ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ με σεβασμό στην ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ μας! (βίντεο)

 

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Κολ. 2,8-12] EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 2,6-15]

 

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ [:Κολ.2,8-12]

EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Κολ. 2,6-15]

«Ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε,  ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ (:Ὅπως λοιπόν σᾶς τὸ δίδαξε ὁ Ἐπαφρὰς καὶ ἐσεῖς τὸ ἀποδεχθήκατε ὅτι ὁ ἀληθινὸς Χριστὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ Κύριος, ἔτσι ἀκριβῶς νὰ ἐξακολουθεῖτε νὰ ζεῖτε καὶ νὰ πορεύεστε. Νὰ ἐξακολουθεῖτε νὰ μένετε στερεὰ ριζωμένοι καὶ νὰ οἰκοδομεῖστε πάνω στὸν Χριστό, ἀποκτῶντας μεγαλύτερη βεβαιότητα γιὰ τὴν πίστη, ὅπως ἀκριβῶς τὴ διδαχθήκατε. Καὶ ἔτσι νὰ προοδεύετε περισσότερο στὴν πίστη καὶ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς χάρισε τὸν φωτισμὸ της)» [Κολ. 2,6-7].

Η κατά Σάρκα Περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού -Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

     «Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία (:και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες για να γίνει στο παιδί η περιτομή, του έκαναν περιτομή, για να επιβεβαιωθεί και με την πράξη αυτή ότι ήταν γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμα συλληφθεί το παιδί στην κοιλιά της μητέρας του)»[Λουκ.2,21].

«Μεγαλειότατε νικηθήκαμε! Ὁ Βασίλειος εἶναι Μέγας!»

 

Μέγας Βασίλειος (19ος αι.). Ιερός Ναός 

Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ακάκι

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδόπουλου

Ἡ ὀρθοδοξία τῆς Καππαδοκίας ἔμοιαζε λίγο πολὺ μὲ νησίδα στὴν Ἀνατολή. Ὁ Οὐάλης ἀπέλυσε τοὺς ἀσκοὺς τῆς αἱρέσεως παντοῦ. Συνδυασμένες ἡ βία καὶ ἡ πονηρία τοῦ ἔδωσαν ἀποτελέσματα μεθυστικά. Σάρωσε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἔσφιγγε τώρα σὰν τανάλια τὴν Καισάρεια. Εἶναι ἀλήθεια πὼς οἱ Καππαδόκες δὲν εἶχαν γνωρίσει καλὰ τὴ βάναυση σκληρότητα τοῦ Οὐάλη. Ἄκουγαν ὅ,τι συνέβαινε ἀλλοῦ. Τοὺς κοβόταν τὸ αἷμα.

Περί της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Αγίου Ανδρέου Κρήτης)

Αγίου Ανδρέου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου

«Και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ μέρες για να γίνει η περιτομή του παιδιού, ονομάστηκε Ιησούς, όπως είχε ήδη ονομαστεί από τους αγγέλους πριν ακόμη συλληφθεί στην κοιλιά της μητέρας του» (Λουκάς 2:21).

«Χριστού περιτμηθέντος, ετμήθη νόμος. Και του νόμου τμηθέντος, εισήχθη χάρις»

1. Προοίμιο: Η 1η Ιανουαρίου είναι η Δεσποτική Γιορτή της Περιτομής του Χριστού πού γιορτάζει ένα γεγονός που έγινε οκτώ μέρες μετά την κατά σάρκα γέννησή του και κατά το οποίο πήρε το όνομά του Ιησούς (=Σωτήρας). Η Γιορτή αυτή συνδέει την Δεσποτική Γιορτή των Χριστουγέννων δηλ. των Γενεθλίων του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) με την Δεσποτική Γιορτή των Θεοφανείων ή Φώτων δηλ. της Βαπτίσεως του Χριστού (6 Ιανουαρίου), και αποτελεί μαζί τους την λεγόμενη εορταστική περίοδο του Δωδεκαημέρου.

Άγιος Ανδρέας Κρήτης

DRAG XMAS: «Χριστουγεννιάτικη» εκδήλωση με ανάγνωση παραμυθιών από Drag Queens με κρατικές «ευλογίες»

 

Όταν σου χώνουν κάτι από το στόμα με το ζόρι για να το καταπιείς, το σώμα αντιδρά με διάθεση για εμετό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον «πολιτικά ορθό λόγο» περί σεξουαλικού προσανατολισμού, που ασπάζονται όλα τα κόμματα του «ουράνιου τόξου», ανεξαρτήτου υποτιθέμενης ιδεολογίας, υπηρετώντας τα σχέδια της Παγκόσμιας Τάξης ή μάλλον… Αταξίας και Χάους;

Το χειρότερο όμως είναι ότι βάζουν χέρι στα παιδιά, μικρής και τρυφερής ηλικίας που κανονικά θα έπρεπε να διατηρούν την αθωότητά τους, και όχι να την χάνουν από τα 2 τους χρόνια.

Η ιστορία της Bασιλόπιτας – Μια ιστορία που συνέβηκε περίπου πριν 1500 χρόνια στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας

 

Η ιστορία της Bασιλόπιτας είναι μια ιστορία που συνέβηκε περίπου πριν 1500 χρόνια στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει.

Μόρφου Νεόφυτος: Τὰ ἅγια Νήπια θεραπεύουν τὶς ἐνοχὲς τῶν ἐκτρώσεων (29.12.2022)

 https://youtu.be/HcPQB9OKcIk

Μ. Ἀθανασίου ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ

 

Σχετικὰ μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίζεις, ὅτι ἡ δική μας αἰτία ἔγινε σὲ Ἐκεῖνον ἀφορμὴ γιὰ νὰ κατέλθει, καὶ ἡ δική μας παράβαση κάλεσε σὲ βοήθεια τὴν φιλανθρωπία τοῦ Λόγου, ὥστε νὰ ἔρθει κοντά μας καὶ νὰ ἐμφανισθει ὁ Κύριος στοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ δική μας ὑπόθεση Ἐκεῖνος σαρκώθηκε καὶ γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀπὸ φιλανθρωπία καταδέχθηκε νὰ ἐμφανισθεῖ μὲ ἀνθρώπινο σῶμα.Σπλαγχνίσθηκε τὸ γένος μας καὶ συμπάθησε τὴν ἀδυναμία μας καὶ συγκατέβη στὴν φθορά, καὶ μὴ ὑποφέροντας τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ τὸ πλάσμα του καὶ ἀποβῆ μάταιο τὸ ἔργο τοῦ Πατρός Του στοὺς ἀνθρώπους, λαμβάνει σῶμα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μάλιστα ὄχι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ δικό μας.Καὶ θὰ πήγαινε χαμένο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐὰν δὲν ἐρχόταν ὁ Δεσπότης τῶν πάντων καὶ Σωτήρας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μὲ σκοπὸ νὰ πεθάνει.Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησε, γιὰ νὰ πετύχει νὰ ἀναδημιουργήσειτὸν «κατ᾿ εἰκόνα» ἄνθρωπο.

Δείτε ολόκληρη την ομιλία εδώ:   http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/a8anasios_megas_logos_peri_enan8rwphsews.htm

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Πώς γεννιέται ο Χριστός στην καρδιά

https://youtu.be/n1ylshCog5c?t=4

 

Μνήμη των Aγίων Nηπίων των υπό Hρώδου αναιρεθέντων (29 Δεκεμβρίου)

 Διά ξίφους άωρα μητέρων βρέφη,

Ανείλεν εχθρός του βρεφοπλάστου Bρέφους.

Nήπια αμφ’ ενάτην τάμον εικάδα παππάζοντα.

Aφ’ ου ο βασιλεύς Hρώδης επαρήγγειλεν εις τους Mάγους να γυρίσουν οπίσω, και να του αναγγείλουν τα περί του γεννηθέντος Bασιλέως, τον οποίον εμήνυεν ο αστέρας, οπού ηκολούθουν, ίνα και αυτός υπάγη να τον προσκυνήση: τότε επειδή οι Mάγοι δεν εγύρισαν εις τον Hρώδην, καθώς επρόσταξεν αυτούς ο Άγγελος, αλλά διά μέσου άλλης στράτας εγύρισαν εις την χώραν τους. Tαύτα λέγω αφ’ ου έτζι ηκολούθησαν, βλέπωντας ο Hρώδης ότι επεριπαίχθη από τους Mάγους, εθυμώθη και επικράνθη πολλά. Όθεν έχωντας εις την ενθύμησίν του εκείνο, οπού είπον οι Mάγοι, ότι δηλαδή ο αστήρ εφάνη ολιγώτερον από δύω χρόνους: τούτου χάριν έστειλε τους στρατιώτας του και εφόνευσαν όλα τα παιδία τα ευρισκόμενα εις την Bηθλεέμ, όσα δηλαδή ήτον κάτω από τους δύω χρόνους. Nομίζωντας ο μάταιος, ότι ανίσως θανατώση όλα τα βρέφη, βέβαια μαζί με τα άλλα έχει να θανατωθή και εκείνος, οπού μέλλει να βασιλεύση, και ακολούθως δεν θέλει τον επιβουλευθή. Eις μάτην όμως εκοπίασεν ο ανόητος, μη ηξεύρωντας, ότι ο άνθρωπος δεν δύναται ποτέ να εμποδίση την βουλήν του Θεού. Όθεν, εις μεν τα νήπια, επροξένησε Bασιλείαν Oυρανών. Eις δε τον εαυτόν του, επροξένησεν ο άθλιος την αιώνιον κόλασιν.

«Αν μικρύνεις το εγώ σου, χωράς…»

 

Το βρήκα σήμερα πίσω από τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ανάμεσα σε επιβλητικά κτίρια και πολυκατοικίες:

«Αν μικρύνεις το εγώ σου, χωράς…» 

Τρομερό!

Ο ίδιος ο Θεός σκέφτηκα ότι ζητάει να γεννηθεί μέσα μας, αλλά πρέπει πρώτα να χαμηλώσουμε, να μικρύνουμε, να παραδεχτούμε πόσο άδειοι είμαστε, για να μας γεμίσει με την παρουσία Του. Αν δε γίνει αυτό, ο Θεός χάνεται, φεύγει, απομακρύνεται διακριτικά από τη ζωή μας κι εμείς μένουμε μόνοι και σκληροί στο δικό μας μικρόκοσμο…

Το σπήλαιο της Βηθλεέμ σήμερα έχει μια παρόμοια πορτούλα για να μπεις…

Ο άπειρος Θεός είναι μακριά από κάθε αλαζονεία. Αυτό έδειξε η Γέννηση του Χριστού. Θέλει να γεννιέται πάντα μέσα σε μικρά μέρη: σε ένα χαμηλό σπήλαιο, σε έναν αδιάφορο σταύλο, σε μια άσημη γυναίκα, σε κάποιους απλούς βοσκούς, που βρέθηκαν εκεί κοντά, σε μια ταπεινή καρδιά, που θα τον αναζητήσει σήμερα.

Ο άπειρος Θεός είναι μαζί άπειρα ταπεινός, άπειρα απλός… Έτσι πλησιάσεται. Αλλιώς χάνεται. Λίγοι Τον βρίσκουν. Δεν είναι μακριά. Είναι μάλλον πολύ βαθιά μέσα μας, τόσο που πρέπει να σκάψουμε πολύ για να Τον βρούμε.

Είναι φαίνεται πολύ δύσκολο έργο αυτό. Μας αρέσει η επιφάνεια και οι μεγάλες πόρτες..

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/2022/12/28/%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AC%CF%82

Μόνο μία γραμμή την ημέρα...

 

Ο άνθρωπος όλα τα διαβάζει, εφημερίδες, περιοδικά, ακούει ραδιόφωνο, αλλά την Αγία Γραφή την θεωρεί περιττή, εφόσον είναι το μόνο απαραίτητο και όλα τα άλλα περιττά. Βάλε ως αρχή να διαβάζεις κάθε μέρα μια γραμμή από την Αγία Γραφή. Είναι κουραστικό; Δεν σου λέω να διαβάσεις κεφάλαιο και σελίδες. Μόνο μία γραμμή την ημέρα!

Τότε θα δεις ότι μετά από μία βδομάδα, θα σου απαγορεύει ο διάβολος να διαβάζεις και αυτήν τη μία γραμμή, γιατί ξέρει ότι αν διαβάσεις θα ανοίξουν τα μάτια της ψυχής σου και θα πεις:

- Βρε που πάω και τί κάνω τόσα χρόνια;...

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος 

πηγή: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/03/blog-post_625.html

«Τεχνοδιάσπαση». Ο νέος τρόπος να χαλάει η επικοινωνία στο ζευγάρι και την οικογένεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ηλεκτρονικές συσκευές έχουν μπει για τα καλά  στις οικογενειακές μας στιγμές!  Χρόνο με το χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των ενηλίκων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο, διαθέτουν smartphone και καλύπτουν με αυτά σημαντικό μέρος της κοινωνικής και επαγγελματικής τους δραστηριότητας. Όμως, πώς επιδρά η χρήση αυτών των συσκευών στις σχέσεις μέσα στην οικογένεια και το ζευγάρι;

Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι ηλεκτρονικές συσκευές, smartphone, tablet, υπολογιστές, βοηθούν το ζευγάρι να έχει επικοινωνία μεταξύ τους και με τα παιδιά . Να είναι σε επαφή. Αυτό πράγματι συμβαίνει όταν βρίσκονται μακριά και υπάρχει η ανάγκη να μοιραστούν σκέψεις, συναισθήματα. Η τεχνολογία είναι κυριολεκτικά στην τσέπη μας, οπότε είναι  εύκολο να καλύψουμε τα κενά στη ζωή μας με τη χρήση της.

 Όμως τί συμβαίνει όταν το ζευγάρι, η οικογένεια,  είναι μαζί και ο υπολογιστής, το tablet  ή το smartphone έχει τις δικές του απαιτήσεις; Τότε αποκαλύπτεται η άλλη όψη του νομίσματος, όπου η αυξημένη συνδεσιμότητα συνοδεύεται με την εμφάνιση προβλημάτων. Μερικά άτομα αναπτύσσουν προβληματική ή εθιστική χρήση των συσκευών, σε βαθμό που αυτή αρχίζει να επηρεάζει τη ζωή και τις σχέσεις τους.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο (Κωστής Παλαμάς)

Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,

το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι

κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,

που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

 

Ὁμιλία στὴν ἑορτὴ τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου (ἑορτὴ προσφύγων Κυρᾶς Μόρφου, ἱ.ν. Ἁγίου Χαραλάμπους, Δένεια)

 

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ 

Στέφανος, ὁ μαθητὴς καὶ ἀρχιδιάκονος, ὁ τερατουργὸς καὶ σημειοφόρος, ὁ ὁμολογητὴς καὶ ἀπόστολος, ὁ θεόπτης καὶ οὐρανοφάντωρ, ὁ πρωτομάρτυς Χριστομάρτυς, μᾶς συνήθροισε στὸν εὐλογημένο τοῦτο ναὸ τοῦ συμμάρτυρός του, ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, στὸ ἀκριτικὸ αὐτὸ χωριὸ τῆς Δένειας, γιὰ νὰ τὸν τιμήσουμε κατὰ χρέος καὶ κατὰ δύναμη, μὲ ὕμνους καὶ ψαλμοὺς καὶ ᾠδὲς πνευματικές, καὶ νὰ ἀντιλάβουμε τὴν εὐλογία καὶ Χάρη του.

