Σχόλιο για την Ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως (ο ρεαλισμός του καθ ημάς ζωγραφικού τρόπου)

στην Ορθόδοξη συνείδηση η Ανάσταση και η κάθοδος στον Άδη ταυτίζονται πνευματικά. Διότι Ανάσταση για τον Ορθόδοξο δεν είναι απλώς η έξοδος από τον τάφο, είναι η Θεία παρουσία στην διάσταση και τον κόσμο των νεκρών, και η συναρπαγή προς την αθανασία

Του Γεωργίου Χατζή*  (βασισμένο σε παλαιότερο σχετικό άρθρο)

1. Εισαγωγικά

Είναι χαρακτηριστική η διαφορά στον εξεικονισμό της Αναστάσεως του Κυρίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης, και η διαφορά αυτή δεν είναι μόνο υφολογική, δηλαδή διαφορά εξωτερικών στοιχείων, χρωμάτων, μορφών, φωτοσκιάσεων, κλπ, αλλά πολύ βαθύτερη. Είναι κυρίως διαφορά θεματική, δηλαδή διαφορά στην αντίληψη ως προς τι αξίζει και πρέπει να παρασταθεί, και τι είναι καλύτερα να παραλειφθεί. Είναι τόσο δε μεγάλη η διαφορά αυτή, που θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το σχίσμα των Εκκλησιών συνεπέφερε και σχίσμα βαθύ μεταξύ των εικαστικών τρόπων των δυο πλευρών.

Μεγάλο Σάββατο: Η κάθοδος του Χριστού εις τον άδην

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι’ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε

Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.

Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.

Αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κωνσταντίας – Αρχιεπισκόπου Κύπρου

1. Ἐκεῖνος πού χθές, μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβασί Του, δέν ἐκαλοῦσε νά τόν βοηθήσουν οἱ λεγεῶνες τῶν Ἀγγέλων, λέγοντας στόν Πέτρο, ὅτι εἶναι στό χέρι μου νά παρατάξω τώρα ἀμέσως, περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες Ἀγγέλων (Ματθ. κστ´ 53), σήμερα κατέρχεται μέ τόν θάνατό Του κατά τοῦ ἅδου καί τοῦ θανάτου, τοῦ τυράννου, ὅπως ταιριάζει σέ Θεό καί Κυρίαρχο, ἐπί κεφαλῆς τῶν ἀθανάτων καί ἀσωμάτων στρατευμάτων καί τῶν ἀοράτων ταγμάτων, ὄχι μέ δώδεκα μόνο λεγεῶνες, ἀλλά μέ μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἐξουσιῶν, Θρόνων, Ἐξαπτερύγων, Πολυομμάτων, οὐρανίων ταγμάτων, τά ὁποῖα, ὡς Βασιλέα καί Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφοροῦν καί τιμοῦν τόν Χριστό. Ὄχι, ὅτι συμμαχοῦν καί συμπολεμοῦν μαζί Του. Ὄχι, ποτέ! Γιατί ἀπό ποιά συμμαχία ἔχει ἀνάγκη ὁ παντοδύναμος Χριστός; Τόν συνοδεύουν γιατί χρωστοῦν πάντοτε καί ποθοῦν νά εἶναι κοντά στόν Θεό τους.

Οἱ ἀγγελικές δυνάμεις ἔτρεχαν σάν δορυφόροι ὁπλῖτες, ὡπλισμένοι μέ ξίφη καί σάν ἀστραπόμορφοι κεραυνοβόλοι, ὡπλισμένοι μέ τούς θεϊκούς καί παντοδύναμους κεραυνούς τοῦ Βασιλέως των, οἱ ὁποῖοι πρόφθαιναν μέ πολύ ζῆλο καί ξεπερνοῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο στή γρηγοράδα, ὑπακούοντας στό θεϊκό μόνο νεῦμα καί κάνοντας ἔργο καί πρᾶξι τή διαταγή καί στεφανωμένοι μέ τό στέφανο τῆς νίκης κατά τῆς παρατάξεως τῶν ἐχθρῶν καί τυράννων. Γι᾿ αὐτό καί κατέρχονται στά ὑποχθόνια δεσμωτήρια τῶν πανάρχαιων νεκρῶν, πού ἦταν μέσα στήν καρδιά τοῦ Ἅδη καί βαθύτερα ἀπ᾿ ὅλη τή γῆ, γιά νά βγάλουν ἀπό ἐκεῖ μέσα τούς ἁλυσοδεμένους καί ἀπό αἰῶνες τώρα κεκοιμημένους.

Ὅσιος Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»

- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;

- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ...γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.

Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, γιὰ νὰ θυμηθῆ κανεὶς τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ;

Π. Εφραίμ Σκήτης Αγ. Ανδρέα – Οι 33 ώρες του Κυρίου στον Άδη. Πριν την Ανάσταση ακόμα και ο Τίμιος Πρόδρομος βρισκόταν στον Άδη

 

https://youtu.be/pw0MzL87iQw

https://youtu.be/49a4MzJbSco

πηγή: https://romioitispolis.gr/

«Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Απ’ εκεί αναδύεται η Ανάσταση, η όντως Ζωή…»

 Από τον τάφο η Ζωή

Είναι παρατηρημένο πως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το βίωμα κάποιου αν δεν περάσει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο. Γι’ αυτό και τα πάθη του Χριστού, «για να ζήσει ο κόσμος», κατανοούνται στο σημείο που έγιναν, έστω και λίγο, προσωπικά βιώματα.

Αλήθεια, πώς θα κατανοήσεις το «περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου», που ο Κύριος είπε στη Γεσθημανή, αν η καρδία σου δεν πόνεσε και δεν έφτασες ποτέ σε σημείο συντριβής ακραίο και υπαρξιακά οριακό;

Πώς θα νιώσεις το λόγο Του πάνω στο σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;», αν ποτέ δεν ένιωσες μόνος κι εγκαταλελειμμένος από αυτούς που αγάπησες τόσο, που να είσαι πρόθυμος να θυσιαστείς γι’ αυτούς;

Πώς θα ερμηνεύσεις την «εις άδου κάθοδον», αν δεν έφτασες στο «Αμήν», δηλαδή την ταφόπλακα της αποτυχίας, το απόλυτο ψύχος και το πιο αβυσσαλέο σκοτάδι;

Η «Περί Ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης» πλάνη

(Κακοδοξία, η οποία στρεβλώνει πλήρως το μυστήριο της Θείας Οικονομίας)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, την ιερότερη αυτή εορτολογική περίοδο της Εκκλησίας μας συνοδοιπορούμε, με τη χάρη του δι’ ημάς Παθόντα, Θανόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό, προς τον Γολγοθά και το κενό Μνημείο, να προσκυνήσουμε τα Σεπτά Παθήματά Του, να βιώσουμε τις αστείρευτες σωτήριες δωρεές, που απορρέουν από αυτά και να πανηγυρίσουμε την εκ των νεκρών λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Το κατανυκτικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών μας δίνει το έναυσμα να αναλογιστούμε το ανυπολόγιστο μέγεθος της θείας δωρεάς, η οποία απορρέει από το απολυτρωτικό Πάθος, την σταυρική θυσία, του Σωτήρα μας Χριστού, καθότι, σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο: «Τω πάθη σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν και τη αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν»[1].

Η σταυρική απολυτρωτική θυσία του Χριστού αποτελεί για την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη, ακατανόητο μυστήριο, παρά το γεγονός ότι οι ιεροί συγγραφείς των αγιογραφικών κειμένων χρησιμοποίησαν ενδοκοσμικές έννοιες και εικόνες, όχι για να εκφράσουν την ουσία του μυστηρίου, αλλά να περιγράψουν το υπέρτατο γεγονός, με οικείες στους ανθρώπους έννοιες, όπως «θυσία», «λύτρο», «δικαίωση», κλπ. Οι θεοφώτιστοι άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να τις υπερβούν και να προσεγγίσουν το Θείο Πάθος και το θάνατο του Χριστού με τα μάτια της πίστεως. Η απολυτρωτική Θυσία του Χριστού, δεν κατανοείται, αλλά βιώνεται διά της πίστεως και παραμένει, για το ανθρώπινο νου, «το απ’ αιώνος απόκρυφον και αγγέλοις άγνωστον μυστήριον»[2].

Μεγάλη Παρασκευή: Η Ζωή εν Τάφω – Το αθάνατο μεγαλείο ενός ελληνορθόδοξου Επιταφίου

Και ο Επιτάφιος κράζει σιωπηλά: Ιδού το μυστήριο της Σωτηρίας, 

ένας θάνατος καταπίνει τον κόσμο και μια Ανάσταση τον ξαναγεννά αθάνατο

Τι όμορφη και αθάνατη εικόνα, τι ελληνορθόδοξος θησαυρός, ο Επιτάφιος που σαν να πλέει στον αέρα, σκίζει στα δύο την υλική ψευτιά μας, και πορεύεται προς τη νικηφόρα εκστρατεία του Χριστού κατά του Άδη. Σμάρια χριστιανών ξεπροβοδίζουν τον Κύριο των πάντων, μυσταγωγούνται στο μυστήριο της αφράστου και αρρήτου ταφής.

Ο Σταυρός και τα Εξαπτέρυγα ορθώνονται κάτω απ’ τον γλυκό ανοιξιάτικο ουρανό και προπορεύονται της πομπής. Φαντάζουν σαν πένθιμα λάβαρα που συνοδεύουν τον Βασιλέα των Βασιλέων στη δόξα Του και στην άκρα ταπείνωσή Του. Οι αναμμένες λαμπάδες διαβαίνουν τους τόπους σαν γαλήνιο ποτάμι. Τα πρόσωπα φωτισμένα στο ιλαρό φως από τις φλόγες που τρεμοπαίζουν χαρμολυπημένα. Η πένθιμη σκηνή απλώνει στην ψυχή μια πνευματική ζεστασιά και μια παρηγοριά που μόνο η μάνα Εκκλησία προσφέρει με το χάδι της.

Η νύχτα ολόκληρη γίνεται εαρινός καμβάς για να περάσει από μέσα της η ζωγραφιά του Επιταφίου. Η πλάση ηρεμεί και γαληνεύει. Λες και συμμετέχει κι εκείνη στο Θείο δράμα γονατίζοντας μπροστά στο παράδοξο. Η φύση ολάκερη κενώνεται για να γεμίσει με ευωδία Χριστού. Υποχωρεί στο μεγαλείο της Μεγάλης Παρασκευής για να δώσει νόημα στην ύπαρξή της, με έναν μυστικό ύμνο στον πλαστουργό της. Τα ώτα της ψυχής μπορούν να ακούσουν τις σταυροαναστάσιμες χορδές μιας δημιουργίας που πάλλεται με το «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον».

Μερικά σύντομα σχόλια στην Ορθόδοξη εικόνα της Σταυρώσεως (άρθρο αρχείου)

Η επιγραφή στην κορυφή του Σταυρού είναι “Ο Βασιλεύς της Δόξης”, δίνοντας το σωτηριολογικό νόημα της ημέρας, και σύμφωνα με όσα ο ίδιος ο Κύριος απολογήθηκε στους δικαστές και τους διώκτες του:
“Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου”

Οι άγιες εικόνες κοσμούν όλους τους Ορθοδόξους ναούς. Ωστόσο ο ρόλος τους δεν είναι τόσο διακοσμητικός, όσο πνευματικός, μυστικός και διδακτικός.

Ρόλος πνευματικός και μυστικός, διότι παροντοποιούν όλη την Θεία Οικονομία,  εντάσσουν και ενοποιούν σε αυτή τον λειτουργικό χωρόχρονο. Στον ναό, στις ακολουθίες που τελούμε, όλα είναι ένα, όλα είναι εδώ, όλα είναι τώρα. “Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…”

Ρόλος όμως και διδακτικός, δηλαδή κατηχητικός, καθώς οι άγιες εικόνες είναι “το ευαγγέλιο των αγραμμάτων”, εξιστορούν και ερμηνεύουν όλα τα πρόσωπα και τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας με θαυμαστή ακρίβεια, χωρίς ασάφειες, παραλείψεις και παρερμηνείες. Με μια ματιά μπορεί κάποιος να κατανοήσει με πληρότητα και σαφήνεια το νόημα των ιστορουμένων, το ίδιο σαν να διάβαζε σελίδες ολόκληρες από τα ευαγγέλια ή τα συναξάρια.

Γιαυτό και είναι πολύ σημαντικό οι εικόνες που έχουμε στις εκκλησιές μας να είναι εκτός από αισθητικά άρτιες, και δογματικά ακριβείς, χωρίς παρατυπίες και αυθαίρετες πρωτοτυπίες.

Η εικόνα της Σταυρώσεως είναι μια τέτοια περιεκτική εικόνα, που συγκεφαλαιώνει σε μια μόνο ζωγραφική επιφάνεια πολλές από τις 12 ευαγγελικές περικοπές που διαβάζονται την Μεγάλη Πέμπτη.

Γιατί ὁ Χριστός ἵδρωσε στόν κῆπο μέ ἱδρώτα πού ἔμοιαζε μέ θρόμβους αἵματος; (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’

Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη. Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας. Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας.

Α’.

Σκέψου, αδελφέ, τα αίτια που προξένησαν ένα τόσο παράξενο αποτέλεσμα στον Υιό του Θεού, ώστε, ολόκληρος να στάζη ιδρώτα, που έμοιαζε με αίμα από κάθε μέρος του αγιώτατου σώματός του· «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44). Και αυτά ήταν κυρίως τρία· α. Η πρόβλεψις των παθών, που επρόκειτο να πάθη· β’. η λύπη που δέχθηκε για τις αμαρτίες μας· και γ’. η πρόγνωσις της αχαριστίας μας.

Η α’, λοιπόν, αιτία ήταν η πρόβλεψις των παθών του. Και αυτό συνέβη από το εξής· από την μία μεριά ο Κύριός μας γνώριζε πάρα πολύ καλά την αξία της θεϊκής του ζωής της οποίας μία και μόνο στιγμή ήταν πολυτιμότερη από την ζωή όλων των κτισμάτων, τόσο εκείνων, που είναι στη ζωή, όσο και εκείνων, που πρόκειται να έλθουν στην ζωή.

Εἰς τὴν Μεγάλην Παρασκευή

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ἡ μέλλουσα Κρίσις δέν θά εἶναι, ἀδελφοί, φοβερώτερη ἀπό τήν Μεγάλη Παρασκευή· δέν θά εἶναι. Ἀναμφίβολα θά εἶναι λιγώτερο φοβερή, διότι τότε ὁ Θεός θά κρίνῃ τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ σήμερα ὁ ἄνθρωπος κρίνει τόν Θεό. Σήμερα εἶναι ἡ Φοβερά Καταδίκη τοῦ Θεοῦ· Τόν καταδικάζει ὁ ἄνθρωπος. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος ὁρίζει ὅτι ὁ Θεός ἀξίζει τριάκοντα ἀργύρια. Ὁ Χριστός τριάκοντα ἀργύρια! Καί εἶναι τάχα ἡ τελευταία φορά; Μήπως ὁ Ἰούδας εἶναι ὁ τελευταῖος ἀπό ἐμᾶς πού ἀποτίμησε τόν Χριστό τριάκοντα ἀργύρια;

Σήμερα ὁ ἄνθρωπος κατεδίκασε τόν Θεό σέ θάνατο. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀνταρσία στόν οὐρανό καί στήν γῆ. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία στόν οὐρανό καί στήν γῆ. Οὔτε οἱ πεπτωκότες ἄγγελοι δέν τό ἔκαναν αὐτό. Σήμερα ὡλοκληρώθηκε ἡ Φοβερή Δίκη κατά τοῦ Θεοῦ. Ποτέ δέν ὑπῆρξε πιό ἀθῶος κατάδικος. Ποτέ ὁ κόσμος δέν εἶδε πιό παράλογο δικαστή.

Η πιο Μεγάλη Πέμπτη του χρόνου

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…

Μεταξύ των περικοπών του 5ου και του 6ου Ευαγγελίου, τα φώτα στις εκκλησιές σβήνουν και οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Από μία από τις πλάγιες πύλες του Ιερού βγαίνουν ιερείς, κρατώντας στα χέρια τους το Σταυρό και το άχραντο Σώμα του Ιησού. Η λιτανεία ξεκινά σε περιβάλλον άκρατης κατάνυξης. Στην απόλυτη ησυχία ακούγεται μόνο το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…».

Είναι η κορύφωση του Θείου Πάθους. Ο Ιησούς Χριστός καρφώνεται στο Σταυρό, αίροντας τις αμαρτίες του κόσμου. Η θυσία του Θεού για να σώσει τα παιδιά Του με τον πόνο Του και το ίδιο Του το αίμα.

Ο Όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής ψάλλεται το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης και περιλαμβάνει την ανάγνωση δώδεκα Ευαγγελίων, δηλαδή περικοπές από τα Ευαγγέλια του Ιωάννη και του Ματθαίου.

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ, μην Τον αφήσεις μόνο Του και εσύ…

Απόψε ο Ιούδας Τον προδίδει για λεφτά.

Απόψε χάβρα Ιουδαίων, Τον σέρνει και τον εξευτελίζει σαν το ζώο.

Απόψε Αρχιερείς, άδικα τον δικάζουνε. Τους χαλάει βλέπεις τη δουλειά…

Απόψε οι Ρωμαίοι τον βασανίζουνε. Και Τον σταυρώνουνε. Σαν ένα κοινό φονιά.

Απόψε, κάποιοι «νίπτουνε τας χείρας» τους και τον Βαραββά ελευθερώνουν.

Απόψε οι Μαθητές σκορπίζονται. Σαν πρόβατα. Σαν τρομαγμένα μικρά παιδιά.

Απόψε, ακόμη και ο Πέτρος Τον αρνείται…

Απόψε κανείς δεν μένει πλάι Του.

Μόνο η Μάνα Του. Δυο-τρεις γυναίκες Μυροφόρες και ένας Μαθητής.

Μείνε και εσύ. Μην Τον αφήνεις μόνο Του .

Ξαγρύπνησε. Όσο μπορείς…

Και να θυμάσαι το εξής…

Όποιος δεν Τον αφήνει μόνο Του πάνω στο Σταυρό, αυτός είναι που έχει δικαίωμα στην Ανάσταση μαζί Του…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Θέλουν να επιταχύνουν την άφιξη του λεγομένου μεσσία (βίντεο)

 

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 28 Απριλίου 2024]

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;

της Ευαγγελίας Μπίτου, φιλολόγου.

Μεγάλη Εβδομάδα! Μεγάλη όχι για τη διάρκειά της – αυτή είναι ίδια –, αλλά γιατί όσα συντελούνται ξεπερνούν τα ανθρώπινα μέτρα και όρια· Μεγάλη Εβδομάδα, γιατί πάσχει ο απαθής Θεός για το Πάσχα των εμπαθών ανθρώπων, τουτέστιν για το πέρασμά τους από τον θάνατο στην αιώνια ζωή, από τη φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό! Ακατάληπτα και άφραστα όσα συμβαίνουν· δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους, και η γλώσσα δυσκολεύεται να τα εκφράσει. Είναι όμως συγκλονιστικά, ιδιαίτερα τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή, όπου το Θείο Δράμα κορυφώνεται.

Παρακολουθούμε τα γενόμενα από τις σχετικές περικοπές των Ευαγγελίων και τους ύμνους θεόπνευστων υμνωδών, που συγκινούν βαθύτατα τον πιστό του Θεού λαό. Στ’ αλήθεια, δεν ξέρει κανείς ποιον να διαλέξει και πού να εστιάσει. Επιλέγεται αντιπροσωπευτικά το ΙΒ΄ Αντίφωνο της Μεγάλης Πέμπτης (κατ’ ακρίβειαν του Όρθρου της Μ. Παρασκευής). Μιλάει ο Χριστός προς τους Ιουδαίους:

Μεγάλη Πέμπτη: Ο Ιούδας έλαβε 30 αργύρια – Εμείς με πόσα ξανασταυρώνουμε τον Χριστό;

Μεγάλη Πέμπτη: Αν μετρήσουμε τα δικά μας «αργύρια» για κάθε απιστία μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι γινόμαστε χειρότεροι «Ιούδες» και απ' τον πραγματικό

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Μια Μεγάλη Πέμπτη είναι το ορόσημο για κάθε μαύρη μέρα της ζωής μας, που όμως στον ορίζοντα της παραμονεύει το αναστάσιμο φως της Σωτηρίας. Μια Μεγάλη Πέμπτη θυμίζει η κάθε βλασφημία εναντίον του μόνου αληθινού Θεού. Το κάθε σταύρωμα της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, της Αγάπης. Είναι η μέρα που ορφανεύει η φύση από τον Κύρη της και όλη η πλάση κουρνιάζει στο σκοτάδι σαστισμένη από το κρίμα.

Ο Μυστικός Δείπνος, η προδοσία του Ιούδα, τα Θεία Πάθη και η Σταύρωση, είναι οι σκηνές του Ευαγγελίου που φανερώνονται στα μάτια της καρδιάς μας. Στιγμές που δεν χορταίνονται ποτέ και δεν χάνουν τη δύναμη των νοημάτων τους, κι αν όλοι οι αιώνες περάσουν από πάνω τους. Γιατί η συγγνώμη του Σταυρού είναι εκείνη που κινεί τον κόσμο, που δίνει νόημα ύπαρξης στη ζωή, που κατεβάζει τον ουρανό στη γη και ανεβάζει τον χωματένιο άνθρωπο στη Βασιλεία των Ουρανών.

ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ... "ΧΡΙΣΤΟΙ"...

Διανύουμε είδη την εβδομάδα των παθών του Κυρίου μας. Ας σκεφτούμε όμως λίγο και τους..."μικρούς Χριστούς".

Την εβδομάδα των Παθών φίλε μου, σκέψου για λίγο πόσους "μικρούς Χριστούς" προσπέρασες.

Πόσους αγνόησες χαμένος μες στις σκέψεις σου, ενώ εκείνοι ανέβαιναν τον "Γολγοθά" τους. Κι ας ήταν ο Γολγοθάς τους η ίδια τους η καθημερινότητα.

Την εβδομάδα των Παθών συλλογίσου για λίγο, πόσοι "μικροί Χριστοί" πέρασαν από δίπλα σου κουβαλώντας έναν τεράστιο Σταυρό στις μικροσκοπικές τους πλάτες. Μα δεν τους πρόσεξες... Δεν τους βοήθησες.

Στὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα

Τοιχογραφία ἐξωνάρθηκος Καθολικοῦ Μονῆς Βατοπαιδίου

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. – Πραγματικά δέν ἔχω τί νά πῶ γιά τή σημερινή πανήγυρη. Διότι ἡ μέν πανήγυρη παρακινεῖ τή γλώσσα μου στό νά κατηγορήσω τόν Ἰούδα, ἐνῶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μου τήν γυρίζει πίσω. Καί εἶμαι κυριευμένος ἀπό αὐτά τά δύο, ἀπό μίσος ἐναντίον τοῦ προδότη, καί ἀγάπη γιά τόν Κύριο. Τό μίσος ὅμως τό νικάει ἡ ἀγάπη, διότι εἶναι μεγαλύτερη καί δυνατότερη. Γι᾽ αὐτό, ἀφήνοντας κατά μέρος τόν προδότη, ἐξυμνῶ τόν εὐεργέτη, ὄχι ὅσο εἶναι ἄξιος, ἀλλ᾽ ὅσον ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις μου νά Τόν ἐξυμνήσω.

Πῶς ἄφησε τούς οὐρανούς καί κατέβηκε στή γῆ; Πῶς Ἐκεῖνος πού γεμίζει ὁλόκληρη τήν κτίση, ἦρθε πρός ἐμένα, καί ἔγινε γιά χάρη μου ἄνθρωπος σάν... καί μένα; Πῶς πῆρε μαθητή Του ἐκεῖνον πού γνώριζε ὅτι θά γίνει προδότης καί ἔδωσε ἐντολή στόν ἐχθρό Του νά Τόν ἀκολουθεῖ σάν φίλος; Πῶς δέν Τόν ἐνδιέφερε ἡ προδοσία, ἀλλά φρόντιζε γιά τή σωτηρία ἐκείνου πού θά Τόν πρόδιδε; Διότι, λέγει, «Ὅταν βράδυασε καθόταν ὁ Ἰησοῦς μαζί μέ τούς δώδεκα μαθητές Του καί, ἐνῶ ἔτρωγαν αὐτοί, εἶπε· Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἕνας ἀπό σᾶς θά μέ παραδώσει» (Ματθ. 26, 20-21). Προεῖπε τήν προδοσία γιά νά ἐμποδίσει τό παρανόμημα.

ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ, Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Μυστικός Δείπνος έχει τελειώσει. Η παράδοση «των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων» έλαβε πέρας. Και αφού τελείωσε τα πάντα ο Χριστός, αναχώρησε από το υπερώο της Ιερουσαλήμ για το όρος των Ελαιών. «Εξήλθε συν τοις μαθηταίς αυτού πέραν του χειμάρρου των Κέδρων, όπου ην κήπος, εις ον εισήλθεν αυτός και οι μαθηταί αυτού» (Ιω. 18, 1).

Όμως μετά από λίγο στον κήπο της Γεθσημανή ο Χριστός είναι μόνος. Ούτε οι τρεις πιο έμπιστοι μαθητές του, Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, δεν μπόρεσαν να γρηγορήσουν, να συναγρυπνήσουν μαζί του. «Ήσαν γαρ αυτών οι οφθαλμοί βεβαρημένοι», αλλά και η λύπη «πεπλήρωκεν», είχε πλημμυρίσει την καρδιά τους. Όμως και η ψυχή του Χριστού είναι «περίλυπος έως θανάτου». Η λύπη του είναι τόσο μεγάλη που κινδυνεύει να πεθάνει από αυτήν. Η αγωνία του υπήρξε μακρά και είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.

Γιατί βάφουμε τα κόκκινα αυγά Μεγάλη Πέμπτη και τι συμβολίζουν

Η βαφή των κόκκινων αυγών, σύμβολο της ζωής που συνδέεται με το κόκκινο χρώμα λόγω του αίματος της θυσίας του Χριστού, είναι ένα προαιώνιο έθιμο που συνάπτεται στην Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση.

Το αυγό συμβολίζει για τους Χριστιανούς τον κλειστό τάφο του Χριστού απ’ όπου ανάβλυσε η ζωή όταν Αναστήθηκε ως Θεός Παντοδύναμος. Τα αυγά βάφονται από τις νοικοκυρές την Μεγάλη Πέμπτη και τρώγονται την Κυριακή του Πάσχα αφού τα τσουγκρίσουν οι Χριστιανοί. Το σπάσιμο του αυγού με το τσούγκρισμα συμβολίζει τη γέννηση. Όπως σπάει το τσόφλι και βγαίνει μια νέα ύπαρξη στο φως έτσι και στον χριστιανικό κόσμο συμβολίζει την καινούρια ύπαρξη…

Γιατί τελείται το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου τη Μεγάλη Τετάρτη

Πρωτοπρ. Θεμιστοκλή Στ. Χριστοδούλου

Η Ορθόδοξος Ελλαδική Εκκλησία έχει ορίσει το ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου να τελείται δημόσια για όλους τους χριστιανούς κάθε Μ. Τετάρτη της Μ. Εβδομάδος.

Στη Ρωσία το Ευχέλαιον τελείται κατά τη Μ. Πέμπτη. Η συνήθεια αυτή της τελέσεως του Ευχελαίου θεμελιώνεται στην πίστη της Εκκλησίας ότι αυτό βοήθα στην ψυχική ανόρθωση των ασθενών ανθρώπων για τους όποιους τελείται το μυστήριο και όλων όσων συμπαρίστανται στην ασθένειά των, συγγενών και φίλων. Εξυπακούεται ότι της τελέσεως του ιερού μυστηρίου του Ευχέλαιου, προηγείται το μυστήριο της εξομολογήσεως, όταν αυτό είναι δυνατό. Αλλά και οι παρευρισκόμενοι, για να δεχθούν το μυστήριο του Ευχελαίου, πρέπει να εξομολογούνται, ώστε να αποβαίνει γι’ αυτούς μέσο θεϊκής ενισχύσεως στο έργο τους που είναι η μέριμνα και η φροντίδα των ασθενούντων.

Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου

Συχνά, η αναφορά στον Πόντιο Πιλάτο στο ανωτέρω χωρίο του Συμβόλου της Πίστεως ερμηνεύεται ως χρονολογική, ως ένδειξη ιστορική για το πότε έγινε η Σταύρωση, αλλά δεν είναι μόνον αυτή η σημασία της. Σημαίνει και ότι η Σταύρωση έγινε, όταν την ευθύνη για κάτι τέτοιο είχε ο Πόντιος Πιλάτος. Και πράγματι ο Πιλάτος θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την φρικτή εκτέλεση ενός ανθρώπου που δεν είχε φταίξει σε κάτι, όπως τον έβλεπε ο ίδιος. Δεν το έκανε όμως. Και γιατί δεν το έκανε; Όχι, επειδή, όπως λένε παλιοί και σύγχρονοι αιρετικοί, έπρεπε να γίνει η Σταύρωση, αλλά επειδή φοβήθηκε για την θέση του, όταν του είπαν οι άρχοντες των Εβραίων ότι θα τον καταγγείλουν ως εχθρό του Καίσαρα, εάν αφήσει ατιμώρητο κάποιον που ισχυρίζεται ότι είναι βασιλιάς. Ο Πιλάτος, δηλαδή, είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που έχει μία θέση και βάζει αυτήν την θέση πάνω από όλους και από όλα. Πράττει άδικα, τα βάζει και με τον Θεό ακόμα, προκειμένου να τα έχει καλά με τον προϊστάμενό του, με αυτόν που μπορεί να του πάρει αυτήν την θέση ή να του δώσει μία καλύτερη.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς επισκόπου Αχρίδος: Ο προδότης Ιούδας

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Στον σιδερά Ραντοσάββα Ι., για τον προδότη Ιούδα)

Ρωτάς: «Θα συγχωρηθή άραγε στον Ιούδα η αμαρτία της προδοσίας του Διδασκάλου και Κυρίου του Ιησού Χριστού;».

Δε γνωρίζω για ποιο λόγο σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Για μας δεν αποτελεί τη μεγαλύτερη μέριμνα αυτό, το να μην προδώσουμε εμείς το Χριστό με τις ανομίες μας; Και ακόμα πιο σημαντικό· πως να σώσουμε τις ψυχές μας; Γιατί δες, το ρολόι της ζωής μας μετράει γοργά τις μέρες και τις ώρες υπενθυμίζοντάς μας την επικείμενη έξοδο από τούτο τον κόσμο. Όλοι εμείς θα βρεθούμε ενώπιον του αιωνίου Κριτού, ο Οποίος θα εκφέρει την δίκαιη Κρίση Του για όλα εκείνα που πράξαμε στη ζωή μας, ενώπιον όλων των ουρανίων ανθρώπων.

Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν σε δίκη, σκέφτεται ο καθένας τα δικά του αμαρτήματα και τις αδικίες και το πως θα δικαιολογήσει τον εαυτό του ενώπιον του δικαστού. Κανείς δεν έχει το χρόνο και την επιθυμία να σκεφτεί για τις αμαρτίες των άλλων, μήτε και να μπει στα μυστικά του νου του δικαστή που θα κρίνει.

Ἡ Ἁγία Κασσιανή... καὶ τὸ τροπάριό της!

"Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος."

(Φώτη Κόντογλου - μεταγραφὴ)

"Κύριε, ἡ γυναίκα ποὺ ἔπεσε σὲ πολλὲς ἁμαρτίες, σὰν ἔνοιωσε τὴ θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα καὶ σὲ ἄλειψε μὲ μυρουδικὰ πρὶν ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό σου κι ἔλεγε ὀδυρόμενη:

«Κύριε, η εν πολλαίς Αμαρτίαις…» (Τροπάριο της Κασσιανής – Ψάλει χορός Βατοπαιδινών Πατέρων)

Δοξαστικό των αποστίχων των Αίνων της Μεγάλης Τετάρτης, μέλος Π. Λαμπαδαρίου. Ήχος πλάγιος του β’

Ψάλει χορός Βατοπαιδινών Πατέρων. – Από το CD: «Μεγάλη Τετάρτη»

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα Γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη Θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι, ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει· καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν, τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις, ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Όρθρος Μ. Τετάρτης(Μ. Τρίτη εσπέρας)- Ο Ιερός Χρυσόστομο για την παραβολή των ταλάντων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.25,14-30]

Εάν στον ευαγγελιστή Λουκά εκτίθεται με άλλον τρόπο η παραβολή των ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει να λεχθεί ως απάντηση το εξής, ότι άλλη είναι η παραβολή αυτή και άλλη εκείνη· διότι σε εκείνη μεν από το ίδιο κεφάλαιο προήλθαν διάφορα έσοδα· διότι από ένα χρυσό νόμισμα των εκατό δραχμών(μία «μνᾶ») ο μεν ένας παρουσίασε πέντε, ενώ ο άλλος δέκα, και γι' αυτό και δεν αμείφτηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. Εδώ όμως συνέβη το αντίθετο, γι' αυτό και η βράβευση ήταν ίση· διότι εκείνος που έλαβε δύο τάλαντα, έδωσε δύο, και εκείνος που έλαβε τα πέντε τάλαντα πάλι το ίδιο. Ενώ εκεί, επειδή υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο μεν ένας παρουσίασε περισσότερα, ενώ ο άλλος λιγότερα έσοδα, ορθώς και στα έπαθλα δεν τιμώνται και οι δύο εξίσου.

Πρόσεξε επίσης ότι παντού δεν απαιτεί αμέσως αυτά που τους εμπιστεύθηκε. Διότι στην παραβολή του αμπελώνα[βλ. Ματθ.21,33: «Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν(:άλλη παραβολή ακούστε: Ήταν κάποιος νοικοκύρης (:ο Θεός δηλαδή), ο οποίος φύτεψε αμπέλι(:δηλαδή το ιουδαϊκό έθνος). Κι έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτό. Έβαλε δηλαδή τριγύρω του φράκτη κι έσκαψε μέσα σε αυτό πατητήρι, έκτισε πύργο για να μένουν οι φύλακες και εργάτες, και το εμπιστεύθηκε σε γεωργούς (:στους αρχιερείς και στους άρχοντες του λαού), και αναχώρησε σε άλλη χώρα)»], αφού τον παρέδωσε στους γεωργούς, αποδήμησε· και στη σημερινή παραβολή των ταλάντων εμπιστεύθηκε τα τάλαντα και αποδήμησε, για να μάθεις τη μακροθυμία Του.

Απόψε το βράδυ βγαίνει ο Νυμφίος - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Απόψε το βράδυ βγαίνει ο Νυμφίος.

Μέσα στη νύχτα. Για ακόμη μια φορά.

Δαρμένος. Ματωμένος. Με κάλαμο στο χέρι και με ακάνθινο στεφάνι καρφωμένο στα μαλλιά.

Δες πως Τον σέρνουνε σαν ζώο…

Απόψε το βράδυ βγαίνει ο Νυμφίος.

Αρνί ανάμεσα σε λύκους και σε ύαινες.

Καθαρός ανάμεσα σε βρώμικους ανθρώπους.

Σε ανθρώπους που δεν αντέχουνε το βλέμμα Του επάνω τους.

Για αυτό Του επιτίθενται. Γιατί η παρουσία Του και μόνο, τους ελέγχει.

Απόψε το βράδυ βγαίνει ο Νυμφίος.

Εκούσια παραδομένος σε σφαγή όντας Παντοδύναμος. Βοσκός που θέτει θυσία τον εαυτό του για χάρη των προβάτων.

Τέτοιο Θεό έχουμε. Ακατάληπτο. Αδύνατον να χωρέσει τη μεγαλοσύνη Του, του ανθρώπου ο νους.

Απόψε το βράδυ βγαίνει ο Νυμφίος…

Μέσα στη νύχτα. Ξαφνικά.

Φρόντισε να σε βρει ξάγρυπνο. Φρόντισε να σε βρει, με τη λαμπάδα σου αναμμένη...

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Η παραβολή των δέκα παρθένων

Η παραβολή των 10 παρθένων. Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι, Κόσοβο

Αδελφοί και πατέρες. Είναι καλόν πράγμα η μετάνοια και η ωφέλεια που προέρχεται από αυτήν. Αυτό γνωρίζοντας και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεός μας, ο οποίος όλα τα γνωρίζει εκ των προτέρων, είπε: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών».

Θέλετε δε να μάθετε ότι χωρίς μετάνοια, και μάλιστα μετάνοιαν από το βάθος της ψυχής και τοιαύτην όπως ο Λόγος την ζητεί από εμάς, είναι αδύνατον να σωθούμε;

Ακούστε τον ίδιον τον Απόστολο που λέγει «… πάσα αμαρτία εκτός του σώματος εστίν. Ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει…». Και πάλιν. «Παραστήναι δει ημάς έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, ίνα απολήψεται έκαστος τα διά του σώματος προς ει έπραξε, είτε αγαθά είτε φαύλα». Ημπορεί λοιπόν πολλές φορές λαμβάνοντας κάποιος αφορμήν από αυτά να ειπή: «ευχαριστώ τον Θεόν, διότι δεν εμόλυνα κανένα μέλος του σώματός μου με κάποιαν πονηρά πράξη», και έχει δήθεν παρηγορία από αυτό, επειδή είναι ξένος από σωματικήν αμαρτία. Αλλά αποκρίνεται ο Δεσπότης λέγοντας την παραβολήν περί των δέκα παρθένων, και δεικνύει σε όλους μας και μας βεβαιώνει ότι καθόλου δεν ωφελούμεθα από την καθαρότητα του σώματος, εάν δεν συνυπάρχουν σ’ εμάς και οι υπόλοιπες αρετές.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ!

Από σήμερα το βράδυ, εισερχόμαστε στο αποκορύφωμα της περιόδου του Τριωδίου. Μία περίοδος σαράντα ημερών πέρασε, ακριβώς για να μας προετοιμάσει για τη Μεγάλη Εβδομάδα που ακολουθεί - Μεγάλη ως γνωστόν λόγω της πνευματικής σπουδαιότητας των ημερών της. Όπως εισέρχεται κανείς σ’ έναν ιερό ναό και προχωρεί από τον πρόναο στον κυρίως ναό, κι έπειτα φθάνει στο ιερό, το ίδιο και τώρα: από τα εισαγωγικά του Τριωδίου, περάσαμε στη Σαρακοστή, για να φθάσουμε ακριβώς στο άγιο βήμα, τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν την ιερότητα των στιγμών που ζούμε, την πρόκληση που μας δίνει η Εκκλησία μας για να μετάσχουμε στο κατεξοχήν μυστήριο: το μυστήριο του Πάθους του Κυρίου και της με Αυτό συνδεδεμένης Ανάστασής Του. Με λιτό τρόπο μάλιστα ο εκκλησιαστικός ποιητής μάς καθοδηγεί, μ’ ένα τροπάριο των αίνων, να κατανοήσουμε την ουσία των γεγονότων αυτών: «Καθώς φτάσαμε, πιστοί, το σωτήριο Πάθος Χριστού του Θεού, ας δοξάσουμε την άφατη μακροθυμία Του. Ώστε, με την ευσπλαχνία Του, σαν αγαθός και φιλάνθρωπος που είναι, να ξυπνήσει και να αναστήσει κι εμάς, που νεκρωθήκαμε από την αμαρτία».

Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής: Ἡ συκιὰ τοῦ Εὐαγγελίου

Ποιά εἶναι ἡ συκιὰ τοῦ Εὐαγγελίου πού, φαινομενικὰ, ξεράθηκε παράλογα; Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ἀκρότατη πείνα πού ζητοῦσε καρπὸ πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα; Καὶ τί σημαίνει, γιὰ ἕνα ἀναίσθητο πράγμα, ἡ κατάρα; (Μάρκ. 11, 12-14, Ματθ. 21, 18).

Ὁ Θεὸς Λόγος ποὺ οἰκονομεῖ τὰ πάντα γιὰ χάρη τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, παιδαγώγησε πρῶτα τὴ φύση μας μὲ τὸ νόμο ποὺ περιέχει σωματικότερη λατρεία. Γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση δὲν μποροῦσε νὰ δεχτεῖ τὴν ἀλήθεια γυμνὴ ἀπὸ τυπικὰ προκαλύμματα, ἐξαιτίας τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀλλοτρίωσης ποὺ τῆς εἶχε προκληθεῖ σέ σχέση μέ τὰ ἀρχέτυπα Θεία πράγματα. Ὅταν λοιπόν, γεννήθηκε στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπος καί προσέλαβε ἑκούσια σάρκα ‒ἡ ὁποία εἶχε νοερή καὶ λογικὴ ψυχή‒ καί ὡς Λόγος μετέφερε τὴ φύση μας στὴν ἄυλη, γνωστική, πνευματικὴ λατρεία, δὲν ἤθελε ‒ἐφόσον πλέον φάνηκε στὴ ζωὴ ἡ ἀλήθεια‒ νὰ ἐξουσιάζει τόν κόσμο τό σκοτάδι, ποὺ τύπος του ἦταν ἡ συκιά.

Τι εορτάζουμε κάθε ημέρα της Μ. Εβδομάδας. Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;

Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Η εκκολαπτόμενη αγριότητα

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Πρώτον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν έχει όριο ηλικίας όπως σε παλαιότερους καιρούς. Τα 13χρονα έχουν αναβαθμισθεί σε 17χρονα. Δεύτερον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν περιορίζεται στον χώρο του σχολείου. Μπορεί να εκδηλωθεί στον δρόμο ή ακόμη και στο σπίτι του θύματος. Τρίτον: Η λεγόμενη εφηβική βία έχει κοινωνική υπεραξία. Αν σε άλλες εποχές περιοριζόταν στη μικρή κοινότητα των αυτοπτών, τώρα αναπαράγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν φτάνει να κακοποιήσεις κάποιον συμμαθητή σου ή κάποιον αδύναμο συνομήλικό σου. Για να επιτύχει το εγχείρημα πρέπει να το κοινοποιήσεις στο Διαδίκτυο, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται τον εντοπισμό σου και την ενδεχόμενη τιμωρία σου.

Προχθές ανακοινώθηκαν διάφορες ποινές, που έχουν στόχο να περιορίσουν τη βία των ανηλίκων στο σχολικό περιβάλλον. Η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής – με κίνδυνο να αποκαλύψω την ηλικία μου, ομολογώ ότι δεν ήξερα πως έχει καταργηθεί.

Τι σημαίνει «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται…»

Δύο από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας είναι τα: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται» και «Τον νυμφώνα Σου βλέπω». Ποια είναι, όμως, η σημασία τους;

Το τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» λέει:

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Στα νέα ελληνικά, το τροπάριο σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση λέει:

«Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

Ποια είναι η σημασία αυτού του τροπαρίου;

Η Φλωρινιώτισσα κ.Μαρία Χατζή, υποψήφια Ευρωβουλευτής με την ΝΙΚΗ.

“Εν ιλαρότητι καρδίας” χαιρετίζουμε την υποψηφιότητα της συντοπίτισσάς μας, Μαρίας Χατζή, στις επερχόμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Η κ.Χατζή είναι γόνος πολύτεκνης οικογένειας με καταγωγή από την Φλώρινα, όπου και έζησε τα μαθητικά της χρόνια.

Εργάζεται ως αεροσυνοδός σε γνωστή Ευρωπαϊκή εταιρεία, ενώ παράλληλα είναι και τελειόφοιτη της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ, με ειδικότητα στην Φυτική Παραγωγή. Έχει ζήσει και εργαστεί επί 5 έτη στην Ρώμη της Ιταλίας, ενώ πρόσφατα επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Κοντά στους τόσους αξιώτατους υποψηφίους της ΝΙΚΗΣ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι χαρά για εμάς να βλέπουμε το φηφοδέλτιό μας να πλαισιώνεται και από νέους ανθρώπους, με δυναμισμό και όραμα για τον γεμάτο προκλήσεις κόσμο που ανοίγεται μπροστά τους, με ελπίδες και σχέδια για το μέλλον βασισμένα στις στέρεες διαχρονικές αξίες του έθνους μας, της πίστης μας και του πολιτισμού μας.

https://www.nikh.gr/nea/1229-e-telike-lista-ton-42-ypopsephion-pou-tha-symperilambanontai-sto-europsephodeltio-tes-nikes

για το Δημοκρατικό Πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ
η τοπική κοινότητα Π.Ε. Φλώρινας