμβολίων.

γ. Διατείνονται, ὅτι τὰ κύτταρα τῶν ἐμβρυϊκῶν σειρῶν ἀναπαράγονται στὸ ἐργαστήριο, ἀφήνοντας τὴν ἐντύπωση, ὅτι δὲν ἔχουν καμμιά σχέση μὲ τὰ πρωτογενῆ ”μητρικά” ἐμβρυϊκὰ κύτταρα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρήχθησαν οἱ κυτταροσειρές. Ὅμως, ὅλα σχεδὸν τὰ κύτταρα τοῦ ὀργανισμοῦ μας ‘’ἀναπαράγονται’’ στὴν διαδρομὴ τῆς ζωῆς μας. Συνεπῶς, ὅπως στὴν φυσιολογικὴ ἐξέλιξη κάθε ὀργανισμοῦ ἀνανεώνονται συνεχῶς τὰ κύτταρά του, ὁμοίως καὶ στὶς κυτταροσειρὲς δημιουργεῖται μιὰ οἰονεὶ ”ἀνανέωση” μὲ τεχνητὸ τρόπο, πέρα ἀπὸ τὸ φυσιολογικὸ ὅριο γήρανσης (Ηayflick), ἀφοῦ προηγουμένως τὰ καταστήσουν ‘’καρκινικάiii.’’ Κατὰ συνέπεια, παραπλανοῦν καὶ δὲν ἀληθεύουν.

δ. Παραπλανοῦν τὸν ἀναγνώστη ὑποστηρίζοντας, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖται ἐμβρυϊκὸς ἰστός, ἀλλὰ μόνον τὰ κύτταρα τοῦ ἐμβρυϊκοῦ ἰστοῦ, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προφανῶς προέρχονται οἱ κυτταρικὲς σειρές. Ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι τὰ κύτταρα αὐτά, ποὺ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐμβολίων, προέρχονται ἀπὸ συγκεκριμένο ἱστὸ καὶ εἰδικά, γιὰ τὴν σειρὰ ΗΕΚ 293, προέρχονται ἀπὸ τὸν νεφρικὸ ἱστό ἀμβλωθέντος θήλεως ἐμβρύου. Πιὸ ἁπλά, καταστρέφεται ὁ ἱστὸς γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὰ ἐπιθυμητὰ κύτταρα,   ἀφοῦ   διαμελίσουν   τὸ ἔμβρυο, ἐνῶ εἶναι ἀκόμη ζωντανό. Στὸ Λύκειο μαθαίνουμε ὅτι ὁ ὀργανισμὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ κύτταρα, σύνολα τῶν ὁποίων συνιστοῦν τοὺς ἱστούς. Τὰ κύτταρα λοιπὸν ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀνήκουν σὲ κάποιο καταστραφέντα ἱστὸ καὶ ὁ ἱστὸς σὲ κάποιο ἔμψυχο ἀνθρώπινο ὄν, ποὺ δολοφονήθηκε. Τὶ λοιπὸν δὲν κατανοεῖ ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου αὐτοῦ καὶ ἀποφαίνεται ὅτι τὰ ἐμβόλια δὲν προσκρούουν στὴν χριστιανικὴ ἠθική; Τέτοια κυλώνεια ἄγη δὲν χωροῦν στὴν Ἐκκλησία, εἶναι ξένα πρὸς Αὐτήν, καὶ συνεπῶς ἀποβλητέα.

ε. Τὸ φυλλάδιο, ποὺ διανεμήθηκε ἐνέχει σοβαρὴ αἱρετίζουσα διασκαλία, ἀπολύτως ἀσύμβατη μὲ τὴν πίστη καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, συμφώνως πρὸς τὰ διατετεταγμένα ἡμῖν, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τεσσάρων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μὲ κορυφαία τὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ὄχι μόνον. Ἐκεῖ ὀμολογεῖται, ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα κατὰ τὴν Θεότητα, εἶναι ἀπολύτως ὁμοούσιος καὶ μὲ μᾶς κατὰ τὴν ἀνθρωπότηταv. Σκοτώνοντας ἕνα παιδὶ, σκοτώνουμε τὴν ζωντανὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ διολισθαίνουμε στὴν χειρότερη μορφὴ εἰκονομαχίας.Ἡ ἀσέβεια τῶν συντακτῶν τοῦ κειμένου ‘’κτυπάει κόκκινο’’, ὅταν προσπαθοῦν νὰ ἀπενοχοποιήσουν τὸ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων, τὸ ἰσόκυρο σατανιστικῆς τελετῆς. Ταὐτόχρονα δέ, τὸ κείμενο γίνεται ἀπεχθέστερο, διότι ἐπιχειρεῖ νὰ ἀμβλύνει τὴν συνείδηση τῶν Χριστιανῶν, μὲ ξεκάθαρη ἀποδοχὴ τῆς λεγομένης ‘’θεραπευτικῆ ἄμβλωσης.’’ Δὲν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας ἐκ τῶν παρατρεχάμενων στὰ Συνοδικὰ Γραφεῖα νὰ ἐνημερώσει τοὺς Συνοδικοὺς Ἱεράρχες, γιὰ τὴν φρικτὴ αὐτὴ ἑτεροδοδιδασκαλία; Ἡ ἑνότητα αὐτή, ἀποτελεῖ μικρογραφία τοῦ εἰσηγητικοῦ κειμένου τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, μὲ βάση τὸ ὁποῖο ἀπό τὶς 13 Ἰανουαρίου καὶ ἑξῆς, ἐκδίδονται ὅλες οἱ Συνοδικὲς ἀποφάσεις περὶ τῶν ἐμβολίων κατὰ τοῦ covid-19.Τὸ εἰσηγητικὸ αὐτὸ κείμενο δὲν ἔχει δοθεῖ μέχρι σήμερα ἐπισήμως στὴν δημοσιότητα. Συνεπῶς, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, ἡ ἐνοχὴ βαρύνει κυρίως τὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, χωρὶς νὰ ἀθωώνει τὴν Δ.Ι.Σ.

5η ἑνότητα

Στὴν 5η ἑνότητα τίθεται τὸ ἐρώτημα, γιὰ τὸ κατὰ πόσον ”ὑφίσταται ἔλεγχος τῆς προσωπικότητας ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο”. Ἡ ἀπάντηση ποὺ δίδεται στὸ φυλλάδιο εἶναι ἀρνητική. Ἀντιθέτως ὅμως, πρὸς αὐτὴν τὴν ἀπάντηση, εἶναι ἤδη παρατηρημένες ποικίλες ὅσες παρενέργειες, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο καὶ παρατηροῦνται ἤδη σὲ καθημερινὴ βάση, ὅπως ἐπιδείνωση τῶν ψυχιατρικῶν νοσημάτων, πρώιμη ἀφύπνιση νευροεκφυλιστικῶν νόσων (Parkinson, Alzheimer κλπ) καὶ ἡ ἐμπλοκὴ παθολογικῶν πρωτεϊνῶν (prion), ἡ παρουσία τῶν ὁποίων χαρακτηρίζει θανατηφόρες καὶ μεταδοτικὲς νευροεκφυλιστικὲς ἀσθένειες. Κατὰ συνέπεια, ἡ ἀληθινὰ ἐπιστημονικὴ ἀπάντηση στὸ παραπάνω ἐρώτημα εἶναι, ὅτι – ΝΑΙ– τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 ἐπενεργοῦν ἀρνητικὰ στὸν ἐγκέφαλο καὶ ἀλλοιώνουν τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου.

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς: Ὁμιλία εἰς τὴν Θείαν Μεταμόρφωσιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ὁ ΠροφήτηςἩσαΐαςπροεῖπεγιὰτὸεὐαγγέλιοὅτι «λόγοσυντετμημένοθὰδώσειὁΚύριοςἐπὶτῆςγῆς» (Ἡσ. 10, 25). Συντετμημένος λόγος εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ μέσα σὲ λίγες λέξεις περικλείει πλούσιο νόημα.

Ἂς ἐπανεξετάσουμε λοιπὸν σήμερα ὅσα ἔχουμε ἐκθέσει κι ἂς προσθέσουμε ὅσα ὑπολείπονται, γιὰ νὰ ἐμφορηθοῦμε ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὰ ἐναποκείμενα ἄφθαρτα νοήματα καὶ ὁλόκληροι νὰ καταληφθοῦμε ἀπὸ τὰ θεῖα.

«Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη καὶ τοὺς ἀνεβάζει σὲ ὄρος ὑψηλὸ κατ᾽ ἰδίαν. Ἐκεῖ μεταμορφώθηκε ἐνώπιόν τους καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος» (Ματθ. 17, 1). Ἰδοὺ τώρα εἶναι καιρὸς εὐπρόσδεκτος, σήμερα ἡμέρα σωτηρίας, ἀδελφοί, ἡμέρα θεία, νέα καὶ ἀΐδιος, ποὺ δὲν μετρεῖται μὲ διαστήματα, δὲν αὐξομειώνεται, δὲν διακόπτεται ἀπὸ νύκτα.

Διότι εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, ὁ ὁποῖος δὲν ὑφίσταται ἀλλοίωση ἢ σκιὰ ἕνεκα μετατροπῆς» (Ἰακ. 1, 7). Αὐτός, ἀφ᾽ ὅτου φιλανθρώπως ἔλαμψε σὲ μᾶς μὲ εὐδοκία τοῦ Πατρὸς καὶ συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μᾶς ἐξήγαγε ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ θαυμαστό του φῶς, συνεχίζει γιὰ πάντα νὰ λάμπει πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας ὡς ἄδυτος ἥλιος.

Ἐπειδή, λοιπόν, εἶναι δικαιοσύνης καὶ ἀλήθειας ἥλιος, δὲν ἀνέχεται νὰ φέγγει καὶ νὰ γνωρίζεται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μετέρχονται τὸ ψεῦδος ἢ ὑψώνουν τὴν ἀδικία μὲ λόγια ἢ τὴν ἐπιδεικνύουν μὲ ἔργα. Ἀλλὰ ἐμφανίζεται καὶ γίνεται πιστευτὸς ἀπὸ τοὺς ἐργάτες τῆς δικαιοσύνης καὶ τοὺς ἐραστὲς τῆς ἀλήθειας καὶ αὐτοὺς εὐφραίνει μὲ τὶς λάμψεις Του. Αὐτὸ εἶναι ποὺ λέει ἡ Γραφὴ «Φῶς ἀνέτειλε γιὰ τὸν δίκαιο καὶ ἡ σύζυγός του εὐφροσύνη» (Ψαλμ. 96, 12). Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ψαλμωδὸς προφήτης ἄδει πρὸς τὸν Θεό: «Τὸ Θαβὼρ καὶ ὁ Ἑρμὼν θὰ ἀγαλλιάσουν στὸ ὄνομά σου» (Ψαλμ. 88, 12), προαναγγέλλοντας τὴν εὐφροσύνη ποὺ προκλήθηκε ἀργότερα στὸ ὄρος ἀπὸ τὴν ἔλλαμψη ἐκείνη σ᾽ αὐτοὺς ποὺ τὴν εἶδαν.

Ὁ δὲ Ἡσαΐας λέει: «λύσε κάθε δεσμὸ ἀδικίας, διάλυσε τοὺς κόμπους βιαίων συνθηκῶν, κάθε ἄδικη συμφωνία ἀναίρεσε» (Ἠσ. 58, 6). Καὶ κατόπιν: «Τότε θὰ ξεχυθεῖ σὰν τὴν αὐγὴ τὸ φῶς σου καὶ τὰ ἰάματά σου γρήγορα θὰ ἀνατείλουν, θὰ πορεύεται ἐνώπιόν σου ἡ δικαιοσύνη σου καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ θὰ σὲ προστατεύει» (Ἠσ. 58, 8). Καὶ πάλι, «ἐὰν ἀφαιρέσεις ἀπὸ σένα δεσμὸ καὶ χειρονομία καταδικαστικὴ καὶ κακολογία, καὶ δώσεις στὸν πεινασμένο ἄρτο μὲ τὴν ψυχή σου καὶ χορτάσεις ψυχὴ ταπεινωμένη, τότε θὰ ἀνατείλει μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι τὸ φῶς σου καὶ τὸ σκοτάδι σου θὰ γίνει σὰν μεσημέρι» (Ἠσ. 58, 9). Πράγματι, τοὺς καθιστᾶ κι αὐτοὺς ἄλλους ἥλιους, πάνω στοὺς ὁποίους ὁ ἥλιος αὐτὸς θὰ λάμψει ἀπλέτως· «διότι θὰ λάμψουν καὶ οἱ δίκαιοι ὅπως ὁ ἥλιος στὴν βασιλεία τοῦ Πατρός τους» (Ματθ. 13, 43).

Ἂς ἀποβάλλουμε λοιπόν, ἀδελφοί, τὰ ἔργα τοῦ σκότους, κι ἂς ἐργαζόμαστε τὰ ἔργα τοῦ φωτός, ὥστε ὄχι μόνο νὰ βαδίσουμε εὐσχημόνως σὰν σὲ τέτοια ἡμέρα, ἀλλὰ καὶ ἡμέρας υἱοὶ νὰ γίνουμε. Καὶ ἂς ἀνεβοῦμε στὸ ὄρος, ὅπου ὁ Χριστὸς ἔλαμψε, γιὰ νὰ δοῦμε τί συνέβη ἐκεῖ. Ἢ μᾶλλον, ἐὰν εἴμαστε ὅπως πρέπει καὶ ἔχουμε γίνει ἄξιοι τέτοιας ἡμέρας, ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ θὰ μᾶς ἀνεβάσει στὸν κατάλληλο καιρό. Τώρα ὅμως, παρακαλῶ, ἐντείνετε καὶ ἀνυψῶστε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς διάνοιας πρὸς τὸ φῶς τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, ἕως ὅτου μεταμορφωθεῖτε μὲ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ νοῦ σας καὶ ἔτσι ἀποκτώντας τὴν θεία αἴγλη ἀπὸ ψηλά, νὰ γίνετε σύμμορφοι μὲ τὸ ὁμοίωμα τῆς δόξας τοῦ Κυρίου (Φιλ. 3, 21), τοῦ ὁποίου τὸ πρόσωπο ἐπάνω στὸ ὄρος ἔλαμψε σήμερα σὰν τὸν ἥλιο.

Τί σημαίνει «σὰν τὸν ἥλιο;» Κάποτε τὸ ἡλιακὸ φῶς δὲν ὑπῆρχε σὰν σὲ σκεῦος στὸν δίσκο τοῦτο. Τὸ μὲν φῶς εἶναι πρωτογεννημένο, τὸν δὲ δίσκο τὴν τετάρτη ἡμέρα δημιούργησε ὁ Κτίστης τῶν πάντων, ἀνάβοντας σ᾽ αὐτὸν τὸ φῶς καὶ κάμνοντάς τον ἄστρο ποὺ φέρνει τὴν ἡμέρα καὶ συγχρόνως φαίνεται τὴν ἡμέρα. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τὸ φῶς τῆς θεότητας κάποτε δὲν βρισκόταν σὰν σὲ σκεῦος στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνο μὲν εἶναι πρὶν ἀπὸ κάθε ἀρχὴ καὶ δίχως ἀρχή. Τοῦτο δὲ τὸ πρόσλημμα, τὸ ὁποῖο ἔλαβε ἀπὸ μᾶς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, δημιουργήθηκε γιὰ χάρη μας στοὺς ὕστερους χρόνους, λαμβάνοντας ἐντός του τὸ πλήρωμα τῆς θεότητας. Ἔτσι ἐμφανίσθηκε φωστήρας θεοποιὸς καὶ συνάμα θεοφεγγής. Ἔτσι ἔλαμψε τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὅπως ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτιά Του ἔγιναν λευκὰ ὅπως τὸ φῶς. Ὁ δὲ Μᾶρκος λέει «στιλπνὰ καὶ λευκὰ πολὺ σὰν χιόνι, τέτοια ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ λευκάνει γναφέας ἐπὶ τῆς γῆς» (Μαρκ. 9, 3).

