Κυριακή Δ’ Λουκά: η παραβολή του σπορέως (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

 

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. η΄ [Λουκά 8, 4-15]Κεφ. 8, στίχος 4: «εἶπε διὰ παραβολῆς (: μίλησε με παραβολή)»: Οι μακάριοι προφήτες παρουσίαζαν με πολλούς τρόπους τους λόγους τους για τον Χριστό. Γιατί άλλοι Τον προανήγγειλαν ότι θα έρθει ως φως, και άλλοι ότι θα έρθει με τάξη και μεγαλοπρέπεια βασιλική. Και πράγματι είπε κάποιος από αυτούς: «Ἰδοὺ γὰρ βασιλεὺς δίκαιος βασιλεύσει, καὶ ἄρχοντες μετὰ κρίσεως ἄρξουσι. καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος κρύπτων τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ κρυβήσεται ὡς ἀφ᾿ ὕδατος φερομένου· καὶ φανήσεται ἐν Σιὼν ὡς ποταμὸς φερόμενος ἔνδοξος ἐν γῇ διψώσῃ (: Διότι ιδού, ένας βασιλέας δίκαιος θα βασιλεύσει στην Ιερουσαλήμ και οι άρχοντες αυτού θα κρίνουν και θα αποφασίζουν με δικαιοσύνη και ευθύτητα. Τότε ο άνθρωπος θα κρύπτει και θα φυλάττει στο βάθος της καρδιάς του ως θησαυρό τους λόγους της δικαιοσύνης και προστατευόμενος για την δικαιοσύνη του από τον Θεό, θα αποφύγει τα δεινά, τα οποία σαν πλημμύρα ύδατος θα επέρχονται εναντίον του. Και θα φανεί στην Ιερουσαλήμ σαν πλούσιος ποταμός, περίφημος, σε ξηρά και διψασμένη γη)» [Ησ. 32, 1-2].

Κυριακή Δ΄ Λουκά - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,4-15]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

  «Ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν (:Την ίδια εκείνη ημέρα βγήκε ο Ιησούς από το σπίτι στο οποίο φιλοξενούνταν και κάθισε κοντά στη θάλασσα)»[Ματθ.13,1]. «Εάν θέλετε λοιπόν», λέγει, «να με δείτε και να ακούσετε τους λόγους μου, ορίστε, έρχομαι έξω και συζητώ μαζί σας».

 Επειδή δηλαδή έκανε πολλά θαύματα, στη συνέχεια τούς παρέχει και την ωφέλεια της διδασκαλίας Του. Και κάθεται κοντά στη θάλασσα αλιεύοντας και ελκύοντας πλησίον Του όσους κατοικούν στη γη. Δεν κάθισε τυχαία κοντά στη θάλασσα, πράγμα που και αυτό το υπαινίχτηκε ο Ευαγγελιστής. Στόχος του Ευαγγελιστή δηλαδή στο συγκεκριμένο σημείο ήταν να δείξει ότι ο Κύριος ήθελε με ακρίβεια να βάλει σε τάξη τους ακροατές Του. Πιο συγκεκριμένα, ο Κύριος προέβη σε αυτήν την ενέργειά Του, για να μην έχει κανένα πίσω Του, αλλά όλοι να βρίσκονται απέναντί Του.  

Η οδυνηρή εγχείριση

 

π. Δημητρίου Μπόκου

~ Δὲν εἶναι μόνο ὁ Θεὸς γεωργός, ἀλλὰ καὶ ὁ διάβολος. Καὶ ὁ μὲν Θεὸς σπέρνει τὸν καλὸ σπόρο. Ὅμως καὶ ὁ διάβολος σπέρνει τὸ δαιμονικὸ σπέρμα, «ἀκάνθας καὶ τριβόλους», κάνει τὴ δική του σπορά.

«Συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι», τὰ ζιζάνια, ὅπως λέγονται σὲ ἄλλη παραβολή, ἀγωνίζονται νὰ πνίξουν τὸ «καλὸν σπέρμα» ποὺ φυτεύει ὁ Θεὸς στὸν ἀγρό του. Καλὸς σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀλήθεια (Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ). Σπέρμα τοῦ δαίμονα εἶναι τὸ ψέμα, καθότι ἐκεῖνος «ψεύστης ἐστὶν» καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους. Δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια σ’ αὐτόν. «Ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ». Τὸ ψέμα εἶναι ἡ φύση του, πηγάζει ἀπὸ μέσα του (Ἰω. 8, 44).

Κυθήρων Σεραφείμ: Σύμφωνα μέ τίς νεοταξικές θεωρίες, τά παιδιά, πρέπει νά διδάσκωνται ὅλες τίς θρησκεῖες καί νά δέχωνται μαθήματα σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης γιά νά ἐπιλέξουν τήν θρησκεία τους καί τό φῦλο τους

[...] Ἐπιτακτική εἶναι ἡ ἀνάγκη νά κατηχηθοῦν τά παιδιά μας στά βασικά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς μας Πίστεως, στή Θεία Λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ἠθική καί πνευματική κατά Χριστόν διδασκαλία καί ζωή, στή γνῶσι τῆς Λειτουργικῆς ζωῆς καί τῶν Θείων Μυστηρίων τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. 

Γέροντα, μετά την εξομολόγηση δικαιολογείται να νιώθεις βάρος;

 

Άγιος Παΐσιος

– Γέροντα, μετά την εξομολόγηση δικαιολογείται να νιώθεις βάρος;

– Γιατί να νιώθης βάρος; Με μια σωστή εξομολόγηση σβήνουν όλα τα παλιά. Ανοίγονται νέα δεφτέρια. Έρχεται η Χάρις του Θεού και αλλάζει τελείως ο άνθρωπος. Χάνονται η ταραχή, η αγριάδα, το άγχος και έρχονται η γαλήνη, η ηρεμία.

Ελευθέριος Ανδρώνης: Τα «τέρατα» του Κολωνού δεν ήρθαν από το πουθενά – Βγαίνουν από μια κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία

 

Η έξαρση της παιδεραστίας δεν ήρθε από το «τίποτα», όπως θέλουν να το παρουσιάζουν μερικοί δημοσιολογούντες που παριστάνουν τους έκπληκτους - Η πολιτεία και η κοινωνία θερίζουν ό,τι έσπειραν τα τελευταία χρόνια

Με την υπόθεση του 53χρονου παιδεραστή και το άνοιγμα της συζήτησης για την δράση των κυκλωμάτων παιδεραστίας, ένα ολόκληρο πολιτικό, καλλιτεχνικό, δημοσιογραφικό, κοινωνικό σύστημα προσποιείται πως είναι «έκπληκτο» για αυτήν την φρικιαστική πτυχή της κοινωνίας μας. Ακούμε βαρύγδουπες δηλώσεις για κάθαρση της κοινωνίας και τα τηλεπαράθυρα πλημμύρισαν από «δικαστές» που κατακεραυνώνουν την ανηθικότητα.

"Ο ευτυχισμένος άνθρωπος..." - Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

 

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν ασχολείται με τις ζωές των άλλων.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν σχολιάζει, δεν κουτσομπολεύει, δεν κακολογεί.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν προκαλεί πόνο στους διπλανούς του. Θέλει όλοι να είναι καλά. Να είναι χαρούμενοι.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν θέλει να γίνεται πάντοτε το δικό του. Δεν πιέζει. Δεν απαιτεί. Αφήνει ελεύθερους τους ανθρώπους γύρω του. Τους αφήνει να αναπνεύσουν.

Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν γκρινιάζει. Δεν μουτρώνει. Δεν φωνάζει. Δεν ταράζεται με το παραμικρό.

Έτσι είναι ο ευτυχισμένος άνθρωπος.

Χαρά Θεού.

Από όλα τα άσχημα απελευθερωμένος.

Για αυτό, να θυμάσαι, πως όλοι αυτοί που σε πληγώνουνε, κατά βάθος, είναι οι ίδιοι τους δυστυχισμένοι…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

παπα-Παῦλος Καλλίκας: Ἔνοχος. Ἄν ἀθῶος;

 

παπα-Παύλος Καλλίκας

 

Ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος στὴν δίκη - παρωδία τῶν Πατρῶν στὶς 10 Ὀκτωβρίου ε.ε. κρίθηκε, κατὰ τὸν ἀνάποδο κόσμο, ἔνοχος 8μηνης φυλάκισης (μὲ ἀναστολή). Ἄς δοῦμε ὅμως, τί θὰ σήμαινε γιὰ τὴν κοινωνία μας, ἂν ἀθωωνόταν. Θὰ σήμαινε, λοιπόν, ὅτι:

1ον Ἡ Δικαιοσύνη: λειτουργεῖ σεβόμενη τὴν θεσμική της ὕπαρξη. Δηλαδή, ἐνεργεῖ ἐλεύθερα, τιμᾷ ἀπόλυτα τὸ Σύνταγμα καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ τὰ ἰδανικά, τίς ἀξίες καὶ τὴν Παράδοση τοῦ τόπου μας. Ἀναπαύει δέ, σὲ κάθε περίπτωση, τὴν ὑγιαίνουσα συνείδηση τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ Ὀρθόδοξου Λαοῦ μας.

Δημήτρης Νατσιός: Ὡς πότε θά πιάνουμε τίς μύτες μας ἀπό τίς ἀναθυμιάσεις;

 

Ἀρκεῖ νὰ παρακολουθήσεις ἢ νὰ διαβάσεις ἕνα δελτίο εἰδήσεων στὰ ἀφηνιασμένα Μέσα Μαζικῆς Ἐκχαυνώσεως (ΜΜΕ) καὶ νὰ μαυρίσει ἡ ψυχή σου, νὰ ἀπελπιστεῖς, νὰ τρομοκρατηθεῖς. Πρώτη ὕλη τους, ἡ βία, τὸ ἔγκλημα, ὁ βόρβορος τῶν πάσης φύσεως  διαστροφῶν. Ἀνοίγει ἡ καταπακτὴ καὶ εἰσπνέεις τίς ἀναθυμιάσεις τοῦ κοινωνικοῦ ὑπονόμου.
 

Πρώτη εἴδηση, τὰ ἀνισόρροπα καθάρματα, οἱ κτηνωδίες τῶν παιδοβιαστῶν. Καὶ πάντοτε οἱ χιλιοειπωμένες  καὶ ἀφόρητες κοινοτοπίες. Πέσαμε ἀπὸ τὰ σύννεφα-τὸ γνωστὸ «βρέχει ἀνθρώπους- «ἦταν ἄνθρωπος τῆς διπλανῆς πόρτας» καὶ λοιπὲς ἀνοησίες.

π. Αυγουστίνος Καντιώτης: «Οι συνειδητοί χριστιανοί δεν θα πέσουν στην παγίδα..»

 

Τὸ θηρίον μὲ τοὺς ὀπαδούς του θὰ πολεμήση: «τοὺς τηροῦνται τἀς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλʼ οἱ πιστοὶ ὅσον ὀλίγοι καὶ ἐὰν εἶνε θὰ νικήσουν τὸ θηρίον.

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ζoῦμε ἀναμφισβήτως εἰς πονηρὰς ἡμέρας, εἰς ἡμέρας Ἀποκαλύψεως! Ποιός δὲν τὸ αἰσθάνεται; Ἡ ἁμαρτία καλπάζει. Ὁ ὄφις, ὁ πύρρινος δράκος τῆς Ἀποκαλύψεως σφυρίζει, ἐξαπλώνει τοὺς πλοκάμους του παντοῦ καὶ περισφίγγει τὴν ὑδρόγειο σφαίρα. Τὰ θύματά του ἀναρίθμητα. Ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι λόγω μορφώσεως καὶ ἀποστολῆς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε ἀμείλικτοι ἐχθροὶ τοῦ δράκοντος, συμμαχοῦν μ᾽αὐτόν. Μόνον συμμαχοῦν; Ἀστέρες αὐτοὶ (*) δένονται εἰς τὴν οὐρὰν τοῦ θηρίου ὡς εὐτελῆ τεμάχια λευκοσιδήρου καὶ μὲ τὸ ὄνομά των κάμνουν θόρυβο πολύ, γίνονται τὰ ἄθλια μεγάφωνα, οἱ συνήγοροι καὶ οἱ ἐγκωμιασταὶ τῶν ποικίλων ἐγκλημάτων, τὰ ὁποῖα ἐγκατασπείρει ὁ πυρρινος δράκων εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς οἰκουμένης.

Παύλος Μελάς: Το ασάλευτο εθνικό μας θεμέλιο

 

«…Πλατιά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνεις εκεί και σβεις γοργά. Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις, και τη φέρνεις σαν πιο κοντά!»

Κι εκεί, επάνω στην πλατιά τη γη της Μακεδονίας, γέρνεις γεμάτος θεία αγαλλίαση και ανδρεία, ω Τραντέλληνα, ω γόνε των Μελάδων, ψυχή της Μακεδονίας!

…Θα ‘θελα να προσέγγιζα λιγάκι τη σκέψη του Κωστή Παλαμά, σαν έγραφε τους παραπάνω στίχους για τη μέρα της θυσίας του Παύλου Μελά, ωστόσο αυτό μου είναι ακατόρθωτο… Απ’ την άλλη ένας τόσο ηρωικός αγώνας με κεφαλή το Μελά, σίγουρο ήταν πως θα «επλάτυνε» το μέγεθος της πατρίδας μας, παρέχοντας έτσι μια υπερφυσική έκταση, ακαταμέτρητη απ’ τα τεχνητά μέσα του κόσμου.

Οσία Παρασκευή η Νέα η Επιβατινή (14 Οκτωβρίου) – Πως βρέθηκε το άφθαρτο σώμα της Οσίας Παρασκευής!

 

Σήμερα η εκκλησία μας τιμά την Οσία Παρασκευή τη νέα, την Επιβατινή. Η 14η Οκτωβρίου είναι η ημέρα που τιμάται η μνήμη της Πολιούχου της Καλλικράτειας της Ανατολικής Θράκης και της Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής.

Η Οσία Παρασκευή γεννήθηκε στους Επιβάτες (κοντά στην Σηλυβρία)  της Ανατολικής Θράκης τέλος του 10ου ή αρχές του 11ου αιώνα. Έχασε τον πατέρα της σε μικρή ηλικία. Αδερφός της ήταν ο μετέπειτα Άγιος Ευθύμιος, επίσκοπος Μαδύτου. Μεγάλωσε με τη μητέρα της, φροντίζοντας να της ενισχύσει την πνευματική της πρόοδο κοντά στον Θεό.

Θεατρική παράσταση: "Αλήθεια! Από τι ζει ο άνθρωπος;" - Θεατρικό Εργαστήρι "Άγιος Κήρυκος" Ιεράς Μητροπόλεως Φλώρινας, Πρεσπών και Εορδαίας

Μια συμπαθητική μικρή ιστορία του γνωστού Ρώσου λογοτέχνη Τολστόι, γραμμένη το 1881. Ένας από το Θεό Άγγελος, κατεβαίνει στη Γη, στη Ρωσία του 19ου αιώνα, για να εξιλεωθεί, μαθαίνοντας τρεις αλήθειες: Τι κατοικεί εντός του ανθρώπου; Τι δεν γνωρίζει ο άνθρωπος; και Από τι ζει ο άνθρωπος; Το κλίμα της αγάπης και της θρησκευτικότητας είναι κυρίαρχο σε αυτή την ιστορία, η οποία μοιάζει με παραβολή. "Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ζουν επειδή φροντίζουν τους εαυτούς τους, στην πραγματικότητα η αγάπη είναι εκείνη που τους κάνει να ζουν". Οι αξίες της φιλανθρωπίας, της δοτικότητας, της ευγνωμοσύνης και της ανταπόδοσης είναι ορατές σε αυτή τη μικρή ιστορία. 

Μια θυσία και μια υπόσχεση, 118 χρόνια μετά

«Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι! Πανάλαφρος ο ύπνος σου· του Απρίλη τα πουλιά σαν του σπιτιού σου να τ' ακούς λογάκια και φιλιά, και να σου φτάνουν του χειμώνα οι καταρράχτες σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες. Πλατιά του ονείρου μας η Γη και απόμακρη. Και γέρνεις εκεί και σβεις γοργά. Ιερή στιγμή! Σαν πιο μακριά Σαν πιο κοντά του ονείρου μας η γη».

Το καταπληκτικό αυτό ποίημα του Κωστή Παλαμά για τον θάνατο του ήρωα Παύλου Μελά συγκινεί ακόμα, η Ιστορία όμως δεν είναι παραμύθι, είναι διδαχή και χρέος όλων. 

Η Ιστορία γράφεται καθημερινά, όπως τότε με τη θυσία του Παύλου Μελά και πολλών Μακεδόνων αλλά και ηρωικών εθελοντών από όλη την Ελλάδα: αξιωματικών, πολεμιστών και δασκάλων. Ο αγώνας αυτός υποτιμήθηκε και παραποιήθηκε, η φλόγα όμως έμεινε αναμμένη, ο Μακεδονικός Αγώνας έδωσε φτερά στον Ελληνισμό: Η Μακεδονία κατά το μεγαλύτερο μέρος της απελευθερώθηκε, η κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία ηττήθηκε και η Ελλάδα υπερδιπλασιάσθηκε.

Τα χρόνια πέρασαν. Ήρθε εκείνη η στιγμή όπου κάποιοι κατέβασαν τα λάβαρα της αλήθειας και της εθνικής τιμής, ύψωσαν τις γραβάτες της προδοσίας, προσπάθησαν ό, τι γράφτηκε με αίμα να το διαγράψουν με μελάνι και τους διαδέχθηκαν κάποιοι ακόμα χειρότεροι οι οποίοι υποσχέθηκαν ότι θα αποκαταστήσουν την αλήθεια, είπαν όμως ΨΕΜΑΤΑ και έγραψαν όλοι μαζί τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης  Ιστορίας.

Αυτός ο λαός αντιστάθηκε όσο μπορούσε, βγήκε στους δρόμους ενωμένος να βροντοφωνάξει για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Κανείς δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται!

Ευτυχώς όμως που υπάρχει και αυτή η Ελλάδα. Η Ελλάδα της ψυχής μας, που ανά τους αιώνες δίνει φιλότιμα τον ιδρώτα της στη σκληρή δουλειά, το αίμα της στα χαρακώματα, τον σεβασμό της στο εικονοστάσι. 

Η Ελλάδα που τιμά τους προγόνους της και που στην καρδιά της χάραξε μια ΥΠΟΣΧΕΣΗ: να τιμά τις ημέρες αυτές, να μην αφήσει τη μνήμη να σβήσει, να συνεχίσει τον ευγενικό αγώνα. Να φέρει τη ΝΙΚΗ του Ελληνισμού και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.

Γιατί κανένας αγώνας δεν έχει χαθεί, εκτός αν εκ των προτέρων δεν είσαι διατεθειμένος να τον δώσεις…

Δόξα και τιμή στον Παύλο Μελά και όλους τους Μακεδονομάχους!

Ζήτω η Μακεδονία μας, η Μία και Μόνη, η Ελληνική!

Πηγή: https://nikh.gr/arthra/arthra/247-118

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (30. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Γεώργιος Χ. Μόδης

ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Εκλεκτά Διηγήματα: 30. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Την παραμονή των Χριστουγέννων είχαμε αποσυρθεί απʼ τα χωριά. Οι Τούρκοι στις μεγάλες μας γιορτές συνήθιζαν μερικούς αγενέστατους αιφνιδιασμούς. Διανυκτερεύσαμε σε μια ποιμενική καλύβα στα κράσπεδα της ζώνης των δασών με την καλή συντροφιά των προβάτων και των μανδρόσκυλων. Δέκα αντάρτες, κατά φρικτή παραβίαση του νόμου του αδιαχωρήτου, είχαμε στριμωχθεί σε μια ποντικότρυπα όπου συνήθως μονάχα ο τσομπάνος και τα σκυλιά του χωρούσαν. Άλλοι δέκα κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν θέσεις ανάμεσα στα πρόβατα ύστερα από ομηρικές μάχες μαζί των. Σε μιαν άλλη καλύβα, κάπως ευρυχωρότερη, είχαν κατασκηνώσει οι αρχηγοί και 40 άνδρες αγκαλιασμένοι και αυτοί τρυφερά με τα πρόβατα. Οι ήρωες της σφαγής είχαμε δώσει το χέρι και την αγκάλη στην ανεπίληπτη αθωότητα, προσωποποιημένη απʼ τα άκακα εκείνα ζώα, που στη φάτνη των γεννήθηκε ο Χριστός. Ήμαστε νηστικοί αποβραδίς. Αντί τροφή πήραμε απʼ την Γραδέσνιτσα την επαγγελία πως την επομένη θʼ αποζημιωνόμαστε πλουσιοπάροχα με ψωμιά και τρόφιμα, με την αίρεση αν τα αποσπάσματα είχαν την ευγενή καλοσύνη να το επιτρέψουν. Κάθε επικοινωνία με τα χωριά είχα διακοπεί. Ο βοσκός πήγε κι αυτός σπίτι του αφήνοντας αντικαταστάτη στο μανδρί ένα τσομπανόσκυλο δέκα μόλις χρονών και τρία σκυλιά μεγαλύτερα απʼ εκείνο. Το κρύο ήταν διαβολεμένο. Χιόνι ένα πήχυ εσκέπαζε τη γη και κρυστάλλινο στρώμα, όπου η σμίλη του βοριά είχε γλύψει τα ποικιλότερα σχήματα, έκρυβε ολοκληρωτικά την επιφάνεια γειτονικού χειμάρρου.

Συζήτηση με τον γέροντα Πορφύριο περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως

 

 Ήταν και εκείνος στενοχωρημένος, γιατί οι πιστοί έχουν απαιτήσεις -και δικαίως- από τον ιερέα, να είναι προσευχόμενος στο Άγιο Βήμα. Αλλά οι ίδιοι πολλές φορές με τη στάση τους δεν τον βοηθούν.

Εγώ, έλεγε, τους θυμιάζω και εκείνοι δεν υποκλίνονται. Λέω «στώμεν καλώς» και αυτοί κάθονται. Τους ευλογώ και εκείνοι κουβεντιάζουν.

Και το τραγικότερο: λέω «πίετε εξ αυτού πάντες» και προσέρχονται στη Θεία Κοινωνία ελάχιστοι. Μεγάλος πόνος για τον ιερέα.

Ρώτησα:

– Πρέπει, γέροντα, να κοινωνούν όλοι;

– Βρε, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κύριος. «Πάντες»!

Όλα αυτά έχουν λείψει σήμερα...

 

Παλιά οι άνθρωποι, όταν αρρώσταιναν, έπαιρναν λαδάκι από το κανδήλι τους, αλείφονταν και γίνονταν καλά. Τώρα το κανδήλι το έχουν τυπικά, μόνο για να φωτίζει και το λάδι, όταν πλένουν το κανδήλι, το ρίχνουν στον νεροχύτη.

Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι και είδα την νοικοκυρά να πλένη το κανδήλι της στον νεροχύτη. «Που πάνε τα νερά;», την ρώτησα. «Στην αποχέτευση», μου λέει. «Μα καλά, τής λέω, από το ένα μέρος παίρνεις λαδάκι από το κανδήλι και σταυρώνεις το παιδί σου, όταν είναι άρρωστο, και από το άλλο όλο το λάδι της κούπας πάει στην αποχέτευση;

Ας σπεύσουμε να βρούμε τον Χριστό

 

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Αν θέλεις να επιτύχεις αυτά που επιθυμείς και ποθείς, εννοώ τα αγαθά του Θεού, και αν θέλεις από άνθρωπος να γίνεις επίγειος άγγελος, αγάπησε, αδελφέ, τη θλίψη του σώματος, δέξου την κακοπάθεια, και μάλιστα αγάπησε πολύ τους πειρασμούς, επειδή αυτοί πρόκειται να σου γίνουν πρόξενοι κάθε καλού.

Πες μου, τι ωραιότερο υπάρχει από μία ψυχή που θλίβεται με επίγνωση, ότι κάνοντας υπομονή πρόκειται να κληρονομήσει τη χαρά όλων; Τι ανδρειότερο υπάρχει από μία καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη, που τρέπει σε φυγή χωρίς κόπο τις φάλαγγες των δαιμόνων και τις απομακρύνει ολότελα; Τι ενδοξότερο υπάρχει από την πνευματική πτωχεία (*) που είναι πρόξενος της βασιλείας των ουρανών, αλλά και τι θα μπορούσε να είναι αντάξιο με την πνευματική πτωχεία, ή τώρα ή στον μέλλοντα αιώνα;

Ό,τι κρίνεις στο τέλος θα το λουστείς... - Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

 Ό,τι κρίνεις στο τέλος θα το λουστείς.

Νόμος.

Δεν πειράζει όμως.

Δεν είναι για κακό.

Ίσως έτσι, καταλάβεις ότι αδίκησες.

Ίσως έτσι, καταλάβεις ότι ήσουνα σκληρόκαρδος.

Ίσως έτσι, καταλάβεις πως όλοι άνθρωποι, στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

Ό,τι κρίνεις, στο τέλος θα το λουστείς.

Νόμος.

Δεν πειράζει όμως.

Μπορεί να σου βγει και σε καλό.

Ίσως έτσι, καταλάβεις, και μαλακώσει λίγο η καρδιά σου.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Oύτε στην Αλβανία του Χότζα: Οκτώ μήνες με αναστολή σε ιερέα γιατί τέλεσε την Θεία Λειτουργία εν μέσω Covid-19!

 

«ΩΣ ΟΡΘΌΔΟΞΟΣ ΚΛΗΡΙΚΌΣ ΚΑΙ ΩΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΊΤΗΣ ΉΜΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΈΝΟΣ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΉΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΊΣΩ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΏ»

Oύτε στην Αλβανία του Χότζα δεν συνέβαιναν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, καθώς καταδικάστηκε σε φυλάκιση 8 μηνών, ο παπά Αναστάσιος Γκοτσόπουλος ο οποίος να υπενθυμιστεί πως αποφάσισε να τελέσει την Λειτουργία στις 25 Μαρτίου 2020 στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Πάτρας, εν μέσω του Covid-19.

Ειδικότερα, καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση με αναστολή από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών, ενώ έξω από τη δικαστική αίθουσα είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς το πρωί δεκάδες υποστηρικτές του, φωνάζοντας «Άξιος! Άξιος!».

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, το καύχημα της μυστικής θεολογίας (12 Οκτωβρίου)

 

Θείαν ἔλλαμψιν, Συμεὼν Πάτερ, εἰσδεξάμενος, ἐν τὴ ψυχή σου, φωστὴρ ἐν κόσμῳ ἐδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αὐτοῦ τὴν σκοτόμαιναν, καὶ πάντας πείθων ζητείν, ἣν ἀπώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αὐτὸν ἐκτενῶς ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ο άγιος Συμεών, το μέγα καύχημα της μυστικής θεολογίας, γεννήθηκε στη Γαλάτεια της Παφλαγονίας το έτος 957 από γονείς ευγενείς  και διακεκριμένους στην επαρχία τους που φρόντισαν για την μόρφωσή του. Σε ηλικία 11 ετών τον στέλλουν στην Κωνσταντινούπολη σε συγγενικά τους πρόσωπα,  και από αυτή την ηλικία δέχεται τα πρώτα μαθήματα και σύντομα επιδίδεται στην ταχυγραφία και καλλιγραφία. Για να μη δυσαρεστήσει τον θείο του δέχεται αξίωμα στα ανάκτορα, αν και δεν τον συγκίνησαν ποτέ οι κοσμικές θέσεις, γι’ αυτό και εγκατέλειψε τη θέση μετά τη γνωριμία του με τον πνευματικό του, άγιο Συμεών τον Ευλαβή τον Στουδίτη. Σε ηλικία 14 ετών πηγαίνει στην περίφημη Μονή του Στουδίου επιθυμώντας να μείνει κοντά στον πνευματικό του πατέρα ο οποίος δεν συμφωνεί λόγω της ηλικίας του να μείνει στο μοναστήρι.

Πορεία μνήμης στο Πισοδέρι

 

«Δασικός Συνεταιρισμός Πισοδερίου»

«Αθλητικός Μορφωτικός Σύλλογος Πισοδερίου»

υπό την αιγίδα

της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών & Εορδαίας,

της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας

των Δήμων Φλώρινας και Πρεσπών

 

Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας το Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2022,

την ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ

– από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Πισοδερίου έως τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Πισοδερίου, διαμέσου του δάσους-

η οποία θα πραγματοποιηθεί σε ανάμνηση της μεταφοράς της κεφαλής του Παύλου Μελά, η οποία ετάφη μυστικώς στο Πισοδέρι, τη νύχτα της 18ης προς 19η Οκτωβρίου 1904.

Πρόγραμμα

• 17.00 Προσυγκέντρωση στο Πισοδέρι, στον Ι.Ν. Αγ. Παρασκευής
• Ομιλία του κ. Δημητρίου Ρίζου για το έπος του Μακεδονικού Αγώνα
• Μετάβαση στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος
• Εκκίνηση πορείας 18:30 από την Αγία Τριάδα
• Άφιξη στο Πισοδέρι στις 20:00-20.30
• Επιμνημόσυνη δέηση
• Εθνικός Ύμνος

Θα διατεθεί και λεωφορείο από τη Φλώρινα προς το Πισοδέρι, με ώρα εκκίνησης 16.00 από το Νέο Πάρκο.

Με εκτίμηση

τα Διοικητικά Συμβούλια

«Δασικός  Συνεταιρισμός  Πισοδερίου»

«Αθλητικός  Μορφωτικός  Σύλλογος  Πισοδερίου»

Δηλώσεις συμμετοχής Συλλόγων-Φορέων στο τηλ. 6951609456

πηγή: https://neaflorina.gr/

Ἅγιος Παΐσιος: Ὁ Φύλακας Ἄγγελος προστατεύει τά παιδάκια

 

– Γέροντα, γιατί ὁ Θεὸς δίνει στὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν Φύλακα Ἄγγελο, ἀφοῦ μπορεῖ ὁ ἴδιος νὰ μᾶς προστατεύση;

– Αὐτὸ εἶναι ξεχωριστὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλάσμα Του. Ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι οἰκονομία Θεοῦ. Εἴμαστε χρεῶστες γι᾿ αὐτό. 

 

Οἱ Ἄγγελοι ἰδιαίτερα προστατεύουν τὰ μικρὰ παιδιά. Πῶς τὰ φυλᾶνε! 

Νεκτάριος Δαπέργολας: τό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί η πορεία πρός τήν ἐξάλειψή του

 

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Ἱστορίας

 

   Ἐπειδή πολλή συζήτηση ἔγινε πάλι ἐσχάτως γιά τό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί γιά τήν πορεία πρός τήν ἐξάλειψή του, καλό θά εἶναι μήν τρέφουμε αὐταπάτες. Τό μάθημα ἔχει ἤδη οὐσιαστικά ἐξαλειφθεῖ. Δέν καταργήθηκε μέν, τυπικά ὑφίσταται καί θά συνεχίσει νά ὑφίσταται, ὅμως στήν πραγματικότητα ὁ στόχος οὐδέποτε ἦταν ἡ κατάργησή του. Ὅπως ἀκριβῶς ἔχει εὔστοχα εἰπωθεῖ ὅτι ἡ Νέα Ἐποχή δέν ἔχει σκοπό νά κλείσει τούς ναούς, ἀλλά νά τούς γεμίσει μέ πιστούς πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα, κάτι παρόμοιο ἰσχύει καί μέ τό ἐν λόγῳ μάθημα. 

Η φιλαυτία και η κρίση - π. Μωυσῆς Ἁγιορείτης

 

Η ΦΙΛΑΥΤΙΑ

Γράφει ὁ μοναχὸς ΜΩΫΣΗΣ, Ἁγιορείτης

   Πρόκειται γιὰ φοβερὸ πάθος, τὸ ὁποῖο, ὅπως ὅλα τὰ πάθη, ταλαιπωρεῖ τὸν κάτοχό της. Ἡ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ποὺ τρέφεται γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτὸ παράγει τὴν ἐνοχλητικὴ φιλαυτία. Ὁ φίλαυτος, πάσχει καὶ ἄγχεται νὰ μὴν πάθει κανένα σοβαρὸ κακό, νὰ μὴ κινδυνεύσει καὶ νὰ μὴ ἐκτεθεῖ μὲ κανένα τρόπο. Θέλει νὰ εἶναι παντοδύναμος, κυρίαρχος, πλεονέκτης, ἀχόρταγος, συμφεροντολόγος καὶ καλοπερασάκιας.

   Ἡ φιλαυτία γεννᾶ καὶ ἄλλα πάθη. Πρόκειται γιὰ κακὴ μητέρα μὲ ἀδίστακτα τέκνα. Τὰ πάθη ἐπιλέγονται, καλλιεργοῦνται καὶ αὐξάνονται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο, κάνοντας κακὴ χρήση τῆς ἐλευθερίας του. Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐκολοπαρασυρόμενος καὶ δὲν θέλει πολὺ γιὰ νὰ πέσει στὴν ἐμπάθεια. Ἀντὶ νὰ ἐπιλεγεῖ ἡ σωτήρια μετάνοια, παραμένει στὴν νοσηρὴ προστασία τοῦ ἑαυτοῦ του, μὲ τὸ ν’ ἀκολουθεῖ τὴν ἐγωϊστικὴ φιλαυτία. Ἡ φιλαυτία δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο ν’ ἀνασάνει ἐλεύθερα, ἀλλὰ τὸν σκλαβώνει σὲ πικρὲς περιπέτειες. Ἀναζητᾶ νὰ εἶναι πάντοτε στὸ κέντρο τῶν συζητήσεων, ὅλοι νὰ ζητοῦν τὴν γνώμη του, τὴν ὁποία θέλει νὰ ἐπιβάλει καὶ νὰ τριγυρίζουν γύρω του συνεχῶς καὶ πάντοτε.

Ἀντιβλασφημικὸς ἀγὼν - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

 

«Καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν

εἰς ἀφανισμὸν»

(Σοφον. 1, 13)

«Φοβηθῆτε, ἀδελφοί, τὴν κόλασιν καὶ τιμωρίαν, ὁποὺ μέλλουν νὰ λάβουν οἰ βλάσφημοι μετὰ θάνατον, καὶ παύσετε ἀπὸ τὰς βλασφημίας˙ φοβηθῆτε τὴν μεγαλειότητα καὶ βασιλείαν τοῦ παντοκράτορος καὶ παντοδυνάμου Θεοῦ, καὶ εἰς τὸ ἑξῆς μὴ τολμᾶτε νὰ ἀνοίγετε τὸ στόμα καὶ νὰ βλασφημῆτε ἤ τὸ φοβερὸν καὶ δεδοξασμένον του ὄνομα, τὸ ὁποῖον δοξολογεῖται ἀπὸ ὅλας τὰς χιλιάδας καὶ μυριάδας τῶν ἀναριθμήτων Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων, ἤ τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ ἤ τὴν πίστιν ἤ τὰ θεῖα μυστήρια. Πρῶτον˙ διὰ τί, καθὼς ἐκεῖνος ὁποὺ ρίπτει πέτραν εἰς τὸν οὐρανὸν δὲν βλάπτει τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ βλάπτει τὸν ἐαυτόν του, ἐπειδὴ γυρίζει ἡ πέτρα καὶ τοῦ συντρίβει τὴν κεφαλήν, ἔτζι καὶ ὅποιος βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Θεοῦ, δὲν βλάπτει τὸν Θεόν, ἀλλὰ μόνον καὶ μόνον βλάπτει τὸν ἐαυτόν του καὶ τὴν ψυχήν του κολάζει ὀ ἄθλιος, ὡς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος... Καὶ δεύτερον˙ διὰ τὶ ὁ Θεὸς δὲν ὑποφέρει τὰς βλασφημίας ὁποὺ τοῦ κάμνετε, ὅθεν ὀργίζεται κατʼ ἐπάνω σας καὶ σᾶς παιδεύει μὲ διαφόρους παιδείας, καὶ εἰς ὅλον τὸ ὕστερον σᾶς θανατώνει».

(Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ό,τι ο άνθρωπος δώσει για την αγάπη του αδελφού του, ο Θεός θα το επιστρέψει πίσω

 

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

~ Έχεις μέσα στην τσέπη σου, ξέρω γω, 50 ευρώ και έρχεται ο άλλος και σου ζητάει μία ελεημοσύνη. Και λες, 50 ευρώ έχω, τι να κάνω; να του τα δώσω; θα μείνω έτσι…

Χώρια που μπορεί να είναι και ψεύτης τούτος που ζητά και κλέφτης! Λοιπόν, τα δίνεις και βλέπεις ότι ο Θεός σου τα επιστρέφει πίσω.

Όσιος Γερμανός ο Αγιορείτης ο Μαρουλής (11 Οκτωβρίου)

 

Γερμανέ, ἀφάτου ὑπακοῆς κέρας,
ἡγίασας Ἄθωνα ἱδρώτων ῥείθροις.

Ο Όσιος Γερμανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1252 μ.Χ. από φιλάνθρωπους, ευκατάστατους, ευσεβείς και πολύτεκνους γονείς. Ήταν ο τρίτος από τα οκτώ τέκνα των γονέων του. Τον κατά κόσμον Γεώργιο από μικρό τον διέκρινε «ευταξία τις και σύννοια θαυμαστή και απλότης, εύκαιρος τε σιωπή στόματος μετ’ ηρεμίας ψυχής και ήθους υποβεβηκότος τε και μετρίου, και το παν, ως ειπείν, ειρήνης και σωφροσύνης και πραότητος άγαλμα». Από μικρός αγάπησε υπέρμετρα την ησυχία, την προσευχή, την άσκηση, τη νηστεία, την αγρυπνία, την κατάνυξη, τη φιλαδελφία και φιλοπτωχία. Ο ένθεος και ενάρετος βίος του διακρινόταν με την απαθή στάση του και τη με πραότητα, υπομονή του στη σκληρή και άπρεπη στάση των ζωηρών συμμαθητών του απέναντι του στο σχολείο. Στους ταλαιπωρημένους εργάτες των κτημάτων τους συμπεριφερόταν με ιδιαίτερη στοργή.

Δημήτρης Νατσιός: Η πονεμένη και απροσκύνητη Ρωμιοσύνη

 

Έγραφε η τότε εφημερίδα Νέα Ημέρα στις 21.1.1913 για τον ηρωικό θάνατο του ανθυπολοχαγού Ιωάννη Μαυροδήμου: «Μου διηγήθηκαν σήμερα μερικάς λεπτομερείας του θανάτου του ανθυπολοχαγού Μαυροδήμου. Μοιάζει με ποίημα. Οι Μαυροδημαίοι είναι μία παλαιά στρατιωτική οικογένεια της Ελλάδος. Εις κάθε πόλεμον σκοτώνεται κι από ένας Μαυροδήμος. Στο Εικοσιένα, στο ‘86, στο ‘97… Ο ανθυπολοχαγός Μαυροδήμος μόλις είχε βγει από το στρατιωτικόν σχολείον. Την ημέρα που ο λόχος του επρόκειτο να λάβει μέρος εις την μάχην, εσηκώθη πρωί, εξυρίσθη, εκτενίσθη, διέταξε και του έφεραν την καλή του στολή, τις καινούργιες του τις μπότες, τα άσπρα του γάντια, τέλος στολίστηκε σαν γαμπρός, ετράβηξε το σπαθί και είπε στους άνδρας του: εμπρός παιδιά… Και σκοτώθηκε από τους πρώτους». (Εφημερίδα Νέα Ημέρα στις 21.1.1913). Είναι ο πρώτος πεσών αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, στις 6 Οκτωβρίου του 1912, στους Βαλκανικούς Πολέμους. Τέτοιες ιστορίες ανήκουν στο Συναξάρι του Γένους. Είναι οι άγνωστοι ήρωες, τα πολυτίμητα εικονίσματα του έθνους μας…