Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
Ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν
(Ματθ. θ΄ 27-35)
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὸ σῶμά πού ἔλαβε ἀπὸ ἐμᾶς πρὸς χάριν μας, κατὰ τή συναναστροφή του μέ τοὺς ἀνθρώπους, ἐθεράπευσε πολλοὺς σωματικά καί πνευματικά τυφλούς. Ἢ μᾶλλον, ἐὰν κανεὶς σκεφθεῖ τὴν ἀνάβλεψη τῆς διάνοιας, ποὺ εἶναι ἡ μετάθεση ἀπὸ τὴν ἀπιστία στήν πίστη καὶ ἀπὸ τὴν ἄγνοια στήν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι δυνατὸν οὔτε κἀν νά ἀπαριθμήσει τυφλούς πού ἀνέβλεψαν μέ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου. Αὐτοὶ εἶναι ἀριθμημένοι μόνον ἀπὸ Ἐκεῖνον πού ἔχει ἀριθμημένες τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς μας. Ἐὰν ὅμως σκεφθοῦμε τὴν ἀνάβλεψη τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν, καὶ ὡς πρὸς αὐτὴν θὰ εὕρωμε πολλοὺς νά ἔχουν θεραπευθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστό, ἄλλους μέ μόνο τὸν λόγο, ἄλλους μέ τὴν ἁφή. Ὁρισμένους δὲ καὶ μόνον μέ τὸ νά προσπέσουν σ’ Αὐτόν, καί μέ τὸ νά τὸν πλησιάσουν. Ἐπίσης καὶ μερικούς πού ἔλαβαν τὴν ἴαση καί μέ τὸ πτύσμα του ἢ καί μέ χρῖσμα πηλοῦ…