Λαμπρύνθηκε, λοιπόν, μὲ τὸ ἴδιο φῶς καὶ τὸ προσκυνητὸ ἐκεῖνο σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ἱμάτια, ἀλλ᾽ ὄχι ἐξίσου. Διότι τὸ μὲν πρόσωπό Του σὰν τὸν ἥλιο ἔλαμψε, τὰ δὲ ἱμάτια, ἐφόσον ἄγγιζαν τὸ σῶμα Του, ἔγιναν φωτεινά. Καὶ ἔδειξε μὲ αὐτὸ ποιές εἶναι οἱ στολὲς τῆς δόξας, ποὺ θὰ ἐνδυθοῦν κατὰ τὸν μέλλοντα αἰῶνα ὅσοι πλησίασαν τὸν Θεό, καὶ ποιά εἶναι τὰ ἐνδύματα τῆς ἀναμαρτησίας, τὰ ὁποῖα ὅταν ἀπέβαλε ὁ Ἀδὰμ λόγῳ τῆς παραβάσεως, φαινόταν γυμνὸς καὶ αἰσθανόταν ντροπή. Ὁ μὲν θεῖος Λουκᾶς λέει: «Ἔγινε ἡ μορφή Του διαφορετικὴ καὶ ἡ ἐνδυμασία Του λευκὴ καὶ ἀπαστράπτουσα», βλέποντας ὅτι ὅλα τὰ ἐκεῖ τελούμενα δὲν ἔχουν κάτι ἀντίστοιχο νὰ συγκριθοῦν. Ὁ δὲ Μᾶρκος εἰκονίζει μὲν τὰ ἱμάτια, λέγοντας ὅμως ὅτι εἶναι στιλπνὰ καὶ λευκὰ σὰν χιόνι ἔδειξε καὶ αὐτὸς ὅτι οἱ εἰκόνες καὶ τὰ παραδείγματα ὑστεροῦν ἔναντι τῆς θέας τῶν ἱματίων ἐκείνων. Διότι τὸ χιόνι εἶναι μὲν λευκό, ἀλλ᾽ ὄχι στιλπνό. Ἔχει πάντα ἀνώμαλη ἐπιφάνεια, ἐφόσον ὅλο ἀποτελεῖται ἀπὸ μικρὲς φυσαλίδες λόγῳ τῆς μίξεως τοῦ ἐνυπάρχοντος σ᾽ αὐτὸ ἀέρα. Ὅταν δηλαδὴ τὸ σύννεφο δὲν ἔχει ἀκόμη συσταθεῖ τελείως καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποβάλει τὸν ἐνυπάρχοντα ἀέρα, πήζει ἀπὸ τὴν σφοδρότητα τοῦ ψύχους καὶ ἔτσι κατέρχεται γεμᾶτο ἀέρα, λευκὸ καὶ ἀνώμαλο, ὅπως περίπου ὁ ἀφρός.

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 05.08.2021

 

Ἡ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ μοιάζει σὰν νὰ εἶναι, τρόπον τινά, ἕνα λαχεῖο. Ὄχι βέβαια μὲ τὴν ἔννοια ποὺ ἐννοοῦν οἱ ἄνθρωποι τὰ λαχεῖα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ὁ Θεὸς σκύβει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ψάχνει νὰ βρεῖ ἐκεῖνον στὸν ὁποῖο θὰ σταθεῖ γιὰ νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί του. Πιὸ πέρα θὰ βρεῖ τὸν ἄλλο καὶ θὰ ἀσχοληθεῖ καὶ μὲ αὐτόν, πιὸ πέρα μὲ τὸν ἄλλο. Δὲν θέλει νὰ βρεῖ καὶ τοὺς ὑπόλοιπους; Θέλει, ἀλλὰ ἐκεῖνοι εἶναι ἀδιάφοροι. Ἀπὸ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως εἶναι τὸ καλύτερο λαχεῖο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ σοῦ τύχει, τὸ νὰ σὲ βρεῖ κάπου ὁ Θεὸς καὶ νὰ σὲ ὁδηγήσει, ἔτσι ὅπως γνωρίζει ἐκεῖνος. Ἀλλὰ πάντοτε πρέπει νὰ ὑπάρχει ἡ καλὴ διάθεση στὸν ἄνθρωπο. Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὅλοι θὰ ἔπρεπε νὰ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ νιώθουμε τὰ τοῦ Θεοῦ τὸ ἴδιο, νὰ ἀνοίγει ὁ ἴδιος δρόμος γιὰ ὅλους μας καὶ νὰ προχωροῦμε. Ἀλλὰ δὲν γίνεται συνήθως ἔτσι. Αὐτὸ τελικὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

Ἕκδοσις
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου»
Ἀναπαύσεως 18
55236 Πανόραμα Θεσσαλονίκης
Τηλ. 2310343901

«Τη γλίτωσε το μοναστήρι μας. Δόξα τω Θεώ!». Η φωτιά «έγλειψε» το μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ – «Είμαστε καλά» δίνει το μήνυμα η αδελφότητα

 

Σύμφωνα και με τις τελευταίες οι εξελίξεις, το ιστορικό μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ σώθηκε ως εκ θαύματος την τελευταία στιγμή καθώς είχε περικυκλωθεί από τις φλόγες.

Σύμφωνα με τις τελευταίες αποκλειστικές πληροφορίες του Πρακτορείου «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» , η φωτιά «έγλειψε» το μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ Ευβοίας. Οι μοναχοί, σε επικοινωνία που είχαμε μαζί τους, έδωσαν μαζί με τον Γέροντα Γαβριήλ το μήνυμα ότι «είμαστε καλά».

Στο μεταξύ, πρόσθετες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι εναπομείναντες μοναχοί στην Ιερά Μονή μάζεψαν τα ιερά λείψανα και σεβάσματα του ιερού χώρου για ευνόητους λόγους, αλλά τελικώς οι ζημιές είναι ελάχιστες. Λόγος γίνεται ότι ο Θεός βοήθησε και ότι η φωτιά εστράφη προς άλλη κατεύθυνση κατά τις κρίσιμες στιγμές.

Την εκκένωση του μοναστηριού του Οσίου Δαβίδ στο Δήμο Μαντουδίου της Βορείου Ευβοίας αποφάσισε το πρωί το κέντρο επιχειρήσεων για την πυρκαγιά που ξέσπασε χτες το μεσημέρι, όπως ανακοίνωσε ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας κ. Νίκος Χαρδαλιάς κατά την έκτακτη ενημέρωση που πραγματοποιήθηκε από το Κτίριο «Φάρος».

Οι Προσκυνητές που ήταν στην Μονή έχουν απομακρυνθεί σε ασφαλές έδαφος. Πιο συγκεκριμένα, δύο Πατέρες μαζί με άνδρες της Πυροσβεστικής παρέμειναν στο Μοναστήρι, ενώ ο Γέροντας με τους υπόλοιπους, εντολή του Μητροπολίτου, μετέβησαν σε ασφαλή χώρο, απ’ όπου θα παρακολουθούν την εξέλιξη της κατάστασης.

*****

«Τη γλίτωσε το μοναστήρι μας. Δόξα τω Θεώ!» όπως αναφέρεται με ανακούφιση στο παρακάτω βίντεο.

πηγή: orthodoxianewsagency

https://simeiakairwn.wordpress.com/

Τι λένε οι ευαγγελιστές για την εικόνα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

 

Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, πού δείχνει τὴν θεότητά Του, τὴν μεγαλειότητα καὶ τὴν δύναμίν Του, εἶναι ἡ Μεταμόρφωσίς Του. Δι’ αὐτὴν ὁμιλοῦν οἱ τρεῖς πρῶτοι Εὐαγγελισταί, ὁ Ματθαῖος, ὁ Μάρκος καὶ ὁ Λουκᾶς, καθὼς καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες Μαθητές τοῦ Κυρίου, ὁ Πέτρος.

Του Χρήστου Γκότση

Τὰ ὅσα λέγουν, ἀκούονται κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς (6 Αὐγούστου) καὶ μᾶς μεταφέρουν εἰς τὸ ὅρος Θαβώρ, ἐπί τοῦ ὁποίου κατὰ τὴν παράδοσιν ἔλαβε χώραν τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως. «Καί μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν· καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ ᾿Ηλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ. ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε»· (Μάτθ. 17,1-6).

Μὲ τρόπον ἁπλοῦν καὶ ἀνεπιτήδευτον, χωρὶς περιττές φράσεις, ὁ ἱερός Εὐαγγελιστὴς ἀναφέρεται εἰς ἕνα περιστατικὸν τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, τὸ Ὁποῖον εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους τρεῖς Ἀπόστολοι, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, πού ὑπερεῖχαν τῶν ἄλλων εἰς τὴν πίστιν, τὴν ἀφοσίωσιν καὶ τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Κύριον. Ὅπως λέγει ἕνα τροπὰριο τῆς ἑορτῆς, «ὃ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς Λόγος, ὁ φῶς ὡς ἱμάτιον περιβαλλόμενος, μεταμορφούμενος ἔμπροσθεν τῶν μαθητῶν Του, ὑπὲρ τὸν ἥλιον ἔλαμψε» (Στιχηρὸν Αἴνων).