Μαθητὴς λοιπὸν τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἀρχιδιάκονος ὁ ἅγιος Στέφανος, καθότι τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπως μᾶς διηγοῦνται οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (Πράξ. 6, 1-7), μετὰ ἀπὸ προτροπὴ τῶν Δώδεκα ἀποστόλων, τὸν ἐξέλεξαν, πρῶτον αὐτὸν, μαζὶ μὲ ἄλλους ἕξι θεοφιλεῖς καὶ προεξέχοντες στὴν ἀρετὴ ἄνδρες, γιὰ νὰ διακονεῖ, γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ μὲ αὐτοὺς στὴν τράπεζα, δηλαδὴ στὴν παράθεση τοῦ γεύματος στοὺς πολυάριθμους πιστοὺς τοῦ πρώτου ἐκείνου καὶ ὑποδειγματικοῦ χριστιανικοῦ κοινοβίου, ὥστε νὰ γίνονται ὅλα μὲ διάκριση καὶ εὐταξία, κι ἀκόμη νὰ ὑπηρετεῖ τὶς χῆρες καὶ τοὺς ἀπόρους. Καὶ τοῦτο, γιὰ νὰ παραμείνουν ἀπερίσπαστοι οἱ Δώδεκα ἀπόστολοι στὸ ἔργο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς διδασκαλίας. Καί, ἂς προσέξουμε ἐδῶ τὴ βαρυσήμαντη σχετικὴ ἀναφορὰ τῶν Πράξεων εἰδικὰ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Στεφάνου: «καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου» (Πράξ. 6,5). Ὄχι λοιπὸν τυχαία ἡ ἐκλογὴ τοῦ Στεφάνου στὸ ἱερὸ τοῦτο ἔργο, καὶ μάλιστα ὡς πρώτου τῇ τάξει· διότι, ἦταν ἄνδρας γεμᾶτος μὲ πίστη καὶ Πνεῦμα ἅγιο, ὅπως περίτρανα φανέρωσαν καὶ στὴ συνέχεια τὰ ἔργα του.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων στον Άδη

Ενώ κατά την εορτή του Πάσχα, η σχέση επιγείων και καταχθονίων είναι προφανής και διαρκής, η αντίστοιχη σχέση κατά την εορτή των Χριστουγέννων είναι σπάνια. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ανήκει στον Ρωμανό τον Μελωδό.

Κατά τον συναξαριστή, τα Χριστούγεννα σηματοδοτούν την έναρξη του σημαντικότατου και κορυφαίου μουσικού του έργου. Ο πρώτος ύμνος που συνέθεσε είναι το πασίγνωστο «Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίτκτει…».

Ο Ρωμανός συνέθεσε τρεις πλήρεις ύμνους (κοντάκια) στη Γέννηση του Χριστού. από τους οποίους σπαράγματα μόνον σώζονται σήμερα στη λειτουργική χρήση. Με τον πρώτο ύμνο, ο Ρωμανός κατεβάζει τον ουρανό στη γη. Αλλά δεν αγάλλεται μόνον η γη. Το μήνυμα της ανεκλάλητης χαράς φτάνει στον Άδη, ως σάλπισμα ελευθερίας «των απ΄ αιώνων κεκοιμημένων ψυχών». Αυτό είναι το θεματικό αντικείμενο του δευτέρου ύμνου, που, κατά την αρχαία τυπική διάταξη, είχε γραφεί για την επαύριον της Γεννήσεως, ημέρα κατά την οποίαν τιμάται ιδιαιτέρως η Θεοτόκος (η Σύναξις της Θεοτόκου).

Το κοντάκιο αυτό (προοίμιο και οίκοι) έχει ακροστιχίδα η οποία επιβεβαιώνει τον δημιουργό του («Του ταπεινού Ρωμανού»). Ο ύμνος αρχίζει με μία σκηνή γεμάτη τρυφερότητα: Η Παναγία η Άμπελος που βαστάζει στην αγκαλιά της «τον αγεώργητον βότρυν» ψιθυρίζει στο νεογέννητο βλαστάρι της τα λόγια της αιώνιας Μητέρας, αλλά και της Μητέρας του θεού:

«Συ καρπός μου, συ ζωή μου…

Χριστούγεννα: Θαύμα θαυμάτων – O Άναρχος Θεός λαμβάνει αρχή και χτίζει «γέφυρα» για την Βασιλεία Του

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Χριστούγεννα: Ένας χρόνος γεμάτος από ταραχώδη γεγονότα φτάνει στο τέλος του και εμείς αξιωνόμαστε για ακόμη μια φορά να σταθούμε με δέος μπροστά στην «Μητρόπολη των εορτών», εορτάζοντας την Γέννηση του Θεανθρώπου.

Αφήνουμε πίσω την βουή του κόσμου για να προσεγγίσουμε το απερινόητο θαύμα της Ενανθρώπισης του Θεού Λόγου. Εκεί που σε μια ταπεινή φάτνη, σε μια άσημη πόλη, σε μια αφανή γωνιά της γης ο Άναρχος έλαβε αρχή ως άνθρωπος, ο Προαιώνιος κατέφθασε στον αιώνα της ιστορίας, ο Βασιλεύς της Δόξης επτώχευσε οικειοθελώς για να μας γεμίσει με τα πλούτη της θεότητος του και τα άφθαρτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Οι ψεύτικοι «θεοί» των εθνών υπήρξαν πάντοτε φευγαλέοι, αόριστοι, αποστασιοποιημένοι. Πολύ απόμακροι για να είναι αληθινοί ή ιδιαίτερα πολυπαθείς για να είναι θεϊκοί. Ο Χριστός με την γέννηση Του έδωσε συντριπτική απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό κενό της ανθρωπότητας. Διέλυσε μια και καλή το πνευματικό σκοτάδι όλων των αιώνων, για όσους είναι πρόθυμοι να δουν το Φως που «Ἐπί τῆς γῆς ὤφθη». Δεν επαναπαύθηκε στο μεγαλείο της Δόξας Του, άλλα εκκένωσε τον Εαυτό Του για χάρη μας. Και δεν έγινε απλά ένας από εμάς, άλλα προσέλαβε την ανθρώπινη φύση για να την θεώσει.

Το εξόριστο βρέφος – Η φυγή του Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο

 

Στις 26 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (τιμούμε δηλ. το πρόσωπό της καθώς συνέβαλε στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας) και η Φυγή στην Αίγυπτο.

“Αναχωρησάντων δε αυτών ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ’ όναρ τω Ιωσήφ λέγων: εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φέυγε εις Αίγυπτον και ίσθι εκεί έως αν είπω σοι. Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό. 14 Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, 15 και ην εκεί έως της τελευτής Ηρώδου, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου λέγοντος. Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου“. (Ματθαίον Β’ 13-18)

Ερμηνεία: Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο· και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει». Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο. Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον ΚΥΡΙΟ μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου.

Μαθητές ή αγέλες λύκων;

"Κάποιοι μαθητές άκουγαν τραπ μουσική, στην διαπασών. Στάθηκα και άκουγα τους στίχους. Κανονικά θα έπρεπε να τους παραθέσω, αλλά ντρέπομαι λόγω των ημερών και σέβομαι τους αναγνώστες " 

Πριν από ένα μήνα ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ήταν καλεσμένος σε μεσημεριανή εκπομπή. Ερωτήθη για τις μουσικές του επιλογές. Διαβάζω: «Φωτογραφίζοντας την τραπ μουσική, αν και δεν την κατονόμασε, σχολίασε πως ενοχλείται από την γλώσσα που χρησιμοποιείται στο συγκεκριμένο είδος μουσικής, ενώ τόνισε πως πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά από μικρά για το τι σημαίνει σεβασμός». Έψαξα να βρω μια δήλωση της κ. Κεραμέως, για να μας αραδιάσει και αυτή τα «πρέπει» της, αλλά δεν εντόπισα.

Κατ’ αρχάς όσο και όσοι διαβάζουν τα παρακάτω, ας έχουν συνεχώς κατά νου το εξής: Δεν διδάσκουν τα «πρέπει». Ούτε ανατρέφεις τα παιδιά σου ούτε κυβερνάς τον λαό σου με τα «πρέπει». Το «πρέπει» είναι απρόσωπο ρήμα. Να πιάσω το «πρέπει» από το «γιώτα» και να το γδάρω ως το «πι», έλεγε χαρακτηριστικά ο Ελύτης. Διδάσκει, ανατρέφει, κυβερνά σωστά και υπεύθυνα το «πρέπον», η μετοχή, η συμμετοχή, δηλαδή, το παράδειγμα. Όταν ο γονέας ξημεροβραδιάζεται στο κινητό ή στο διαδίκτυο με ποιο κύρος θα συμβουλεύσει τα παιδιά του να απέχουν από αυτά; «Μη λοξά περιπατείν καρκίνω μήτηρ έλεγε… Ο δε είπεν. Μήτερ, συ, η διδάσκουσα, ορθά βάδιζε και βλέπων σε ζηλώσω». Μην περπατάς στραβά έλεγε η καβουρίνα στο παιδί της…  Και της απάντησε: Μητέρα, περπάτα εσύ ίσια και βλέποντάς σε θα μάθω», γράφει στον εξόχως διδακτικό του μύθο, ο Αίσωπος. Με τι μούτρα οι πολιτικοί ζητούν από τον λαό θυσίες, βυθίζοντάς τον στην οικονομική φρίκη, όταν οι ίδιοι αμείβονται με ανήκουστες απολαβές, απολαμβάνουν προκλητικά προνόμια και, πολλάκις, σαν τα άπληστα αρπακτικά κατρακυλούν στην ανομία, εξευτελίζοντας την πατρίδα. (Να αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια σε όσους την κηλιδώνουν και είναι ανάξιοι να φέρουν το όνομα Έλληνας και Ελληνίδα).

Χριστούγεννα ξημερώνουν,  «οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η φύσις όλη», όμως -είμαστε γονείς, είμαστε δάσκαλοι- ακούς την είδηση και θλίβεσαι, οργίζεσαι, χάνεις τα λόγια σου.

Όταν οι μάγοι έφθασαν στα Ιεροσόλυμα (Οσίου Εφραίμ του Σύρου)

 Ὅταν ὁ ὁδοιπόρος βρεῖ κάποιον ἄλλο, καλό συνοδοιπόρο, χαίρεται τόν κόπο τῆς μακρινῆς ὁδοιπορίας, ἐπειδή ξεγελιέται ἀπό τή συντροφιά· καθώς στηρίζεται δηλαδή, σάν σέ ραβδί, στήν εὐχάριστη συζήτηση, ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι συνοδοιπορεῖ μέ σκονισμένα τά πόδια, ἀλλά μέ ἀκούραστο τό στόμα. Μοιράζει ἔτσι τόν κόπο τῶν ποδιῶν καί ἐλαφρύνει μέ τή συνομιλία τήν κούραση τῆς μεγάλης πορείας. Ἔτσι λοιπόν καί οἱ μάγοι, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, καθώς εἶδαν τό ἄστρο, καί τό ἔλαβαν αὐτό συνοδοιπόρο, ξεγελοῦσαν -ὅταν κουράζονταν- μέ τήν ἐρώτηση, «ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος Βασιλιάς», τήν ταλαιπωρία τῆς ὁδοιπορίας· ἀνέκριναν δηλαδή μέ τό λόγο τούς Ἑβραίους σάν κλέφτες Ἐκείνου πού γεννήθηκε.

Σ’ αὐτούς λοιπόν πού ρωτοῦσαν γιά τόν Βασιλιά, εὔλογα ἀπαντοῦν oἱ Ἰουδαῖοι, λέγοντας: «Τί λοιπόν τολμᾶτε, ξένοι, τί λέτε, ἄνθρωποι; Γιατί ἔχετε ἔρθει, φέρνοντας ἐπικίνδυνη εἴδηση; Γιατί διακηρύσσετε τόν καινούριο βασιλιά στήν πόλη πού ἔχει ἤδη βασιλιά; Γιατί διακινδυνεύετε τόν ἑαυτό σας σέ πρόωρο τέλος; Γιατί μπήγετε στούς τραχήλους σας τή γλώσσα σάν μάχαιρα; Γιατί ἀνοίγετε τόν τάφο σας μέ τό στόμα, καί τό θάνατο πού κοιμᾶται τόν ξυπνᾶτε γιά νά σᾶς ἁρπάξει; Δέν εἶχε μνήματα ἡ Περσία, ὥστε, νά ἔρθετε ἐδῶ καί, ἐνῶ ἀκόμη ζεῖ ὁ Ἡρώδης, νά ρωτᾶτε γιά ἄλλο βασιλιά; Ὅταν τό ἀκούσει, θά ὁμολογήσει σ’ ἐσᾶς πολλή εὐγνωμοσύνη καί θά σᾶς ἀνταμείψει μέ μεγάλα δῶρα!».

Υπομνηματισμός της προφητείας του Ησαΐα για την εκ Παρθένου Γέννηση του Κυρίου από τον Ιερό Χρυσόστομο.

 Αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου

«Καὶ προσέθετο Κύριος λαλῆσαι τῷ ῎Αχαζ λέγων· αἴτησαι σεαυτῷ σημεῖον παρὰ Κυρίου Θεοῦ σου εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος. καὶ εἶπεν ῎Αχαζ· οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ᾿ οὐ μὴ πειράσω Κύριον. καὶ εἶπεν· ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυίδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ (και μίλησε και πάλι ο Κύριος προς τον Άχαζ και είπε:  “Ζήτησε προς πληροφόρησή σου από τον Κύριο τον Θεό σου κάποιο θαύμα, είτε στο βάθος της γης και ακόμη πιο κάτω, είτε στο ύψος του ουρανού”. Και είπε ο Άχαζ: “Δεν θα ζητήσω σημείο, ούτε θα υποβάλω σε πειρασμό τον Κύριο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη βεβαίωσή Του. Και είπε ο Προφήτης: “Ακούστε λοιπόν εσείς, που αποτελείτε τον βασιλικό οίκο του Δαβίδ: Μήπως είναι μικρό πράγμα να παρέχετε στενοχωρίες και κόπους σε ανθρώπους απεσταλμένους από τον Θεό, όπως είναι οι Προφήτες; Και πώς λοιπόν τολμάτε με την απιστία σας να στενοχωρείτε τον Θεό; Για τον λόγο αυτόν θα δώσει μόνος Του Αυτός ο ίδιος ο Κύριος σε σας θαύμα υπερφυσικό: ιδού, η Παρθένος υπερφυώς θα συλλάβει στη γαστέρα της και θα γεννήσει Υιό και θα καλέσετε το όνομά Του Εμμανουήλ, δηλαδή “μαζί μας ο Θεός”)»[Ησ. 7,10-16].

    Είναι μεγάλη η συγκατάβαση του Θεού και η αγνωμοσύνη του βασιλιά (Άχαζ)· διότι έπρεπε αυτός ακούγοντας τον προφήτη να μην αμφιβάλλει καθόλου για τα όσα λέχθηκαν· αλλά και αν ακόμα αμφέβαλλε, θα έπρεπε να πιστέψει λαμβάνοντας θαύμα, πράγμα που είχαν κάνει πολλοί από τους Ιουδαίους. Καθόσον ο Θεός, επειδή είναι φιλάνθρωπος, ούτε αυτό παρέλειψε να κάνει πολλές φορές για εκείνους που ήταν πνευματικά δύσκαμπτοι, σύρονταν κάτω και ήταν προσηλωμένοι στη γη, πράγμα που έκανε στην περίπτωση του Γεδεών[πρβ. Κριτ. 6,16-24 και 36-40]. Επειδή λοιπόν ήταν πνευματικά ο πιο κατώτερος από όλους και πάρα πολύ βραδυκίνητος στα πνευματικά, πρόσεχε πόση συγκατάβαση δείχνει πάλι ο Θεός. Αυτός τον προσελκύει και τον προτρέπει να ζητήσει θαύμα· αν και βέβαια ούτε αυτό ήταν μικρό θαύμα, το να φανερώσει τις απόκρυφες σκέψεις αυτού, να αποκαλύψει όλες τις διαθέσεις του, και να φανερώσει την υποκρισία του.

Τι ‘’δεν’’ είναι Χριστούγεννα… - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

 

Τι ‘’δεν’’ είναι Χριστούγεννα…

Τα Χριστούγεννα, δεν είναι η γιορτή μιας ακαθόριστης αγάπης.

Τα Χριστούγεννα, δεν είναι η γιορτή μιας απροσδιόριστης χαράς.

Τα Χριστούγεννα, δεν είναι η γιορτή, ούτε της οικογένειας, ούτε των στιγμών με τους φίλους και τους αγαπημένους.

Τα Χριστούγεννα, δεν είναι ούτε τα γλέντια, ούτε οι χαρές, ούτε τα φαγοπότια, ούτε οι μουσικές.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι ούτε τα δέντρα, ούτε τα στολίδια, ούτε τα φώτα, ούτε οι εκδρομές…

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τα Χριστούγεννα.

Η αρχή της νίκης του θανάτου…

Αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Η αρχή της νίκης του θανάτου.

Και ο ερχομός Εκείνου.

‘’Του Ανυψώσαντος το κέρας ημών…’’.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ... - Ἀντιβλασφημικὸς ἀγὼν

    'Ἔνοχοι! Ποῖοι; Οἱ βλάσφημοι. Αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ὁπουδήποτε καὶ ἄν σταθοῦν, ἀκονίζουν τὴν γλῶσσάν των, ἀνοίγουν τὸ στόμα των καὶ ὡσὰν φίδια φαρμακερὰ χύνουν τὸ δηλητήριόν των, ὑβρίζουν μὲ τὸ αἰσχρότερον λεξιλόγιον τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Θρησκείας μας. Φρίκη! Ὅλοι οἱ λαοί, καὶ αὐτοὶ ἀκόμη οἱ ἄγριοι, σέβονται τὸν θεόν των˙ καὶ μόνον ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὑβρίζομεν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Θρησκείας μας.

Λόγος στὴν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος (Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος)

Γνωρίζουμε βεβαίως ὅλοι, ὅτι ὁ αἰσθητὸς αὐτὸς ἥλιος ἀποστέλλει τὸ φῶς του σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο, «καὶ οὐκ ἔστιν (οὐδεὶς) ὡς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ»καὶ ἀπὸ τῆς διαυγέστατης λαμπρότητός του. Πολλὲς φορὲς ὅμως οἱ ὁλόλαμπρες ἀκτίνες του καλύπτονται ἀπὸ νέφη καὶ ὁμίχλη ἢ ἀπὸ τὸ φύλλωμα τῶν δένδρων, ἀλλὰ καὶ πάλι, ἡ πνοὴ κάποιου ἀνέμου διαλύει τὸ νεφικὸ ἐπικάλυμμα καὶ τὴν ὁμίχλη ἐκείνη καὶ ἐπιτρέπει στὶς φεγγοβόλες ἀκτίνες νὰ ἐξαπλωθοῦν τρανῶς σὲ ὅλη τὴν κτίση.

Τὸν δὲ πρὸ ἡλίου «ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» τὸν νοητό, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη σήμερα ἀπὸ τὴν «κούφη νεφέλη», ἀπὸ τὴν φωτοφόρο καὶ ἡλιακὴ καὶ πάναγνο κοιλία παραδόξως, καλύπτει ἡ τοῦ «δούλου μορφή», τὰ νηπιώδη σπάργανα καὶ τὸ σπήλαιο τὸ φτωχὸ καὶ συμφώνως μὲ τὴν οἰκονομία καὶ ὁρισμένα ἄλλα, τὰ ὁποῖα συμβολίζουν τὴν πτωχεία καὶ τὴν ταπεινότητα.

Μάριος Ἀντωνίου: Ιδιόμελα Μεγάλων Ωρών Χριστουγέννων

 ΙΔΙΟΜΕΛΑ Α’ ΩΡΑΣ

Ἦχος πλ. δ΄. Ποίημα Σωφρονίου
Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ’ ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κοίτα να τακτοποιηθείς.

Κοίτα να τα βρεις με όσους είσαι μαλωμένος.

Κοίτα να πεις τα ‘’σ’αγαπώ’’, τα ‘’ευχαριστώ’’ και τα ‘’συγγνώμη’’’ που χρωστάς.

Κοίτα να συγχωρέσεις…

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να ξεσφίξεις τη γροθιά. Κοίτα να χαλαρώσεις τα θυμωμένα φρύδια και τα μουτρωμένα χείλη.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να απλώσεις χέρι, σε άνθρωπο που έχει ανάγκη.

Ξέρεις…

Είναι ντροπή, ένας Θεός, να γεννιέται φτωχός, μέσα στο κρύο, χωρίς τίποτα, και εσύ, που τα έχεις όλα, να πνίγεσαι Χριστουγεννιάτικα μέσα στον εγωισμό σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Έκαναν το σταυρό τους και είπανε σιγανά όλοι τους το «Η γέννησίς σου…»

 

Κρυπτοχριστιανοί

~ Είναι νύχτα Χριστουγέννων. Χτυπούν οι καμπάνες της εκκλησιάς και οι Χριστιανοί ξυπνούν, σηκώνονται και πάνε να λειτουργηθούν.

Ξυπνά και ο Μουσταφάς, που είναι Χρήστος. Ξυπνά αθόρυβα και τη φαμελιά του, χωρίς ν’ ανάψει φως –τη γυναίκα του την Εμινέ, που είναι Μαρία, και την κόρη του την Φατμέ, που είναι Ελένη και τον γιο του τον Χασάνη, που είναι Γιώργος. Μαζεύονται σε κάποιο κατώγι του σπιτιού. Σηκώνουν κάτι σακιά μέσα σ’ ένα αμπάρι και βγάζουν τα κονίσματα. Τα στήνουν εκεί μπροστά τους, γονατίζουν κάνουν το σταυρό τους κι ανάβουν από ένα κερί. Ο Μουσταφάς παίρνει στο χέρι του μία σύνοψη. Την ανοίγει-δεν ξέρει να διαβάσει κάποιο τροπάρι, σιγομουρμουρίζει ψαλμουδιστά με τα σπασμένα Ελληνικά του. Κάνουν το σταυρό τους και πάλι. Λένε σιγανά όλοι τους το «Η γέννησίς σου…». Με βουρκωμένα μάτια, με σφιγμένη την καρδιά φιλιούνται και ανεβαίνουν στον οντά τους να ξαπλώσουν.

Η πίστη των ανθρώπων αυτών έχει έναν πόνο, που αληθινά, δε λέγεται. Μα έχει και τόση αλήθεια, όση ίσως δεν έχει η πίστη των άλλων Χριστιανών, αυτών που λειτουργούνται την ίδια ώρα στις εκκλησιές τους”.

(από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων» Εκδόσεις Ακρίτας. – Κρυπτοχριστιανοί, Νίκου Μηλιώρη, εκδόσεις Τσουκάτου, 2017)

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Χριστούγεννα. Πῶς καί πότε γεννιέται ὁ Χριστός, χαρισματικῶς, μέσα μας.

 

Χριστούγεννα. Πῶς καί πότε γεννιέται ὁ Χριστός,

χαρισματικῶς, μέσα μας.

Δημητρίου Τσελεγγίδη

Καθηγητῆ τῆς Δογματικῆς

τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πρίν τά Χριστούγεννα. Εἶναι εὔλογο νά ἑτοιμαζόμαστε. Ἑτοιμαζόμαστε, ὅμως, ἐκκλησιαστικά καί πνευματικά, ὅπως ὀφείλουμε, ἤ κοσμικά, κατά τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου; Ὅσα θά ποῦμε στή συνέχεια, μᾶς προσανατολίζουν πνευματικῶς.

Τά ἱστορικά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ ἔχουν σωτηριώδη σημασία γιά τόν ἄνθρωπο, πού ἐντάσσεται καί παραμένει στήν Ἐκκλησία, ὄχι μηχανιστικά, ἀλλά ὅταν αὐτά τά γεγονότα «μεταφράζονται» βιωματικά στήν προσωπική καί καθημερινή ζωή του, στήν καθημερινότητά του.

ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

 

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού είναι το πλέον ελπιδοφόρο και χαρμόσυνο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, διότι αποτελεί τη φωτοφόρο χαραυγή της απολυτρώσεως του ανθρώπου και ολοκλήρου της κτίσεως από τη φοβερή δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς, την οποία εισήγαγε στη θεία δημιουργία ο διάβολος, ο ολέθριος αντίδικος του Θεού και καταστροφέας των έργων Του. Ο άγιος άγγελος της Γεννήσεως διαμήνυσε στους ταπεινούς ποιμένες της Βηθλεέμ πως «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,10), κομίζοντας τη χαροποιό είδηση για την οποία αδημονούσε κάθε ανθρώπινη ψυχή. Η όντως μεγάλη αυτή χαρά έγινε έκδηλη στους απλοϊκούς εκείνους ανθρώπους οι οποίοι δοκίμασαν πρώτοι την ανεκλάλητη αγαλλίαση της ενανθρωπήσεως του Θεού, την απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Μνήμη της Aγίας Mεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας (22 Δεκεμβρίου)

Μνήμη της Aγίας Mεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας

Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,

Πάν φάρμακον λύουσα και κεκαυμένη.

Kαύθη Aναστασίη πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.

Μαρτύριο Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας. Τοιχογραφία 1547 μ.Χ. Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

H Aγία αύτη και ανδρειοτάτη Mάρτυς Aναστασία, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σϟ΄ [290], καταγομένη εκ της πόλεως Pώμης, θυγάτηρ πατρός μεν Έλληνός τινος, Πρεπεξάστου ονομαζομένου. Mητρός δε, Φαύστης, από την οποίαν επροσφέρθη εις ένα άνδρα θεοσεβή, Xρυσόγονον καλούμενον, και έμαθε παρ’ αυτού τα ιερά γράμματα. Tην δε εις Xριστόν πίστιν εδιδάχθη και από αυτόν και από την μητέρα της. Συζευχθείσα δε διά γάμου με ένα άνδρα Πούπλιον ονόματι, απεστρέφετο την μετ’ εκείνου κοινωνίαν διά την απιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, ότι είναι ασθενής, και μη καταδεχομένη την τούτου συνάφειαν. Ύστερον δε ενδυθείσα φορέματα πενιχρά, και μίαν μόνην δουλεύτραν έχουσα ακολουθούσαν αυτή, πάντοτε συνανεστρέφετο με γυναίκας πτωχάς. Kρυφίως δε ιάτρευε και επεσκέπτετο τους διά τον Xριστόν μαρτυρούντας, εμβαίνουσα μέσα εις τας φυλακάς. Λύουσα αυτούς από τα δεσμά, αλείφουσα αυτούς με λάδι, σφογγίζουσα τα αίματα από τας πληγάς των. Kαι φαγητά επιτήδεια εις αυτούς προσφέρουσα. Tαύτα δε μαθών ο άνδρας της Πούπλιος, επίασεν αυτήν και την έβαλεν εις την φυλακήν, παραγγείλας εις πολλούς φύλακας να φυλάττουν αυτήν με ασφάλειαν. Eπειδή δε ο άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, από φορτούναν: τούτου χάριν λαβούσα άδειαν η Aγία, διεμοίρασε τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς. Kαι πλέον χωρίς φόβον επεσκέπτετο τους Mάρτυρας του Xριστού. Kαι όταν ήθελαν τελειωθούν, τους έπερνε και οσίως τους ενταφίαζε. Πολλούς δε από αυτούς επαρεκίνησε και εις το μαρτύριον. Aύτη εβασανίσθη από διαφόρους ηγεμόνας, και ερρίφθη εις την θάλασσαν ομού με άλλας γυναίκας. Tελευταίον δε, εδέθη εις πάλους. Kαι τριγύρω περικυκλωθείσα από φωτίαν, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου, και απήλθε προς ον επόθει Xριστόν. Tελείται δε η αυτής Σύναξις εις τον μαρτυρικόν της Nαόν, όστις είναι κοντά εις το έμβασμα του Δομνίνου. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις το Eκλόγιον1.)

Διώξαμε και τον Χριστό από τα Χριστούγεννα

 

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε.

Είναι όντως πολύ ωραία και εντυπωσιακά, όταν την νύχτα βλέπουμε τους πολύχρωμους φωτισμούς, στα μπαλκόνια και στα δένδρα των σπιτιών, στους κεντρικούς δρόμους και στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων.

Όλα αυτά και θα τα απολαύσουμε και θα τα θαυμάσουμε. Αλλ΄όμως, υπάρχει ένα αλλά. Γιατί, άν μέσα μας αδελφοί μου, δεν ζήσουμε μια ζωογόνο αλλαγή, μεταβολή της ψυχής μας σε φάτνη πνευματική, τότε σε τίποτα δεν θα μας ωφελήσουν οι φαντασμαγορικές και πολύχρωμες διακοσμήσεις, οι διασκεδάσεις και τα δώρα.

Γιατί είμαι πνευματικά στάσιμος; – Τι φταίει;

 

Πολλές φορές αγανακτούμε με τον εαυτό μας και γενικότερα με την πορεία μας στην πνευματική ζωή.

Το σημαντικό ερώτημα που ταλανίζει τον εσωτερικό μας κόσμο είναι «Γιατί είμαι πνευματικά στάσιμος; Τι φταίει;» από κει και πέρα αρχίζει η πτώση, η απογοήτευση και μερικές φορές η εγκατάλειψη και ο εσωτερικός ακρωτηριασμός.

Παραμυθία Χριστουγέννων (Ο κυρ Αλέξανδρος και ο κυρ Φώτης μαζί ξανά στον κόσμο…)

 

Φτάσαν στην ξώπορτα φωνές, γλυκολαλούν τραγούδια,

Κάλαντα και παινέματα , μπαξίσια και καλούδια.

Στα χέρια τους το ξάρμενο παλιών ιστορημάτων

κυρ Φώτη σου θυμίζουνε και Άγιο των Γραμμάτων.

Νώντας Σκοπετέας

«Πορεία προς τα Χριστούγεννα» - Ομιλία π. Γεωργίου Σχοινά, στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Τριπόλεως

 

https://youtu.be/bV_D2B0r7Xc

πηγή: https://ellasnafs.blogspot.com/

«Δυτικές επιδράσεις στην Ορθόδοξη Ανατολή» (βίντεο)

 

«Δυτικές επιδράσεις στην Ορθόδοξη Ανατολή» Ομιλία Αρχιμ. Λαυρεντίου Γρατσία στην αίθουσα της οδού Ζωοδόχου Πηγής 44, Εξάρχεια, Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Αποσπάσματα από επιστολές του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας

Ιερομάρτυς Ιγνάτιος Αντιοχείας. Τοιχογραφία του 13ου μ.Χ. στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος της Ιεράς Μονής Σοποτσάνι, Σερβία

Αποσπάσματα από επιστολές του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας:

Πρέπει να μη λεγόμαστε μόνον αλλά και να είμαστε χριστιανοί (Μαγν. IV, 1).

Από αυτά τίποτε δεν σας διαφεύγει, εάν έχετε απόλυτη στον Ιησού Χριστό πίστη και αγάπη, που είναι η αρχή και το τέλος της ζωής· αρχή η πίστη και τέλος η αγάπη. Τα δύο δε μαζί, όταν ενώνονται, είναι ο Θεός· ενώ όλα τα άλλα έχουν σαν συνέπεια την καλοκαγαθία. 2. Κανένας δεν αμαρτάνει όταν έχει πίστη, ούτε όταν έχει αγάπη μισεί. «Το δέντρο γίνεται φανερό από τον καρπό του» έτσι αυτοί που βεβαιώνουν ότι ανήκουν στον Χριστό, θα φανούν από τα έργα τους. Γιατί τώρα δεν είναι ζήτημα διαβεβαιώσεως το έργο, αλλά εάν κανείς θα βρεθεί με δυνατή πίστη μέχρι το τέλος (Εφεσ. XIV).

Ελευθέριος Ανδρώνης: Εμετικό και κτηνώδες σύνθημα από αναρχικές κολεκτίβες: «Χριστούγεννα τέλος, φέτος κάνω έκτρωση»

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Σαν να μην έφταναν οι υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου για τους θιασώτες του εωσφορικού συνθήματος «my body, my choice», έπρεπε να μας καταστήσουν σαφείς τις προθέσεις τους απέναντι στα ανυπεράσπιστα έμβρυα που κυοφορούνται, ιδιαίτερα τώρα, που πλησιάζουν οι άγιες μέρες που η Εκκλησία μας ζει ξανά και εορτάζει την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου.

Γιατί σαρκώθηκε ο Λόγος του Θεού;

 

Ανεξάρτητα από την πτώση των ανθρώπων, το σχέδιο του Θεού ήταν να δημιουργήσει έναν κόσμο, στον οποίον να έρθει μέσα να κατοικήσει. Έτσι, ο Υιός του Θεού ετοιμάζει αυτό το σχήμα «άνθρωπος» για τον εαυτό Του. Και βάσει αυτού του αρχετύπου δημιουργεί τον Αδάμ. Δεν έγινε λοιπόν ο Χριστός απόγονος του Αδάμ παίρνοντας την εικόνα του, αλλά ο Αδάμ επήρε την εικόνα του αρχετύπου Ιησού Χριστού.

Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου της Βηθλεέμ;

 

του Αρχ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Ελάχιστα χωρία της Αγίας Γραφής έχουσι τόσον οικτρώς παρερμηνευθεί όσον το χωρίον Λουκ. β΄ 14.

Πρόκειται περί του Ύμνου όστις εψάλλετο υπό των Αγγέλων κατά την θεσπεσίαν εκείνην νύκτα της κατά σάρκα γεννήσεως του Ανάρχου Θεού Λόγου, του Κυρίου Ιησού.

Η παρερμηνεία αυτή υπό πολλών ορθοδόξων δεν είναι βεβαίως ηθελημένη και σκόπιμος (μόνον οι αιρετικοί παρερμηνεύουσιν ηθελημένως), αλλ’ οφείλεται εις άγνοιαν του καθόλου νοήματος της Αγίας Γραφής. Ένεκεν αυτής της αγνοίας καθ’ έκαστον έτος εν τη ημέρα των Χριστουγέννων ακούομεν κηρύγματα ή αναγιγνώσκομεν δημοσιεύματα πολλών διδασκάλων του Ευαγγελίου της ημετέρας Εκκλησίας, κληρικών και λαϊκών, αποδυρόμενα διότι οι πόλεμοι δεν έλαβαν ακόμη τέλος και τα όπλα δεν κατηργήθησαν και η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου δεν επεκράτησεν εισέτι επί της γής.

Κοίτα τη δουλειά σου σε παρακαλώ... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Κοίτα τη δουλειά σου σε παρακαλώ.

Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα σήμερα, είναι ότι ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων…

Και έτσι, άλλοτε τους κατακρίνουμε, χωρίς όμως να έχουμε μπει μέσα στα παπούτσια τους ποτέ, και άλλοτε παρεμβαίνουμε στις ζωές τους «για το καλό» τους λες και εμείς ξέρουμε καλύτερα τι πρέπει να γίνει και τι όχι.

Κοίτα τη δουλειά σου σε παρακαλώ.

Το βλέμμα μας στις ζωές των άλλων, μόνο κακό μας κάνει.

Δημιουργεί ζήλιες. Εμπάθειες. Δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Που να ηρεμήσει η ψυχή μας μετά από αυτό; Που να βρει γαλήνη;

Κοίτα τη δουλειά σου σε παρακαλώ.

Και ασχολήσου με τον άλλον άνθρωπο μόνο για να του δείξεις το πόσο πολύ τον αγαπάς και για να τον βοηθήσεις όταν έχει ανάγκη…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (32. Ο ΚΙΤΣΟΣ)

ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Γεώργιος Χ. Μόδης

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εκλεκτά Διηγήματα: 32. Ο ΚΙΤΣΟΣ

    Μια σκοτεινή βραδιά στις 15 Γενάρη 1908 μπήκε το σώμα του Κόρακα στο Ράχοβο, ένα χωριουδάκι στα ριζά του Βερμίου κοντά στη Βέροια, να ζεσταθούν μια δυο νύχτες, να ξαποστάσουν, να χορτάσουν. Είχαν πέσει πολλά χιόνια.

  Τους υποδέχθηκαν πρώτα τα σκυλιά. Άνοιξαν έπειτα δειλά μερικές πόρτες. Μπήκαν μέσα σε καταλύματα στο κάτω μέρος του χωρίου. Οι άντρες έφαγαν γλήγορα ό,τι πρόχειρο τους ετοίμασαν, τυλίχθηκαν στις κάπες και πλάγιασαν. Είχαν τρεις νύχτες να κοιμηθούν κάτω από στέγη...

ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ... - Ἀντιβλασφημικὸς ἀγὼν

«Ὁ βάλλων λίθον εἰς ὕψος

ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ βάλλει»

(Σοφ. Σειρ. 27, 25)

    Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ἴδετε τὴν εἰκόνα, ἡ ὁποία δημοσιεύεται εἰς τὴν σελ. 105; Κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸν ζωγραφίζονται δύο ἄνθρωποι μὲ ὅλως διαφορετικὴν στάσιν ἀπέναντι τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας.

   Ὁ ἕνας εἶνε Χριστιανὸς Ἕλλην στρατιώτης. Αὐτὸς αἰσθάνεται τὴν Θεότητα, ἀναγνωρίζει τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, πλησιάζει μὲ μεγάλην εὐλάβειαν τὸν Σταυρόν, γονατίζει καὶ προσεύχεται. Προσεύχεται διὰ τὴν γλυκεῖάν του Πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποίαν σταυρώνουν νέοι Ἄνναι καὶ Καϊάφαι καὶ Πόντιοι Πιλᾶτοι καὶ Ιοῦδαι τῆς ἀνθρωπότητος.

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα με Χριστό

https://youtu.be/xxCLTLYxvJ8

 

Μέγας Βασίλειος: από την Καισαρεία και όχι από το «Νιου Γιορκ»

 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

 Όσοι δάσκαλοι «απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ’ αυτούς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά». (Κόντογλου). 

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Ματθ. 1,1-25]

Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.1,1-25

από τον άγιο Ιωάννη, αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, τον Χρυσόστομο

    

 Aς εγερθούμε  και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως  Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ  Ἀβραάμ(:κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού  Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].

    Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις  ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].

Πώς πρέπει να δεχόμαστε τον κάθε έλεγχο

 

Περί του ελέγχεσθαι

(δηλαδή, περί του πώς πρέπει να δεχόμαστε τον κάθε έλεγχο, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές)

Ο άγιος Νεκτάριος έγραψε το βιβλίο «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», στο οποίο αναπτύσσει όλον τον πλούτο των ηθικών και θρησκευτικών γνωμών των Πατέρων της Εκκλησίας. Κατά την συγγραφή του δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψει ένα παρόμοιο ακόμη βιβλίο ηθικοθρησκευτικό, στο οποίο να αποθησαυρίσει όλα τα σχετικά ρητά της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έτυχε να πέσει όμως στα χέρια του ένα σύγγραμμα του αρχαιοτάτου οσίου ανδρός Αντιόχου, του 7ο αιώνα, με 130 Λόγους προς Ευστάθιον ηγούμενον, με ανάλογο περιεχόμενο. Ο Άγιος Νεκτάριος τους επιμελήθηκε και τους εξέδωσε τελικά με τίτλο: «ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ», προς ηθική ωφέλεια των χριστιανών:

Η σύγχρονη παρακμή, ως έλλειψη εσωτερικής ελευθερίας

 

Ελευθερία δεν είναι απλώς η δυνατότητα να επιλέγεις αυτό που θέλεις ή αυτό που σε ευχαριστεί, αλλά η δυνατότητα να επιλέγεις το καλό και το αληθινό. Κατά τον Ε. From, δεν μπορεί να είναι κανείς ελεύθερος, αν είναι δούλος των παθών του.

Ελευθερία, επομένως, δεν είναι η ασύδοτη ελευθεριότητα, ως δυνατότητα φανέρωσης της κακότητας έναντι των συνανθρώπων και της κτίσεως, αλλά η απαλλαγή από τα πάθη και τις καταστάσεις, που κρατούν τον άνθρωπο δέσμιο και εγκλωβισμένο σε μια παρακμιακή κατάσταση.

Η ωφέλεια της αυθεντικής Παιδείας

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Πριν λίγες μέρες διαβάζοντας την προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου το μυαλό μου στάθηκε στα λόγια: «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοις δι’ αυτοίς γεγυμνασμένοις αποδίδωσι δικαιοσύνης» (Εβρ.12,11). Κάθε παιδαγωγία δε προς το παρόν μεν, όσον δηλαδή διαρκεί η παίδευσις, δεν φαίνεται πρόξενος χαράς, αλλά προκαλεί λύπη, ύστερα όμως ανταμείβει εκείνους που εγυμνάσθησαν και επαιδαγωγήθησαν δι’ αυτής, με καρπόν ειρηνικόν, ο καρπός δε αυτός είναι η δικαιοσύνη και αγιότης, που γίνεται κτήμα των παιδαγωγηθέντων (ερμηνεία Π. Τρεμπέλα). Τα ίδια αλλά με άλλα λόγια έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι «της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς».

«ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ;;;» - Παρέα της Τρίτης, 13 Δεκεμβρίου 2022

 

https://youtu.be/ZhUUjn_ZHpI

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (31. ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ)

ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Γεώργιος Χ. Μόδης

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εκλεκτά Διηγήματα: 31. ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΗ

    Το Σαββατόβραδο από νωρίς τα λαλούμενα ξανάρθαν στο σπίτι της νύφης. Τρεις ολάκερες νύχτες στην σειρά είχαν ξεφαντώσει με φαγοπότι, χορούς και τραγούδια. Το ίδιο είχε γίνει και στο σπίτι του γαμπρού. Όλη η Νέβεσκα είχε πάρει μέρος στο γάμο αυτόν, μοιρασμένη η μισή με τη νύφη κι η άλλη με τον γαμπρό.

    Η νύφη, η Φανή, ήταν μια ορφανή νοικοκυροπούλα, που την πάντρευε τώρα ο θείος της κυρ Μιχάλης, έμπορος στην Καβάλα. Αφʼ ότου έφθασε σε ηλικία, που άρχισε να γίνεται λόγος για την παντρειά της, πολύ λίγες φορές είχε προσπεράσει το κατώφλι της πόρτας της κι ούτε ο ήλιος την έβλεπε. Η μάνα της, η κυρά Βέτα, ύστερα απʼ τον πρόωρο θάνατο του μακαρίτη, είχε καταφέρει να τα βολέψει με τρόπο, που θα έκανε να μείνει με το στόμα ανοικτό ο μεγαλύτερος οικονομολόγος. Πολύ νέα ακόμη κι όμορφη γυναίκα, είχε ταφεί ζωντανή μέσα στο σπίτι με την κόρη της, χωρίς νʼ ακουστεί καν καθόλου. Ως γνωστό, στα μικρά μέρη η κουσκουσουριά είναι αντίστροφα ανάλογη με τον αριθμό των κατοίκων.

Ἀντιβλασφημικὸς ἀγὼν - ΤΙΣ Η ΑΙΤΙΑ;

«Ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπὶ ἔθνους καὶ βασιλεία

ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ

καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους˙

πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων»

(Ματθ. 24, 7-8)

Συμφορά ἄνευ προηγουμένου ἔπληξε τὰς τρεῖς ὡραίας μυροβόλους νήσους τοῦ Ἰονίου πελάγους, τὴν Ἰθάκην, τὴν Κεφαλληνίαν καὶ τὴν Ζάκυνθον.

«Φωνὴ σεισμοῦ μεγάλου» ἠκούσθη. Ὑποχθόνιοι κρότοι ὡς κρότοι γιγαντιαίας τινὸς σφύρας, ἡ ὁποία ἐσφυροκόπει τὰ ἔγκατα τῆς γῆς. Ἡ γῆ ἔκλινεν «ὡς ὁ μεθύων καὶ κραιπαλῶν». Τὸ ἔδαφος ἐσείσθη. Τὰ ὄρη ἐσχίσθησαν. Βράχοι, ἀμετακίνητοι ἐπὶ αἰῶνας, βιαίως ἀπεσπάσθησαν καὶ ὥρμησαν πρὸς τὰ κάτω, πρὸς τὴν θάλασσαν, συμπαρασύροντες τὰ πάντα. Ἡ θάλασσα ἐταράσσετο. Ἡ γῆ ἔτρεμε. Τὰ μνημεῖα ἤνοιγον καὶ πτώματα ἐξήρχοντο. Χωρία καὶ πόλεις ἐκρημνίζοντο μετὰ πατάγου. Ἐκρημνίζοντο ἐντὸς δευτερολέπτου τὰ ἔργα κόπου καὶ μόχθου πολλῶν γενεῶν. Κονιορτός, σύννεφα σκόνης ὑψώνονται καὶ ἐσαβάνωναν τὰ ἐρείπια. Καὶ ἐκ τῶν ἐρειπίων φωναὶ σπαρακτικαὶ ἠκούοντο. Μητέρες ἔχανον τὰ τέκνα των. Τέκνα ἔχανον τὰς μητέρας των. Ἄνθρωποι ἐφονεύοντο. Ἄνθρωποι ἐθάπτοντο κάτω ἀπὸ σωροὺς λίθων. Ἄνθρωποι ἐτραυματίζοντο... Ἄνθρωποι πανικόβλητοι, ἀλλόφρονες ἔφευγον πρὸς τὴν παραλίαν, πρὸς τὴν θάλασσαν. Ἐμπρὸς εἰς τὸν κλόνον τῆς γῆς, τὴν τρικυμίαν τοῦ ἐδάφους, ἡ θάλασσα ἐφαίνετο στερεά. Εὐτυχεῖς ὅσοι εὑρίσκοντο ἐπὶ τῆς θαλάσσης, ἐπὶ ἑνὸς μονοξύλου. Ἐκοίταζον τὴν ξηρὰν καὶ ἐσταυροκοποῦντο!

Τι σημαίνει να είσαι φτωχός.... (Εξαιρετικό)

 

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μία οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

Δώρο στο Χριστό! Ένα συγκινητικό διήγημα…

 

Πριν πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη…

Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.

Άγιος Ελευθέριος: Ο ηρωικός ιερομάρτυς του Χριστού

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

    Οι ιερομάρτυρες αποτελούν μια ειδική τάξη στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Είναι οι ιερείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και μαρτύρησαν για το Χριστό. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος.

Οι μύγες της ευρωπαϊκής Αγοράς…

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

 Κάποτε υπήρχε το ηθικό δίλημμα: Να κλέψω ή να μην κλέψω; Από την «μαύρη δεκαετία» του ’80 και εντεύθεν ο Ρωμιός, ο Έλληνας, ο Γραικός-και τα τρία εθνωνύμια καλά και τιμημένα είναι-υποκορίστηκε σε… «γραικύλο της σήμερον, που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης, το δίλημμα πλέον περιορίστηκε στο εξής: Θα με πιάσουν ή δεν θα με πιάσουν; Κάποιοι «νοσούντες βαρύτατα εξ ελαφρότητος και ρεκλαμομανίας», οι ανόητα αλαζόνες και μεγαλαυχείς, πιάνονται από το δίχτυ το νόμου. Το ζήσαμε. Ένα σύνθημα δονούσε τας ψυχάς των φρουρών της εξουσίας. Τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά βγαίνουν με… κόλπο. Μπήκαν στο πολιτικό παιχνίδι φτωχοί γιατί ονειρεύονταν πλούτη και μεγαλεία και βγαίνουν (ή διαβαίνουν της φυλακής τα σίδερα), δυο φορές φτωχότεροι: και κατά το όνειρο και κατά τα πλούτη. Και με την υπόληψη τσαλακωμένη, διά βίου. Μάλλον είχε κατά νου τον Αίσωπο ο Ελύτης, όταν έγραφε «σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς». (Άξιον Εστί, προφητικόν). Σε έναν ωραίο του μύθο με τίτλο «μυίαι», αφηγείται ο Αίσωπός το πάθημα του κακοποιού και ρυπαρού εντόμου, της μύγας. Τον παραθέτω: