Τὃν Γέροντα τὸν γνώρισα ἀπὸ τὰ
φοιτητικὰ μοῦ χρόνια. Ἤρχετο εἰς τὴν Ζωοδόχου Πηγὴ κάθε Μεγάλη Ἑβδομάδα, γιὰ νὰ
ἀκούει τὸν μεγάλο ἐκεῖνο ψάλτη, τὸν Μανέα, καὶ τὸν πατέρα Ἄγγελο Νησιώτη, τὸν ὁποῖον
ὑπερεκτιμοῦσε γιὰ τὴν πνευματικὴ δράση τὴν ὁποίαν εἶχε μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησία,
Μάλιστα, εἶχα ἀκούσει νὰ λέει γιὰ τὸν Μανέα: «Τοῦτος ὁ ψάλτης μόνο μὲ τὸ
ψάλσιμό του δημιουργεῖ χριστιανούς!»,
Ἔκανε τὶς ἀκολουθίες στὴν «Πολυκλινικὴ»
πιὸ νωρὶς καὶ ὅταν τελείωνε, ἤρχετο κατευθείαν στὴν Ζωοδόχο Πηγὴ καὶ ἔφθανε πότε
στὸ Ἔξαποστειλαριο, πότε στοὺς Αἴνους καὶ ἤκουε τὸν Μανέα. Ἔκτοτε,
προσεκολλήθην κοντά του.
Στὴν Ζωοδόχο Πηγὴ ἔρχοταν καὶ ἕνας ἄλλος μεγάλος Γέροντας, ὁ πατὴρ Φιλόθεος Ζερβάκος. Κι αὐτὸς ἐκτιμοῦσε πάρα πολὺ τὴν δράση καὶ τὴν ἐργασία τοῦ πατρὸς Ἀγγέλου Νησιώτη. Μία μέρα -ἤμουν διακονοςμου λέει ὁ πατὴρ Φιλόθεος: «Διάκονε, θέλω νὰ πάω στὸν πατέρα Πορφύριο στὴν “Πολυκλινική”, ἀλλὰ νὰ μὴν περάσω ἀπὸ τὴν πολυθόρυβον Ὁμόνοια. Δὲν τὰ καταφέρνω». Δὲν μποροῦσε τὰ τράμ, τὰ αὐτοκίνητα, τὸν κόσμο. Λέω: «Γέροντα, νὰ σᾶς διευκολύνω. Θὰ πὰρουμε ἕνα ταξί, νὰ πᾶμε». Μοῦ ἀπαντᾷ: «Δὲν θέλω ταξί». «Έ, τότε θὰ πᾶμε μαζὶ περπατώντας. Θὰ φροντίσω νὰ μὴν περάσουμε ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια καὶ τοὺς κεντρικοὺς δρόμους».
Κάθε χρόνο τὴν τρίτη Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα διαβάζεται στοὺς ναοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτὴ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, στὴν ὁποία ἀναφέρεται ἡ θεραπεία τῆς συγκυπτούσης γυναικός.
|
Λ |
ίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σὰν ἄστρο ἐκ τῆς Περσίας ἑορτάζει ὁ Μεγαλομάρτυρας Ἰάκωβος ὁ Πέρσης (27 Νοεμβρίου). Εἶναι ὁ Ἅγιος ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀληθινὴ μετάνοια τῶν ἡμερῶν γιὰ νὰ φθάσουμε στὴν Βηθλεέμ, στὸ σπήλαιο, ὅπου ὁ Χριστὸς γεννᾶται. Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἔζησε τὸν δ΄ μ.Χ. αἰῶνα ἐπὶ βασιλέως Ἀρκαδίου. Ἦταν κάτοικος τῆς Περσικῆς πόλεως Βηθλαβὰ καὶ ἐκλεκτὸς ἀξιωματοῦχος τοῦ βασιλέα Ἰσδιγέρδη τῆς Περσίας. Πιέστηκε ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα καὶ παρασύρθηκε στὴν ἄρνηση τῆς πίστεως. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ ἔμαθε ἡ μητέρα του καὶ ἡ γυναίκα του καὶ λυπήθηκαν πολύ. Ὅταν βρέθηκε στὸ σπίτι του οἱ θεοφιλεῖς αὐτὲς γυναῖκες τοῦ μίλησαν μὲ σκληρότητα καὶ τοῦ ἀνακοίνωσαν ὅτι δὲν θέλουν νὰ τὸν ξέρουν καθόλου μετὰ ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἄθλια προδοσία. Κινήθηκαν μὲ πόνο ψυχῆς καὶ προσευχὴ ἀγάπης πιστεύοντας πὼς ὁ τρόπος αὐτὸς θὰ ἔφερε τὴν μετάνοιά του. Πράγματι τὸ πικρὸ αὐτὸ πλῆγμα ὁδήγησε εἰς ἑαυτὸν τὸν Ἰάκωβο. Συναισθάνθηκε τὸ λάθος του καὶ μὲ δάκρυα ζήτησε συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀποφάσισε νὰ ἐξαγνιστεῖ μὲ τὴν ὁμολογία του ἐνώπιον τοῦ βασιλιᾶ, ἐκεῖ στὸν τόπο καὶ στοὺς ἀνθρώπους τοῦ παλατιοῦ, ὅπου ἀρνήθηκε τὸν Χριστό. Προσῆλθε στὸν βασιλέα καταδικάζοντας τὸν ἑαυτό του γιὰ τὸ μεγάλο λάθος του καὶ διεκήρυξε τὴν πίστη του εὐθαρσῶς. Ὁ Ἰσδιγέρδης ἐξεπλάγη γιὰ τὴν μεταστροφή του καὶ προσπάθησε μὲ πολλὲς ὑποσχέσεις καὶ ἀπειλὲς νὰ τὸν πείσει νὰ ἀποκηρύξει ξανὰ τὸν Χριστό. Ὅμως ἐκεῖνος ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀμετακίνητος. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια του φώναζε «εἶμαι Χριστιανὸς καὶ Χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω». Τὸν ὑπέβαλλαν σὲ σκληρὰ βασανιστήρια. Ἔκοβαν κομμάτι-κομμάτι τὸ σῶμα του, τὰ χέρια του, τοὺς βραχίονες, τὰ πόδια του, τοὺς μηρούς… τὸ μαρτύριο ἦταν φοβερὸ καὶ οἱ πόνοι ἀφόρητοι. Εἶχε λουστεῖ στὸ αἷμα του, πῆρε βάπτισμα αἵματος, βάπτισμα μετανοίας. Σταθερὰ ὁμολογοῦσε τὸν Χριστὸ καὶ προσευχόταν. Τέλος, τοῦ ἀπέκοψαν καὶ τὸ κεφάλι καὶ ἔτσι παρέδωσε τὴν ψυχή του ἐξαγνισμένη στὸν Θεό. Ὁ πρώην ἀρνητὴς Ἰάκωβος ἀναδείχτηκε ὁ Μεγαλομάρτυρας διὰ τῆς ἀληθοῦς μετανοίας του.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Λουκ. 13, 10-17
ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ
«Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῶ ὁ
Κύριος
καὶ εἶπεν˙ Ὑποκριτά...»
(Λουκ. 13, 15)
ΤΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ἀγαπητοί, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθημτα
θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Ποῦ ἔγινε τὸ θαῦμα; Μέσα στὴ συναγωγή. Στὶς συναγωγὲς
μαζεύονταν οἱ Ἰουδαῖοι κάθε Σάββατο. Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν καὶ σήμερα συναγωγὲς σὲ
διάφορες πόλεις, ἀκόμα καὶ σὲ ξένα κράτη, ὅπου ἐξακολουθοῦν νὰ εἶνε
διασκορπισμένοι.
Στὶς
συναγωγὲς τί κάνουν οἱ Ἰουδαῖοι κάθε Σάββατο; Ἀκοῦνε μὲ προσοχὴ τοὺς ραββίνους
(διδασκάλους), ποὺ διαβάζουν καὶ ἐξηγοῦν ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης καὶ ψάλλουν ὅλοι μαζὶ ψαλμοὺς τοὺ Δαυΐδ.
* * *
Σὲ μιὰ συναγωγή, λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο, ἕνα Σάββατο πῆγε ὁ Χριστός. Στὴ συναγωγή, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἦταν καὶ μιὰ γυναίκα, ποὺ κι ἄν ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν συναγωγὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὴν κατηγορήσει κανείς, διότι ὑπέφερε ἀπὸ ἀρρώστια, μιὰ ἀρρώστια ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ σατανᾶ. Ἡ σπονδυλική της στήλη εἶχε λυγίσει τόσο πολύ, ὥστε τὸ κεφάλι της ἄγγιζε στὴ γῆ καὶ ἀπὸ μακριὰ φαινόταν σὰν ἕνα ζῶο ποὺ βαδίζει μὲ τὰ τέσσερα. 18 χρόνια ἔπασχε ἀπὸ τὴν ἀσθένεια αὐτή. Καὶ ὅμως ἡ γυναῖκα αὐτὴ πήγαινε στὴ συναγωγή, γιὰ νὰ ἐκτελέση τὰ θρησκευτικά της καθήκοντα. Αὐτὴ ἡ γυναῖκα θὰ δικάση τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως ὅλους ἐκείνους τοὺς χριστιανούς, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἐνῶ εἶνε ὑγιεῖς καὶ χορποηδοῦν ὅλη τὴ νύχτα στὰ ἁμαρτωλὰ κέντρα, ἐν τούτοις ποτὲ δὲν πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία. Ἔχουν πόδια γιὰ τὸ διάβολο, ἀλλὰ πόδια γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν.
- Ἄγ. Π.- Ὃ Γέροντας πάει καλά, ἔ;
- Καλὰ πάει. Μία χαρά. Εἶπαν καὶ οἱ γιατροί, ὅπως εἴπατε καὶ ἐσεῖς,
«Θαῦμα μέγα». Πάει πιὸ καλὰ ἀπ' ὅ,τι περιμένανε.
Ἄγ. Π.- Ναί. Ἢ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι θαῦμα, γιατί εἶναι ἡ ἡλικία καὶ ἔχει κι ἄλλες
ἀνωμαλίες. Ὅποτε, θαῦμα μέγα! Νὰ δοξάσουμε τὸν Κύριο!
Ἔγω πάρα πολὺ κατανύχθηκα τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ εἶδα τὸν κόσμο ποὺ κλαίγανε. Χιλιάδες ψυχὲς νὰ προσεύχονται ὅλες μαζί. Μία δύναμις. Μέσα σ' αὐτὴ τὴ δύναμη αἰσθάνθηκα πῶς μπῆκα κι ἐγώ. Καὶ μπῆκα ὄντως. Κατανύχθηκε ἡ καρδιά μου καὶ εἶπα, Θεὲ Παντοκράτορ καὶ Κύριέ του ἐλέους, βοήθησον τὸν πιστόν σου δοῦλον». Κλαίγανε. Ὅλος ὁ κόσμος. Πῶς μποροῦσα κι ἐγὼ νὰ μὴν κλάψω; Σὲ μιὰ στιγμή, φοβήθηκα καὶ εἶπα, πῶ πῶ..., θὰ πάθω κακό. Φοβήθηκα τὴν καρδιά μου, ποὺ συγκινήθηκε πολὺ βλέποντας αὐτὰ ὅλα. Νοερὰ ἔκανα μία στροφή, συγκρατήθηκα καὶ δὲν ἄφησα τὸν ἑαυτό μου. Ἔκανα προσευχὴ μὲ ἄλλη συγκράτηση. Προσευχόμουνα καὶ ἐγώ, ἀλλὰ μὲ ἄλλο τρόπο. Ἄπεφυγα αὐτὸ ποὺ πῆγε νὰ μὲ συγκλονίσει καὶ νὰ μὲ βλάψει. Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐξηγήσω. Ἂν τὸ ἄκουγε ὁ Γέροντας, θὰ μοῦ ἔλεγε: «αὐτὸ ἔγινε ἔτσι καὶ ἔτσι...». Ἔχει μόρφωση ποὺ ξέρει καὶ τὰ λεπτολογεῖ. Ἐγὼ τὸ καταλαβαίνω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸ περιγράψω.
[Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν απαντά σε άρθρο του φασίστα Τζωρτζ Σόρος, ο οποίος δεν δίστασε να καλέσει την ΕΕ να στραγγαλίσει οικονομικά την Ουγγαρία και την Πολωνία αν δεν υποχωρήσουν στο θέμα του «κράτους δικαίου».
Στην ουσία «τα λέει στην πεθερά (Σόρος) για να τα ακούει η νύφη (ΕΕ)»…]Ο Βίκτορ Ορμπαν είναι σαφής προς την ΕΕ: «Δεν μπορούμε τον 21ο αιώνα να θυσιάσουμε την ελευθερία που κερδίσαμε τον 20ό αιώνα… Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η ελευθερία λήψης αποφάσεων, κληρονομιά της χριστιανικής μας παράδοσης»!
Πολλοί πιστεύουν ότι ο αρχηγός της κυβέρνησης μιας χώρας δεν χρειάζεται να διαλέγεται με τον Τζωρτζ Σόρος. Για αυτούς, ο Σόρος έχει διαπράξει οικονομικά εγκλήματα, κέρδισε τα χρήματά του με κερδοσκοπία*, από την καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμη και με εκβιασμό που άσκησε τουλάχιστο στις εθνικές οικονομίες. Όπως ακριβώς οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συζητούν με τρομοκράτες, οι κυβερνητικοί ηγέτες δεν μπορούν επίσης να συζητούν με οικονομικούς εγκληματίες.
Αναγκάζομαι όμως να το κάνω σήμερα, επειδή ο Τζορτζ Σόρος, ο δισεκατομμυριούχος κερδοσκόπος ουγγρικής καταγωγής, δημοσιοποίησε τις εντολές στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε άρθρο** που δημοσιεύθηκε στις 18 Νοεμβρίου στον ιστότοπο Project Syndicate***, με το οποίο τους παροτρύνει να τιμωρήσουν σοβαρά τα κράτη μέλη που αρνούνται να ενταχθούν σε μια παγκόσμια και ενοποιημένη ευρωπαϊκή αυτοκρατορία υπό τη σημαία της ανοιχτής κοινωνίας.
|
Κ |
άποιος μοναχὸς
πλησίασε καὶ εἶπε στὸν ἀββᾶ Ποιμένα: –
«Διέπραξα μεγάλη ἁμαρτία καὶ θέλω νὰ μπῶ σὲ κανόνα μετανοίας γιὰ τρία χρόνια».
Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ λέει:
–
«Πολὺ εἶναι».
–
«Μήπως γιὰ ἕνα χρόνο;» ρωτάει ὁ ἀδελφός.
–
«Πολὺ εἶναι» ἀπαντᾶ πάλι ὁ Γέροντας.
Αὐτοὶ ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ εἶπαν: – «Μέχρι σαράντα
μέρες;» Καὶ πάλι ὁ Γέροντας εἶπε:
– «Εἶναι πολύ». Καὶ πρόσθεσε: «Ἐγὼ πιστεύω ὅτι,ἐὰν ὁ ἄνθρωπος μετανοήσει μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ καὶ δὲν συνεχίσει νὰ κάνει τὴν ἁμαρτία, καὶ μέσα σὲ τρεῖς μέρες τὸν δέχεται ὁ Θεός».
Ενθυμούμαι βέβαια τις πολύ καλές ημέρες, και τα παλιά εκείνα καλά χρόνια όταν κάναμε τις βραδινές ομιλίες, κατ’ αρχάς με την ανάλυση του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίον τώρα θα μας βγει σε βιβλίο, πιστεύομε ότι μέσα στο Μάρτιο θα κυκλοφορήσει, εν συνεχεία με την ανάλυση της Θείας Λειτουργίας, μαζί με τις σχετικές εμπειρίες της, κατόπιν με την εκτεταμένη ή άλλοτε περιληπτική απόδοση της ερμηνείας στην Προς Ρωμαίους Επιστολή, κατόπιν τους μακαρισμούς όπως και άλλες περιστασιακές ομιλίες.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
|
|
«…Σὰν μιὰ βροχὴ ἦρθε σ’ ὅλους
μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ
καπεταναῖοι καὶ οἱ γραμματισμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, ὅλοι συμφωνήσαμε στὸν ἴδιο σκοπὸ
καὶ κάναμε τὴν Ἐπανάσταση…»
Εμείς υποσημειώνομε: Μετά από αυτήν την
διαβεβαίωση του πρωταγωνιστή της Επαναστάσεως του 1821, πώς κάποιοι Νεοέλληνες
χαρακτηρίζουν ένα Εθνικό Αγώνα ταξικό ή κοινωνικό πτωχών εναντίον πλουσίων;
Στην συμμετοχή πρώτους βάζει τους κληρικούς. Πώς λένε κάποιοι ότι η Εκκλησία
δεν είχε συμμετοχή; Ο Μπουκεβίλ, γιατρός του Αλή πασά γάλλος πρεσβευτής
ανεβάζει σε 6.000, καλά το διαβάσατε, έξι χιλιάδες, τους κληρικούς και μοναχούς
που έπεσαν στον αγώνα. Πάντως θαυμάζομε την τότε ομόνοια και σύμπνοια
των επαναστατημένων, που ήταν και ο κύριος
συντελεστής της επιτυχίας.
|
Κ |
άποια μέρα ἕνας ἀδελφὸς
ἦρθε στὸ ἀσκηταριὸ ἑνὸς ἁγίου γέροντα, γιὰ νὰ μιλήσει καὶ νὰ παρηγορηθεῖ.
Μίλησαν πολὺ καὶ τοὺς πῆρε τὸ βράδυ. Κι ὅταν ἔφευγε ὁ ἀδελφὸς ἔκανε βαθειὰ
μετάνοια στὸν Γέροντα καὶ τοῦ ζητοῦσε συγχώρηση γιὰ τὸν χρόνο ποὺ τοῦ ἔφαγε ἀπὸ
τὸν κανόνα καὶ τὸ τυπικὸ τῆς προσευχῆς του. Καὶ τότε ὁ Γέροντας τοῦ ἀπάντησε
βαθιὰ πολὺ βαθιὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του «γιὰ
μένα ὁ δικός μου ὁ κανόνας εἶναι πῶς νὰ ἀναπαύσω τὴν ψυχή σου καὶ νὰ σὲ στείλω
πίσω στὸ κελί σου εἰρηνικό».
Κι αὐτὸς ὁ Γέροντας εἶχε μεγάλη ἀγάπη
καὶ δὲν εἶχε τὸν ὕπουλο καὶ δόλιο πνευματικὸ ἐγωισμὸ νὰ βλέπει πρῶτα τὸν ἑαυτό
του καὶ τὴν δική του πνευματικὴ καλοπέραση καὶ ἄνεση… καὶ οὔτε ἦταν κολλημένος
στὴν τυπικὴ ἀκρίβεια τῆς τέλεσης τῶν ἀκολουθιῶν μὲ τὴν φαρισαϊκὴ αἴσθηση τῆς ἁγιότητος.
Πρῶτα ἔβαζε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν βοήθεια τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ μετὰ τὸν ἑαυτό του.
Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ χρέος τὸ ἀνεξόφλητο πρὸς ὅλους τοὺς ἀδελφούς μας. Εἶναι, ὅμως, καὶ ἡ ποικιλόμορφη στὴν προσφορά της ἀρετή, σὰν νὰ εἶναι φῶς ἀπ’ τὸν οὐρανὸ ποὺ διαχέεται μέσα ἀπὸ πρίσμα μὲ τὰ γλυκύτατα χρώματα τῆς ἴριδος. Καὶ ἡ ἀγάπη, γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὴ θέλει νὰ στηρίζεται πάνω στὴν θυσία καὶ τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴν ἀλήθεια. Ἔρχεται ὅμως πολὺ διεκδικητικὸς ὁ προσωπικὸς χρόνος τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι τόσο πολύτιμος γιὰ μία ἐσωτερικὴ ἀπόλαυση καὶ πνευματικὴ πανδαισία προσευχῆς.
" Η Πίστη είναι μέσα μας " λέγουν κάποιοι, δικαιολογώντας τον αποκλεισμό των Ορθοδόξων Χριστιανών από την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, και την απουσία των πιστών από τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές στην εποχή της πανδημίας του κορονοϊού ( Covid -19 ) και στην Πατρίδα μας.
|
Υ |
- Γιατί το κάνεις αυτό; το ρώτησε μια αλεπού.
- Για να προστατέψω τη Γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον Ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο Ουρανός πέσει πάνω μας.
- Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο Ουρανό;! με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού.
- Ο καθένας εδώ κάτω στη Γη έχει το δικό του κομμάτι Ουρανού
να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι.
Επιμέλεια Παναγιώτης Χαντόγλου
Πηγή:agiameteora.net
Πανηγυρίζει την Πέμπτη 3 και την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020 κεκλεισμένων θυρών και χωρίς την παρουσία πιστών λόγω των επιβληθέντων κυβερνητικών μέτρων, εξ αιτίας της πανδημικής νόσου του κορονοϊού ( Covid - 19 ),ο Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίου Σεραφείμ & Προφήτου Ηλιού Πεντέλης - Αττικής, επί τη μνήμη του Αγίου Σεραφείμ Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου,
Αναδημοσίευση από OTA VOICE
α
Εκεί δεν κλείδωσαν τους Ναούς, δεν απέκλεισαν τους πιστούς, δεν έβαλαν ένστολες κουστωδίες. Σεβάστηκαν και τίμησαν την Πίστη τους , εφαρμόζοντας ταυτόχρονα και τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Στην Ελλάδα το δικαίωμα αυτό παραχωρήθηκε μόνο σε αριστερούς, αλληλέγγυους και εθνομηδενιστές. Η Ορθοδοξία μπήκε στο στόχαστρο.
Πηγή πληρ. orthodoxianewsaency.gr
|
Ε |
νας ἀδελφὸς μοναχὸς
τὴν ὥρα ποὺ ἔνιωσε νὰ ὀργίζεται ἐναντίον κάποιου, ἀμέσως στάθηκε σὲ προσευχὴ κι
ἄρχισε νὰ μιλάει στὸν Θεό. Τοῦ ζήτησε βοήθεια γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δείξει
μακροθυμία καὶ ἀγάπη στὸν ἀδελφὸ ποὺ τὸν πείραζε ἐκείνη τὴν ὥρα. Προσευχόταν μὲ
πολλὴ ἐπιστασία καὶ δύναμη, γιὰ νὰ μὴν τὸν βλάψει αὐτὸς ὁ πειρασμός, νὰ περάσει
καὶ νὰ φύγει. Καὶ τότε ἐνῶ προσευχόταν καὶ ὑπέμεινε τὴν κακία τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου,
ἀμέσως βλέπει ἕναν καπνὸ νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ νὰ χάνεται.
Ἐδῶ πόσο παραστατικὰ περιγράφεται ἡ
δύσκολη ὥρα ποὺ περνᾶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν κάποιος τοῦ φερθεῖ ἄσχημα. Ἡ καρδιά του
γίνεται σὰν ἕνα ἡφαίστειο ποὺ εἶναι ἕτοιμο νὰ ἐκραγεῖ. Ξεσηκώνεται γιὰ νὰ φερθεῖ
μὲ σκληρὸ τρόπο καὶ νὰ μιλήσει μὲ τὸν χειρότερο τρόπο στὸ διπλανό του. Ἡ ὀργή
του μοιάζει σὰν μία φωτιά, σὰν ἕνα καζάνι ποὺ βράζει καὶ εἶναι ἕτοιμο νὰ
ξεχειλίσει καὶ νὰ κατακάψει τὸν ἄλλον. Εἶναι δύσκολη ἡ ὥρα αὐτὴ καὶ ὁ ἄνθρωπος
κινεῖται παρορμητικά, κυριαρχούμενος ἀπὸ τὴν ἀδικία τῶν λόγων καὶ τὸν ἐγωισμό
του ποὺ θέλει νὰ δικαιωθεῖ. Ἡ ἄμεση καὶ μόνη διέξοδος τὴν ὥρα ἐκείνη εἶναι μόνο
ἡ προσευχή.
Ἔτσι ἀντιμετώπισε τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ του ὁ μοναχὸς τῆς ἱστορίας. Εἶχε ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας του καὶ γι’ αὐτὸ κατέφυγε στὸν Μεγαλοδύναμο. Μέσα του εἶχε μάθει τὴν πρακτικὴ τοῦ ἀγῶνος, τὴν ἄμεση καταφυγὴ στὴν προσευχή. Προσευχήθηκε ἀμέσως τὴν ὥρα ποὺ δεχόταν τὸ πλῆγμα καὶ τὴν κακία τοῦ ἄλλου. Ἄρχισε νὰ παρακαλᾶ τὸν Θεὸ μυστικὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὸν ἀδελφό του ποὺ τοῦ μίλησε ἄσχημα. Αὐτὰ τὰ δάκρυα τῆς προσευχῆς του ἔσβησαν τὴν φωτιὰ τῆς ὀργῆς καὶ αὐτὸ φάνηκε σὰν καπνὸς νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του.
ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
6. Ο ΜΟΥΧΤΑΡΗΣ
Το χωριό ξεφάντωνε. Πολλά σώματα και κάπου 250 αντάρτες είχαν συγκεντρωθεί
μια ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη του 1905 στο χωριό, τότε σωστή αετοφωλιά. Πολλοί
νόμιζαν πως πάει το «Τούρκικο» και ήλθε το «Ελληνικό». Ενθουσιασμένοι ήταν και
οι νεόβγαλτοι αντάρτες. Ήταν το πρώτο χωριό απʼ τα θεσσαλικά σύνορα όπου
στάθηκαν ύστερʼ από ατέλειωτες νυχτερινές πορείες. Και έβλεπαν με πόση λαχτάρα
τους υποδέχονταν ο πληθυσμός.
Η επιτροπή, οι αγγελιαφόροι και οι άλλοι αρμόδιοι του χωριού ήταν στο
πόδι.
Εκατό αρνιά ψένονταν στις σούβλες. Θάφευγαν όλοι το βράδυ, οι περισσότεροι για το Λέχοβο και έπειτα για την Δροσοπηγή, το Φλάμπουρο. Απʼ εκεί κάθε σώμα θα τραβούσε για τον προορισμό του, το Βίτσι, τα Κορέστια, το Περιστέρι και το Μορίχοβο. Έπρεπε νάχουν τα παιδιά για καλό και για κακό στα σακκίδιά τους κρέας, τυρί, ψωμί, για 24 τουλάχιστο ώρες.
Πανηγυρίζει την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020 κεκλεισμένων θυρών και χωρίς την παρουσία πιστών λόγω των επιβληθέντων κυβερνητικών μέτρων, εξ αιτίας της πανδημικής νόσου του κορονοϊού (Covid - 19 ),το Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Βαρβάρας της Μεγαλομάρτυρος στην Ραφήνα Αττικής,που σώθηκε θαυματουργικώς από την φονικότερη πυρκαγιά της πατρίδας μας στις 23 /07 /2018.
