Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού

Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί.

Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων.

Βλέπετε, η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Το Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί.

Μνήμη των Aγίων Nηπίων των υπό Hρώδου αναιρεθέντων (29 Δεκεμβρίου)

Μνήμη των Aγίων Nηπίων των υπό Hρώδου 

αναιρεθέντων, χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων

Διά ξίφους άωρα μητέρων βρέφη,

Ανείλεν εχθρός του βρεφοπλάστου Bρέφους.

Nήπια αμφ’ ενάτην τάμον εικάδα παππάζοντα.

Η σφαγή των Νηπίων. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Aφ’ ου ο βασιλεύς Hρώδης επαρήγγειλεν εις τους Mάγους να γυρίσουν οπίσω, και να του αναγγείλουν τα περί του γεννηθέντος Bασιλέως, τον οποίον εμήνυεν ο αστέρας, οπού ηκολούθουν, ίνα και αυτός υπάγη να τον προσκυνήση: τότε επειδή οι Mάγοι δεν εγύρισαν εις τον Hρώδην, καθώς επρόσταξεν αυτούς ο Άγγελος, αλλά διά μέσου άλλης στράτας εγύρισαν εις την χώραν τους. Tαύτα λέγω αφ’ ου έτζι ηκολούθησαν, βλέπωντας ο Hρώδης ότι επεριπαίχθη από τους Mάγους, εθυμώθη και επικράνθη πολλά. Όθεν έχωντας εις την ενθύμησίν του εκείνο, οπού είπον οι Mάγοι, ότι δηλαδή ο αστήρ εφάνη ολιγώτερον από δύω χρόνους: τούτου χάριν έστειλε τους στρατιώτας του και εφόνευσαν όλα τα παιδία τα ευρισκόμενα εις την Bηθλεέμ, όσα δηλαδή ήτον κάτω από τους δύω χρόνους. Nομίζωντας ο μάταιος, ότι ανίσως θανατώση όλα τα βρέφη, βέβαια μαζί με τα άλλα έχει να θανατωθή και εκείνος, οπού μέλλει να βασιλεύση, και ακολούθως δεν θέλει τον επιβουλευθή. Eις μάτην όμως εκοπίασεν ο ανόητος, μη ηξεύρωντας, ότι ο άνθρωπος δεν δύναται ποτέ να εμποδίση την βουλήν του Θεού. Όθεν, εις μεν τα νήπια, επροξένησε Bασιλείαν Oυρανών. Eις δε τον εαυτόν του, επροξένησεν ο άθλιος την αιώνιον κόλασιν1.

Τα Χριστούγεννα έχουν αξία όταν ο Θεός μπει στο χρόνο της προσωπικής μας ζωής

Ο Θε­ός έ­γι­νε άν­θρω­πος και μπή­κε στον κό­σμο σαν έ­να βρέ­φος, για να δεί­ξει την α­ξί­α που έ­χει α­κό­μα κι έ­να παι­δί…

Τα Χρι­στού­γεν­να τό­τε μό­νον έ­χουν α­ξί­α για μάς, τό­τε έ­χουν α­ξί­α για τον άν­θρω­πο,

ό­ταν γί­νουν η α­φορ­μή, ο σαρ­κω­θείς Θε­ός να μπεί στόχρό­νο της προ­σω­πι­κής μας ζω­ής.

Ό­ταν μπεί μέ­σα στο χρό­νο της ζω­ής μας – και την κό­ψει στη μέ­ση:

στην πρό και την με­τά Χρι­στόν.

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Οι άδειες εκκλησίες της Γερμανίας αλλάζουν χρήση καθώς οι εκκλησιαστικές κοινότητες συρρικνώνονται

Μέ θλίψη παρατηρούμε, ότι στην πεφωτισμένη Δύση οι ναοί μετατρέπονται σε γυμναστήρια, ξενοδοχεία κ. ἄ. , γεγονός πού θεωρεῖται ἀπολύτως φυσικό! Μέχρι τώρα τέτοιες πρακτικές ἀκολουθοῦσαν τά ἀνελεύθερα κομμουνιστικά καί ἄλλα ἄθεα καθεστώτα… Θετική ἐντύπωση ἀφήνει ἡ αὔξηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στό Βερολίνο. (Ο. Τ.)

