Ανοιχτή επιστολή: «Μακαριώτατε, η συνείδησή μου με ελέγχει»

Ανοιχτή επιστολή του εκπαιδευτικού και εφημέριου του Ιερού Ναού Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Χολαργού, Πρωτοπρεσβύτερου π. Βασίλειου Κοκολάκη, προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Ιερώνυμο Β’, με αφορμή την αναστολή της τέλεσης των λατρευτικών συνάξεων σε όλους τους Ναούς της επικράτειας, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Μία σειρά από σκέψεις και προβληματισμούς για την προσωρινή παύση των ιερατικών λειτουργικών καθηκόντων καταθέτει σε ανοιχτή επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος ο εκπαιδευτικός και εφημέριος του Ιερού Ναού Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Χολαργού, Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Κοκολάκης.

Ταυτόχρονα, μέσω της επιστολής του, ο π. Βασίλειος ζητά από τον Πρωθιεράρχη της Ελλαδικής Εκκλησίας να ενεργήσει τα δέοντα ώστε κλήρος και λαός να ζήσουν εντός των Ναών τα Άγια Πάθη και την Ανάσταση του Θεανθρώπου.

Ο Παύλος Μελάς στην κλίμακα των εθνικών ηρώων

Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και μακεδονομάχος.

Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη, έχοντας παντρευτεί την κόρη του Ναταλία. Στάθηκε από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού αγώνα, συμμετέχοντας στο Μακεδονικό Κομιτάτο και πραγματοποιώντας περιοδείες στη Μακεδονία. Ενώ βρισκόταν στο χωριό Στάτιστα κατά την τρίτη εξόρμησή του στην περιοχή της Μακεδονίας, το σώμα του δέχτηκε επίθεση από ένα απόσπασμα του τουρκικού στρατού, που παραπλανημένο από τον κομιτατζή Μήτρο Βλάχο νόμιζε ότι επιτίθεται σε ομάδα της ΕΜΕΟ, και πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στην Ελλάδα θεωρείται ηρωική μορφή και έχουν ονομαστεί προς τιμή του το χωριό Μελάς της Καστοριάς και ο Δήμος Παύλου Μελά στην κεντρική Μακεδονία.

Πορτραίτο του Μελά από το Γεώργιο Ιακωβίδη φιλοτεχνημένο πάνω στη φωτογραφία του Μελά της 21ης Αυγούστου.

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής Δ' Νηστειών 29 Μαρτίου 2020 (Ιωάννου της Κλίμακος)

Απόστολος, προς Εβραίους ΣΤ’ 13-20

13 Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ' οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ' ἑαυτοῦ,

14 λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·

15 καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας.

16 Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος·

17 ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ,

18 ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος·

19 ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος,

20 ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.

Βίος Ἁγίου Ἰωάννου «τῆς Κλίμακος»

Ἐπί κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ, Τάς σάς ἀρετάς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι. Ἔθεσες, Πάτερ, τίς ἀρετές σου κλιμακωτά καί πυκνά σέ κλίμακες καί ἔφτασες μέχρι τόν οὐρανό.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου πού τιτλοφορεῖται «Κλῖμαξ» ὄντας εὐφυέστατος καί γνώστης τῆς ἐγκυκλίου σοφίας ἀνέβη, σέ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔγινε μοναχός καί προσέφερε ὁλόψυχα τόν ἑαυτό του θυσία στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ, διάγοντας ἐν ἄκρᾳ ὑποταγῇ καί ἄκρᾳ ταπεινοφροσύνη στούς κανόνες τῆς μοναστικῆς πολιτείας. Ἔπειτα, σέ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν, σηκώθηκε καί ἔφυγε γιά τό στάδιο τῆς ἡσυχίας. Πῆγε, λοιπόν καί ἐγκα ταστάθηκε στή θεία μονή τῆς ἀσκητικῆς παλαίστρας, σέ ἕνα τόπο πού ὀνομαζόταν Θωλᾶς καί ἀπεῖχε πέντε μίλια ἀπό τό Μοναστήρι.

Στόν τόπο ἐκεῖνο διέμεινε ὁ Ὅσιος σαράντα ὁλόκληρα χρόνια, πυρπολούμενος ἀπό διακαή ἔρωτα καί ἀγάπη πρός τό Θεό. Ἔτρωγε ἀπό ὅλα ὅσα ἐπιτρέπονταν ἀπό τίς μοναστικές διατάξεις ἔτρωγε ὅμως πολύ λίγο καί ποτέ χορταστικά. Καί νομίζω πώς αὐτό τό ἔκανε σοφότατα, προκειμένου νά κατά βάλλει καί νά νικᾶ κάθε ἔπαρση καί ἐγωϊσμό πού θά προερχόταν ἀπό τή νηστεία.

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: Ομιλία στην Δ΄ Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής

Πολλές φορές ωμίλησα προς την αγάπη σας περί νηστείας και προσευχής, ιδιαιτέρως μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες· εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν στους εραστάς των και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σ' αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι' αυτές κυρίως από την φωνή του Κυρίου που αναγινώσκεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

Ποια δε είναι αυτά; Είναι μεγάλα, τα μεγαλύτερα όλων θα ελέγαμε· διότι εκτός από τα άλλα μπορούν να παράσχουν και εξουσία κατά πονηρών πνευμάτων, ώστε να τα εκβάλλσυν και να τα απελαύνουν, και τους δαιμονισμένους να τους ελευθερώνουν από την επήρειά τους. Όταν πραγματικά οι μαθηταί είπαν προς τον Κύριο περί του αλάλου και κωφού δαιμονίου, ότι «εμείς δεν μπορέσαμε να το εκβάλωμε», είπε προς αυτούς ο Κύριος· «τούτο το γένος δεν εκδιώκεται, παρά με προσευχή και νηστεία».

Ίσως γι' αυτό, μετά την προσευχή επάνω στο όρος και την κατ' αυτήν εμφάνισι της θεϊκής αυγής, κατέβηκε αμέσως και ήλθε στον τόπο, όπου ευρισκόταν ο κατεχόμενος από τον δαίμονα εκείνον. Λέγει δηλαδή ότι, αφού παρέλαβε τους εγκρίτους μαθητάς, ανέβηκε στο όρος να προσευχηθή και έλαμψε σαν ο ήλιος, και ιδού εφάνηκαν να συνομιλούν με αυτόν ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι άνδρες που περισσότερο από κάθε άλλον άσκησαν την προσευχή και τη νηστεία, δεικνύοντας και δια της παρουσίας των στην προσευχή την συμφωνία και εναρμόνισι μεταξύ προσευχής και νηστείας, ώστε κατά κάποιον τρόπο η νηστεία να συνομιλή με την προσευχή ομιλώντας προς τον Κύριο. Εάν η φωνή αίματος του φονευθέντος Άβελ βοά προς τον Κύριο, καθώς λέγει αυτός προς τον Κάιν, όπως εμάθαμε από τα λόγια του Μωυσέως, πάντως και όλα τα μέρη και μέλη του σώματος, κακοπαθούντα με την νηστεία, θα βοήσουν προς τον Κύριο και, συνομιλώντας με την προσευχή του νηστεύοντος και περίπου συμπροσευχόμενα, δικαίως θα την καταστήσουν ευπροσδεκτικώτερη και θα δικαιώσουν αυτόν που υφίσταται εκουσίως τον κόπο της νηστείας. Μετά λοιπόν την προσευχή και την κατά θείο τρόπο λάμψι, αφού ο Κύριος κατέβηκε από το όρος, έρχεται προς τον όχλο και τους μαθητάς, στους οποίους ωδηγήθηκε εκείνος ο κατειλημμένος από το δαιμόνιο, ώστε, όπως έδειξε επάνω στο όρος ότι εκείνο ήταν βραβείο νηστείας και προσευχής, όχι μόνο μεγάλο αλλά και επάνω από το μεγάλο (πραγματικά έδειξε ότι η θεία λαμπρότης υπήρξε άθλον αυτών), έτσι, αφού κατεβή, θα επιδείξη ότι έπαθλο τούτων είναι και η ισχύς κατά των δαιμόνων.

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Ανακοίνωση αναφορικά με τα δημοσιεύματα σχετικά με τη λειτουργία του Ι.Ν. κατά την εορτή του Ευαγγελισμού

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Π Α Τ Ρ Ω Ν

Πάτρα 26 - 3 – 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΔΗΛΩΣΗ

Αναφορικά με τα δημοσιεύματα σχετικά με τη λειτουργία του Ι. Ναού κατά την εορτή του Ευαγγελισμού αισθάνομαι υποχρεωμένος να γνωρίσω τα εξής:

1. Απευθύνω τις θερμές ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου στους δεκάδες γνωστούς και αγνώστους, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, από απλούς πιστούς μέχρι και Αρχιερείς, που εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό μου. Τους παρακαλώ να εύχονται να με φωτίζει ο Θεός.

2. Νομίζω ότι γίνεται πολύς ντόρος για το τίποτα… Εν τούτοις αισθάνομαι ότι προστίθεμαι και εγώ στα πολλά θύματα της σύγχρονης ανθρωποφαγίας στο βωμό της τηλεθέασης και των “like”. Επειδή λοιπόν κάποιοι συστηματικά κυκλοφορούν fake news αναφορικά με τον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών και το πρόσωπό μου ενημερώνω υπεύθυνα:

• Δεν γνωρίζω να μου έχει ασκηθεί κάποια δίωξη. Χθες και σήμερα όλη μέρα ήμουν στον Ι. Ναό (στο κέντρο πόλης της Πάτρας) και στο σπίτι μου και δεν ενοχλήθηκα στο ελάχιστο από αστυνομικές ή εισαγγελικές Αρχές.

• Όσοι απευθύνουν «εκκλήσεις» προς τον Μητροπολίτη να μου επιβάλει ποινές δεν προσδιορίζουν ποιον εκκλησιαστικό κανόνα παρέβην, ώστε να τιμωρηθώ. Ασφαλώς και δεν παρέβην κάποιο εκκλησιαστικό κανόνα. Όσοι ζητούν την κανονική (εκκλησιαστική) μου τιμωρία εκτίθενται, ως εντελώς άσχετοι με την εκκλησιαστική κανονική τάξη ή υπηρετούν άλλες εμπαθείς σκοπιμότητες…

• Από πλευράς της Ελληνικής Πολιτείας η Κοινή Υπουργική Απόφαση 2867/Υ1 /16.3.2020 είναι αυτή που ρυθμίζει τα της λειτουργίας των Ι. Ναών αναφορικά με τη μη διάδοση του Covid-19. Η ΚΥΑ προβλέπει στην § 1 ότι επιτρέπεται η προσέλευση πιστών στους Ι. Ναούς για ατομική προσευχή «τηρουμένης της αναλογίας του ενός ατόμου ανά 10 τ.μ. επιφανείας και με ελάχιστη απόσταση τα δύο (2) μέτρα μεταξύ τους».

• Στον Ι. Ναό μας στις 25.3.20 οι ανωτέρω πρόνοιες της ΚΥΑ τηρήθηκαν όχι μόνο επακριβώς αλλά καθ’ υπερβολήν:

o Ο Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών έχει ωφέλιμη επιφάνεια 515 m² (κυρίως Ναός: 403 m² και γυναικωνίτης 112 m²) και ήσαν εκ περιτροπής παρόντα γύρω στους 30 πιστούς, ενώ βάσει της αναλογίας της ΚΥΑ θα μπορούσαν να είναι 51 άτομα.

o Από το αναρτηθέν στο διαδίκτυο video προκύπτει ότι τηρήθηκε και η απόσταση των 2 μέτρων μεταξύ των πιστών (εξαίρεση υπάρχει στα μέλη της ίδιας οικογένειας, τα οποία έτσι και αλλιώς συμβιούν στο ίδιο σπίτι).

3. Στις κρίσιμες στιγμές που περνά η χώρα και ολόκληρος ο κόσμος απαιτείται ηρεμία, ψυχραιμία, υπευθυνότητα, αλληλεγγύη και προπαντός ΕΛΠΙΔΑ, την οποία μόνο η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μπορεί να προσφέρει. Επιπολαιότητες ή ανίερες σκοπιμότητες όχι μόνο δεν ωφελούν στον κοινό μας αγώνα κατά του ιού, αλλά κάνουν κακό στην κοινωνική συνοχή με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον του τόπου.

4. Τα υπόλοιπα μετά την παρέλευση του πειρασμού.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Με ευχές
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
6945-377621, agotsopo@gmail.com

Εδέσσης Ιωήλ: ''Δεν αποδεχόμαστε ότι υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης ασθένειας μέσω της Εκκλησίας''

Του Σεβ. Μητροπολίτη Εδέσσης κ. Ιωήλ

---

Μὲ ἀφορμὴ ὅσα ἔγιναν τὶς τελευταῖες μέρες μὲ τὴν παύση τῶν ἱεροπραξιῶν, ἐξ αἰτίας τοῦ πρωτοφανοῦς ἰοῦ, ταπεινὰ θὰ θέλαμε νὰ διατυπώσουμε τὴν θέση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὸ ἐὰν μεταδίδονται οἱ ἀσθένειες μέσῳ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, ἢ μέσῳ τῶν ἁγιαστικῶν μέσων της, τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων, τὸν ἀσπασμὸ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων ἢ ἀκόμη καὶ τὴν παραμονή μας μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς.

1. Ὡς πρὸς τὸ μυστήριο τῆς Θείας εὐχαριστίας: Ὑπάρχει κοινὴ παραδοχὴ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μεταδώσει ἀσθένειες.

Αὐτὸ πιστεύει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ ἀποδεικνύει καὶ ἡ πράξη. Ἱερεῖς ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ὑπηρέτησαν σὲ νοσοκομεῖα μὲ λοιμώδη νοσήματα, πολὺ μεταδοτικὰ καὶ ἀνίατα γιὰ τὴν ἐποχή τους, οὐδέποτε νόσησαν.

Γι' αὐτὸ ἦταν μέγα λάθος ἡ πράξη ἑνὸς ἱερέως τῆς Μητροπόλεώς μας νὰ κοινωνήσει τοὺς πιστοὺς μὲ κοχλιάρια (κουταλάκια) τῆς μιᾶς χρήσεως.

Αν όχι τώρα, πότε; του κ. Ηλία Λιαμή

Τι όμορφο, τι δύσκολο, τι επώδυνο, τι ηρωικό!

Μονάζοντες ως στρουθία εντός των τειχών, εντός των τεσσάρων τοίχων ενός διαμερίσματος, χωρίς δυνατότητα δικαιολογίας για απαραίτητα τρεχάματα, για δουλειές που δεν παίρνουν αναβολή, για διεκπεραιώσεις κάθε είδους, που επιβάλλει η ένταξη μας σε μία κοινωνία και τον γραφειοκρατικό μηχανισμό της, βιώνουμε έναν εγκλεισμό, που είναι διάπλατα ανοικτός, από την απόλυτη κατάθλιψη μέχρι την υψηλότερη νοηματοδότηση. Αχ, παντοδύναμο μυαλό του ανθρώπου, με την τρομερή σου ευθύνη να μπορείς να δίνεις τον ευγενέστερο σκοπό στα ευτελέστερα και να μπορείς να τον στερείς ακόμη και από τα επουράνια!

Αν κάποια στιγμή σου είχε περάσει η υποψία μήπως η καλογερική ήταν ο δρόμος σου, ιδού η μεγάλη ευκαιρία να διαπιστώσεις τις δυνάμεις και τις κλίσεις σου. Όσα και να πεις με τους οικείους σου, όσα τηλεφωνήματα κι αν κάνεις, όσες ώρες και αν καταναλώσεις στον υπολογιστή, κάποια στιγμή θα το αποφασίσεις να βάλεις απέναντί  τον εαυτό σου και να τα πείτε λιγάκι, έξω από τα συνηθισμένα, έξω από τα πάγια, έξω από τα υποχρεωτικά.

Θα το αντέξεις; Φαίνεται εύκολο, ίσως και επιθυμητό, αλλά… θα το αντέξεις;

Αν έρθει η ώρα ενός μικρού απολογισμού, πώς θα διαχειριστείς τις ακυρώσεις των προγραμμάτων σου και τις διαψεύσεις των προσδοκιών σου; Θα καταφέρεις να αποδεχτείς τις χαώδεις αποστάσεις ανάμεσα στα σχέδιά σου και τα σχέδια της ζωής; Θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να ταπεινωθεί και να αποδειχτεί ότι η ζωή δεν μας ανήκει αλλά της ανήκουμε;

Τι θα κάνεις, πως θα διαχειριστείς τη σχετικότητα των βεβαιοτήτων σου για το μέλλον, το μέλλον που πριν μία εβδομάδα το είχες σίγουρο και αυτονόητο και τώρα σου χαμογελάει ειρωνικά και σου δείχνει τους έρημους δρόμους, τα κλειστά μαγαζιά και τα κομβόι με τα φέρετρα; Πού θα καταφύγεις; Σε θεωρίες συνομωσίας; Μα, και έτσι να ναι, μοιάζουν πολύ πετυχημένες, αφού κατάφεραν και σου μπλόκαραν τις δραστηριότητες, τα σχέδια, το κορμί και την ψυχή σου. Το πρόβλημα δεν είναι αν «παίζουν» συνομωσίες. Το πρόβλημα είναι τα διαθέσιμα όπλα σου και τα αποθέματα ηρωισμού σου για να αντιδράσεις.

                       

Κοιτάζει τον ουρανό

Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

27 Μαρτίου 2020

 

Ο άνθρωπος ο οποίος φρονεί τα άνω, είναι επιμελής και στα κάτω. Γι’ αυτό όταν φρονεί τα άνω, ενώ αγωνίζεται κατά καθήκον να πορεύεται και να είναι έτοιμος και σωστός στις υποχρεώσεις του, κοιτάζει τον ουρανό, προσμένει από τον ουρανό, ελπίζει στον ουρανό και όταν λέμε τον ουρανό εννοούμε τον Πατέρα μας τον Ουράνιο. Τότε όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες διαθέσεις και τέτοιες προδιαγραφές τότε ασφαλώς γεμίζει από την εξ ύψους δύναμη.

Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Αναμετάδοση της Δ' Στάσης των Χαιρετισμών από το Ράδιο Λέχοβο στους 97,1 Fm

Δ΄ στάση των Χαιρετισμών.

Την τέταρτη Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής ψάλλεται η Δ΄ στάση των Χαιρετισμών. Ακούγονται οι επόμενοι 6 και τελευταίοι Οίκοι. Σε όλους υμνείται η Μητέρα του Θεού και οι παρομοιώσεις που εξαίρουν την αγιότητά της και τη δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται περισσότερες. Καταλήγοντας, ζητάμε να είναι πάντα κοντά σ΄ αυτούς που ζητούν την προστασία της.

Την τέταρτη Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής ψάλλεται η Δ΄ στάση των Χαιρετισμών. Ακούγονται οι επόμενοι 6 και τελευταίοι Οίκοι. Σε όλους υμνείται η Μητέρα του Θεού και οι παρομοιώσεις που εξαίρουν την αγιότητά της και τη δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται περισσότερες. Καταλήγοντας, ζητάμε να είναι πάντα κοντά σ΄ αυτούς που ζητούν την προστασία της.

Θεοτόκε, είσαι το κάστρο όλων των αγνών ανθρώπων, κι όλων αυτών που τρέχουν σε σένα, για να βρουν βοήθεια. Επειδή εσένα ευλόγησε ο Ποιητής του ουρανού και της γης, όταν κατοίκησε μέσα σου και με τον τρόπο αυτόν δίδαξε όλους ότι: Εσύ είσαι η φωτεινή Παρθένος και η μεγάλη πόρτα που οδηγεί στη σωτηρία μας. Είσαι η πρώτη από την κτίση που ξαναγεννήθηκε και μας προσφέρεις θεία αγαθά. Εσύ αναγέννησες όλους αυτούς που δεν γνώρισαν πατέρα και ξανάδωσες το μυαλό σ΄ εκείνους που το έχασαν. Σε δοξάζουμε, επειδή κατάργησες αυτόν που φθείρει τον νου μας και τις σκέψεις μας, καθώς γέννησες τον σποριά της αγνότητας. Μέσα σε σένα ο Κύριος νυμφεύτηκε τον άνθρωπο κι εσύ φέρνεις κοντά τους πιστούς με τον Κύριο. Η ζωή σου οδηγεί τις παρθένους και στολίζει σαν νύφες τις άγιες ψυχές.

Κανείς ύμνος δεν μπορεί να συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης σου ευσπλαχνίας. Ακόμα κι οι ύμνοι μας προς εσένα γίνουν τόσοι πολλοί, όσοι κι οι κόκκοι της άμμου της θάλασσας, άγιε Βασιλιά, δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στις άπειρες δωρεές Σου. Γι΄ αυτό ψάλλουμε:

Παναγία μας, σε βλέπουμε σαν λαμπάδα που σκορπίζεις φως σ΄ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Μια λαμπάδα με άυλο φως, που οδηγεί τους ανθρώπους στη θεϊκή γνώση, φωτίζοντας όπως ο ήλιος τον νου μας. Γι΄ αυτό σε τιμούμε: Είσαι ακτίνα του νοητού ήλιου κι ολοφώτεινη βολίδα του φωτός που δεν δύει. Σαν αστραπή λαμπρύνεις τις ψυχές και σαν βροντή χτυπάς τους εχθρούς. Από σένα ανατέλλει το πιο λαμπρό φως κι ο πιο μεγάλος ποταμός αναβλύζει από τα σπλάχνα σου. Εσύ είσαι αυτή που εξαφανίζεις τη βρομιά της κακίας, καθώς είσαι η προτύπωση της κολυμβήθρας, όπου αρχίζει ο κάθε χριστιανός τη ζωή του κοντά στον Θεό. Μέσα σε σένα ξεπλένεται η συνείδηση κι είσαι το ποτήρι που κερνάς ανέκφραστη χαρά, καθώς έχεις την ευωδιά του Χριστού κι εμείς κοντά σου βρίσκουμε την ευλογία της Θείας Κοινωνίας.

 

Ο Κύριος, που σβήνει τα χρέη όλων των ανθρώπων, θέλησε να διαγράψει κάθε οφειλή μας. Ήρθε ο ίδιος κοντά σ΄ αυτούς που είχαν στερηθεί τη χάρη Του κι έσκισε το χαρτί που έγραφε την οφειλή, το χρέος των ανθρώπων. Κι έτσι τώρα ακούει απ΄ όλους:

Ψάλλοντας για τον Γιο σου, εσένα υμνούμε, Θεοτόκε, ως έμψυχο ναό του Κυρίου. Γιατί με το που μέσα σου κατοίκησε ο παντοδύναμος Θεός, σε αγίασε, σε δόξασε και μας δίδαξε να σε υμνούμε: Εσύ που είσαι ανώτερη από τα Άγια των Αγίων, σαν σκηνή δέχτηκες τον Θεό και Λόγο. Είσαι η νέα κιβωτός, στολισμένη με χρυσάφι του Πνεύματος και ανεξάντλητος θησαυρός της ζωής. Οι ευσεβείς βασιλιάδες σε φορούν σαν πολύτιμο στέμμα και για σένα καυχώνται οι ευλαβείς ιερείς. Είσαι ο ασάλευτος πύργος της Εκκλησίας και το απόρθητο τείχος της ευσεβούς πολιτείας. Με τις μεσιτείες σου είμαστε νικητές στους πνευματικούς μας αγώνες, επειδή με τη χάρη σου κατατροπώνονται οι εχθροί. Χάρη σε σένα γιατρεύονται οι αρρώστιες μου και μαζί σου βρίσκει σωτηρία η ψυχή μου.

Πανύμνητη Μάνα του Θεού, εσύ που γέννησες τον Λόγο, τον πιο Άγιο απ΄ όλους τους Αγίους, δέξου για προσφορά αυτούς τους ύμνους· σώσε μας από κάθε συμφορά και λύτρωσέ μας από την κόλαση, εμάς που μ΄ ένα στόμα κράζουμε:

Οι εικόνες είναι τοιχογραφίες από την Ι.Μ. Βαρλαάμ στα Μετέωρα


Πηγή:  www.pemptousia.gr

Στα Άγια Δισκοπότηρα οφείλουμε τη λευτεριά μας του κ. Δημήτρη Νατσιού

Στην άκρη μιας μικρής λίμνης ξεδιψούσαν κάποια περιστέρια. Λίγο πιο πέρα, αναπηδούσαν έξω από το νερό, παίζοντας, λίγα βατράχια.  Ξαφνικά κάποιος έριξε μια μεγάλη πέτρα. Τα νερά αναταράχτηκαν. Τότε, τα μεν περιστέρια υψώθηκαν στον ουρανό, οι δε βάτραχοι όρμησαν και βούτηξαν στη λάσπη, κοάζοντας, και δεν ξαναφάνηκαν. Ο μύθος είναι του Μεγάλου Βασιλείου, του ουρανοφάντορος….

Συμβαίνει αυτό που συμβαίνει, με τον λεγόμενο κορονοϊό. Έπεσε μια τρανή κοτρόνα στην λίμνη της αφασίας και της περιρρέουσας ευδαιμονίας. Ταράχτηκαν πολλοί και πολύ.Ταράχτηκαν οι εκκλησιομάχοι της αγραβάτωτης θολοκουλτούρας. Ταράχτηκαν και οι αβροδίαιτοι τζιτζιφιόγκοι των τηλεοπτικών αναθυμιάσεων, οι βάτραχοι της τιποτολογίας. Πώς αντιδρούν;  Βούτηξαν στη λάσπη και κοάζουν: φταίει η Θεία Κοινωνία. Τα περιστέρια όμως, τα παιδιά του Χριστού μας, πετούν ψηλά, υψιπέτες αετοί.

Τα ίδια λασπώδη βατράχια βάλλουν και κατά των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδας που την υπερασπίζονται και αποκρούουν τα μαινόμενα ταγκαλάκια του τουρκοερτογάν στον Έβρο. Χωμένοι στον βούρκο τους ψελλίζουν τις συνήθεις μαγαρισιές: οι φασίστες -οι Ένοπλες Δυνάμεις μας- δεν αφήνουν τους ταλαίπωρους Πακιστανούς και Αφγανούς να κυριεύσουν την Πατρίδα… Πιάνουμε την μύτη, μας πνίγει η δυσωδία τους…. Και αναρωτιέσαι περίλυπος: μα υπάρχουν Έλληνες που στηρίζουν και ψηφίζουν αυτό το καρκίνωμα;

Θυμάμαι, είχα διαβάσει, ότι ρώτησαν τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς: «Τι θα κάνεις Γέροντα, αν ακούσεις ότι γίνεται πόλεμος;»  Απάντησε: «θα μπω στο ναό και θα κάνω μια Θεία Λειτουργία παιδί μου!!».

Ναι, οι Θείες Λειτουργίες, το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας κράτησε και κρατά και θα κρατήσει πατρίδα μας. Τα άγια δισκοπότηρα απελευθέρωσαν την Ελλάδα.

Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1.1. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ

         «Ή χριστιανική ζωή εξαρτάται άπ' αυτά τα δύο* δόγματα ορθά και πράξεις άγαθες. Και ούτε τα δόγματα χωρίς τα αγαθά έργα είναι ευπρόσδεκτα στον Θεό, ούτε τα καλά έργα πού γίνονται χωρίς ορθά δόγματα τα δέχεται ο Θεός» (Κύριλ. Ίεροσολ.).

         Επομένως κάθε Χριστιανός πρέπει να γνωρίζει καλά τα δύο αυτά βασικά θέματα· τα ορθά δόγματα (την ορθή πίστη) και τις αγαθές πράξεις  (την ορθή ζωή). Και τα δύο είναι εξ ίσου αναγκαία για τη σωτηρία μας.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Κατήχηση έχει σκοπό να διδάξει τα δύο αυτά θέματα· την ορθοδοξία, και

την ορθοπραξία.  Στό βιβλίο αυτό θα γνωρίσουμε με συντομία την Όρθόδοξη χριστιανική Πίστη μας. Βάση και οδηγό μας θα έχουμε το Σύμβολο της Πίστεως, το γνωστό «Πιστεύω».

1.2. ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Κατήχηση στηρίζεται στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση.

Α') Ή Αγία Γραφή

Αγία Γραφή είναι ο γραπτός λόγος του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι τα ιερά βιβλία πού έγραψαν άνθρωποι με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αποτελείται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

 Παλαιά Διαθήκη περιέχει τα έργα πού έκανε ο Θεός πριν έρθει ό Χριστός στον κόσμο και αποτελείται από σαράντα εννέα  (49) βιβλία. Άπ' αυτά άλλα είναι ιστορικά, άλλα διδακτικά και άλλα προφητικά.

Ή Καινή Διαθήκη περιέχει τη ζωή και το έργο του Χρίστου, τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας και τις Επιστολές των Αποστόλων, και αποτελείται από είκοσι επτά (27) βιβλία.

Ή Άγια Γραφή είναι βιβλίο θεόπνευστο. Το έγραψαν, όπως είπαμε, άνθρωποι φωτισμένοι από το 'Άγιο Πνεύμα. Γι' αυτό και όσα περιέχει είναι όλα αληθινά.

Β') Ή Ιερά Παράδοση

Ιερά Παράδοση είναι ο άγραφος λόγος του Θεού, δηλαδή ή προφορική διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων. Στην Ιερά Παράδοση συμπεριλαμβάνονται και οι αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, το Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω»), καθώς και άλλες συνήθειες της Εκκλησίας, όπως το σημείο του Σταυρού, ή τέλεση της Θείας Λειτουργίας κ.λπ..

      Την γνήσια Ιερά Παράδοση διαφύλαξε μόνο ή Όρθόδοξη Εκκλησία. Διότι οι μεν Προτεστάντες απέρριψαν εντελώς την Ιερά Παράδοση, οι δε Παπικοί («Καθολικοί») πρόσθεσαν πολλά νέα δόγματα, τα όποια είναι ξένα προς την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση (Filioque,, αλάθητο του πάπα, καθαρτήριο πυρ κ.ά.).

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Ανάμεσα σ’ όλες τις προσευχές και τους ύμνους τις Μεγάλης Τεσσαρακοστής μπορεί να ονομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Παράδοση την αποδίδει σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Άγιο Εφραίμ το Σύρο. Να το κείμενο της προσευχής:

«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας*, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».

Τούτη η προσευχή λέγεται δύο φορές στο τέλος κάθε ακολουθίας της Μεγάλης Σαρακοστής από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή. Την πρώτη φορά λέγοντας την προσευχή κάνουμε μία μετάνοια σε κάθε αίτηση. Έπειτα κάνουμε δώδεκα μετάνοιες λέγοντας: «Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῷ, καί ἐλέησόν με» . Ολόκληρη η προσευχή επαναλαμβάνεται με μια τελική μετάνοια στο τέλος της προσευχής.

Γιατί αυτή η σύντομη και απλή προσευχή κατέχει μια τόσο σημαντική θέση στην όλη λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής; Διότι απαριθμεί, μ’ ένα μοναδικό τρόπο, όλα τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία της μετάνοιας και αποτελεί, θα λέγαμε, ένα «κανόνα ελέγχου» του προσωπικού μας αγώνα στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αυτός ο αγώνας σκοπεύει πρώτα απ’ όλα στην απελευθέρωσή μας από μερικές βασικές πνευματικές ασθένειες που διαμορφώνουν τη ζωή μας και μας κάνουν πραγματικά ανίσχυρους ακόμα και για να κάνουμε αρχή στροφής στο Θεό.


Η βασική ασθένεια είναι η αργία. Είναι η παράξενη εκείνη τεμπελιά και η παθητικότητα ολόκληρης της ύπαρξής μας που πάντα μας σπρώχνει προς τα «κάτω» μάλλον παρά προς τα «πάνω» και που διαρκώς μας πείθει ότι δεν είναι δυνατό ν’ αλλάξουμε και επομένως δε χρειάζεται να επιθυμούμε την αλλαγή. Είναι ένας βαθιά ριζωμένος κυνισμός που σε κάθε πνευματική πρόκληση απαντάει με το «γιατί;» και καταντάει την ζωή μας μια απέναντι πνευματική φθορά. Αυτή είναι η ρίζα όλης της αμαρτίας γιατί δηλητηριάζει κάθε πνευματική ενεργητικότητα στην πιο βαθιά της πηγή.


Το αποτέλεσμα της «αργίας», είναι η «λιποψυχία». Είναι μια κατάσταση δειλίας που όλοι οι Πα­τέρες της Εκκλησίας τη θεώρησαν το μεγαλύτερο κίνδυνο της ψυχής. Η λιποψυχία, η αποθάρρυνση, είναι η ανικανότητα του ανθρώπου να βλέπει κα­θετί καλό ή θετικό! Είναι η αναγωγή των πάντων στον αρνητισμό και στην απαισιοδοξία. Είναι στ' αλήθεια μια πνευματική δύναμη μέσα μας γιατί ο Σατανάς είναι βασικά ένας ψεύτης. Ψιθυρίζει ψευτιές στον άνθρωπο για το Θεό και για τον κό­σμο· γεμίζει τη ζωή με σκοτάδι και αρνητισμό. Η λιποψυχία είναι η αυτοκτονία της ψυχής, γιατί όταν ο άνθρωπος κατέχεται απ' αυτή είναι εντε­λώς ανίκανος να δει το φως και να το επιθυμήσει.

Πνεύμα φιλαρχίας! Φαίνεται παράξενο πως η αργία και η λιποψυχία είναι ακριβώς εκείνα που γεμίζουν τη ζωή μας με τον πόθο της φιλαρχίας. Μολύνοντας όλη μας την τοποθέτηση απέναντι στη ζωή, κάνοντας την άδεια και χωρίς νόημα, μας σπρώχνουν ν’ αναζητήσουμε αντιστάθμισμα σε μια ριζικά λανθασμένη στάση απέναντι στα άλλα πρόσωπα.

Αν η ζωή μου δεν είναι προσανατολισμένη προς τον Θεό, αν δεν σκοπεύει σε αιώνιες αξίες, αναπόφευκτα θα γίνει εγωιστική και εγωκεντρική, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι γίνονται τα μέσα για τη δική μου αυτοϊκανοποίηση. Αν ο Θεός δεν είναι ο «Κύριος και Δεσπότης της ζωής μου», τότε το εγώ μου γίνεται ο κύριος και δεσπότης μου, γίνεται το απόλυτο κέντρο του κόσμου μου και αρχίζω αν εκτιμώ καθετί με βάση τις δικές μου ανάγκες, τις δικές μου ιδέες, τις δικές μου επιθυμίες και τις δικές μου κρίσεις.

Έτσι η επιθυμία της φιλαρχίας γίνεται η βασική μου αμαρτία στις σχέσεις με τις άλλες υπάρξεις, γίνεται μια αναζήτηση υποταγής τους σε μένα. Δεν είναι πάντοτε απαραίτητο να εκφράζεται η φιλαρχία μου σαν έντονη ανάγκη να διατάζω και να κηδεμονεύω τους «άλλους». Μπορεί επίσης να εκφράζεται και σαν αδιαφορία, περιφρόνηση, έλλειψη ενδιαφέροντος, φροντίδας και σεβασμού. Και είναι ακριβώς η «αργία», μαζί με τη «λιποψυχία» που απευθύνονται αυτή τη φορά προς τους άλλους· έτσι συμπληρώνεται η πνευματική αυτοκτονία με την πνευματική δολοφονία.

Εκκλησία της Ελλάδος: ''Να λειτουργήσουν όλοι οι ναοί κεκλεισμένων των θυρών'

Εκκλησία της Ελλάδος: Δεν είναι δυνατόν να αφήνετε την βόλτα των σκυλιών & όχι το προσκύνημα των Χριστιανών - Με δύο επιστολές ζητάει λειτουργίες κεκλεισμένων θυρών και ειδική προσκυνηματική άδεια σε πιστούς.

Υπό το βάρος της κατακραυγής από την πλειονότητα των πιστών και συνεπεία της άκρως δυσάρεστης εικόνας των ναών μετά την απόφαση του πρωθυπουργού για παύση των Λειτουργιών, η Εκκλησία της Ελλάδος επανήλθε με δύο επιστολές με τις οποίες ζητάει από την μια Θείες λειτουργίες κεκλεισμένων θυρών και από την άλλη ειδική άδεια σε πιστούς για να επισκέπτονται εκκλησίες.

Στην πρώτη χρονικά επιστολή προς την υπουργό Παιδείας κα Κεραμέως προ μιας εβδομάδος ζητάει συγκεκριμένα να επιτραπεί “η τέλεσις των Ιερών Ακολουθιών και Θείων Λειτουργιών από έναν και μόνον λειτουργόν εις τους ιερούς ναούς άνευ συμμετοχής πιστών”. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στην τέλεση Λειτουργιών χωρίς πιστούς στους ναούς των νοσοκομείων . Επίσης σχετικά με τις Λειτουργίες στα μοναστήρια αναφέρει: “παρακαλούμεν όπως προβλεφθή η δυνατότης απροσκόπτου τελέσεως των Ιερών Ακολουθιών εις τα Ιεράς Μονάς κεκλεισμένων των θυρών όταν μάλιστα τα μέλη των αδελφοτήτων ακολουθούν κοινοβιακήν ζωήν” Το συνοδικό έγγραφο φέρνει ολόκληρο στο φως η εκκλησιαστική ιστοσελίδα orthodoxia.info

Η δεύτερη επιστολή με ημερομηνία 22 Μαρτίου- που δημοσιεύει και το romfea.gr-απευθύνεται προς τον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Καλαντζή και έχει θέμα: "Μετάβαση προς τους Ιερούς Ναούς για ατομική προσευχή". Σε αυτήν ζητά από τον ΓΓ Θρησκευμάτων να μεριμνήσει ώστε να επιτραπεί ρητώς και η μετακίνηση των πιστών για λόγους ατομικής προσκυνήσεως-προσευχής στους Ιερούς Ναούς. Ιδιαίτερη σημασία έχει το “καρφί” πως : "Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται η βόλτα κατοικίδιων ζώων ή για λόγους σωματικής αθλήσεως, αλλά όχι η μετάβαση χριστιανών για λόγους πνευματικούς, ώστε να προσευχηθούν στον Ιερό Ναό της περιοχής των ή στα μνήματα των οικείων των".

Προσφυγή στο ΣτΕ 

Στο μεταξύ σύμφωνα με το dikastiko.gr κατά της απαγόρευσης των λειτουργιών στις Εκκλησίες στρέφονται 4 δικηγόροι και ζητούν την ακύρωση της απόφασης από το ΣτΕ. Η αίτηση των τεσσάρων πολιτών (δύο γυναίκες δικηγόροι και δύο άνδρες) θα συζητηθεί στις 5η Μαίου 2020, από το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με πρόεδρο τη Μαρία Καραμανώφ και εισηγητή τον πάρεδρο Ιωάννη Παπαγιάννη. Οι αιτούντες υποστηρίζουν πως το μέτρο της προσωρινής απαγόρευσης τέλεσης κάθε είδους λειτουργιών, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα άρθρα 3, 13 και 25 του Συντάγματος

Πηγή:https://www.pentapostagma.gr/

Τα καλά και τα ανάποδα του κορονοϊού

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωαννίκιος Κοτσώνης, 

Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού

 Είναι γεγονός ότι πολλές φορές από το πικρό βγαίνει γλυκό. Πολλές φορές “ουδέν κακόν αμιγές καλού. Μια δοκιμασία, μια συμφορά, μια ασθένεια μπορεί να φέρει κάποια ανυποψίαστα καλά. Το πρώτο και το σπουδαιότερο καλό, η πρώτη και η σπουδαιότερη ωφέλεια είναι η αίσθηση και συναίσθηση της μετανοίας. Η συναίσθηση και η ψυχοσωματική αίσθηση της μετανοίας έρχεται απόλυτα φυσική όταν όλοι μας περνάμε ένα πειρασμό, μια δοκιμασία, μια αρρώστεια. 

Πόσοι αδελφοί μας εγνώρισαν τον Θεό, μετενόησαν, άλλαξαν ζωή, βρήκαν το “φως το Αληθινόν ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον„ όταν έπεσαν από μια βαριά ασθένεια στο κρεβάτι. Πόσοι άθεοι όταν αρρώστησαν, όταν δοκιμάσθηκαν, μετενόησαν για την μεγάλη τους αποστασία και αθεΐα και έγιναν πιστοί, αληθινοί, συνειδητοί, αυθεντικοί Χριστιανοί. Όταν είμαστε υγιείς όταν όλα πάνε όμορφα όπως τα θέλουμε. Φουντώνει μέσα μας ο εγωισμός. Μάλιστα τότε κάνουμε και τον σπουδαίο, τον ρήτορα, τον πολύξερο ή και τον άθεο. Όταν όμως μας προσβάλλει μια ασθένεια ένας καρκίνος, ή ένας κορονοϊός, τότε κατεβάζουμε το κεφάλι. Βλέπουμε την αδυναμία μας. Τρέχουμε προς τον Θεό και προς την Εκκλησία. Τότε πέφτει, συντρίβεται ο εγωισμός. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού σ̓ εμάς. Η συντριβή της υπερήφανης καρδιάς μας, η ευλογημένη, η αγία ταπείνωση.

 Η σύμπτυξη αυτή που επέβαλε η παγκόσμια πανδημία του κορονοϊού φέρνει μια σύμπτυξη εσωτερική. Μια φροντίδα αξιόλογη φέρνει την ψυχή μας, προς τον έσω άνθρωπο, τον αληθινό άνθρωπο. Μπορεί να γίνει μια θαυμάσια αφορμή για μια επιστροφή στον εαυτό μας και στην οικογένεια μας, μέσα στο κλίμα της ησυχίας. Δίνει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του συγχρόνου ανθρώπου και της σύγχρονης κοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο, που είναι η βιασύνη, η αγχώδης εργασία, η νευρικότης, το άγχος για δουλειά, για επιχειρήσεις, δίψα για χρήμα και ολικά αγαθά. 

 Διαπιστώνουμε δηλαδή για άλλη μια φορά ότι προκρίνεται η υγεία από την ύλη, το χρήμα, την διασκέδαση, το ξέφρενο κυνήγημα της γλυκειάς ζωής (κατ̓ ευφημισμόν). Ελάχιστη επικοινωνία μεταξύ συζύγων. Πόσοι λίγοι γονείς παίζουν με τα παιδιά τους, αφιερώνουν χρόνο στην οικογένεια. Για πολλούς το σπίτι είχε καταντήσει ξενοδοχείο. Η ενασχόληση των γονέων με τα παιδιά τους ελλιπής, μηδαμινή. Έτσι το σύνθημα “μείνετε στο σπίτι„ είναι ένα ευεργετικό σύνθημα. Όχι στο ξενύχτι. Όχι στο σκότωμα της ώρας στον τζόγο, στο καζίνο, στο ποτό κ.λ.π. Μέσα στην οικογενειακή φωλειά του σπιτιού μπορεί η ψυχή να απολαύσει τα πνευματικά αγαθά της ησυχίας ή ησυχαστικής ζωής. Την γαλήνη, την ειρήνη, τη χαρά, την μελέτη του λόγου του Θεού, την προσευχή. 

Μου είπαν για μια πολύτεκνη οικογένεια ότι το βράδυ πριν αναπαυθούν όλοι κλίνουν τα φώτα, ανάβουν το καντηλάκι, γονατίζουν, όλοι, πατέρας, μάνα, παιδιά και προσεύχονται και ψάλλουν για 5-10 λεπτά. Τι μεγαλείο! Τι ευτυχία, Θεέ μου. Άλλοι θα μπορούσαν να πάνε στα ευλογημένα και προδωμένα χωριά μας. Να ησυχάζουν από τη βοή, από το άγχος της πόλης. Να εργασθούν στο χωραφάκι τους, να σκάψουν τον κήπο τους. Να ζήσουν μέσα στη φύση. Όλοι έχουμε ανάγκη από την ευλογημένη ησυχία. “Ησυχία αρχή καθάρσεως της ψυχής„ λέει ο Μ. Βασίλειος. Και αυτή την περίοδο μη χάσουμε το τεστ που μας οδηγεί στην αυτογνωσία του αγνώστου εσωτερικού μας κόσμου, στη κάθαρση από τα πάθη μας. Όσον αφορά την επέμβαση της Πολιτείας στον εκκλησιασμό και στη Θεία Λειτουργία σεβόμεθα μεν τις προφυλάξεις για την πανδημία, αλλά να μάθει να σέβεται και η Πολιτεία τα άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας. “Πειθαρχείν δη Θεώ μάλλον ή ανθρώποις„. Μήπως δεν πέρασαν στην Ιστορία επιδημίες, λοιμοί, ασθένειες και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας υπήρξε φάρμακο, το μοναδικό φάρμακο, που είναι Σώμα και Αίμα Χριστού; Καιρός να κάνωμε κι αυτή την ομολογία πίστεως, σ̓ ένα πνεύμα Ορθολογισμού, απιστίας, ολιγοπιστίας και εκκοσμίκευσης που ήρθε από την άθεη Ευρώπη και επηρεάζει την αγία μας Ελληνορθόδοξη Παράδοση. 

Η Ιστορία της Πατρίδας μας γράφει πως όταν είχαμε επιδημίες, λοιμούς, θεομηνίες, ανομβρίες, κανένας δεν έμενε στο σπίτι του. Όλοι στην Εκκλησία, στη λιτανεία, στις ευχές και προσευχές σ̓ Εκείνον που «επιβλέπει την γην και την κάνει να τρέμει». Σ̓ Εκείνον που είναι ο Ιατρός ψυχών και σωμάτων. Σ̓ Εκείνον που χωρίς την προσταγή του τίποτε δεν γίνεται. Ας γονατίσουμε, αδελφοί, και ας πούμε: Παναγία Θεοτόκε τον χρόνον της ζωής μου μη εγκαταλίπεις με, ανθρωπίνη προστασία μη καταπιστεύσης με (απορίψης), αλλ̓ αυτή αντιλαβού (βοήθησέ με) και ελέησόν με. πηγή

Mine coins - make money: http://bit.ly/money_crypto

«Ναι» σε Σκόπια και Αλβανία για ένταξη στην ΕΕ, είπε η Αθήνα

Εκφράζοντας ευχολόγια ότι τα Σκόπια θα συμμορφωθούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, και η Αλβανία θα σεβαστεί την ελληνική μειονότητα στην γείτονα, η κυβέρνηση δίδει το πράσινο φως στην έναρξη της ενταξιακής διαδικασίας των δυο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκτός, βεβαίως, του γεγονότος ότι η κυβέρνηση εμφανίζεται πλέον ως υπέρμαχος της Συμφωνίας των Πρεσπών, κάτι, το οποίο ουδόλως κρύβει, μήνες τώρα, ειδικά για την περίπτωση της Αλβανίας, εύλογα γεννάται το ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να δοθεί το πράσινο φως για την ένταξή της στην ΕΕ, όταν εξακολουθούν να μένουν ανεπίλυτες σημαντικές ελληνοαλβανικές διαφορές; Πόσο μάλλον, όταν η επίλυση διαφορών ανάμεσα σε χώρες, και η διαμόρφωση συνθηκών καλής γειτονίας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να λάβει μια χώρα το "διαβατήριο" για την ΕΕ.

Να σημειωθεί πως, εκτός των θεμάτων σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αφορούν την ελληνική μειονότητα, η Ελλάδα και η Αλβανία εξακολουθούν να μην έχουν λύσει διασυνοριακές διαφορές, όπως επίσης και το πρόβλημα της διευθέτησης των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο και της ΑΟΖ.

Άραγε, πρώτα θα πάρουν τα Τίρανα το "εισιτήριο" για την ΕΕ, και μετά θα γίνει προσπάθεια να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα; Και πόσο βέβαιη είναι η κυβέρνηση ότι, αφού θα έχουν λάβει τα Τίρανα το πολυπόθητο "εισιτήριο" για την ΕΕ, θα είναι διατεθειμένα για επίλυση αυτών των διαφορών και για ουσιαστικές υποχωρήσεις τους;

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε προ ολίγου το υπουργείο Εξωτερικών, παρατίθεται δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος αναφέρει ότι κατά τη συνεδρίαση των υπουργών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της ΕΕ μέσω τηλεδιάσκεψης, "δόθηκε το «πράσινο» φως για τη Διεύρυνση της Ε.Ε στα Δυτικά Βαλκάνια, με την έγκριση του Σχεδίου Συμπερασμάτων, το οποίο παραπέμπεται στην τηλεδιάσκεψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Πέμπτης, σε επίπεδο ηγετών".

ΠΕΘ : Οι Θεολόγοι ζητάνε άδεια μετακίνησης των πιστών προς την εκκλησία

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αιτείται από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας να χορηγείται άδεια μετακίνησης για όσους θέλουν να προσέλθουν ατομικά στην εκκλησία.

Συγκεκριμένα, η επιστολή της ΠΕΘ στάλθηκε προς τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, Νίκο Χαρδαλιά, ενώ κοινοποιήθηκε και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Υπουργό Εσωτερικών, Παναγιώτη Θεοδωρικάκο και το γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

Η επιστολή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

Οι άνθρωποι του λαού μας, ορθόδοξοι χριστιανοί, στην πλειονότητά τους, είναι ευσεβείς, εκκλησιάζονται, και, ιδιαίτερα στις δύσκολες δοκιμασίες της ζωής τους, σπεύδουν στους Ιερούς Ναούς, προκειμένου να προσεγγίσουν, διά της προσευχής, τον Τριαδικό Θεό της πίστεώς τους, αιτούμενοι, την παρέμβαση, βοήθεια, στήριξη και προστασία Του. Η παρακλητική προς τον Φιλάνθρωπο και Ελεήμονα Θεό και Δημιουργό τάση τους αποτελεί οδηγία του ίδιου του Ιησού Χριστού: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7, 7-8). Στις γενικές καταστροφές ή πανδημίες συνεπώς, ως ψυχοσωματικά όντα που είναι, νιώθουν την ανάγκη, εκτός από την αυτονόητη βοήθεια, που δέχονται, εκ μέρους της οργανωμένης πολιτείας τους, να προσεγγίσουν την ιερή πόρτα του Θεού και να του ζητήσουν ενδυνάμωση, εμψύχωση, στήριξη, ψυχική αντοχή, ελπίδα και αισιοδοξία. Με τη δική Του βοήθεια, καταφέρνουν να υπερβαίνουν τον εαυτό τους και να αγωνίζονται, ενωμένοι και συντεταγμένοι, στον κοινό τους συλλογικό σκοπό, στο πλαίσιο της χριστιανικής αγάπης και αλληλεγγύης με όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους τους, και, φυσικά, χωρίς να υποτιμούν και την καθ΄ όλα πολύτιμη προσφορά της Επιστήμης.

π. Σαράντης Σαράντος,ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό.

Ἀνοιχτή ἐπιστολή ἱερέως πρός τόν Πρωθυπουργό.

Ἀμαρούσιον 23 Μαρτίου 2020

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ τῆς Ἑλλάδος

κ. Μητσοτάκη

Ἀπευθυνόμαστε στήν ἐξοχότητά Σας, γιατί εἶσθε Ἐσεῖς πού ἀπαγορεύσατε τήν τέλεση τῆς Θείας καί Ἱερᾶς ὀρθοδόξου Λειτουργίας στούς ναούς τῆς φιλτάτης πατρίδος μας.

Δέν ἀπευθυνθήκαμε πρός τό Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας καί τούς κατά τόπους Μητροπολῖτες μας διότι καί αὐτοί ἔκαναν ἀπόλυτη ὑπακοή στό δικαιολογημένο κέλευσμά Σας. Ἔχετε ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγός τοῦ κράτους μας τήν πρώτη εὐθύνη γιά τήν ὑγεία ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί λοιπῶν ἐν Ἑλλάδι πολιτῶν. Ἤδη μετά ἀπό τά ἐπιβληθέντα μέτρα Σας, τά ὁποῖα ὅλοι οἱ ἱερωμένοι καί οἱ πιστοί ἀγογγύστως συμμεριστήκαμε, ἡ πατρίδα μας ἔχει τούς λιγότερους νοσούντας καί ἐλάχιστους νεκρούς μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου Παναγίας Μητέρας Του.

Ταπεινά ἐπιθυμῶ νά Σᾶς συστηθῶ καί εἰλικρινά νά σᾶς πῶ, ὅτι δέν εἶμαι οὔτε ὁ καλύτερος, οὔτε ὁ εὐλαβέστερος τῶν κληρικῶν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θρηνῶ καί ὀδύρομαι γιά τίς ἀδιακρισίες μου, τά λάθη μου, τήν ἀμετανοησία μου, τίς ἁμαρτίες μου. Τόσο οἱ δικές μου ἁμαρτίες, ὅσο καί τῶν συνανθρώπων μου, πού ἐξομολογοῦνται σέ μένα, ἤ δέν ἐξομολογοῦνται, ἔχουν διαποτίσει τά στρώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, γιαυτό καί ἐπιτρέπει ὁ Πανάγαθος Θεός τόσο οἱ ἀρχιερεῖς μας, ὅσο καί μεῖς νά φυλακιζόμαστε μέσα στά σπίτια μας και νά κλειδώνονται οἱ ἱεροί Ναοί μας. Ὅλοι μας ἀναγκαστήκαμε μέ πόνο ψυχῆς νά μήν ἀναπέμψουμε τίς ἀπαραίτητες ἱερές Ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας, τῆς μεγάλης ἐπίσης ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, τῆς τρίτης Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. Ἡ δέ ἐθνική καί ἄκρως ἐκκλησιαστική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς πατρίδος μας χάνεται κάτω ἀπό τόν πανικό τῆς ἐπιδημίας.

Ὑπηρετῶ πενήντα χρόνια στόν ἱερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου καί συνδέομαι πνευματικῶς μέ ἑκατοντάδες ἱερέων ἀνά τήν πατρίδα μας ὡς «δάσκαλός» τους στή Ριζάρειο ἐκκλησιαστική Σχολή. Ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι ἐκφράζω τή μυστική φωνή πού βγαίνει ἀπό τίς ψυχές πάντων τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι χάρηκαν πού σᾶς εἶδαν νά ὁρκίζεσθε μπροστά στό ἱερό Εὐαγγέλιο καί νά κάνετε ὀρθόδοξα τό Σταυρό Σας.Τόσο οἱ ὡς ἄνω λειτουργοί, καθώς καί τά ὀκτώ τέκνα μου καί τά δέκα ἐννέα ἐγγόνια μου καί οἱ πολυπληθεῖς ἐνορῖτες μας, πού ἅπαντες σεβάστηκαν καί τήρησαν τίς δίκαιες ἐντολές σας, ἐναγωνίως ἐρωτοῦν: Εἶναι δυνατόν νά μήν τιμήσουμε λατρευτικά στούς ἁγιασμένους ὀρθοδόξους ἱερούς ναούς μας τή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τήν ἀνώτατη Ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί Πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος μας;

Πατριαρχείο Γεωργίας: ''Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε στο κόσμο να μην έρθει στην Εκκλησία''

Για την Romfea.gr | Κορίνα Σαντοριναίου

---

Ανακοίνωση και οδηγίες σχετικά με την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα με το κορωνοϊό, εξέδωσε το Πατριαρχείο Γεωργίας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση οι ακολουθίες στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Γεωργίας θα διεξαχθούν κανονικά, αλλά σύμφωνα με τα μέτρα και τις συστάσεις των αρχών.

Το Πατριαρχείο Γεωργίας με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, καλεί όλους τους πιστούς να συμμορφωθούν με τους ειδικούς κανόνες.

“Η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, γι’ αυτό είναι σημαντικό να ακούμε τις συστάστεις και να τις τηρήσουμε” - αναφέρει μεταξύ άλλων το Πατριαρχείο Γεωργίας.

Επίσης το Πατριαρχείο κάνει έκκληση προς τις ευπαθείς ομάδες να παραμείνουν στα σπίτια τους, ενώ όσοι έρχονται στην Εκκλησία να τηρούν την απόσταση των δύο μέτρων.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το Πατριαρχείο Γεωργίας εκφράζει την δυσαρέσκειά του, για τα μέτρα κατά του εκκλησιασμού, την ώρα που καθημερινά λειτουργούν λεωφορεία, το Μετρό, φαρμακεία και παντοπωλεία.

Σε άλλο σημείο το Πατριαρχείο Γεωργίας σχολίασε και την αρνητική στάση κάποιων πολιτών, οι οποίοι πιστεύουν ότι δεν πρέπει να λαμβάνουν Θεία Κοινωνία οι πιστοί.

“Η μεγαλύτερη επιβεβαίωση της αγάπης και της ενότητας του λαού με τον Χριστό είναι το Άγιο Δισκοπότηρο, όποιος αρνείται αυτό, αρνείται τον ίδιο τον Σωτήρα” - τονίζει χαρακτηριστικά η Εκκλησία της Γεωργίας.

Τέλος το Πατριαρχείο υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι "η απαγόρευση να λειτουργηθούν οι πιστοί είναι αδικαιολόγητη και έγκλημα κατά του Θεού".

Θα μείνουμε αλειτούργητοι;

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

---

"Θα μείνουμε αλειτούργητοι χρονιάρες μέρες, του Ευαγγελισμού, το Πάσχα κ.λ.π.", διερωτώνται στις ημέρες μας πολλοί χριστιανοί.

Το παρακάτω σχετικό περιστατικό είναι εξόχως αποκαλυπτικό, αλλά και διδακτικό. 

Έχει σχέση με τον Όσιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη,  στην εποχή (1947-49), που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στον Πειραιά, στο Κέντρο Εφοδιασμού και Μεταφορών.  (Από το βιβλίο:Ένας σύγχρονος Άγιος. Ο Όσιος Ιάκωβος. Έκδοση Ι. Μ. Οσίου Δαυίδ, 2018, σελ. 52-58).

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα. Ο Διοικητής του,  Πολύκαρπος Ζώης, του είπε: "Εσύ, Ιάκωβε  θα πας όλη τη Μ. Εβδομάδα στις εκκλησίες, για να προσεύχεσαι για μας". 

Τι καλύτερο για τον Ιάκωβο; Όμως, είδε  έναν συστρατιώτη του, τον Γιώργο,  καταστενοχωρημένο. 

"Τι σου συμβαίνει;" τον ρώτησε. "Να έρχεται Πάσχα, και δεν μπορώ να πάω στο χωριό μου, να ιδώ την αρραβωνιαστικιά μου! Εσύ καλά τα κατάφερες!", του απάντησε. 

Και ο Ιάκωβος παρακάλεσε τον Διοικητή, να αφήσει τον Γιώργο να πάει στο χωριό να ιδεί την αρραβωνιαστιακιά του (όχι βέβαια για να αμαρτήσει, πράγμα αδιανόητο για τότε), και στη θέση του, στη Σκοπιά  να πάει ο ίδιος ο Ιάκωβος, όλη τη Μ. Εβδομάδα, και το Πάσχα.  Όπερ και εγένετο!

Και ο νεαρός Ιάκωβος έκανε Πάσχα στη  Σκοπιά. Αυτό και αν ήταν Πάσχα!

Έλεγε ο ίδιος:  "Ήμουν (κατά την ώρα της Αναστάσεως) στη Σκοπιά, πάνω σ'ένα ύψωμα. (...). Όταν άκουσα τις καμπάνες, κατάλαβα ότι είπαν οι Ιερείς το "Δεύτε λάβετε Φως" το, "Χριστός Ανέστη". "Αχ, Χριστέ μου!, είπα, οι χριστιανοί μας παίρνουν το Άγιο Φως. Και αμέσως ήρθε και σε εμένα το Άγιο Φως! Ήρθε ένα φως από ψηλά και κάθισε πάνω μου, και έγινα όλο φως!".

Ν.ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Μόλις πέρασε η πιο παράξενη, η πιο θλιμμένη, η πιο σκοτεινή 25η Μαρτίου της Νεότερης Ιστορίας μας. Το πρωί πάλι χτύπησαν οι καμπάνες, αλλά ήταν κούφιος ο ήχος τους. Γιατί οι καμπάνες είναι για να καλούν στη λατρεία – και η λατρεία δεν έγινε, γιατί έχει απαγορευθεί.

Δεν την ψάλλαμε την Παναγιά μας στη μεγάλη της γιορτή με το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας μας, παρά μόνο μες στα σπίτια μας (ή ίσως κάποιοι, όσοι μπόρεσαν, σε κατοχικά υπόγεια, κρυπτοχριστιανικά).

Αλλά ούτε και την άλλη μεγάλη γιορτή της πατρίδας δεν την τιμήσαμε, σχεδόν άπαντες σε κατ’ οίκον περιορισμό, χωρίς παρελάσεις κι άλλες εκδηλώσεις, με μόνο τον φόβο να κυκλοφοράει πανσθενής στους έρημους δρόμους.

Κι αν ήταν όμως σκοτεινή και παράξενη, αυτή η μέρα παραμένει μεγάλη. Και βέβαια αυτήν ειδικά τη φετινή δεν ήταν δυνατό να την τιμήσουμε με τις συνήθεις ευχές για «χρόνια πολλά». Γι’αυτό και δεν είπαμε «χρόνια πολλά». Δεν έπρεπε να πούμε.

Γιατί ήμασταν αντίθετα υποχρεωμένοι – περισσότερο υποχρεωμένοι από κάθε άλλη φορά – να τη βιώσουμε με περισυλλογή και περίσκεψη. Με πόνο κι αίσθημα ντροπής. Με σκληρή αυτοκριτική κι επιτέλους γενναίες αποφάσεις για μεταστροφή και εξανάσταση. Κι αν για κάτι οφείλαμε να ευχηθούμε, αυτό είναι μόνο για να μας φωτίσει ο Θεός. Και μετά να μας αξιώσει να κάνουμε κι εμείς στη ζωή μας για την πατρίδα κάτι μικρό έστω, αλλά πάντως αντάξιο όλων εκείνων των ηρώων.