Το θαύμα θα γίνει. Πότε και πώς είναι θέμα του Θεού...

π. Συμεών Κραγιοπούλου

Δεν είναι τίποτε για τον Θεό, να μας θεραπεύσει όλους χωρίς εξαίρεση. Δεν είναι τίποτε στον Θεό, αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία, δεν είναι αυτό που αξίζει. Αλλιώς, θα το έκανε ο Κύριος, όπως και το κάνει. Εμείς οφείλουμε να ερχόμαστε στη χάρη του και να ζητούμε εκείνο το οποίο έχουμε ανάγκη – π.χ., πονούμε και θέλουμε να θεραπευθούμε – αλλά όμως δεν είναι η θεραπεία αυτό που αξίζει. Εκείνο που αξίζει είναι να έρχεσαι στο μυστήριο του ευχελαίου και να φεύγεις με τέτοια εμπιστοσύνη και με τέτοια βεβαιότητα, σαν να έγινε αυτό ακριβώς το οποίο ζήτησες.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα πνευματικά. Είναι αδύνατον, άνθρωπέ μου, να σε αφήσει ο Θεός στην αμαρτία, στα πάθη, στις αδυναμίες σου, είναι αδύνατο να σε αφήσει με τις πληγές της αμαρτίας. Είναι αδύνατο. Θα σε γιατρέψει ο Θεός, αλλά θέλει να δει ότι το πιστεύεις αυτό, πριν ακόμη γιατρευτείς. Και μάλιστα το πιστεύεις τόσο, σαν να γιατρεύτηκες ήδη.

Ηλιοτρόπιο,Χριστιανέ πρόσεξέ το αυτό το φυτό.Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

Το ηλιοτρόπιο µπορεί να αποτελέση ένα υπόδειγµα για τον άνθρωπο. Όπως το χαριτωµένο αυτό φυτό ακολουθεί πιστά την τροχιά του ήλιου, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθή το θέληµα του Θεού, σε όλη την διάρκεια της ζωής του, χωρίς παρέκκλιση. Χριστιανέ πρόσεξέ το αυτό το φυτό. Ακόµη και στις συννεφιασµενες ηµέρες παρακολουθεί τον ήλιο.

Έτσι και συ όταν τα σκοτεινά σύννεφα των θλίψεων αποκρύψουν προς στιγµήν το θείο Πρόσωπό Του, να είσαι ταυτισµένος µε το άγιο θέληµά Του. Ο,τι θέλει ο Θεός να το θέλης και συ. Και ό.τι εσύ θέλεις να το θέλη και ο Θεός»! 

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

«Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ΕΚΤΙΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΝΑΟ, ΟΧΙ ΤΖΑΜΊ»

Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ´

«Ἡ ἀπόφαση τοῦ τουρκικοῦ κράτους νά μετατρέψει τόν ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη σέ τζαμί εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀπαράδεκτη. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ὀφείλει τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό στό ἀριστούργημα αὐτό, πού οἰκοδόμησε ὁ Ἰουστινιανός, στίς ἀρχές τοῦ 6ου αἰῶνα. Χριστιανικό ναό ἔφτιαξε καί ὄχι τζαμί.

.                     Ἐντόνως, ἡ χριστιανική, ἀδούλωτη, ἡρωϊκή καί ἱστορική Μάνη διαμαρτύρεται γιά τήν βαρβαρότητα αὐτή ἐνάντια στό παγκόσμιο αὐτό πολιτιστικό μνημεῖο. Ἡ προκλητική δέ αὐτή ἀσέβεια δέν εἶναι ἕνα ἐπουσιῶδες, ἁπλό, μεμονωμένο περιστατικό. Ἀφορᾶ ὅλους τούς χριστιανούς καί τῶν πέντε ἠπείρων. Τούτη τήν ὥρα, στίς ἀνύστακτες προσευχές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας, προσθέτουμε καί τίς ταπεινές δικές μας, γιά τήν ἐξ ὕψους βοήθεια καί λύτρωση ἀπό τόν πειρασμό, τήν θλίψη καί τήν ἀδικία αὐτή».

ΠΗΓΗ: im-manis.gr

"ΠΑΡΗΓΟΡΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ" τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου. (Α΄ Μέρος)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪ́ΤΟΥ

 

ΠΑΡΗΓΟΡΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

 

Γιὰ τὸν πόνο στὴ ζωὴ

Γιατί ἀπελπίζεσαι;

Ὑπάρχει ἄλλη ζωή;

 

1. Γιὰ τὸν πόνο τῆς ζωῆς

 

Τὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς εἶναι ὅλο πόνος καὶ δάκρυ. Ὅλο ἀγκάθια καὶ καρφιά. Παντοῦ φυτεωμένοι σταυροί. Παντοῦ ἀγωνία καὶ θλίψη. Κάθε βῆμα καὶ μία Γεθσημανῆ. Κάθε ἀνηφοριὰ καὶ ἕνας Γολγοθᾶς. Κάθε στιγμὴ καὶ μία λόγχη «Ἄν μπορούσαμε νὰ στύψουμε τὴ γῆ σὰν τὸ σφουγγάρι, θὰ ἔσταζε αἷμα καὶ δάκρυα».

«Ἄνθρωπος ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ˙ ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ οὕτως ἐξανθήσει» λέγει ὁ Ψαλμός.

Τὸ τριαντάφυλλο βγάζει ἀγκάθι καὶ τʼ ἀγκάθι τριαντάφυλλο. Τὰ ὡραῖα συνοδεύονται μὲ πόνο, ἀλλὰ ὁ πόνος βγάζει στὴ χαρά. Συνήθως τὸ οὐράνιο τόξο ὑψώνεται ὕστερα ἀπʼ τὴ μπόρα. Πρέπει νὰ προηγηθοῦν οἱ καταιγίδες γιὰ νὰ ξαστερώσει ὁ οὐρανός.

Ἡ διάκριση – φωτισμένη ἀπʼ τὴ χριστιανικὴ πίστη καὶ φιλοσοφία – βλέπει. Ἔχει τὴν ἱκανόντητα, νὰ βλέπει πολὺ βαθειὰ ἀπʼ τὰ φαινόμενα. Μέσα ἀπʼ τὸν πόνο βλέπει τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα, ὅπως ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ βγῆκε μέσα ἀπʼ τὸν πόνο τοῦ Πάθους καὶ τοῦ σταυροῦ.

Γέρων Παΐσιος ο Ασυρματιστής του Θεού

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Βιογραφία

Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

To Eυαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 12 Ιουλίου 2020: η θεραπεία των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών

Ἡ ἀδυναμία τῶν πονηρῶν πνευμάτων 

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. η΄ 28 – θ΄ 1)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι ­τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν ­Γεργεσηνῶν ὑ­­­πήντη­σαν αὐτῷ δύο δαιμονιζό­με­νοι ἐκ τῶν ­μνημείων ­ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τι­­­νὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέ­γοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέ­λη χοίρων πολλῶν βοσκομέ­νη. οἱ δὲ ­δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν ­λέγοντες· εἰ ­ἐκ­βάλ­­λεις ἡμᾶς, ­­ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέ­λην τῶν χοί­­ρων. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑ­­­­­­­­­πάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόν­τες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοί­ρων· καὶ ἰδοὺ ὥρ­μησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοαῦ κρημνοῦ εἰς τὴν ­θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. οἱ δὲ βό­σκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πό­λις ἐξῆλ­θεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐ­­­τὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖ­­ον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

 

«Ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων»

Ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὅτι ὁ Κύριος ἐπισκέφθηκε τὴ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Ἐκεῖ Τὸν συνάν­τησαν δύο δαιμονισμένοι πολὺ ἄγριοι καὶ ἐπιθετικοί. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Κύριος θὰ ἐκδίωκε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους, ἐκεῖνα Τὸν παρακάλεσαν: «Δῶσ᾿ μας τὴν ἄδεια νὰ πᾶμε στὴν ἀγέλη τῶν χοίρων»· ζήτησαν νὰ κυριεύσουν ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς. Πράγματι τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Τότε ὅλο τὸ κοπάδι δαιμονισμένο ὅρμησε στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ μᾶς δίνει αὐθεντικὲς πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὸν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐμεῖς ὅμως σήμε­ρα θὰ σταθοῦμε μόνο στὸ τί δηλώνει τὸ αἴτημα αὐτὸ τῶν δαιμόνων, νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ ποιὸ εἶναι τὸ δικό μας καθῆκον.

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς E΄ Ματθαίου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ρωμ. 10, 1-10

 

Πίστις καὶ ὁμολογία

«Ἐὰν ὁμολογήσης ἐν τῶ στόματί σου

Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσης ἐν τῆ

καρδία σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν

ἐκ νεκρῶν, σωθήση˙ καρδία γὰρ

πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι

δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν»

(Ρωμ. 10, 9-10)

 

Η ΠΙΣΤΙΣ, ἀγαπητοί μου, ἡ πίστις, ὅσο καὶ ἄν θέλουν πολλοὶ νὰ τὴν περιφρονοῦν, ἔχει στενή σχέσι μὲ τὴ ζωή. Καὶ ὅταν λέμε ζωή, ἐννοοῦμε ὅλα ὅσα κάνει, ὅσα λέει καὶ ὅσα σκέπτεται ὁ ἄνθρωπος. Ὅπως πιστεύει κανείς, ἔτσι ζῆ, ἔτσι ὁμιλεῖ, ἔτσι σκέπτεται. Ἡ πίστι στρέφει καὶ προσανατολίζει ὅλη τὴν πορεία του πρὸς μία συγκεκριμένη κατεύθυνσι. Μοιάζει ἡ πίστι μὲ τὴν πυξίδα τοῦ πλοίου. Ὅπου δείχνει ἡ πυξίδα, ἐκεῖ θὰ κινηθῆ καὶ τὸ πλοῖο. Δείχνει σωστὰ ἡ πυξίδα; τὸ πλοῖο φθάνει στὸ λιμάνι. Δείχνει λάθος ἡ πυξίδα; τὸ πλοῖο δὲν βρίσκει τὸν προορισμό του.

Πιστεύει ὁ ἄνθρωπος. Ὅσο καὶ ἄν φαίνεται παράδοξο, ὅλη ἠ καθημερινὴ ζωή του στηρίζεται στὴν πίστι. Βγαίνεις π.χ. ἀπὸ τὸ σπίτι σου τὸ πρωῒ πιστεύοντας, ὅτι θὰ τελειώσης μὲ ἐπιτυχία τὶς δουλειές σου καὶ θὰ ἐπιστρέψης μὲ τὸ καλό. Σπέρνεις τὸ χωράφι μὲ τὴν πίστι, ὅτι ἡ χρονιὰ θὰ ἔχη καλὴ σοδειά. Κάνεις οἰκογένεια πιστεύοντας, ὅτι θὰ εὐτυχήσης. Φεύγεις γιὰ ταξίδι πιστεύοντας, ὅτι θὰ γυρίσης γερὸς κοντὰ στοὺς οἰκείους σου. Ἀνοίγεις μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπιχείρησι ἤ κάνεις ἐμπόριο πιστεύοντας, ὅτι θὰ ἔχης κέρδος... Ἀπʼ ὅσα ὅμως πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι, βεβαίως δὲν ἀποδεικύονται ὅλα ἀληθινά.

Πανηγυρίζει ο Iερός Nαός της Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Αγία Μακρίνα»

Πατερική παρηγοριά στους πενθούντες

Να μη λυπούμαστε; 

   Κάποιος προβάλλει μια πολύ ανθρώπινη απορία. Πώς μπορούμε, λέγει, να μη λυπούμαστε, όταν πεθάνει ο γιος ή το κορίτσι ή η γυναίκα μας; 

   Προσέξτε. Δεν είπα να μη λυπήστε. Είπα να μη λυπήστε χωρίς μέτρο. Εάν καταλάβουμε καλά ότι ο Θεός μας τον πήρε. Εάν χωνέψουμε καλά ότι ο άντρας και ο γιος μας ήταν θνητοί άνθρωποι, τότε γρήγορα θα έλθη και η παρηγοριά. Είναι κρίμα γι' αυτούς που αγανακτούν για το ότι πέθανε ένα αγαπητό τους πρόσωπο. Αυτοί είναι σαν να ζητούν κάτι παραπάνω από την θνητή φύση του ανθρώπου. 

   Αγαπητέ μου. Το ξέρεις καλά ότι γεννήθηκες και άνθρωπος και θνητός. 

 Ε λοιπόν. Γιατί παραστενοχωριέσαι, επειδή ήλθε ο θάνατος, ο οποίος είναι πολύ φυσιολογικό γεγονός; Φαντάσου να στενοχωριόσουν επειδή τρέφεσαι μόνο τρώγοντας φαγητό. Μην ερευνάς λοιπόν να βρεις τρόπο πώς να ζεις χωρίς να τρως.

  Έτσι ακριβώς να σκέφτεσαι και για τον θάνατο. Μην επιθυμείς να είσαι αθάνατος εδώ στη γη, αφού είσαι θνητός. Αυτό καθορίστηκε από τον Δημιουργό Θεό εξ' αρχής. 

  Μη στενοχωριέσαι άδικα. Μη θρηνείς υπερβολικά. Υπόμενε με καρτερία αυτό που νομοθέτησε ο Θεός κοινό για όλους. Αν θέλεις να θλίβεσαι πράξε το μόνο για τις αμαρτίες σου. Αυτό είναι το πιο καλό πένθος. Αυτή είναι η πιο καλή σκέψη. 

  Συμπέρασμα. Να πενθούμε συνεχώς πνευματικά. Έτσι θα χαιρόμαστε αιωνίως τον ουρανό. Θα το επιτύχουμε δε αυτό με την χάρη και την φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

ω η δόξα 

εις τους αιώνας

των αιώνων. Αμήν. 

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ομιλία ΞΒ΄ Εις το κατά Ιωάννην 

ΕΠΕ 14ος 176-201

Από το βιβλίο "Πατερική παρηγοριά στους πενθούντες"

Μετάφραση των πατερικών κειμένων υπό αρχιμ. Νικηφόρου  π"Χρ. Μανάδη

(σελ 27-28)

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 6. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ E΄ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 6. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ E΄: Πάσχα στὴν ἀγχόνη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ἀνήμερα τὸ Πάσχα τοῦ 1821 καὶ σὲ ἡμερομηνία κοντινὴ μὲ τὸ φετινὸ (21 Ἀπριλίου ἦταν μὲ τὸ σημερινὸ γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο) ἀπαγχονίστηκε ὁ Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης Γρηγόριος ὁ Ε΄. Δύο χρόνια μετά, τὸ 1823, στὸν «Ὕμνο στὴν Ἐλευθερία» ὁ Διον. Σολωμὸς ἔγραψε: «Ὅλοι κλαῦστε, ἀποθαμένος ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιᾶς. Κλαῦστε, κλαῦστε, κρεμασμένος ὡσὰν νάτανε φονιάς».

. Ὁ ἐθνοϊερομάρτυρας Πατριάρχης ἅγιος Γρηγόριος Ε΄ ἐπειδὴ εἶναι τὸ σύμβολο τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἑλληνισμοῦ – κλήρου καὶ λαοῦ – ἀπὸ τὸν ὀθωμανὸ κατακτητὴ καὶ ἐπειδὴ ἡ λαοφιλία του ἦταν καὶ παραμένει ὑψηλότατη στὴν ἑλληνικὴ ψυχή, κτυπήθηκε ἀπὸ Ἕλληνες ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη προσωπικότητα ποὺ συνδέεται μὲ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Οἱ Ἕλληνες λάτρεις τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης ἢ/καὶ αὐτῆς τῶν Μπολσεβίκων ἰδεολογικὰ δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν τὴν πραγματικότητα ὅτι ἡ Ἐκκλησία –κλῆρος παντὸς βαθμοῦ καὶ λαὸς πάσης τάξεως– πρωτοστάτησε στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ κύριος στόχος τους εἶναι ὁ Ἐθνάρχης Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, ποὺ πρῶτος θυσιάστηκε στὸν βωμὸ τῆς Ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων.

. Τὸ παράξενο εἶναι ὅτι ἐπώνυμοι βασιλόφρονες ἀντικομμουνιστές, ὅπως ὁ πολιτικὸς Παν. Πιπινέλης καὶ ὁ καθηγητὴς Ἀλ. Τσιριντάνης, στὸ θέμα τοῦ Πατριάρχη συμφωνοῦν μὲ τοὺς μαρξιστὲς ἀναθεωρητὲς τῆς Ἱστορίας! Αὐτοὶ ἦσαν εἴτε ὀπαδοὶ τῆς ἀντιπατριαρχικῆς ἰδεολογίας τοῦ Κοραῆ, εἴτε ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ νόμιζαν ὅτι ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ Πατριάρχης ἦταν ἐναντίον τῆς Ἐπανάστασης τὸν ἀθωώνουν ἔναντι τοῦ κατηγορητηρίου τῶν Τούρκων, ποὺ τὸν ὁδήγησε στὸ ἰκρίωμα…(Σημ. Δὲς σχετ. Γιώργου Κεκαυμένου «Ὁ Γρηγόριος Ε΄ καὶ ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821», Ἐναλλακτικὲς Ἐκδόσεις Ἀθήνα, 2019, σελ. 20 κ.ε.).

Ψαλτηρίου Θησαύρισμα: Ψαλμός 8ος

1 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
2 - ΚΥΡΙΕ ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.	2 Κυριε ο κύριος όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως δε ημών των πιστών, πόσον ξακουστόν και ολόλαμπρον προβάλλει το όνομά σου εις όλην την γην, εις όλα τα δημιουργήματά σου! Η μεγαλοπρέπειά σου ως δημιουργού είναι ασυγκρίτως λαμπροτέρα από την λαμπρότητα των ουρανίων κόσμων, τους οποίους συ εδημούργησες.
3 ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.	3 Από τα στόματα και αυτών ακόμη των νηπίων και θηλαζόντων παιδίων ήκουσας και ακούεις τέλειον ύμνον πίστεως και δοξολογίας προς σέ, εις πείσμα των μεγάλων απίστων εχθρών σου και εις καταζευτελισμόν και εξουδένωσιν εκείνου, ο οποίος τολμά να παρουσιασθή εχθρός και αντίδικός σου.
4 ὅτι ὄψομαι τοὺς οὐρανούς, ἔργα τῶν δακτύλων σου, σελήνην καὶ ἀστέρας, ἃ σὺ ἐθεμελίωσας·	4 Οταν ανυψώνω τα βλέμματά μου στους ουρανούς και βλέπω τα αναρίθμητα υπέροχα εκεί δημιουργήματά σου, τα οποία χωρίς κόπον σαν με τα δάκτυλα απλώς των χειρών σου έκαμες, την σελήνην δηλαδή και τους αστέρας, τα οποία συ εστερέωσες στο απέραντον χάος του ουρανού, διερωτώμαι και λέγω·
5 τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ; ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;	5 τι είναι αυτός ο άνθρωπος, ο τόσον μικρός και αφανής εμπρός στο μεγαλοπρεπές σύμπαν σου, ώστε συ να καταδέχεσαι να τον ενθυμήσαι; Η τι είναι κάθε απόγονος του ανθρώπου, ώστε συ τόσον πατρικώς και ιδιαιτέρως να φροντίζης δι' αυτόν;
6 ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν,	6 Τον εδημιούργησες ολίγον κατώτερον από τους αγγέλους, με δόξαν όμως και τιμήν τον έχεις στεφανώσει,
7 καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ,	7 διότι τον εγκατέστησες και τον ανεκήρυξες βασιλέα εις όλα τα έργα των χειρών σου, εις όλα τα επίγεια δημιουργήματά σου.
8 πρόβατα, καὶ βόας ἁπάσας, ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου,	8 Τα πάντα υπέταξες κάτω από την εξουσίαν του, όχι μόνον τα κατοικίδια ζώα, πρόβατα και όλα τα βόϊδια, αλλά και αυτά ακόμη τα άγρια θηρία της υπαίθρου·
9 τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης, τὰ διαπορευόμενα τρίβους θαλασσῶν.	9 τα ταχύτατα πτηνά, που διασχίζουν τους ουρανούς, τα αναρίθμητα ψάρια της θαλάσσης, τα μεγάλα κήτη, τα οποία τρέχουν δια των υδατίνων δρόμων των ωκεανών.
10 Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ!	10 Κυριε ο Κυριος ημών, πόσον λαμπρόν και μεγαλειώδες προβάλλεται το πανένδοξον όνομά σου εις όλην την γην!