Ομιλία του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, περί μετανοίας και περί εξορίας του Αδάμ

Αδελφοί και πατέρες. Είναι καλόν πράγμα η μετάνοια και η ωφέλεια που προέρχεται από αυτήν. Αυτό γνωρίζοντας και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεός μας, ο οποίος όλα τα γνωρίζει εκ των προτέρων, είπε: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών». Θέλετε δε να μάθετε ότι χωρίς μετάνοια, και μάλιστα μετάνοια από το βάθος της ψυχής και τοιαύτην όπως ο Λόγος την ζητεί από εμάς, είναι αδύνατον να σωθούμε;

 Ακούστε τον ίδιον τον Απόστολο που λέγει «… πάσα αμαρτία εκτός του σώματος εστίν. Ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει…». Και πάλιν. «Παραστήναι δει ημάς έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, ίνα απολήψεται έκαστος τα διά του σώματος προς ει έπραξε, είτε αγαθά είτε φαύλα». Μπορεί λοιπόν πολλές φορές λαμβάνοντας κάποιος αφορμήν από αυτά να πει: «ευχαριστώ τον Θεό, διότι δεν εμόλυνα κανένα μέλος του σώματός μου με κάποιαν πονηρά πράξη», και έχει δήθεν παρηγορία από αυτό, επειδή είναι ξένος από σωματικήν αμαρτία. Αλλά αποκρίνεται ο Δεσπότης λέγοντας την παραβολήν περί των δέκα παρθένων, και δεικνύει σε όλους μας και μας βεβαιώνει ότι καθόλου δεν ωφελούμεθα από την καθαρότητα του σώματος, εάν δεν συνυπάρχουν σ’ εμάς και οι υπόλοιπες αρετές. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο ίδιος πάλιν ο Παύλος μαζί με τον Δεσπότην φωνάζει: «Ειρήνην διώκετε μετά πάντων και τoν αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τoν Κύριον». Γιατί όμως είπε «διώκετε»; Διότι δεν είναι δυνατόν σε μίαν ώρα να γίνωμε και να είμεθα άγιοι, αλλά πρέπει αρχίζοντας από τα μικρά, να φθάσωμε προοδευτικώς στον αγιασμόν και την καθαρότητα, και διότι ακόμη και χίλια χρόνια εάν ζήσωμε στην ζωήν αυτήν, ουδέποτε θα ημπορέσωμε να τα αποκτήσωμε αυτά σε τέλειον βαθμό, αλλά βάζοντας αρχήν καθημερινώς, οφείλουμε να αγωνιζώμεθα συνεχώς. Αυτό εφανέρωσε πάλιν ο ίδιος λέγοντας, «Διώκω δε ει και καταλάβω (μήπως κατορθώσω δηλαδή) εφ’ ω και κατελήφθην (εκείνο δηλαδή για το οποίον και ο Χριστός με έφερε κοντά του)». Διότι κάθε άνθρωπος που έχει αμαρτήσει, όπως εγώ ο κατακεκριμένος, και έκλεισε με τoν βόρβορο των ηδονών τις αισθήσεις της ψυχής του, ακόμη και αν όλην την περιουσία του την διεμοίρασε στους πτωχούς, και εγκατέλειψε όλην την δόξα και λαμπρότητα των αξιωμάτων και πολυτέλειαν οίκου και ίππων, ποιμνίων και δούλων, και αυτούς τους ίδίους του φίλους και τους συγγενείς του όλους, και ήλθε πτωχός και ακτήμων και έγινε μοναχός, παρ’ όλα αυτά χρειάζεται τα δάκρυα της μετανοίας, ως αναγκαία για την ζωήν του. Και αυτό για να αποπλύνη τον βόρβορο των αμαρτημάτων του, και ακόμη περισσότερον εάν είναι καλυμμένος, όπως εγώ, με την αιθάλη και τον βόρβορο των πολλών του κακών, όχι μόνον στο πρόσωπο και στα χέρια, αλλά σε όλον γενικώς το σώμα του. Πράγματι, δεν αρκεί για την κάθαρσιν της ψυχής μας η διανομή των υπαρχόντων, αδελφοί, εάν παραλλήλως δεν κλαύσωμε και δεν θρηνήσωμε από τα βάθη της ψυχής μας. Διότι νομίζω ότι εάν δεν καθαρίσω ο ίδιος τον εαυτόν μου με κάθε δυνατήν προσπάθεια και με τα δάκρυα από τον μολυσμόν των αμαρτημάτων μου, αλλά εξέλθω από τoν βίον μολυσμένος, δικαίως θα γελάση και ο Θεός εις βάρος μου και οι άγγελοί του, και θα εκβληθώ στο πυρ το αιώνιον με τους δαίμονες. Ναι, πράγματι, έτσι είναι αδελφοί. Διότι τίποτε δεν εφέραμε μαζί μας στον κόσμο, για να το δώσωμε στoν Θεόν ως αντίλυτρον για τις αμαρτίες μας.

9. ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ,Εκλεκτά Διηγήματα,ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Γεώργιος Χ. Μόδης
ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η «Ελληνικὴ Ορθόδοξος Κοινότης Γευγελής» έκαμνε κάθε δεύτερη μέρα του Πάσχα ,μεγάλη λιτανεία, που ανέβαινε στην κορυφή ενός γειτονικού λόφου. Υπήρχαν εκεί ερείπια κάποιας παλιάς, όπως έλεγαν, εκκλησίας, που κανένας δεν ήξερε σε ποιον άγιο ήταν αφιερωμένη. Μπορεί να ήταν και απομεινάρια αρχαίου ειδωλολατρικού ναού

Σʼ ένα άλλο λόφο μικρότερο και χαμηλότερο πήγαιναν οι Βούλγαροι. Ήταν πάντα δεύτεροι. Οι «ουρούμ» (Έλληνες) αποτελούσαν το «βασιλικό γένος».

Το Πασχα του 1906 ξαναέγινε η λιτανεία με περισσότερη μεγαλοπρέπεια, μεγαλύτερη κοσμοσυρροή και ζωηρότερο ενθουσιασμό. Μπροστά βάδιζε η μουσική της «Φιλαρμονικής» από 32 όργανα, που είχε τότε οργανωθεί. Ποτέ άλλοτε δεν είχε ιδεί η Γευγελή «μπάντα» τόσο μάλιστα μεγάλη. Ακολούθησαν τα εξαπτέρυγα, οι ψάλτες, μια χορωδία από κορίτσια, ο Αρχιερατικός Επίτροπος και οι παπάδες ντυμένοι στα χρυσούφαντα, και πίσω ο κοσμάκης άντρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά. Κανένας δεν απουσίαζε, λες και τους συνεπήρε όλους ακράτητος θρησκευτικός ζήλος ή τους εκινητοποίησε κάποια μυστική επιταγή. Ομάδες νέοι απʼ τη «Φιλόπτωχο Αδελφότητα κρατούσαν αυστηρά την τάξη.

Η μέρα ήταν αληθινά «λαμπρή». Καταγάλανος ο ουρανός, καταπράσινα γύρω τα δάση από μωρεόδεντρα και ο αστραφτερός ήλιος έβγαζε σπίθες απʼ τα μουσικά όργανα, τα εξαπτέρυγα, τα χρυσαφικά των παπάδων και τα εντόπια μεταξωτά των γυναικών. Όταν οι ψάλτες έλεγαν το «Χριστός Ανέστη» και το «Αναστάσεως ήμερα λαμπρυνθώμεν λαοί Πάσχα Κυρίου Πάσχα» έψελνε και όλος ο λαός και βούιζε ο τόπος. Τα κορίτσια κελαϊδούσαν το «Κύριε ελέησον», «Κύριε ελέησον», με τόση γλύκα που δεν το βαριόταν και ο Θεός όσες φορές και αν είχε επαναληφθεί...

Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Εις την Κυριακήν της Τυρινής

Οι θειότατοι και Αγιοι Πατέρες εθέσπισαν να κάνωμεν σήμερον, ήτοι πρό της Αγίας Τεσσαρακοστής, την ανάμνησιν της εξορίας των πρωτοπλάστων από την τρυφήν του Παραδείσου, δείχνοντες εμπράκτως πόσον καλόν και ωφέλιμον πράγμα είναι η νηστεία εις την ανθρωπίνην φύσιν, και πάλιν εκ του εναντίου, πόσον κακόν και αισχρόν είναι η αδηφαγία.

Παρατρέξαντες λοιπόν οι Πατέρες τα κατά μέρος πάντα, οπού εις όλον τον κόσμον γίνονται, άπειρα σχεδόν όντα, τον πρωτόπλαστον Αδάμ προβάλλουν εις όλους παράδειγμα, πόσον κακόν έπαθε, με το να μην ενήστευσε προς ολίγον, και εις την εδικήν μας φύσιν μετέδωκε, σαφώς δεικνύοντες, και ότι πρώτον παράγγελμα του Θεού προς τους ανθρώπους εδόθη το της νηστείας καλόν, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος, αλλά εις την γαστέρα υπήκουσε, το δέ αληθέστερον εις τον πλάνον όφιν από την παρακύνησιν της Εύας, όχι μόνον Θεός δέν έγινεν, αλλά και εις τον θάνατον κατεκρίθη, και εις όλον το γένος μετέδωκε του κακού.

Λοιπόν, δια την τρυφήν του πρωτοπλάστου Αδάμ ο Κύριος ενήστευσεν ημέρας τεσσαράκοντα, και υπήκοος έγινεν. δια τούτο και η παρούσα Αγία Τεσσαρακοστή επαραδόθη από τους Αγίους Αποστόλους, δια να απολαύσωμεν ημείς δια της νηστείας την αφθαρσίαν, με το να φυλάξωμεν ημείς εκείνο, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος, απώλεσε την αφθαρσίαν. και κατά άλλον τρόπον, ο σκοπός των Αγίων ούτος έστι, καθώς και προείπομεν, να περιλάβουν δια βραχέων, τα απ’ αρχής μέχρι τέλους γενόμενα έργα παρά του Θεού. και επειδή όλων των καθ’ ημάς αίτιον εστάθη η παράβασις και η έκπτωσις του Αδάμ από τον Παράδεισον, δια τούτο ταύτην ενταύθα πρωτίστην έταξαν, δια να φύγωμεν την παρακοήν, και να μή μιμηθώμεν κατ’ ουδέν την ακρασίαν αυτού.

Εις την έκτην ημέραν λοιπόν επλάσθη ο Αδάμ από την χείρα του Θεού, τον οποίον και με την ιδίαν του εικόνα ετίμησε, με το εμφύσημα οπού έκαμεν εις αυτόν, δίδοντας του εν ταυτώ και την εντολήν, ποίους καρπούς να τρωγη και ποίους να μή τρωγη. Εστάθη δέ μέσα εις τον Παράδεισον, κατά την γνώμην τινών διδασκάλων, έως εξ ώρας’ είτα εξώσθη εκείθεν, με το να παραβή την εντολήν. ο δέ Φίλων ο Εβραίος λέγει ότι εκατόν χρόνους έκαμεν εις τον Παράδεισον, άλλοι δέ λέγουν επτά ημέρας η χρόνους, και τούτο λέγουν δια την τιμήν του επταδικού αριθμού, οπού κοντά εις τους Εβραίους κατ’ εξαίρετον ήτον τίμιος. Οτι δέ εις την έκτην ώραν τας χείρας ήπλωσε και τον καρπόν ετρύγησεν, εφανέρωσε τούτο και ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, όστις θεραπεύοντας του πρωτοπλάστου το τόλμημα, εις την έκτην ώραν και ημέραν τας παλάμας ήπλωσεν εν τω Σταυρώ.

Ἑρμηνεία στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς (ἤ Τυροφάγου) ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

Ματθ. 25, 31-46

ΝΗΣΤΕΥΣΑΤΕ...;

«Ὅταν δὲ νηστεύητε,...»

(Ματθ. 6, 16)

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἀπὸ αὔριο μπαίνουμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κύριο γνώρισμα τῆς περιοόδου αὐτῆς εἶνε ἡ νηστεία. Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καλοῦνται νὰ νηστέψουν. Νὰ νηστέψουν ἀπὸ κρέας, γάλα, αὐγά, ψάρια καὶ νὰ ἀρκεσθοῦν σὲ ἕνα λιτὸ φαγητό.

Ἀλλὰ γεννιέται τὸ ἐρώτημα˙ Νηστεύουν οἱ χριστιανοὶ τὴν ἁγία αὐτὴ περίοδο τῆς Ἐκκλησίας; Ἄλλοτε, ὅταν ἡ πίστι ἦταν ζωντανὴ καὶ τὰ ἤθη αὐστηρά, οἱ χριστιανοὶ νήστευαν. Νήστευαν τὰ παιδιά, νήστευαν οἱ ἄντρες, νήστευαν οἱ γυναῖκες, νήστευαν ὅλοι. Καὶ ἐτηρεῖτο τόσο πολὺ ἡ νηστεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ὥστε, ἄν κάποιος ἀρρωστοῦσε τὶς μέρες αὐτὲς καὶ ἔπρεπε νὰ καταλύση τὴ νηστεία, οἱ οἰκείοι τοῦ ἀρρώστου ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄρρωστος δίσταζαν νὰ καταλύσουν τὴ νηστεία.

Ἡ νηστεία θύμιζε ἄλλοτε τὴ νηστεία τῆς ἁμαρτωλῆς πόλεως Νινευή, ποὺ ὅλοι οἱ κάτοικοι, ὕστερα ἀπʼ τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου, ἦρθαν σὲ τόση μετάνοια, ὥστε νήστεψαν ὅλοι, κι αὐτὰ ἀκόμα τὰ νήπια καὶ τὰ ζῶα. Ὁ Θεὸς εἶδε τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια τῶν κατοίκων, κʼ ἡ πόλις σώθηκε ἀπὸ βεβαία καταστροφή.

Σὲ ἐποχὲς ποὺ νήστευαν οἱ χριστιανοὶ στὴν ἀγορὰ δὲν ὑπῆρχαν κρέατα τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Οἱ κρεοπῶλες κρεμοῦσαν τὸ μαχαίρι τὴν Καθαρὰ Δευτέρα καὶ τὸ ξανάπιαναν τὸ Μέγα Σάββατο γιὰ νὰ σφάξουν τὰ ἀρνιὰ τῆς Λαμπρῆς.

Τώρα; Τὰ πράγματα ἄλλαξαν τελείως. Οἱ ἄνθρωποι ξέχασαν τὰ περασμένα. Ξέχασαν ἀκόμα τὴ φοβερὴ πεῖνα τῶν χρόνων 1941-1944. Τότε νήστευαν ὅλοι ἀναγκαστικά. Ξέχασαν πῶς σὲ ἄλλες χῶρες, τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας, χιλιάδες ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπὸ ἔλλειψι τριφίμων. Ξέχασαν τὴν ἐντολὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν πέσει μὲ τὰ μοῦτρα στὸ φαΐ...

Κρεοφάγοι κατάντησαν οἱ Ἕλληνες. Ψησταριὲς ἔχουν ἀνοίξει σʼ ὅλες τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά. Λένε, ὅτι κανένα ἄλλο κράτος στὰ Βαλκάνια δέν ξοδεύει τόσο κρέας, ὅσο ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα. Εἶνε τόση ἡ μανία τῆς κρεοφαγίας, ποὺ καὶ τὰ χορτάρια τῆς Ἑλλάδος, ἄν γινόντουσαν μοσχάρια, δὲν θὰ φτάνανε! Ἡ τιμὴ τοῦ κρέατος πενταπλασιάσθηκε, κι ὅμως μείωσις τῆς καταναλώσεως δὲν παρουσιάσθηκε. Ἄν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ἐκτὸς ἀπὸ πραγματικὰ ἀρρώστους, νήστευαν τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ καὶ τὶς ἄλλες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ τιμὴ τοῦ κρέατος θὰ ἔπεφτε. Ἄν ἡ τιμὴ τοῦ κρέατος αὐξάνη συνεχῶς, ἡ σπουδαιότερη αἰτία εἶνε ἡ ζήτησις.

Νὰ λοιπόν, ὅτι ἡ νηστεία ὄχι μόνο ἀπὸ θρησκευτικὴ ἄποψι, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ εἶνε ἀναγκαία καὶ ὠφέλιμη.

* * *

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Ῥωμ. 13, 11 – 14, 4

Νύχτα - ἡμέρα

«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.

Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους

καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»

(Ῥωμ. 13, 12)

ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, μᾶς φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος˙ Ἀδέλφια μου, τί κοιμᾶστε; Ἡ νύχτα προχώρησε. Ἡ μέρα πλησίασε. Ξυπνῆστε. Ντυθῆτε καὶ ἑτοιμαστῆτε γιὰ τὴν καινούργια μέρα. Αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Ὅποιος τὸν ἀκούει θὰ νομίζῃ, ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ πράγματα φυσικὰ ποὺ ὅλοι ξέρουμε. Γιατὶ ποιός δὲν ξέρει τί θὰ πῇ νύχτα καὶ τί θὰ πῇ μέρα; Νυχτώνει, ξημερώνει εἶνε λέξεις ποὺ τὶς λέμε κάθε μέρα ὅλοι. Ἡ μέρα φεύγει, ἡ νύχτα ἔρχεται. Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος μεταξὺ νύχτας καὶ μέρας. Καὶ μόνο αὐτοὶ ποὺ γεννήθηκαν τυφλοὶ ζοῦν πάντοτε μέσα σʼ ἕνα σκοτάδι, σὲ μιὰ ἀπέραντη νύχτα, καὶ δὲν ξέρουν τί θὰ πῇ μέρα. Πόσο οἱ τυφλοὶ θὰ ἤθελαν νὰ ἄνοιγαν τὰ μάτια τους μόνο γιὰ μιὰ μέρα καὶ νὰ ἔβλεπαν ὅλα τὰ ὡραῖα πράγματα ποὺ βλέπουμε ἐμεῖς! Δυστυχῶς ὅμως δὲν τὰ ἐκτιμοῦμε ὅπως πρέπει...

Ἀλλὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν λέει τὴ μέρα καὶ τὴ νύχτα μὲ τὴ συνηθισμένη σημασία. Ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔπαιρνε εἰκόνες καὶ απραδείγματα ἀπὸ τὸ φυσικὸ κόσμο καὶ τὴν καθημερινῆ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ μʼ αὐτὰ δίδασκε τὸ λαό, ἔτσι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει καὶ διδάσκει. Τί ἆραγε, λοιπόν, νὰ ἐννοοῦσε ὁ Παῦλος λέγοντας νύχτα καὶ μέρα; Αὐτὸ θὰ δοῦμε στὴ σημερινή μας ὁμιλία.

* * *

«Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God): Πρωταγωνιστές και συντελεστές μιλούν για την ταινία-σταθμό για το βίο του Αγίου Νεκταρίου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

ORTHODOXIA NEWS AGENCY

«Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God), η πολυαναμενόμενη σε Ελλάδα και εξωτερικό ταινία της Yelena Popovic για το βίο του Αγίου Νεκταρίου αποκάλυψε επίσημη την αφίσα της, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την κοίμηση του Αγίου του αιώνα μας, και ανανεώνει για το 2021 το ραντεβού της με το κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Τα γυρίσματα

Έπειτα από 7 εβδομάδες εντατικών γυρισμάτων σε Αθήνα, Λαύριο και Αίγινα, η διεθνής κινηματογραφική παραγωγή σε σενάριο και σκηνοθεσία της Yelena Popovic «Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God), μια ταινία-ωδή στο βίο και τις δοκιμασίες που πέρασε ο Άγιος Νεκτάριος, ολοκλήρωσε τα γυρίσματά της, τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020.

Η ταινία που περιμένει εναγωνίως εδώ και μήνες το κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό, μία από τις ελάχιστες παραγωγές που κατόρθωσε όχι μόνο να ξεκινήσει, αλλά και να ολοκληρώσει τα γυρίσματά της υπό πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας, αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2021.

Ο Άρης Σερβετάλης ο πολυσχιδής Έλληνας ηθοποιός, συναντάται κινηματογραφικά με τον Αμερικανό θρυλικό ηθοποιό, υποψήφιο για Όσκαρ, Mickey Rourke, το Ρώσο superstar Alexander Petrov και ένα cast εξαιρετικών Ελλήνων ηθοποιών (Χρήστος Λούλης, Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη, Μαρθίλια Σβάρνα, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιάννης Αναστασάκης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Βασίλη Κουκαλάνι, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μιχάλης Μητρούσης, Κίττυ Παϊταζόγλου, Μιχάλης Οικονόμου, Τόνια Σωτηροπούλου, Κορίνα-Άννα Γκούγκουλη, Μάνος Γαβράς, Σαράντος Γεωγλερής, Παναγιώτης Μαρίνος).

Συντελεστές και πρωταγωνιστές μιλούν για την ταινία σταθμό

H Yelena Popovic, συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός του «Man of God», είχε μιλήσει αποκλειστικά σε συνέντευξή της στο Πρακτορείο Ορθοδοξία και τη δημοσιογράφο Πέπη Οικονομάκη. Η ταλαντούχα δημιουργός είχε εξηγήσει τι την ώθησε να κάνει ταινία τη ζωή του Αγίου, ενώ μίλησε για τη συνεργασία της με τους διεθνούς φήμης ξένους ηθοποιούς που θα πρωταγωνιστήσουν, όπως είναι: ο Μίκυ Ρουρκ και ο Αλεξάντερ Πετρόφ αλλά και τους ‘Έλληνες Άρη Σερβετάλη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νικήτα Τσακίρογλου και πολλούς άλλους.

https://www.youtube.com/watch?v=TUS-GWyu2n0

Ψηλά τα μάτια. Θαρσείτε. Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο. Σταμάτης Σπανουδάκης

https://youtu.be/jhBo7DrQ5VU

Αχ! να γινόταν για λίγο, να σας μεταφέρω μέσα μου.

Εκεί πού όλα, τα μικρά και μεγάλα, επιτελούνται.

Μην με παρεξηγήσετε. Την ψυχή μου ξετυλίγω. 

Άλλωστε νομίζω, ότι μέσω της μουσικής και τών στίχων μου, 

λίγο πιά, με καταλαβαίνετε. 

Καί τελικά, μόνον αυτό θα μείνει από μένα. Όλα τα άλλα, ματαιότης. Περαστικά, εφήμερα. 

Εκεί λοιπόν, βιώνω την απίστευτη μαγεία, της στιγμής της έμπνευσης.

Αυτό το «εργόχειρο» μου δόθηκε, για να δουλεύω. Το γιατί δεν το ξέρω.

Εκεί λοιπόν, για λίγο, μόνο λίγο, (Είναι πολύ το λίγο), αισθάνομαι την παρουσία Του γλυκού Ιησού μας, και κυλάν τα δάκρυα. 

Και ξέρω, εκείνη την ευλογημένη στιγμή, ότι υπάρχει, με αγαπάει και ότι καλό η κακό, γίνεται στην ζωή μου, είναι μόνον, για να Τον πλησιάσω. 

Λίγο ακόμη. Μόνο λίγο. Έλα λίγο, μόνο για λίγο. 

Άχ! την ίδια ακριβώς αγάπη, έχει για όλους σας. 

Πάρτε δύναμη, κουράγιο. Είναι εδώ και φροντίζει για όλα. Για τον καθένα μας.  Μήν σας φοβίζει τίποτε και κανείς. Εμείς στον δρόμο μας. Ακλόνητοι. Δύσκολος δρόμος, στενός, δύσβατος, γεμάτος παγίδες, πόνους, κόπους, θυσίες, πολεμημένος και συκοφαντημένος, με λύσσα, με μίσος. 

Αλλά ο εχθρός, είναι ήδη νικημένος. 

Ψηλά τα μάτια. Θαρσείτε. Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο. 

Όλον.

Απο την αρχή, από τότε και για πάντα.

Κι’ εμείς μαζί Του.

«Έλα λίγο, μόνο για λίγο

ζώ και ξαναζώ κάθε μας στιγμή

σε χώρο μυστικό

καρδιά μου σ’ ανταμώνω»

Τί πιο ταιριαστό μ’ αυτά που σας είπα, από τον αγαπημένο μου «Ξαφνικό έρωτα», με τήν αξεπέραστη φωνή της, Ελένης Βιτάλη.

Σας το αφιερώνω, προσωπικά στόν καθένα και την καθεμία σας, με αγάπη. Σαν νάμουνα κοντά σας.

(Καταλαβαίνετε τώρα, τι εννοούν και σε ποιόν απευθύνονται, οι στίχοι μου;)

Αναδημοσίευση από: 

Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL)

12 Φεβρουαρίου 2018  

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Παράδεισος και Κόλαση. Το νόημά τους.

https://youtu.be/D8QJdYJKEPY

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτης που μεταίδεται από τα κανάλια Altas TV και Αχελώος TV (Κυριακή 7 Μαρτίου 2021)

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ*

Το θαυμάσιο τούτο κείμενο δε ξέρουμε ποιο χρόνο γράφηκε. Εκφωνήθηκε όμως στη μνήμη (9 Μαρτίου) των 40 Μαρτύρων, που το 320 θανατώθηκαν κατά το διωγμό του Λικινίου. Τους ιερούς αυτούς αθλητές, επειδή γενναία ομολόγησαν πίστη στον Χριστό, τους σύναξαν και τους έστησαν στην παγωμένη λίμνη στο κέντρο της Σεβάστειας. Ο Μέγας Βασίλειος, χάρη στις άριστες ιατρικές του γνώσεις, περιγράφει με τρόπο εκπληκτικό τις διεργασίες που συντελούνται στον ανθρώπινο οργανισμό από το ψύχος και το πάγωμα και πώς επέρχεται ο θάνατος. Πέραν όμως τούτου έχουμε στα μάτια μας ένα πολύ αρρενωπό κείμενο, έξοχα δομημένο, που δίνει ανάγλυφη τη θεολογία του μαρτυρίου, τη σημασία που αυτό έχει για τον ίδιο το μάρτυρα, για τους λοιπούς πιστούς και για την Εκκλησία γενικά.

1. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει κορεσμός από τη μνήμη των μαρτύρων σ’ όποιον τους αγαπά; Γιατί η τιμή στους γενναίους από τους συνδούλους τους αποδεικνύει την καλή διάθεση προς τον κοινό Κύριο. Μια κι είναι φανερό πως όποιος παραδέχεται τους γενναίους άνδρες, δεν θα παραλείψει να τους μιμηθεί σε παρόμοιες περιστάσεις.

Να μακαρίσεις ειλικρινά αυτόν που μαρτύρησε, για να γίνεις μάρτυρας κατά την προαίρεση, με αποτέλεσμα, χωρίς διωγμό, χωρίς φωτιά, χωρίς μαστίγωμα, ν’ αξιωθείς τις ίδιες μ’ εκείνους ανταμοιβές. Εμείς, τώρα, δεν πρόκειται να θαυμάσουμε ούτε έναν, ούτε δυο μονάχα, ούτε στους δέκα φθάνει ο αριθμός αυτών που μακαρίζονται. Αλλά σαράντα άνδρες, που σαν να είχαν μια ψυχή σε ξεχωριστά σώματα, με μια σύμπνοια κι ομόνοια πίστης, μιαν εμφάνισαν και την καρτερία στα δεινά και την αντίσταση χάρη της αλήθειας. Όλοι όμοιοι ο καθένας στον άλλο, ίδιοι στη διάθεση κι ίδιοι στην άθληση. Γι’ αυτό και καταξιώθηκαν ισότιμα τα στεφάνια της δόξας. Ποιος λοιπόν λόγος θ’ απόδινε την αξία τους; Ούτε σαράντα γλώσσες δεν θ’ αρκούσαν ν’ ανυμνήσουν την αρετή τόσο μεγάλων ανδρών. Ενώ, ακόμα κι αν ένας ήταν ο θαυμαζόμενος, θ’ αρκούσε βέβαια να συντρίψει τη δύναμη των λόγων μας, πιο πολύ δε πλήθος τόσο, στρατιωτική φάλαγγα, παράταξη δυσκολοκαταγώνιστη, το ίδιο και σε πολέμους ανίκητη και σ’ επαίνους απρόσιτη.

Κόκκινα και… Βαθυκόκκινα,

Νεκτάριος Δαπέργολας

Πάντως οἱ νέες χρωματικά…στυλιστικές ἐπιλογές τοῦ χουντοκαθεστῶτος ἀποτελοῦν ἕνα ἀκόμη ἐμετικό τεκμήριο γι’ αὐτό πού ζοῦμε – καί τό ὁποῖο πλέον μόνο κλινικά κρετίνοι ἀδυνατοῦν (καί μόνο βολεμένοι παρατρεχάμενοι τῆς νεοταξικῆς κομαντατούρ ἀρνοῦνται) νά ἀντιληφθοῦν: ὅτι δηλαδή κάποιοι διαλύουν μεθοδικά καί συγχρόνως σαδιστικά τίς ζωές μας, ἀρνούμενοι νά τηρήσουν ἀκόμη καί τό παραμικρό οὐσιαστικά πρόσχημα.

Τό ὅτι π.χ. ὁ νομός Ροδόπης (ὅπως ἀσφαλῶς καί πολλά ἄλλα μέρη σέ ὅλη τή χώρα) μπῆκε στό «κόκκινο», ἔχοντας μηδενική παρουσία στό παρουσιολόγιο τῆς (οὔτως ἤ ἄλλως) μουφοπανδημίας, εἶναι πολύ χαρακτηριστικό. Καί βέβαια ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι κάπως τό πάλεψαν τά «παιδιά τοῦ Χαρδαλιᾶ», γιατί πρό ὁλίγων ἡμερῶν ἔσκασαν μύτη στην Κομοτηνή συνεργεῖα γιά δωρεάν κοβιντοτέστ, μπάς καί…γεμίσουμε πάλι κρούσματα. Τώρα λίγο τό ὅτι ἐλάχιστοι προσῆλθαν, λίγο ἴσως καί ὅτι καί αὐτά τά ἐλάχιστα δέν «μαγειρεύτηκαν» ὅπως ἔπρεπε, βγῆκε, ὡς γνωστόν, ἅπας ὁ νομός μέ 1 (ὁλογράφως: ἕνα) κρούσμα!

Καί ὅμως αὐτό δέν στάθηκε φυσικά ἀρκετός λόγος, γιά νά ἀποτρέψει τά ἀδίστακτα τομάρια τῆς δυστοπικῆς φασιστοκρατίας ἀπό τήν προκατασκευασμένη ἀλητεία πού εἶχαν ἤδη στόν διαταραγμένο τους ἐγκέφαλο. Τό νόημα λοιπόν εἶναι σαφές: ἴσως νά κάνουμε ἀκόμη καί τώρα – γιά ξεκάρφωμα – μερικά ἐπικοινωνιακά (προνηπιακοῦ φυσικά ἐπιπέδου) καραγκιοζλίκια, μπάς καί πείσουμε καί τούς τελευταίους ἐναπομείναντες σανοφάγους, ἀλλά κι ἄν δεν μᾶς κάτσει, δέν ἔχει καμία ἀπολύτως σημασία: ἐμεῖς οὔτως ἤ ἄλλως θά σᾶς κάνουμε αὐτό πού θέλουμε, ὅταν τό θέλουμε, ὅπου τό θέλουμε καί ὅπως τό θέλουμε.

Γιατί; Πολύ ἀπλό: ἐπειδή μποροῦμε! Καί ἐπειδή, ὡς λοβοτομημένα καί εὐνουχισμένα ζόμπι πού καταντήσατε, ἐσεῖς συνεχίζετε νά κάθεστε ἀπαθῶς καί νά μᾶς κοιτᾶτε. Καί πολύ χειρότερα συνεπῶς θά σᾶς κάνουμε. Ὅπότε χαλαρῶστε καί ἀπολαῦστε το. Ἀκόμη καί ἄν…σφιχτεῖτε πάντως, ἤδη δέν μπορεῖ νά μήν τό καταλάβατε ὅτι τελικά το ἴδιο ἀκριβῶς μᾶς κάνει…

Πηγή: https://tasthyras.wordpress.com/

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ

«Πᾶσι τοῖς πληκτισμοῦ ἐπιδεομένοις ἐπιπλήσσων, ἀλλὰ μὴ πλήσσων, ὑποπιέζων εἰς ἐντροπήν,

ἀλλὰ μὴ εἰς ἀνατροπήν, νουθετῶν εἰς ἐπιστροφήν, ἐπιτιμῶν εἰς διόρθωσιν καὶ εὐθύτητα πορείας» (Διαταγαὶ Ἀποστόλων Β΄, 20)

 

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Χατζηεφραιμίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας

 

 

                             Σεβασμιώτατε,

 

Σᾶς ἀπευθύνω δημοσίως αὐτὴν τὴν ἐπιστολή, μὲ ἄλγος ψυχῆς καὶ ὀδύνη καρδίας, ἀλλὰ χωρὶς φόβο καὶ πάθος.

Ἤλπιζα ὅτι θὰ ἀναπαύσετε συνειδήσεις ταραγμένες καὶ θὰ ἠρεμήσετε τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν τέκνων Σας, ἐν ὄψει, μάλιστα, καὶ τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσα- ρακοστῆς. Συγκεκριμένα, ἤλπιζα ὅτι, ὡς πατὴρ καὶ ποιμήν, θὰ δώσετε ἕνα τέλος εὐκταῖο στὴ διττὴ ταλαιπωρία τοῦ π. Ἀναστασίου Γκερτσάκη, ἄμισθου καὶ ζηλωτῆ ἐφημερίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης.

Ἀντ’ αὐτοῦ, μὲ μεγάλη μου λύπη, καὶ κατὰ τὴν κατ’ ἰδίαν συνάντησή μας εἶδα ὅτι εἶσθε ἀποφασισμένος καὶ μετὰ ἀπὸ μία ἡμέρα πληροφορήθηκα ὅτι μετατίθετε τὸν π. Ἀναστάσιο στὸ χωριὸ Ὑδροῦσα. Πολὺ καλῶς. Αὐτό, ἄλλωστε, τὸ ἀπόλυτο δικαίωμα, τὴν ἐξουσίαν τοῦ κυριάρχου ἐπισκόπου, ἔχετε δυνάμει καὶ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἴσως καλὸ θὰ ἦταν καὶ ὁ ἐν λόγῳ ἱερεὺς νὰ βάλει μετάνοια ἐνώπιόν Σας, ἀλλὰ καὶ Σεῖς, ὡς πατὴρ ποὺ τὸν τιμήσατε, νὰ τὸν καλούσατε καὶ νὰ τὸν ἐπιπλήττατε.

Ποιό εἶναι, ὅμως, τὸ ἔγκλημά του, ἡ κατηγορία ποὺ τὸν βαρύνει, τὸ παράπτωμά του; Ποιούς κανόνες καὶ ποιές ὁδηγίες Σας παρέβη, ποιούς σκανδάλισε, ποιά συμπεριφορὰ ἀντίθετη πρὸς τὶς ὑπηρεσιακές του ὑποχρεώσεις ἐπέδειξε, παραπτώματα- αἴτια μετάθεσης ποὺ προβλέπει ὁ Κανονισμὸς 305/2018;

Τὰ γεγονότα ἔχουν ἀρκετὰ μεγάλη διάρκεια χρόνου, ἀλλὰ καὶ δυναμικὴ προσφάτως. Εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι ὅσα ἀκούσθηκαν ἀπὸ τοὺς τηλεοπτικοὺς σταθμούς, ποὺ διακρίνονται γιὰ τὸ ἀντιεκκλησιαστικό τους πνεῦμα καὶ τὴν χολὴ ἀντὶ τοῦ μάνα. Τὸ πρόβλημα ἦταν ἡ μάσκα, ἡ πινακίδα καὶ ὅσα ἔγιναν πέρυσι, στὶς 23 Αὐγούστου. Ἐκεῖνα, ὅμως, παρῆλθαν.

Ἀλλὰ τὰ γεγονότα ἔλαβαν μία ἀναπάντεχη τροπή, ὅταν στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου διορίσατε τὸν π. Σωτήριο Παρδάλη ὡς τοποτηρητή τοῦ Ναοῦ, δυνάμει τοῦ Κανονισμοῦ 305/2018. Ὁ διορισμένος τοποτηρητὴς καὶ προεδρεύων Ἐφημέριος π. Σωτήριος ἦλθε

Ομιλία Αγίου Γρηγορίου Παλαμά εις την Κυριακή της Απόκρεω

Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ' αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του».

2. Το έλεος λοιπόν και η μακροθυμία προηγείται της θείας κρίσεως. Πραγματικά ο Θεός, έχοντας και περιέχοντας κατ' εξοχήν όλες τις αρετές, και όντας συγχρόνως δίκαιος και ελεήμων, επειδή το έλεος δεν συμβαδίζει με την κρίσι, σύμφωνα με το γραμμένο, «να μη ευσπλαγχνισθής πτωχό κατά την κρίσι», ευλόγως ο Θεός κατένειμε το καθένα στον καιρό του· τον παρόντα καιρό τον ώρισε για την μακροθυμία, τον μέλλοντα για την ανταπόδοσι. Γι' αυτό τα τελούμενα στην Εκκλησία η θεία χάρις διέθεσε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε εμείς αντιλαμβανόμενοι τούτο, ότι την συγγνώμη για τα αμαρτήματα λαμβάνομε από τα εδώ συμβαίνοντα, να σπεύσωμε, όσο ζούμε ακόμη στον παρόντα βίο, να επιτύχουμε το αιώνιο έλεος και να καταστήσωμε τους εαυτούς μας αξίους της θείας φιλανθρωπίας. Διότι εκείνη η κρίσις, η τελευταία, είναι ανηλέητος γι' αυτόν που δεν έδειξε έλεος.

3. Περί της απερίγραπτης λοιπόν για μας ευσπλαγχνίας του Θεού ομιλήσαμε μόλις προ ολίγου. Σήμερα δε θα ομιλήσωμε περί της δευτέρας παρουσίας του Χριστού, καθώς και περί της φρικωδεστάτης κρίσεως και περί όσων θα συμβούν κατ' αυτήν απορρήτως- πράγματα που οφθαλμός δεν είδε και ους δεν ήκουσε και που δεν ανέβηκαν στη σκέψι ανθρώπου, αν είναι αμέτοχη θείου Πνεύματος, που υπερβαίνουν όχι μόνο την ανθρώπινη αίσθησι, αλλά και τον ανθρώπινο νου και λόγο. Διότι, αν και αυτός που μας διδάσκει για όλα τούτα είναι αυτός που γνωρίζει τα πάντα και πρόκειται να κρίνη όλη τη γη, αλλά συγκαταβαίνει προς την δυναμικότητα των διδασκομένων, προσφέροντας τους λόγους συμμέτρους προς αυτήν. Γι' αυτό εισάγονται αστραπή και νεφέλες, σάλπιγξ και θρόνος και τα όμοια με αυτά, αν και σύμφωνα με την επαγγελία του περιμένομε καινούς ουρανούς και καινή γη, αφού τα παρόντα αλλοιωθούν.

4. Αν δε αυτά και μόνο λεγόμενα, μάλιστα δε λεγόμενα συγκαταβατικώς, γεμίζουν την ψυχή των συνετών ακροατών με φρίκη και δέος, ποιός θα βαστάση τότε που θα τελούνται τα ίδια τα πράγματα; Πόσο άξιοι πρέπει να είμαστε στα άγια σπουδάσματα και στην ευσέβεια, όταν προσδοκούμε την παρουσία της ημέρας του Θεού, για την οποία, όπως λέγει ο θείος Πέτρος, «οι μεν ουρανοί πυρακτωμένοι θα διαλυθούν, τα δε στοιχεία καιόμενα θα λειώσουν, ενώ η γη και τα κτίσματα που υπάρχουν σ' αυτήν θα κατακαούν;». Πριν δε από αυτά θα πραγματοποιηθή η σκληρή παρουσία και επήρεια του Αντιχρίστου κατά της πίστεως, η οποία, αν δεν εκολοβωνόταν επιτραπείσα για λίγον χρόνο, δεν θα εσωζόταν κανένας άνθρωπος, όπως λέγει ο Κύριος στα ευαγγέλια. Γι' αυτό παραγέλλει στους μαθητάς του «αγρυπνείτε λοιπόν παρακαλώντας όλον τον καιρό, για να καταξιωθήτε ν' αποφύγετε όλα όσα πρόκειται να συμβούν και να σταθήτε εμπρός στον Υιό του ανθρώπου».