Ἔλαμψε τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν λαμπρότητα τῆς ἀπροσίτου θεϊκῆς Του δόξης, τὰ δὲ ἐνδύματά Του ἔγιναν λευκὰ ὡς τὸ φῶς. Δύο ἐξέχοντα πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, ἐνεφανίσθησαν κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνη τῆς θεϊκῆς λαμπρότητος. Συνομιλοῦσαν μὲ τὸν Κύριον διὰ τὰ μέλλοντα νὰ συμβοῦν εἰς Αὐτόν, δηλαδὴ διὰ τὸν λυτρωτικόν Του θάνατον, ὁ ὁποῖος ἔμελλε νὰ πραγματοποιηθῆ στὴν Ἱερουσαλήμ.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐξηγεῖ διατὶ ἐπελέγησαν αἱ δύο αὐτές προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νὰ πλαισιώσουν τὸν Κύριον κατὰ τὴν ὥραν τῆς Μεταμορφώσεως. Πρῶτον, ἀντιπροσώπευαν τὸ Νόμο καὶ τοὺς προφήτες. Δεύτερον, ἀμφότεροι εἶχαν ἀπολαύσει μίας μυστικῆς θέας τοῦ Θεοῦ, ὁ ἕνας εἰς τὸ ὅρος Σινᾶ καὶ ὁ ἄλλος εἰς τὸ ὅρος Καρμήλιον. Τρίτον, ὁ Μωϋσῆς ἀντιπροσώπευε τοὺς νεκρούς, ἐνῶ ὁ Ἠλίας, πού ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανό ἐποχούμενος ἐπὶ πυρίνου ἅρματος, ἀντιπροσώπευε τοὺς ζῶντες. «Ἵνα μάθωσιν, ὅτι καὶ θανάτου καὶ ζωῆς ἐξουσίαν ἔχει, καὶ τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω κρατεῖ». (Βλέπε π.χ. τὸ Στιχηρὸν τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς: «Συλλαλοῦντες δὲ τῷ Χριστῷ, Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας ἐδείκνυον, ὅτι ζώντων καὶ νεκρῶν κυριεύει…»).

Ἡ παρουσία τοῦ Μωϋσέως και τοῦ Ἠλία κατὰ τὴν Μεταμόρφωσιν ὑπεγράμμισεν ἐπί πλέον τὴν ἑνότητα Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. Τὸν Χριστόν, πού μὲ τύπους, σύμβολα καὶ προφητεῖες προανήγγειλεν ἡ πρώτη, Τὸν παρουσίασε κηρύττοντα καὶ θαυματουργοῦντα ἡ δευτέρα.

Κατὰ τὴν Μεταμόρφωσιν ἔχουμε καὶ τὴν ἐμφάνισιν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ Πατήρ, πού ὀνομάζει τὸν Κύριον υἱόν Του ἀγαπητόν, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, πού μεταμορφώνεται καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, πού λάμπει μαζὶ μὲ τὸν Κύριο διὰ τῆς φωτεινῆς νεφέλης.

Ἐρωτᾶται τώρα πῶς εἶδαν τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως οἱ συνοδεύσαντες τὸν Σωτήρα Μαθηταί. Περὶ αὐτοῦ μᾶς πληροφορεῖ τὸ Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς: «Ἐπὶ τοῦ ὅρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἔθεασαντο· ἵνα ὅταν σὲ ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμω κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα».

Ὁ ὕμνος αὐτὸς τῆς Ἐκκλησίας μας συμπληρώνει μὲ σύντομο καὶ ἐπιγραμματικὸ τρόπο ὅσα οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελισταὶ ἐξιστοροῦν διὰ τὴν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος. Μᾶς λέγει πρῶτον, ὅτι οἱ Μαθηταὶ εἶδαν τὴν θεϊκὴν δόξαν τοῦ Κυρίου «ὡς ἐχώρουν», δηλαδὴ «καθὼς ἠδύναντο», διὰ νὰ μεταχειρισθοῦμε τὴν φράσιν τοῦ Ἀπολυτίκιου τῆς ἑορτῆς. Δὲν ἦτο δυνατὸν οἱ Ἀπόστολοι, ἐφ’ ὅσον ἤσαν ἄνθρωποι, νὰ δοῦν ὁλόκληρη τὴν θεϊκὴν λαμπρότητα τοῦ Κυρίου.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: Λόγος στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος

 

Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲ ὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται.

Ἐλᾶτε, τὸν πάνσοφο καὶ πάλι ἂς ἀκολουθήσουμε, τὸν ὡραῖο ὁδηγό μας, τὸν Λουκᾶ, νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνεβαίνει σὲ ὄρος ὑψηλὸ καὶ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη νὰ παίρνει μάρτυρες τῆς θεϊκῆς Μεταμορφώσεως. Διότι «πῆρε μαζί Του», λέει, «αὐτοὺς πού ἀποτελοῦσαν τὴν συντροφιὰ τοῦ Πέτρου καὶ σὲ ὄρος ὑψηλὸ ἀνέβηκε» ὁ Δεσπότης. Ὄρος ὑψηλό, στὸ ὁποῖο ἡ δυάδα Μωυσῆς καὶ Ἠλίας συζητοῦσε μὲ τὸν Χριστό.

Ὄρος ὑψηλό, ἐπάνω στὸ ὁποῖο ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆτες συνομιλοῦσαν μὲ τὴν Χάρη. Ὄρος ὑψηλό: σ’ αὐτὸ ὁ Μωυσῆς, πού ἔγινε σφαγέας τοῦ ἀμνοῦ γιὰ τὸ πάσχα τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ ἔτσι μὲ τὸ αἷμα τὰ ἀνώφλια τῶν Ἑβραίων ράντισε.

Ὄρος ὑψηλό, σ’ αὐτὸ ὁ Ἠλίας, πού κοντὰ σ’ ἐκείνους τὸ βόδι εἶχε τεμαχίσει, τὴν θυσία τὴν περιχυμένη μὲ νερὸ εἶχε ἀφανίσει μὲ φωτιά. Ὄρος ὑψηλό, ὅπου ὁ Μωυσῆς, ὁ ἄνθρωπος πού ἄνοιξε καὶ ἔκλεισε τῆς Ἐρυθρᾶς Θάλασσας τὰ πολλὰ καὶ πάντοτε ἀξεχώριστα νερά. Ὄρος ὑψηλό, γιὰ νὰ μάθουν ὅσοι ἀνῆκαν στὸν κύκλο τοῦ Πέτρου καὶ τοῦ Ἰακώβου ὅτι Αὐτὸς εἶναι τὸ πρόσωπο, ἐμπρὸς στὸ ὁποῖο κάθε γόνατο θὰ λυγίσει τῶν ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων.

Βέβαια, ἀνέβηκε μόνο μὲ τρεῖς, δὲν τοὺς πῆρε ὅλους μαζί Του, δὲν τοὺς ἄφησε κάτω ὅλους, δὲν ἀπέκλεισε τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὴν φανέρωση τῆς δόξας Του, δὲν τοὺς ἔκρινε ὑποδεέστερους, ἀφοῦ, καθὼς εἶναι δίκαιος, μὲ δικαιοσύνη τὰ πάντα τακτοποιεῖ. Ἔχοντας ὅλους στὸν νοῦ Του, δὲν χωρίζει ἀπὸ τὴν μεταξύ τους ἀγάπη αὐτοὺς πού ἕνωσε. Ἀλλά, ἐπειδὴ δὲν ἦταν ἄξιος νὰ δεῖ τὸ θεϊκὸ πρόσωπο καὶ τὴν φοβερὴ ἐκείνη ὀπτασία ὁ Ἰούδας, ὁ μελλοντικὸς προδότης, γιὰ τοῦτο ὁ Κύριος καὶ τοὺς ἄλλους ἀφήνει, γιὰ νὰ ἀφήσει ὕστερα κι ἐκεῖνον, πού δὲν ἀφέθηκε μόνος, τελείως ἀναπολόγητο, καὶ τοὺς τρεῖς, σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸ Νόμο, νὰ πάρει ἐπαρκεῖς μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως. Αὐτοὶ ἐσωτερικά, ψυχικά, καὶ τοὺς ὑπόλοιπους ἔφεραν μαζί τους. Διότι λέει ὁ Ἴδιος: «Φύλαξέ τους, Πάτερ δίκαιε, γιὰ νὰ εἶναι καὶ αὐτοὶ ἕνα, ὅπως καὶ ἐμεῖς ἕνα εἴμαστε». Διότι, ἂν ἔβλεπε ὁ Ἰούδας σιμὰ στὸ ὅρος τὸν Ἀνδρέα, τὸν Θωμᾶ, τὸν Φίλιππο καὶ τοὺς ὑπόλοιπους νὰ βρίσκονται μαζί Του καὶ οὔτε νὰ γογγύζουν, νὰ μὴν ἀγανακτοῦν, νὰ μὴν κακολογοῦν, ἀλλά νὰ χαίρονται καὶ κοινὴ νὰ λογαριάζουν γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τοὺς ἀπόντες τὴν χάρη ἀπὸ ψηλά, ἦταν ἀπὸ κάθε ἀπολογία στερημένος, ἀφοῦ ποτὲ γιὰ κανένα θαῦμα δὲν τὸν παρέβλεψε ὁ Χριστός. Ἀπεναντίας, καὶ τὸ κουτὶ τῶν συνεισφορῶν εἶχε, μόλο πού τὴν διάθεση τοῦ μύρου (ἀπὸ τὴν εὐγνώμονα Μαρία στὴν Βηθανία) χωρὶς λόγο ζήλευε, καὶ τὸν Διδάσκαλο στοὺς ἐχθροὺς τόλμησε νὰ προδώσει.

Τί λέει, λοιπόν, ὁ Εὐαγγελιστής; «Καὶ μεταμορφώθηκε ἐνώπιόν τους καὶ ἐμφανίστηκαν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας νὰ συζητοῦν μαζί Του». Ἀλλά ὁ Πέτρος, σὰν θερμὸς πάντα γύρω ἀπὸ ὅλα τὰ θέματα, παρότι μὲ τὰ μάτια τῆς διάνοιας εἶδε κάποια στιγμὴ αὐτοὺς πού δὲν γνώριζε νὰ συνομιλοῦν μ’ Αὐτόν, ἐλάχιστα λογαριάζοντας τὸ θαῦμα, ὑπολογίζοντας ὄχι τὸν παράδοξο χαρακτήρα τῆς θείας ἐλλάμψεως, ὀνόμαζε ὡραῖο τὸν ἔρημο τόπο. Σκηνοποιὸς ἀπὸ ψαρᾶς νὰ γίνει ἤθελε, ἀφοῦ φώναζε στὸν Σωτήρα: «Ἂς κάνουμε τρεῖς σκηνές· μία γιὰ σένα, μία γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία» δίχως νὰ ξέρει τί λέει.

Ἀλλά, Πέτρο, κορυφαῖε καὶ πρῶτε στὴν χορεία τῶν Μαθητῶν, γιατί μὲ οὐτιδανὲς σκέψεις ἀπερίσκεπτα προτρέχεις καὶ μὲ συλλογισμοὺς ἀνθρώπινους μιλᾶς ὁλότελα εἰς βάρος τῶν θείων, θέλοντας νὰ στήσεις τρεῖς σκηνὲς σὲ ἐρημιά; Ὅμοια μὲ τῶν δούλων ἀξία καθορίζεις γιὰ τὸν Δεσπότη; Καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ μία σκηνὴ καὶ γιὰ τοὺς δύο ἐξίσου βιάζεσαι νὰ φτιάξεις; Μήπως, λοιπόν, ἀπὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως Αὐτός, συνελήφθη ὁ Μωυσῆς; Μήπως παρθένος γέννησε τὸν Ἠλία, ὅπως Αὐτὸν ἡ Παναγία Παρθένος Μαρία; Μήπως ὡς ἔμβρυο μέσα ἀπὸ τὴν μήτρα τὸν ἀντιλήφθηκε ὁ Πρόδρομος; Μήπως ὁ οὐρανὸς ἔδωσε μήνυμα γιὰ τοῦ Ἠλία τὴν γέννηση, οἱ μάγοι προσκύνησαν τοῦ Μωυσῆ τὰ σπάργανα; Μήπως λοιπὸν ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας ἔκαμαν τόσα θαύματα ἤ ἀπὸ σπήλαιο ἀνθρώπινο ἔδιωξαν πονηρὰ πνεύματα; Ὁ Μωυσῆς, βέβαια, ὀργίστηκε κάποτε καί, σὰν χτύπησε τὸ πέλαγος μὲ ράβδο, τὸ διάβηκε· ὁ διδάσκαλός σου ὅμως Ἰησοῦς πάνω στὴν θάλασσα περπάτησε μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ βατὸν ἔκαμε τὸν βυθό. ὁ Ἠλίας μετὰ ἀπὸ ἱκεσία πλήθυνε τῆς χήρας τὸ ἀλεύρι καὶ τὸν γιὸ της ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς, ἐνῶ Ἐκεῖνος μαθητὴ Του μέσα ἀπό τούς ψαράδες σὲ πῆρε καὶ μὲ λίγους ἄρτους χιλιάδες ἀνθρώπους χόρτασε καὶ τὸν Ἅδη ἄφησε γυμνὸν ἀπὸ ἅρματα καὶ ἅρπαξε αὐτοὺς πού, ἀφότου φάνηκαν ἄνθρωποι στὴν γῆ, ἤσαν παραδομένοι σὲ ὕπνο.

Γι’ αὐτό, Πέτρο, μὴ λές, «ἂς φτιάξουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνές», μήτε, «ὄμορφα εἶναι ἐδῶ νὰ εἴμαστε», μήτε λόγο πού ἀναφέρεται σὲ κάτι ἀνθρώπινο ἡ μικροπρεπές, μήτε κάτι γήινο ἤ εὐτελές. Τὰ ἄνω νὰ σκέφτεσαι, τὰ ἄνω ν’ ἀναζητεῖς, καθὼς ὁ Παῦλος μήνυσε, ὄχι τὰ ἐπίγεια. Διότι πῶς εἶναι ὄμορφο νὰ βρισκόμαστε ἐμεῖς ἐδῶ, ὅπου ὁ Ὄφις κακομεταχειρίστηκε καὶ ἔβλαψε τὸν πρωτόπλαστο καὶ ἔτσι τὸν παράδεισο ἔκλεισε; Ὅπου τὸ ψωμὶ μὲ ἱδρῶτα τοῦ προσώπου του νὰ τρώει ἀκούσαμε; Ὅπου μάθαμε ὅτι εἰπώθηκε σ’ αὐτὸν νὰ στενάζει καὶ νὰ τρέμει γιὰ τὴν παρακοὴ τοῦ ἐπάνω στὴν γῆ; Ὅπου τὰ πάντα εἶναι σκιά; Ὅπου τὰ πάντα θὰ παρέλθουν καὶ θὰ χαθοῦν, σὲ χρόνο τόσο, ὅσο διαρκεῖ μιὰ ἁπλή κίνηση; Πῶς λοιπὸν τὸ νὰ βρισκόμαστε ἐδῶ εἶναι ὡραῖο; Ἐὰν ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἤθελε νὰ μᾶς παρατήσει, γιατί πῆρε αἷμα καὶ σάρκα; Ἐὰν ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἤθελε νὰ μᾶς ἐγκαταλείψει, γιατί ἔσκυψε στὸν πεσόντα ἄνθρωπο μὲ συγκατάβαση; γιατί αὐτὸν πού βρισκόταν χάμω ἀνέστησε;

Ἐὰν νομίζεις ὅτι εἶναι ὡραῖο νὰ εἴμαστε ἐπάνω στὴν γῆ, ματαίως ἔλαβες τὴν προσωνυμία «κλειδοῦχος τῶν οὐρανῶν». Σὲ ποιὰ περίπτωση, λοιπόν, μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθοῦν τῶν οὐρανῶν τὰ κλειδιά; Ἀφοῦ τὸ ὅρος τοῦτο ποθεῖς, παράτησε στὸ ἑξῆς τοὺς οὐρανούς. Ἂν σκηνὲς νὰ σηκώσεις θέλεις, μὴ συνεχίσεις νὰ εἶσαι τῆς Ἐκκλησίας θεμέλιος. Διότι μεταμορφώθηκε ὁ Χριστὸς ὄχι χωρὶς ἰδιαίτερο λόγο, ἀλλά γιὰ νὰ φανερώσει σ’ ἐμᾶς μέσ’ ἀπ’ τὰ πράγματα τὴν μεταμόρφωση, πού μέλλει νὰ ὑποστεῖ ἡ φύση μας, καὶ τὸν δεύτερο σωτήριο ἐρχομό Του, ὁ ὁποῖος θὰ γίνει πάνω στὶς νεφέλες, μέσα στὶς φωνὲς τῶν Ἀρχαγγέλων. Διότι ὁ Ἴδιος εἶναι πού τὸ φῶς σὰν πανωφόρι περιβάλλεται, καθὼς εἶναι κριτὴς ζωντανῶν καὶ νεκρῶν. Γι’ αὐτὸ ἐμφάνισε τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν Ἠλία, γιὰ νὰ παρουσιάσει τὰ δείγματα τῶν ἀρχαίων προσώπων.

