Κυριακή Ι΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ.17, 14-23]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ

   «Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι

(:και όταν κατέβηκαν από το όρος της Μεταμορφώσεως και ήλθαν προς το πλήθος, πλησίασε Αυτόν ένας άνθρωπος, που γονάτισε εμπρός Του και είπε: “Κύριε, σπλαχνίσου το παιδί μου, διότι σεληνιάζεται, ταλαιπωρείται και υποφέρει άσχημα, αλλά και κινδυνεύει τον έσχατο κίνδυνο· διότι πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και πολλές φορές στο νερό, και κινδυνεύει έτσι να καεί ή να πνιγεί. Και έφερα αυτόν προς τους μαθητές Σου με την παράκληση να τον θεραπεύσουν και αυτοί δεν μπόρεσαν να του χαρίσουν την θεραπεία”)»[Ματθ.17,14-16].

«Αφανίζει» σχολεία η υπογεννητικότητα – Όπου κλείνει ένα σχολείο, μπαίνει ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο του έθνους!

 

Ελευθέριος Ανδρώνης

    Δεκάδες σχολεία της επαρχίας βάζουν λουκέτο λόγω έλλειψης μαθητών - Ώρα να αφυπνιστούμε και να ξαναφέρουμε τις χαρούμενες παιδικές φωνές πίσω στα θρανία.

    «Αφανίζονται» τα σχολεία: Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε πολύ σοφά πως όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή. Όμως, όπου κλείνει ένα σχολείο λόγω έλλειψης μαθητών, μπαίνει ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο ενός έθνους.

    Ολοένα και πιο έντονα ξεδιπλώνονται μπροστά μας τα τραγικά απότοκα του δημογραφικού μαρασμού, με δεκάδες σχολεία να βάζουν λουκέτο και να παραμένουν έρημα και βουβά, χωρίς χαρούμενες παιδικές φωνές. Το 2021 μόνο στην Ήπειρο μπήκαν σε αναστολή λειτουργίας 40 σχολεία και ακόμα 38 σχολεία έκλεισαν στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Ὁ λόγος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μιὰ ʺΜακεδονικὴ Ἐκκλησίαʺ.

 

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου

Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου

1. Ἀπὸ τὴν «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» στὴν «Βόρεια Μακεδονία».

Στὴν περιοχὴ τῆς γείτονος χώρας μὲ πρωτεύουσα τὰ Σκόπια ζοῦσαν στὴν ἀρχαιότητα διαδοχικὰ Ἕλληνες καὶ Ρωμαίοι, ἐνῶ ἐπὶ Ρωμανίας (Βυζαντίου) ἄρχισε ἀπὸ τὸν 6ο αἰώνα νὰ ἐποικίζεται ἀπὸ Σλαβικὰ φύλα. Στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα μὲ ἀρχὲς τοῦ 20ου ἀνάμεσα στοὺς Σλάβους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς κάνει τὴν ἐμφάνισή του ὁ σλαβομακεδονικὸς ἐθνικισμὸς, ὁ ὁποῖος στὴν συνέχεια, μὲ τὴν γεωγραφικὴ διάσπαση τῆς περιοχῆς τῆς Μακεδονίας ἀνάμεσα... σὲ Ἑλλάδα, Σερβία καὶ Βουλγαρία κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ κίνηση τῆς περιοχῆς. Ἀπὸ τὸ 1929 ἔως τὸ 1941 ἡ περιοχὴ ἀποτελοῦσε μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπαρχίες τῆς Γιουγκοσλαβίας μὲ τὸ ὄνομα «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» (Μπανόβινα Βαρντάρσκα).

To «Kύριε, ελέησον» κάνει θαύματα!

 

…Το συνιστώ κ’ εγώ σ’ εσάς. Δεν κάνεις μεγάλες προσευχές, δεν είσαι διαρκώς στην εκκλησία; Λέγε, εκεί που είσαι, το «Κύριε, ελέησον».

Kάθεσαι να φας, «Kύριε, ελέησον».
Βράδιασε, «Kύριε, ελέησον».
Ξημέρωσε, «Kύριε, ελέησον».
Πας στη δουλειά, «Kύριε, ελέησον».
Σκάβεις τή γη, «Kύριε, ελέησον».
Βόσκεις τα ζώα, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι εργάτης, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι αξιωματικός, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι στρατιώτης, «Kύριε, ελέησον».
Είσαι αμαρτωλός, «Kύριε, ελέησον».

Tο «Kύριε, ελέησον» κάνει θαύματα. Αυτό που ζητούμε θα μας το δώσει ο Θεός, γιατί είναι πατέρας.

Λέει ο Xριστός· «Ποιος πατέρας ζητεί το παιδί του ψωμί, και του δίνει πέτρα; ή ζητεί ψάρι, και του δίνει φίδι;» (Mατθ. 7,9-10· Λουκ. 11,11).

Αν ο επίγειος πατέρας ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, πολύ περισσότερο εκείνος που του λέμε «Πάτερ ημών…». Θα μας τα δώσει αυτά ο Θεός, εάν πιστεύουμε πραγματικά, εάν είμεθα Xριστιανοί· αμήν.

† Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Κωνσταντίνος Βαθιώτης: Τι μας διδάσκει ένα βιβλίο (1.0): Για το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης

 

Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης

Στο βιβλίο «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης. Βίος, Διδαχές και Θαύματα» (μτφ.: Χ.-Α. Λιαναντωνάκη, εκδ. Άθως, Αθήνα 2019) ο αναγνώστης θα βρει συγκλονιστικές αλήθειες, οι οποίες θα τον βοηθήσουν να επαναπροσδιορίσει την θέση του μέσα στον σύγχρονο κόσμο που λοξοδρομεί ολοένα και περισσότερο από τις αρχικές συντεταγμένες του.

Στην ενότητα με τίτλο «Η λατρεία της τεχνολογίας γεννά τέρατα» (σελ. 142 επ), ο εκ Ρουμανίας φωτισμένος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου μιλά για τον ηλεκτρονικό διωγμό του ανθρώπου, ο οποίος θα βαίνει επιδεινούμενος όσο περισσότερο εξελίσσεται η τεχνολογία. Οι θέσεις του είναι εξαιρετικά επίκαιρες λόγω της ψηφιακής ταυτοποίησης των Ελλήνων μέσω των κινητών τους τηλεφώνων, η οποία ενεργοποιήθηκε, για την ώρα προαιρετικά, από τις 27.7.2022.

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Η Παναγία!!!

 

https://www.youtube.com/

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΑΡΧΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΠΟΥΣΙΑΣ!

 

Η μαρτυρία του γνωστού ανά τον κόσμο, μακαριστού πια καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Επισκόπου Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ, που έφυγε από τη ζωή μόλις προχθές παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, για το πώς από προτεστάντης έγινε ορθόδοξος χριστιανός είναι συγκλονιστική και πολύ διδακτική. «Ήμουν 17 χρονών – είπε ο μακαριστός επίσκοπος καθηγητής -  και ετοιμαζόμουν για το Πανεπιστήμιο. Ήμουν σε ένα σχολείο στο Λονδίνο. Ένα Σάββατο βράδυ πήγα περίπατο και είδα έναν ναό που δεν είχα ξαναδεί ως τότε. Από περιέργεια ή μάλλον από Θεία Πρόνοια αποφάσισα να μπώ μέσα. Ήταν ο Ρώσικος Ορθόδοξος ναός του Λονδίνου. Στην αρχή όταν μπήκα μέσα στο ναό, ήταν σκοτεινός. Δεν είδα εύκολα τι είχε μέσα. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν μια απουσία. Είχα την εντύπωση ότι κανείς και τίποτα δεν είναι εδώ, ότι ο ναός είναι κενός, δηλαδή δεν είχε στασίδια, καρέκλες, μόνο το πάτωμα. Αργότερα κατάλαβα ότι υπάρχουν μέσα στο ναό εικόνες, λαμπάδες αναμμένες, λίγος αριθμός ανθρώπων και κάπου, που δεν μπορούσα να δω υπήρχε μια μικρή χορωδία που έψαλλε. Έτσι ήρθα στην ώρα κατά την οποία οι Ρώσοι κάθε Σάββατο βράδυ έχουν μια μικρή αγρυπνία. Και η πρώτη μου εντύπωση μιας απουσίας – ότι δεν είναι τίποτε εδώ – άλλαξε ολοκληρωτικά. Απέκτησα μια άλλη εντύπωση, όχι απουσίας, αλλά παρουσίας. Κατάλαβα ότι εμείς οι ολίγοι άνθρωποι, παρόντες σε αυτήν την ακολουθία, συμμετέχουμε σε μια πράξη πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν την ακολουθία που γίνεται σε μια γωνιά του Λονδίνου. Κατάλαβα ότι συμμετέχουμε σε μια λειτουργική σύναξη που έχει πολλούς αοράτους προσκυνητάς. Πολλούς παρόντες που προσεύχονται μαζί μας, παρότι δεν τους βλέπουμε. Είχα την αίσθηση ότι πραγματικά η Εκκλησία είναι ουρανός επί γης».

Άνθρωπος, «Μετάνθρωπος» και Θεάνθρωπος

 

Η επιθυμία του ανθρώπου για υπέρβαση των φυσικών δυνατοτήτων του αποτελεί στοιχείο του ανθρώπινου ψυχισμού, καθώς και του πολιτισμού όλων των λαών, από τα πανάρχαια χρόνια. Αυτή ώθησε τους ανθρώπους στα σημαντικότερα επιτεύγματα, που βοήθησαν πρόσωπα, οικογένειες, κοινότητες, λαούς ολόκληρους, μέχρι και το σύνολο της ανθρωπότητας, να επιβιώσουν υπό αντίξοες συνθήκες, να νικήσουν σε φαινομενικά ανίκητες μάχες, να θυσιαστούν ο ένας για τον άλλο, να ταξιδέψουν, να εξερευνήσουν, να προβούν σε πρωτοποριακές ανακαλύψεις και εφευρέσεις που βελτίωσαν τη ζωή τους.

Αν θες να γλιτώσεις, φύγε… αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε

 

Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο άγιο Όρος.

Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια.

Μια προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για τις έσχατες ημέρες

 

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγαπητά μας παιδιὰ!

ΗΔΗ ἔχετε μπῆ στὴν ἡλικία τῆς ἐφηβείας, ἡ ὁποία, ὅπως λένε οἱ παιδαγωγοὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, εἶνε ἡ πιὸ ὡραία ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη περίοδος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Στὴ σημερινὴ μάλιστα ἐποχὴ ἡ νεότητα πολεμεῖται ὄχι μόνο ἐσωτερικὰ ἀπὸ τὸ λεγόμενο προπατορικὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ὀνομάζει κληρονομικότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς κινδύνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ διεφθαρμένο περιβάλλον τῆς κοινωνίας μας. Ἡ ἐποχή μας, γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, μπορεῖ νὰ ὀνομασθῆ «λεγεὼν δαιμονίων». Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ δαιμόνια, ποὺ κυριαρχοῦν στὴ σημερινὴ νεολαία, εἶνε τὸ δαιμόνιο τοῦ γυμνισμοῦ. Θυμᾶστε τὸν δαιμονιζόμενο ἐκεῖνο τῆς χώρας τῶν Γεργεσινῶν, ποὺ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός; Τὸ δαιμόνιο αὐτὸ κυριαρχεῖ σήμερα.

Δύναται, ν' ἀσκηθεῖ ποινική δίωξη γιά μετάδοση Θείας Κοινωνίας;

- Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’

Κατά καιρούς, ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπόψεις περί ποινικῆς δίωξης σέ κληρικούς, οἱ ὁποῖοι μετέδωσαν τήν Θεία Κοινωνία σέ πιστούς.

*

Ἐν προκειμένῳ, τό ἐρώτημα τό ὁποῖο τίθεται εἶναι: Εὐσταθεῖ ποινική δίωξη κατ' ἔγκλησιν ἤ αὐτεπαγγέλτως ἤ ἀκόμη πειθαρχική δίωξη τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικα γιά τήν παραπάνω περίπτωση;

Εὐθύς ἐξ' ἀρχῆς, διατυπώνουμε τήν θέση μας, ὅτι, ἐπ' οὐδενί, δύναται ν' ἀσκηθεῖ ποινική δίωξη σέ βάρος οἱουδήποτε κανονικοῦ κληρικοῦ γιά τήν πράξη μετάδοσης Θείας Κοινωνίας στούς προσερχομένους πιστούς ἤ ἄλλη πειθαρχικοῦ τύπου δίωξη. Τήν ἀντίθετη ἄποψη, θεωροῦμε, ὅλως διόλου, λαθεμένη. Καί ἐξηγούμεθα:

Πυκνώνουν ἐπικίνδυνα τά μαῦρα σύννεφα στόν πνευματικό οὐρανό μας…

 

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα 

Διδάκτορος Ἱστορίας   

Συνεχίζεται ἡ γνωστή πρακτική του (οἷς κρίμασιν Κύριος οἶδεν) προκαθημένου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά μαγαρίζει ὅσους παραπάνω τόπους τῆς πατρίδας μας μπορεῖ, εἴτε περιοδεύοντας αὐτοπροσώπως, εἴτε μέ τήν παρουσία ἄλλων ὁμοφρόνων του (τύπου Ἐλπιδοφόρου), κυρίως δέ σχισματικῶν, μέ τήν παρέα τῶν τελευταίων νά μήν περιορίζεται βεβαίως πλέον μόνο στούς Οὐκρανούς ψευτοκληρικούς, ἀλλά νά διευρύνεται καί μέ τούς ἀλητήριους ρασοφόρους της Ψευτομακεδονίας. Θυμίζουμε τίς ἐπί τρία χρόνια γυροβολιές διαφόρων ἐκπροσώπων τοῦ Ἐπιφανίου στό Ἅγιο Ὄρος, σέ ἄλλα μοναστήρια τῆς χώρας καί σέ ἀρκετές Ἑλλαδικές μητροπόλεις, μέ τήν ξεκάθαρη ἀπόπειρα νά συλλειτουργοῦν ὅπου τούς δέχονταν (ἤ ἀκόμη καί λανθάνοντες - συνέβη καί αὐτό σέ κάποιες περιπτώσεις) καί μετά νά ἀνακοινώνουν τά γεγονότα ὡς τεκμήρια τῆς ἀποδοχῆς τους ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία.   

Τη ρωμηοσύνη μην την κλαις...

https://youtu.be/Z5w9ODBRlws

Τη ρωμηοσύνη μην την κλαις... ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 26/07/22 ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Δημήτρης Νατσιός: Δάσκαλος, Θεολόγος, αρθρογράφος Η Ρωμηοσύνη, έρχεται ως κληρονομιά απο το παρελθόν κόντρα στην πολτοποίηση της εποχής μας. Τό πρόβληµα τοῦ σηµερινοῦ Ἑλληνισµοῦ, σέ ὃλα τά ἐπίπεδά του, εἶναι οὐσιαστικά ἡ ἀπουσία ὁραµάτων, που εµπνέονται ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή µας. Μόνον μέσα απο την Ρωμηοσύνη θα θα ξαναβρούµε τόν ἐθνικό βηµατισµό µας, διατηρώντας αλώβητη τήν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητάς µας. ∆ιαφορετικά ἡ Ἑλλάδα θά ἀντιµετωπίσει τόν θάνατο. Όμως ο σημερινός Ελληνισμός πρέπει να επιζήσει και θα επιζήσει όχι μόνο «για να μη χαθεί ο φυλετικός μας σπόρος», αλλά κυρίως διότι είναι η μόνη ακόμη ελεύθερη φωνή της Ορθοδοξίας και ο φορέας της οικουμενικής αποστολής της.

Πηγή:Αχελώος TV

 

Ἀνώμαλες καταστάσεις καὶ ἄθεσμες βαπτίσεις στὴν αὐλὴ τῆς Ἐκκλησίας

 

https://www.youtube.com/

Η πράσινη ανάπτυξη της Νέας Εποχής

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης, πρ. Αναπλ. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο μας, το πράσινο της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι το μαύρο (χάλι) της πάλαι ποτέ πράσινης Φύσης: Πλέον καραφλή με λευκές ανεμογεννήτριες, σαν να βλέπουμε ασπρόμαυρη τηλεόραση!

Θεομπαίχτες δικτατορίσκοι, ελεεινοί ψεύτες, ευτελείς μπαγαπόντηδες κυβερνούν τα σώματα και τις ψυχές μας ελέω υπνωτισμένων ή/και δαιμονισμένων πολιτών.

Όπου λαλούν πολλά πράσινα, ξημερώνει η λαίλαπα της νεοταξίτικης κόλασης.

Βράδυ Δεκαπενταύγουστου σε αγριεμένους καιρούς

 

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Βράδυ Δεκαπενταύγουστου... Ένα ήδη οδυνηρό καλοκαίρι βαίνει αργά προς το τέλος του, προοιωνίζοντας δυστυχώς ακόμη πιο επώδυνες μέρες. Μέρες θλίψης και ανέχειας. Αλλά και αγωνίας για όλους όσους βλέπουν πια τα μαύρα σύννεφα να συγκεντρώνονται πάνω από τη ρημαγμένη χώρα και - βλέποντάς τα - συνειδητοποιούν τα πασίδηλα πλέον σημεία των καιρών…

Παναγία: η Μάνα μας, το στήριγμα μας, η αιώνια αγκαλιά μας!

 

Η Παναγία είναι το αποκούμπι μας, η παρηγοριά που δεν μας απογοητεύει ποτέ, η πνευματική μητέρα μας που δέεται και θαυματουργεί.

Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεκαπέντε Αυγούστου. Στην καρδιά του καλοκαιριού, στην πιο φωτεινή, ζεστή και πυρωμένη περίοδο του έτους, η χριστιανοσύνη τιμά την Παναγία, την πάνσεπτη Μητέρα όλου του κόσμου. Ταίριασμα σοφό της εποχής με την εκτυφλωτική οντότητα της Μητέρας του Θεού.

Όπως φλογίζει ο καλοκαιρινός ήλιος την πλάση, έτσι και η πύρινη αγάπη της Θεοτόκου απλώνει τις θερμές αχτίνες της σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ήλιος υπέρλαμπρος, ζωοδότης και ευεργετικός για τις ανθισμένες ψυχές που αποζητούν να λουστούν με τη δόξα της. Όμως ακόμα και ο Αυγουστιάτικος ήλιος μοιάζει με χλωμό άστρο, μπροστά στην «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών».

Προσκύνημα στον αγαπημένο τόπο της Παναγίας, στην Μικρή Γαλιλαία του Όρους των Ελαιών, εκεί που προσευχόταν και έλαβε την πληροφορία της μεταστάσεώς της στην αιώνια ζωή

 

Το Όρος των Ελαιών

Το Όρος των Ελαιών είναι μία οροσειρά ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα σ’ αυτό και την Ιερουσαλήμ βρίσκεται η κοιλάδα του Ιωσαφάτ όπου ρέει ο χείμαρρος των Κέδρων. Στα δυτικά του βουνού είναι το χωριό η Γεσθημανή. Ονομάζεται Όρος των Ελαιών, γιατί πάντα ήταν κατάφυτο από ελαιόδεντρα. Λεγόταν και “Όρος του βδελύγματος” λόγω του ότι ο Σολομώντας είχε χτίσει ειδωλολατρικούς βωμούς.

Το Όρος των Ελαιών έχει τρεις κορυφές: Τη βόρεια, που ονομάζεται  όρος Σκοπός, με ύψος  826 μέτρα, πάνω στην οποία έχει κτισθεί το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο. Τη μεσαία με το νοσοκομείο της Αυγούστας Βικτώριας και τη νότια, που ονομάζεται όρος της Διαφθοράς, με ύψος 747 μέτρα όπου έγινε η ανάληψη του Κυρίου και συγκεντρώνει όλα τα χριστιανικά προσκυνήματα, μοναστήρια και εκκλησίες. Στους πρόποδές του βρίσκεται ο κήπος της Γεσθημανής.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Εγκώμιο Α΄ στην πάνσεπτη Κοίμηση της Μητέρας του Θεού

 

«Μ’ εγκώμια μνημονεύουμε τους δίκαιους», λέγει ο σοφώτατος Σολομώντας. «Ο θάνατος των αγίων Του είναι αξετίμητος για το Θεό», προείπε ο θεοπάτορας Δαβίδ. Αν λοιπόν όλους τους δίκαιους τους μνημονεύουμε εγκωμιαστικά, ποιος δε θα προσφέρη τον έπαινό του στη βρυσομάννα της δικαιοσύνης και της οσιότητας το θησαυρό, όχι για να δοξάση, μα για να δοξαστή ο ίδιος με δόξα αιώνια;

Δεν έχει ανάγκη από τη δική μας δόξα η σκηνή της δόξας του Θεού, ή πόλη του Θεού, μια και γι’ Αυτήν ειπώθηκαν λόγια δοξασμένα, καθώς της λέγει ο εξαίσιος Δαβίδ: «Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου, η πόλις του Θεού».

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Εγκώμιον εις την κοίμησιν της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου

 

Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, που να αντηχή δυνατώτερα από ανθρώπινη φωνή και να συγκλονίζη τα πέρατα, απαιτεί ένας λόγος προς τιμήν της ιεράς αυτής ημέρας, αγαπητοί μου, γι’ αυτό και κινδυνεύει ν’ αποτύχη τώρα, καθώς ακούγεται προερχόμενος από το ασθενές φωνητικό μου όργανο.

Η Κυρία όμως και Βασίλισσα του παντός, έτσι καθώς είναι αφιλόδοξη, θα δεχτή νομίζω κι αυτόν εδώ τον σύντομο και πενιχρό λόγο που της προσφέρουμε οι δούλοι της, όμοια με εκείνους τους διεξοδικούς και αστραφτερούς των σπουδαίων ομιλητών, με το να παρακινείται σε συμπάθεια από τις προσευχές αυτού που με προστάζει να ομιλήσω, επειδή ακριβώς και ένα μόνο πράγμα προσέχει η φιλάγαθη: την πρόθεσι.

Ανήμερα της Παναγιάς Το καταδρομικό "Έλλη" τορπιλίζεται απ' τους Ιταλούς στην Τήνο

 

Ο τορπιλισμός της «Έλλης»

Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει ένα χρόνο. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε δικτατορικά ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Τὰ παράδοξα τῆς Κοιμήσεως

 

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος

Ἑορτάζομε καὶ ἐφέτος, ὅπως κάθε χρόνο, μὲ σεβασμὸ καὶ μὲ τιμὴ τὴν Κοίμηση τῆς Παναγίας καὶ ὁ ἑορτασμὸς μᾶς γεννᾶ ἀνάμεικτα συναισθήματα: ἀπὸ τὴν μιὰ νοιώθομε θλίψη καὶ πόνο, διότι ἡ Παναγία μας, ποὺ εἶναι «ἡ ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων καὶ τῶν ἀβοηθήτων δύναμις», δὲν βρίσκεται πλέον σωματικὰ ἀνάμεσά μας νὰ μᾶς παρηγορῇ στὶς συμφορὲς τοῦ βίου μας καὶ νὰ μᾶς προστατεύῃ ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ ἀπὸ τοὺς πειρασμούς. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, νοιώθομε χαρὰ καὶ ἀνακούφιση, διότι μὲ τὴν κοίμησή της «οὐ κατέλιπε τὸν κόσμον» ἀλλὰ συνεχίζει, μὲ μεγαλύτερη μάλιστα παρρησία, νὰ δέεται ὑπὲρ ἡμῶν ἀπὸ τὴν οὐράνια κατοικία της.

Βλογημένη πλάση τοῦ Θεοῦ. Ἀγαπημένο καταφύγιο…

 

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Παραπέμπω, ἐν πρώτοις, στό ἔξοχο κείμενο τοῦ τροπαιούχου νομπελίστα μας ποιητῆ Γιώργου Σεφέρη.

Ἔλεγε τὸ 1936: «Ὅσο προχωρεῖ ὁ καιρὸς καὶ τὰ γεγονότα, ζῶ ὁλοένα μὲ τὸ ἐντονότερο συναίσθημα, πὼς δὲν εἴμαστε στὴν Ἑλλάδα, πὼς αὐτὸ τὸ κατασκεύασμα, ποὺ τόσο σπουδαῖοι καὶ ποικίλοι ἀπεικονίζουν καθημερινά, δὲν εἶναι ὁ τόπος μας, ἀλλὰ ἕνας ἐφιάλτης μὲ ἐλάχιστα φωτεινὰ διαλείμματα, γεμάτα μὲ μία πολὺ βαριὰ νοσταλγία.

Νὰ νοσταλγεῖς τὸν τόπο σου, ζώντας στὸν τόπο σου, τίποτε δὲν εἶναι πιὸ πικρό».

Παναγία Εκατονταπυλιανή: Ο ιστορικός ναός, οι 99 φανερές πόρτες και ο θρύλος με την κρυφή πόρτα και την Πόλη

 

Ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής αποτελεί το κόσμημα της Πάρου και γενικότερα των Κυκλάδων.

Η Παναγία η Εκατονταπυλιανή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και αρχαιότερα μνημεία σε πανορθόδοξη κλίμακα, ενώ παραμένει το σπουδαιότερο παλαιοχριστιανικό μνημείο ως προς το μέγεθος του μετά τον Άγιο Δημήτριο και την Αχειροποίητο Θεσσαλονίκης.

Καλη Παναγία! Μία ευχή "παράλογη" στον κόσμο της απόλυτης λογικής

 

Του Νίκου Σταθόπουλου

Διότι ως ευχή είναι "παράλογη" και "γελοία", αφού, τι;, υπάρχει και "κακή" Παναγιά;

Σωστά! Είναι "παράλογη" στον κόσμο της απόλυτης λογικής όπου καταστρέφονται τα πάντα για να αναπτυχθούν τεχνολογίες που θα τα υποκαταστήσουν, και όπου ακυρώνεται η ανθρώπινη φύση για να επιλέγει το παιδάκι φύλο ώστε να δουλεύει η ιατρική και φαρμακευτική βιομηχανία και το ενδυματολογικό επιχειρείν και να παράγονται ριζικά αποπροσανατολισμένοι υπήκοοι...