Ἦταν Πέμπτη, γράφει ὁ Μοτοβίλωφ (ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ). Ἡμέρα συννεφιασμένη. Τό χιόνι στή γῆ εἶχε ἀνεβῆ στούς 25 πόντους, ἐνῶ ἀπό τόν οὐρανό ἐξακολουθοῦσαν νά πέφτουν πυκνές νιφάδες, ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ ἄρχισε νά συζητᾶ μαζί μου. Μέ ἔβαλε νά καθήσω στόν κορμό ἑνός δένδρου πού μόλις εἶχε κόψει, καί ὁ ἴδιος κάθησε ἀπέναντί μου. Βρισκόμασταν μέσα στό δάσος, κοντά στό ἐρημητήριό του, πάνω στόν λόφο πού κατέληγε στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σάρωφκα. — Ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψε, εἶπε ὁ μεγάλος στάρετς, ὅτι ἀπό τά παιδικά σας χρόνια ἐπιθυμούσατε πολύ νά μάθετε ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, καί εἴχατε ρωτήσει πολλές φορές μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες. — Πράγματι, ἀπάντησα, ἀπό τήν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν μέ ἀπασχολοῦσε ἐπίμονα αὐτός ὁ λογισμός καί εἶχα ἀπευθυνθῆ σέ πολλούς πνευματικούς ἀνθρώπους, ἀλλά οἱ ἀπαντήσεις τους δέν μέ ἱκανοποιοῦσαν. |
Navigation
- ΑΡΧΙΚΗ
- ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
- ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
- ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
- ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ Ε.
- ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
- ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ
- ΕΠΙΚΑΙΡΑ
- ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
- Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
- Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
- ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
- ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821
- ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
- ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
- π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
- ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
- ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
- ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
- ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ
- ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ
- ΩΦΕΛΙΜΑ
Σάββατο 6 Ιουνίου 2020
Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
π. Ευάγγελος Παπανικολάου "Για να μην πεθάνω να μην ζήσω;"
Στήν ἁγία Πεντηκοστή, Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσουμε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη.
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7).
Εἴδατε ἐνδιαφέρον; εἴδατε ἄπειρη φιλανθρωπία; Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἀνέβηκε στόν οὐρανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πῆρε τή θέση στά δεξιά τοῦ Πατέρα καί μᾶς χαρίζει σήμερα τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔτσι μᾶς δίνει τά ἄπειρα οὐράνια ἀγαθά. Γιατί, πές μου, ποιό ἀπό αὐτά πού συντελοῦν στή δική μας σωτηρία δέν τό ἔχει δώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα; Αὐτό μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν πνευματική δουλεία, μᾶς καλεῖ στήν ἐλευθερία, μᾶς ὁδηγεῖ στήν υἱοθεσία καί, γενικά, μᾶς ξαναγεννᾶ ἀπό τήν ἀρχή, καί μᾶς ξεφορτώνει τό βαρύ καί ἀποκρουστικό φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν.
Ο 'Απόστολος τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς, Πράξ. 2, 1-11 Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ'',
Πεντηκοστὴ
«Ἐν τῶ σημπληροῦσθαι τὴν
ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν
ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό»
(Πράξ. 2, 1)
ΣΗΜΕΡΑ,
ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Πεντηκοστή! Μεγάλη γιορτή,
ποὺ γιορτάζουν οἱ χριστιανοὶ ὅλου τοῦ κόσμου. Πεντηκοστὴ ὅμως γιορτὰζουν καὶ οἱ
Ἑβραῖοι. Ἀλλὰ πόσο διαφέρει ἡ μιὰ Πεντηκοστὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ Πεντηκοστή μας ἀπὸ
τὴν Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραίων. Διαφέρει ὅσο ὁ ἥλιος ἀπὸ ἕνα ἀστέρι τῆς νύχτας, ὅσο
ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν σκιά του. Σκιὰ εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραῖων. Σκιά, ποὺ
δείχνει τὴν πραγματικότητα. Ἡ δὲ πραγματικότης εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ ποὺ γιορτάζουν
σήμερα οἱ χριστιανοί.
Ἀλλὰ ἄς δοῦμε μέ λίγα λόγια, τί εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν Ἑβραίων καὶ τί εἶνε ἡ Πεντηκοστὴ τῶν χριστιανῶν.
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020
Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων Β΄ 1-13, Η ἐπιφοίτησις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ και ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Κυριακή 7 Ιουνίου
Αγίες Μάρθα και Μαρία οι αδελφές του Λαζάρου
Βιογραφία Η Μάρθα και η Μαρία, μαζί με τον αδελφό τους Λάζαρο, ήταν για τον Κύριο Ιησού Χριστό η πιο αγαπητή και αγία οικογένεια της Βηθανίας. Το Ευαγγέλιο, μας παρουσιάζει τη Μαρία να απορροφάται από τη διδασκαλία του Ιησού, ενώ η Μάρθα, που ήταν μεγαλύτερη αδελφή, φροντίζει πολύ για το τραπέζι της φιλοξενίας. Γι' αυτό ακούει από το στόμα του Διδασκάλου το πασίγνωστο και διδακτικότατο «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς» (Λουκ. ι' 38-42). Η Μαρία επίσης, άλειψε και με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού και σπόγγισε υστέρα με την παρθενική της κόμη.Και οι δύο αδελφές, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας, αξιώθηκαν να πεθάνουν ειρηνικά και όχι εν διωγμώ. Διότι ο Κύριος δεν θέλησε ν' αφήσει να πονέσουν οι καρδιές, των οποίων κάτω από τη στέγη του σπιτιού τους, είχε απολαύσει τόση αγία γαλήνη τις παραμονές των παθών Του. |
Τελικά, από πότε ήταν «ελληνικό» το Βυζάντιο; του Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας
Τελικά, από πότε ήταν «ελληνικό» το Βυζάντιο;
(Ένα διευκρινιστικό σχόλιο πάνω σε μία διαδεδομένη ανιστόρητη ανοησία)
Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας
Η υπακοή δεν μπορεί να είναι άκριτη μέσα στα πλαίσια της εκκλησίας - Δ. Τσελεγγίδης
Πότε ο πιστός εκπίπτει από την ταυτότητα του (δηλαδή του πιστού), -Καθηγ. Δογματικής Δ. Τσελεγγίδης
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020
Ψαλτηρίου Θησαύρισμα: Ψαλμός 3ος
3,2 Κύριε, τί ἐπλη- θύνθησαν οἱ θλίβοντές με; Πολλοὶ ἐπανίστα- νται ἐπ᾿ ἐμέ·
3 πολλοὶ λέγουσι τῇ ψυχῇ μου· οὐκ ἔστι σω- τηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ. (Διάψαλμα).
4 Σὺ δέ, Κύριε, ἀντι - λήπτωρ μου εἶ, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κε- φαλήν μου.
5 Φωνῇ μου πρὸς Κύ - ριον ἐκέκραξα, καὶ ἐπή - κουσέ μου ἐξ ὄρους ἁ- γίου αὐτοῦ. (Διάψαλ- μα).
6 Ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριος ἀντιλήψε- ταί μου.
7 Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμέ - νων μοι.
8 Ἀνάστα, Κύριε, σῶ - σόν με, ὁ Θεός μου, ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁ - μαρτωλῶν συνέτρι- ψας.
9 Τοῦ Κυρίου ἡ σω- τηρία, καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου. |
3,2 Κύριε, γιατί πληθύνθηκαν αὐτοί πού μέ θλίβουν; Πολλοί ἐπαναστατοῦν ἐναντίον μου.
3 Πολλοί λέγουν γιά μένα (εἰρωνικά): «Δέν πρόκειται νά τόν σώσει ὁ Θεός του».
4 Σύ ὅμως, Κύριε, εἶσαι ὑπερασπιστής μου, εἶσαι δόξα μου καί θά μέ δικαιώσεις.
5 Ὕψωσα (παλαιότερα) στόν Κύριο τήν φωνή μου καί μέ ἄκουσε ἀπό τό ἅγιο ῎Ορος Του.
6 (Καί τώρα πρόσφατα) ἐγώ κοιμήθηκα καί ἠρέμησα· σηκώθηκα (βεβαιωμένος) ὅτι ὁ Κύριος μέ ἔσωσε.
7 Δέν θά φοβηθῶ (λοιπόν καί τώρα) ἀπό μυριάδες λαοῦ, πού μέ περικυκλώνουν (γιά νά μοῦ ἐπιτεθοῦν).
8 Σήκω, Κύριε, σῶσε με Θεέ μου, κτύπησε ὅλους ὅσους μέ ἐχθρεύονται χωρίς λόγο, σύντριψε τά πρόσωπα τῶν ἁμαρτωλῶν.
9 Ἀπό τόν Κύριο ἔρχεται ἡ σωτηρία. Καί ἡ εὐλογία σου (ὦ Θεέ) ἄς ἔλθει στόν
λαό σου. |
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και ο Μαξ Βέμπερ Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Τρίτη 2 Ιουνίου 2020
ΜΟΡΦΕΣ TOY 1821 – 1. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821
1.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η υπακοή στον πνευματικό
Κάποτε μια
νεαρή ψυχή εξομολογήθηκε, όμως ήταν τέτοια η κατάστασίς της που δεν της
επετράπη η Θεία Κοινωνία. Αυτή νευρίασε, πληγώθηκε ο εγωισμός της,
φαίνεται και αντέδρασε. Επειδή ήταν
συγγενής του επισκόπου, πήγε σ΄αυτόν και διαμαρτυρήθηκε.
Ο δεσπότης της είπε:
--Έλα την Κυριακή στον τάδε Ναό ,
που θα λειτουργήσω και θα σε κοινωνήσω εγώ.
Πήγε λοιπόν η
κοπέλα και την ώρα που έφθασε στο Άγιο Ποτήριο, έκανε έναν φοβερό εμετό με
μαύρα υγρά. Φυσικά δεν κοινώνησε γιατί την έπιασαν και σπασμοί στην κοιλιά και
έμεινε για την άλλη Κυριακή.
Έκανε την
νηστεία της και ξαναπήγε. Φθάνοντας μπροστά στο Άγιο Ποτήριο, το στόμα της δεν
άνοιγε! Ήταν ερμητικά κλειστό. Μία, δύο, τρεις προσπάθειες.., κανένα
αποτέλεσμα! Άρχισε να μουγκρίζει, ¨πετάχτηκαν τα μάτια της¨...και
απομακρύνθηκε.
Θυμήθηκε τον Πνευματικό και
ξαναπήγε.
Ο Πνευματικός της είπε:
--Θα κοινωνήσεις τότε, που σου
προσδιόρισα, ούτε μια μέρα λιγότερο...και θα δείς τη Θεία Χάρη.
Περίμενε,
κοινώνησε τότε που της είπε ο Πνευματικός, και απεκαταστάθη πλήρως η ειρήνη
μέσα της.
Από το βιβλίο: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020
Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (7ο κεφ)
7.
Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
7.1.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ἀπὸ τὴν κατάσταση αὐτὴ κανείς δὲν μποροῦσε νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ἐδῶ ἔρχεται νὰ φανερωθεῖ ἡ ἄπειρη σοφία καὶ ἡ ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Βρῆκε τρόπο νὰ θεραπεύσει τὸ κακό. Ἔστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό του γιὰ νὰ μᾶς σώσει (βλ. Ἠσ. 63,9). Τὸ ἔργο αὐτὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ διάσωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ὀνομάζεται «θεία Οἰκονομία» ἢ «ἀπολυτρωτικὸ ἔργο». Τὸ ἔργο αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸ εἶχε ἐπινοήσει προαιώνια, διότι γνώριζε τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων πρὶν ἀκόμα τοὺς δημιουργήσει.