(από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)
«Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ. ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ (:και ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: “Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες”. Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν και έλεγαν: “Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ”)»[Ματθ.20,29-34].
Για 17η συνεχόμενη Κυριακή οι Υγιειονομικοί σε αναστολή Αθήνας και Πειραιά, χωρίς μισθό, καλούμε όλους τους συμπολίτες που επιθυμούν ένα καλύτερο αύριο να στηρίξουν τον αγώνα μας.
Υπέρ της ελευθερίας
Υπέρ του αυτεξούσιου.
«Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται».
Στις μέρες μας ήδη καλλιεργείται καί βιοϋται μέσα στόν κόσμο ή κατ’ εξοχήν Μεγάλη Αποστασία, περί της όποιας μιλούν καί προφητεύουν σαφώς, τόσον ή Αγία Γραφή όσον καί οι θείοι Πατέρες.
Αυτή ή παρουσιαζόμενη σήμερα όλως ιδιάζουσα ποιοτικώς καί ποσοτικώς Αποστασία μέ κριτήριο τά όσα ορίζει ό Νόμος καί ό Λόγος του Θεού, προετοιμάζει καί καλλιεργεί μετά βεβαιότητος εκείνο τό σαθρό, διεφθαρμένο καί εξαθλιωμένο υπόβαθρο, μέσα από τό όποιο θα δυνηθεί να αναδυθεί καί να αναφανεί ό προφητευμένος από τις Γραφές καί τούς Αγίους, ό Έσχατος Αντίχριστος!
Αυτή ή εκ Θεού Αποστασία στις μέρες μας, καλπάζει μετά συνεχώς επαυξανόμενης ταχύτητος καί θλιβεράς τραχύτητος γιά να καταλήξη πρός τήν άνευ προηγουμένου άκροτάτην αιχμήν της, άναφορικώς, όχι μόνο ώς πρός τό «κοσμοθεωρητικό», αλλά, κατά άναπόδραστον συνέπειαν, καί ώς πρός τό «πρακτικό» καί τό «ηθικό» πεδίο!
1922-2022: Ένας αιώνας από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Από το ξερίζωμα στην ουσία του Ελληνισμού από την Τουρκία. Γι’ αυτή την καταστροφή έχουν γραφτεί πολλά, έχουν ειπωθεί πολλά και θα συνεχίζουν να γράφονται και να λέγονται, για μια περίοδο όπου η Ελλάδα δοκιμάστηκε σκληρά…
Τις ημέρες αυτές εντονότερα αναπολούμε τί είχαμε και τί χάσαμε στη Μικρά Ασία. Ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός, που άνθησε εκεί για 3.000 χρόνια. Άντεξε σε πολλούς κατακτητές: Πέρσες, Ρωμαίους, Άραβες, Οθωμανούς, και διατήρησε την ταυτότητά του. Ο Χριστιανισμός καλλιεργήθηκε και καρποφόρησε σε αυτά τα μέρη, αναδεικνύοντας Μάρτυρες και Ομολογητές της Πίστεως, όπως και Πατέρες της Εκκλησίας, που διατύπωσαν τα δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας.
Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από τον θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου» (Β' Κορ. 6, 16)…
Ποιοί λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιό αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι;
Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο τον Θεό!
Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη…
Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.
Μήπως έχασε την παρρησία της προς τον Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέμματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς τον Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους;…
Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τα αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε την χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχθηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που δέχθηκε με το Βάπτισμα και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.
Αδελφοί μου! Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την Αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού.
Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς τον Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα…
Κάνε την καρδιά σου κήπο αρετών και όχι έρημο παθών!
Σχόλιο Ε.Ν.: Ο Θεός ζητά από εμάς την έμπρακτη μετάνοιά μας. Δεν έχει σημασία αν θα χάσουμε τον δρόμο μας, αλλά το αν θα προλάβουμε να μετανοήσουμε. Ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο, αλλά μετανόησε. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία έζησε τα νιάτα της ως πόρνη, αλλά μετανόησε. Το ίδιο και πολλοί άλλοι Άγιοι, όπως ο σημερινός Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης. Ας φροντίσουμε, επομένως, να μιμηθούμε τους Αγίους μας, όχι φυσικά στο να τους ανταγωνιστούμε στις πτώσεις τους με δήθεν σκοπό να μετανοήσουμε αργότερα... αλλά να μετανοήσουμε χωρίς αργοπορία, γιατί ακόμα και με θεωρητικά μικρότερα αμαρτήματα κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας. Και η αμετανοησία, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και δεν θα συγχωρεθεί ούτε σε αυτόν τον αιώνα ούτε στους αιώνες των αιώνων (Ματθ. ιβ' 1-32, Μκ. γ' 28-30, Λκ., ιβ΄10).
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος Εκπαιδευτικός
Μέσα στη σεπτή χορεία των οσίων και μαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος στις 22 Ιανουαρίου Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης.
Ο ένδοξος και πολύαθλος αυτός οσιομάρτυς του 7ου μ.Χ. αιώνα, αφού γνώρισε τον Χριστό, εγκατέλειψε πλούτη και αξιώματα, ενεδύθηκε το μοναχικό σχήμα, ομολόγησε με παρρησία τη χριστιανική του πίστη και επισφράγησε την επίγεια ζωή του με το ένδοξο μαρτύριο του.
Η πρόσφατη παρουσία του Ερντογάν στην Αλβανία την ημέρα όπου εκεί τιμάται ο Καστριώτης- Σκεντέρμπεης, ο ήρωας της αντίστασης των Χριστιανών εναντίον των Οθωμανών κατακτητών, υπενθύμισε για ακόμη μία φορά την τουρκική παρουσία στα Βαλκάνια.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίες του 1990 οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές στις χώρες της χερσονήσου του Αίμου, δημιούργησαν νέες συνθήκες τις οποίες έσπευσε να επωφεληθεί η Τουρκία. Στην πρώτη περίοδο που ακολούθησε την πτώση των καθεστώτων στην περιοχή, δημιουργήθηκε από την τουρκική πολιτική ένα πλαίσιο επανασύνδεσης με το οθωμανικό παρελθόν, με τους τουρκικούς πληθυσμούς και τις ομόθρησκες κοινότητες. Συνδυασμένη με την πάντα παρούσα κεμαλική διάσταση, το Ισλάμ και η Οθωμανική κληρονομιά.
Συνεχίσετε να υπομένετε τον απίστευτο κόπο μας, που χωρίς τον Χριστό είναι ακατόρθωτος. Οδός μας είναι να «θυσιάσουμε» τη ζωή μας για χάρη της ζωής των άλλων. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνη, κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου είναι έτοιμη για κάθε είδους θάνατο προς όφελος του πλησίον.
ή αλλιώς: Πώς μας κοροϊδέυουν μπροστά στα μάτια μας.
Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούν τα "κανάλια" και τα "παράθυρα", προκειμένου να παραλύσουν και να παρακάμψουν την κριτική μας σκέψη, και ακολούθως να επιτύχουν πλύση εγκεφάλου στην κοινή γνώμη;
Μια εξαιρετική, εύπεπτη και περιεκτική συνέντευξη.
Κάθε τέχνη μας έχει δοθή από τον Θεόν ως βοήθεια προς την ασθενή φύσιν μας. Παραδείγματος χάριν, η γεωργία μας έχει δοθή, επειδή τα αυτοφυή δεν επαρκούν προς ικανοποίησην των αναγκών μας, η υφαντική, επειδή χρειαζόμεθα κατ’ ανάγκην σκεπάσματα, διά να είμεθα κόσμιοι και να μη προσβαλλώμεθα από τον αέρα, και η οικοδομική διά παρόμοιον λόγον. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την Ιατρικήν. Επειδή το σώμα μας, που υπόκειται εις την ασθένειαν, προσβάλλεται από διαφόρους βλάβας, προερχομένας από έξω και από μέσα (διά των τροφών), και καταπονείται και από την υπερβολήν και από τας ελλείψεις, η ιατρική παρεχωρήθη από τον Θεόν, που κανονίζει όλην την ζωήν μας, διά να μας υποδεικνύη, προτυπούσα την θεραπείαν της ψυχής, την απομάκρυνσιν του περιττού και την πρόσθεσιν του ελλείποντος.
Λέγομεν δε ότι παρεχωρήθη, διότι, όπως δεν θα είχαμεν ανάγκην της εφευρετικότητος και του μόχθου της γεωργίας, εάν παρεμέναμεν εις τον παράδεισον της τρυφής, κατά τον ίδιον τρόπον δεν θα εχρειαζόμεθα καθόλου την βοήθειαν τής ιατρικής προς παρηγοριάν, εάν παρεμέναμεν άτρωτοι από την ασθένειαν, σύμφωνα με το χάρισμα πού μάς εδόθη κατά την δημιουργίαν προ της παρακοής. Αλλ’ όπως μετά την εξορίαν εις τον τόπον τούτον και αφού ηκούσαμεν το– «εν ιδρώτι τού προσώπου σου θα τρώγης τον άρτον σου», τότε, με την μακράν πείραν και την ταλαιπωρίαν εις την γην, επενοήσαμεν την τέχνην της γεωργίας προς μείωσιν των δυσχερείων αυτής της κατάρας, διότι ο Θεός μας εχάρισε την γνώσιν και κατανόησιν αυτής της τέχνης, έτσι, και επειδή διετάχθημεν να επιστρέψωμεν πάλιν εις την γην, από την οποίαν ελήφθημεν, και επειδή ηνώθημεν με την οδυνηράν σάρκα, που εξ αιτίας της αμαρτίας είναι καταδικασμένη εις θάνατον και υπόκειται διά τούτο εις τας ασθενείας αυτάς, μας εδόθη και η βοήθεια της ιατρικής, μικρά ή μεγάλη, που προσφέρεται εις τους ασθενούντας.
Σε ορισμένους μεγάλους ασκητές η Εκκλησία μας έδωσε τον τίτλο του μεγάλου, διότι, με την ξεχωριστή βιωτή τους, έγιναν τα πρότυπα του μοναχισμού. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας, αληθινά μεγάλος ασκητής και άγιος της Εκκλησίας μας.
Καταγόταν από την Μελιτηνή της Αρμενίας και γεννήθηκε στα 377, στα χρόνια του αυτοκράτορα Γρατιανού (375-383) από ευσεβείς γονείς, τον Παύλο και την Διονυσία. Ήταν άτεκνοι και απέκτησαν παιδί, ύστερα από θερμές προσευχές, το οποίο αφιέρωσαν στο Θεό. Το ονόμασαν Ευθύμιο, από την ευθυμία, που ένοιωσαν με τη γέννησή του. Εμβολίασαν το νεαρό βλαστάρι τους με την πίστη στο Θεό και του δίδαξαν την ενάρετη ζωή. Αλλά και ο ίδιος υπήρξε κυριολεκτικά από κοιλίας μητρός αγιασμένος και καλεσμένος από το Θεό να Τον δοξάσει με την αγία ζωή του. Από μικρό παιδί σύχναζε στην εκκλησία, άκουγε με προσοχή τα ιερά γράμματα και δοξολογούσε ασταμάτητα το Θεό. Αυτό έκανε και σε όλη τη ζωή του, ανέπεμπε αέναη δοξολογία στο Θεό.
Τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)
Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο; Κάνε τες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου.
Στη Γαλλία, ένας πλούσιος, ηλικιωμένος επιχειρηματίας από το Παρίσι λέγεται ότι πέθανε ως αποτέλεσμα ένεσης κορωνοϊού. Προηγουμένως, είχε συνάψει ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής αξίας εκατομμυρίων προς όφελος των παιδιών και των εγγονιών του, σύμφωνα με ρεπορτάζ των ΜΜE .
Αν και ο εμβολιασμός αναγνωρίζεται ως αιτία θανάτου από τους γιατρούς και τις ασφαλιστικές αρχές, η ασφάλεια δεν καταβάλλει το ασφάλιστρο. Ο λόγος είναι φοβερός: Οι παρενέργειες των τσιμπημάτων του κορωνοϊού είναι γνωστές και δημοσιευμένες. Ο εκλιπών έλαβε μέρος σε πείραμα με δική του ευθύνη!
Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς. Τότε εκείνη η Χάρη του Βαπτίσματος, ξαναγυρίζει στο Άγιο Πνεύμα, διότι η Χάρις δεν συγκολάζεται.
Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, ο Χριστός νυμφεύεται την ψυχή του βαπτισμένου.
Είναι ο Νυμφίος κάθε βαπτισμένου.
Οι άνθρωποι με το Βάπτισμα, “εμβολιάζονται” μυστικά στο σώμα του Χριστού.
Χωρίς το Βάπτισμα δεν ανήκει κανείς στο σώμα του Χριστού.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γεννήθηκε το 1392 μ.Χ. από ευσεβείς και πιστούς γονείς, τον αρχιδικαστή, σακελλίων και διάκονο της Μεγάλης Εκκλησίας Γεώργιο και τη Μαρία που ήταν κόρη του ευσεβούς ιατρού Λουκά. Είχε ακόμα έναν μικρότερο αδερφό που ονομαζόταν Ιωάννης. Λόγω των πολλών του πνευματικών χαρισμάτων έκανε περίλαμπρες θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές και μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετ' έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος που ήταν υπέρμαχος της ένωσης.
Ανάμεσα στους άλλους είναι και αρχιερείς αλλά και δημοσιογράφοι του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ που συνεχίζουν να υπερμαχούν για την προώθηση του μαζικού εμβολιασμού κατά του κορόνα-ιού. Με το πρόσχημα μιας ιερής αγανάκτησης δεν περιορίζονται απλώς στη μονότονη επανάληψη των ίδιων πάντα έωλων επιχειρημάτων, αλλά προσβάλλουν τα πρόσωπα (την προσωπικότητα) των αντιφρονούντων με χαρακτηρισμούς.
Μόνο που τώρα μερικοί στρέφονται με δριμύτητα και κατά του Αγίου Όρους. Ειδικότερα, επικεντρώνουν την κριτική τους σε Αγιορείτες πατέρες που έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους για τα συγκεκριμένα εμβόλια.
Η κυβέρνηση έθεσε σε πλήρη εφαρμογή το απαράδεκτο υγειονομικό χαράτσι στους άνω των 60, και ευρωπαϊκά ΜΜΕ «θαυμάζουν» τις απολυταρχικές εφευρέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μπήκε από σήμερα σε εφαρμογή το ντροπιαστικό υγειονομικό χαράτσι, αυτό το διεθνές ρεζιλίκι που έκανε μεγάλα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού να ασχολούνται με τη πρωτοκαθεδρία της Ελλάδας στον κρατικό τραμπουκισμό ενάντια σε ευάλωτους (οικονομικά και βιολογικά) πολίτες.
Σε σκηνές πολλοί εξ αυτών, ακριβώς έξω από το νοσοκομείο. Με έναν μικρό χώρο σαν “αρχονταρίκι”, για παρηγοριά, ώστε να μπορέσουν να ζεσταθούν δίπλα σε μία μικρή σομπίτσα, αλλά και για να μπορέσουν να αποθηκεύσουν τις προμήθειες τους. Η αγία Υπομονή να δεσπόζει στο βάθος του χώρου και να δίνει μία μικρή ελπίδα, εκεί που ο ανθρωπίνως οι πιθανότητες είναι λίγες, και η κλεψύδρα αδειάζει όλο και πιο γρήγορα.
100 περίπου οικογένειες σε ανάγκη, τώρα που το κράτος δείχνει το αδυσώπητο πρόσωπο του. Χωρίς να υπολογίζουμε τις αντίστοιχες του ιδιωτικού τομέα, όπου και εκεί υπάρχουν οικογένειες οι οποίες δυσκολεύονται αρκετά.
Μέχρι να έρθη η ημέρα εκείνη, λέει ο απόστολος Παύλος, προσέξτε "εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς..." (Β΄ Θεσ. 2,2). Να μη σαλευθή κανείς. Τί σημαίνει αυτό; Θυμάστε τον Πέτρο; Είπε ο Χριστός: Απόψε θα μ' εγκαταλείψετε, θα μ' αφήσετε όλοι. Όχι, είπε ο Πέτρος, εγώ δεν σ' εγκαταλείπω (Ματθ. 26, 30-35). Πέτρο, λέει ο Χριστός, θα μ' εγκαταλείψης. Ο σατανάς θα σε κοσκινίση "ως τον σίτον", αλλά "εγώ εδεήθην η πίστις σου, ίνα μη εκλίπη η πίστις σου" (Λουκ. 22, 32). Ένας Πέτρος κλονίστηκε και έπεσε και αρνήθηκε το Χριστό.
Προσέξτε, λέει ο απόστολος, γιατί φυσάει άγριος άνεμος, φυσάει ο άνεμος του διαβόλου.
Εμφανίζονται σε ασθενείς με κορωνοϊό και θεραπεύουν, όπως αναφέρεται και στο νέο, πρόσφατο θαύμα που διηγείται ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ
Και δεν είναι μόνος του ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός που τρέχει παντού όπου τον καλούν, αλλά είναι και το πνευματικό του τέκνο, ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης (+23-5-1999 μ.Χ.), του οποίου αναμένεται η αγιοκατάταξη, αλλά λόγω των θαυμάτων του, αποκαλείται ήδη “Άγιος” από όλους και πρωτίστως από τον Μόρφου, που τον είχε Πνευματικό!
~ Παλαιά στα Κοινόβια υπήρχε πολύ αγωνιστικό πνεύμα, ευλάβεια, αδελφωσύνη. Όταν ερχόταν κάποιος για δόκιμος, οι πατέρες αμέσως από την καρδιά τους προσπαθούσαν να τον αναπαύσουν και γέμιζαν το κελλί του άλλος με αναπτήρα, άλλος με ωρολόγι, με σκαμνάκι, με λάμπα κ.λ.π., τα οποία φύλαγαν από τα γεροντάκια που πέθαιναν.
Ο Μέγας Αντώνιος υπήρξε από τους πρώτους μοναχούς που άφησαν τον κόσμο και κατέφυγαν στην έρημο. Θεωρείται και είναι πατέρας της μοναχικής ζωής. Συχνά στην Εκκλησία μας αναφέρεται ως καθηγητής της ερήμου. Γύρω από την καλύβι του με τον καιρό μαζεύτηκαν πολλοί μοναχοί, που έβρισκαν γαλήνη στο πρόσωπό του.
Ο Μέγας Αντώνιος πολεμήθηκε από τον διάβολο όσο ελάχιστοι άγιοι. Με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούσε να τον παγιδέψει. Μα ο άνθρωπος του Θεού προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσει τα βέλη του πονηρού. Κάποια μέρα ο διάβολος προσπαθούσε να πείσει τον Αντώνιο πως τάχα η αρετή του είχε φτάσει σε μέτρα πολύ μεγάλα. Πως μέσα στην έρημο, αλλά και σε όλη την πολιτεία, δε βρέθηκε άλλος με τόση αρετή και προκοπή.
Φόβος Κυρίου αρχή της σοφίας» ομιλεί ο σοφός Σολομών και συμφωνούν οι Πατέρες. Καγώ δε λέγω υμίν: «Μακάριος και τρισμακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον
Εξ’ αυτού του θείου φόβου γεννάται η πίστις προς τον Θεόν. Και πιστεύει ο άνθρωπος ολοψύχως, ότι αφού έχει τελείως αφιερωθή εις τον Θεόν, έχει κι ο Θεός όλην την πρόνοιαν δι΄ αυτόν. Και εκτός τροφής και σκεπάσματος – όπου πάλιν Αυτός τον παρακινεί να φροντίζει – άλλη φροντίδα δεν έχει. Αλλά με όλη την απλότητα εις το θέλημα του Κυρίου ακολουθών υποτάσσεται.
Οπότε, όταν ριζώσει η πίστη αυτή καταργείται τελείως η γνώση εκείνη, όπου γεννά την αμφιβολία σε όλα και σμικρύνει την πίστη και πολλάκις την αφαιρεί. Διότι έχει ισχύν φύσεως, καθ’ ότι με αυτήν ανετράφημεν.
Αφού όμως νικήσει η πίστις κατόπιν πολλών δοκιμασιών, τότε στρέφεται και γεννά, ή μάλλον της δίδεται δώρον γνώσις πνευματική, όπου δεν αντίκειται εις την πίστιν, αλλά με τας πτέρυγάς της πετά και εξερευνά τα βάθη των μυστηρίων. Και είναι πλέον αυτές οι δύο πίστις και γνώσις – γνώσις και πίστις, αχώριστες αδερφές.
Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας συνέβη το εξής περιστατικό.
Οι πληρεξούσιοι, όπως έλεγαν τότε τους βουλευτές του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, συνεδρίαζαν στα χωράφια και τα περιβόλια, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί μας.
Όλοι τους κάθονταν σταυροπόδι, κάτω στο χώμα, και μόνον ο Κολοκοτρώνης ήταν σκαρφαλωμένος στη διχάλα μιας λεμονιάς. Κάποτε, λοιπόν, ήθελαν να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο και μερικοί πληρεξούσιοι πρότειναν να κοπεί στο κείμενο του νομοσχεδίου η φράση «εν αυτή». Ο Πρόεδρος της Συνελεύσεως προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήταν σωστό να περικοπούν οι δύο αυτές λέξεις, η φράση «εν αυτή», γιατί θα αλλοιωνόταν όλο το νόημα του σχετικού άρθρου. Κάποια στιγμή δύο πληρεξούσιοι σηκώθηκαν οργισμένοι από τις «θέσεις» τους και άρχισαν να φωνάζουν προς το προεδρείο:
– Να κοπεί το «εν αυτή». Ναι, να κοπεί.
– Το «εν αυτή» να κοπεί οπωσδήποτε, ο άλλος.
– Όχι, δεν κόβετε το «εν αυτή» και η συνεδρίαση εξελισσόταν σε σύρραξη.
Για έναν μοναχό και έναν κληρικό είναι σημαντικό αυτό: Να αισθάνεται σε όλη του τη ζωή - από την ώρα δηλαδή που θα ξεκινήσει η αφιέρωση του στον Θεό, μέχρι το τέλος του- έτσι που να μπορεί να πει: "Θεέ μου, δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο, τίποτε ανώτερο να μου δώσεις, από το ότι έγινα μοναχός, έγινα κληρικός. Τώρα που μεγάλωσα και έχω πείρα, καταλαβαίνω, νιώθω βαθιά μέσα μου οτι αυτό ακριβώς ποθούσε η ψυχή μου! Αυτό διψούσε, αυτό πεινούσε, αυτό πολύ ήθελε η ψυχή μου.
Ένας μοναχός, ένας κληρικός, που κάπως έτσι θα περάσει η ζωή του -νιώθοντας δηλαδή οτι του έκανε μεγάλη χάρη ο Θεός που τον έβαλε σ' αυτόν τον δρόμο, και ότι αυτό είναι μεγάλη δωρεά από τον Θεό- θα αισθάνεται οτι το μεγαλύτερο λαχείο του κόσμου είναι ένα τίποτε μπροστά σ' αυτή τη δωρεά.
Χωρίς τη χάρη, χωρίς αυτή την εν Θεώ ζωή, η ζωή του ανθρώπου είναι μια ταλαιπωρία.
Εκτιμώντας τις μεγάλες επιτυχίες και τα κατορθώματα της επιστήμης, καθόλου δεν αμφισβητούμε την μεγάλη της σημασία και δεν περιορίζουμε την επιστημονική γνώση. Εμείς λέμε μόνο στους επιστήμονες, «δεν έχετε εσείς την δυνατότητα με τις μεθόδους σας να ερευνάτε τον πνευματικό κόσμο, εμείς όμως μπορούμε να το κάνουμε με την καρδιά μας».
Υπάρχουν πολλά ανεξήγητα φαινόμενα τα οποία όμως είναι αληθινά (όπως είναι αληθινό κάποιο φυσικό φαινόμενο) και που αφορούν τον πνευματικό κόσμο. Υπάρχουν λοιπόν φαινόμενα, τα οποία η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να τα εξηγήσει γιατί δεν χρησιμοποιεί τις κατάλληλες μεθόδους.
Η έννοια της εθνικής ταυτότητος απετέλεσε μάλλον ένα δυναμικό φαινόμενο μέσα στην υπερχιλιετή ιστορία του Βυζαντίου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τυγχάνει συχνά παρανοήσεων και ιδεολογικής αποχρώσεως στρεβλώσεων. Εν τούτοις, η κριτική εξέταση του τρόπου δια του οποίου εξελίχθηκε σε αυτό το διάστημα η περί έθνους αντίληψη οδηγεί σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα ιστορικής, εθνολογικής και κοινωνιολογικής φύσεως. Το ζήτημα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Το Βυζάντιο κληρονόμησε τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου, όπου ετερόκλητα έθνη έπρεπε να υποτάσσονται σε μία υπέρτατη αρχή. Ειδικότερα στους πρώτους αιώνες, το βασικότερο κριτήριο για να γίνει κάποιος θεσμικώς και κοινωνικώς αποδεκτός, απολαμβάνοντας πλήρη πολιτικά δικαιώματα, ήταν η χριστιανική πίστη. Ο Λέων ΣΤ΄ απεκάλεσε τους Ρωμαίους «Έθνος Χριστιανών» [1].
«Όταν εξετάζουμε τη σύγχρονη επιστήμη όπως αυτή δημιουργήθηκε από επιστήμονες σαν τον Λαμάρκ και τον Δαρβίνο, βλέπουμε την αντίθεση και θα έλεγα την απόλυτη ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ επιστήμης και θρησκείας σε θέματα που αφορούν τα βασικότερα προβλήματα της ύπαρξης και της γνώσης. Γι’ αυτό, νους φωτισμένος και λογικός δεν μπορεί να δέχεται ταυτόχρονα και το ένα και το άλλο και πρέπει να επιλέξει μεταξύ θρησκείας και επιστήμης».
Ο «Θεός-εμβόλιος» και ο απηνής διωγμός των αιρετικών αρνητών του
Όταν το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού βρισκόταν στη φάση της παρασκευής του, όλοι μιλούσαν γι’ αυτό σαν να ανέμεναν την επέμβαση ενός από μηχανής Θεού που θα τους λύτρωνε από τον λοιμό και θα επανέφερε τα πράγματα στην προτέρα κανονική κατάσταση.
Όταν η παρασκευή του εμβολίου ολοκληρώθηκε και ξεκίνησε η αποστολή του προς τις διάφορες χώρες, κάποιες κυβερνήσεις, όπως η ελληνική, το υποδέχθηκαν με τιμές αρχηγού κράτους.
Όταν το εμβόλιο τέθηκε σε κυκλοφορία, στήθηκε μια γιγαντιαία λατρευτική επιχείρηση, στην οποία έλαβαν μέρος προσκυνητές από τον χώρο της πολιτικής, της επιστήμης, της Τέχνης και των γραμμάτων, αλλά και της εκκλησίας:
Όχι μόνο ο υποδυόμενος τον πρωθυπουργό Πατερκούλης Μαριονετάκης, αλλά και κάποιοι μητροπολίτες γδύθηκαν μπροστά στον φακό για να διατρανώσουν δημοσίως την πίστη τους στον «Θεό-εμβόλιο», δεχόμενοι να λάβουν το αόρατο αποτύπωμά του στο μπράτσο τους και την μαγική ουσία εντός τους.