Καὶ τί λέει ὁ μεγάλος συγγραφέας; «Ἐνῶ ἀκόμη αὐτὸς μιλοῦσε, νά, νεφέλη φωτεινὴ ἀπὸ πάνω τους κάλυψε. Καὶ ἰδού, φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ λέει: «Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ὁ ὁποῖος ἔχει πλήρη τὴν εὐαρέσκειά μου. Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε». Ὅσο ἀκόμη, λέει ὁ Εὐαγγελιστής, ὁ Πέτρος μιλοῦσε, εἶπε ὡς ἀπάντηση στὰ λόγια του ὁ Πατήρ: «Γιατί, Πέτρο, λὲς ὅτι εἶναι ὄμορφα, ἀφοῦ δὲν ξέρεις αὐτὸ πού λές; λησμόνησες τὸν ἑαυτό σου ἤ μήπως φθονεῖς τὸ γένος; Ἀκόμη δὲν ἔχεις παιδαγωγηθεῖ; Μέχρι τώρα δὲν ἀπέκτησες τὴν ἀσφαλῆ γνώση σχετικὰ μὲ τὴν υἱότητα, ἐσύ πού λές: «Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ». Τόσα θαύματα εἶδες καθαρά, γιὲ τοῦ Ἰωνᾶ, καὶ ἀκόμα εἶσαι Σίμων; Τῶν οὐρανῶν κλειδοῦχο σὲ τοποθέτησε καὶ τῆς θαλασσινῆς δουλειᾶς ἀκόμα τὸ ροῦχο δὲν πέταξες ἀπὸ πάνω σου; Ὁρῖστε, γιὰ τρίτη φορὰ ἀντιστέκεσαι στοῦ Σωτήρα τὸ θέλημα, δίχως νὰ ξέρεις αὐτὸ πού λές. Σοῦ εἶπε δηλαδή: «Πρέπει νὰ ὑποστῶ τὸ πάθος» καὶ λές: «Νὰ μὴ σοῦ συμβεῖ αὐτό». Εἶπε πάλι: «Ὅλοι θὰ σκανδαλισθεῖτε», καὶ λές: «Ἂν ὅλοι σκανδαλισθοῦν, ἐγώ δὲν θὰ σκανδαλισθῶ». Ὁρίστε, καὶ τώρα νὰ σηκώσεις θέλεις σκηνὴ γιὰ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος μαζὶ μὲ μένα θεμελίωσε τὴν γῆ, ὁ Ὁποῖος μαζὶ μὲ μένα ἕνωσε ὑδάτινους ὄγκους σὲ σύνολο ὀργανικό, τὴν θάλασσα, καὶ τὸ στερέωμα κάρφωσε, στὸν αἰθέρα ἔδωσε φωτιά· καὶ μαζὶ μὲ μένα δημιούργησε ὅλα τὰ πρὶν ἀπὸ τὴν αἰσθητὴ κτίση· σκηνὴ γι’ Αὐτόν, πού γεννήθηκε ἀπὸ μένα, σκηνὴ γι’ Αὐτὸν πού ὑπάρχει μέσα σὲ μένα καὶ μαζί σας, σκηνὴ γιὰ τὸν χωρὶς πατέρα Ἀδάμ, σκηνὴ γιὰ τὸν χωρὶς μητέρα Θεό, σκηνὴ γι’ Αὐτὸν πού ἔκαμε δική του σκηνὴ διαλεγμένη, κοιλία παρθενική. Λοιπόν, ἐπειδὴ ἐσύ τρεῖς σκηνὲς θέλεις νὰ φτιάξεις, ἔχοντας ἄγνοια γι’ αὐτὸ πού λές, ἐγώ νεφέλη φωτεινὴ χρησιμοποίησα γιὰ σκηνή. Ἔτσι, ἔκρυψα τοὺς παρόντες καὶ λέω δυνατά: «Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στὸν ὁποῖο εὐδόκησα». Ὄχι ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, ἀλλά Αὐτός· ὄχι ἐκεῖνος, ὄχι ὁ ἄλλος, ἀλλ’ Αὐτός, ἕνας και ἄν εἶναι ὁ Ἴδιος, ὁ ἐκλεκτός μου, Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε.

Τὸν Μωϋσῆ ἀνέδειξα δίκαιο, ἀλλά σ’ Αὐτὸν βρῆκα καθετὶ ἀρεστό. Τὸν Ἠλία τὸν πῆρα ἀπὸ τὴν γῆ, ἀλλ’ Αὐτὸν τὸν ἔστειλα ἀπὸ Παρθένο στὸν ἴδιο τὸν οὐρανό». Διότι κανείς, λέει ὁ Χριστός, δὲν ἀνέβηκε στὸν οὐρανό, παρεκτὸς ἀπ’ ἐκεῖνον πού ἀπ’ τὸν οὐρανὸ κατέβηκε. Ἀπὸ ἐκεῖ λοιπὸν πραγματοποίησε τὴν κάθοδό Του στὴν γῆ, ἐκεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ Του «ἐξῆλθε», ἔχοντας πάρει μορφὴ δούλου. Ἐὰν παρέμεινε αὐτὸ πού ἦταν καὶ δὲν ἔγινε ὅ,τι ἀκριβῶς εἴμαστε, ἂν δὲν ὑπέμεινε σταυρὸ γιὰ μᾶς μὲ σχῆμα ἀνθρώπινο καὶ δὲν ἐξαγόρασε μὲ τὸ δικό Του αἷμα τὸν κόσμο, τότε δὲν πραγματώνεται ἡ θεία Οἰκονομία καὶ ἀπομένουν ὅσα τὸν παλαιὸ καιρὸ εἶπαν οἱ Προφῆτες ἀβέβαια λόγια. «Ὅμως πᾶψε, Πέτρο, καὶ μὴν ἔχεις στὴν σκέψη σου ὅσα ταιριάζει σὲ ἀνθρώπους, ἀλλ’ αὐτὰ πού ἁρμόζουν στὸν Θεό. Διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ὁ Ὁποῖος ἔχει τέλεια τὴν εὐαρέσκειά μου. Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε. Καθότι δύο φορὲς ἔχω ἐκφραστεῖ μὲ φωνή, πού μιλοῦσε γι’ Αὐτόν, τὴν μία πού εἶσθε παρόντες στὸ ὅρος αὐτό, τὴν ἄλλη παρόντος τοῦ Ἰωάννη στὸν Ἰορδάνη ποταμό».

Αὐτὴ τὴν φωνὴ θὰ παρουσιάσει ἀληθινὴ ὁ παλαιὸς Προφήτης, πού κήρυξε μεγαλόφωνα: «Τὸ Θαβὼρ καὶ τὸ Ἐρμονιήλ στὸ ὄνομά Σου θὰ ἀγαλλιάσουν». Ποιὸ ὄνομα; «Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός». Διότι τοῦ χάρισε ὄνομα τρανότερο ἀπὸ κάθε ὄνομα. Ἀλλά τὸ δίχως ἄλλο θὰ πεῖς, ἀγαπητέ μου: «Τί σημαίνει, Τὸ Θαβὼρ καὶ τὸ Ἐρμονιήλ στὸ ὄνομά Σου θὰ νιώσουν ἀγαλλίαση»; Μάθε λοιπὸν καὶ ἀποτύπωσέ το στὴν σκέψη σου: Τὸ Θαβώρ, αὐτὸ εἶναι τὸ ὅρος, ὅπου θέλησε καὶ μεταμορφώθηκε ὁ Χριστὸς καὶ δόθηκε γι’ Αὐτὸν μαρτυρία ἀπὸ τὸν Πατέρα πώς εἶναι Υἱός Του, καθὼς πρὶν ἀπὸ λίγο ἀκούσατε. Τὸ Ἐρμονιήλ πάλι εἶναι ὅρος μικρό, ἀπὸ τὴν γῆ τοῦ Ἰορδάνη, ἀπ’ ὅπου ἔγινε ἡ ἀνάληψη τοῦ Ἠλία καὶ κοντὰ στὸ ὁποῖο, μὲς στὸ τρεχούμενο νερὸ τοῦ Ἰορδάνη, ἐπεθύμησε καὶ βαπτίστηκε ὁ Χριστός, καὶ τότε δόθηκε γι’ Αὐτὸν μαρτυρία ἀπὸ τὸν Πατέρα πώς εἶναι Υἱός Του. Σ’ αὐτὰ τὰ δύο ὄρη ὁ ἄχραντος Πατὴρ ἐπιβεβαιώνοντας τὴν υἱότητα, καὶ τότε καὶ τώρα γιὰ δεύτερη φορὰ λέει μὲ φωνὴ δυνατή: «Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στὸν Ὁποῖο εὐδόκησα, Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε. Διότι αὐτὸς πού Τὸν ἀκούει καὶ ἐμένα ἀκούει. Καὶ αὐτὸς πού θὰ ντραπεῖ γι’ Αὐτὸν καὶ γιὰ τὰ λόγια Του, καὶ ἐγώ θὰ ντραπῶ γι’ αὐτόν, ὅταν φανερωθῶ μὲς στὴν δόξα μου καθὼς καὶ οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι. Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε, χωρὶς προσποίηση, χωρὶς κακία, χωρὶς περιέργεια, μὲ πίστη ἀναζητώντας Τον, ἀλλά ὄχι θέλοντας μὲ γλωσσικὲς ἀπόπειρες νὰ ὁρίσετε τὰ μεγέθη Του, μὲ τὴν πίστη προχωρώντας στὸν χῶρο τοῦ ὑπέρλογου, ἀλλ’ ὄχι μὲ τὰ λόγια ἐπιχειρώντας νὰ βρεῖτε τὰ μέτρα τοῦ Λόγου». Διότι τώρα ὁ Παῦλος, ὁ δεινὸς ὁμιλητής, βάζοντας χαλινάρι στὸν περίεργο ἄνθρωπο καὶ τὰ πάντα διδάσκοντας χωρὶς δισταγμούς, κηρύττει μεγαλοφώνως: «Βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! Πόσο ἀνεξερεύνητες εἶναι οἱ κρίσεις καὶ ἀποφάσεις Του καὶ πόσο ἀνεξιχνίαστοι οἱ δρόμοι, μέσα ἀπό τούς ὁποίους ἐνεργεῖ!»

