π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Τα παιδιά στο στόχαστρο της «Νέας Τάξης»

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη που μεταδίδεται από τα κανάλια Atlas TV και Αχελώος TV (Κυριακή 30 Αυγούστου 2020)

Οἱ Τοῦρκοι πρὶν ἀπὸ 80 χρόνια: «Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς εἶναι ὁ καλύτερος τοῦ κόσμου». Δημήτρης Νατσιὸς δάσκαλος -Κιλκὶς

Νυχθημερὸν παρελαύνουν στὶς ὀθόνες μας πρωτοσέλιδα τουρκικῶν ἐφημερίδων. Ὅλες, σχεδόν, υἱοθετοῦν, προβάλλουν καὶ χρησιμοποιοῦν τὰ ἐπιχειρήματα καὶ τὸ λεξιλόγιο -δίκην κερκίδας φανατικῶν- τοῦ Ἐρντογὰν καὶ ὅλων τῶν παλαβῶν ποὺ τὸν δορυφοροῦν. Ἀπειλές, πολεμικὲς ἰαχές, εἰρωνεῖες, κραυγές, βελάσματα, γαβγίσματα, ὑλακές, μυκηθμοί, ρεκάσματα, γρυλλισμοί, κοασμοί, ὀγκανίσματα καὶ λοιπὰ ἠχομιμητικὰ λεξίδια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐμπλούτισε τὴν γλώσσα μας, τὸ ζωικὸ βασίλειο.

. Νὰ μιλήσεις γιὰ ἐλευθερία τοῦ τύπου ἢ ἀνεξάρτητη καὶ ἀντικειμενικὴ δημοσιογραφία στὴν Τουρκία τοῦ Ἐρντογὰν καὶ τοῦ κρετίνου Μπαχτσελί; Ἀστεῖα πράγματα. Δεκάδες Τοῦρκοι ἐκδότες καὶ δημοσιογράφοι σαπίζουν στὶς φυλακές, γιατί ἔγραψαν ἀλήθειες γιὰ τὸ καθεστὼς τρομοκρατίας τοῦ Ἐρντογάν. Ὁπότε, «παίρνουν ὅλοι γραμμὴ καὶ μπαίνουν στὴν γραμμὴ» καὶ ὄχι στὴν φυλακή.

. Στὴν πατρίδα μας οἱ δημοσιογράφοι δὲν ἀπειλοῦνται μὲν μὲ φυλακή, ἀλλὰ ὑποτάσσονται στὰ πάθη τους καὶ δὴ τῆς φιλαργυρίας. Ὑποκύπτουν στὰ “δοσίματα” τῶν κυβερνώντων καὶ μετατρέπονται σὲ ὑμνολόγους καὶ ζητωκραυγαστές τους. (Ὑπάρχουν ἀκόμη ἀτρόμητοι δημοσιογράφοι). Ἰσχύει ὁ χρησμὸς ποὺ ἔλαβε ὁ βασιλιὰς τῆς Μακεδονίας Φίλιππος ὁ Β´, ὅταν ρώτησε πῶς θὰ ὑποτάξει τὶς πόλεις -κράτη: «Ἀργυραῖς λόγχαις μάχου καὶ πάντων κρατήσεις». Νὰ μάχεσαι μὲ ἀργυρὲς λόγχες, δηλαδὴ χρῆμα, καὶ θὰ νικήσεις. Τὸ ἔπραξε καὶ πάντες ὑποδουλώθηκαν, πλὴν Λακεδαιμονίων, ποὺ ἡ ἀφιλαργυρία ἦταν θεμελιώδης ἀρετὴ τῆς παιδείας τους. (Ὁ Βάρναλης ἔγραψε κάτι ὡραῖο.

Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου

Κι ἀπὸ τὸν ἀφέντη πιάσου

Καὶ ἅμα σὲ φτύσει αὐτὸς

Νὰ κάθεσαι σκυφτὸς

Καὶ θά ᾽χεις τὰ μεγαλεῖα

Στὴν σάπια πολιτεία.

Στὴν θέση τῆς λέξεως “ἀνθρωπιὰ” μπορεῖ νὰ μπεῖ ἡ “λευτεριά”).

. Ἔχω ἕνα παλιὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε τὴν νίκην», τοῦ 1945. Συγγραφέας του ὁ Ἀχιλλέας Κύρου. Στὸ βιβλίο ἀντιγράφει «ὅσα οἱ ξένοι εἶπαν καὶ κατέγραψαν διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ διὰ τὸν ἀγώνα της, ἀπὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 μέχρι τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1944». Ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν τὸ τί ἔγραφαν οἱ τουρκικὲς ἐφημερίδες. Ὁ Κύρου ὑποστηρίζει ὅτι ἕνας λόγος ποὺ ἡ συνήθης ὕαινα τῆς ἱστορίας δὲν εἰσῆλθε στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τοῦ Ἄξονα, ἦταν οἱ ἑλληνικὲς νίκες στὴν Βόρειο Ἤπειρο. «Εἰς τὰς ἐπιτυχίας αὐτὰς συνετέλεσεν ἡ Τουρκία, προστατεύσασα τὰ ἑλληνικὰ μετόπισθεν», ὅπως γράφει ὁ ἐν Ἀγκύρᾳ ἀνταποκριτὴς τῶν “Τάιμς”, τὸν Νοέμβριο τοῦ 1940. (σελ. 96). Πάντα κουτοπόνηρη καὶ παραπλανητικὴ ἡ πολιτική της.

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 30 Αυγούστου 2020 : ο πλούσιος νέος

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς  ΙΒ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιθ΄ 16-26)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΙΒ΄ Ματθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ματθ. 19, 16-26

ΠΛΟΥΣΙΟΙ

«Δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται

είς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν»

(Ματθ. 19, 23)

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ, πλησιάζει τὸ Χριστό. 

Συνήθως οἱ νέοι, ποὺ βρίσκονται στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους, μένουν μακριὰ ἀπʼ τὴ θρησκεία καὶ δὲν θέλουν νὰ γίνεται λόγος γιὰ θρησκευτικὰ πράγματα. Τρυγοῦν τὸ μέλι τῶν ἡδονῶν, ζοῦν τὴ λεγόμεη γλυκειὰ ζωὴ κʼ ἔχουν γιὰ σύνθημα τὸ «Φάγωμεν, πίωμεν˙ αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν» (Λουκ. 12, 19). Τὸ παρὸν τοὺς ἀπασχολεῖ, ὄχι τὸ μέλλον. Σπάνιο πρᾶγμα νέος θρῆσκος. Ἄν στοὺς κοσμικοὺς νέους θυμίση κανεὶς τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα, ἀπαντοῦν˙ «Ὅταν γεράσουμε, τότε θὰ σκεφθοῦμε...». Καὶ δὲν σκέπτονται, ὅτι ὁ θάνατος δὲν ἁρπάζει μόνο γέροντες, ἀλλὰ καὶ νέους, καὶ μάλιστα κατὰ προτίμησι νέους. 

Ἀλλὰ ὁ νέος, γιὰ τὸν ὁποῖο μιλάει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἀνήκει στὴν κατηγορία αὐτὴ τῶν ἐπιπολαίων νέων. Εἶνε ἕνας νέος ποὺ ἔχει μέσα του ἀνησυχίες ἱερές. Τὸν ἀπασχολεῖ τὸ πρόβλημα, ποὺ λέγεται ἄνθρωπος. Δὲν συμφωνεῖ μὲ τοὺς ὑλιστάς, ὅτι ἡ ζωὴ τελειώνει στὸν τάφο, ἀλλὰ διαισθάνεται ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλη ζωή, αἰώνιος ζωή. 

Ὁ νέος τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε ἀξιέπαινος ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀνησυχία ποὺ ἔχει καὶ ρωτάει «Τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Ματθ. 19, 16), ἀλλʼ εἶνε ἀκόμα ἀξιέπαινος καὶ διότι, ἐνῶ εἶνε πλούσιος, τὰ πλούτη του δὲν νέκρωσαν μέσα του τὰ ἱερὰ συναισθήματα ὁλοτελῶς. Νέος καὶ πλούσιος νὰ θρησκεύη καὶ νὰ θυμᾶται τὸν Θεὸ καὶ νὰ σκέπτεται τὴν αἰώνια ζωή, εἶνε ἀπὸ τὰ σπανιώτερα φαινόμενα. Ρίξτε μιὰ ματιὰ στοὺς νέους πλουσίων οἰκγενειῶν καὶ θὰ δῆτε τί ὑλισμὸς ἐπικρατεῖ σʼ αὐτούς. Αὐτοὶ γελοῦν καὶ καγχάζουν ἄν ἀκούσουν αἰώνια ζωή. Ἐδῶ, σοῦ λένε, εἶνε ἡ κόλασις, ἐδῶ καὶ ὁ παράδεισος. Ὕστερα ἀπὸ τὸ θάνατο δὲν ὑπάρχει τίποτα... 

* * * 

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΙΒ΄ Ματθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ"

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Α΄ Κορ. 15, 1-11

Ἡ χάρις

«Χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι»

(Α΄ Κορ. 15, 10)

Ο ΠΑΥΛΟΣ! Ἐὰν ἀγαπητοί μου, ἐὰν οἱ ἐχθροί του, προσπαθοῦσαν νὰ τὂν μειώσουν καὶ νὰ τὸν παρουσιάσουν σὰν μικρὸ καὶ ἀνάξιο λόγου ἄνθρωπο, ἡ ἱστορία ὅμως τὸν ἀναγνωρίζει σὰν ἕναν ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πνεύματα, ἡ δὲ Ἐκκλησία ψάλλει τὸ ἐγκώμιό του˙ τὸν ὀνομάζει πρωτοκορυφαῖο, ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν. Καὶ δικαίως. Γιατὶ κανένας ἄλλος ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους δὲν κοπίασε τόσο ὅσο κοπίασε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Παρʼ ὅλες τὶς δυσκολίες, τὶς συκοφαντίες, τοὺς καθημερινοὺς κινδύνους ποὺ διέτρεχε, δὲν λύγισε. Μὲ φλογερὴ ἀγάπη, μὲ ἀκράδαντη πίστι, μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονὴ ἀφάνταστη, μὲ ἄκρα ταπείνωσι καὶ αὐταπάρνησι, μὲ σύνεσι καὶ σοφία, ἀλλὰ καὶ μὲ θάρρος ἀκατάβλητο, ὁ Παῦλος κήρυξε τὸ Χριστό, ἄναψε φῶς μέσα σὲ μυριάδες ψυχές. Ὁ Παῦλος σὰν ἀετὸς μὲ χρυσᾶ φτερὰ πέταξε σʼ ἀνατολὴ καὶ δύσι, ἔστησε τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ στὰ πιὸ ἰσχυρὰ κάστρα τοῦ διαβόλου, στὰ μεγαλύτερα κέντρα τῆς εἰδωλολατρίας. Ὁ Παῦλος μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἔβγαζε δαιμόνια, θεράπευε ἀρρώστους, ἀνέσταινε νεκρούς, ἔκανε θαύματα πολλὰ καὶ μεγάλα. Τὰ δὲ μεγαλύτερα θαύματα, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ εὐεργετοῦν τὸν κόσμο, εἶνε οἱ 14 Ἐπιστολές του. Αὐτὲς οἱ Ἐπιστολὲς εἶνε θαύματα αἰῶνια. Τέλος ἐσφράγισε τὴν ἁγία ζωή του μὲ τὸ αἷμα του. Μαρτύρησε στὴ Ῥώμη ἐπὶ Νέρωνος. 

Ποιός, έρωτῶ, ποιός ἀπʼ τοὺς κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου ὅλων τῶν αἰώνων μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὸν Παῦλος; Ἄν ὁ Ἰούδας δείχνη σὲ ποιά διαφθορὰ καὶ ἐξαχρείωσι μπορεῖ νὰ καταντήση ὁ ἄνθρωπος, ὁ Παῦλος ἀντίθετα σὲ ποιό ὕψος ἀρετῆς μπορεῖ νὰ φτάση ὁ ἄνθρωπος. Μέσα σὲ ἀνθρώπινη σάρκα ἔζησε ὁ Παῦλος, ἀλλʼ ἔζησε σὰν ἄγγελος. Ἐπουράνιος ἄνθρωπος. Γιʼ αὐτὸ καὶ ἀξιώθηκε, ὅταν ἀκόμη ζοῦσε, νʼ ἀνεβῆ στὸν τρίτο οὐρανό, πέρα ἀπʼ τὸν ἥλιο καὶ τὰ ἄστρα, ἐκεῖ ὅπου εἶνε ὁ παράδεισος, καὶ νὰ δῆ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ! 

Ἕνας ἄλλος, ἄν εἶχε κάνει ὄχι ὅλα αὐτὰ ἀλλʼ ἕνα πολὺ μικρὸ ποσοστό, θὰ ὑπερυφανευόταν γιὰ τὰ κατορθώματά του. Ἐδῶ ἕνας παπᾶς, ποὺ δὲν κάνει σχεδὸν τίποτε, ἐπειδεὴ φόρεσε τὸ ῥάσο καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐκδηλώνουν σεβασμὸ στὴν ἱερωσύνη του, νομίζει πῶς ἄλλος σὰν κι αὐτὸν δὲν ὑπάρχει καὶ μιλάει γιὰ τὸν ἑαυτό του μὲ μεγάλο ἐγωϊσμὸ καὶ φουσκώνει σὰν τὸν ἰνδιάνο. Ἀλλʼ ὁ Παῦλος δὲν μοιάζει μʼ ἐμᾶς τοὺς μικροὺς καὶ ἀσήμαντους ἀλλʼ ὑπερήφανους ἀνθρώπους.

Μοντέρνος διωγμός, με αρχαία συνταγή Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων

Ὁ διωγμὸς… ποὺ δὲν ὑπάρχει

Πρὶν λίγο καιρὸ οἱ ἐκκλησίες ἔκλεισαν. Ἡ Θεία Λειτουργία, ὡς ἔργο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ -τοῦ ὁποίου ὁ ἁγιασμὸς εἶναι ὁ μόνος σκοπός της- διεκόπη καὶ ἔγινε ἕνα παράξενο δαιμονικὸ κατασκεύασμα-θέαμα ὅπου ὁ ἱερεὺς μὲ τοὺς ψάλτες «λειτουργοῦσαν» σὲ ἄδειους ναούς χωρὶς τὸν λαό. Στὸν λαὸ δὲν ἐπετρέπετο νὰ μπῇ. Ἀστυνομία φρουροῦσε τοὺς ναούς, συνελάμβανε τοὺς ἀπειθοῦντες, τρομοκρατοῦσε καὶ ἔβαζε πρόστιμα. Ἒπειδὴ ὁ διωγμὸς τῆς πίστεως καὶ τῶν πιστῶν ἦταν φανερὸ πλέον γεγονός, πολλοὶ ἱεράρχες διατυμπάνιζαν ὅτι δὲν ὑπάρχει διωγμός. Προσπαθοῦσαν δηλαδὴ νὰ πείσουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μεγαλοβδομαδιάτικα προσπαθοῦσαν νὰ πάνε στὴν ἐκκλησία καὶ ἀντιμετώπιζαν τὴν βία τῆς ἀστυνομίας, τὰ πρόστιμα καὶ τὶς συλλήψεις ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένας διωγμός, ἀλλὰ ὅλα βαίνουν καλῶς. Μερικοὶ μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἔφτασαν σὲ τετοιο σημεῖο παραλογισμοῦ καὶ ἐμφανοῦς «σοφίας» ποὺ ἕνας ἔγραψε τὸ ἀπίθανο:

«Το να θεωρείται η απόφαση αυτή της πολιτείας ως έναρξη διωγμού, και πρόβα τζενεράλε για την επιβολή της πανθρησκείας, είναι αφελές και να το συζητάμε.

Η Σύνοδος και το σώμα των επισκόπων το ξεκαθαρίσαμε. Κανείς δε μας ζήτησε να αρνηθούμε την πίστη μας. Ως χριστιανοί θα έπρεπε να τηρήσουμε μια υπεύθυνη στάση και να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, μένοντας στα σπίτια μας.Τα κίνητρα του Νέρωνα και όλων των διωκτών ήταν να διαλύσουν την εκκλησία. Τα κίνητρα της πολιτείας ήταν η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας». (Αργολίδος Νεκτάριος: ''Η γη είναι τετράγωνη!'')

Για να βρεις τον εαυτό σου... Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.

Αν θες να βρεις τον εαυτό σου ησύχασε. Σιώπα. Κλείσε το στόμα σου. Τα πολλά τα λόγια σκορπίζουνε το νου.

Αν θες να βρεις τον εαυτό σου, απέφυγε να ακούς πολλά πολλά. Πράγματα άχρηστα. Λόγια του αέρα. Γιατί έρχονται τα λόγια αυτά, σαν μικρόβια και μολύνουνε τη σκέψη του ανθρώπου.

Αν θες να βρεις τον εαυτό σου πρόσεξε τα μάτια σου. Πρόσεξε τι βλέπεις. Αρκεί μία στιγμή, ένα βλέμμα απρόσεχτο σε κάτι που δεν πρέπει, για να ξεσηκώσει μεγάλη τρικυμία στη ψυχή. Και πίστεψέ με, κάποιες εικόνες, δε φεύγουνε εύκολα από τη θύμησή μας.

Αν θες να βρεις τον εαυτό σου ασφάλισε καλά τις θύρες του σώματος. Στόμα, αυτιά και μάτια.

Νίψη…

Έτσι ησυχάζει ο άνθρωπος. Έτσι βρίσκει κανείς τον εαυτό του.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Πηγή:e-psyxologos.gr/gia-na-vreis-ton-eafto-sou/

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ «ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ»...του Κωνσταντίνου Ζιάζια Επίτιμου Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού

Ενώ η κρίση με την Τουρκία,στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι σε εξέλιξη,η Χώρα μας και πάλι ψάχνει για διαμεσολαβητές, ψάχνει για εθνικούς προστάτες.

Πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτή την περίοδο, φαίνεται ότι παίζει η προεδρεύουσα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Γερμανία .

Στον ρόλο αυτό της Γερμανίας, ως διαμεσολαβήτριας χώρας, θα πρέπει να δοθεί πολύ μεγάλη προσοχή από την ελληνική πλευρά, γιατί οι γερμανοτουρκικές σχέσεις έχουν πολύ μεγάλο ιστορικό βάθος, τα δε οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στην Τουρκία είναι τεράστια . Αυτές οι σχέσεις ξεκινούν από την ένωση των γερμανικών κρατιδίων και τη δημιουργία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας υπό τον Μπίσμαρκ το 1871.

Από τότε, οι σχέσεις μεταξύ της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, που αναζητούσε ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη έναντι των ισχυρών δυνάμεων της Γαλλίας και της Βρετανίας, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που βρισκόταν σε πορεία πολιτικής και κοινωνικής αποδόμησης, απέκτησαν στρατηγικό βάθος σε πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο.

Το πολιτικό κατεστημένο της Χώρας μας, που τα τελευταία χρόνια κρέμεται από τα «φουστάνια» της Γερμανίας , πρέπει να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα έχει εκτός από την Τουρκία έναν ακόμα σκληρό γεωπολιτικό αντίπαλο εδώ και 150 χρόνια, τη Γερμανία. Οι δήθεν καλές υπηρεσίες της στην διένεξη Τουρκίας-Ελλάδας δεν είναι απλώς ετεροβαρείς υπέρ της Άγκυρας ,όπως ξεκάθαρα φάνηκε στο τελευταίο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών, αλλά αποτελούν μια συνεχή παγίδα. Γενικά η Γερμανία και η Τουρκία έχουν αδιαμφισβήτητα στενούς γεωοικονομικούς δεσμούς με ιστορικές προεκτάσεις, που επενεργούν και σήμερα στις διμερείς σχέσεις τους, και μεταφράζονται συχνά σε σύγκλιση της εξωτερικής πολιτικής τους.

Οι δεσμοί των δύο χωρών φαίνεται ότι εμφιλοχωρούν και σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, στην οποία άλλωστε κατοικούν περί τα 4 εκατομμύρια Τούρκοι ή τουρκικής καταγωγής πολίτες. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει κρύψει τη φιλοδοξία του να λειτουργήσει ως πολιτικό σημείο αναφοράς και καθοδήγησης για τους ομογενείς του στη Γερμανία , τους οποίους καλεί να μην αφομοιωθούν και σε μεγάλο βαθμό "αστυνομεύει”, μέσω των κομματικών του οργανώσεων στη Γερμανία και των αποσπασμένων Τούρκων ιμάμηδων.

Αρχή οδυνών

Ο «αγαπησιάρικος χριστιανισμός» δέχθηκε βαρύτατο πλήγμα από την αυτοκαθαίρεση διάσημου Έλληνα ορθόδοξου κληρικού , γνωστού παγκοσμίως γιά τα «πρωτότυπα» κηρύγματα του. Βέβαια, στην χιλιόχρονη παράδοση της Εκκλησίας το να ξεπέσει ένας ιερωμένος από τη Μεγάλης Κλήση του και να ακολουθήσει τον παρόντα αιώνα τον απατεώνα δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Και ο Δημάς εγκατέλειψε τον Απόστολο των Εθνών Παύλο και πολλοί άλλοι. Όμως σήμερα αυτό το γεγονός έχει άλλη οπτική που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Πιο συγκεκριμένα.

Ο κορονοϊός με το κλείσιμο των Εκκλησιών και τα συνακόλουθα έφερε στην επιφάνεια προβληματικές καταστάσεις στους κόλπους της Εκκλησίας που προϋπήρχαν μεν αλλά είχαν αποκοιμηθεί μέσα σε ένα μεταμοντέρνο χριστιανισμό. Ένα χριστιανισμό δημοσιογραφικά «πιασάρικο», που ικανοποιούσε όσους ήθελαν να ωραιοποιήσουν το αυστηρό ασκητικό πνεύμα της ορθόδοξης Παράδοσης. Βέβαια, πάντα με το αζημίωτο για αυτούς που τον εκπροσωπούσαν. Έτσι οι καλοξυρισμένοι , καλοσυνάτοι και γλυκομίλητοι ιερωμένοι με ωραίο λόγο και πληθώρα συναισθημάτων, που χαϊδεύουν τα ανθρώπινα πάθη, αντικατέστησαν τούς με φόβο Θεού ιερείς του παρελθόντος, η μάλλον απώθησαν τόσο αυτούς όσο και τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο περιθώριο της Εκκλησιαστικής ζωής.

Ήρθε η «επιδημία» και άρχισε μιά επικίνδυνη πρόκληση για την Πίστη. Πίστη ή Επιστήμη; Η σύγκρουση είναι αφανής αλλά μεγάλη. Πρέπει να επαναπροσδιορίσει ο κάθε χριστιανός, είτε είναι Πατριάρχης, Αρχιεπίσκοπος, Μητροπολίτης, ιερέας η λαϊκός, το Πιστεύω του. Υπάρχει Θεός πού ενεργεί μέσα στο Κόσμο θεραπείες και σωτηρία της ψυχής και σώματος ή όχι; Μήπως η θρησκεία είναι ένα σύστημα για να κερδίσουν χρήματα, δόξα και εξουσία οι ιερωμένοι;

Μια αληθινή ιστορία, φόρος τιμής σε έναν άνθρωπο που αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην ακριτική Φλώρινα

Ήταν κάποτε ένας αγωνιστής της αλήθειας, ο οποίος αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στον Χριστό, ο π.Αυγουστίνος Καντιώτης, ο φτωχούλης του Θεού. Ασκητικός, πονετικός, στοργικός, μα και αυστηρός μπροστά στην αμαρτία, αλλά και σε κάθε τι αντίθετο στο Νόμου του Θεού. Γεννήθηκε στην Πάρο το 1907 από ευσεβείς γονείς, σπούδασε στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και αφού χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1942, όργωσε σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα ως ιεροκήρυκας, στρατιωτικός ιερέας. Το 1967 εκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.

Από την ακριτική Φλώρινα ξεκινά ένα ταξίδι, το οποίο θα του προσφέρει πολλές δοκιμασίες, αγαπήθηκε μα και μισήθηκε, συκοφαντήθηκε,  διώχθηκε, μα και κινδύνεψε όσο κανείς. Κάθε εμπόδιο το μετέτρεπε σε αφορμή να δοξάζεται ο Τριαδικός Θεός. Για πολλούς ήταν ο γραφικός, ο ακραίος, μα στην πραγματικότητα ήταν ασυμβίβαστος με κάθε τι αντίθετο με τη χριστιανική πίστη.

Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν το έργο του. Aγαπούσε με όλη του τη ψυχή τον Χριστό, την πατρίδα και το ποίμνιό του. Στήριξε πολλές γενιές ανθρώπων είτε με τα συσσίτια που οργάνωνε, είτε με τα μαχητικά κηρύγματά του, είτε με τα ευαγή ιδρύματα που ίδρυσε, μα κυρίως με τα διδακτικά βιβλία του που συνεχίζουν ακόμα και μετά την κοίμησή του να  στηρίζουν τον κάθε πιστό .

Ακάματος, στην πρώτη γραμμή κάθε χριστιανικού μα και  πατριωτικού αγώνα. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για την πατρίδα ηχούν ακόμη στα αυτιά μας οι λόγοι του: "Κοιτάω δεξιά με πιάνει απελπισία. Κοιτάω αριστερά, απελπισία. Κοιτάω μπροστά· απελπισία. Κοιτάω πίσω απελπισία. Κοιτάω κάτω απελπισία. Σηκώνω τα μάτια μου ψηλά στον Κύριο και γεμίζω χαρά και ελπίδα"(Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)

Η παρακαταθήκη που μας άφησε τεράστια, μα και η ευθύνη. Ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο. Ένα συγγνώμη πολύ φτωχό. Αποκαντιωποιηθήκαμε όπως επιδίωξαν πολλοί, αλλά βυθιστήκαμε περισσότερο στην αμαρτία και την απόγνωση.

«Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζώ μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά» (Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)

Συγγνώμη πατέρα μας που δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, που δεν εφαρμόσαμε όλα όσα μας δίδαξες πρωτίστως με το παράδειγμά σου, αλλά και με τους λόγους σου. Μας είχες προειδοποιήσει για τα επερχόμενα, απλά θεωρούσαμε ότι είναι πολύ μακριά. Τώρα όμως που τα ζούμε, ζητούμε ταπεινά τις πρεσβείες σας για την  πατρίδα που μας χάρισε ο Θεός, όπου κάθε τόπος, κάθε βράχος, κάθε σπιθαμή γης είναι βαμμένη με το αίμα αναρίθμητων αγίων που θυσιάστηκαν για την αγάπη Του. Δυνάμωσέ μας και  προσευχήσου στον Θεό για να αναδείξει πάλι τη χώρα μας ως χώρα ηρώων και μαρτύρων.

Κλείνοντας παραθέτουμε λίγες γραμμές τις οποίες εκφώνησε με δάκρυα στα μάτια…ίσως γιατί έβλεπε την κατάντια της γενιάς μας…

 Μέσα στη γενεά μας αυτή, γενεά Σοδόμων και Γομόρρας, γενεά απίστων και διεφθαρμένων ανθρώπων, γενεά πονηρά και διεστραμμένη απ᾿ άκρου εις άκρο, «στώμεν καλώς»! Σάν στρατιώτης που κρατάει τη σημαία του Χριστού, ας σταθούμε καλώς! Κι αν ακόμα μείνεις ένας, αδελφέ μου, μην απογοητευθείς. Κι αν ακόμα όλη η πόλις ή το χωριό σου, αρνηθούν το Χριστό, συ μην τον αρνηθείς. Κι αν ακόμη πάνω στο κάθε σπίτι υψωθεί η παντιέρα του διαβόλου, στο δικό σου το σπίτι να μην υψωθεί. Ένας να μείνεις, πίστευε στο Θεό! Γιατί μπορεί να είναι ψέματα τα άστρα, ψέματα ο ήλιος, ψέματα ο κόσμος, ψέματα και οι βασιλιάδες, ψέματα τα παλάτια, όλα να είναι ψέματα· ένα δεν είναι ψέμα, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν» (Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)

Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (15ο κεφ)

15. ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«…οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος»

Τὸ Βασιλικὸ Ἀξίωμα τοῦ Κυρίου γενικὰ 

Τὸ 7ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καταλήγει μὲ τὴ φράση «οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος». Δηλαδή, ὁ Χριστὸς θὰ βασιλεύσει σ’ ὅλους τοὺς αἰῶνες καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ ἔχει τέλος (βλ. Λουκ. 1,33). 

Ἡ φράση αὐτὴ ἀναφέρεται στὸ Βασιλικὸ Ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ,κατὰ τὸ ὁποῖο ὡς νικητὴς τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου θὰ βασιλεύσει αἰώνια. Τὸ Βασιλικὸ Ἀξίωμα τὸ ἄσκησε ὁ Χριστὸς καὶ ὅταν ἦταν στὴ γῆ. Ὅλη ὅμως ἡ δόξα καὶ ἡ ἐξουσία του θὰ ἐμφανιστεῖ στὴ Δευτέρα Παρουσία. 

Τὸ Βασιλικὸ Ἀξίωμα στὴν Ἁγία Γραφὴ 

Πολλὲς φορὲς γίνεται ἀναφορὰ στὸ Βασιλικὸ Ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Οἱ προφῆτες τὸν παρουσιάζουν ὡς Βασιλέα ποὺ ἔμελλε νὰ καθίσει στὸν θρόνο τοῦ Δαυΐδ (βλ. Ἠσ. 9,7. Ψαλμ. 2,6, 9). Τὰ λόγια αὐτὰ τῶν προφητῶν παρεξήγησαν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι περίμεναν τὸν Μεσσία σὰν ἐπίγειο βασιλιᾶ, ποὺ θὰ ἐρχόταν γιὰ νὰ ξαναϊδρύσει τὸ βασίλειο τοῦ Ἰσραὴλ καὶ νὰ βασιλεύσει σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Ὅμως ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἐπίγεια ἀλλὰ οὐράνια. Αὐτὸ εἶπε καὶ ὁ ἴδιος στὸν Πιλᾶτο: «Ἡ βασιλεία μου δὲν εἶναι ἀπ’ αὐτὸ τὸν κόσμο» (Ἰω. 18,36). 

Σε καιρούς μαζικής παράκρουσης,του Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Ιστορίας

Εδώ και πολλά χρόνια η πατρίδα βουλιάζει στην παρακμή και την παράνοια. Μία βαθιά πνευματική κρίση δεκαετιών, μέσα από την οποία ο λαός μας επιδέξια χειρουργημένος με το νυστέρι της αθεΐας, του ευδαιμονισμού και της ψευτοπροοδευτικής υστερίας όχι μόνο έχει φτάσει σε μία ουσιαστική απονέκρωση της ζώσας σχέσης του με τον ίδιο τον εαυτό του (την πίστη και τη γλώσσα του, το ιστορικό του παρελθόν, την παράδοση, ένα ολόκληρο αξιακό σύστημα που τον κράτησε ζωντανό σε καιρούς χαλεπούς), αλλά έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την επαφή του και με την ίδια τη λογική.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: “Όλα όσα θέλω ελεύθερα να πω” από τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Θεμιστοκλή Χριστοδούλου

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: 

Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου, συγγραφέας & προϊστάμενος του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών, αφιερώνει το Νέο του βιβλίο με τίτλο ” Όλα όσα θέλω ελεύθερα να πω “, στους εξομολογουμένους.

Πολύ εύστοχη αυτή η αφιέρωση του π. Θεμιστοκλή, αφού εξομολογούμενοι είναι όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κληρικοί και λαϊκοί οι οποίοι μετά το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως και την Άδεια του Πνευματικού προσέρχονται για ” να λάβουν Σώμα και Αίμα Χριστού “, γιατί όπως αναφέρει και η Συγχωρητική Ευχή της Νεκρωσίμου Ακολουθίας:

“…ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησων, ότι ουκ έστιν άνθρωπος ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει…”

Η συνέχεια στις σελίδες του βιβλίου…

Κείμενο – Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος

Πηγή:www.vimaorthodoxias.gr/

Σχολιασμός της επικαιρότητας και Πνευματικές παρεμβάσεις υπό ιατρού Αρχιμ. π. Αντωνίου Στυλιανάκη.

Σχολιασμός της επικαιρότητας και Πνευματικές παρεμβάσεις υπό ιατρού Αρχιμ. π. Αντωνίου Στυλιανάκη. (Ζωντανή μετάδοση στις 6 Αυγ 2020)

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ- 2. Για να μην ακούει κακές συμβουλές

 Το σκυλί ξάφνου γαύγισε δυνατά. Ακούστηκαν και βήματα κάτω στην αυλή. Ο Παπαιωανίκειος του Αμμοχωρίου τινάχτηκε ανήσυχος. Η εξώπορτα ήταν κλειστή. Πώς μπόρεσαν και μπήκαν ξένοι μέσα; Σίγουρα θα ήταν οι γειτόνοι.

Τα βἠματα άρχισαν νʼ ανεβαίνουν έπειτα την ξύλινη σκάλα. Ο παπάς έσκυψε, πήρε απʼ τον χαμηλό σοφρά όπου δειπνούσε με την παπαδιά και τα δυο μικρά παιδιά του το λυχνάρι και πήγε να ιδεί τί έπαθαν οι γειτόνοι που έρχονταν έτσι ξαφνικά να τον συμβουλευθούν.

Με φρίκη είδε τότε να προβαίνει ψηλός χοντρός ο βοεβόδας Τζόλε με 5 άλλους κομιτατζήδες. Λίγο έλειψε να του πέσει η λαμπίτσα από το χέρι. Μʼ ένα βεβιασμένο χαμόγελο προσπάθησε να σκεπάσει την ταραχή του.

- Καλώς ήλθατε, καλώς ήλθατε, είπε με σβησμένη φωνή.

- Κακὀ είναι το σκυλί σου παπά, αποκρίθηκε ο βοεβόδας.

- Σαν το αφεντικό του, επρόσθεσε ένας οπαδός του, ο Κίτσε.

- Σκυλί, είναι καπετάνιε, ψιθύρισε ο παπάς κρατώντας έτσι την λαμπίτσα για να μη φαίνεται η ωχράδα του προσώπου του και ευθύς ρώτησε:

- Μα πώς μπήκατε; Δεν ήταν κλειστή η εξώπορτα;

- Απʼ το σπίτι του γείτονα, είπε γελώντας ο Τζόλε.

Τα καλά τα παλικάρια ξέρουν πολλά μονοπάτια.

- Καλά πολύ καλά κάματε. Ορίστε στο τραπέζι μας. Μʼ ό,τι έδωσε ο Θεός.

- Δεν θέλω να σας χαλάσω το δείπνο. Μας συγχωρείτε για την ξαφνική επίσκεψη.

- Τί λόγος!... Για παλικάρια σαν και σας... Ορίστε. Κάτσετε.

 - Με τα λίγα αυτά ξερά φασόλια θα μας ταΐσεις μωρέ παπά;!

- Είναι παρασκευή σήμερα.

Η παπαδιά όμως που είχε πεταχθεί μόλις τους είδε, μπήκε τότε μέσα μʼ ένα πιάτο τυρί και ένα μπουκάλι ρακή!

- Θα σφάξουμε αμέσως καπετάνιε, είπε, τέσσαρες, πέντε κότες, θα σας κάμω και μια πίττα με σαράντα φύλλα. Έχομε και αυγά. Σε μια ώρα θα είναι όλα έτοιμα.

- Δεν χρειάζεται παπαδιά .Είμαστε βιαστικοί. Ήλθα μόνο να πω κάτι στο αυτί του παπά.

Πήρε τη μοναδική καρέκλα και στρογγυλοκάθισε.΄Αδειασε και ένα ποτήρι ρακή.

Eορτάζει και πανηγυρίζει το παρεκκλήσι του Αγίου Φανουρίου στη Φλώρινα

                                 

Από τον Ιστορικό Ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Φλωρίνης ανακοινώνεται ότι την Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020 εορτάζει και πανηγυρίζει το παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου. Το πρόγραμμα των ακολουθιών έχει ως εξής : 

Τετάρτη 26 Αυγούστου 

•  7:00 μ.μ.: Πανηγυρικός Εσπερινός. 

       Στο τέλος θα διαβαστούν οι φανουρόπιτες . 

• · 9:00 μ.μ: Παράκληση και Αγιασμός. 

Πέμπτη 27 Αυγούστου 

•  7:30-10:30 π.μ.: Όρθρος και Θεία λειτουργία. Στο τέλος θα διαβαστούν φανουρόπιτες. 
•  7:00μ.μ.: Εσπερινός και χαιρετισμοί του Αγίου Φανουρίου.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 16. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Εἶναι κάποιοι Ἕλληνες, ποὺ ἐνῶ δὲν ζοῦσαν καί, ἑπομένως, δὲν συμμετέσχον στὴν Ἐπανάσταση τοῦ

1821, ἐν τούτοις θεωροῦνται μεταξὺ τῶν πρωτεργατῶν Της. Μεταξὺ αὐτῶν ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς (1714-1779). Ἕνας ποὺ ἀγνοεῖ τὸ ἔργο ποὺ ἐπιτέλεσε μπορεῖ νὰ διερωτηθεῖ, πῶς ἕνας ἱερωμένος – καὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος κληρικός, ἀλλὰ εἶναι ἐκ τῶν ὀλίγων ποὺ ἔδρασαν ἱεραποστολικὰ σὲ ὅλη σχεδὸν τὴ σημερινὴ Ἑλλάδα τὸν 18ο αἰώνα - βοήθησε τὴν Ἐπανάσταση. Ἡ ἀπάντηση εἶναι πὼς σὲ πολὺ δύσκολα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἀπέτρεψε ἐξισλαμισμοὺς καὶ κράτησε ζωντανὴ τὴν ἰδιοπροσωπία τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄσβεστη τὴν ἐθνικὴ ὑπερηφάνειά τους. Αὐτὰ ἦσαν τὰ στοιχεῖα ποὺ τὸ 1821 ὁδήγησαν στὴν ἐξέγερση τῶν σκλάβων κατὰ τοῦ ὀθωμανοῦ τυράννου τους. Δικαίως λοιπὸν στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ δίδεται ἡ ὀνομασία τοῦ «φωτιστοῦ τῶν σκλάβων».

Ἡ κατάσταση, τὴν ὁποία ἀντιμετώπισε μὲ ἐπιτυχία ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ἦταν ἡ ἔλλειψη μορφώσεως κλήρου καὶ λαοῦ, ὁ ἐκβαρβαρισμός τους καὶ ὁ ἐξισλαμισμὸς πολλῶν Ἑλλήνων. Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος γράφει σχετικά: «Ὁ κλῆρος ἦταν, κατὰ τὸ πλεῖστον ἀγράμματος καὶ σπάνιο πράγμα ἦταν ἡ ὕπαρξη ἱερέως... Ἀγραμματοσύνη βασίλευε παντοῦ, μάλιστα ὁ Κων. Κούμας, ποὺ ἀναδίφησε τὰ ἀρχεῖα τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης, γράφει ὅτι ὁ Κώδικας ἦταν γεμάτος ἀπὸ βαρβαρικὴ σύνταξη μὲ ἀνορθογραφίες καὶ σὲ αὐτὲς ἀκόμη τὶς ὑπογραφὲς τῶν Μητροπολιτῶν. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς καταπτώσεως ἦταν τὸ θλιβερὸ φαινόμενο τῶν ἐξισλαμισμῶν.... Ὁ πατρο-Κοσμᾶς διέβλεψε τὸν μεγάλο κίνδυνο ποὺ ἀπειλοῦσε τὸ Γένος μας. Ἂν ὁ λαὸς συνέχιζε νὰ βρίσκεται στὸ σκοτάδι τῆς ἀμάθειας, ἂν δὲν γνώριζε ἐγκαίρως τὸ χρέος ἀπέναντι στὴν Ἱστορία τῶν πατέρων του, τὸ πιθανότερο ἦταν ὅτι χάνοντας τὴν πίστη του θὰ ἔχανε πρῶτα τὴν ψυχή του καὶ ὕστερα τὸν ἐθνισμό του». (+Χριστοδούλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ φλογερὸς διδάσκαλος», ἐκδ. «Χρυσοπηγή», Ἀθήνα, 2011).

. Γιὰ τὴν ὑπηρεσία, ποὺ προσέφερε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς στὸ Ἔθνος ὁ ἐξαίρετος ἱστορικὸς Κωνσταντῖνος Σάθας ἔγραψε: «Πτωχὸς δημοκράτης δὲν ἀπέβλεψε, ὡς οἱ πολλοί, εἰς ἐφημέρου φιλοδοξίας ὄνειρα, ἀλλὰ τὸν Σταυρὸν ἐπόθει λαμβάνων ἐπὶ τῶν ὤμων νὰ εἰσχωρήση εἰς χώρας κατοικουμένας ὑπὸ ἀδελφῶν καὶ εἰς τὰς ὁποίας οὐδέποτε σπινθὴρ τοῦ φωτὸς τῆς παιδείας εἶχεν εἰσδύσει, ἡ δὲ ἀμάθεια τοὺς εἶχεν ἐξαγριώσει καὶ ἀποβαρβαρώσει». (Κων. Σάθα Σύγγραμμα «Βιογραφίαι τῶν ἐν τοῖς γράμμασι διαλαμψάντων Ἑλλήνων ἀπὸ τῆς καταλύσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας μέχρι τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνεγερσίας», Ἔκδ. Τέκνων Ἀνδρ. Κορομηλᾶ, Ἐν Ἀθήναις, 1868, σ. 488).

Με αφορμή τη μασκοφορία στο Ναό της Μεγαλόχαρης

 

Γράφει ο Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης στην Romfea.gr

Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ

---

Mε αφορμή τη φετινή μασκοφορία στο ναό της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, ενώπιον της Θαυματουργής Ιεράς Εικόνας της Παναγίας, γεγονός που αποτελεί συνέχεια της «θεολογίας» των κλειστών εκκλησιών, των χρηζόντων απολύμανσης, ωσάν αυτοί να στερούνται Εγκαινίων, επιλέγουμε από τον αείμνηστο μεγάλο ιστορικό Σαράντο Καργάκο, τα αναφερόμενα για την Εικόνα της Μεγαλόχαρης, όπως εκείνος τα αντιγράφει από το σχετικό αφήγημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.

«Εν έτει 1823», τονίζει ο μεγάλος Σκιαθίτης, «την εορτήν των Τριών Ιεραρχών σημαντικώτατον γεγονός συνέβαινεν εν Τήνω, όπερ έμελλε να συγκινήση μεν ολόκληρον τον χριστιανικόν κόσμον της Ανατολής, να καταστήση δε περιώνυμον και ιεράν την ωραίαν των Κυκλάδων νήσον.

Το συμβάν τούτο το πολυθρύλητον, ήτο η εύρεσις της θαυματουργού εικόνος της Θεοτόκου, της επικληθείσης Παναγίας Τηνιακιάς».

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

24 Αυγούστου

Ακολουθία εσπερινού

Ακολουθία όρθρου

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Περιόδου 24-31 Αυγούστου 2020

Τρίτη 25 Αυγούστου

Πρωί 7.30-9.30 π.μ. Ὄρθρος – Θ. Λειτουργία στον Άγιο Φανούριο

                                           Τετάρτη 26 Αυγούστου

Απόγευμα: 19.00 Πανηγυρικός εσπερινός επί τη εορτή του Αγίου Φανουρίου

                                           Πέμπτη  27 Αυγούστου

Πρωί 7.30-10.30 π.μ. Ὄρθρος – Θ. Λειτουργία στον Άγιο Φανούριο

   Σάββατο 29  Αυγούστου

Πρωί 7.30-9.30 π.μ. Ὄρθρος – Θ. Λειτουργία

Κυριακή 30  Αυγούστου

Πρωί 7.30-10.30 π.μ. Ὄρθρος – Θ. Λειτουργία

Τις υπόλοιπες ημέρες τελείται κάθε πρωί 7:30-8:30 π.μ. Όρθρος και κάθε απόγευμα 7:00-7:30 Εσπερινός

Εκ του Ιερού Ναού

ΔΕΚΑΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Διδακτικές Ιστορίες - Η γριούλα του χιονιά

Μ

ε την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. 

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε. Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. 

Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε. Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της. Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν' αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα».