Η μεγαλύτερη προκοπή είναι η ταπείνωση

Κάποιος αδελφός ρώτησε έναν γέροντα: «Πώς μερικοί βλέπουν αποκαλύψεις και οπτασίες αγγέλων;» Και ο γέροντας απάντησε: «Μακάριος, παιδί μου, είναι αυτός που βλέπει πάντοτε τις αμαρτίες του· γιατί αυτός βρίσκεται πάντοτε σε εγρήγορση».

Είπε τότε ο αδελφός: «Εγώ, πάτερ, πριν από μέρες είδα κάποιον αδελφό να βγάζει δαίμονα από έναν άλλον». Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Εγώ δεν θέλω να βγάλω δαίμονες και να γιατρέψω αρρώστιες. Αυτό που θέλω και παρακαλώ τον Θεό είναι να μην μπει σ’ εμένα ο δαίμονας και να καθαρίσω τον εαυτό μου από τους ακάθαρτους λογισμούς· και τότε, πράγματι, θα έχω γίνει μέγας. Γιατί αν καθαρίσει κανείς την καρδιά του από τους ακάθαρτους λογισμούς και κάνει ακούραστα τον κανόνα της προσευχής του, σίγουρα θα αξιωθεί να πάει και αυτός στη βασιλεία των ουρανών μαζί με τους θαυματουργούς πατέρες».

Όσιος Πορφύριος: Όταν μια μητέρα προσεύχεται για τα παιδιά της, ο Θεός τα αγκαλιάζει κρυφά..

Ὅταν μιὰ μητέρα προσεύχεται γιὰ τὰ παιδιά της, ὁ Θεὸς τὰ ἀγκαλιάζει κρυφά..

Τα παι­διά με τους συ­νε­χείς επαί­νους δεν οι­κο­δο­μούν­ται σω­στά. Γί­νον­ται εγωι­στές και κε­νό­δο­ξοι. Θα θέ­λουν στη συ­νέ­χεια, σ’ όλη τους τη ζωή, να τους επαι­νούν συ­νε­χώς, έστω και αν τους λένε ψέ­μα­τα..

Όταν τα παι­διά εί­ναι τραυ­μα­τι­σμέ­να και πλη­γω­μέ­να από κά­ποιο σο­βα­ρό ζή­τη­μα, να μην επη­ρε­ά­ζε­στε που αν­τι­δρούν και μι­λούν άσχη­μα. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν το θέ­λουν, αλλά δεν μπο­ρούν να κά­νουν αλ­λιώς στις δύ­σκο­λες στιγ­μές. Μετά με­τα­νιώ­νουν. Αν όμως, εσείς εκνευ­ρι­στεί­τε και θυ­μώ­σε­τε, γί­νε­στε ένα με τον πο­νη­ρό και σας παί­ζει όλους..

Για την κακή συμ­πε­ρι­φο­ρά των παι­διών φταί­νε γε­νι­κά οι γο­νείς. Δεν τα σώ­ζουν ούτε οι συμ­βου­λές, ούτε η πει­θαρ­χία, ούτε η αυ­στη­ρό­τη­τα. Αν δεν αγιά­ζον­ται οι γο­νείς, αν δεν αγω­νί­ζον­ται, κά­νουν με­γά­λα λάθη και με­τα­δί­δουν το κακό που έχουν μέσα τους. Πρέ­πει οι γο­νείς να γί­νουν Άγιοι και μετά τα παι­διά θα αγια­στούν και αυτά. Μετά δεν θα υπάρ­χουν προ­βλή­μα­τα..

Ένας μόνο τρό­πος υπάρ­χει, για να μην έχου­με προ­βλή­μα­τα με τα παι­διά μας: η αγιό­τη­τα. Γί­νε­τε Άγιοι και δεν θα έχε­τε κα­νέ­να πρό­βλη­μα με τα παι­διά σας.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Ρουμανία: Χιλιάδες στην «Πορεία υπέρ της Ζωής» -Μητροπολίτης Μαραμούρες: Έκκληση για προσευχή ώστε οι νέοι να κάνουν παιδιά

Συνολικά 2.500 πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές δράσεις πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ρουμανίας και της Δημοκρατίας της Μολδαβίας στο πλαίσιο του «Μήνα υπέρ Ζωή» (Μάρτιος 2025), ενώ περίπου 300.000 άτομα συμμετείχαν στην «Πορεία υπέρ της Ζωής» για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα υπέρ της ζωής και υπέρ του δικαιώματος του αγέννητου παιδιού.

