Ταπείνωση (Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου)Alexander Schmemann

 

Η αυριανή Κυριακή ονομάζεται «Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου». Την παραμονή της ημέρας αυτής, δηλαδή στον Εσπερινό του Σαββάτου εμφανίζεται για πρώτη φορά το λειτουργικό βιβλίο της Μεγάλης Σαρακοστής που λέγεται Τριώδιο. Από αυτά διαβάζονται διάφορα κείμενα που τα προσθέτουμε στους συνηθισμένους ύμνους και τις ευχές της εβδομαδιαίας αναστάσιμης ακολουθίας.

Όλα αυτά τα κείμενα παρουσιάζουν την επόμενη μεγάλη πλευρά της μετάνοιας: την ταπείνωση.

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ. 18, 10‐14) περιγράφει έναν άνθρωπο που είναι πάντα ευχαριστημένος με τον εαυτό του και που νομίζει ότι συμμορφώνεται με όλες τις απαιτήσεις της θρησκείας. Είναι βέβαιος για τον εαυτό του και πολύ περήφανος γιʹ αυτόν. Στην πραγματικότητα όμως έχει παραποιήσει το νόημα της θρησκείας. Την έχει περιορίσει σε εξωτερικούς τύπους και μετράει την ευσέβεια του με το ποσόν των χρημάτων που συνεισφέρει στο ναό. Όσο για τον Τελώνη, αυτός ταπεινώνει τον εαυτό του και αυτή η ταπείνωση τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό.

Αν υπάρχει μια ηθική αξία που σχεδόν απόλυτα παραθεωρείται ή αγνοείται σήμερα είναι πραγματικά η ταπείνωση. Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε διαρκώς ενσταλάζει μέσα μας την έννοια της υπερηφάνειας, της αυτοεξύμνησης και της αυτοδικαίωσης. Είναι οικοδομημένος πάνω στην αλαζονική υπόθεση ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει οτιδήποτε μόνος του, και φτάνει στο να περιγράφει τον Θεό σαν τον Ένα που πάντοτε αμείβει τις επιτυχίες και τα καλά έργα του ανθρώπου. Η ταπείνωση — είτε ατομική, είτε ομαδική, είτε εθνική είναι — θεωρείται δείγμα αδυναμίας, κάτι ανάρμοστο για έναν αληθινά άνθρωπο. Αλλά μήπως και οι χριστιανοί σήμερα δεν είναι ποτισμένοι με το πνεύμα του φαρισαίου; Μήπως και ‘μεις δε θέλουμε κάθε προσφορά μας, κάθε «καλή πράξη» μας, καθετί που κάνουμε «για την Εκκλησία» να αναγνωρίζεται, να επαινείται, να δημοσιεύεται;

Γρηγόριος ο Παλαμάς: Ομιλία Β΄ (Εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν)

 

Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν' αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ' επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίσει δια της υπερηφάνειας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένο ήδη.

Αλλά κρατηθείτε, μη πτοηθείτε· διότι ο επιμελής είναι ευμηχανώτερος στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι' αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο τον δυνάμενο τα πάντα και ενδυναμώνοντα από αγαθότητα όλους τους εραστές της αρετής.

Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστος από ποικίλα πονηρά μηχανήματα που παρασκευάζει ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρει όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγει εύκολα στον Θεό με την μετάνοια και την ταπείνωση.  

2. Δείγμα δε και διαρκής απόδειξης είναι τούτο. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορούμε να πούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρώνεται απλώς, αφού κοινώνησε προς τους εναρέτως ζώντας με μόνο τον λόγο, κι αυτόν σύντομο, ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον αδέκαστο κριτή τον ίδιο, συγκαταλέγεται στο χορό των δικαίων.

Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ' εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν είναι λιγότερα από αυτά τα λόγια. 

ΚΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ … (η ευχή της Μεγάλης Σαρακοστής)

https://youtu.be/Xlrmh9rTrlY

Στόχος τῆς πνευματικῆς μας πορείας εἶναι ἡ ὁμοίωσή μας μὲ τὸν Θεό, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διὰ τοῦ ἐναρέτου βίου. Ἡ ἀρετὴ εἶναι μία γενικὴ λέξη, ποὺ ἀναλύεται ὅμως σὲ ἐπὶ μέρους ἀρετές. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπάρχουν τὰ σκαλοπάτια τῶν συγκεκριμένων ἀρετῶν, ποὺ ὁδηγοῦν τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὸ ἐπίγειο φρόνημα στὶς οὐράνιες καταστάσεις γιὰ τὶς ὁποῖες διαρκῶς μᾶς μιλάει ἡ Ἐκκλησία μὲ τόση πίστη, μὲ τόση ἀγάπη, μὲ τόση διάθεση νὰ μᾶς κάνει μετόχους αὐτῶν τῶν μεγάλων εὐλογιῶν.

Ἀπὸ ποῦ, όμως, νὰ μποῦμε σὲ αὐτὸ τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, ἀπὸ ποιὰ πόρτα νὰ εἰσέλθουμε σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο τοῦ πρακτικοῦ βίου, ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουμε τὴν ἄνοδο, νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ σκαλοπάτια ποὺ θὰ μᾶς φθάσουν στὴν κορυφή; Τί νὰ χρησιμοποιήσουμε ὡς ἀφορμή; Ὑπάρχει μία προσευχή, ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς τὴ γνωρίζουν. Εἶναι μία προσευχὴ ποὺ προσδιορίζει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τὴ λέμε μόνο σὲ αὐτὴν τὴν περίοδο. Μία προσευχὴ μετανοίας, ποὺ ἀνοίγει τοὺς ὁρίζοντές μας. Μία πολὺ παλιὰ προσευχὴ , ἡ ὁποία ὅμως πολὺ βαθειὰ περιγράφει τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ τὸν ἀγώνα της, τὸ μυστήριο καὶ τὴν προοπτική της. Εἶναι ἡ προσευχὴ τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ. «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῶς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή

Το κατανυκτικό Τριώδιο

 

Συνήθως μέσα στον μήνα Φεβρουάριο αρχίζει στην Εκκλησία μας μια μεγάλη και ιδιαίτερα πνευματική περίοδος που διαρκεί περισσότερο από δύο μήνες και ονομάζεται«ΤΡΙΩΔΙΟ».
Η Εκκλησία όλες τις καθημερινές της Μεγάλης Σαρακοστής καθόρισε στον όρθρο να ψάλλονται κατά βάση τρεις Ωδές. Δηλαδή τρείς ομάδες τροπαρίων, γι' αυτό και η περίοδος αυτή λέγεται Τριώδιο. Τα τροπάρια αυτά των τριών Ωδών καθημερινά εκφράζουν σε βάθος όλη την θεολογία της Εκκλησίας μας. Αναφέρονται στη δημιουργία, στην πτώση και στην ανάπλαση της ανθρώπινης φύσης. Είναι πνευματικά κεντρίσματα που θέλουν με τη Θεία λατρεία να αφυπνίσουν τις συνειδήσεις μας.

Πολλοί ξέρουν πως το Τριώδιο συνδέεται με τις απόκριες που είναι ευκαιρία για γλέντια και ξεφαντώματα. Για την Εκκλησία όμως δεν είναι έτσι. Κι' εμάς μας ενδιαφέρει να ξέρουμε τι είναι το Τριώδιο κατά την Εκκλησία και όχι πως το παίρνει και το εννοεί ο κόσμος, σαν ευκαιρία για ακαταστασία και παρεκτροπές στη ζωή μας. Γιατί αυτό γίνεται σήμερα. Όλος ο κόσμος χοροπηδά στους δρόμους. Δεν είναι βέβαια κακό πράγμα αυτό. Οι χαρούμενοι άνθρωποι μπορούν να χορεύουν. Αλλά πολλοί χριστιανοί χορεύουν μασκαρεμένοι στο δρόμο, ξαναφέρνοντας παλιά ειδωλολατρικά έθιμα.

Πολλοί νομίζουν ότι όλες οι ασχήμιες που γίνονται στις απόκριες, είναι δικά μας Ελληνικά και χριστιανικά έθιμα, που πρέπει να διατηρήσουμε. Όχι, είναι κακή κληρονομιά της ειδωλολατρίας Οι ασχήμιες που γίνονται στους δρόμους δεν είναι δικά μας Ελληνικά και χριστιανικά έθιμα τώρα τις απόκριες. Δεν είναι καλά έθιμα αυτά, να μασκαρεύονται και να εξευτελίζονται οι άνθρωποι στο δρόμο. Κανένας σοβαρός και νοικοκύρης άνθρωπος δεν μασκαρεύεται, αλλά και δεν βγαίνει στον δρόμο να βλέπει τέτοιες ασχήμιες. Η Εκκλησία δεν τα επαινεί αυτά και δεν τα επιτρέπει. Βέβαια δεν έχει πολιτική δύναμη για να τα απαγορεύσει και να εμποδίσει τις ασχήμιες.

Έχει όμως λόγο για να τον μεταχειρίζεται ως όπλο, για να πει τι είναι και τι γίνονται τις απόκριες και για να προτρέψει τον λαό να απέχει από τέτοιες ασχήμιες. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ξεχύνονται στους δρόμους μασκαρεμένοι χορεύοντας και γελώντας, δεν είναι απλώς λαός, αλλά είναι ο λαός του Θεού. Είναι χριστιανοί, παιδιά της Εκκλησίας που το Πάσχα θα προσέλθουν να κοινωνήσουν. Το Τριώδιο λοιπόν δεν είναι μια ευκαιρία για να ασωτέψουν οι πιστοί, αλλά καιρός για να ετοιμαστούν σαν φρόνιμοι άνθρωποι, για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα.

Τα Τριώδιο γι' αυτούς που ενδιαφέρονται για την πνευματική τους προκοπή και σωτηρία, είναι ένα στάδιο πνευματικών αγώνων και αυτό πρέπει να ξέρουν και να ενδιαφέρονται οι χριστιανοί και όχι τα καρναβάλια που γίνονται στο δρόμο. Βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολους καιρούς. Δεν μας μένουν ευκαιρίες για μασκαρέματα και καρναβάλια. Εκτός κι' αν θέλουμε να το ρίξουμε έξω και ότι γίνει ας γίνει. Μα κι' αν θέλουμε να γιορτάσουμε με γιορτές στους δρόμους δεν πρέπει να ξεχνάμε τις κρίσιμες ώρες που περνάει η πατρίδα μας. Η Εκκλησία πιστεύει, ότι οι Έλληνες χριστιανοί δεν έχουν χάσει την πίστη τους και δεν θέλουν να επιστρέψουν στην ειδωλολατρία. Γι' αυτό αυτές τις ημέρες που έρχονται ας ζήσουμε την αληθινή χριστιανική ζωή για να δοξάζεται το όνομα του Θεού με τη δική μας ζωή και να έχουμε σωτηρία στο Θεό._

Καλό και ευλογημένο Τριώδιο

http://www.patirxristos.gr/

http://platyteraouranwn.pblogs.gr/2016/02/to-katanyktiko-triwdio.html

https://ellasnafs.blogspot.com/2021/02/blog-post_62.html#more

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Λουκ. 18, 10-14

ΤΙ ΔΙΝΕΙΣ;

«... Ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι»

(Λουκ. 18, 12)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα ἀνοίγει τὸ Τριώδιο. Ἔτσι λέει ὁ λαός.

Τί εἶνε τὸ Τριώδιο; Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὡραῖα λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Περιέχει ὕμνους καὶ τροπάρια, ποὺ ὅλα εἶνε ἐμπνευσμένα, καὶ συγκινοῦν καὶ προτρέπουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφή. Ἅγιοι ἄνθρωποι, ποὺ φώτισε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, ἔγραψαν τὰ ἐκκλησιαστικὰ αὐτὰ ἄσματα. Τέτοια ἄσματα δὲν ἔχει καμμιὰ ἄλλη θρησκεία. Τὸ Τριώδιο διαρκεῖ 70 μέρες. Ἄρχίζει σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο τὸ πρωί, ποὺ ὁ ἱερεὺς κρατώντας κάνιστρο γεμᾶτο φύλλα δάφνης τὰ διασκορπίζει ψάλλοντας «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τῆν γῆν» (Ψαλμ. 81, 8).

* * *

Σήμερα διαβάζεται σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ περιέχει τὴν παραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ φαρισαίου. Ἡ παραβολὴ εἶνε σʼ ὅλους γνωστή. Ὁ τελώνης καὶ ὁ φαρισαῖος πῆγαν στὸ ναὸ καὶ προσεύχονταν. Ἀλλʼ ὁ Θεὸς τὸν μὲν τελώνη δικαιώνει, τὸν δὲ φαρισαῖο καταδικάζει. Δεκτὴ ἡ προσευχὴ τοῦ τελώνου, ἀπαράδεκτη ἡ προσευχὴ τοῦ φαρισαίου.

Ἀλλὰ τί κακὸ ἔκανε ὁ φαρισαῖος, ὥστε νὰ μὴν ἀκουσθῆ ἡ προσευχή του; Ὁ φαρισαῖος, ὅπως καὶ ἡ λέξι φανερώνει, θεωρεῖτο ἕνας δίκαιος, ἅγιος ἄνθρωπος. Τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Νήστευε καὶ ἔκανε ἐλεημοσύνες. Ἀλλὰ νηστεία καὶ ἐλεημοσύνη εἶνε ἀρετές. Ποιός μπορεῖ νὰ τὶς κατηγορήση; Ναί, εἶνε ἀρετές. Ἀλλʼ ὅταν γίνωνται ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ὅπως καὶ στὸ καλύτερο φαγητό, ὅταν ρίξη κανεὶς μέσα σταγόνες ἀπὸ δηλητήριο, τὸ φαγητὸ εἶνε πιὰ ἀκατάλληλο γιὰ τροφή, ἔτσι καὶ μιὰ ἀρετή, ὅσο λαμπρὴ καὶ μεγάλη κι ἄν εἶνε, ἐὰν γίνεται ὄχι ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸ Θεό, ἀλλὰ γιὰ ἐπίδειξι καὶ δόξα, τότε ἡ ἀρετὴ αὐτὴ χάνει τὴν ἀξία της. Λέει κάπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος˙ «Κι ἄν κανεὶς δώση ὅλη τὴν περιουσία του γιὰ ἐλεημοσύνη, ἀλλὰ τὸ κάνη αὐτὸ ὄχι ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, τίποτε δὲν ωφελεῖται» (Α΄ Κορ. 13, 3).

Ἄς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸ φαρισαῖο. Ἦταν ἐλεήμων. Ἔδινε κάτι παραπάνω ἀπʼ ὅτι διέταζε ὁ νόμος τοῦ Μωυσέως. Ὁ μωσαϊκὸς νόμος ἔλεγε, ὅτι ἀπὸ τὸν καρπὸ τῆς γῆς, στάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, σταφύλια, κρασί, λάδι, ἔπρεπε νὰ δίνη τὴ «δεκάτη», δηλαδὴ τὸ ἕνα δέκατο τῆς σοδειᾶς. Ἀλλʼ ὁ φαρισαῖος ἔδινε τὸ ἕνα δέκατο κι ἀπὸ ἄλλα πράγματα, ποὺ ὤριζε ὁ νόμος.

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 Διωγμοί!

«Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ

πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος, καὶ

πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν

ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»

(Β΄ Τιμ. 3, 11-12)

ΟΛΟΙ οἱ ἀπόστολοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι βρίσκονταν διαρκῶς σὲ ἐργασία καὶ κόπο, σὲ ταλαιπωρίες καὶ θυσίες, γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἴδιο, καὶ μὲ τὸ παραπάνω μάλιστα, ὁ Παῦλος, ποὺ τὸν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα. Νουθετεῖ καὶ ἑτοιμάζει τὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὰ παθήματα ποὺ περιμένουν κι αὐτὸν ἀλλὰ καὶ κάθε χριστιανό. Μὴ νομίσουμε, πὼς ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν κυλάει ἀμέριμνη καὶ στρωμένη μὲ ῥοδοπέταλα. Καὶ ἀπόδειξι ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος. Ἡ ζωή του δὲν ἦταν ἤρεμη καὶ ἀτάραχη. Ὑπέφερε πολλά κανένας ἄλλος δὲν ὑπέφερε τόσα ὅσα ὑπέφερε ὁ Παῦλος.

Καὶ δὲν εἶνε μόνο οἱ κόποι καὶ οἱ περιπέτειές του˙ δὲν εἶνε μόνο οἱ ὁδοιπορίες, τὸ κρύο, ἡ πεῖνα, ἡ δίψα, οἱ κίνδυνοι σὲ ξηρὰ καὶ σὲ θάλασσα˙ αὐτά, τέλος πάντων, ὠφείλονταν σὲ φυσικὰ αἴτια. Τὸ χειρότερο εἶνε, ὅτι συχνὰ εἶχε ἐπὶ πλέον καὶ διωγμούς. Οἱ δὲ διωγμοὶ τοῦ Παύλου ὑποκινοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους˙ ἀνθρώπους κακούς, ποὺ ἐχθρεύονταν τὸ ἱερὸ ἔργο του, ἐνωχλοῦνταν, τὸν μισοῦσαν καὶ ἀντιδροῦσαν μὲ μανία.

Σπανίως ὁ Παῦλος ἔφευγε ἀπὸ μιὰ πόλι μὲ εἰρηνικὸ τρόπο. Τὶς περισσότερες φορὲς ἔφευγε κυνηγημένος. Τί βλέπουμε στὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων, τὸ θεόπνευστο βιβλίο, ποὺ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ  ὡς ἡμερολόγιο τῶν Ἀποστόλων; Διωκόμενος ἔφυγε ἀπὸ τὴ Δαμασκό, μόλις πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκε, καὶ ἦλθε ἐν συνεχείᾳ στὰ Ἰεροσόλυμα (βλ. Πράξ. 9, 24-26). Διωκόμενος ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας καὶ ἦλθε στὸ Ἰκόνιο (βλ. Αὐτ. 13, 50-52). Διωκόμενος ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο ἦλθε στὰ Λύστρα τῆς Λυκαονίας (14, 1-8). Διωκόμενος ἀπὸ τὰ Λύστρα μετὰ ἀπὸ λιθοβολισμὸ ἦλθε στὴ Δέρβη (14, 19-20). Διωκόμενος ἐπίσης ἀργότερα, ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, ἀφοῦ προηγουμένως φυλακίσθηκε, ἔρχεται στὴ Θεσσαλονίκη (16, 12-40). Διωκόμενος ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη ἔρχεται στὴ Βέροια (17, 5-10). Διωκόμενος κι ἀπὸ τὴ Βέροια ἔρχεται στὴν Ἀθήνα (17, 13-15)... Ὅλη ἡ ζωή του ἦταν ἕνας διαρκὴς διωγμός.

Ἐν τούτοις οὐδέποτε ἀπελπίσθηκε. Γεμᾶτος πίστι στὸ Χριστό, ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς ἀλλὰ νίκησε τὸ θάνατο καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, συνέχισε μέχρι τέλους τὸν ἀγῶνα. Κι ὅταν πλησίαζε πιὰ ὁ θάνατός του, γράφει στὸν Τιμόθεο αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε˙ «Καὶ πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12). Καὶ ὅλοι, δηλαδή, ὅσοι πιστεύουν μὲ συνέπεια στὸ Χριστό, κι αὐτοὶ τὰ ἴδια θὰ συναντήσουν, κι αὐτοὶ θὰ διωχθοῦν.

* * *

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Ευχαριστήριο της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ

Τηλέφ.: 23850/28.860, Τηλεομοιότ.: 23850/28.863

Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 18ῃ Φεβρουαρίου 2021

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Η Ρ Ι Ο Ν

Μετ ̓ εἰλικρινοῦς συγκινήσεως ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεν δημοσίως τὰς ὁλοθέρμους καὶ εὐγνωμόνους εὐχαριστίας μας τόσον πρὸς τὴν ἱστορικὴν ἑλληνικὴν Οἰνοποιΐαν «Μαλαματίνα» ὅσον καὶ πρὸς τὸν Ὅμιλον Ἑταιρειῶν “Mantis” διὰ τὴν γενναιόδωρον ἐκ μέρους των προσφοράν τοῦ ποσοῦ τῶν πέντε χιλιάδων εὐρὼ (5000 €) εἰς τὸ ἰδιαιτέρως πληγὲν ὑπὸ τῆς ἐπελάσεως τοῦ κορωνοϊοῦ ‘’Αὐγουστίνειον’’ Ἐκκλησιαστικὸν Γηροκομεῖον, πρὸς κάλυψιν τῶν διαρκῶς διογκουμένων ἀναγκῶν ἀξιοπρεποῦς λειτουργίας του καὶ στήριξιν τῶν ἐκεῖ ἐγκαταβιούντων γερόντων ἀδελφῶν μας.

Ἐν μέσῳ τῆς παρούσης ἰδιαζόντως δυσμενοῦς καταστάσεως, εἰς τὴν ὁποίαν πέραν τῆς πολυετοῦς οἰκονομικῆς, πρωτίστως δὲ ἠθικῆς, κρίσεως προσετέθησαν αἱ λίαν δυσάρεσται παρενέργειαι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, δῆλον ὅτι ἡ φυσικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀποστασιοποίησις ἀλλὰ καὶ ὁ ἰσχυρὸς κλυδωνισμὸς ἀξιῶν, ἀρχῶν, πεποιθήσεων, ἡ πρωτοβουλία φιλαλληλίας καὶ ἀγάπης τῆς ἑλληνικῆς Οἰνοποιΐας «Μαλαματίνα» καὶ τοῦ Ὁμίλου Ἑταιρειῶν “Mantis” εὐκρινῶς ὑπενθυμίζει καὶ ἐναργῶς ἀναδεικνύει τὴν συχνάκις λησμονουμένην οὐσίαν τῆς ἐννοίας τοῦ «πλησίον», καθ ̓ ὅν ἀνεπανάληπτον τρόπον μᾶς τὴν ἐδίδαξε διὰ τῆς ἐπὶ γῆς Θεανδρικῆς παρουσίας Του ὁ γλυκύτατος Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας Ἰησοῦς Χριστός.

Συγχαίροντες καὶ εὐγνωμόνως εὐχαριστοῦντες τοὺς ἀνωτέρω δωρητὰς, εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ χαρίζῃ δαψιλῶς εἰς αὐτοὺς τὴν Χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν Του καὶ τὸ παράδειγμά των νὰ καταστῇ οὐ μόνον κίνητρον εὐγενὲς ἀλλὰ καὶ πεδίον μιμήσεως λαμπρὸν καὶ ἀξιοσύστατον διὰ πᾶσαν φιλόθεον καὶ φιλάνθρωπον ψυχήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Δεν θα εορτάσει τα ονομαστήριά του ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητος

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ

Τηλέφ.: 23850/28.860, e-mail: imflope@gmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙ

    Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀνακοινώνεται, ὅτι τὴν Παρασκευὴ 26 Φεβρουαρίου 2021 ἄγει τὰ ὀνομαστήριά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κύριος Θεόκλητος. Ἐφέτος ὅμως, λόγῳ τῆς πανδημίας ποὺ βιώνουμε, δὲν θὰ ἑορτάση, ὅπως γιόρταζε κάθε χρόνο, κι οὔτε θὰ δεχθῆ ἐπισκέψεις στὸ Μητροπολιτικὸ Μέγαρο.

  

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Από τη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης για τους ιερούς ναούς

 

Για τους ορθοδόξους πιστούς η ιερότητα των ναών είναι δεδομένη. Ο ιερός ναός δεν είναι ένας κοινός χώρος, δεν έχει καμμία ομοιότητα με οποιοδήποτε άλλο κτίριο, και ο νεότερος εξ΄αυτών είναι ασυγκρίτως ανωτέρας αξίας και σπουδαιότητος ακόμα και από το σημαντικότερο προχριστιανικό αρχαιολογικό μνημείο του κόσμου.

Σύγχρονη αμφισβήτηση εγείρεται κατά των ιερών ναών, εξισώνοντάς τους με οποιοδήποτε άλλο χώρο, ή κτίριο. Ο σκοτισμένος άνθρωπος, εγκλωβισμένος στην ολιγοπιστία -ή μάλλον απιστία του- αδυνατεί να παραδεχθεί ότι «ὅπου Θεός βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις», πράγμα που ιδιαιτέρως συμβαίνει μέσα στον κατ΄εξοχήν χώρο παρουσίας του Θεού, τους ιερούς ναούς. Εμπιστεύεται, δυστυχώς, περισσότερο αυτό που του συστήνει η πεπερασμένη επιστήμη -με τους διαφωνούντας εκατέρωθεν “ειδικούς”- παρά αυτό που η πίστη υπαγορεύει και αποδεικνύει με τη δισχιλιόχρονη πείρα.

Τι θα έλεγαν οι σύγχρονοι επιδημιολόγοι στους δέκα λεπρούς που θεράπευσε ο Χριστός μας και έστειλε στους ιερείς να τους δουν από κοντά; Θα πλησίαζαν τους πρώην λεπρούς; Θα εμπιστεύονταν την επιστήμη τους που αρνείται το θαύμα ή τον Χριστό που τους θεράπευσε; Και όταν τελικά θα διαπίστωναν το θαύμα, θα το ομολογούσαν άραγε ή θα το έκρυπταν; Πιθανότατα το δεύτερο, καθώς δύο μήνες μετά το άνοιγμα των εκκλησιών, με τους κατά χιλιάδες προσερχομένους στον εκκλησιασμό και στο Μυστήρια της Θείας Ευχαριστίας, κοινωνώντας από την ίδια λαβίδα, η καμπύλη του ιού δε μεταβλήθηκε ούτε λίγο προς το χειρότερο και οι επιστήμονες το έκρυψαν επιμελώς.

Ας έλθουμε όμως επί το προκείμενον. Τι μας διδάσκουν λοιπόν οι Άγιοι; Καταφεύγουμε στη διδασκαλία ενός εξ΄αυτών, του Αγίου Συμεών αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Στους λόγους του είναι διάχυτη η ευλάβεια και το δέος απέναντι στο χριστιανικό ναό. Ιδιαιτέρως η διδασκαλία του «περὶ τοῦ ἁγίου ναοῦ καὶ τῆς τούτου καθιερώσεως»1 προκαλεί θαυμασμό καθώς ερμηνεύει τα τελούμενα. Πόσο ευλογημένοι είμαστε οι ορθόδοξοι, τι χάριτες μας έχουν δοθεί και εμείς αγνοούμε!

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Συγχώρα με Θεέ μου, ΜΕΤΡΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑ ΟΛΙΓΟΣΤΟΣ. Ο αναπολόγητος παπάς..

 Ο ΚΑΛΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑ

Συγγνώμη Θεέ μου, και συ Χριστιανικέ Ορθόδοξε λαέ μου.

            Ο τάλας εγώ:

·      Εκφωνούσα το «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ…» και άνοιγαν οι πύλες του Ουρανού,

μα είχα κλειδώσει πρότερα τις πόρτες του Ιερού Ναού για τους πιστούς.

·      Ευχόμουν στα Ειρηνικά «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου…» 

μα έβαζα κορδέλα απαγορευτική του στασιδιού εκείνου και ετούτου.

·      Ευχόμουν φωναχτά «Ὑπὲρ… τῶν  εἰσιόντων ἐν αὐτῷ (στον Ιερό Ναό) μετά φόβου Θεοῦ»,

μα «σιωπηλά» διαλαλούσα μετά φόβου…Κορωνοϊού.

·      Στεκόμουν στην Άγια Τράπεζα μπροστά και ομού παρέστεκαν Αγγέλων τάγματα φοβερά, Χερουβείμ και Σεραφείμ,…

μα, για μεγάλη μου ντροπή, το φίμωτρο δεν έβγαλα στιγμή.

·      Στάθηκα με τα Τίμια δώρα ανερυθριάστως και ευθυτενής να μεταδώσω την όντως ΖΩΗ,

       μα με διέψευδε το φίμωτρο, του φόβου και του θανάτου η απειλή.

·      «Ἐν εἰρήνῃ…Ἔτι καὶ ἔτι,…» εκφωνούσα συνεχώς,

       μα στην ωραία πύλη πεταγόμουν εμμανώς,

       τα τεκνά του Θεού ελέγχοντας δεινώς,

       που δεν φορούσαν το φίμωτρο επαρκώς.

·      Αχ! και τα κηρύγματα από τον άμβωνα λαλούσα, πατρικώς και πατερικώς, τις Άγιες Εικόνες τις χαριτόβρυτες θύμιαζα επαναληπτικώς, τα λείψανα προσκυνούσα… από κοντά και ο φακός,

μα τώρα ο δόλιος «προσκυνώ» εκ του μακρόθεν, νοερώς, με φίμωτρο μη και μιανθώ και εξ αυτών πάνυ μολυνθώ.

·      Χρόνια αφιέρωνα, δαψιλώς, στο κατηχητικό: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε...», «Εδραίοι και αμετακίνητοι…», «Στα χνάρια των Αγίων…», το «Εκκλησία πύλη του Ουρανού» τραγουδούσα μελωδικώς, ωραία και υπέροχα όλα αυτά,

μα στο «κακό» ετούτο βγήκα και είπα: «Ναι μεν, αλλά…», «…δεν κρίνουμε παιδιά… κρυφά και μυστικά,… μη μας πάρουν μυρωδιά».

·      Με άνεση κήρυττα, συμμετοχή και έργο του Λαού μοναδικό η Θ. Λειτουργία,

    μα πως το κατάντησα έργο νεωκόρου, ψάλτου και της     δικής μου αφεντιάς;

·      Συνέδρια γινόντουσαν κληρικών και λαϊκών, και λέγαμε ότι θέλει κατήχηση ο λαός,

μα τώρα καταλαβαίνω πως την κατήχηση την έχω ανάγκη πρώτος,

ο ταλαίπωρος ο παπάς, εγώ.

Συγχώρα με Θεέ μου, ΜΕΤΡΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑ ΟΛΙΓΟΣΤΟΣ.

Ο αναπολόγητος παπάς

 

π. Παύλος Καλλίκας

 

(Αφιερωμένο στις ευσεβείς ψυχές που σκανδαλίζονται και ταλαιπωρούνται

όλο αυτό το διάστημα από τους εντολοδόχους των Κ.Υ.Α. και των

Εγκυκλίων)

Αναδημοσίευση από:https://ixthis3.blogspot.com/2021/02/blog-post_489.html

Ο ποιμήν ο καλός…

Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων.

Εἶδα καὶ διάβασα (1) τὴν ἐπιστολή τοῦ Παϊσίου Ἀραβαντινοῦ, ἐπισκόπου Λέρου καὶ Καλύμνου, στὸν ἱερέα π. Μιχαὴλ Κουκουβᾶ, μὲ τὴν ὁποία τὸν μὲν ἱερέα θέτει σὲ δίμηνη  ἀργία τὸν δὲ ναὸ τὸν κλείνει ἐπ᾿ ἀόριστον.

Αὐτὰ βέβαια εἶναι τὰ ἀναμενόμενα ἐπακόλουθα τῆς πορείας τῶν ἀρχιερέων ποὺ ἐνεργοῦν ὡς μαριονέτες τῆς ἐξουσίας καὶ συνεργάτες τῶν ἀπεργαζομένων τὴν ἐξάλειψι κάθε ἐλευθερίας καὶ κάθε μορφῆς δημοκρατίας ἀπὸ τὸν κόσμο.

Τὴν ἐπιστολή του ὁ σεβ. τὴν κοινοποιεῖ στοὺς ἱερεῖς τοῦ νησιοῦ «πρὸς γνώσιν καὶ συμμόρφωσιν» ὥστε νὰ μὴν «ἀνθίστανται στοὺς νόμους τῆς πολιτείας»  ἐνέργεια τὴν ὁποία καὶ ὁ ἵδιος «ταπεινὰ ὑποδεικνύει». Αὶσθάνεται δηλαδὴ ὡς ἕνα ταπεινὸ ἐνεργούμενο τῆς πολιτείας, ὅπως ὁμολογεῖ, δηλαδὴ μιὰ μαριονέττα. Αὐτὰ βεβαίως εἶναι τὰ ὀφθαλμοφανὴ, ἀλλὰ μιὰ ποὺ τὰ ἐκφράζουν καὶ οἱ ἵδιοι οἱ ἱεράρχες, καὶ δημοσίως τὰ ὁμολογοῦν καὶ μάλιστα γραπτῶς, ἄς μὴν παραπονιοῦνται ὁρισμένοι ὅταν τοὺς τὰ προσάπτουν ὅσοι τὰ βλέπουν.

Αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι εἶναι ὅτι τὴν ἐπιστολὴ τὴν κοινοποιεῖ στὸν κ.Ἔπαρχο Καλύμνου, στὸν κ. Δήμαρχο Καλύμνου, στὸν Διοικητὴ τοῦ Α.Τ. Καλύμνου, στὸν Λιμενάρχη Καλύμνου, στὸ γραφεῖο Πολιτικῆς Προστασίας Κῶ καὶ... στὰ ΜΜΕ.

Καὶ ἡ «κοινοποίησις» ὑπάρχει ὡς ἀκροτελεύτιος παράγραφος τῆς ἐπιστολῆς!!! Κάτι ἐντελῶς παράδοξο καὶ ἀσύνηθες γιὰ ἐπιστολὴ πνευματικοῦ πατρὸς πρὸς πνευματικὸ τέκνο. Μεταξὺ ἐπισκόπου καὶ ἱερέως ἡ σχέσις (θὰ ἔπρεπε νὰ) εἶναι σχέσις πνευματικὴ, πατρὸς πρὸς τέκνο, ἄρα οἰκογενειακὴ. Καὶ μάλιστα σχέσις μελῶν τοῦ ἱδίου σώματος, τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν ἀνθρωπίνως προβλήματα, τριβὲς καὶ διαμάχες ἀκόμη, ἀλλὰ δὲν παύουν νὰ εἶναι ἐνδοοικογενειακές. Τώρα πῶς μιὰ ἐνδοοικογενειακὴ «τριβὴ» κοινοποιεῖται σὲ ὅλους τοὺς φορεῖς ἐξουσίας καὶ ἀκόμη καὶ στὰ ΜΜΕ μοῦ ἔκαμε ἐντύπωσι. Τὸ «τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ» νομίζω ὅτι εἶναι τὸ στοιχειῶδες ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τηρῇ ἕνας πατέρας, πολὺ περισσότερο ἕνας πνευματικὸς πατέρας. Βέβαια ὁ ἐπίσκοπος δὲν βλέπω νὰ αἰσθάνεται πνευματικὸς πατέρας διότι ὁ ἵδιος αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «πνευματικὸς προϊστάμενος», γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἔχει αἴσθησι πατρότητος, ἀλλὰ ἐξουσίας, ὁπότε δηλαδὴ ἀποδεικνύει ὅτι ἀπέχει μακρὰν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ἀντίληψι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργήματος - ἀλλὰ δὲν εἶναι αὐτό ποὺ ἐξετάζεται τώρα.

Ἐπειδὴ δὲν γνωρίζω τίποτα γιὰ τὰ παραπάνω πρόσωπα, -πλὴν τῶν ἐπισημάνσεων τοῦ σχολιαστοῦ στὸ ἱστολόγιο ὅπου εἶδα τὸ δημοσίευμα (1), ἀπὸ τὰ ὁποία συνάγεται ὅτι ὁ ἱερεῦς διώκεται διότι δὲν δέχεται νὰ κάνει τὸν κλόουν σὲ ἕνα τσίρκο ἐξαπατημένων, τρομοκρατημένων καὶ φιμωμένων «πιστῶν» ἐνώπιον τῆς Παναγίας καὶ τῶν ἁγίων- ἀπόρησα γιὰ τὴν κίνησι αὐτὴ τοῦ δεσπότη, τὴν κοινοποίησι ἐννοῶ. Ἕψαξα στὸ διαδίκτυο καὶ συνάντησα τὰ ἐξῆς:

Ὁ ἱερεὺς εἶναι ἕνας πολύτεκνος οἰκογενειάρχης, πολυτάλαντος ἄνθρωπος (μουσικὸς, ἀθλητής) μὲ ἔντονη δράσι καὶ δημόσια παρουσία. Βέβαια πολλὰ ἀπὸ ὅσα εἶδα καὶ ἀφοροῦν τὴν κοινωνικὴ δράσι εὔκολα μπορεῖ νὰ ὑποδειχτοῦν ἀπὸ κάποιους «ἔξυπνους εὐσεβεῖς» ὡς μεμπτὰ ἤ καὶ ἀσύμβατα μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἱερέως, ἀλλὰ ἐδὼ ποὺ ἔχωμε καταντήσει, ὡς πρόσωπα καὶ ὡς πολῖτες, πρέπει νὰ ξαναθυμηθοῦμε καὶ πολὺ στὰ σοβαρά σκεφτοῦμε τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου:

«Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνησυχῆ γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἔθνος μας εἶναι ὁμολογία, γιατὶ ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο. Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ». Ἁγίου Παϊσίου. ΛΟΓΟΙ Β΄. Ἐκδ. Ἱερὸν ἡσυχ. Εὐαγγ. Ἱωανν. Θεολ. Σουρωτή Θες/κης. 1999. σελ22

 «Ὑπάρχει ἕνα πνεῦμα χλιαρό, καθόλου ἀνδρισμός. Χαλάσαμε τελείως! Πῶς μᾶς ἀνέχεται ὁ Θεός!» ὅ.π.29

Αγία Φιλοθέη η Αθηναία από τον π.Ανανία Κουστένη

https://youtu.be/4GR3MCCTpjo

 

Δεν θέλει το καλό σου…Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.

                                        

Όποιος σε φοβίζει, δεν θέλει το καλό σου.

Όποιος σε τρομοκρατεί, δεν θέλει το καλό σου.

Όποιος σε κατηγορεί, δεν θέλει το καλό σου.

Όποιος σε μειώνει, όποιος υποτιμά τη νοημοσύνη σου μπροστά στα μάτια σου, όποιος μειδιά σε κάθε σου σκέψη, σε κάθε σου λόγο, δεν θέλει το καλό σου.


Ακόμα και αν λέει ότι το κάνει για να σε προστατέψει. Ακόμα και αν λέει ότι σε νοιάζεται. Ακόμα και αν λέει ότι ενδιαφέρεται για σένα.

Όποιος σου περιορίζει την ελευθερία για το καλό σου, δεν θέλει το καλό σου.

Να είσαι σίγουρος.

Όταν ο ίδιος ο Θεός σε έπλασε ελεύθερο, ποιος άνθρωπος αλήθεια έχει το δικαίωμα αυτήν σου την ελευθερία να την περιορίσει;

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Πρέπει οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί νά προσεύχονται με το όνομα του Χριστού.Γέροντος 'Ιωσήφ του Ήσυχαστή

 

Κάθε αγωνιζόμενος Χριστιανός μέσα εις τόν κόσμον πού εξομολογείται εις τόν πνευματικόν του πατέρα καί κοινωνεί τό Σώμα καί τό Αίμα τοΰ Χριστού και  τηρεί τις εντολές τοΰ Θεού μπορεί νά χρησιμοποιεί την νοεράν προσευχήν" τό «Κύριε Ιησού Χριστέ, έλέησόν με».

Ή έξομολόγησις καί ή θεία κοινωνία δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις διά νά ένεργήση ή χάρις της νοεράς προσευχής. Ή κάθαρσις της ψυχής, πού επιτελείται διά τής Ιεράς έξομολογήσεως, θά καταστήση τήν ψυχήν δεκτικήν τής χάριτος τοΰ Αγίου Πνεύματος.

'Ανάλογα προς τήν κάθαρσιν τής ψυχής έρχεται καί ό φωτισμός τής χάριτος τοΰ 'Αγίου Πνεύματος. Τότε ή ψυχή ειρηνεύει, χαίρεται, αγωνίζεται με περισσότερη βία, με μεγαλύτερη διάκρισι.

'Αφού λοιπόν ή ψυχή σας ευρίσκεται εις αυτήν την κατάστασιν, ρίψετε αυτόν τόν εύλογημένον σπόρον εις τόν καλλιεργημένον τόπον τής ψυχής σας. 'Ανοίξετε τήν ψυχήν σας καί δεχθείτε την. Θά βλάστηση, θά άνθοφορήση καί θά καρποφορήση θαλερούς καρπούς, πού δεν σήπονται, άλλα εύωδιάζουν καί αποθηκεύονται εις τήν άποθήκην τοΰ Ουρανίου Πατρός.

Όταν προφορικά λέγετε τά ευλογημένα αυτά λόγια τής ευχής τό στόμα σας θά γλυκαίνεται, ή ψυχή σας θα χαίρεται καί θά είναι ώς δένδρον πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους των υδάτων καί δέν θά λείψουν ποτέ από αυτήν οί καρποί τοΰ 'Αγίου Πνεύματος: «6 καρπός τον Άγιου Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, άγαθωσννη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. ε', 22).

Από το βιββλίο Ό Γέροντας 'Ιωσήφ ό Ήσυχαστής, σελ. 16-17

Συνεχίζεται.....

Δημήτρης Νατσιός: Στὸν μακαριστὸ Γέροντα Χρυσόστομο...

Ὄχι, δὲν εἶναι λάθος γραμμένη ἡ λέξη. «Μαναστήρια» ὀνόμαζε ὁ λαὸς τὶς ἱερὲς μονὲς τοῦ Γένους. Στὸ βιβλίο τοῦ Χρήστου Χρηστοβασίλη (1862-1937), γιὰ τὸν ὁποῖο ὅπως προσφυῶς γράφτηκε, «ἴσως δὲν ἦταν λόγιος ἀλλὰ κλεφταρματολός», μὲ τίτλο «Ἡρωικὰ διηγήματα», διαβάζουμε γιὰ τὶς τελευταῖες ὁρμήνειες τοῦ βαριοπληγωμένου μετὰ ἀπὸ μάχη μὲ τοὺς Τούρκους, Ἀητόγιαννου, τοῦ τιμημένου καὶ ξακουσμένου ἀρχηγοῦ, «πούχε ἑξῆντα χρόνια Κλέφτης καὶ δώδεκα πληγὲς στὸ κορμί του». Ξεψυχᾷ ὁ γερο-καπετάνιος, στὸ μοναστήρι τοῦ Άι-Λιά, ἀετοφωλιὰ τῆς Παναγίας στὴν Πίνδο.

«Ἔχω κι ἄλλο ἕνα σᾶς πῶ καὶ νὰ σᾶς παρακαλέσω. Νὰ βοηθᾶτε τὰ μαναστήρια ὅσο μπορεῖτε. Χωρὶς αὐτὰ τὰ μαναστήρια δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ζήσει ἡ Κλεφτουριὰ ποὺ λευτέρωσε τὴν Ἑλλάδα! Νὰ κόβετε ἀπὸ τὴν χαψιά σας καὶ νὰ δίνετε στὰ μαναστήρια. Δὲν ἔχω ἄλλο τίποτε νὰ σᾶς πῶ. Σχωράτε με κι ὁ Θεὸς σχωρέσ᾿ σας». (σελ. 223).

Γράφω τὸ παρὸν κείμενο μὲ πολλὴ συγκίνηση. Πρόσφατα ἐκοιμήθῃ ἐν Κυρίῳ ἕνας ἀετὸς τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, πατὴρ Χρυσόστομος. Ὁ μακαριστὸς Γέροντας, εἶχε ἱδρύσει, ἦταν κτήτωρ, ὄχι μιᾶς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἀλλὰ ἵδρυσε καὶ ἔκτισε ἕνα «μαναστήρι». Τὸ μαναστήρι τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ποὺ στέκει μάνα καὶ ἐλπίδα καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Κιλκίς, καὶ τῆς πατρίδος, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Μὲ περιέβαλε μὲ τὴν ἀγάπη του - κι ἂς μοῦ συγχωρεθεῖ τὸ πρῶτο πρόσωπο - μὲ τιμοῦσε μὲ τὴν φιλία του, μὲ στήριζε, μὲ συμβούλευε. Ἀνέβαινα τὸ ὄρος Πάϊκο, στὸ μαναστήρι του, μὲ πολλὴ χαρά, γιατί ἤξερα ὅτι θὰ συναντήσω ἕναν πνευματικὸ πατέρα, ἕναν λεβεντάνθρωπο, ἕναν ἀρχοντικό, προσηνῆ, φιλότιμο, ἀκέραιο καὶ ἀσυμβίβαστο μὲ τὴν περιρρέουσα ἀσχήμια, ἡγούμενο. (Ἀρχοντιὰ καὶ φιλότιμο ποὺ συναντᾷς σ᾿ ὅλη τὴν ἐκλεκτὴ ἀδελφότητα τῆς μονῆς). «Δημήτριε, Δημήτριε, μᾶς ξέχασες...», καὶ τὸ πρόσωπο ἔλαμπε ἀπὸ καλοσύνη καὶ χαρὰ τοῦ ἀειμνήστου Γέροντα. Ἔσκυβα τὸ κεφάλι μὲ σεβασμὸ καὶ τὸν ἄκουγα, τὰ λόγια του, χρυσὰ σταλάγματα σοφίας καὶ σύνεσης.

Νουθεσίες πολυτίμητες, ἀπὸ ἕναν ἀληθινὸ ἀγωνιστὴ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος. Πραγματικὸς πατριδοφύλακας ὁ Γέροντας, ἀντίκριζε μὲ πολὺ πόνο καὶ ὀδύνη τὴν κατρακύλα μας. Ἀγωνιζόταν ἀνύστακτα μὲ τὰ ὅπλα του. Συνέδρια καὶ ἡμερίδες. Ὁμιλίες ἐπιφανῶν Ἑλλήνων. Ἐκδόσεις βιβλίων καὶ περιοδικῶν. Κατασκηνώσεις ποὺ ἐπιτελεῖται ἀγωγὴ ἐθνικῆς παιδείας καὶ ὀρθόδοξης βιοτῆς. Ἔργο πνευματικό, λίγο τὸ φανερό. Ἀφθονοπαρόχως τὸ κρυφό, τεράστιο, καὶ στὰ ἑκατοντάδες πνευματικοπαίδια του καὶ σὲ πολλοὺς ποὺ προσέτρεχαν ἀπελπισμένοι, καὶ εὕρισκαν στήριγμα καὶ παραμυθία, στὸ ἀκούραστο πετραχήλι του.

Παροιμιώδης ἡ προσφορά του σὲ ἐμπερίστατους ἀνθρώπους, ἡ ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης, ποὺ στόλιζε τὸν σπουδαῖο Γέροντα. «Μάνα», τὸ μοναστήρι του γιὰ πολὺ κόσμο, «μάνα» πνευματική, ἀλλὰ καὶ ὑλική. Ὅλα γιὰ τὸν συνάνθρωπο, τὴν πατρίδα, θυσία γιὰ τὴν ἄμωμο Πίστη τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν. Κρυστάλλινη ἡ ἄποψή του γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τοὺς «κρυφοδαγκανιάρηδες» ποὺ τὴν ὑποβλέπουν. Ἕνας «κλεφταρματολὸς» τοῦ Γένους ὁ μακαριστὸς Γέροντας μὲ ἦθος μακρυγιάννειο: «Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν Πατρίδα καὶ Θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θά ᾿νεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν».

Μὲ τίμησε με τὴν ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου μου. Μὲ δική του παρότρυνση καὶ μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν πατέρων τῆς μονῆς γιὰ τέσσερα χρόνια φιλοξενοῦνταν κείμενά μου στὸ περ. «ΑΦΥΠΝΙΣΗ», κείμενα ποὺ ἐκδόθηκαν σὲ βιβλίο μὲ τίτλο. «Τὰ ἄθεα γράμματα καὶ ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». Δοξάζω τὸν Θεὸ ποὺ διαβάζω στὸν πρόλογο τὰ ἀρωματισμένα λόγια του. Ἀπὸ τὶς πιὸ ἀκριβεῖς, εὔστοχες καὶ σοφὲς «διαγνώσεις» γιὰ τὴν Παιδεία.

«...Ἀνέκαθεν ἡ παιδεία μας εἶχε χαρακτῆρα χριστοκεντρικό. Πρώτιστος στόχος της ἦταν ἡ πνευματικὴ καλλιέργεια τοῦ νέου, ἀποσκοποῦσε δηλαδὴ νὰ ὁδηγήσει τὸν μαθητὴ στὴν ἀπαραίτητα αὐτογνωσία καὶ τελικὰ στὴν θεογνωσία, ποὺ εἶναι καὶ τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν ζητούμενο...

Σήμερα ὅμως ἡ Παιδεία ἔχει ἀλλοτριωθεῖ σὲ βαθμὸ ἐπικίνδυνο. Δεχόμενη θανάσιμα χτυπήματα μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες «ἀλλαγὲς» στὰ ἐκπαιδευτικὰ προγράμματά της ἔχει ὑποστεῖ μιὰ ἀνυπολόγιστη καταστροφή, ἀφοῦ ξένα κέντρα ἐξουσίας καὶ λήψεως ἀποφάσεων καθορίζουν καὶ αὐτὸ τὸ περιεχόμενο τῶν σχολικῶν βιβλίων! Τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἔθνους μας, ἡ Γλῶσσα, ἡ Ἱστορία, ἡ ὀρθόδοξη Πίστη πλήττονται ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια συστηματικὰ καὶ συνειδητὰ ἀπὸ φανεροὺς καὶ κυρίως «ἀοράτους» ἐχθρούς...

Καθημερινῶς μιὰ τραγωδία, μὲ ἀνυπολόγιστες συνέπειες συντελεῖται στὰ σχολεῖα μας. Δυστυχῶς, ὅμως, φαίνεται ὅτι δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει οὔτε καὶ ἀποτιμήσει ἀκόμη τὸ μέγεθος αὐτῆς τῆς συντελούμενης ἐθνικῆς καταστροφῆς.! Χρόνια τώρα ἄσπονδοι ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπιχειροῦν συστηματικὰ νὰ γκρεμίσουν μέσα ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν νέων μας, καθετὶ ποὺ θυμίζει Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα, νὰ ἀποσυνδέσουν τοὺς μαθητὲς ἀπὸ τὴν δισχιλιετῆ ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ παράδοση τοῦ ἔθνους. Μὲ προμελετημένες κινήσεις καὶ καταχθόνια σχέδια, ποὺ ἔχουν ἐξυφάνει ἀπὸ καιρό, ἐργάζονται ἐπιμελῶς ἐπιζητῶντας ἠθική, πνευματικὴ καὶ ἐθνικὴ ἐξόντωση τῶν ἑλληνοπαίδων. Καί, ἐν πολλοῖς, δυστυχῶς, τὸ ἔχουν καταφέρει! Δύο γενεὲς Ἑλλήνων μαθητῶν ἔχουν ἀποφοιτήσει ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἄγευστοι ἐντελῶς ἀληθινῆς παιδείας, παραμένοντας ἐσαεὶ τυφλοὶ πνευματικὰ καὶ γλωσσικὰ νήπιοι.

Χιλιάδες ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἔχουν ὁδηγηθεῖ ἤδη στὴν ἀποχαύνωση καὶ τὴν λήθη. Εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν αὔριο - ὅταν κληθοῦν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τοὺς ἐξέθρεψαν - τὶς ὀρδὲς τῶν Γενιτσάρων. Βιώνουμε μὲ ὀδύνη καὶ φρίκη ἐδῶ καὶ τὸν πνευματικὸ αὐτὸ ἐξανδραποδισμὸ τοῦ Γένους. Τὰ διαβρωτικὰ σημάδια αὐτῆς τῆς βαθιᾶς πνευματικῆς κρίσης, ἤδη πρὸ πολλοῦ ψηλαφητὰ καὶ εὐδιάκριτα, διαγράφουν δυστυχῶς ἕνα δυσοίωνο καὶ ποῦ ζοφερὸ γιὰ τὴν πατρίδα μας μέλλον...

Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἀντιδράσουμε! Τὸ Κρυφὸ Σχολειὸ εἶναι πεπρωμένο, φαίνεται, νὰ ξαναζήσει στὶς μέρες μας. Ὁ καθένας μας μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνα Κρυφὸ Σχολειὸ ἤ, στὴν ἀνάγκη, νὰ γίνει ὁ ἴδιος ἕνα Κρυφὸ Σχολειό!...Αὐτὴ εἶναι ἡ λύση ὅπως μας τὴν δίδαξαν οἱ ἡρωικοὶ πρόγονοί μας......».

Λόγος εὐθύς, ἀσυμβίβαστος, ἔντιμος, ἔμπονος. Λόγος μὲ διαγνωστικὴ τόλμη, λεβέντικος, ὅπως ἦταν ὅλος ὁ ἱερατικός του βίος. Αὐτὸς ἦταν ἤ, μᾶλλον, εἶναι ὁ μακαριστὸς Γέροντας Χρυσόστομος. («Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ»). Καὶ δανειζόμενος κάτι ἀπὸ τὸν Παπαδιαμάντη: «Ἀπῆλθε ἤδη νὰ ἀναπαυθεῖ, ἐκ τῶν τοσούτων παλαισμάτων, ὁ γεραρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους μας ἀγωνιστής. Τελέσας τὸν δρόμον καὶ τὸν καλὸν ἀγῶνα ἀπεδήμησε πρὸς τὸν ἀθλοθέτην καὶ βραβευτὴν Χριστόν». Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀγαπημένου μας Γέροντα Χρυσοστόμου, νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς