π. Αθανάσιος Μυτιληναίος - Ομιλία στην Κυριακή ΙΓ' Λουκά

Ακούστε την ομιλία εδώ: https://youtu.be/c45ti7Z5JCA

                      Ομιλία του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου στην Κυριακή ΙΓ' Λουκά. Περί ἰδιοκτησίας

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου» ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ (Λκ 18,18-27) Δημητρίου Π.Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

 

Κάποιος ἄνθρωπος πλησίασε τὸν Ἰησοῦ μὲ διάθεσι νὰ τὸν πειράξη, καὶ τὸν ἐρώτησε˙ Διδάσκαλε ἀγαθέ, τὶ πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Τοῦ ἀπάντησε ὁ Ἰησοῦς˙ Γιατὶ μὲ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθὸς παρὰ μόνον ὁ Θεός. Τὶς ἐντολὲς τὶς γνωρίζεις˙ «μὴ μοιχεύσης, μὴ φονεύσης, μὴ κλέψης, μὴ ψευδομαρτυρήσης, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε˙ Ὅλα αὐτὰ τὰ τήρησα ἀπὸ τὰ νιάτα μου. Τὰ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ εἶπε˙ Τότε ἕνα ἀκόμα σοῦ λείπει˙ Ὅλα ὅσα ἔχεις πούλησέ τα καὶ μοίρασέ τα στοὺς πτωχούς, καὶ θὰ ἔχεις οὐράνιο θησαυρό, καὶ μετὰ ἀκολούθησέ με. Ἐκεῖνος μόλις τὰ ἄκουσε λυπήθηκε πάρα πολύ, διότι ἦταν πολὺ πλούσιος. Ὁ Ἰησοῦς, ὅταν τὸν εἶδε νὰ γίνεται περίλυπος, εἶπε˙ Πόσο δύσκολα μπαίνουν στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Διότι εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ περάση χοντρὸ σχοινὶ ἀπὸ τὴν τρὺπα βελόνας, παρὰ νὰ εἰσέλθη πλούσιος στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι τὸν ἄκουσαν εἶπαν˙ Καὶ τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθῆ; Καὶ ἀπάντησε˙ Ὅσα εἶναι ἀδύνατον νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, μποροῦν νὰ γίνουν ἀπὸ τὸν Θεό.

Υποθήκες πιστών και γενναίων αγωνιστών-Ρήγας Φεραίος, Δημητρίου Π.Ρίζου Δρ. Θεολογίας

 

Υποθήκες πιστών και γενναίων αγωνιστών,

τέκνων της Ελλάδος του 1821,

που τα έδωσαν όλα για την πίστη του Χριστού

και της πατρίδος την ελευθερία

Ο εθνεγέρτης Ρήγας Φεραίος  (1757-1798)

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-14. Φιλώντας τὸ χέρι τοῦ κλέφτη, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ.Τοπάλη

 

• Ἕνας ἀγαθότατος ἐρημίτης γειτόνευε μὲ κάποιον τεμπέλη μοναχό, ποὺ βαριόταν νὰ δουλέψει γιὰ νὰ ζήσει. Αὐτὸς ὁ τεμπέλης πήγαινε κρυφὰ στὴν καλύβη τοῦ γείτονα ἐρημίτη καὶ τοῦ ἔκλεβε τὰ πράγματα. Ὁ ἐρημίτης τὸ εἶχε καταλάβει, ἀλλὰ δὲν τοῦ ἔκανε ποτέ λόγο γι’ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα καὶ δὲν τὸν ἐπέπληττε.

«Γιὰ νὰ κάνει τέτοια πράξη», ἔλεγε μέσα του, «θὰ ἔχει πολλὴ ἀνάγκη ὁ ἀδελφός».

Ἔτσι παρηγοροῦσε τὸν ἑαυτό του ὁ ἀγαθὸς γέροντας. Δούλευε ὅμως σκληρὰ γιὰ νὰ καταφέρει νὰ ζήσει καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν διπλανὸ του. Στεροῦνταν πολλὲς φορὲς καὶ ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα, διότι ὁ κλέφτης περνώντας τον γιὰ κουτὸ εἶχε ἀποθρασυνθεῖ καὶ δὲν τοῦ ἄφηνε σχεδὸν οὔτε ψωμὶ γιὰ νὰ φάει. Ἔφτασε ἡ ὥρα νὰ κοιμηθεῖ ὁ ἐρημίτης καὶ οἱ ἀδελφοὶ τῆς σκήτης μαζεύτηκαν γύρω του νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ του. Ἦταν στὰ τελευταῖα του ὁ ἀγαθὸς αὐτὸς γέροντας καὶ προσευχόταν. Περίμενε τὸν θάνατό του. Τοῦ εἶχε πεῖ ὁ Θεὸς ὅτι θά πέθαινε ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ἀνάμεσά τους ὁ ἑτοιμοθάνατος εἶδε καὶ ἐκεῖνον τὸν γείτονὰ του, ποὺ τόσα χρόνια τὸν εἶχε κάνει νὰ ὑποφέρει μὲ τὶς κλεψιὲς του. Τοῦ ἔγνεψε καὶ τοῦ εἶπε νὰ πάει κοντά του. Ὅταν ἐκεῖνος πλησίασε πῆρε τὰ χέρια του μέσα στὰ δικά του κι ἄρχισε νὰ τοῦ τὰ φιλάει.

- «Εὐχαριστῶ» τοῦ ἔλεγε «εὐχαριστῶ τὰ χέρια αὐτά, ποὺ ἔγιναν ἀφορμὴ σήμερα νὰ βρῶ τὸν παράδεισο».

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΙΓ΄ Λουκά ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ'

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Ἐφ. 4, 1-7

 

Ἑνότης!

«...Σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ

Πνεύματος ἐν τῶ συνδέσμω τῆς εἰρήνης»

(Ἐφ. 4, 3)

 

ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, νὰ ἔχουμε ἑνότητα, μᾶς συμβουλεύει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Δηλαδή˙  ὅλοι μας νὰ ζοῦμε μονιασμένοι σὰν μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἔχει ἕνα πατέρα, τὸ Θεό.

