Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Β ΄Νηστειῶν (Γρηγ. Παλαμᾶ) ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Μάρκ. 2, 1-12

ΒΟΗΘΕΙΑ!

«Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν

φέροντες, αἱρόμενον ὑπὸ τεσσάρων»

(Μάρκ. 2, 3)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ τῆς σημερινῆς Κυριακῆς εἶνε ἡ ἱστορία ἑνὸς ἀνθρώπου.

Σὲ μιὰ πόλι τῆς ἁγίας γῆς, τὴν Καπερναούμ, ποὺ ἦταν κτισμένη στὴν παραλία τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, ζοῦσε ἕνας νέος. Ἐργαζόταν, περπατοῦσε, πήγαινε ὅπου ἤθελε, ἔκανε συντροφιὰ μὲ ἄλλους νέους, ἔτρωγε, ἔπινε, διασκέδαζε. Χαιρόταν τὴ ζωή του. Φαίνεται ὅμως, πὼς ὁ νέος αὐτὸς δὲν πρόσεξε. Ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι στὴν ἡλικία τῆς νεότητος, παρασύρθηκε στὸ κακὸ καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλʼ οἱ ἁμαρτίες ποὺ κάνουν οἱ νέοι δὲν μένουν πάντοτε ἀτιμώρητες. Οἱ σαρκικὲς ἰδίως ἁμαρτίες ἔχουν συνέπειες στὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ νέοι ποὺ κυλιοῦνται μέσα στὸ βόρβορο τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων φθείρουν τὴν ὑγεία τους, προσβάλλονται ἀπὸ ἀσθένειες καὶ δὲν εἶνε λίγα τὰ παραδείγματα νέων, ποὺ κατάντησαν σωματικὰ ἐρείπια καὶ τώρα φιλοξενοῦνται σὲ κάποια γωνιὰ τῶν νοσοκομείων τῶν ἀνιάτων σοσημάτων...

Δυστυχισμένοι νέοι! Γλυκειὰ σᾶς φαίνεται ἡ ἁμαρτία, ἀλλʼ εἶνε θανατηφόρα. Μέλι στὴν ἀρχή, φαρμάκι στὸ τέλος.

* * *

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Β΄ Νηστειῶν (Γρηγ. Παλαμᾶ) ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Γρηγ. Παλαμᾶ)

Ἑβρ. 1, 10 – 2, 3

Ὑπεράνω ὅλων ὁ Χριστὸς

«Αὐτοὶ (οἱ οὐρανοὶ) ἀπολοῦνται,

σὺ δὲ διαμένεις˙... σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ,

καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι»

(Ἑβρ. 1, 11-12)

ΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, ζοῦμε μέσα σʼ ἕνα ὄμορφο κόσμο. Ὁ ὄμορφος αὐτὸς κόσμος, ποὺ βλέπουμε κι ἀπολαμβάνουμε, εἶνε ἕνα θαυμάσιο πανόραμα. Εἶνε, καὶ τί δὲν εἶνε! Εἶνε οἱ κάμποι καὶ τὰ βουνά. Εἶνε οἱ ποταμοί, οἱ λίμνες καὶ οἱ θάλασσες. Εἶνε τὰ φυτά, τὰ ἄνθη, τὰ δέντρα. Εἶνε τὰ ψάρια, τὰ πουλιά, τὰ ζῷα. Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτά, δηλαδὴ τὰ δέντρα, τὰ πουλιὰ καὶ τὰ ζῷα, περιέχει χιλιάδες εἴδη. Ἄν πάρουμε π.χ. τὰ πουλιά, θὰ δοῦμε ὅτι εἶνε μιὰ θαυμαστὴ ποικιλία, ὤ πόσα εἴδη ἀπὸ τὸ σπουργίτη μέχρι τὸν ἀετό! Τὰ διάφορα εἴδη τῶν πουλιῶν διακρίνονται μεταξύ τους ἀπὸ τὴ φωνή, τὸ χρῶμα, τὸ ῥάμφος, τὸ πέταγμα, τὸ μέρος ποὺ χτίζουν τὶς φωλιές τους, τὶς συνήθειές τους, τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς καὶ ἄλλα. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὰ ἄλλα ζῷα, μὲ τὰ φυτά, μὲ τὰ ἄνθη, μὲ τὰ δέντρα. Ὅλα δὲ εἶνε κατασκευασμένα μὲ τέτοια τελειότητα, ποὺ τὰ θαυμάζουν καὶ οἱ πιὸ μεγάλοι ἐπιστήμονες. Τὸ καθένα εἶνε καὶ ἕνα ἐργοστάσιο ποὺ ἐργάζεται μὲ ἀκρίβεια θαυμαστή. Τί εἶνε π.χ. ἕνα ἀηδόνι, ποὺ τὸ περιμένουμε νὰ κελαηδήσῃ τὴν ἄνοιξι; Ἄν τὸ ζυγίσουμε, δὲν θὰ εἶνε παραπάνω ἀπὸ 30 γραμμάρια. Καὶ ὅμως ἡ ἐἐλάχιστη αὐτὴ ποσότητα ὕλης εἶνε μιὰ μικρὴ μηχανή˙ μηχανὴ ὄχι νεκρή, ἀλλὰ ζωντανή, μηχανὴ ποὺ ἔχει ὅλα ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ κινῆται καὶ νὰ ἐργάζεται. Ἔχει ἐπίσης στὸ λάρυγγά του κάτι λεπτὲς χορδές, ποὺ ὅταν τὶς παίζῃ σὲ μαγεύει. Εἶνε σὰν νʼ ἀκοῦς μιὰ κιθάρα – τί λέω – σὰν νὰ παίζῃ μιὰ ὀρχήστρα ἀπὸ διάφορα ὄργανα. Κανένας μουσικὸς δὲν φτάνει τὴ μουσική του.

Καὶ ἐρωτῶ˙ Εἶνε δυνατὸν αὐτὰ ποὺ βλέπουμε ἐδῶ στὴ γῆ νὰ εἶνε τυχαῖα; Ποιός ἔκανε τὴν ὕλη; Ποιός τὴ ζύμωσε γιὰ νὰ πάρῃ διάφορα σχήματα; Ποιός ἔκρυψε μέσʼ στὴν ὕλη διάφορες ἰδιότητες καὶ δυνάμεις; Ποιός σὲ ἕνα μόριο ὕλης ἔκλεισε μιὰ τέτοια τεράστια δύναμι, ποὺ ἄν ἐλευθερωθῇ μπορεῖ νὰ κινήσῃ χιλιάδες βαγόνια καὶ καράβια; Ποιός δίδαξε μουσικὴ ατὸ ἀηδόνι; Ποιός δίδαξε στὴ μέλισσα νὰ χτίζῃ τὶς κυρῆθρες της μὲ τέτοια σοφία, σὰν νὰ εἶνε ἐπιστήμων μηχανικὸς καὶ ἀρχιτέκτων; Ποιός δίδαξε τὸ μυρμήγκι νὰ κάνῃ τὶς ὑπόγειες κατοικίες καὶ νὰ ἐργάζεται σὰν μιὰ ὠργανωμένη κοινωνία; Ποιός; Μιὰ εἶνε ἡ λογικὴ ἀπάντησι˙ Ο ΘΕΟΣ!

* * *

Β' Στάση Χαιρετισμῶν πρὸς τὴν Θεοτόκο, Προϊσταμένου τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου

https://youtu.be/NHFSs1GkT4A

 Παρακολουθεῖστε τὴν Β' Στάση Χαιρετισμῶν πρὸς τὴν Θεοτόκο ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ Παναγίας Ἐλεούσας, στὴν Κοινότητα Κοράκου τῆς Μητροπολιτικής Περιφερείας Μόρφου, προϊσταμένου τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου

Η αξία των χαιρετισμών, του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Μαρτυρία κυρίας Άννας Καραΐσκου Στίκα από τη Βέροια.

«Είμαι τριάντα χρόνια παντρεμένη και έζησα εικοσιέξι χρόνια με την πεθερά μου στο ίδιο σπίτι. Πέρασα πολύ δύσκολα γιατί τα τελευταία πέντε έτη ήταν κατάκοιτη. Ήμουν και εργαζομένη. Και όταν γύριζα στο σπίτι έβρισκα την πεθερά μου λερωμένη, και το σπίτι άνω κάτω που βρωμούσε.

Το πρώτο καιρό που μύριζε το σπίτι δεν ήθελα να έρχεται κανείς σ’ αυτό. Απ’ τη στιγμή που με την βοήθεια του πνευματικού μου, δεν το έβλεπε σαν αγγαρεία αλλά σαν ευλογία, έπαψε να μου μυρίζει το σπίτι. Έβαζα με τον λογισμόν μου, ότι υπηρετώ τον ίδιο τον Χριστό. Μια φορά που είχα λογισμούς και γόγγυσα τότε αισθάνθηκα και πάλι την ίδια δυσωδία και βρώμα.

Ένα βράδυ ήμουν μόνη μου στο σπίτι και η πεθερά στο δωμάτιό της, κατάκοιτη. Πήγα να δω τι κάνει και βλέπω να έχει λερώσει τα πάντα, σεντόνια, κουρτίνες, χαλιά. Ενώ κανονικά έπρεπε να βρωμάνε, ένοιωσα μια ευωδία που δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ, και μια γαλήνη μέσα μου για αρκετή ώρα μέχρι που καθάρισα την πεθερά μου.

Απ’ την ημέρα που ένοιωσα την ευωδία μέχρι που εκοιμήθη, κάθε φορά που έπρεπε να την καθαρίσω και να της κάνω μπάνιο, ένοιωθα μέσα μου μια γαλήνη, μια ηρεμία και δεν μου μύριζε απολύτως τίποτα».

Σας διάβασα αυτήν την μαρτυρία την οποία βρήκα σε ένα βιβλίο γραμμένη, αλλά ενθυμήθην εγώ, πολλές τέτοιες όμοιες περιπτώσεις, πολλές και αρκετές, στα σαράντα οκτώ, σαράντα εννιά χρόνια που είμαι κληρικός. Ενθυμούμαι μάλιστα τα παλιά εκείνα χρόνια που δεν υπήρχαν τα μέσα και οι ευκολίες και τα χαρτοβάμβακα, πόσο εταλαιπωρούντο ορισμένες νύφες ή και κόρες, και σε μια συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα και μια ανιψιά, οι οποίες για χρόνια πολλά, επεριποιούντο τέτοιου είδους καταστάσεις. Η βρώμα να απλώνεται όχι μόνο μέσα στο σπίτι και να μυρίζουν τα πάντα αλλά και έξω από αυτό. Αλλά όμως, η αυταπάρνησις, η αγάπη…

Χρόνια πολλά Ελλάδα!!

 

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Ομιλία στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Πάλι σήμερα έχουμε χαρμόσυνες ειδήσεις, πάλι έχουμε μηνύματα ελευθερίας, πάλι έχουμε μια ανάκληση από την πτώση και μια επάνοδο στη ζωή, μια υπόσχεση ευφροσύνης και μια απαλλαγή από τη δουλεία. Ένας άγγελος συνομιλεί με την Παρθένο, για να μην ξαναμιλήσει ο διάβολος με γυναίκα.

Λέει η Γραφή· «Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ στάλθηκε από τον Θεό ο άγγελος Γαβριήλ σε μια παρθένο, που ήταν μνηστευμένη με έναν άνδρα». Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να αποκαλύψει την παγκόσμια σωτηρία των ανθρώπων. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, να φέρει στον Αδάμ τη βέβαιη αποκατάστασή του. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, στην παρθένο, για να μεταβάλει την ατιμία του γυναικείου φίλου σε τιμή. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να προετοιμάσει τον νυμφικό θάλαμο, ώστε να είναι αντάξιος για τον αμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να συντελέσει να νυμφευθεί το πλάσμα με τον πλάστη. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, στο έμψυχο παλάτι του βασιλιά των αγγέλων. Στάλθηκε ο Γαβριήλ στην παρθένο που ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ, αλλά που προοριζόταν για τον Ιησού, τον Υιό του Θεού. Στάλθηκε ο ασώματος δούλος σε αμόλυντη παρθένο. Στάλθηκε ο χωρίς αμαρτίες σ’ αυτήν που δεν θα γνώριζε τη φθορά. Στάλθηκε ο λύχνος, για να αναγγείλει τον ήλιο της δικαιοσύνης. Στάλθηκε ο όρθρος, που έρχεται πριν από το φως της ημέρας. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να διαλαλήσει αυτόν που βρίσκεται στους κόλπους του Πατέρα και στην αγκαλιά της μητέρας. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να δείξει αυτόν που κάθεται σε θρόνο αλλά και σε σπηλιά. Στάλθηκε ένας στρατιώτης, για να διατυμπανίσει το μυστήριο του μεγάλου βασιλιά. Χαρακτηρίζω μυστήριο αυτό που γίνεται κατανοητό με την πίστη και δεν εξερευνάται με τη φιλομάθεια, πρόκειται για μυστήριο που είναι άξιο προσκυνήσεως και όχι σχολαστικής εξετάσεως, δηλαδή για μυστήριο που είναι αντικείμενο θεολογικής έρευνας και όχι για κάτι που υπόκειται σε ακριβή μέτρηση.

«Τον έκτο μήνα στάλθηκε ο Γαβριήλ στην παρθένο». Ποιόν έκτο μήνα; Ποιόν; Από τότε που η Ελισάβετ δέχθηκε το χαρμόσυνο μήνυμα, από τότε που συνέλαβε τον Ιωάννη. Από πού το συμπεραίνουμε αυτό; Το αποκαλύπτει ο ίδιος ο αρχάγγελος όταν λέει στην Παρθένο· «να, η Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβε γιο στα γεράματα της. Κι αυτός είναι ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης της, αυτής που θεωρούνταν στείρα». Ο έκτος μήνας λοιπόν είναι ο έκτος μήνας από τη σύλληψη του Ιωάννη. Έπρεπε λοιπόν ο στρατιώτης να φθάσει πρώτος, έπρεπε ο ακόλουθος να προηγηθεί, έπρεπε να προπορευθεί αυτός που θα αποκάλυπτε τη δεσποτική παρουσία.

«Τον έκτο μήνα στάλθηκε ο άγγελος Γαβριήλ στην Παρθένο, που ήταν αρραβωνιασμένη με έναν άνδρα», αρραβωνιασμένη όχι παντρεμένη· αρραβωνιασμένη, αλλά άθικτη. Γιατί ήταν αρραβωνιασμένη; Για να μη μάθει πολύ γρήγορα ο διάβολος το μυστήριο. Για το ότι επρόκειτο διά μέσου παρθένου να έλθει ο Βασιλιάς, αυτό το γνώριζε ο πονηρός, γιατί είχε ακούσει τις προφητείες του Ησαΐα που έλεγαν· « Να, θα συλλάβει η παρθένος και θα γεννήσει γιο». Κάθε φορά λοιπόν, όπως είναι φυσικό, εξέταζε ό,τι αναφερόταν στην παρθένο, ώστε όταν αντιληφθεί ότι ολοκληρώνεται αυτό το μυστήριο, να προετοιμάσει τις κατηγορίες του. Γι αυτό ο Δεσπότης ήλθε στη γη διά μέσου αρραβωνιασμένης, για να ξεγελάσει δηλαδή τον πονηρό, αφού αυτή όντας αρραβωνιασμένη εξασφάλιζε αυτό.

Τριωδίου Θησαύρισμα

 

Τῆς μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον, 

τὰς τῶν παθῶν μου εἰσόδους ἀπόκλεισον, 

ὁ Λῃστῇ τὴν εἴσοδον δείξας εὐεπίβατον, 

τοῦ Παραδείσου Χριστέ, 

τῇ σῇ Σταυρώσει,

 ἵνα δοξάζω τὴν σὴν ἀγαθότητα.

(Τετάρτη Β Εβδομάδας νηστειών)

Παρακαταθήκη μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη για την εποποιία του 1821.

https://youtu.be/r8rEPTfO7uw

 

Πίστις, Παρτίδα, Γλώσσα, Ιστορία, πολεμούνται καί παραθεωρούνται, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

199-α
Τό κήρυγμα τής 25ης Μαρτίου 2007.

Σήμερα χριστιανοί μου εικοσιπέντε Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι ημέρα διπλής γιορτής, θρησκευτικής και εθνικής.Έτσι κάθε χρόνο τέτοια μέρα, πρέπει να φρεσκάρεται λίγο η μνήμη μας, για να μας υπενθυμίζει ότι η επανάστασις του 1821, δεν ήταν μια απλή ταξική πάλη, όπως την θέλουν οι ψευτοκουλουριάρηδες, αλλά εθνική υπόθεσις, εθνεγερσία, υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Κι εμείς οι μεγάλοι, που μάθαμε κάποια ιστορία στα σχολεία μας, πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά μας, και να τους μάθουμε την Ελληνική μας ιστορία, αφού τα ιστορικά βιβλία των σχολείων μας, παραχαράσσουν ή παραβλέπουν τους αγώνες όλων εκείνων των ηρώων για την ελευθερία.

«Ελευθερία ή θάνατος, ήταν το σύνθημά τους, για την πίστη του Χριστού την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία, έλεγε τότε ένα ποίημα.

Στη σημαία και στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου αδιαιρέτου Τριάδος έδωσαν τον όρκο τους όλοι οι Έλληνες και πρώτα οι οπλαρχηγοί.

Αγνοούν τα παιδιά μας ποιοι ήσαν ο Κολοκοτρώνης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Τζαβέλας, ο Ανδρούτσος, ο Κανάρης, ο Μιαούλης, ο Καραϊσκάκης, οι Σουλιώτες, το Κούγκι με τον μοναχό τον Σαμουήλ, ο Ζαϊμης, ο χορός του Ζαλόγγου, ο Αθανάσιος Διάκος, και εκατοντάδες άλλοι οπλαρχηγοί, με χιλιάδες Έλληνες νεκρούς, που μας χάρισαν την Ελευθερία.

Υπήρξαν και άλλοι πολλοί που προηγήθησαν στα παλαιότερα χρόνια, από τοπικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, που επνίγησαν όλες όμως μέσα στο αίμα, όπως συνέβη αυτή με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τον Ιερό Λόχο.

Προηγήθηκε της εθνεγερσίας ο μεγάλος ποιητής Ρήγας Φεραίος, όπως και ο μεγαλύτερος εξ όλων, ο εθναπόστολος, και ιερομάρτυς Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ένας μεγάλος Γάλλος ιστορικός, ο Κάρολος Ντίλ, εκείνης της εποχής, έγραψε ότι αν δεν υπήρχε αυτός ο παπακαλόγερος, όλοι οι Έλληνες θα φορούσαν σήμερα φέσι.

Και τι λένε σήμερα τα σχολικά μας βιβλία, για τη μεγάλη αυτή μορφή του Γένους, που ήτο και συγχρόνως και προφητική και αγία; Τίποτα, ή μια λέξη.

Δεν μας ενδιαφέρει, δεν με ενδιαφέρει, αν με χαρακτηρίσουν εθνικιστή, όχι.

Είμαι Έλληνας παπάς, που τιμά την Ιστορία, τους αγώνες, και τους ήρωες της Επαναστάσεως του 1821, χάριν των οποίων σήμερα είμεθα ελεύθερο κράτος, είναι η Ελλάδα μας, τα τελευταία μάλιστα ειδικά δεκαπέντε χρόνια, παραγίνεται μια προσπάθεια για να μειωθεί η Εθνική μας συνείδηση, απ’ τις σκοτεινές ασφαλώς δυνάμεις.

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ. Δημητρίου Π. Ρίζου, Δρ Θεολογίας

 

Τὸ πρῶτο μέρος τοῦ Τριῳδίου τὸ ἀποτελοῦν οἱ τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες.

Ἡ πρώτη ἀρχίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἔχει τὸ χαρακτηριστικὸ τῆς καταλύσεως ὅλων τῶν τροφῶν καὶ τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευή, δηλαδὴ ἑβδομάδα καταλύσιμη εἰς πάντα. Αὐτὰ ὡς πρὸς τὸ φαγητό. Ὅμως τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι τὴν πρώτη ἡμέρα τοῦ Τριῳδίου βάζομε τὴν βάσι καὶ τὸ θεμέλιο γιὰ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ Τριῳδίου, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ ὅλου τοῦ βίου ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ βάσι καὶ στέρεο θεμέλιο εἶναι ἡ Ταπείνωσις. «Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν». Ξεκινᾶμε τὸ Τριώδιο καὶ ἀκοῦμε τὸ πρῶτο εὐαγγελικὸ μήνυμα μέσα ἀπὸ τὴν παραβολὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου.

Τὴν προσευχὴ τοῦ καυχησιάρη καὶ ὑπερήφανου Φαρισαίου, ποὺ ἀραδιάζει τὰ καλὰ ποὺ κάνει, καὶ περιφρονεῖ τὸν ἁμαρτωλὸ Τελώνη, ὁ Θεὸς τὴν ἀπέρριψε, δὲν τὴν δέχθηκε. Ὅμως δέχθηκε τὴν προσευχὴ τοῦ Τελώνου, ποὺ αἰσθανόμενος τὴν ἁμαρτία του, δὲν τολμοῦσε οὔτε νὰ κοιτάξη πρὸς τὸν οὐρανό, ἀλλὰ σκυμμένος κτυπάει τὸ στῆθος του καὶ ζητάει ταπεινά, ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς του τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ζητάει νὰ συγχωρήση ὁ Θεὸς τὰ ἁμαρτήματά του. Αὐτὸς δικαιώθηκε. Αὐτὸν ἄκουσε ὁ Θεός.

Χωρὶς τὴν ταπείνωσι, ὅσα καλὰ καὶ ἂν κάνωμε, χάνουν τὴν ἀξία τους καὶ δὲν τὰ λογαριάζει ὁ Θεός. Τοῦ ταπεινοῦ τὸ ἕνα δάκρυ καὶ ἡ σύντομη προσευχὴ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴν καρδιά του φθάνουν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς βλέπει καὶ δίνει τὴν χάρι του.

 

Ο ρόλος γνωστών και αγνώστων Ελληνίδων στην ελληνική επανάσταση του 1821

Ο ρόλος γνωστών και αγνώστων Ελληνίδων*

Λίτσα Νικολάου-Σμοκοβίτη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας

Η επέτειος του 1821, κορυφαία στο εθνικό μας εορτολόγιο, μας καλεί κι εφέτος να εκπληρώσουμε το διπλό μας χρέος: χρέος της καρδιάς και του νου. Μας καλεί να καταθέσουμε ευλαβικά την ευγνωμοσύνη μας στη μνήμη όλων εκείνων, γνωστών και άγνωστων ανδρών και γυναικών, που με το έργο και τη θυσία τους ξανάφεραν τον ελληνισμό στο προσκήνιο της ιστορίας. Ακόμη, μας ζητεί να συνειδητοποιήσουμε το νόημα του ανεπανάληπτου αυτού εθνικού αγώνα, αναζητώντας και προσδιορίζοντας τη θέση και τη σημασία του στην ιστορική πορεία του έθνους.

Επισκοπώντας το μεγάλο εκείνο εθνικό γεγονός, διαπιστώνουμε κατ’ αρχήν ότι είναι εξωπραγματική οποιαδήποτε αβασάνιστη ένταξη του ’21 σε δογματικά σχήματα. Ο αγωνιστικός παλμός συγκλόνισε βαθιά ολόκληρο τον ελληνισμό και άγγιξε κάθε νεοελληνική ψυχή πέρα από ταξικές διαφορές και πικρίες. Τό όραμα της λευτεριάς είχε λάμψει στα μάτια των κλεφτών και των αρματωλών. Από τη λάμψη αυτή φωτίσθηκε και η γυναίκα, η Ελληνίδα της σκλαβιάς, που παραστέκει στον αγώνα των αντρών. Μέσα της αναδύεται πια εκείνο το διαφορετικό της ψυχής περιεχόμενο, η υπερήφανη συνείδηση της λευτεριάς του άτομου. Η φλογερή διακήρυξη του Ρήγα, σαν εγερτήριο σάλπισμα, ερχόταν να σημάνει το συναγερμό της Λευτεριάς σ’ όλους τους λαούς και να διακηρύξει την ιερότητα των απελευ­θερωτικών σκοπών ενός λαού που είχε ορκιστεί να συντρίψει τις αλυσίδες και να καταλύσει την τυραννία του Σουλτάνου.

Συνήθως εξαίρονται οι αγώνες και οι προσωπικότητες ηρωικών ανδρών στην υπόθεση της Ελευθερίας και έχει σχεδόν ταυτιστεί στη συνείδηση των Ελλήνων ο Αγώνας με την παρουσία ανδρών ­αγωνιστών, ανδρών ­ γεν­ναίων, ηρώων ­παλικαριών, που με τους τίμιους αγώνες τους, τη θυσία τους και την πίστη­ στην ελευθερία μας έδωσαν σήμερα το δικαίωμα να ζούμε ελεύθερα. Εύλογα όμως τίθεται το ερώτημα όσον άφορα τις γυναίκες. Η γυναίκα απουσίαζε από τον Αγώνα αυτό; Ποιά η θέση της και ποιός ο ρόλος της σ’ αυτόν; Ήταν ένας ρόλος δευτερεύων που δεν άξιζε να απασχολήσει ιδιαίτερα την Ιστορία; Γιατί βέβαια δεν υπήρχε κανένας λόγος να παρα­σιωπάται ο ρόλος της γυναίκας στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του Αγώνα για την ελευθερία από τους ιστορικούς μας. Ήταν ένας ρόλος ενσυ­νείδητος; Μπορούσε εκείνη την εποχή η γυναίκα να έχει συνείδηση της θέσης και της αποστολής της σε μια ιστορική πραγματικότητα που σε λίγο θα τέλειωνε για ν’ ανοίξει η αυλαία σε μια νέα κοινωνία του ελεύθερου Ελ­ληνικού έθνους; Ή μήπως, στο γενικότερο κοινωνικό κλίμα της υποτίμη­σης της γυναικείας παρουσίας σε όλους τους τομείς, παρασιωπήθηκε κάπως ενσυνείδητα και σκόπιμα; Ή συγκυρίες και τυχαίες περιστάσεις την έφεραν στο προσκήνιο του Αγώνα; Ήταν απλός επίκουρος του άνδρα και παρασκη­νιακός συντελεστής ή έδρασε ενεργά στο προσκήνιο της ιστορίας με αυτο­πεποίθηση και αυτοδυναμία και προσωπική εθνική υπερηφάνεια, ως πρωτο­πόρος με το παράδειγμά της;

Θεώρησα χρέος μου, ανταποκρινόμενη στην εντολή των Πρυτανικών Αρχών να εκφωνήσω τον πανηγυρικό της εθνικής επετείου, βοηθώντας έτσι να συνειδητοποιήσουμε μαζί την παρουσία του γυναικείου δυναμικού στην επαναστατική εκείνη περίοδο και να επισημάνουμε τη θέση και το ρόλο της Ελληνίδας γυναίκας στις κρίσιμες ημέρες του Αγώνα για την ελευθερία, την εθνική ταυτότητα και την αναβίωση του ελληνισμού.

Μαντώ Μαυρογένους

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)

 

Ζωντανά Τώρα: "Τα σίδερα ηθέλησα να σπάσω της δουλείας"

https://youtu.be/H4kAt5dbmB0

Κυριακή της Ορθοδοξίας

21 Μαρτίου 2021 18:00 Με τους Σάββα Καλεντερίδη με θέμα: Από τα Ορλωφικά στην Επανάσταση και την Απελευθέρωση. Δημήτρη Νατσιό με θέμα: Οι ήρωες του 21: διαχρονικά πρότυπα πίστεως και φιλοπατρίας. Συντονίζει ο Ανδρέας Μπλάνος Ζωντανά στο youtube Παραγωγή Ι. Ν. Αναλήψεως Διασταύρωση Ραφήνας

21/3/2021 Κατανυκτικός Ἑσπερινός, Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ

https://youtu.be/sjh0PmaNMLs

 

Τά τρία μέτωπα πολέμου εναντίον τής Ορθοδοξίας, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

                                       

Εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω.

Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι η μεγάλη ημέρα της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη στις νίκες της Εκκλησίας μας εναντίον όλων των εχθρών της και ιδιαιτέρως των εικονομάχων, που κατασπάραξαν το σώμα της περισσότερο από εκατό χρόνια.

Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, αναφέρεται στα ηρωικά κατορθώματα των δικαίων και των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Με όσα θαυμαστά μας περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, μας βάζει σιγά σιγά μέσα στην τραγική ατμόσφαιρα και των συγχρόνων πολέμων εναντίον της Ορθοδοξίας.

Έχουν ήδη ανοίξει αδελφοί μου οι φρικτές πύλες της Κολάσεως και ξεχύθηκαν οι δαιμονικές ακρίδες της, που δηλητηριάζουν και σκοτώνουν τις ψυχές των Ορθοδόξων χριστιανών.

Η λύσσα κατά της Εκκλησίας, των ιερέων και των θεσμών της είναι πρωτοφανής. Τα μέτωπα αυτού του πολέμου είναι κυρίως τρία:

Ο πρώτος πόλεμος προέρχεται από τις σκοτεινές δυνάμεις. Δεν είναι μόνον η αθεΐα, η απιστία, ο υλισμός, ο πιθηκισμός, η νεωτέρα ειδωλολατρία και λοιπά, αλλά κυρίως η μασονία, ο χιλιασμός και τα αποκρυφιστικά συστήματα.

Και η μεν μασονία πίσω απ’ την καρναβαλίστικη μάσκα της φιλανθρωπίας κρύβει και σκεπάζει μια δαιμονική θρησκεία με σκοτεινές τελετές τριάντα τριών βαθμών.

Ο δε χιλιασμός είναι σατανική οργάνωσις και όχι θρησκεία, που διευθύνεται από έναν φοβερά μεγάλο οικονομικό οργανισμό από το Μπρούκλιν της Αμερικής.

Οι ομάδες πάλι παραψυχολογίας, αστρολογίας, πνευματισμού, υπνωτισμού, μαγείας και αποκρυφιστικών συστημάτων είναι ατέλειωτες. Οι επίσημες οργανωμένες αποκρυφιστικές αυτές ομάδες, είναι περίπου εκατόν τριάντα, μόνον στην Αττική, αστρολόγοι δε μάγοι, μέντιουμ και λοιπά είναι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες.

Όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις είτε ενεργούν συλλογικά, είτε με την δύναμιν της εξουσίας και του χρήματος, έχουν κάμει μια θανάσιμη αγκαλιά που περισφίγγουν μεθοδικά και ύπουλα το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας διασύροντας την τιμήν των ιερέων και των επισκόπων της, χλευάζοντες τα μυστήρια και κοροϊδεύοντες την αγία μας πίστη. Δηλαδή επιδιώκουν τον εξευτελισμό και τον παραγκωνισμό της Ορθοδοξίας.

Πνευματικὰ Μηνύματα 2021,π. Συμεὼν Κραγιοπούλου (†)