της Ελένης Αργυροπούλου – Σαραφοπούλου
«Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι»
(Κώστας Καρυωτάκης)
«Μην ανησυχείτε για το τι θα έχουν οι άνθρωποι στο μέλλον, αλλά για το ποιοι θα είναι»
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Φθινοπωρινό τοπίο. Παγερή ατμόσφαιρα μεμειγμένη με την αχλή, τη βροχή και την αλμύρα. Οι κινητήρες ξεκινούν. Ακίνητη, βουβή, χωρίς ανάσα, συλλογίζομαι την ανθρώπινη κτηνωδία. Δύο μόλις βράδια πριν, σε ένα άλλο λιμάνι…
Εκεί βρέθηκε ο Αντώνης, ένα άκακο, πάντα πρόσχαρο, απλό, δοτικό παιδί με αναπηρίες. Ορφανός – πρόσφατα και από μητέρα, ζούσε φτωχικά χωρίς έσοδα και ασφάλιση, κάνοντας θελήματα. Κουβαλούσε ψώνια, μετέφερε ψάρια και καθάριζε καταστήματα, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην για τον ίδιο και τα αδέλφια του. Μεγάλωσε δίπλα στην εκκλησία, ενώ ό,τι του έδιναν για να το μοιραστεί με την οικογένειά του το πρόσφερε με χαρά στον πρώτο που θα είχε ανάγκη. Ήταν το αγαπητό παιδί της Κρητικής πόλης.
Είχε βγει για λίγο από το καράβι, ελάχιστα μόλις λεπτά πριν τη μοιραία αναχώρηση. Του άρεσε να βλέπει τα οχήματα να μπαίνουν στα πλοία, να παρατηρεί τα λιμάνια. Ξαφνιάστηκε από τον ήχο της μηχανής του καραβιού. Έτρεξε να το προφθάσει. Οι άνδρες του πληρώματος τον εκτόπισαν. Προσπάθησε να τους μιλήσει, να τους εξηγήσει πως δεν είναι λαθρεπιβάτης. Στον νου του πέρασε στιγμιαία η πρόσφατη εικόνα των κερμάτων που, πηγαίνοντας με το ποδήλατό του για να τα μετατρέψει σε χάρτινα, έπεσαν από τη σακούλα που σκίστηκε. Του τα είχαν δώσει από το σούπερ μάρκετ. Αφήνοντας στην άκρη το ποδήλατό του, γονάτισε τότε στον δρόμο για να τα μαζέψει ένα προς ένα, μην τυχόν τον κατηγορήσουν πως τα έκλεψε. Οι οργισμένοι άνδρες του καραβιού συνέχισαν να τον απωθούν με ορμή, κραυγάζοντας: «Φύγε ρε παλαβέ!». Δοκίμασε και τρίτη φορά. Δεν ήταν δυνατόν να μείνει έξω, ενώ είχε εισιτήριο. Εκείνοι αγρίεψαν ακόμα πιο πολύ: «Όξω! Όξω ρε!» του φώναζαν σαν να ήταν λυσσασμένο αγρίμι, σπρώχνοντάς τον, ενώ ο αναδιπλούμενος καταπέλτης ορθωνόταν μπροστά στα μάτια τους. Ο ύπαρχος τον κοίταξε απαθέστατα για τελευταία φορά κι έδωσαν το σήμα για αναχώρηση : «Έλα, πάμε»…