Ἀλλὰ δυστυχῶς πόσο μακριὰ εἶνε ὁ κόσμος ἀπʼ αὐτὴ τὴν ἑνότητα! Χίλια κομμάτια εἶνε σήμερα ὁ κόσμος. Ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη; Ποῦ εἶνε ἡ εἰρήνη; Ποῦ εἶνε ἡ ἑνότης; Στὸν αἰῶνα ποὺ ζοῦμε δυὸ παγκόσμιοι πόλεμοι ἔγιναν. Τὰ ἔθνη διαιρέθησαν σὲ δυὸ μεγάλες παρατάξεις. Πόλεις καταστράφηκαν. Ἑκατομμύρια νεκροὶ καὶ τραυματίες. Ἑκατομμύρια χῆρες καὶ ὀρφανά. Ποτέ τόσο αἷμα καὶ τόσα δάκρυα δὲν χύθηκαν. Νὰ εἶνε τὰ τελευταῖα; Κοντεύουν νὰ περάσουν ἀπὸ τότε 30 χρόνια(*). Ἱδρύθηκε ἕνας παγκόσμιος ὀργανισμός, ὁ Ο.Η.Ε., μὲ σκοπὸ τὰ ἔθνη νὰ λύνουν τὶς διαφορές τους ὄχι πιὰ μὲ πόλεμο, ἀλλὰ μὲ μέσα εἰρηνικά, μὲ διαλόγους, συζητήσεις καὶ δικαία κρίσι ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἀλλʼ ὅμως ὁ διεθνὴς αὐτὸς ὀργανισμὸς διαρκῶς σείεται. Μέσα στὰ 30 χρόνια πόσες φωτιὲς πολέμων δὲν ἄναψαν σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου; Φωτιὲς ποὺ κινδύνευσε νὰ σκορπίσουν τὶς φλόγες τους σʼ ὅλο τὸν κόσμο καὶ νὰ ἔχουμε τὸν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Καὶ τώρα ποὺ μιλᾶμε ὑπάρχουν κράτη, ποὺ ἔχουν μεταξύ τους μῖσος μεγάλο, κρατοῦν στὰ ὅπλα στρατό, κάνουν ἐπιδρομὲς σὲ γειτονικὰ κράτη, σκοτώνουν καὶ σκοτώνονται, καὶ ὑπάρχει φόβος τὰ μίση τους νὰ γίνουν αἰτία ἄλλων πολέμων.

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-13. Τὸ καλύβι μας, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

 

K

άποτε ὁ ἀββᾶς Δανιὴλ καὶ ὁ ὑποτακτικὸς του περπατοῦσαν πολλὲς μέρες συνεχῶς μέσα στὴν ἔρημο. Ὁ νέος, κουρασμένος ἀπὸ τὴν μακρινὴὁδοιπορία, εἶπε μὲ κάποια δυσφορία:

-       «Πότε θὰ μείνουμε κι ἐμεῖς στὴ φτωχή μας καλύβη, γιὰ νὰ κάνουμε καμιὰ προσευχὴ, νὰ μιλήσουμε μὲ τὸν Θεό μας»;

Ὁ ἅγιος γέροντας, ποὺ ποτέ ἀπὸ τὸ νοῦ του δὲν ἔφευγε ἡ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ, ἀποκρίθηκε:

-       «Καὶ ποιός μᾶς ἐμποδίζει, παιδί μου, νὰ βλέπουμεκαὶ ἐδῶ ποὺ βρισκόμαστε τὸ Θεό; Ἐκεῖνος μᾶς περιβάλλει καὶ μέσα στὴν καλύβα μας καὶ ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἂν κατορθώσεις νὰ ἔχεις πάντοτε μπροστὰ στὰ μάτια σου τὸν Θεὸ εἴτε πλαγιάζεις νὰ κοιμηθεῖς, εἴτε σηκώνεσαι ἀπὸ τὸ στρῶμα, εἴτε ἀσχολεῖσαι μὲ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ σὲ πειράξει ὁ διάβολος, γιατὶ θὰ σὲ σκεπάζει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ».

Ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στὴν καθημερινότητα καὶ ἡ ἀδιάλειπτη προσευχὴ εἶναι ἡ σκέπη ποὺ φυλάγει καὶ εὐλογεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸ καθετί ποὺ κάνει. Συνήθως τρέχουμε γιὰ ὅλα καὶ μὲ τὶς δυνάμεις τῶν ποδιῶν μας γιὰ νὰ τὰ καταφέρουμε καὶ ἡ ἔνταση αὐτὴ ἐκδιώκει τὴν προσευχή. Ἄλλοτε ἀναβάλλουμε τὴν προσευχὴ γιὰ τὸ σπίτι στὶς καθιερωμένες ὧρες τοῦ πρωινοῦ καὶ τοῦ ἀποδείπνου. Ὅμως ὅλη ἡ ἡμέρα εἶναι μία προσευχὴ καὶ μνήμη Θεοῦ, καὶ τὸ βράδυ τὸ σῶμα μπορεῖ νὰ ἀναπαύεται, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Δὲν μιλάει ἡ καρδιά μας προσευχόμενη ἀλλὰ τρέχει μὲ ἔγνοια καὶ μὲ ἄγχος γιὰ νὰ προλάβει ἐνθουσιασμένη ἀπὸ τὴν προσπάθειά της καὶ τὸ ἔργο της. Καὶ τί μπορεῖ νὰ κάνει κάποιος, τὴν ὥρα ποὺ δὲν ξέρει τὴν ἑπόμενη στιγμή τί θὰ τοῦ συμβεῖ καὶ θὰ τὸν καθηλώσει σὲ μία ἀπραξία; Ἡ φράση «πρῶτα ὁ Θεός» εἶναι αἴσθηση ἀληθινὴ καὶ πίστη ἁπλή, εἶναι τὸ νόημα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἔτσι, ὅλα τὰ ἀνάγει στὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἔλλειψη τῆς προσευχῆς καὶ ὁ παρασυρμὸς στὴν σκληρὴ δουλειά φέρνουν τὴν λήθη τοῦ Θεοῦ. Ἡ συνεχὴς προσευχὴ κρατᾶ τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ ζωντανὴ μέσα μας.

" Πνευματική προετοιμασία μπροστά σε μεγάλα γεγονότα, του Πρωτοπρεσβύτερου π. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου

Ο Αιδεσιμολογιώτατος  Πρωτοπρεσβύτερος & συγγραφέας π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου την Δευτέρα 16 / 11 /  2020  στον Ιερό Ενοριακό Ναό  Αναλήψεως Κυρίου Ραφήνας - Αττικής  χσςανέπτυξε  το εξής θέμα:

                  " Πνευματική προετοιμασία μπροστά σε μεγάλα γεγονότα "

Η ομιλία του  π. Θεμιστοκλή,  μεταδόθηκε  απευθείας από το κανάλι του Ιερού Ναού στο  YouTube,  λόγω του αποκλεισμού  των πιστών από τους Ιερούς Ναούς και τα Μοναστήρια, εξ αιτίας των επιβληθέντων  περιοριστικών μέτρων, με αφορμή την πανδημική νόσο του  κορονοϊού ( Covid -19 ).

Η ομιλία  παραμείνει στο διαδίκτυο, προς  ευλογία και ενίσχυση των πιστών Χριστιανών στις δύσκολες αυτές ημέρες που περνά η ανθρωπότητα.

Ιστοσελίδα Ιερού Ναού: www.analipsirafinas.gr

Kείμενο - Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος

Δείτε το βίντεο εδώ:https://www.youtube.com/watch?v=42fwWjivo5s

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-12. Ἡ γκρίνια στὸ φαγητὸ καὶ στὴν νηστεία, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

 

Κάποιος ἀπὸ τοὺς πατέρες εἶπε ὅτι οἱ μοναχοὶ τρία πράγματα τιμοῦν ἰδιαίτερα:

-Πρῶτα, πλησιάζουν μὲ φόβο καὶ μὲ τρόμο ἀλλὰ καὶ μὲ χαρὰ πνευματικὴ στὴν Ἁγία Τράπεζα γιὰ νὰ κοινωνήσουν,

-       ἐπίσης, μὲ χαρὰ καὶ μὲ σεμνότητα πλησιάζουν στὸτραπέζι, ὅταν τρῶνε ὅλοι μαζί,

-       καὶ τρίτον, μὲ φόβο καὶ μὲ ἀγάπη πλησιάζουν,ὅταν ὁ ἕνας συγχωρεῖται μὲ τὸν ἄλλον.

Καὶ εἶπε ἕνα παράδειγμα. Ἕνας γέροντας μεγάλος καὶ διορατικός μία μέρα ἦταν καθισμένος μαζὶ μὲ πολλοὺς ἀδελφοὺς στὴν τράπεζα. Ἐκεῖ ποὺ ἔτρωγαν ὅλοι μαζί, εἶδε μὲ τὸ πνεῦμα του ἄλλους νὰ τρῶνε μέλι, ἄλλους ψωμὶ κι ἄλλους νὰ τρῶνε κοπριές. Ἀπόρησε μέσα του καὶ παρακαλοῦσε τὸν Θεό «Κύριε, φανέρωσέ μου τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστηριῶδες πρᾶγμα. Οἱ ἴδιες τροφὲς εἶναι μπροστὰ σ’ ὅλους πάνω στὸ τραπέζι, ὅμως τὴν ὥρα ποὺ τρῶνε φαίνονται τόσο ἀλλαγμένες σὰν ἄλλοι νὰ τρῶνε μέλι, σὰν ἄλλοι νὰ τρῶνε ψωμὶ καὶ σὰν ἄλλοι νὰ τρῶνε κοπριές».

Τότε ἦρθε φωνὴ ἀπὸ τὸν ἄγγελο ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς καὶ τοῦ ἔλεγε:

-       «Αὐτοί ποὺ τρῶνε μέλι εἶναι ὅσοι μὲ φόβο καὶ τρόμο καὶ πνευματικὴ καθαρότητα κάθονται στὸ τραπέζι καὶ ἡ προσευχὴ τους εἶναι ἀκατάπαυστη μέσα τους.

" Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γάρ εστί το αίμα μου..."

 

Είναι ξεκάθαρη, η προτροπή του Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού, προς τους  πιστεύοντας σε Αυτόν.

Η Θεία  Κοινωνία, μετά από εξομολόγηση  είναι το εφόδιο του Ορθοδόξου Χριστιανού, για την άλλη ζωή. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί της πατρίδας μας κοινωνούσαν λεπρούς, φυματικούς και  στην συνέχεια κατέλυαν την Θεία Κοινωνία και έφυγαν από τον παρόντα κόσμο  πλήρεις ημερών.

Χαρακτηριστικά  παραδείγματα ο Άγιος Άνθιμος της Χίου,  και ο πατήρ Ευμένιος  Σαριδάκης. Στο Λεπροκομείο της Χίου ο πρώτος  και στο  Λοιμωδών Αγίας Βαρβάρας Αττικής ο δεύτερος.

Έχει καταγραφεί επίσης, περιστατικό με τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη π. Βενέδικτο Πετράκη εξ  Ανηλίου Μετσόβου Ιωαννίνων, όταν κοινώνησε ασθενή με φυματίωση στο προσωρινό φθισιατρείο

στην " Ακρόπολη Ιτς Καλέ " του Κάστρου Ιωαννίνων. Ο ασθενής μόλις έλαβε την Θεία Κοινωνία έκανε αιμόπτυση  πάνω σε σεντόνι, και ευθύς ο π.  Βενέδικτος την πήρε με την Αγία  Λαβίδα

και την κατέλυσε.

Ο π. Βενέδικτος  Πετράκης,  εκοιμήθη στις 9 Σεπτεμβρίου 1961, είκοσι ( 20 ) χρόνια μετά το ανωτέρω περιστατικό!

 Κείμενο - Φωτογραφία: Σπύρος  Θεοδ.  Κουτσοχρήστος

Διδακτικές Ιστορίες-Ο παλιατζής

 Οδηγούσε στεναχωρημένος, φορτωμένος στο κεφάλι του από λάθη δικά του. Αμαρτίες, ιστορίες, υπερβολές και πασαλείμματα.

Κολλημένος, όπως ήταν μέσα του, κόλλησε και πίσω από τον παλιατζή, σ’ ένα στενάκι της πόλης, μην μπορώντας να φύγει με ταχύτητα.