Της Σβετλάνα Λεβίτσκι

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν στις 25 Μαρτίου σε αρκετές τοποθεσίες στη Ρουμανία και τη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Στη Ρουμανία, το 2025 είναι η 15η χρονιά του «Μήνα υπέρ της Ζωής».

H 1η Απριλίου 1955 όπως βιώθηκε στην Κύπρο

Οι αρχηγοί του αγώνα της ΕΟΚΑ, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής 

(αμφότεροι στο κέντρο) μαζί με αγωνιστές.

Αφιερώματα

Πέτρος Παπαπολυβίου, Ιστορικός, αν. καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου

«Η νύχτα της 31ης του Μάρτη προς την 1η του Απρίλη 1955 ήταν μια γαληνεμένη ανοιξιάτικη νύκτα που μοσχοβολούσε απ’ τη λεπτή ευωδιά των ολάνθιστων λεμονόδενδρων. Κατά τ’ άλλα ήταν μια συνηθισμένη νύχτα.» Έτσι αρχίζει το βιβλίο της για τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-1959 η Ελενίτσα Σεραφείμ – Λοΐζου («Ο απελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου 1955-1959». Όπως τον έζησε μια τομεάρχις, Λευκωσία 2005), κατόπιν τομεάρχης της ΕΟΚΑ στη Λάρνακα (από τις 6 Σεπτ. 1956 μέχρι τη σύλληψή της, στις 11 Δεκεμβρίου 1956 και από τις 17 Μαΐου 1958 μέχρι το τέλος του αγώνα). Την ίδια νύχτα, της Πέμπτης, 31ης Μαρτίου προς την Παρασκευή, 1η Απριλίου 1955, οι μεγάλες κυπριακές πόλεις συγκλονίστηκαν από εκρήξεις βομβών που είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα κυβερνητικά κτίρια.

Πέμπτη του Μεγάλου Κανόνος (Ε’ Εβδομάδα Νηστειών)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Πέμπτῃ τῆς πέμπτης Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, κατὰ τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν, ψάλλομεν τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου καὶ κατανυκτικοῦ Κανόνος.

Τρόπους, Ἰησοῦ, κατανύξεως δίδου,

ᾌδουσι νυνὶ Κανόνα σοι τὸν Μέγαν.

Άγιος Ανδρέας Κρήτης

Τον κανόνα αυτόν, τον μεγαλύτερο απ’ όλους, τον συνέθεσε με άριστο και τεχνικότατο τρόπο ο άγιος πατέρας μας Ανδρέας ο Κρήτης, που ονομαζόταν και Ιεροσολυμίτης.

Αυτός έζησε οσιακή και θεοφιλή ζωή και άφησε στην Εκκλησία του Θεού πολλά ψυχωφελή συγγράμματα, δηλαδή λόγους και κανόνες πανηγυρικούς.

Κοντά σε πολλά άλλα έκανε και τον παρόντα Μέγα Κανόνα, που έχει άπειρη κατάνυξη, διότι μέσα σ’ αυτόν συγκέντρωσε και έβαλε όλες τις ιστορίες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, από τον Αδάμ μέχρι την ανάληψη του Χριστού και το κήρυγμα των Αποστόλων.

Με αυτόν λοιπόν τον κανόνα παρακινεί κάθε ψυχή να μιμείται όσο μπορεί τα καλά παραδείγματα που ιστορούνται και να αποφεύγει τα κακά, και πάντα να ανατρέχει προς τον Θεό με μετάνοια και δάκρυα και κάθε θεάρεστη πράξη.

Τόσο όμως όμορφα και μελωδικά ρέει αυτός ο κανόνας, ώστε είναι ικανός να μαλακώσει και την πιο σκληρή καρδιά και να την παρακινήσει στην αρετή, αρκεί να ψάλλεται με συντετριμμένη καρδιά και την πρέπουσα προσοχή.

Το Άγιο Όρος για τα βλάσφημα έργα της Εθνικής Πινακοθήκης

Με έντονο ύφος, η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους απέστειλε επίσημη επιστολή διαμαρτυρίας στην Υπουργό Πολιτισμού, κ. Λίνα Μενδώνη, για την πρόσφατη έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη, η οποία περιελάμβανε έργα που, κατά την κρίση των Αγιορειτών Πατέρων, προσβάλλουν βάναυσα το Ορθόδοξο φρόνημα και την πίστη του λαού.

Στην επιστολή, που φέρει ημερομηνία 26 Μαρτίου 2025 και υπογράφεται από αντιπροσώπους όλων των Ιερών Μονών της Αθωνικής Πολιτείας, γίνεται σαφής λόγος για πρόκληση και βλασφημία, καθώς έργα της έκθεσης «περιέχουν απροκάλυπτη περιφρόνηση και εμπαιγμό της Ιεράς Εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

Ακολουθεί η επιστολή της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα (βίντεο)

 

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας - (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Η μνήμη της Οσίας γιορτάζεται την 1ην Απριλίου.

Τον βίο της θαυμαστής αυτής όσιας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου. Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του: «Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».

Σε αφήνει να πέφτεις

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

Πρόσεχε να μήν κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.

Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μή χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα.

Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Να προσεύχεσθε. Η προσευχή έχει μεγάλη δύναμη – Παύλος Μητροπολίτης Σιατίστης

 

πηγή: https://enromiosini.gr/

Πώς η αιώνια συζυγική «αγάπη» οδηγεί σε αιώνια απώλεια

Πάνω από το 75% των Ολλανδών υποστηρίζει την ιδέα της «διπλής ευθανασίας» με τον/την σύζυγό τους

Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»

Η Ολλανδία είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη υποστήριξη της ευθανασίας σε όλο το κόσμο. Η αποδοχή της είναι τόσο ευρεία, ώστε πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ακόμη μεγαλύτερη προθυμία πολιτών της να αγκαλιάσουν την κουλτούρα του θανάτου.

Συγκεκριμένα, οι NL Times ανέφεραν ότι τα τρία τέταρτα των Ολλανδών πολιτών με συντρόφους, υποστηρίζουν την ιδέα της διπλής ευθανασίας, στην οποία και οι δύο σύντροφοι σκόπιμα πεθαίνουν μαζί με ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Η έρευνα έγινε με αφορμή τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού της Ολλανδίας Dries van Agt και της συζύγου του Eugenie, οι οποίοι πέθαναν μαζί με ευθανασία σε ηλικία 93 ετών πέρυσι τον Φεβρουάριο.(1) Λίγο καιρό μετά τον θάνατο αυτού του ζευγαριού, άλλο ένα ζευγάρι Ολλανδών - ο Jan Faber και η σύζυγός του Els van Leeningen – αποφάσισαν να πεθάνουν μαζί, παρόλο που κανένας από τους δύο δεν είχε κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Και οι τέσσερις θάνατοι σημειώθηκαν πέρυσι.

Νομίζουμε ότι πνευματική ζωή είναι ο εκκλησιασμός, η ήρεμη ζωή, το να μην πέφτεις σε μεγάλα αμαρτήματα (κυρίως σαρκικά), η νηστεία

Κι όμως το κάνουμε. Και το κάνουμε φωνακτά, το κάνουμε επιδεικτικά, να δείξουμε σε όλους ότι ενδιαφερόμαστε για τα αιώνια ενώ συγχρόνως εμμένουμε στα πρόσκαιρα. Μιλούμε για την αγάπη και την ταπείνωση του Θεού ενώ συγχρόνως επιζητούμε πρωτοκαθεδρίες και δικαιώματα. Προβάλλουμε τον Χριστό και συγχρόνως ρίχνουμε λάσπη στο πρόσωπό Του με την αμετανοησία μας. Μιλούμε για πνευματική ζωή ενώ παραμένουμε χωρίς πνευματικό, χωρίς άσκηση, χωρίς συγχώρεση.