Σὲ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς ἀτελείωτους αἰῶνες. Ἀμήν.

--------------------------

πηγή: www.imaik.gr

http://www.immorfou.org.cy/articles-form-the-net/941-xrisost-metamorf.html

Προσευχή με το ψαλτήρι για την πυρκαγιά

 

 

Σχόλιο: Από το να βλέπουμε τις εξελίξεις στην τηλεόραση, δεν είναι προτιμότερο να προσευχηθούμε, ώστε τις εξελίξεις να τις ελέγξει ο Κύριος; Σε λίγο ξεκινά και η Μεγάλη παράκληση (με ή χωρίς εσπερινό ανάλογα με την ενορία). Ας προσευχηθούμε, τόσες ευκαιρίες έχουμε. Η Υπεραγία Θεοτόκος και οι Άγιοί μας παρακαλούν για εμάς... είναι βέβαιο! Εμείς;

Ας χρησιμοποιήσουμε τους ψαλμούς, όπως τους χρησιμοποιούσε ο Άγιος Αρσένιος ο Καπαδόκης, για να βοηθήσουμε τους αδερφούς μας που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Ο ψαλμός 21 είναι κατάλληλος. Το προτεινόμενο σχήμα σύμφωνα με τον Άγιο Παΐσιο (Περί Προσευχής, Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, Τόμος ς΄)  είναι: 

Ν΄ (50) ψαλμός, θεοτοκίο, απολυτίκιο Αγ. Αρσενίου

η περίπτωση που προσευχόμαστε και ο ψαλμός 21

μικρή δοξολογία και μεγαλυνάριο Θεοτόκου

Περισσότερα 

Ε Δ Ω

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ-ΜΕΡΟΣ Α΄& Β -ΨΑΛΛΕΙ Ο Θ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ-

https://youtu.be/VXZoqKxxr5Y

https://youtu.be/yAEdEegRVh8

 

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΣΤ΄ Μαυθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ματθ. 9, 1-8

Η ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑ

«Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ

ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»

(Ματθ. 9, 4)

ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, ἀγαπητοί μου, βρίσκεται ὁ Χριστὸς σὲ μιὰ πόλι τῆς ἁγίας γῆς. Βρίσκεται στὴν Καπερναούμ, ποὺ ὁ ἴδιος τὴν ὀνομάζει «ἰδίαν πόλιν» (Ματθ. 9, 1), δική του πόλι, διότι αὐτὴ ἡ πόλι εἶχε γίνει τὸ κέντρο τῆς δράσεώς του.

Σʼ αὐτὴ λοιπὸν τὴν πόλι συνέβη τὸ ἐξῆς γεγονός. Σπλαχνικοὶ ἄνθρωποι σήκωσαν καὶ ἔφεραν ἐμπρός του ἕναν παράλυτο. Τὸν ἔφεραν μὲ τὴν ἀκράδαντη πίστι, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἱκανὸς νὰ τὸν θεραπεύση. Ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχη ὁ μοναδικὸς ἰατρὸς τῆς ἀνθρωπότητος, διότι εἶνε, ὅπως εἴπαμε καὶ σὲ προηγούμενη ὁμιλία μας, ὁ ἀληθινὸς Θεός.

Ὅταν οἱ σπλαχνικοὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι ἔφεραν τὸν παράλυτο μπροστὰ στὸ Χριστό, ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν μόνος. Ἦταν καὶ λαὸς πολύς, ποὺ τὸν ἄκουγε. Ἦταν ἀκόμη ἐκεῖ καὶ γραμματεῖς. Γραμματεῖς δὲ ἦταν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ποὺ μελετοῦσαν καὶ ἑρμηνεύουν τὸ νόμο τοῦ Μωυσέως, ποὺ ἦτανε ὁ μόνος νόμος βάσει τοῦ ὁποίου οἱ Ἑβραῖοι ρύθμιζαν ὅλα τὰ ἀτομικά, οἰκογενειακά, κοινωνικὰ καὶ ἐθνικά τους ζητήματα. Οἱ γραμματεῖς ἦταν τρόπον τινὰ οἱ θεολόγοι – ἱεροκήρυκες καὶ οἱ νομικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Κατεῖχαν ἰδιαίτερη θέσι ἀνάμεσα στὸ λαό. Ὅποιος τοὺς ἔβλεπε στὸ δρόμο, ἔκανε ὑπόκλισι καὶ τοὺς χαιρετοῦσε μὲ σεβασμό. Αὐτοὶ μαζὶ μὲ τοὺς φαρισαίους θεωροῦνταν οἱ ἅγιοι τῆς ἐποχῆς.

Αὐτοί, λοιπόν, οἱ γραμματεῖς ἦταν παρόντες τὴν ὥρα ποὺ ἔφεραν τὸν παράλυτο. Στέκονταν ἀμίλητοι καὶ παρατηροῦσαν τί θὰ κάνη ὁ Χριστός, γιὰ νὰ βροῦνε καὶ πάλι ἀφορμὴ κάποιας κατηγορίας, οἱ ἅγιοι!

Οἱ ἅγιοι; Ἐξωτερικὰ φαινόταν ἅγιοι, σπουδαῖοι ἑρμηνευταὶ καὶ κήρυκες τοῦ θείου νόμου. Ἀλλὰ ἐσωτερικὰ τί ἦταν; Ὁ κόσμος ἀγνοοῦσε καὶ ἀγνοεῖ τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνας μόνο γνωρίζει καλὰ τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Θεός. Καὶ Θεὸς εἶνε ὁ Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεός. Γιʼ αὐτὸ βλέπουμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι μπροστὰ σʼ ὅλο τὸ λαὸ ὁ Χριστὸς κάνει τὰ ἀποκαλυπτήρια τῶν ὑποκριτῶν αὐτῶν ἀνθρώπων.

Σὲ μιὰ στιγμὴ στρέφεται καὶ λέει σʼ αὐτούς˙ «Γιατί σκέπτεσθε πονηρὰ μέσʼ στὴν καρδιά σας;». Διότι, ἐνῶ ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὴ θεραπεία τοῦ ἀρρώστου ἀπὸ τὸ πολυτιμότερο μέρος τῆς ὑπάρξεώς του, ἀπὸ τὴν ψυχή, λέγοντας «Τέκνον˙ ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9, 2), οἱ γραμματεῖς, χωρὶς νὰ ποῦν τίποτε, μέσα στὸ έσωτερικὸ τῆς ψυχῆς τους, διαλογίζονταν καὶ ἔλεγαν, ὅτι ὁ Χριστὸς βλασφημεῖ.

Ὁ Χριστὸς μὲ τὸν ἔλεγχο ποὺ ἔκανε ξεσκέπασε τοὺς γραμματεῖς καὶ ἡ κακία τῆς διεφθαρμένης καρδιᾶς τους φανερώθηκε. Καταπληκτικὴ ἀποκάλυψις, ποὺ ἀποδείκνυε, περισσότερο καὶ ἀπὸ τὰ θαύματα τῆς θεραπείας σωμάτων, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός.

Θὰ ἔπρεπε, μετὰ τὴν ἀποκάλυψι αὐτή, οἱ γραμματεῖς νὰ ταπεινωθοῦν καὶ μὲ συντριβὴ καρδιᾶς νὰ πέσουν στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, νὰ ὁμολογήσουν τὴν ἁμαρτωλότητά τους καὶ νὰ ζητήσουν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Θὰ ἔπρεπε νὰ ποῦν στὸ Χριστό˙ «Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἄν καὶ φαινόμαστε ἅγιοι˙ συγχώρεσέ μας γιὰ τὸ φθόνο καὶ τὴ κακία ποὺ τρέφουμε μέσα μας». Ἀλλὰ οἱ γραμματεῖς ὄχι μόνο δὲν συναισθάνθηκαν τὴν ἁμαρτωλότητά τους, ἀλλά, ἐγωισταὶ καὶ ὑπερήφανοι, πνέοντας μῖσος κατὰ τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ δημοσία αὐτὴ ἀποκάλυψι, συμμάχησαν μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς γιὰ νὰ ἐξοντώσουν τὸ Χριστό.

* * *

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΣΤ΄ Ματθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ρωμ. 12, 6-14

Χαρίσματα

«Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν

χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα»

(Ρωμ. 12, 6)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὁ Ἀπόστολος ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μιλάει γιὰ τὰ χαρίσματα. Γιὰ τὰ χαρίσματα θὰ μιλήσουμε κʼ ἐμεῖς, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε τὴν ἀνάπτυξι τοῦ θέματος.

Καὶ πρῶτα – πρῶτα τί λέγονται χαρίσματα; Χαρίσματα εἶνε οἱ ἱκανότητες ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἱκανότητες αὐτὲς εἶνε διάφορες, διάφορα εἶνει καὶ τὰ χαρίσματα. Ὑπάρχουν χαρίσματα σωματικά, χαρίσματα διανοητικά, χαρίσματα πνευματικά. Ἄς ποῦμε μερικὰ παραδείγματα, γιὰ νὰ καταλάβουμε καλύτερα τί εἶνε χαρίσματα.

* * *

Σωματικὰ χαρίσματα. Ἕνας ἔχει ψηλὸ ἀνάστημα, ὄμορφη κορμοστασιά, ὄμορφο πρόσωπο. Εἴτε εἶνε ἄντρας εἴτε – ἀκόμη περισσότερο – εἶνε γυναίκα, τραβάει τὴν προσοχὴ καὶ τὸ θαυμασμό. Ἡ ὀμορφιὰ εἶνε ἕνα χάρισμα. Ὁ ἄλλος δὲν εἶνε ὄμορφος, ἀλλὰ εἶνε δυνατός. Μπορεῖ νὰ σηκώνῃ βάρος ποὺ τρεῖς ἄλλοι ἄνθρωποι μαζὶ δὲν μποροῦν νὰ τὸ σηκώσουν. Μπορεῖ νὰ κάνῃ δουλειὲς σκληρές, νὰ δουλεύῃ ἀπʼ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ βράδι καὶ νὰ μὴν κουράζεται. Ἡ σωματικὴ δύναμι εἶνε χάρισμα, ὅπως χάρισμα εἶνε καὶ τὸ νὰ εἶνε κανεὶς γρήγορος στὸ τρέξιμο. Δρόμο, ποὺ ἄλλος τὸν κάνει σὲ δυὸ ὧρες, αὐτὸς τὸν κάνῃ σὲ μισὴ ὥρα. Ἄλλος ἔχει ὑγεία σιδερένια. Ποτέ του δὲν ἀρρώστησε. Ὅσοι ἀρρώστησαν βαρειὰ κʼ ἔπεσαν στὸ κρεβάτι καὶ πέρασαν μέρες καὶ νύχτες ἀγωνίας, αὐτοὶ μόνο μποροῦν νὰ ἐκτιμήσουν τί χάρισμα εἶνε ἡ ὑγεία.

Διανοητικὰ χαρίσματα. Ἕνας μαθητὴς ἀκούει τί λέει ὁ δάσκαλος καὶ τυπώνει τὸ μάθημα μέσʼ στὸ μυαλό του. Αὐτὸς ὁ μαθητὴς ἔχει τὸ χάρισμα τῆς μνήμης. Ἄλλος μαθητὴς λύνει μὲ μεγαλύτερη εὐκολία ἕνα δύσκολο πρόβλημα τῆς ἀριθμητικῆς˙ ἔχει τὸ χάρισμα τῆς μαθηματικῆς ἐπιστήμης. Ἄλλος παίρνει τὸ πινέλο καὶ ζωγραφίζει μιὰ θαυμάσια εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τὴ βλέπεις καὶ νομίζεις πῶς θὰ σοῦ μιλήσῃ˙ ἔχει τὸ χάρισμα τῆς ζωγραφικὴς. Ἄλλος ἐνθουσιάζεται ἀπʼ ὅ,τι βλέπει στὸ φυσικὸ κόσμο καὶ γράφει ὡραῖα ποιήματα˙ ἔχει τὸ χάρισμα τῆς ποιήσεως. Ἄλλος πιάνει τὸ βιολὶ στὰ χέρια του καὶ τὰ δάχτυλά του παίζουν μὲ μεγάλη εὐκολία, κάνει τὶς χορδὲς νὰ ζωντανεύουν, κι ἀκούγεται μιὰ μουσικὴ ποὺ συγκινεῖ καὶ συνεπαίρνει τὸν ἄνθρωπο στὰ ὕψη˙ ἔχει τὸ χάρισμα τῆς μουσικῆς. Ἄλλος...

Οἱ ἱκανότητες καὶ δεξιότητες αὐτὲς ποὺ ἀναφέραμε γύρω ἀπʼ τὴ ζωή, τὴν τέχνη, τὴν ἐπιστήμη, εἶνε χαρίσματα. Γιατὶ ἀπʼ τὸ Θεὸ προέρχονται. Τὸ νὰ μὴν ἔχουν δὲ οἱ ἄνθρωποι τὶς ἴδιες, ἀλλὰ διαφορετικὲς ἱκανότητες, εἶνει κι αὐτὸ ἕνα μυστήριο, ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Τὸ βλέπει ἕνας πατέρας ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιά. Ἕνῷ ὅλα τὰ παιδιὰ ἔζησαν κάτω ἀπʼ τὴν ἴδια στέγη καὶ εἶχαν τὴν ἴδια ἀνατροφή, ἐν τούτοις τὸ καθένα ἀπʼ αὐτὰ ἔχει τὴ δική του κλίσι, τὸ δικό του χάρισμα. Τὸ ἕνα θέλει νὰ γίνῃ γεωργὸς καὶ νὰ ζῇ μιὰ ζωὴ ἤρεμη. Τὸ ἄλλο θέλει νὰ γίνῃ βοσκός, νʼ ἀνεβαίνῃ στὸ βουνό, νὰ παίζῃ τὴ φλογέρα του, κι ἀπὸ ʼκεῖ ψηλὰ νὰ θαυμάζῃ τὸ μεγαλεῖο τῆς φύσεως καὶ νὰ δοξάζῃ τὸ Θεό. Τὸ τρίτο βλέπει τὴ θάλασσα, μαγεύεται καὶ θέλει νὰ γίνῃ καπετάνιος. Τὸ τέταρτο ἔχει κίσι στὰ μηχανικά. Τὸ πέμπτο... Διάφορες, βλέπεις, κλίσεις καὶ ῥοπές, διάφορα χαρίσματα ἔχουν οἱ ἄνθρωποι. Εἴπαμε, ὅτι αὐτὸ εἶνε μυστήριο ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ἀλλοίμονο ἄν εἶχαν ὅλοι τὶς ἴδιες ἱκανότητες, τὰ ἴδια χαρίσματα. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταθῇ κοινωνία. Γιὰ φαντασθῆτε μιὰ κοινωνία, ποὺ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ εἶνε γιατροὶ ἤ δικηγόροι ἤ μηχανικοὶ ἤ δάσκαλοι καὶ καθηγηταί. Εἶνε ἀδύνατο νὰ σταθῇ ἡ κοινωνία αὐτή. Μὲ γεωργοὺς καὶ βοσκοὺς μόνο μποροῦσε νὰ ζήσῃ, ἀλλὰ τότε πάλι θὰ ἦταν μιὰ κοινωνία ἐλλιπής. Βλέπουμε λοιπὸν στὴν ποικιλία αὐτὴ τῶν σωματικῶν καὶ διανοητικῶν χαρισμάτων τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ σοφία καὶ ἀγάπη μοιράζει στοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι χρειάζονται, ὄχι ἁπλῶς γιὰ νὰ ζήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ δημιουργήσουν ἕνα σύνδεσμο, μιὰ κοινωνία, μέσα στὴν ὁποία ὁ καθένας νὰ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου.

* * *