«Παλιατζής!» έλεγε ο άλλος από μπροστά. «Φώναξε τον παλιατζή να σου καθαρίσει την αυλή! Υπόγεια, ταράτσες, αποθήκες, αυλές!».

Το στενάκι ατέλειωτο. Το κοντέρ στα είκοσι. Ο παλιατζής τα ίδια τα δικά του.

«Φώναξε τον παλιατζή να σου καθαρίσει την αυλή! Υπόγεια, ταράτσες, αποθήκες, αυλές!».

 

Σηκώνει το χειρόφρενο, κατεβαίνει κάτω, πηγαίνει με ορμή στο τζάμι του παλιατζή.

«Πάρε εμένα, ρε!» του λέει. «Βάλε με από πίσω και πάρε με! Καθάρισε μου υπόγεια, ταράτσες, αποθήκες, αυλές! Τα μέσα μου, ρε! Έχω αμαρτίες, ρε! Με φορτώνεις, ρε, από πίσω;».

Τον κοιτούσε ο παλιατζής. Τι να του πει;

«Εγώ σίδερα παίρνω, κύριε. Για την ψυχή θέλει παπά».

Πάγωσε ο άνθρωπος μπροστά στον παλιατζή. Φτερούγισε, όμως, παγωμένος. Δεν το είχε σκεφτεί. «Σωστά» είπε μετά. «Σ' ευχαριστώ πολύ» .

Σε δέκα λεπτά, είχε βρει έναν παπά της ενορίας του. Ξομολογήθηκε, ξαλάφρωσε.

Τι ωραία που ήταν μετά…

Πηγή:agiameteora-friends.net

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-11. Μπροστὰ στὸ δικαστήριο τοῦ Θεοῦ, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ.Τοπάλη

Δ

ιαβάζουμε στὸ Γεροντικό πὼς κάποιος γέροντας βρισκόταν στὴν ἐπιθανάτια κλίνη του. Ἦταν στὰ τελευταῖα του καὶ μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ μοναχοί κι ἀπὸ τὸ μοναστήρι κι ἀπὸ ὅλη τὴν περιοχή, γιὰ νὰ τὸν ξεπροβοδίσουν. Καὶ τοῦ ἔλεγαν τὰ τελευταῖα λόγια καὶ ἔψελναν στὸν Θεὸ καὶ τοῦ ἔδιναν παρηγορία καὶ τοῦ ἔδιναν δύναμη πρὶν φύγει. Τότε ἦρθε καὶ ὁ ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ δίπλα στὸν ἀδελφὸ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀδελφέ μου, φεύγεις». Τόσο οἰκεῖα περίμεναν τὸν θάνατο οἱ ἅγιοι καὶ τὸν ἔβλεπαν σὰν πύλη ποὺ ἔβγαζε στον οὐρανό.

-«Φεύγεις ἀδελφέ. Κάμε προσευχή, γιὰ νὰ βρεῖς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὸν οὐρανό. Ἔστω καὶ μὲ τὰ τελευταῖα δάκρυά σου, μὲ τὴν μετάνοιά σου καὶ τὶς προσευχές τὶς δικές σου καὶ τὶς δικὲς μας, τώρα στὸ τέλος τῆς ζωῆς σου, νὰ σὲ ἐλεήσει ὁ Κύριος καὶ νὰ σὲ πάρει στὸν οὐρανό».

Καὶ τότε, αὐτὸς ὁ γέροντας ὁ Παμβώ, ποὺ τὸν ἤξεραν πὼς ποτέ του δὲ μιλοῦσε, ποὺ καθόταν πάντα σιωπηλός, ποὺ ποτέ του δὲν ἐξέφραζε γνώμη ἐναντίον τοῦ ἄλλου καὶ ἦταν πάντα προσευχόμενος καὶ εἰρηνικός, γυρίζει καὶ λέγει:

Μάθε νὰ πολεμᾶς

 

Η χριστιανική ζωή είναι ένας αγώνας. Το πρώτο βήμα του χριστιανού είναι να μάθει να πολεμά. Από την ώρα που ο χριστιανός θα θελήσει να ακολουθήσει τον Χριστό, αρχίζει ένας άγωνας, ένας πόλεμος.

Ο Απ. Παύλος γράφει: «ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Έφες. 6, 12).Και ο Κύριος είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν». (Ματθ. 10, 34) και «εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10, 36).

Είναι άναγκη ο χριστιανός να μάθει να πολεμά, να αγωνίζεται εναντίον των έχθρών του. Εχθροί του χριστιανού δεν είναι οι άνθρωποι που είναι γύρω του. Εχθροί του χριστιανού είναι ο διάβολος, είναι ο κόσμος με το αμαρτωλό φρόνημά του. Εχθρός του χριστιανού είναι ο εαυτός του με τις αδυναμίες και τα πάθη του.

Αγία Αικατερίνα, βίος και πολιτεία

 

25 Νοεμβρίου

ακολουθία εσπερινού

Ακολουθία όρθρου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο υμνωδός την ονομάζει «πανεύφημον νύμφην Χριστού» την Αγίαν Αικατερίναν και πολύ δικαίως γιατί η Αγία ως μόνον νυμφίον της ψυχής της είχε κάνει τον Χριστόν. Η ζωή της πραγματικά πολύαθλος κατέπληξε τους πάντας. Η σοφία και η γνώσις, όλη η επιστήμη του καιρού της είχε γίνει κτήμα της. Όλα όμως τα περιφρόνησε για την αγάπη του μοναδικού Νυμφίου, του Χριστού.

Και όμως η σοφία του κόσμου αυτού δεν την παραπλάνησε, ούτε η γήινη φιλοσοφία. Την έθεσε στην υπηρεσία της αληθινής φιλοσοφίας, για να ελκύση στην πίστι του Χριστού τους φιλοσόφους του καιρού εκείνου και τους ρήτορας.

Υπέμεινε πολλά βασανιστήρια και φυλακίσεις και απ' όλα αυτά την εγλύτωσε θαυματουργικά ο Κύριος. Τέλος παρέδωσε την αγία ψυχή της με μαρτυρικόν διά ξίφους θάνατον, διά να πρεσβεύη από τότε για όλους, όσοι επικαλούνται την προστασία της. Ιδιαιτέρως τιμάται εις το όρος Σινά από τους μοναχούς της Μονής Σινά, γιατί θαυματουργικώς μετεφέρθη το σώμα της επί του όρους αυτού.

Νομίζομεν ότι μεγάλην ωφέλειαν θα λάβη ο αγαπητός αναγνώστης από την ανάγνωσιν του βίου της Αγίας Αικατερίνης, γι' αυτό και προβαίνομεν εις την έκδοσιν του φυλλαδίου αυτού με την ευχήν όπως η Μεγαλομάρτυς «αιτήται πάσι το μέγα έλεος».

Γνωριμία με τον Ιησού Χριστό

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και μαρτύρησε κατά την εποχή των ασεβών βασιλέων Μαξιμιανού, Μαξεντίου και Μαξιμίνου (305-313). Ήταν κόρη του ηγεμόνος της Αλεξανδρείας Κώνστα (η Κέστου) φημισμένη για το κάλλος της και τη σοφία, διότι είχε μορφωθή με τα διδάγματα της ελληνικής παιδείας και γνώριζε Όμηρο, Βιργίλιο, Αριστοτέλη, Πλάτωνα και άλλους αρχαίους συγγραφείς.

Πολλοί πλουσιώτατοι άρχοντες της συγκλήτου την ζήτησαν σε γάμο από την μητέρα της, που ήταν κρυφή χριστιανή εξ αιτίας του διωγμού, που κίνησε ο Μαξιμιανός. Οι συγγενείς και η μητέρα της την συμβούλευαν να παντρευθή για να μην περιέλθη η βασιλεία του πατέρα της σε ξένο άνδρα, αλλά η Αικατερίνη αγαπούσε την παρθενία και απέφευγε τις προτάσεις. Η παράδοση αναφέρει το εξής περιστατικό: Όταν άρχισαν να την ενοχλούν συστηματικά τους είπε:

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-10. Τὸ πανέρι μὲ τὰ σταφύλια Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

 

•     Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός, ἕνας μεγάλος ἀσκητής, ἔλεγε ὅτι, ἂν ἕνας βασιλιὰς θελήσει νὰ καταλάβει μία ἐχθρική πόλη, πρῶτα κόβει τὶς παροχὲς τοῦ νεροῦ καὶ τὴν τροφή ἀπὸ τὴν πόλη αὐτή, κι ἔτσι οἱ ἐχθροὶ κινδυνεύοντας νὰ πεθάνουν ἀπὸ τὴν πείνα ὑποτάσσονται σ’ αὐτόν. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ μᾶς. Ἂν ὁ ἄνθρωπος στὸν καιρὸ τῆς νηστείας ἀποκόψει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ φαγητό, τότε τὰ πάθη ποὺ ἔχει στὴν ψυχή του χάνουν τὴ δύναμή τους καὶ ἐξαφανίζονται.

•     Καὶ ἕνα ἄλλο περιστατικό: πρόσφεραν κάποτεστὸν ἀββᾶ Μακάριο ἕνα πανέρι μὲ σταφύλια ποὺ πολὺ τοῦ ἄρεσαν. Ἀπό ἐγκράτεια, ὅμως, δὲν θέλησε νὰ τὰ φάει καὶ τὰ ἔστειλε σ’ ἕναν ἄλλο ἀδελφὸ ἄρρωστο, ποὺ καὶ σ’ αὐτόν ἄρεσαν τὰ σταφύλια. Κι ἐκεῖνος, ὅταν πῆρε τὸ πανέρι μὲ τὰ σταφύλια, ἔδειξε ὅτι χάρηκε πολύ, ἀλλ’ ὅμως δὲν ἤθελε νὰ τὰ φάει γιὰ τὴν ἐγκράτειά του καὶ τὴ νηστεία του, καὶ τὰ ἔστειλε σ’ ἄλλον ἀδελφό, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι δὲν εἶχε ὄρεξη γιὰ ὁ,τιδήποτε φαγώσιμο. Τὰ πῆρε ὁ ἄλλος ἀδελφὸς καὶ ἔκαμε τὸ ἴδιο κι ἐκεῖνος, τὰ ἔστειλε ἀλλοῦ, ἂν καὶ εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ τὰ γευθεῖ. Πόση ἐγκράτεια εἶχαν ὅλοι τους! Τὸ πανέρι μὲ τὰ σταφύλια πέρασε ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τῆς Σκήτης καὶ κανεὶς δὲν θέλησε νὰ τὰ φάει. Ὁ τελευταῖος ἀδελφὸς τὰ ἔστειλε στὸν ἀββᾶ Μακάριο πιστεύοντας ὅτι τοῦ προσφέρει ὡραῖο δῶρο. Ὁ Μακάριος κατάλαβε ὅτι τὰ σταφύλια ἔκαναν ἕναν ὁλόκληρο κύκλο καὶ πάλι κατέληξαν σ’ αὐτόν. Ὅλοι τους ἀσκήτευαν μὲ ἁπλότητα, νήστευαν, ἐκπαιδεύονταν στὴν στέρηση τοῦ θελήματος καὶ ἤθελαν ἀπὸ ἀγάπη νὰ δώσουν στὸν ἄλλον κάτι νὰ χαρεῖ. Θαύμασε καὶ εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν τόσο μεγάλη ἐγκράτεια καὶ ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν.

Όταν το ωμοφόριο καταντά αξεσουάρ...Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης, δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ

 

Ήταν Κυριακή πρωί, μιας περασμένης εποχής...
 

Ένας αφανής διωγμός εναντίον της Εκκλησίας είχε ξεσπάσει εν Ελλάδι...
Δυστυχώς, με τη στήριξη προσώπων «εκκλησιαστικών»...
Χωρίς αυτές η Πολιτεία δεν θα μπορούσε να κάνει ρούπι... 

Έτσι, οι ναοί παρέμεναν ερμητικά κλειστοί για τους πιστούς. Όποιος τολμούσε να ρωτήσει γιατί, το «σύστημα» αντιδρούσε και τον «πετούσε», χαρακτηρίζοντάς τον συνωμοσιολόγο, ψυχάκια και άλλα τέτοια παρόμοια και «ψυχωφελή»...

.................................

Οι πιστοί όμως ήθελαν να εκκλησιαστούν…

Ξεκίνησαν από το σπίτι δυο-τρεις, δειλά-δειλά... Από στενό σε στενό, από δέντρο σε δέντρο, πίσω από σταθμευμένα αυτοκίνητα προχωρούσαν... Ο φόβος της σύλληψης ήταν ορατός... Δεν δήλωνε «αθεϊστικό» το καθεστώς... Το αντίθετο μάλιστα...
Εκεί, ήταν και το πρόβλημα... 

Οι πιστοί έτρεξαν γρήγορα...
Κρύφτηκαν πίσω από το τοιχάκι του αυλόγυρου...
Έχοντας την ελπίδα της εισόδου τους...
Λίγα μέτρα πιο πέρα σταθμευμένο ένα περιπολικό της αστυνομίας, με αναμμένο φανό...
Σκοπός του η διασπορά του φόβου, για τη διάλυση κάθε πιθανής αντίστασης πιστών...«αντικαθεστωτικών»...

Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (18ο ΚΕΦ)

 

18. ΤΑ ΑΓΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

10. «Ὁμολογῶ ἓν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» 

18.1. ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ 

Ἁγιαστικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας 

Τὸ 10ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως κάνει λόγο γιὰ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὰ ἁγιαστικὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. 

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἀναφέρει ὅτι «ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια ἦλθαν στὸν κόσμο διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἰω. 1,17). Τὰ λόγια αὐτὰ φανερώνουν τὸ διπλὸ μέσο ποὺ χρησιμοποίησε ὁ Χριστὸς γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου· τὴ χάρη καὶ τὴν ἀλήθεια. Τὸ ἴδιο διπλὸ μέσο χρησιμοποιεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸ ἁγιαστικό της ἔργο. Καὶ ἡ μὲν ἀλήθεια μεταδίδεται μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ἐνῶ ἡ χάρη μεταδίδεται μὲ τὰ ἱερὰ Μυστήρια. 

Καὶ τὰ δύο εἶναι ἐξ ἴσου ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τὸ κήρυγμα φωτίζεται ἡ ψυχὴ καὶ μὲ τὰ Μυστήρια ἁγιάζεται. Εὐαγγέλιο καὶ Δισκοπότηρο εἶναι τὰ δύο χέρια μὲ τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία προσφέρει τὴ σωτηρία στοὺς πιστούς. 

ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 1. Ὀνομασίες τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

 

Ἕνα δεύτερο σκαλοπάτι γιά τό ἀνέβασμα τῆς πίστεως εἶναι ἡ γνώση γιά τίς ὀνομασίες πού δίδουν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, οἱ ὁποῖες χαρακτηρίζουν τήν ὑπόστασή του καί τόν σκοπό του.

Εὐχαριστία

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθως ὀνομάζουν τό Μυστήριο «Εὐχαριστία». Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ἀνάμνηση ὅλων τῶν εὐεργετημάτων τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο.

‘’Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔλεγε, ‘’εὐχάριστοι γίνεσθε’’. Διότι φυλακή ἄριστη τῆς εὐεργεσίας εἶναι ἡ μνήμη τῆς εὐεργεσίας, καί  μάλιστα ἡ συνεχής εὐχαριστία. Γι’αὐτό καί τά φρικώδη μυστήρια, ἡ Θεία Λειτουργία, τά γεμάτα ἀπό πολλή σωτηρία, πού τελοῦνται σέ κάθε σύναξη, καλοῦνται Εὐχαριστία, διότι εἶναι ἀνάμνηση πολλῶν εὐεργετημάτων καί ἐκεῖ φαίνεται τό κεφάλαιο τῆς πρόνοιας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὅλα αὐτά μᾶς προετοιμάζουν γιά τήν εὐχαριστία. Γι’αὐτό καί ὁ ἱερέας ἀναπέμπει δεήσεις γιά τήν οἰκουμένη καί γιά τά πρίν καί γιά τά νῦν, καί μᾶς προστάζει νά εὐχαριστοῦμε γιά ὅσα ἔγιναν ἀπό παλαιά καί ὅσα πρόκειται νά γίνουν, τήν ὥρα πού βρίσκεται μπροστά μας ἡ θυσία…

‘’Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγεν· Εὐχάριστοι γίνεσθε. Φυλακὴ γὰρ εὐεργεσίας ἀρίστη ἡ τῆς εὐεργεσίας μνήμη, καὶ διηνεκὴς εὐχαριστία.  Διὰ δὴ τοῦτο καὶ τὰ φρικώδη μυστήρια, καὶ πολλῆς γέμοντα τῆς σωτηρίας, τὰ καθ' ἑκάστην τελούμενα σύναξιν, Εὐχαριστία καλεῖται, ὅτι πολλῶν ἐστιν εὐεργετημάτων ἀνάμνησις, καὶ τὸ κεφάλαιον τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας ἐνδείκνυται, καὶ διὰ πάντων παρασκευάζει εὐχαριστεῖν. …Διὸ δὴ καὶ ὁ ἱερεὺς ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης, ὑπὲρ τῶν προτέρων, ὑπὲρ τῶν νῦν, ὑπὲρ τῶν γενηθέντων ἔμπροσθεν, ὑπὲρ τῶν μετὰ ταῦτα ἐσομένων εἰς ἡμᾶς εὐχαριστεῖν κελεύει, τῆς θυσίας προκειμένης ἐκείνης. ….^[1]

 

 

Μόρφου Νεόφυτος: Παναγία μου, «σώζε το γένος ημών»

Δείτε το βίντεο εδώ: https://youtu.be/INLA5R4X6q8

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτὀκου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας «Ῥόδον τὸ Ἀμάραντον» τῆς κοινότητος Κουτραφᾶ, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (20.11.2020).

«Καιρός είν’ της Πατρίδος ν΄ ακούστε τη λαλιά»(Ρήγας Φεραίος, «Θούριος») Γράφει ο Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

 

Μέσα στον ζόφο και την αποκοπιά των καιρών μας που έχει προκαλέσει η απειλή ενός αόρατου ιού, ιού που ταπείνωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και με την προσδοκία για την υπέρβαση αυτής της δοκιμασίας, σα ηλιαχτίδα φώτισε την ζωή μας η επαινετή πρωτοβουλία του εξοχ. Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κου Κώστα Τασούλα επ΄ ευκαιρία της διπλής εορτής της 21ης Νοεμβρίου, των Εισοδίων της Θεοτόκου και των Ενόπλων Δυνάμεων.

 Για πρώτη φορά στην ιστορία η πρόσοψη της Ελληνικής Βουλής μετατράπηκε σε ένα γιγαντιαίο video wall όπου προβλήθηκαν οι σημαντικότερες στιγμές της ένδοξης ιστορίας μας Επί τρεις ώρες στην πρόσοψη της Βουλής ζωντάνεψε η ιστορία αρχίζοντας από την μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το Βυζάντιο, την επανάσταση του 1821, τον Μακεδονικό Αγώνα, την νικηφόρο ιαχή «αέρα», το αιώνιο ιερό σύμβολο της σημαίας μας και η ροή ολοκληρώνεται με την ιερά μορφή της Υπερμάχου Στρατηγού, της Παναγίας μας, υπό τους ήχους της καμπάνας για να ακολουθήσουν εικόνες από το σήμερα των ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων με τον Άγνωστο Στρατιώτη, στην μνήμη του οποίου τιμούνται όλοι εκείνοι που θυσίασαν τη ζωή τους για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα το ύψιστο αγαθό όχι μόνο της Ελευθερίας αλλά και της Δημοκρατίας. Μέχρι και drone επιστράτευσε το ΓΕΕΘΑ για την ιστορική αυτή μετάδοση, ενώ ο απανταχού της γής Ελληνισμός είχε την δυνατότητα μέσω live streaming να παρακολουθήσει απευθείας το μοναδικό και ξεχωριστό αυτό ιστορικό ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και, ελπίζουμε, το μέλλον.

«Δεν θέλω να γίνω καλά, θέλω να σωθώ!» του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

 

Έμαθε εδώ και λίγο καιρό ότι έχει καρκίνο. Οι γιατροί είπαν ότι είναι πολύ επιθετικός, μεταστατικός… «λίγες οι μέρες του».

Πήγε στο μοναστήρι που συνήθιζε να πηγαίνει κάποιες Κυριακές να εκκλησιαστεί.

Η γερόντισσα τον είδε να πλησιάζει κρατώντας ένα μικρό κομποσχοίνι στο χέρι του. Το βήμα του αργό. Το βλέμμα του να περιεργάζεται την ομορφιά της μονής.

– Καλώς τον, έλα αδελφέ…

– Ευλογείτε γερόντισσα, πώς είστε;

– Καλά αδελφέ, έλα…μάθαμε την δοκιμασία σου. Έλα να προσκυνήσεις μέσα στον ναό, βγάλαμε και τα λείψανα που έχουμε για σένα. Ο Θεός είναι μεγάλος και οι άγιοί μας είναι πολύ θαυματουργοί…θα δεις, το θαύμα θα γίνει. Θα γίνεις καλά.

Ο άνδρας την κοίταξε περίεργα. Σιωπή. Τα λόγια της γερόντισσας και οι «υποσχέσεις» που του έδωσε για το θαύμα και την αποκατάσταση της υγείας του τον έκαναν να κοντοσταθεί. Μέχρι που μίλησε…

Μίλησε και η γερόντισσα δάκρυσε. Άνοιξε το μακάριο στόμα του και ο θησαυρός της καρδιάς του άνθισε σαν λουλούδι εύοσμο μέσα στο δείλι.

– Καλή μου γερόντισσα….δεν ήρθα εδώ για να γίνω καλά. Ήρθα για να ετοιμαστώ για το ταξίδι που έρχεται, ήρθα για να προσκυνήσω τους αγίους και να τους παρακαλέσω να με πάρουν μαζί τους, ήρθα για να παρακαλέσω εσάς να εύχεστε ο Θεός να με συγχωρέσει, να με ελεήσει. Ήρθα σήμερα, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να ξανάρθω…

Έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα. Της φίλησε το χέρι. Του φίλησε το χέρι.

Κατευθύνθηκαν προς τον ναό. Βάδιζαν και οι δύο σιωπηλοί.

Μετά από λίγο ανεχώρησε από το μοναστήρι με μια ηρεμία στο πρόσωπό του.

Ανεχώρησε μετά από λίγες ημέρες και από την ζωή αυτή.

Ένας άνθρωπος που όπως είπαν οι δικοί του, ποτέ δεν παρακάλεσε τον Θεό να τον γιατρέψει, μονάχα να τον πάρει κοντά Του.

Είδε τον καρκίνο ως ευλογία, την απώλεια ως κέρδος, τον πόνο ως φάρμακο, τον θάνατο ως ζωή.

Δεν είναι μια ιστορία φαντασίας, αλλά μια φανταστική ιστορία ενός ανθρώπου που ζήτησε μόνο ένα θαύμα από τον Θεό.

 Την σωτηρία του.

Αναδημοσίευση από:www.vimaorthodoxias.gr

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-9. Τὰ σκεπάσματα τῆς ταπείνωσης, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ.Τοπάλη

 

Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕναν γέροντα ποιά εἶναι ἡ προκοπὴ τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴν ὁποία εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. Καὶ ἀπάντησε ὁ γέροντας:

-«Ἡ προκοπὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ταπείνωση. Γιατὶ ὅσο κάποιος κατεβαίνει πρὸς τὴν ταπείνωση, τόσο ἀνεβαίνει σὲ προκοπή. ἢ φεύγοντας ἀπόφευγε τοὺς ἀνθρώπους ἢ κορόιδεψε τὸν κόσμο καὶ τοὺς ἀνθρώπους προσποιούμενος στὰ περισσότερα τὸν μωρό. Κι ἂν πεῖς σὲ κάποιον ἄνθρωπο νὰ σέ συγχωρέσει, ἀκόμη κι ἄν δὲν φταῖς, καὶ ταπεινώσεις τὸν ἑαυτὸ σου, τότε καὶ οἱ δαίμονες θὰ φύγουν ἀπὸ φόβο».

Εἶπε ἐπίσης καὶ ἕναν ἄλλο λόγο:

-«Ἐὰν ὁ μυλωνάς δὲν ἔβαζε σκέπασμα στὰ μάτια τοῦ ζώου, τότε θὰ γύριζε τὸ ζῶο καὶ θὰ ἔτρωγε ὅλο τὸ γέννημα καὶ θὰ ἔχανε τὴν ἀμοιβή του καὶ δὲ θὰ ’βγαζε τὴ δουλειά του. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς κατ’ οἰκονομία Θεοῦ, δεχόμαστε ἀπ’ τὸν Θεὸ σκεπάσματα καὶ δὲν βλέπουμε τὰ καλά ποὺ κάνουμε γιὰ νὰ καλοτυχίσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ νὰ χάσουμε τὸν μισθὸ μας. Γι’ αὐτὸ κάθε τόσο εἴμαστε ὑπό τὴν ἐπήρεια διαφόρων κακῶν λογισμῶν, καὶ βλέπουμε μόνο τοὺς κακοὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς παλεύουμε νὰ τοὺς διώξουμε καὶ κατακρίνουμε τὸν ἑαυτὸ μας, ἔτσι αὐτοὶ οἱ κακοὶ λογισμοὶ γίνονται σκεπάσματα στὸ λίγο καλό ποὺ ἔχουμε. Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος κατηγορήσει τὸν ἑαυτὸ του, δὲν χάνει τὸν μισθὸ του».

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μεγάλη ἀρετή ποὺ στηρίζει καὶ κρατεῖ ὅλο τὸν κόσμο τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν πνευματικὴ ζωή. Ἐκεῖ ποὺ ἡ ἀρετὴ αὐτὴ παίρνει τὸ ἄριστα καὶ τὰ εὔσημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅταν ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ τὸ «παίζει» τρελὸς καὶ ἀνόητος μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν τοῦ ἀνακαλύψουν τὴν ἀρετή. Καὶ ἐπιπλέον ἕνα ἄλλο σημεῖο εἶναι ὅταν ὁ ταπεινὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ ζητᾶ συγγνώμη παρόλο ποὺ δὲν ἔφταιξε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἐπικρατήσει τὸ εὐλογημένο δῶρο τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης. Εἶναι ἀκραῖες καταστάσεις ταπείνωσης ποὺ τελικά, φέρουν τὴν προκοπὴ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ταπείνωση δὲν ἐπιβάλλεται, ἀλλὰ πηγαῖα ἀναβλύζει ἀπὸ τὴν καρδιά τοῦ πιστοῦ. Γιὰ νὰ φτάσεις ὅμως σ’ αὐτὴν τὴν ταπείνωση χρειάζεσαι κόπο πολὺ καὶ πιὸ πολὺ τὴν αἴσθηση τῆς μηδαμινότητάς σου καὶ τῆς ἀθλιότητάς σου. Ὅμως κι αὐτὸ καλλιεργεῖται μέσω τῶν λογισμῶν ποὺ σὰν σκέπη καὶ στέγαστρο Θεοῦ ἔρχονται νὰ σκεπάσουν καὶ νὰ δροσίσουν αὐτὴν τὴν ἀρετή. Πῶς, ὅμως, δουλεύει αὐτὴ ἡ ταπείνωση μέσα ἀπὸ τοὺς λογισμούς;

«Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σώσε με. Ω Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με»

 

Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες της ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό. 

Θα ήθελα να πω κάτι για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε: «επί τέλους, δεν μπορείς να ησυχάσεις; Τα μάτια σου, τα μάτια σου, και τι σημασία έχουν αυτά ενώ μιλούμε για το Θεό;»

Διδακτικές Ιστορίες- Το τζάμι

 

Κ

άποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά. Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.

 «Ά, τα ρούχα δεν είναι και πολύ καθαρά», σχολίασε, «η γειτόνισσα δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι». Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα. Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια. 

Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της : «Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε». 

«Ξέρεις ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!» γύρισε και της είπε ο άντρας της.

Επιμέλεια Παναγιώτης Χαντόγλου
Πηγή:agiameteora.net

22α Νοεμβρίου, η 80η επέτειος της Απελευθέρωσης της Κορυτσάς Η μεγάλη νίκη του στρατού μας κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41

 22α Νοεμβρίου, η 80η επέτειος της Απελευθέρωσης της Κορυτσάς

Η μεγάλη νίκη του στρατού μας κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41

Ο πρωταγωνιστής και Φρούραρχος της Κορυτσάς

Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Δημήτριος Π. Θεοδωράκης

 Τα ελληνικά στρατεύματα ύστερα από την ηρωική και επιτυχή αντιμετώπιση της ιταλικής εισβολής στο μέτωπο της Ηπείρου και της Πίνδου, εξαπέλυσαν την καθοριστική αντεπίθεση στις 14 Νοεμβρίου 1940 στον τομέα της Δυτικής Μακεδονίας.

Κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις στα ελληνοαλβανικά σύνορα στην περιοχή της Καστοριάς, συμμετείχε και το 53ο Σύνταγμα Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας του Γ’ Σώματος Στρατού. Το Σύνταγμα αυτό ήταν συγκροτημένο κατά το μεγαλύτερο μέρος από εφέδρους της Δυτικής Μακεδονίας (γνώστες της περιοχής) και είχε Υποδιοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Δημήτριο Θεοδωράκη. Ο έμπειρος και γενναίος αξιωματικός οδήγησε το Σύνταγμα σε αποφασιστικές νίκες στην οροσειρά του Μοράβα.

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ-8. Τρεῖς λόγοι φυγῆς, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

 

 Ἕνας γέροντας εἶπε τὸ ἑξῆς: «οἱ παλαιοὶ μοναχοὶ δὲν ἔφευγαν εὔκολα ἀπὸ τὸν τόπο τους νὰ πᾶνε κάπου ἀλλοῦ γιὰ νὰ μονάσουν ἐκτὸς ἀπὸ τρεῖς περιπτώσεις. Πρώτη περίπτωση, ἂν συνέβαινε ἕνας ἀδελφὸς νὰ ἔχει κάποιον ποὺ ἦταν λυπημένος ἐξαιτίας του καὶ ἔκανε τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸν μεταβάλλει. Δεύτερη περίπτωση, ἂν συνέβαινε νὰ τὸν τιμᾶ πλῆθος ἀνθρώπων, καὶ τρίτη περίπτωση, ἂν ἔπεφτε στὸν πειρασμὸ τῆς πορνείας».