Axel Rowohlt | Κρίστοφ Στρακ

Ο αριθμός των πιστών Χριστιανών στη Γερμανία μειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι να “περισσεύουν” εκκλησίες. Τι συμβαίνει με αυτούς τους άδειους οίκους λατρείας;

Την τελευταία ημέρα λειτουργίας της, η Αγία Άννα είναι σχεδόν ξανά γεμάτη. Μια χορωδία τραγουδά και το μικρό όργανο τους υποστηρίζει. Αλλά αυτή είναι η τελευταία λειτουργία στη μικρή καθολική εκκλησία στο Γκίλντεχαους, μια περιοχή του Μπαντ Μπέντχαϊμ κοντά στα γερμανο-ολλανδικά σύνορα. Στο μέλλον, το κτίριο δεν θα είναι πλέον χώρος λατρείας.

Εύκολο να κατακρίνεις τους άλλους (Διδακτική ιστορία)

~ Μια γυναίκα πήγε σε κάποιον ιερέα να εξομολογηθεί. Αφού, λοιπόν, τελείωσε την εξομολόγησή της και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες που εξομολο­γήθηκε, ξεκίνησε για το σπίτι της.

Πριν, όμως, φθάσει, θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει μια αμαρτία. Δεν έμεινε πολύ με αυτή τη σκέψη και πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πνευματικό. Εκείνος, αφού τη ρώτησε το λόγο της επιστροφής της, έβαλε το πετραχήλι και άκουσε με πολλή προσοχή τα όσα ήθελε η γυναίκα εκείνη να προσθέσει στην εξομολό­γησή της. Όταν τελείωσε, της είπε ο ιερέας:

«Πήγαινε στο σπίτι σου, πάρε μια κότα και να επιστρέψεις εδώ με την κότα. Στο δρόμο που θα έρχεσαι να βγάζεις φτερά από την κότα και να τα πετάς».

Εκείνη, λοιπόν, παιδί της υπακοής, εφάρμοσε τα όσα της είπε ο πνευματικός της. Όταν ήρθε στον ιερέα πάλι, της είπε:

Προσκύνημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη στην Νικομήδεια, στα ερείπια του Ναού όπου εκάησαν οι άγιοι Δισμύριοι Μάρτυρες

Οἱ ἅγιοι Δισμύριοι (Εἴκοσι χιλιάδες) μάρτυρες ἐν Νικομηδείᾳ

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κατὰ τὴν περίοδο βασιλείας τοῦ μοχθηροῦ τυράννου Μαξιμιανοῦ (286-305), ἡ χριστιανική πίστη ἄνθιζε στὴ Νικομήδεια καὶ αὔξανε μέρα μὲ τὴ μέρα. Κάποτε ὁ αὐτοκράτορας βρισκόταν σ’ αὐτὴ τὴν πόλη και πληροφορήθηκε γιὰ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν χριστιανῶν ἐκεῖ καὶ γιὰ τὴν ἀκμὴ τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας· κυριευμένος τότε ἀπὸ φθόνο κατέστρωσε ἕνα σχέδιο γιά τὸ πῶς νὰ τοὺς ἐξοντώσει. Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλησίαζε. Γνωρίζοντας ὁ αὐτοκράτορας ὅτι σύσσωμοι οἱ χριστιανοί προσέρχονταν στὴν ἐκκλησία ἐκείνη τὴν ἡμέρα γιά νά ἑορτάσουν, διέταξε να περικυκλωθεῖ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ στρατιῶτες καὶ αὐτοὶ νὰ βάλουν φωτιά!

Τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Χριστουγέννων, ὅταν ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα βρισκόταν μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ ξεκινοῦσε ἡ λαμπρὴ Ἀκολουθία, οἱ στρατιῶτες περικύκλωσαν τὸ κτίριο καὶ δὲν ἄφηναν κανένα νὰ βγεῖ ἔξω. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα μπῆκε στὴν ἐκκλησία καὶ ἀνακοίνωσε στοὺς πιστοὺς τὴ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα: εἴτε θὰ προσέφεραν ἀμέσως θυσίες στὰ εἴδωλα, εἴτε θὰ καίγονταν ζωντανοὶ τὴν ίδια στιγμή. Τότε ἕνας ηρωικός στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀρχιδιάκονος, διάπυρος μὲ ἔνθεο ζῆλο ἄρχισε νὰ ἐνθαρρύνει τὸν λαό, ὑπενθυμίζοντας στοὺς πιστοὺς τὴν ἱστορία τῶν Τριῶν Παίδων στὴν κάμινο τῆς Βαβυλῶνος.