Μιλούμε λοιπόν για πνευματική ζωή. Ποια ζωή; Γι’ αυτήν που καταναλώνουμε διαδικτυακά; γι’ αυτήν που καταναλώνουμε σε μπαρ, σε διασκεδάσεις, σε αθλητικούς αγώνες;

Ποια ζωή ποθούμε τελικά;

Και σ’ αυτήν την ερώτηση απαντούμε, “την εν Χριστώ ζωή”.

Κι όμως δεν κάνουμε τίποτα για να την ζήσουμε. Πηγαίνουμε στον πνευματικό γιατί «πρέπει», και δεν νιώθουμε να μας ελέγχει τίποτα, δεν έχουμε κάτι να του πούμε. Γιατί;

«Πώς θα ανέβω την κλίμακα;» - π. Γεώργιος Σχοινάς

 

πηγή: https://www.youtube.com/

Φ. Κόντογλου: ανθρωπότητα, καταματωμένη από την περιπλάνησή της, πεινασμένη, γυμνή κι’ απελπισμένη, κράζει στους καταφρονεμένους ασκητάδες, να την κρατήσουνε από το χέρι για να μη βουλιάξει μέσα στην αφρισμένη και μελανή θάλασσα της απιστίας

Ύδωρ Αθανασίας.

Oι Πατέρες της Oρθοδοξίας – Iωάννης της Kλίμακος

Κόντογλου Φώτης

…Ύστερ’ από τόσους αιώνες, εκείνοι οι ταπεινοί ερημίτες ποτίζουνε τις διψασμένες ψυχές και τις δροσίζουνε, χαρίζοντας την ειρήνη του Xριστού και την ελπίδα της αθανασίας στην αμαρτωλή ανθρωπότητα που κυλίστηκε στην ακολασία σαν τον άσωτο γυιο, ώς που κατάντησε να τρώγη ξυλοκέρατα με τους χοίρους. Aυτή η ανθρωπότητα, καταματωμένη από την περιπλάνησή της, πεινασμένη, γυμνή κι’ απελπισμένη, κράζει στους πτωχούς τω πνεύματι, στους καταφρονεμένους ασκητάδες, να της δώσουνε βοήθεια, να την κρατήσουνε από το χέρι για να μη βουλιάξη μέσα στην αφρισμένη και μελανή θάλασσα της απιστίας, σαν τον απόστολο Πέτρο. K’ οι άγιοι γέροντες, που ζήσανε πριν από πεντακόσια, χίλια, χίλια πεντακόσια χρόνια, κι’ απομείνανε λησμονημένοι από τον άνθρωπο, που μέθυσε από τα γεννήματα του μυαλού του και θέλησε να στήση το θρόνο του απάνω από το Θεό, βλέποντάς τον, λοιπόν, να παραδέρνη ελεεινός και ξετραχηλισμένος μέσα στην ανεμοζάλη της απιστίας και να φωνάζη “βοήθεια!”, σκύβουνε πονετικά και τον τραβάνε από το χέρι, εκεί που τρέμει σύγκορμος, και του λένε με τη γλυκειά μα κι’ αυστηρή φωνή τους, τα λόγια που είπε ο Kύριος στον Πέτρο, σαν τον είδε να βουλιάζη: “Oλιγόπιστε, εις τι εδίστασας;”

Η woke δικτατορία επελαύνει σε ΕΕ-Βρετανία: Δημοτικό σχολείο στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγόρευσε τη γιορτή του Πάσχα λόγω «συμπεριληπτικότητας»

Ο διωγμός του Χριστιανισμού συνεχίζεται - Σταμάτησαν τους καθιερωμένους εορτασμούς του Πάσχα για να μην ενοχλούνται οι μουσουλμάνοι μετανάστες!

Ελευθέριος Ανδρώνης

Τα δυτικά κράτη που παραμένουν προσδεμένα στο άρμα του Νταβός, συνεχίζουν ακάθεκτα την κάθοδό τους προς τον πάτο του πολιτισμού, επιμένοντας να πολεμούν λυσσαλέα τη χριστιανική ρίζα των λαών, αλλά και τον ίδιο τον Χριστό.

Στα πλαίσια της πρόθεσης να λειτουργεί συχνά αυτή η στήλη ως παρατηρητήριο των χριστιανοφοβικών εξάρσεων που συμβαίνουν διεθνώς, αναφέρω μια υπόθεση που έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, και αφορά την απόφαση ενός δημοτικού σχολείου να ακυρώσει για πρώτη φορά τα παραδοσιακά δρώμενα που γίνονται για τη γιορτή του Πάσχα.

Οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ τὰ μάγια

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ τὰ μάγια

«Ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε».

Ναὶ ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι: Ἡ Παναγία μας ποτὲ δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ πάντα δύναται νὰ κάνη. Στὴν εὐχὴ τοῦ Ἀποδείπνου λέγουμε:

«Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με· καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα…».

Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ (30 Μαρτίου 1822) μέσα από τον πίνακα του Ε. Ντελακρουά

Η Σφαγή της Χίου (Scène des massacres de Scio), 1824. Ευγένιος Ντελακρουά 

(Eugène Ferdinand Victor Delacroix) (1798 – 1863). Παρίσι, Μουσείο Λούβρου.

Η ανανεωμένη διεθνής προσοχή για την Ελληνική επανάσταση, για την οποία κατέφθαναν πληροφορίες όλο και πιο ανη­συχητικές, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα τον Ντελακρουά, ώστε την άνοιξη του 1823 σημείωσε: «Αποφάσισα να ζωγραφίσω για το Σαλόνι κάποιες σκηνές από τη σφαγή της Χίου». Ήταν ένα από τα πιο ωμά γεγονότα του πολέμου, που συνέβη το προηγούμενο έτος, τον Απρίλιο του 1822, όταν οι Τούρκοι έσφαξαν περίπου είκοσι χιλιάδες Έλληνες στο νησί της Χίου, αναγκάζοντας τους επιζώντες να τραπούν σε φυγή.

Μια ρωγμή ζητάει ο Θεός…

Βλέπεις ανθρώπους με πάθη και αμαρτίες, λάθη και σφάλματα και μόλις λίγο στραφούν στο Χριστό γεύονται μεγάλες χαρές πνευματικές.

Κι άλλοι, χρόνια από παιδιά ίσως στο χώρο της εκκλησίας, και η ζωή τους άγευστη και άχρωμη από την εμπειρία του Θεού και την γλυκύτητα της Χάριτος.

Τότε μοιραία μέσα σου γεννιούνται ερωτήματα, «μα γιατί; τι φταίει άραγε;». Την απάντηση την πήρα μια όμορφη νύχτα σε ένα κελί του Αγίου Όρους.

π. Δημήτριος Μπόκος: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

π. Δημήτριος Μπόκος

Στὴν καρδιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀσκητικῆς παράδοσης χτυπάει ἡ περίφημη «Κλίμακα». Κορυφαῖο βιβλίο ἀναφορᾶς γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα, ἀξεπέραστο ἐδῶ καὶ χίλια πεντακόσια χρόνια, γραμμένο ἀπὸ ἕναν ἀσκητή-ὁρόσημο, τὸν ἅγιο Ἰωάννη ἡγούμενο τοῦ Σινᾶ. Εἶναι τόσο σπουδαία ἡ μορφή του καὶ ἡ πνευματική του σοφία ποὺ μὲ χαρισματικὸ τρόπο ἀποτυπώνεται στὸ ἐν λόγῳ σύγγραμμά του, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τὸν προβάλλει ἐν μέσῳ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς σὰν διαχρονικὸ πρότυπο πνευματικῆς ζωῆς (Κυριακὴ Δ΄ Νηστειῶν).

Ἀπὸ τὸν ἕκτο αἰώνα καὶ μετὰ λοιπὸν ὁ ἅγιος Ἰωάννης μὲ τὰ ζωοποιά του νάματα, «ὡς πηγὴ ἀνεξάντλητος, ἀντλουμένη» συνεχῶς καὶ «χεομένη», ἀλλὰ παραμένουσα ἐσαεὶ «ἀδαπάνητος», ποτίζει καὶ αὐξάνει πνευματικὰ τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Σαρακοστῆς στὶς ἱερὲς μονὲς ἀρχίζει ἡ καθημερινὴ ἀνάγνωση τῆς «Κλίμακος». Διαβάζουμε στὸ βιβλίο τοῦ Τριωδίου ἤδη ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα, τὴν πρώτη μέρα τῆς νηστείας: «Καὶ εὐθὺς ἀναγιγνώσκομεν εἰς τὴν Κλίμακα». Καὶ λίγο παρακάτω: «Εἶτα γίνεται ἀνάγνωσις εἰς τὴν Κλίμακα». Τὸ βιβλίο σήμερα εἶναι ἤδη μεταφρασμένο σὲ γλώσσα ἁπλὴ καὶ μπορεῖ καὶ πρέπει ὁ κάθε Χριστιανὸς νὰ τὸ κάνει καθημερινὸ πνευματικό του ἐντρύφημα.

Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Υπατίου, Ακακίου Επισκόπου Μελιτινής του Ομολογητού και Αυδά Επισκόπου και των συν αυτώ Αγίων των εν Περσία μαρτυρησάντων (31 Μαρτίου)

Kτείνει γυνή βαλούσα καιρίαν λίθω,

Tον Yπάτιον, φευ γυναικί αθλία!

Πρώτη Yπατίω βιότου πέρας εν τριακοστή.

Άγιος Ιερομάρτυς Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών. Μικρογραφία (Μινιατούρα) 

στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

O εν Aγίοις Πατήρ ημών Yπάτιος ήτον κατά τους χρόνους Kωνσταντίνου του Mεγάλου εν έτει τιη΄ [318], γνωριζόμενος ένας από τους τριακοσίους και θεοφόρους Πατέρας τους εν Nικαία το πρώτον συνελθόντας, εν έτει τκε΄ [325]. Oύτος λοιπόν διά την ενάρετον αυτού και ένθεον πολιτείαν, μεγάλα ετέλεσε θαύματα, και πολλά πλήθη των απίστων επρόσφερεν εις τον Xριστόν, και οίκον κατασκευάσας, υπεδέχετο τους εκ του γένους αυτού προστρέχοντας εις αυτόν. Oύτος ηφάνισε με τον λόγον του εκείνους, οπού επερικύκλοναν την χώραν την καλουμένην Aσπλαγκάς. Kαι όταν επεριπάτει την νύκτα, εφωτίζετο από ένα θείον και λαμπρόν φως. Kαι νερόν δε αλμυρόν εις γλυκύ μετέβαλεν. Eις τους χρόνους δε Kωνσταντίου του υιού του Mεγάλου Kωνσταντίνου, ένας μέγας δράκων ελθών από ένα μέρος, εμβήκε μέσα εις τον βασιλικόν θησαυρόν, ο οποίος ως λέγουσι, τόσον φόβον επροξένει εις τους ανθρώπους, ώστε οπού δεν ετόλμα να πλησιάση τινάς εις τον θησαυρόν. Όποιος δε ετόλμα να πλησιάση, αυτός ευθύς εθανατόνετο από τον δράκοντα. Όθεν εκ τούτου ο βασιλεύς ευρίσκετο εις απορίαν, και τι να κάμη δεν ήξευρεν.

Άλλη μια φορά... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Άλλη μια φορά, αλλάζει η ώρα.

Άλλη μια φορά, η μέρα μεγαλώνει λίγο πιο πολύ.

Άλλη μια φορά, λίγο παραπάνω φως.

Άλλη μια φορά, το σκοτάδι όλο και μικραίνει.

Άλλη μια φορά, η φύση μοιάζει να ξυπνά.

Άλλη μια φορά, ο χειμώνας μένει πάλι πίσω.

Άλλη μια φορά, γλυκές Παρασκευές για Χάρη Της.

Άλλη μια φορά Προηγιασμένες και Κατανυκτικοί, με τον αέρα να μοσχοβολά γιασεμί και πασχαλιά.

Άλλη μια φορά Μεγαλοβδομάδα και Χριστός Ανέστη…

Δόξα τω Θεώ.

Για όλα.

Μην χάνεις Άνθρωπε την ελπίδα σου.

Μην χάνεις την ελπίδα σου όσο υπάρχει Άνοιξη, Χαιρετισμοί και Χριστός Ανέστη.

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος