Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 17 Μαΐου 2020: της Σαμαρείτιδος

Στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς  τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Το φρέαρ του Ιακώβ και ο ναός της Αγίας Φωτεινής στην Σαμάρεια της Παλαιστίνης Ηγούμενος π Ιουστίνος

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Κυριακή της Σαμαρείτιδος…(και για παιδιά)

Το νερό της ζωής

Είναι καταμεσήμερο και λίγο έξω από την πόλη της Σαμάρειας Συχάρ, στο πηγάδι του Ιακώβ, ο Κύριος κάθεται να ξεκουραστεί. Ο τόπος έρημος, μα κάποια Σαμαρείτισσα πλησιάζει με τη στάμνα της για να πάρει νερό.

Καθώς την βλέπει ο Κύριος, της λέει: «Δος  μου να πιω». Η γυναίκα απορεί: «Πώς εσύ τολμάς και ζητάς νερά από μένα, μια Σαμαρείτισσα;» Και ο Χριστός της αποκρίνεται: «Εάν γνώριζες τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και ποιος σου ζητά νερό, εσύ θα του ζητούσες και θα σου έδινε νερό που δεν στερεύει ποτέ». Η γυναίκα δεν κατάλαβε και ρωτά: «Κύριε, ούτε στάμνα έχεις και το πηγάδι είναι βαθύ· από πού λοιπόν έχεις το αστείρευτο νερό;» Και ο Χριστός της απαντά: «Καθένας που πίνει από το νερό αυτό του πηγαδιού, θα διψάσει πάλι. Εκείνος όμως που θα πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ, δεν θα διψάσει ποτέ, αλλά θα αναβλύζει από την ψυχή του αστείρευτο νερό για να του χαρίζει ζωή αιώνια».

— Κύριε, δως μου το νερό αυτό, παρακαλεί έκπληκτη η γυναίκα, για να μη διψώ ποτέ.

Ο Κύριος τότε της λέει: «Πήγαινε και φέρε εδώ και τον άνδρα σου». «Δεν έχω άνδρα», απαντά εκείνη.

Κι ο παντογνώστης Κύριος της αποκαλύπτει όλη της τη ζωή: «Αλήθεια είπες. Πέντε άνδρες έχεις πάρει κι αυτός που τώρα έχεις δεν είναι άνδρας σου».

Η γυναίκα σαστίζει: «Κύριε, καταλαβαίνω ότι είσαι προφήτης. Πες μου, πού πρέπει να προσκυνούμε τον Θεό, στο βουνό μας Γαριζείν ή στα Ιεροσόλυμα;» Και ο Κύριος απαντά: «Σε λίγο καιρό ούτε μόνο στο Γαριζείν ούτε μόνο στα Ιεροσόλυμα θα λατρεύετε τον Θεό. Ο Θεός είναι πνεύμα, κι όσοι Τον λατρεύουν, πρέπει να Τον προσκυνούν με αφοσίωση και επίγνωση».

«Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, Κύριε τῶν δυνάμεων. Ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου …» Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Φλωρίνης κ.κ. Θεοκλήτου

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό

τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.

Ἀγαπητοί μου.

Ἐκφραστικώτατος εἶναι ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς μας στὸν 83ο Ψαλμό του, τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας διαβάζει κάθε ἀπόγευμα στὴν Θ’ Ὥρα πρὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ἐκφράζει  σαὐτὸν πλούσιο λυρισμό, ἁγία λαχτάρα, πόθο, ἔρωτα, δίψα, πεῖνα, ἐπιθυμία καὶ ζῆλο γιὰ τὴν παρουσία του μέσα στὸν ἐπίγειο Οἶκο τοῦ Κυρίου. Ἐπιθυμεῖ νὰ βρίσκεται ἐκεῖ μέσα. Κι ἂς εἶναι παραπεταμένος σὰν τὸ τελευταῖο καὶ ἐλάχιστο σκουπίδι σὲ μιὰ γωνιά του. Τοῦ εἶναι ὑπεραρκετὸ νὰ εἶναι σαὐτὸν τὸν ἐπίγειο παράδεισο. Γιὰ μᾶς τέτοιος παράδεισος εἶναι ὁ ἐνοριακὸς Ναός μας! Βέβαια αὐτὰ τὰ γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅλοι οἱ μυημένοι ἢ ἀλλιῶς τὰ νήπια ἐν Κυρίῳ. Δὲν χρειαζόμαστε νὰ μᾶς διαφωτίσουν οἱ ἀμύητοι σοφοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος!

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, από το βιβλίο: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ένα Σάββατο πρωί, ενώ ο πάτερ Αντώνιος τελούσε τη Θεία Λειτουργία, έφτασε στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Όπως ήταν γονατιστός και έλεγε την ευχή, τα χέρια του τα είχε ακουμπισμένα επάνω στην Αγία Τράπεζα. Την ώρα, λοιπόν , που ήταν έτοιμος να σηκωθεί για να ευλογήσει τα Τίμια Δώρα, πέφτει από ψηλά μια σταγόνα Αίμα επάνω στο χέρι του και μάλιστα τον πιτσίλισε κιόλας!

Το είδε και τρόμαξε! Σηκώθηκε έντρομος, το κοίταζε, τον κατέλαβε ένα φοβερό ιερό δέος, ένας τρόμος, ένας φόβος, μια έκπληξις, μια έκστασις, πολλά ανάμεικτα συναισθήματα, ακατάληπτα βέβαια για να μπορεί να τα περιγράψει ο πατήρ Αντώνιος. Σηκώθηκε επάνω, δεν ήξερε τι να κάνει!  Έγλυψε το Αίμα του Χριστού ..., τα είχε χάσει. Η Χάρις όμως του Αγίου Θεού ύστερα από αυτό το θαύμα, τον οδήγησε να δεί το Άγιο Ποτήριο και διεπίστωσε οτι ήταν άδειο! ‘Ειχε ξεχάσει να βάλει μέσα κρασί. Κοίταζε το σώμα, βλέπει πράγματι ότι κι αυτό ήταν ατρύπητο. Δεν είχε, δηλαδή ολοκληρώσει την Πρόθεσι.

Ο ψάλτης έξω συνέχιζε «Σε υμνούμεν , Σε ευλογούμεν ...» Του έκανε νόημα να συνεχίσει ( δεν είχε κόσμο, ήταν Σάββατο), πήρε την Αγία Λόγχη, τρύπησε τον Άγιο Άρτο και είπε : « Είς των στρατιωτών λόγχη την πλευράν Αυτού ένυξε και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ». Γέμισε το Άγιο Ποτήριο, έβαλε το κρασί, έβαλε το νερό, κανονικά, το ευλόγησε, το σταύρωσε και αφού τα τελείωσε όλα αυτά, γονάτισε, ξαναδιάβασε την Ευχή του Καθαγιασμού, σηκώθηκε όρθιος, ευλόγησε τα Τίμια Δώρα και ο Πανάγιος Θεός μετέβαλλε τον άρτο και τον οίνο – όπως γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία- σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Μετά τον Καθαγιασμό και το τέλος της Θείας Λειτουργίας, κατέλυσε το Άγιο Ποτήριο και το καθάρισε τελείως.

Πήγε, λοιπόν, αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία του Σαββάτου και τα διηγήθηκε στον τότε Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Του πήρε ο Μητροπολίτης το χέρι και το μύρισε. Ευωδίαζε ολόκληρο με μια άρρητη ευωδία! Το πήρε και άρχισε να το φιλάει, να το φιλάει, πολλές φορές.

--Δεσπότη μου! λέει ο πατήρ Αντώνιος.

-- Δεν φιλώ το χέρι σου , είπε, που και αυτό πρέπε να το φιλάει κανείς , αφού είσαι Λειτουργός του Υψίστου. Δεν έχει σημασία αν είσαι εσύ ιερεύς και εγώ επίσκοπος. Αλλά εγώ έπιασα πάνω στο χέρι σου το Αίμα του Θεού, το Αίμα του Θεού!!!

Θυμάμαι ότι μετά την κοίμηση του πατρός Αντωνίου το διηγήθηκε σε μένα. Και όπως ήταν πολύ εκφραστικός ο επίσκοπος, σηκώθηκε όρθιος και έλεγε :

--Πάτερ Στέφανε, το ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!, και άρχισε να κλαίει!

Αυτά είναι η Θεία Λειτουργία!

Ναοί και συνωστισμός Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Μαρούσι 13-05-2020

Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου
ἐν Οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν

Μέσα στήν περίοδο τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ διαπιστώσαμε σοβαρά ἐλλείμματα τῆς εἰς Χριστόν πίστεώς μας.  Ἐπιστρατεύτηκαν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ πονηροῦ γιά νά μᾶς τρομοκρατήσουν.  Ἡ Κυβέρνηση μέ Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση (Κ.Υ.Α.) μᾶς ἔκλεισε στά σπίτια μας καί μέ πολύ αὐστηρά μέτρα καταφόβισε ὅλες τίς συμπολίτισσες καί τούς συμπολῖτες, ὅπως συνηθίζει νά λέει ὁ Πρωθυπουργός καί ὅχι Ἑλληνίδες καί Ἕλληνες.

Νεκρώθηκαν ἐπιχειρήσεις καί ἔπαυσαν νά λειτουργοῦν  ὅλες οἱ βαθμίδες ἐκπαίδευσης.  Τά κανάλια ἔφεραν εἰς πέρας αὐτόν τόν ἄθλο, τή μή διασπορά τοῦ ἰοῦ. Γιά τήν προθυμία τους αὐτή ἀμείφθηκαν μέ 20 ἑκατομμύρια Εὐρώ.  Παράλληλα ἔγινε  σφοδρότατη προσπάθεια νά ἀπομακρύνουν τόν ὀρθόδοξο λαό μας ἀπό τίς ἐκκλησίες του καί τά μοναστήρια.  Ποτέ ἄλλοτε δέν κατηγορήθηκε τόσο ὁ ὀρθόδοξος ἱερός Ναός ὡς ἐπικίνδυνος χῶρος συνωστισμοῦ καί μεταδόσεως ἀσθενειῶν ὅσο τίς ἡμέρες αὐτές.  Ἕνα θεόρατο κῦμα εἰκονομαχίας ξεσηκώθηκε μεθοδικότατα σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, μέ στόχο τή βλάσφημη ἀμφισβήτηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας  διά τῆς ἁγίας λαβίδος, ὡς δῆθεν μέσου διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ.  Γιαυτό αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά πληροφορήσουμε, νά κατηχήσουμε ταπεινά πιστούς καί καλοπροαίρετους «ἀπίστους», γιά τό τί εἶναι ὁ ὀρθόδοξος ἱερός Ναός. 

Είναι ύβρις να απολυμαίνονται οι ναοί» | 13/05/2020 | ΕΡΤ π.Στυλιανού Καρπαθίου

Ὀφειλόμενη ἀπάντηση στὸν Καθηγητὴ Ἠλία Μόσιαλο,γράφει ὁ Καθηγητὴς Χρῆστος Κ. Οἰκονόμου τ. Πρόεδρος καὶ Κοσμήτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ, Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Πανεπιστημίου Λευκωσίας

1. Οἱ ἄστοχες παρεμβάσεις ἀθέων καὶ ἀθεολόγητων «ἐπιστημόνων».

Εἶναι βασικὸ ἀξίωμα τῆς ἐπιστημονικῆς δεοντολογίας ὁ κάθε ἐπιστήμονας νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὸ γνωστικό του ἀντικείμενο. Διαφορετικὰ ἡ εἰσπήδηση στὸν χῶρο ἄλλης ἐπιστήμης γελοιοποιεῖ τὸν ἐρευνητή, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Καθηγητῆ Πολιτικῆς της Ὑγείας κ. Ἠλία Μόσιαλου, ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἀντιεπιστημονικά, ἀθεολόγητα, ἀναρμόδια, ἄκαιρα καὶ ἄστοχα σὲ θέματα τῆς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, στοχοποιώντας ἀκόμη καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς, κακοβούλως καὶ ἀνευθύνως.

Ἕνας, κατὰ τὰ ἄλλα, ἀξιόλογος ἐπιστήμονας στὸ εἶδος του, κ. Μόσιαλε, πῶς συμπεριφέρεται μὲ πλήρη ἀντιεπιστημονικὴ δεοντολογία καί, ἐνδεχομένως, μὲ βάση τὴν ἰδεολογική του στράτευση;

Πῶς ἀποφαίνεστε γιὰ τὸ πιὸ σοβαρὸ θέμα τῆς Ἐκκλησίας, τὴ θεία Εὐχαριστία, καὶ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ποῦ εἶναι ἡ θεία Κοινωνία, μὲ τόση ἀνευθυνότητα;

Δὲν εἶναι ντροπή, κ. Μόσιαλε, νὰ μὴ γνωρίζεις κάτι ποῦ ἀνήκει στὴν ἐπιστήμη ποῦ ἐρευνοῦν ἁρμόδιοι ἐπιστήμονες καθηγητὲς τῆς Θεολογίας; Πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, ὅπως στὴν περίπτωσή μας, ὁ γράφων ἔχει ἀντίστοιχη μὲ ἐσᾶς σταδιοδρομία.

Έι, εσύ, γυναίκα… Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc

                                          

Δε θέλω να είσαι δυνατή. Θέλω να είσαι ανθρώπινη…

Θέλω να σπας. Να κλαις. Να βγάζεις αυτά που έχεις μέσα κρατημένα. Να παίρνεις το χρόνο σου όταν το χρειάζεσαι. Να ξαποσταίνεις.

Δε θέλω να είσαι τέλεια. Θέλω να είσαι ανθρώπινη.

Μη προσπαθείς να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν. Κάνε χωρίς άγχος, χωρίς πίεση ό,τι καλύτερο μπορείς και άσε στο Θεό τα άλλα.


Δε θέλω να έχεις απάντηση στα πάντα. Δεν το απαιτώ. Θέλω να είσαι ανθρώπινη.

Και άμα δεν ξέρεις θα ρωτήσεις και θα μάθεις. Όπως όλοι. Με το καιρό έρχεται η γνώση και η σοφία. Καμία δεν γεννήθηκε έτοιμη μάνα, σύζυγος, εργαζόμενη ή ό,τι άλλο έχεις επωμιστεί.


Ανθρώπινη να είσαι. Ανθρώπινη.

Να πέφτεις και να σηκώνεσαι ξανά, να γελάς, να κλαις να νιώθεις. Στα λάθη σου να μην απογοητεύεσαι, να μετανοείς και να ζητάς συγγνώμη. Στα καλά να χαίρεσαι και να προσκαλείς και άλλους στη χαρά σου. Να μην ζορίζεις παραπάνω από ότι αντέχουν σώμα και ψυχή…

Να κάνεις χωρίς άγχος, σήμερα, ό,τι καλύτερο μπορείς και να αφήνεις στο Θεό τα άλλα.



Χριστός Ανέστη.



Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ! τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Σέ προηγούμενο ἄρθρο μας, ὑπό τόν τίτλο " Ὁ πιστός λαός δέν θά ἀντέξει ἄλλη ἐκκλησιαστική μειοδοσία!" καί σέ δραματικούς τόνους ἀπευθύναμε ἔκκληση ἐν ὄψει τῆς τελικῶς συνεδριασάσης τήν 12η Μαΐου τρέχοντος ἔτους Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νά ἀνασχεθεῖ τό σκάνδαλο τό ὁποῖο μέ τίς προηγούμενες ἀποφάσεις του τό ἐν λόγῳ ἐκκλησιαστικό ὄργανο προεκάλεσε στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.

Τῆ παροτρύνσει ἀδελφῶν καί φίλων ἀναγνωστῶν τῶν ταπεινῶν κειμένων μας, τό ἐν λόγῳ ἄρθρο μας ἀπεστάλη ἠλεκτρονικῶς πρός ὅλα τά μέλη τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς τρεχούσης περιόδου καί συνθέσεως. Ὡς ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῆς συγκεκριμένης Συνεδριάσεως, οἱ ἀποδέκτες του "ἀγρόν ἠγόρασαν" περιφρονήσαντες ὄχι ἀσφαλῶς (μόνον) τίς ἐπισημάνσεις τοῦ ἡμετέρου ἐλαχίστου ἄρθρου, ἀλλά τήν ποικίλως καί πανταχόθεν ἐκφρασθεῖσα σχετικήν κραυγή ἀγωνίας καί διαμαρτυρίας τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

Ἔτσι, τό ἀρχικό ἔγκλημα καθοσιώσεως ὁλοκληρώθηκε καί ἐπισφραγίσθηκε διά τῆς νέας ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, ἡ ὁποία ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἰκεία βουλήσει καί πεποιθήσει συμμορφώνεται πρός τίς ἀντισυνταγματικές καί ἀντορθόδοξες ἐντολές καί ὑποδείξεις τῆς Κρατικῆς ἐξουσίας, ἐν ὀνόματι τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ὑγειονομικῆς κρίσεως ἐκ τῆς ἐνσκηψάσης (λεγομένης) πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἄσκηση τῆς Θείας Λατρείας καί γενικότερον τήν ἐκκλησιαστική ζωή κατ' αὐτήν τήν περίοδον.

Ὁ κάθε Ἱερός Ναός ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Ἐγκαινίων μέχρι καί τήν συντέλεια τοῦ κόσμου παραμένει Ἅγιος καί ἰατρεῖο καί καταφυγή ἀσθενῶν

Η συγκεκριμένη Ευχή (και άλλες τόσες) διαβάζετε από Αρχιερέα την ημέρα των Εγκαινίων του Ιερού Ναού. 

Νομίζω ότι εάν προσέξουμε τα λόγια θα δούμε ότι ο κάθε Ιερός Ναός από την ημέρα των Εγκαινίων μέχρι και την συντέλεια του κόσμου παραμένει Άγιος και ιατρείο και καταφυγή ασθενών. Τώρα θα μου πείτε γιατί κλείσαμε το Πνευματικό Νοσοκομείο αφού τώρα το έχουμε ανάγκη; Δυστυχώς δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε.

Πηγή:https://hristospanagia3.blogspot.com/

Ανεπιθύμητος ο αιρεσιάχης Πάπας Φραγγίσκος σε Ελλάδα και Κύπρο, του π. Άγγελου Αγγελακόπουλου

Αναδημοσίευση από:https://aktines.blogspot.com

Πικρότατες ἐντυπώσεις προκαλεῖ ἡ εἴδηση γιά ἀναζωπύρωση τοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τήν ἐπερχόμενη ἐπίσκεψη τοῦ ἀντιχρίστου καί αἱρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου Α΄ στήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο.

Γιαμαρέλλου Ε : Δεν θα κολλήσει κορωνοϊό όποιος κοινωνήσει - Προφυλάσσει την υγεία (από την εκπομπή του ΣΚΑΙ Αταίριαστοι)

Κωνσταντίνος ὁ Μέγας καί ἡ ἱστορική ἀλήθεια, (†) π. Γ. Δ. Μεταλληνοῦ

Ἡ σωστὴ χρήση τῶν πηγῶν

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ στάση τῶν ἱστορικῶν ἀπέναντι στὸ Μέγα Κωνσταντῖνο εἶναι ἀντιφατική. Γιὰ ἄλλους ὑπῆρξε μέγα αἴνιγμα ἢ στυγνὸς δολοφόνος καὶ καιροσκόπος, γιὰ ἄλλους δέ, τὸ μέγα θαῦμα τῆς ἱστορίας. Αὐτὸ συμβαίνει διότι ἐπικρατοῦν συνήθως ἰδεολογικὰ κριτήρια καὶ παραταξιακὲς ἐκτιμήσεις ἐρήμην τῶν πηγῶν. Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα στὸ χῶρο τῆς ἱστορίας, ποὺ ὁδηγεῖ αὐτόχρημα στὴν αὐτοκατάργηση τοῦ ἱστορικοῦ καὶ τῶν ἐρευνῶν του, εἶναι ἡ χρησιμοποίηση τῆς ἱστορίας μὲ ὁποιεσδήποτε διασκευὲς τῆς κατὰ τὸ δοκοῦν, ὥστε νὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ἀποδειχθοῦν πράγματα ποὺ ἱστορικὰ δὲν θεμελιώνονται. Ἕνα ἄλλο ἐπίσης πρόβλημα εἶναι ὄχι μόνον ἡ ἰδεολογικὴ χρήση τῆς ἱστορίας καὶ τῶν πηγῶν ἀκόμη, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ ἱστορικὸς ἀναχρονισμός. Νὰ ἐπιχειροῦνται δηλαδὴ ἑρμηνευτικὲς προσβάσεις στὰ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ στὰ ἱστορικὰ πρόσωπα μέσα ἀπὸ κρίσεις καὶ προϋποθέσεις τοῦ παρόντος, τοῦ ὁποιουδήποτε παρόντος. Γνωρίζετε ἀσφαλῶς ὅλοι ὅτι ὅταν συντάσσει κανεὶς μιὰ ἱστορικὴ διατριβὴ καὶ μάλιστα ἂν εἶναι διδακτορικὴ διατριβὴ ποὺ εἶναι ἡ σημαντικότερη ἐργασία ἐνὸς ἐπιστήμονος, παραθέτει ἕνα εἰσαγωγικὸ ἢ πρῶτο κεφάλαιο ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἐποχὴ μέσα στὴν ὁποία τοποθετοῦνται τὰ θέματα μὲ τὰ ὁποία ἀσχολεῖται. Αὐτὴ ἡ τοποθέτησις εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία, σφαιρικὴ ἀπὸ πάσης πλευρᾶς τοποθέτηση, γιὰ νὰ μπορεῖ κανεὶς τὰ συμπεράσματα τὰ ὁποία θὰ συναγάγει, νὰ τὰ τεκμηριώνει καὶ μάλιστα κατὰ τρόπον ἀναμφισβήτητον. 

Πάρε στὰ χέρια σου τὸ Εὐαγγέλιο, (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Πάρε  στὰ χέρια σου τὸ Εὐαγγέλιο. Ἂν εἶσαι τόσο φτωχὸς ποὺ δὲν ἔχεις χρήματα νὰ τὸ ἀγοράσῃς, ἐν ἀνάγκῃ πούλησε τὸ πουκάμισό σου καὶ πάρε ἕνα Εὐαγγέλιο – τόσο ἀναγκαῖο νὰ τὸ θεωρῇς. Καὶ ἄρχισε νὰ τὸ μελετᾷς. Διάβαζέ το τὸ πρωί,τὸ μεσημέρι, τὸ βράδυ, τὴ νύχτα.

Μὴ μοῦ πῇς, ὅτι δὲν ἔχεις χρόνο. Μπορεῖς νὰ ἐξοικονομήσῃς χρόνο. Ἄφησε κατὰ μέρος ἄλλα πράγματα, περιττὰ ἢ καὶ βλαβερά, ποὺ τώρα σὲ δεσμεύουν. Καὶ πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα ἐλευθερώσου ἀπὸ τὴν τηλεόραση αὐτὸ τὸ δαίμονα.

Κάποια προφητεία ἔλεγε, ὅτι θὰ ᾽ρθῇ καιρὸς ποὺ ὁ διάβολος θὰ βρῇ ἕνα κουτὶ καὶ θὰ τρελάνῃ μ᾽ αὐτὸ τὴν ἀνθρωπότητα. Να τὸ κουτὶ τοῦ διαβόλου ποὺ τρέλανε τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶναι ἡ χειρότερη τηλεόραση στὸν κόσμο, γιατὶ κυβερνᾶνε ἄθεοι. Φταῖνε λοιπὸν αὐτοί, οἱ καλικάντζαροι τοῦ διαβόλου, φταίει ἡ κυβέρνηση· ἀλλὰ φταῖς κ᾽ ἐσύ, ποὺ χαζεύεις μπροστά της. –Καὶ τί νὰ κάνω; θὰ πῇς, πῶς θὰ περάσω τὴν ὥρα μου; Ν᾽ ἀνοίξῃς ἄλλη τηλεόραση. Θὰ σοῦ δείξω ἐγὼ μιὰ ἄλλη τηλεόραση, πάμφθηνη, ποὺ ἂν τὴν ἀνοίξῃς θὰ δῇς ἐκεῖ θαυμάσια - ἔξοχα πράγματα! Ποιά εἶναι ἡ τηλεόραση αὐτή;. Ἡ ἁγία Γραφή.  Ἂν τὴν ἀνοίξῃς, βλέπεις ἐκεῖ τὸ Χριστὸ σὲ ὅλη τὴ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο του. Σὲ κάθε σπίτι νὰ ὑπάρχῃ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τώρα τὸ ἔχουμε καὶ ὀρθόδοξα ἑρμηνευμένο.

Ὅπου εἶναι ὁ Χριστός, ἐκεῖ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἐλευθερία, ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη, ὁ παράδεισος· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, ἐκεῖ τὸ ψέμα, ἡ ἀδικία, σκλαβιά, τὸ μῖσος, ὁ πόλεμος,ἡ καταστροφή, ἡ κόλαση. Καὶ κόλαση γίναμε, γιατὶ φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ ἕνα μόνο θὰ μᾶς σώσῃ, νὰ ἐπιστρέψουμε σ᾽ αὐτόν.

Σᾶς ὁρκίζω, ἀδέρφια μου, μὲ ὠμοφόριο στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ·κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις!

 Κλεῖστε τις, κι ἀνοῖξτε τὸ Εὐαγγέλιο. Διαβάστε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ θὰ πεισθῆτε ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο ἀπὸ τὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δὲ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων τῆς πίστεώς μας εἴθε νὰ σκέπῃ καὶ νὰ φυλάῃ τὸν τόπο μας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς (Ἰω. 7,14-30). «Κυριακή» ἀριθμ. φύλλου 2013

Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Εισαγωγή

Η Εκκλησία μας από αρχαιοτάτων χρόνων έχει καθιερώσει να αναγινώσκονται στις λατρευτικές της συνάξεις, την περίοδο που διανύουμε,  του Πεντηκοσταρίου, αρχής γενομένης από την  Κυριακή του Πάσχα, αποστολικές περικοπές από το βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων». Και αυτό βέβαια όχι τυχαία, αλλά διότι το βιβλίο των «Πράξεων» αποτελεί την συνέχεια των ευαγγελίων. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο συγγραφέας των «Πράξεων», περιγράφει στο βιβλίο του την συνέχεια του απολυτρωτικού έργου του Χριστού, όχι πλέον τώρα διά της εν σαρκί παρουσίας Του εν τω κόσμω, αλλά διά του αγίου Πνεύματος, διά της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία, ως γεγονότος της Πεντηκοστής.  Μ’ άλλα λόγια στις «Πράξεις» έχουμε την παρουσία και δράση του αναστημένου Χριστού, το τι δηλαδή είπε και τι έπραξε ο αναστημένος Χριστός διά του αγίου Πνεύματος, διά του στόματος των αποστόλων και γενικότερα διά της Εκκλησίας. Την νέα αυτή πραγματικότητα είχε ήδη προαναγγείλει ο Κύριος στους μαθητές του κατά την διάρκεια του τελευταίου πασχαλίου δείπνου ολίγον πρό του πάθους  Του: «όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν, ου γαρ λαλήσει αφ  εαυτού, αλλ  όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν» (Ιω.16,13-14).

Με την ευκαιρία λοιπόν της αναστάσιμης αυτής περιόδου, θα ξεκινήσουμε με την Χάρη του Κυρίου και τις πρεσβείες του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά, σειρά δημοσιεύσεων, στις οποίες θα παραθέτουμε ερμηνευτικά σχόλια πάνω στις «Πράξεις», με σκοπό την εν Χριστώ οικοδομή του πιστού λαού του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν και τα απλοϊκότερα ακόμη μέλη της Εκκλησίας, να πλησιάσουν και να εμβαθύνουν στα αγιογραφικά κείμενα. Περιττό να λεχθεί, ότι στους σχολιασμούς που επακολουθούν, δεν εκφράζουμε προσωπικούς μας στοχασμούς, αλλά ακολουθούμε τους αγίους Πατέρες μας και μάλιστα τον κορυφαίο Πατέρα της Εκκλησίας μας, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος έχει γράψει πλήρες ερμηνευτικό υπόμνημα στις «Πράξεις». Και προτού ξεκινήσουμε την ερμηνεία, θεωρούμε αναγκαίο, να παραθέσουμε ολίγα ακόμη εισαγωγικά γύρω από το βιβλίο των «Πράξεων» και γύρω από τον συγγραφέα, διότι αυτά θα μας βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση όσων θα επακολουθήσουν.

Ένα κρίσιμο ερώτημα για μια άρρωστη και ματωμένη πατρίδα: Θέλεις υγιής γενέσθαι; του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας

Δεν ξέρω πόσοι από εμάς αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του παραπάνω ερωτήματος

Θέλεις ὑγιής γενέσθαι»; Αυτό είναι το ερώτημα που απευθύνει ο Χριστός στην ευαγγελική περικοπή που αναγνώστηκε στους ναούς μας την περασμένη Κυριακή - και δεν ξέρω πόσοι από εμάς σταθήκαμε ποτέ πραγματικά σε αυτή τη φράση για να της αποδώσουμε τη σημασία που της πρέπει.

Το απευθύνει σε έναν παράλυτο που επί 38 χρόνια περίμενε στην άκρη της Κολυμβήθρας Βηθεσδά να ανακινήσει ο άγγελος τα ύδατα για να μπει μέσα πρώτος και να θεραπευτεί, χωρίς όμως ποτέ να το καταφέρει. «Τοῦτον ἰδών ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον καί γνούς ὅτι πολύν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιής γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δέ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρό ἐμοῦ καταβαίνει. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει. Καί εὐθέως ἐγένετο ὑγιής ὁ ἄνθρωπος…» (Κατά Ιωάννην ε΄, 6-9).

Το ίδιο ωστόσο ερώτημα και η ίδια προτροπή, αφορούν ασφαλώς - πολύ περισσότερο σήμερα από κάθε άλλη φορά - και στον λαό μας. Επαναλαμβάνω, δεν ξέρω πόσοι από εμάς αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του παραπάνω ερωτήματος. Πιθανώς θα φανεί παράδοξο αυτό, είναι όμως το κρισιμότερο ίσως ερώτημα που ακούστηκε ποτέ μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία, ένα ερώτημα ανυπολόγιστης σημασίας από άποψη σωτηριολογική. Ένα ερώτημα που δείχνει ξεκάθαρα πόσο βασική προϋπόθεση του θαύματος είναι, όχι μόνο η θεία επέμβαση και ενέργεια, αλλά και η ανθρώπινη συγκατάθεση. Για να επέμβει ο Θεός, ζητά τη συναίνεσή μας, δηλαδή την πίστη και την επιθυμία μας. Γιατί πολύ απλά δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο, τον έπλασε για να έχει το αυτεξούσιον και εθελότρεπτον. Αν συνεπώς θαυματουργούσε χωρίς αυτά, θα παραβίαζε πολύ απλά αυτή την ελευθερία - και αυτό ο Θεός αρνείται να το πράξει. Περαιτέρω όμως είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ζητά και τη συμμετοχή μας ως προς το ελάχιστο που μπορούμε ανθρωπίνως να πράξουμε εμείς, ενώ φυσικά Εκείνος αναλαμβάνει να πράξει τα μείζονα και δυσκολότερα. Η προτροπή «ἔγειρε, ἆρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει», είναι η πρόσκληση του Θεού για την πραγμάτωση αυτού ακριβώς του ελάχιστου.

Δέσποινα Ἀχλαδιώτη: Ἡ ἐμβληματικὴ Κυρὰ τῆς Ρῶ (13 Μαΐου 1982)

Μὲ τὴν προσωνυμία Κυρὰ τῆς Ρῶ ἔμεινε στὴν ἱστορία ἡ ἑλληνίδα πατριώτισσα Δέσποινα Ἀχλαδιώτη, ἡ ὁποία ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν «φύλαγε Θερμοπύλες», ὑψώνοντας καθημερινὰ τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὴ βραχονησίδα Ρῶ τῶν Δωδεκανήσων.

Γεννημένη τὸ 1890 στὸ τουρκοκρατούμενο ἀλλὰ ἀνθηρὸ ἀπὸ οἰκονομικῆς ἀπόψεως Καστελόριζο, ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτη ἐγκαταστάθηκε τὸ 1924 μαζὶ μὲ τὸ σύζυγό της, Κωνσταντῖνο, στὴ βραχονησίδα Ρῶ, ὅπου ἀσχολήθηκε μὲ τὴν κτηνοτροφία.

Τὴν περίοδο τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσέφερε ἀξιόλογες ὑπηρεσίες στὶς Συμμαχικὲς Δυνάμεις κατὰ τὴν ἰταλογερμανικὴ κατοχὴ τῆς Δωδεκανήσου.

Ἀπὸ τὸ 1943 ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτη ὕψωνε κάθε πρωὶ στὴ Ρῶ τὴν ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία ὑπέστελλε μὲ τὴ δύση τοῦ ἡλίου, συμβάλλοντας στὴν ἀνάδειξη τῶν ἑλληνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων στὴ νησίδα αὐτήν, ποὺ βρίσκεται...3 ναυτικὰ μίλια δυτικά τοῦ Καστελόριζου καὶ 3 ναυτικὰ μίλια ἀπὸ τὰ μικρασιατικὰ παράλια.

Μέρες εἰκονομαχίας ἐν ἔτει 2020 λόγῳ κορονοϊού ! (βίντεο)

Μιὰ πρωτόγνωρη καὶ λυπηρὴ εἰκόνα αντίκρισαν οἱ πιστοὶ στὸν Ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Δημητρίου στὸ Άαχεν τῆς Γερμανίας, ὅπου ἔχει τοποθετηθεῖ προστατευτικὴ κορδέλα μπροστὰ ἀπὸ τὶς ἱερὲς εἰκόνες μὲ σκοπὸ νὰ μὴν εἶναι δυνατὴ ἡ προσκύνηση τοὺς ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ὡς μέτρο πρόληψης γιὰ τὸν κορονοϊό.

Παρακολουθῆστε παρακάτω βίντεο ποὺ ἔχει τραβηχτεῖ ἀπὸ πιστὸ..

Ρήματα ζωής...από τον π. Βασίλειο Βολουδάκη

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΗ, ΟΧΙ ΟΙ ΝΑΟΙ ΜΑΣ!

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Αυτά είναι τα μέτρα που θα ισχύουν στους Ναούς

Η ΔΙΣ, λαβούσα υπ’ όψιν της την από 28ης Απριλίου 2020 εξαγγελία της Πολιτείας περί της συμμετοχής των πιστών στις Θείες Λειτουργίες και στις Ιερές Ακολουθίες εντός των ιερών Ναών, από της Κυριακής 17ης Μαΐου 2020, καθόρισε τις προϋποθέσεις για την λειτουργία των ιερών Ναών με την συμμετοχή των πιστών και απεφάσισε να αποστείλει σχετικό διευκρινιστικό Εγκύκλιο Σημείωμα προς τους Σεβ. Μητροπολίτες για τον καθορισμό των συγκεκριμένων μέτρων, όπως έχουν ορισθεί από τους αρμοδίους φορείς.

Τα μέτρα αυτά σύμφωνα με την ανακοίνωση θα ισχύσουν έως τις 5 Ιουνίου.

Αναλυτικά:

1) Κατά την είσοδο στον Ιερό Ναό εφαρμόζεται σύστημα ελεγχόμενης αναμονής των πιστών για την αποφυγή συνωστισμού και είναι απαραίτητη η τήρηση της αποστάσεως του ενός και ημίσεoς (1,5) μέτρου μεταξύ όσων αναμένουν και με ελάχιστη απόσταση ενός και ημίσεoς (1,5) μέτρου μεταξύ τους, με την επιφύλαξη ότι σε περίπτωση κατά την οποία η επιφάνεια τού Ιερού Ναού (στον οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται οι βοηθητικοί χώροι) υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τ.μ., ως μέγιστος αριθμός παρευρισκομένων ορίζεται από τον Νόμο ο αριθμός των πενήντα (50) προσώπων.

2) Προς τον σκοπό της εξυπηρετήσεως των πιστών πρέπει να αναρτηθούν στους ειδικούς Πίνακες Ανακοινώσεων των Ιερών Ναών ή και στις υφιστάμενες ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο: α) το ωράριο τελέσεως των Ιερών Ακολουθιών, β) το ωράριο κατά το οποίο ο Ιερός Ναός παραμένει ανοικτός για την προσέλευση των πιστών και γ) ο συνολικός αριθμός των πιστών, οι οποίοι μπορούν να παρευρίσκονται ταυτόχρονα εντός τού Ιερού Ναού, σύμφωνα με όσα ορίζονται παραπάνω. Οι κωδονοκρουσίες γίνονται κατά τον συνήθη τρόπο.

3) Το εξουσιοδοτημένο πρόσωπο που εφαρμόζει τον έλεγχο αναμονής στις εισόδους των Ιερών Ναών συνιστάται να φέρει τα υπό τού νόμου προβλεπόμενα μέτρα προστασίας (μάσκα, γάντια κ.λπ.). Όπου υπάρχει δυνατότητα, προτείνεται η χρήση διαφορετικών θυρών τού Ιερού Ναού για την είσοδο και έξοδο των πιστών. Στις εξόδους των Ιερών Ναών πρέπει να τοποθετηθούν υποχρεωτικά ειδικοί κάδοι για την απόρριψη χρησιμοποιηθέντος εξοπλισμού υγιεινής.

Τί εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή;

  Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε αυτή η εορτή  ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.

Ψαλτηρίου θησαύρισμα...

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, σὰν ἱερέας ποὺ ἦταν, χρειαζόταν νὰ διαβάζει εὐχὲς γιὰ διάφορες περιπτώσεις. Οἱ εὐχὲς ὅμως τοῦ Εὐχολογίου δὲν ἀρκοῦσαν, ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς περιπτώσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπῆρχε ἀνάλογη εὐχή. Ἔτσι ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος χρησιμοποιοῦσε ὅλους τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Ψαλτηρίου, ὁρίζοντας ἕναν ψαλμό, γιὰ καθεμιὰ περίπτωση. (Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος τοὺς χρησιμοποιοῦσε καὶ γιὰ εὐχή).

Τὸ Ψαλτήρι, μὲ τὴ χρήση αὐτή, τὸ εἶχε καὶ ὁ Γέροντας καὶ τὸ διάβαζε καθημερινὰ ὁλόκληρο. Μερικὲς φορὲς μάλιστα χώριζε τὴ νύχτα σὲ ὧρες:

ἀπὸ τὶς 9:00 ὡς τὶς 10:00 π.χ. διάβαζε τὴν εὐχὴ καὶ εὐχόταν γιὰ ὅσους τελειώνουν ἀργὰ ἀπὸ τὶς δουλειές τους καὶ γυρίζουν στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ τοὺς φυλάει ὁ Θεός

ἀπὸ τὶς 11:00 ὡς τὶς 12:00 εὐχόταν γιὰ ὅσους ταξιδεύουν τὴ νύχτα, νὰ μὴν παθαίνουν ἀτυχήματα

ἀπὸ τὶς 12:00 ὡς τὶς 1:00 γιὰ ὅσους ξενυχτοῦν μέσα στὰ κακόφημα κέντρα, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσει ὁ Θεὸς νὰ ξεφύγουν.

Γενικὰ εὐχόταν γιὰ ὅλες τὶς περιπτώσεις: γιὰ ὅσους ἦταν μέσα στὰ νοσοκομεῖα, γιὰ τὰ ζευγάρια ποὺ μάλωναν, γιὰ νὰ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς τὰ παιδάκια κλπ.

Αὐτὴ τὴ χρήση τοῦ Ψαλτηρίου σύμφωνα μὲ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο τὸν Καππαδόκη, παραθέτουμε ὡς μιὰ κατάσταση ποὺ ἐξηγεῖ σὲ ποιὲς περιπτώσεις ἐνδείκνυται ὁ κάθε ψαλμός.

Ιερός Ναός Άγίου Γερμανού Πρεσπών, ο ναός πανηγυρίζει στις 12 Μαϊου.

Στο κέντρο του χωριού Άγιος Γερμανός των Πρεσπών βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα μνημεία της περιοχής, ο ομώνυμος βυζαντινός ναός, που είναι αφιερωμένος στη μνήμη του αγίου Γερμανού, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ των ετών 715-730.

Ο ναός τοποθετείται χρονολογικά στις αρχές του 11ου αιώνα, στην περίοδο, δηλαδή, που ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος ανακατέλαβε την περιοχή. Λειτούργησε συνεχώς για πολλούς αιώνες και γνώρισε πολλές μετασκευές και ανακαινίσεις. Κάτω από το δάπεδό του έχουν αποκαλυφθεί ταφές, ίσως εκκλησιαστικών προσώπων που συνδέθηκαν με τον ναό στους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Σε πολύ μεταγενέστερη εποχή, το 1882, προσκολλήθηκε στον δυτικό τοίχο του η μεγάλη τρίκλιτη βασιλική, επίσης αφιερωμένη στον άγιο Γερμανό.

Ο άγιος Γερμανός αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

             Ο άγιος πατήρ ημών Γερμανός ήταν γιος ενός επιφανούς και ισχυρού πατρικίου, ονόματι Ιουστινιανού, τον οποίο ο Κωνσταντίνος Δ’ (668-685) θανάτωσε από φθόνο. Τον δε νεαρό Γερμανό ο αυτοκράτορας τον ευνούχησε για να παρεμποδίσει την άνοδό του στα συγκλητικά αξιώματα.

Σύντομα, ο μακάριος Γερμανός εισήλθε στον κλήρο της Μεγάλης Εκκλησίας και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, διήγε βίο ισαγγελικό: αποστρεφόμενος κάθε κοσμική ματαιότητα και αφιερώνοντας τον εαυτό του νυχθημερόν στην μελέτη των Γραφών και στην δοξολογία του Θεού. Απέκτησε με αυτόν τον τρόπο βαθειά θεολογική κατάρτιση, με την οποία επρόκειτο να στηρίξει την αληθινή Πίστη.

Οι Πατέρες της Δευτέρας Συνόδου της Νικαίας έπλεξαν το εγκώμιό του ως εξής: «Αφιερωμένος παιδιόθεν στον Θεό, όπως ο προφήτης Σαμουήλ, και εφάμιλλος των αγίων Πατέρων, τα γραπτά του διαδόθηκαν σε όλο τον κόσμο. Είχε τις “υψώσεις του Θεού εν τω λάρυγγι αυτού” και οι λόγοι του ήσαν “ρομφαία δίστομος εν ταις χερσίν αυτού” (Ψαλμ. 149:6) κατά των πολεμίων της εκκλησιαστικής παραδόσεως» (Πρακτικά της Ζ’ Οικ. Συνόδου, Sacrorum Conciliorum Collectio, τ. 13, 357).

Ἔκκληση ἐν ὄψει τῆς νέας συνεδριάσεως τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: Ὁ πιστός λαός δέν θά ἀντέξει ἄλλη ἐκκλησιαστική μειοδοσία,τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου!

Ἔκκληση ἐν ὄψει τῆς νέας συνεδριάσεως τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:

Ὁ πιστός λαός δέν θά ἀντέξει ἄλλη ἐκκλησιαστική μειοδοσία!

τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Εὑρισκόμεθα σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τό ἄνοιγμα τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐλευθέρας καί κανονικῆς (;) ἀσκήσεως τῆς Θείας Λατρείας ἀπό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ (Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς).

Στό τελευταῖο Διάγγελμά του πρός τόν Ἑλληνικό λαό ὁ Πρωθυπουργός τῆς Χώρας προανήγγειλε ὅτι τήν 17η Μαΐου τρέχοντος ἔτους θά λήξουν τά σχετικά ἀπαγορευτικά μέτρα περί τήν ἄσκηση τῆς Θείας Λατρείας (σημείωση: πρωτόγνωρα, ἀντισυνταγματικά καί ἀντορθόδοξα) καί θά ἐπανέλθουμε σέ μία "νέα κανονικότητα"!

Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἄσκηση τῆς Θείας Λατρείας (ἱερές τελετές, Μυστήρια, Ἀκολουθίες κλπ.) αὐτή ἡ "νέα" κανονικότητα, ὅπως ἐπεσήμανε ὁ κ. Πρωθυπουργός θά προσδιορισθεῖ λεπτομερῶς κατόπιν συνεννοήσεως τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν ἁρμόδια περί τά ὑγειονομικά καί δή τήν ἀντιμετώπιση τῆς "πανδημίας" τοῦ Κορωνοϊοῦ ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Κράτους μας.

Μόλις πού χρειάζεται νά ἐπισημάνω καί ὑπογραμμίσω ὅτι κατά τό διαρρεῦσαν χρονικό διάστημα τῆς ἐνσκηψάσης "πανδημίας" καί τῆς ἀντιμετωπίσεώς της, προέκυψε μεῖζον ζήτημα τόσον περί τήν ἐπιδειχθεῖσα ἐπιστημονική ἀντικειμενικότητα, ὅσο καί τόν ἐπιβαλλόμενο σεβασμό καί ἰδιαίτερο χειρισμό πού ἀπαιτοῦσαν, ἀλλά τοῦ ὁποίου δέν ἔτυχαν, κάποιοι "θεσμοί", ὅπως ἡ Ἐκκλησία.

Άγιος Επιφάνιος Επίσκοπος Κωνσταντίας και Αρχιεπίσκοπος Κύπρου

Φανεὶς Ἐπιφάνιος ἐν Κύπρῳ μέγας, Κλέος παρ᾽ αὐτῇ καὶ θανὼν ἔχει μέγα. Τῇ δυσκαιδεκάτῃ Ἐπιφάνιον μόρος εἷλε.

Βιογραφία Ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε από πάμπτωχη οικογένεια Ιουδαίων αγροτών, στο χωρίο Βησανδούκη (ή Βησανδούκ), κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης το 310 μ.Χ. (Κυπριακή λαϊκή παράδοση αναφέρει, πως ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου, ένα χωριό της Μαραθάσας και μεγάλωσε στη Βησανδούκη). Οι γονείς του είχαν ακόμη ένα παιδί, την Καλλίτροπο. Μετά το θάνατο των γονέων του και σε ηλικία δέκα ετών, ο Επιφάνιος προσελκύεται στο χριστιανισμό από δύο περίφημους για τις γνώσεις και τον ασκητισμό μοναχούς, το Λουκιανό και τον Ιλαρίωνα. Επτά μέρες ύστερα από το βάπτισμα του, ο Επιφάνιος τακτοποίησε την αδελφή του σ' ένα γυναικείο μοναστήρι κι έφυγε για την έρημο της Παλαιστίνης. Εκεί ζει κοντά στους επιφανέστερους ασκητές, ασκούμενος στην εγκράτεια, την άσκηση και στη μελέτη των Θείων Γραφών, γενόμενος υπόδειγμα για τους συνασκητές του. Η φήμη του και οι αρετές του δεν άργησαν να διαδοθούν και αναδείχθηκε επίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου το 367 μ.Χ., στην οποία κατέφυγε με θαυματουργικό τρόπο, όταν το πλοίο του, που επέπλεε προς την Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, έφθασε στην Κύπρο. (Η Κωνσταντία ονομαζόταν αρχικά Σαλαμίνα. Η πόλη κτίστηκε από τον ήρωα του Τρωικού πολέμου Τεύκρο, τον γιο του Τελαμώνα, προς τιμή της πατρίδας του Σαλαμίνας και καταστράφηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ. από σεισμό. Η πόλη ξανακτίστηκε από τον γιο του Μέγα Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο κι ονομάστηκε Κωνσταντία. Έγινε έδρα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, όταν η Κύπρος είχε 14 επισκόπους κι έμεινε τέτοια μέχρι το 1191 μ.Χ., που η Κύπρος κατακτήθηκε απ' τους Φράγκους. Σήμερα έδρα του Αρχιεπισκόπου είναι η Λευκωσία).

Ρήματα ζωής... από τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Ζορό με το ζόρι, εκπομπή   που μεταδίδεται από τα κανάλια Atlas TV και Αχελώος TV (Κυριακή 10 Μαΐου 2020)

Σαν σήμερα το 330 έγιναν τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης

Ψηφιδωτό στην Αγία Σοφία με τους αυτοκράτορες Ιουστινιανό και Μέγα Κωνσταντίνο να προσκομίζουν στη Θεοτόκο την Αγία Σοφία και την Κωνσταντινούπολη αντίστοιχα (φωτ.: commons.wikimedia.org / Georges Jansoone JoJan)

Ανήμερα της εορτής του αγίου Μωκίου που μαρτύρησε επί Διοκλητιανού στο Βυζάντιο, στις 11 Μαΐου, τελέστηκαν τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης το 330 μ.Χ., μια και ο άγιος θεωρούνταν προστάτης της πόλης την πρώιμη περίοδο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήθελε να κάνει τα εγκαίνια όταν θα είχαν ολοκληρωθεί βασικά έργα της Νέας Ρώμης, όπως την ονόμασε το 328, και για αυτό η ίδρυση της διήρκεσε πολλά χρόνια.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις κράτησαν σαράντα μέρες.

Το γεγονός των εγκαινίων θεωρήθηκε κορυφαίο δείγμα της γενναιοδωρίας της αυτοκρατορικής αυλής προς τους κατοίκους της Πόλης. Ο αυτοκράτορας συνοδευόμενος από μέλη της αυτοκρατορικής αυλής πήγε στο κέντρο της νέας αγοράς, στο Φόρο, όπου πραγματοποιήθηκε η τελετή «αφιέρωσης» της στήλης. Η τελετή έγινε στο σημείο όπου ο Κωνσταντίνος είχε δει θείο όραμα το οποίο τον καθοδήγησε να οριοθετήσει τη νέα πόλη.

Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος Φωτιστές των Σλάβων

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος και Μιχαήλ, ήταν παιδιά του δρουγγάριου στρατιωτικού διοικητού Λέοντος και γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ το 815. Είχαν δε άλλα πέντε αδέλφια. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μικρότερος και είχε μεγάλη επιμέλεια στα γράμματα. Παιδί ακόμη, είχε διαβάσει τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και είχε γράψει ύμνο προς τιμήν του. Τα χαρίσματά του τα πρόσεξε ο λογοθέτης Θεόκτιστος και τον έστειλε στην σχολή της Μαγναύρας, όπου με την καθοδήγηση του Λέοντος του Μαθηματικού και του ιερού Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στις σπουδές του και αρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (αρχιγραμματέας) του Πατριαρχείου και αργότερα καθηγητής της φιλοσοφίας στη σχολή της Μαγναύρας.

Ο Μιχαήλ ακολούθησε την σταδιοδρομία του πατέρα τους. Έγινε στρατιωτικός και ανέλαβε την διοίκηση της περιοχής των πηγών του Στρυμόνος, δηλαδή στα σημερινά σύνορα Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και γνώρισε καλά τους Σλάβους. Παρά την επιτυχημένη σταδιοδρομία και των δύο αδελφών, βαθιά τους συγκλόνιζε ο ζήλος για την πνευματική ζωή. Είχαν μοναστική κλίση, αλλά πίστευαν στη μαρτυρική διακονία της κλίσεώς τους αυτής, για να σωθούν και άλλες ψυχές.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

 

10 Μαΐου 1956, απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας από τους Άγγλους κατακτητές δύο αγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων, οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου, ηλικίας 22 ετών. Τα δύο νεαρά παλικάρια υπήρξαν οι πρωτομάρτυρες της αγχόνης. Συνολικά οι Άγγλοι απαγχόνισαν 9 αγωνιστές. Τελευταίος ήταν ο 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης.  

Ακολουθεί ένα συγκινητικό βίντεο για τις τελευταίες μέρες της ζωής τους, όπως τις περιγράφουν οι ίδιοι σε επιστολές τους.