Δεν αποκλείεται ο καθένας από μας, για να σταθεί στην πίστη, να πρέπει να είναι έτοιμος να αντισταθεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο

 Όσιος Σοφρώνιος του Έσσεξ

 Όσο βαθιά κι αν είναι η  ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή που πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει. δεν έχουμε δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πρακτικές -  ακόμη και πάνω στους εκβιαστές -  στο ‘Ονομα του Χριστού.  Μπορούμε όμως να ελέγξουμε την αδικία, Ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη πρόσωπο, και το κάνουμε όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας. 

Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι υψηλότερη από όλες τις συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα.

Δεν μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε από τον σκοπό να παραμείνουμε στο φως των εντολών του Κυρίου.  Αν γίνουμε μία από τις σκοτεινές δυνάμεις που πολεμούν για την επικράτηση επάνω στους αδερφούς, θα επισκιάσουμε το φως που έφερε στη γη ο Θεός.  Αυτό ασφαλώς το έγκλημα είναι επιζήμιο για μας από κάθε άλλο. Ο κόσμος δεν χρειάζεται “πολιτική Εκκλησία”. Ο υποβαθμισμένος χαρακτήρας της εκκλησίας του Χριστού κατά τους τελευταίους αιώνες οδήγησε στην απομάκρυνση από αυτήν μεγάλο πλήθος πιστών. Μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την προσοχή μας στο πώς θα συμπεριφερθούν οι σύγχρονοί μας.

Δεν πρέπει να φοβάστε την πρόσκαιρη απομάκρυνση των ανθρώπων από τη Εκκλησία. Το παράδειγμα του Χριστού, που εγκαταλείφθηκε εντελώς μόνος κατά την ημέρα του Γολγοθά Του, ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα ίχνη Του.

Δεν αποκλείεται ο καθένας από μας, για να σταθεί στην πίστη, να πρέπει να είναι έτοιμος να αντισταθεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας είναι αυτοί δισεκατομμύρια, ας μας θεωρούν μωρούς όλοι οι διανοούμενοι και αμαθείς. Η απάντησή μας θα είναι: “Όσο μικρός και ασήμαντος και αν είμαι, ωστόσο εν Χριστώ, εγώ είμαι σωστός και όχι εσείς που είστε μακριά από τον Χριστό”.

Οι οικουμενικές κινήσεις σώσουν την κατάσταση των πραγμάτων, εφόσον η ένωση των χριστιανών επιδιώκεται σε κατώτερο επίπεδο και απορρίπτεται η αναζήτηση του πληρώματος, που χαρακτηρίζεται “μαξιμαλισμός”. 

Αποσπάσματα από το βιβλίο “Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής” -  Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Σαχάρωφ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2011, σελ. 235- 238.

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Τό Ἅγιον Ὄρος δέν πρέπει νά μπολιαστεῖ ποτέ μέ κοσμικό φρόνημα...

 

Ἀναστάσιος Ὀμ. Πολυχρονιάδης

Ἡμέρα τῶν Φώτων...

Τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων...

Τῆς κτίσης ὁλάκερης...

Καί ὅμως...

Τούτη τή μέρα, ἐπέλεξε κονδυλοφόρος...

Γιά νά πεῖ, ἐν ὀλίγοις: «Δέν δικαιοῦσθε, διά νά ὁμιλεῖτε»....

Ἀπευθυνόμενος σέ Ἁγιορεῖτες καί εἰδικότερα στόν Γέροντα Εὐθύμιο τῆς Καψάλας, ἀποκαλῶντας τον, μάλιστα, σημαιοφόρο «τοῦ ἀντι-ἐμβολιασμοῦ»... (ΕΔΩ)...

Ἐπειδή διατύπωσε τήν ἄποψή του...

Χωρίς νά ὑποχρεώσει κάποιον (ΕΔΩ)...

Σέ ἀντίθεση μέ ἐκείνους πού ἐπιβάλλουν τίς ὑποχρεωτικότητες, παίρνοντας  ἀνθρώπους στό λαιμό τους...

Ἐκείνους πού ὀφείλουν νά δώσουν λόγο γιά τίς παρενέργειες καί τούς θανάτους ἐξαιτίας τῶν ἐμβολίων...

Ἀλλά γιά αὐτούς, ὁ ἐν λόγῳ κονδυλοφόρος, τηρεῖ σιγή ἰχθύος...

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά - Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για τη θεραπεία των δέκα λεπρών

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ.17,11-19]

    Όλα όσα όριζε ο παλαιός νόμος (ο μωσαϊκός) ήταν συμβολικά και τυπικά και σκιώδη· γι’ αυτό ο  μωσαϊκός νόμος θεωρούσε και τη λέπρα εφάμαρτη και μιαρή και αποτρόπαια και ονόμαζε ακάθαρτους τους λεπρούς και όσους έπασχαν από βλεννόρροια και γενικά εκείνους που τους άγγιζαν[βλ. Λευίτ. 13,15: «καὶ ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὸν χρῶτα τὸν ὑγιῆ, καὶ μιανεῖ αὐτὸν ὁ χρὼς ὁ ὑγιής, ὅτι ἀκάθαρτός ἐστι· λέπρα ἐστί (: ο ιερέας θα δει τα υγιή μέρη του δέρματος σε αντιπαραβολή προς τα ασθενή και θα κηρύξει αυτόν ακάθαρτο, διότι πρόκειται περί λέπρας)», καθώς και εκείνους που άγγιζαν κάθε νεκρό σώμα [Αριθ.19,11: «Ὁ ἁπτόμενος τοῦ τεθνηκότος πάσης ψυχῆς ἀνθρώπου ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας(: εκείνος που θα αγγίξει το σώμα νεκρού ανθρώπου, θα είναι ακάθαρτος για επτά ημέρες)»], υποδεικνύοντας με γριφώδη και ασαφή τρόπο την ακαθαρσία εκείνων που αμάρταναν απέναντι στον Θεό και αυτών που συνέπρατταν με αυτούς και συναναστρέφονταν αυτούς.

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά - -Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ[: Κολ.3,4-15]

   «Ὃταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν(:Όταν ο Χριστός φανερωθεί ο αίτιος και χορηγός της πνευματικής αυτής ζωής μας)», τότε να ζητείτε τη δόξα, τότε τη ζωή, τότε την απόλαυση. Αυτά είναι προπαρασκευαστικά για να απομακρύνει αυτούς από τις απολαύσεις και τις ανέσεις. Έτσι συνηθίζει ο απόστολος Παύλος, ενώ ομιλεί για άλλα, μεταπηδά σε άλλα· για παράδειγμα, ομιλώντας για εκείνους που τρέχουν έγκαιρα στα δείπνα[Κολ.2.16-23], μεταπήδησε αμέσως στην παρατήρηση των μυστηρίων· διότι έχει μεγάλη δύναμη ο έλεγχος, όταν γίνει σε ανύποπτο χρόνο. 

Τι σημαίνει πραγματικά η αναφώνησις «Κύριε, ελέησον»

 

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Τι σημαίνει πραγματικά η αναφώνησις «Κύριε, ελέησον», που τόσο συχνά ακούμε στην εκκλησία;

Είναι η θρηνητική φωνή του ενόχου, του καταδικασμένου από τις πράξεις του, που εκλιπαρεί άφεσι σε μια εξωργισμένη δικαιοσύνη. Όλοι είμαστε υπόδικοι και άξιοι να χάσουμε την αιώνιο ζωή εξ αιτίας των αναριθμήτων αμαρτημάτων μας. Και μόνο το έλεος και η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού, που μεσιτεύει για μας ενώπιον του Ουρανίου Πατρός του, μας σώζουν από την αιώνια Κόλασι. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που εκφράζει τη στερεά του απόφασι να αλλάξη τρόπο ζωής, να γίνη αληθινός χριστιανός. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που είναι έτοιμος να συγχωρήση τους άλλους, να τους δείξη έλεος, όπως και ο ίδιος ελεείται από τον Κύριο, τον Κριτή των πράξεών του.

Μη φοβάσαι τη σύγκρουσι και μη την αποφεύγεις. Όπου δεν υπάρχει αγών, δεν υπάρχει και αρετή. Όπου δεν υπάρχουν πειρασμοί για την πίστι και την αγάπη, είναι αβέβαιο αν υπάρχουν η πίστις και η αγάπη προς τον Κύριο. Η πίστις μας, η αγάπη μας αποδεικνύονται και φανερώνονται στις αντιξοότητες. Οι δύσκολες ώρες, μέσα μας και έξω μας, οι ώρες των ασθενειών, των θλίψεων, των στερήσεων, είναι το πεδίο της αληθινής αρετής.

(Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 174-175)

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ «EΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή YΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ» Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ EΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ

https://youtu.be/U1ofsdjL3dI

 

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 2022

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Των εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων πατέρων,

Νίνας ισαποστόλου

Δυο φοβερά πράγματα- που είναι όχι απλώς επικίνδυνα αλλά θανατηφόρα- είναι αγκαλιασμένα σήμερα για τα καλά και πολύ συντονισμένα μεταξύ τους: το όλο πνεύμα της κοινωνίας και η πραγματικότητα που έχει ο καθένας μέσα του. Ο κάθε άνθρωπος, καθότι αμαρτωλός, θεοποίησε τον εαυτό του, και αυτό το πνεύμα καλλιεργεί ένα τέτοιο πράγμα: τα πάντα, ακόμη και τα πνευματικά και τα καλά, να υπηρετούν τη θεότητα αυτή το εγώ σου. Και έτσι οι άνθρωποι προχωρούν από δυστυχία σε δυστυχία, από κακή κατάσταση σε χειρότερη. Και σαν άφρονες, δεν θέλουν να το καταλάβουν. Όλο αυτό το πνεύμα είναι άνευ προηγουμένου ειδωλολατρία.

  Γι αυτό οι άνθρωποι δεν έχουν και δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με τον Χριστό. Ακόμη και εκείνοι που θρησκεύουν, τάχα θρησκεύουν, αλλά πάνε και κάνουν όλα εκείνα τα οποία υπαγορεύει η σημερινή κοσμική νοοτροπία! Ποιο το όφελος;

Κραυγή αγωνίας από τους υγειονομικούς σε αναστολή! “Πάρτε μας πίσω”

 

https://youtu.be/TdE44CHU9uM

Γ. Καραμπελιάς: Ξανά προπαγάνδα για την ελληνική Ιστορία

 

Στη συνέντευξη του Γ. Καραμπελιά στον Λάμπρο Καλαρρύτη (“Εμείς οι Έλληνες”, Παραπολιτικά FM, 13-01-2022) ασκεί κριτική στο νέο γύρο εκστρατείας – προώθησης στρεβλής εκδοχής της ελληνικής ιστορίας που έχει ξεκινήσει. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι “Δεν υπήρχε Ελληνικό Έθνος το 1821” και ότι “Οι ξένοι μας απελευθέρωσαν”…

Σε συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ που προβάλλεται τηλεοπτικά, μεταφορά πολυδιαφημισμένου ιστορικού βιβλίου, προωθείται η γνωστή εκδοχή περί αποτυχίας της Επανάστασης την οποία έσωσαν οι ξένοι με το Ναυαρίνο.

Σημειώνει ο Γιώργος Καραμπελιάς: “Στο πρώτο επεισόδιο της μυθοπλασίας του (σ.σ.ο συγγραφέας κ. Στάθης Καλύβας) υποστήριξε ανενδοίαστα πως το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε από τους Εγγλέζους! Σε ένα ντοκιμαντέρ μιας ώρας για την Επανάσταση, δεν θα ακουστούν οι λέξεις Τριπολιτσά, Δερβενάκια, Κανάρης, σφαγή της Χίου, Σουλιώτες, ούτε καν Λόρδος Βύρωνας, ενώ τη μόνη μάχη την οποία αναφέρει και σχολιάζει εκτενώς είναι η ναυμαχία του Ναυαρίνου.”

“Ήδη, ο τίτλος του επεισοδίου αποτελεί νεολογισμό. Επειδή εσχάτως έχει δεχθεί διασταυρούμενα πυρά η θεωρία πως η Επανάσταση δεν αποτέλεσε την απελευθέρωση, αλλά τη γένεση του ελληνικού έθνους, θα χρησιμοποιήσει ένα τέχνασμα για να πει το ίδιο πράγμα. Ο τίτλος του πρώτου επεισοδίου είναι “Μια χώρα γεννιέται”, δηλαδή το ίδιο ακριβώς επί της ουσίας. Οι Έλληνες, όπως θα τονίσει στο τέλος του ντοκιμαντέρ, «γεννήθηκαν το 1821». Πού καιρός για Παλαιολόγους, παιδομάζωμα, Oρλωφικά, Ρήγα Βελεστινλή!”

“Το ντοκιμαντέρ, για να είναι συνεπές με την ιδεολογία του, δεν αρχίζει βεβαίως με το 1821, με τον “μύθο” της Αγίας Λαύρας ή την κατάληψη της Τριπολιτσάς, αλλά με το… 1826 και μάλιστα υπό τον τίτλο “Η ήττα της εξέγερσης” (5΄01΄΄). Συστηματικά άλλωστε επιμένει να αποκαλεί το 1821, όχι Επανάσταση, αλλά «πόλεμο της ανεξαρτησίας». Η “εξέγερση” ηττήθηκε και οι προστάτιδες δυνάμεις –κυρίως οι Άγγλοι–, συμμετέχοντας και αυτές, μας προσέφεραν την Ανεξαρτησία.”…

πηγή: https://aktines.blogspot.com/

Γιατί κάποιοι θέλουν να αποδομήσουν τον Παύλο Μελά και την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα;

 

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Είναι πολύ ενδιαφέρον να έχουμε διαφορετικές απόψεις και γνώμες για κάποιο θέμα. Ο πλουραλισμός σημαίνει υγεία και πολλές φορές εξάγονται γόνιμα συμπεράσματα.

Ωστόσο, όταν πρόκειται για ιστορικά θέματα, η γνώμη μπορεί να αποβεί ολέθρια και επικίνδυνη.

Το περιοδικό “HOTDOC HISTORY” της εφημερίδας  “DOCUMENTO” της Κυριακής 9/1/2022, ήταν αφιερωμένο στον Ήρωα του Μακεδονικού αγώνος Ανθυπολοχαγό (ΠΒ) Παύλο Μελά, με τίτλο: “Παύλος Μελάς: Ο Ήρωας δύο αποτυχημένων πολέμων”, εννοώντας τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 και τον Μακεδονικό Αγώνα του 1904, ο οποίος δεν ήταν ένας απλός και συνηθισμένος “πόλεμος” αλλά μία εποποιΐα η οποία άφησε πίσω της ήρωες.

Η ΑΓΑΠΗ ΣΕΙΕΙ ΤΗΝ ΓΗ

Φίλοι και αδελφοί εν Χριστώ, Θεσσαλονικείς, με παρακάλεσαν να γράψω τις σκέψεις μου, αναφορικά με τους τρομακτικούς σεισμούς της πόλης σας, προκειμένου να τις δημοσιεύσουν προς διαφώτιση του λαού.

Βέβαια ένας πιστός και μάλιστα μοναχός της Ορθόδοξης Εκκλησίας που βρίσκεται σχεδόν αδιάλειπτα σε μυστική σχέση με τον Θεό και που ζει με πνευματική αίσθηση την παρουσία της Θείας Πρόνοιας, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι τα πάντα γίνονται υπό την αδιάκοπη άκτιστη ενέργεια και εποπτεία του Θεού, κατά το προηγούμενο θέλημα της ευδοκίας Του ή κατά το επόμενο της παραχωρήσεως.

Παρά τη σαφή βεβαιότητά μου όμως σ` αυτό το θέμα, σκέφτηκα να καταφύγω σε φίλους μου Ησυχαστές, που ευλαβούμαι για την αγιότητά τους, τη σοφία τους, την εσωτερική και την θεολογική τους παιδεία, ώστε κι εγώ ν` απαλλαγώ από την ευθύνη της προσωπικής μου γνώμης, αλλά και το υπόψη θέμα να κατοχυρωθεί από κάθε πλευρά.

Πράγματι πήρα το καστανένιο ραβδί μου και το πρωί αναχώρησα προς τα ερημικότερα μέρη του Άγιου Όρους. Σε δυο ώρες περίπου έφτασα στην ασκητική καλύβα των παλιών φίλων μου Ησυχαστών.

Ύστερα από τις αδελφικές περιπτύξεις, άνοιξα χωρίς περιστροφές το θέμα στους τρεις μοναχούς – Ησυχαστές που από την όψη τους, η θέα τους μαρτυρούσε ότι ήταν λυτρωμένα πλάσματα του Θεού, ελεύθερα από ανάγκες, ψηλότερα από μεταβολές των ανθρώπινων, χαρούμενα, σεμνά, φωτισμένα γεμάτα αγάπη στους ανθρώπους, αληθινοί θεολόγοι.

Πρώτη, σαν από προηγούμενη συμφωνία, αντίδραση τους ήταν και οι τρεις να μειδιάσουν με καλοκαγαθία. Ύστερα με κοιτούσαν με τα καθαρά και στο βάθος λυπημένα μάτια τους. Αλλά εμένα με ενδιέφερε το συγκεκριμένο θέμα και το ήθελα αρθρωμένο στο θεολογικό λόγο. Γι` αυτό επανήλθα στο ερώτημα με παρακλητικό τόνο...

 Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ

Θυμηθείτε, αδελφέ Θ., συνέχισε ο Ησυχαστής, τι άμεση ανταπόκριση βρήκε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στις ψυχές των πιστών, ύστερα από ένα καταστροφικό σεισμό που έγινε στην Αντιόχεια, όταν ακόμα ήταν απλός πρεσβύτερος. Ο σεισμός προκάλεσε έντονο φόβο. Κι επειδή οι χριστιανοί είχαν πίστη στο Θεό απέδωσαν τον σεισμό στις αμαρτίες τους, μετανοήσαν και ζήτησαν συγχώρεση από τον φιλάνθρωπο Κύριο.

Σ` αυτήν την ψυχική κατάσταση, ο Χρυσόστομος, ξεφώνισε τον γνωστό λόγο του «Μετά τον σεισμό» και τα λόγια του έπεφταν σαν δροσερή βροχή στην διψασμένη γη της καρδιάς τους. Βέβαια υπήρχαν και τότε αυτοί που ακολουθούσαν τα σατανικά θελήματα. Αλλά αυτοί ήταν λίγοι. Οι πολλοί έκαναν ευχαριστήριες αγρυπνίες στις εκκλησίες, έψαλλαν και ευχαριστούσαν τον κύριο εν μετάνοια, τόσο, ώστε ο άγιος πατέρας να τους λέγει, ότι και αυτοί καθαρίστηκαν με την ευωδιά των προσευχών τους από τους σπίλους της αμαρτίας.

Ο Ιερός Χρυσόστομος περί σεισμού

 

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Χατζηεφραιμίδης

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος βίωσε σεισμοὺς στὴν ἐποχή του, τόσο στὴν Ἀντιόχεια, ὅσο καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη. Μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πνευματική του ἐμπειρία, ἔχει νὰ μᾶς διδάξει πολλὰ γιὰ τὸν σεισμό.

1. Ποιά εἶναι ἡ αἰτία τῶν σεισμῶν.

Σίγουρα οἱ σεισμοὶ εἶναι φυσικὸ φαινόμενο, ποὺ ἐξηγεῖται φυσιοκρατικῶς καὶ μὲ ἐπιστημονικὰ δεδομένα. Ἀλλὰ ποιά εἶναι ἡ αἰτία, κατὰ τὸν ἱερὸ Πατέρα μας; Γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ γίνονται σεισμοί; «Διὰ γὰρ τοῦτο ὁ σεισμός, διὰ τὴν ραθυμίαν τὴν ἡμετέραν˙ ἐρραθυμήσαμεν καὶ ἐκαλέσαμεν τὸν σεισμόν». Ὁ σεισμός, συνεχίζει ὁ ἅγιος, εἶναι σὰν κήρυκας, ποὺ προαναγγέλλει σὲ ὅλους τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, ὥστε μὲ τὸν φόβο νὰ γίνουμε καλύτεροι καὶ νὰ ἀποκρούσομε τήν «διὰ τῶν πραγμάτων τιμωρίαν» (PG 48, 1027-1028)1.

FOCUS 8 11 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ - ΠΑΤΕΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

 https://youtu.be/tqCnwpwndOY?t=92

Εφραίμ της Αριζόνας: «Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία…»

 

«Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία! Οἱ μεγάλοι, οἱ ἀξιωματοῦχοι, θά ἀκολουθήσουν τόν «ἄλλον» (ἐννοεῖ τόν διάβολον)! Ὁ κόσμος θά μοιραστεῖ! Ποιόν ν’ ἀκολουθήσει; Αὐτό θά κρατήσει λίγο καί μετά θ’ ἀκολουθήσει ὁ πόλεμος! Μετά τόν πόλεμο θά γίνει μία Σύνοδος κανονική καί θά βάλει στήν σειρά τά πράγματα!».

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

πηγή: https://immorfou.org.cy/

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης: Ο Χριστός όσους δεν σφραγιστούν θα τους βοηθήσει

 

Θα πορευθούμε μιμούμενοι τον Προφήτη Δαυίδ που λέει… ”Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ΄ εμού ει. Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύται με παρεκάλεσαν.” ”Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό· επειδή Εσύ είσαι μαζί μου· η ράβδος Σου και η βακτηρία Σου, αυτές με παρηγορούν.” Ψαλμός 22

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

«Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα.

Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!»

«Σήμερα γκρεμίστηκε μια εκκλησιά»

 

Στα χρόνια του Σταλινισμού, ο οποίος είχε μετατρέψει την σοβιετική χώρα σε απέραντο εργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιών (κνούτο=μαστίγιο) ή σε στρατόπεδο εξοντώσεως αντιφρονούντων, χιλιάδες φυλακισμένοι είχαν επισκεπτήριο μία φορά τον χρόνο, για δεκαπέντε λεπτά. Οι γυναίκες τους – όπως μας το διηγείται ο Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ - που συχνά ζούσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τα ναύλα τους, όλο το χρόνο, για να ταξιδέψουν την ορισμένη ημερομηνία, που μπορούσαν να αντικρίσουν το πρόσωπο του συζύγου τους, μόλις για 15 λεπτά, και μάλιστα πίσω από ένα αγκαθωτό πλέγμα.

Κι ενώ «ζούσαν» γι' αυτήν την στιγμή και ετοίμαζαν τα λόγια, που θα τους έλεγαν μες στα λίγα αυτά λεπτά, τις πιο πολλές φορές δεν άνοιγαν καθόλου το στόμα, μόνο κοιτάζονταν με πόνο όλη την ώρα, ώσπου να τις απομακρύνουν οι δεσμοφύλακες. Κι αυτό γινόταν για 10, 15 και 25 χρόνια. Τι κρατούσε τόσο σφιχτά δεμένες τις καρδιές εκείνες; Μα το βαθύ και δυνατό μυστήριο της οικογένειας, το ευλογημένο καταφύγιο. Τα δεκαπέντε λεπτά αρκούσαν, για να βιώσουν και να επιβεβαιώσουν οι δύστυχες εκείνες γυναίκες, την θεόζευκτο ένωση.

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 2022

 

                             ΠΕΜΠΤΗ 13

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Ερμύλου και Στρατονίκου μ.

Μάξιμου οσίου του Καυσοκαλύβη

Οι ερημίτες κυρίως έχουν να κάνουν με τον διάβολο. Καθώς δεν έχουν κοντά τους ούτε ανθρώπους ούτε τίποτε άλλο παλεύουν στήθος με στήθος με το διάβολο. Ο διάβολος δεν πρόκειται ποτέ να συμπονέσει κάποιον άνθρωπο, να τον λυπηθεί και να πει: «Φτάνει πολύ τον κούρασα, πολύ τον ταλαιπώρησα. Φτάνει τόσο». Όσο περισσότερο βλέπει ότι παιδεύεται ένας από τα χέρια τα δικά του, τόσο πιο πολύ εκείνος χαίρεται και όλο και προχωρεί για να εξοντώσει τελείως τον άνθρωπο. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι συνέχεια έχουν να κάνουν με αυτά:«Ο διάβολος με πειράζει, δεν με αφήνει ήσυχο». Δεν μπορεί να κάνει τίποτε ο διάβολος, όταν εσύ ταπεινώνεσαι αληθινά. Όταν όμως αφήνεις και διαφεντεύει ο εγωισμός και όλα τα πάθη, ο διάβολος δεν θα σε λυπηθεί ΄ χρησιμοποιώντας ακριβώς τον εγωισμό σου, θα σε κάνει σκύβαλο. 

Επομένως εκείνο που χρειάζεται είναι να ταπεινωθείς.

Γέροντας Λουκάς Φιλοθεΐτης: «Να πέφτουμε στα γόνατα μπροστά στον Χριστό, ώστε να παίρνουμε δύναμη, την οποία θα μεταδίδουμε και στους άλλους»

 

Ὁ ἄνθρωπος πάντα εἶχε τὴν ἐνδιάθετη τάση νὰ κρίνει καὶ νὰ κατακρίνει τὸν Θεὸ. Πλὴν ὅμως, στὸ τέλος, θὰ δικαιωθεῖ ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ. ᾿Ἐμεῖς ἄραγε θὰ δικαιωθοῦμε;

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κάπου πορευόμαστε. Πρὸς τὰ ποὺ ὅμως; Μήπως ὁ καθένας μας πρέπει νὰ στραφεῖ πρὸς τὰ μέσα, πρὸς τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ τὴν καρδιά του νὰ πεῖ: «Κύριε ποὺ πορεύομαι; Δεῖξε μου πρὸς τὰ ποὺ νὰ πάω (γνώρισόν μοι ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι).

Η ΥΒΡΙΣ

 Στέφανος Σπανομήτσιος* 

Το εν τω κόσμω είναι του ανθρώπου διαλέγεται πάντα με το έτερο. Σ’ αυτόν τον διάλογο  στοιχειώνεται, συγκροτείται και εκπτύσσεται ή εκφυλλίζεται και τελικά διαλύεται η σχέση  του υποκειμένου προς την πραγματικότητα. Η αποδοχή ή η απόρριψη του ετέρου, του συ,  από το εγώ, μερική ή γενικευμένη, και η διάρρηξη της σχέσης δεν είναι πάντοτε μονομερής  επιλογή. Στη σύγκρουση που προηγείται, είναι το εγώ που καραδοκεί να αρπάξει τα εαυτού  και να ιδιοποιηθεί τα αλλότρια. Όταν το εγώ αναγνωρίζει την ανάγκη του συ να διεκδικεί τον  αυτοδίκαιο ζωτικό του χώρο, η σχέση καλλιεργείται και προοδεύει. Όταν όμως αμφισβητεί  την δυνατότητα αυτή, τότε η σύγκρουση είναι πιθανή. Ένα κτητικό εγώ είναι πρόδηλο ότι  δυνητικά θα προκαλέσει ρήξεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ρήξεις διευθετούνται στα  όρια προσωπικών εξηγήσεων. Σε άλλες περιπτώσεις οι συγκρούσεις είναι σφοδρές και  καταλήγουν σε ολοκληρωτική καταστροφή των σχέσεων. Σε κάποιες, ίσως λίγες, περιπτώσεις, η διαχείριση των γεγονότων είναι τόσο ηθελημένα εγκληματική και η  περιπλοκή και οι απώλειες τόσο επώδυνες, που το αναδυόμενο άγος στιγματίζει έντονα  αυτούς που διαπράττουν την αδικία. Εγείρεται τότε ύβρις κατά του θείου, που εποπτεύει  την τάξη και την αρμονία του κόσμου, που αυτοδίκαια επισύρει την νέμεσι. Πολλές φορές  είναι η αδόκητη φορά των πραγμάτων που δημιουργεί το άγος, χωρίς την ηθελημένη  υπέρβαση των φυσικών ή ανθρώπινων νόμων, ωστόσο και τότε μια ελλειπτική συμπεριφορά μπορεί να επιτρέψει τραγικές εξελίξεις , που επισύρουν την μήνι κατά των υβριστών. 

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 2022

 

 ΤΕΤΑΡΤΗ 12 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Τατιανής μάρτυρος

Λέγεται κάποιος μύθος, που έχει τη σημασία του. Μια μητέρα, η οποία, η καημένη, καθώς είχε γεράσει, είχε άσπρα μαλλιά, ρυτίδες, και το πρόσωπό της είχε χαλάσει, δεν ένιωθε άνετα μέσα στο σπίτι με τα παιδιά της και πήγε σε ένα θαυματουργό ποτάμι. Όποιος έμπαινε μέσα σε αυτό, έβγαινε ξανανιωμένος. Μπήκε λοιπόν στο ποτάμι, και άλλαξε η εξωτερική της εμφάνιση. Γύρισε στο σπίτι χαρούμενη. Τα παιδιά της, όμως δεν την δέχονταν. <<Εμείς >>, είπαν <<δεν θέλουμε μάνα που είναι νέα και όμορφη, εμείς θέλουμε τη μάνα μας>>.Η σχέση αυτή με τη μητέρα οφείλεται σε κάτι άλλο, που είναι πέρα από αυτά που φαίνονται. Το ίδιο νιώθει κανείς απέναντι στον πατέρα του, στον παππού του στη γιαγιά του. 

Όταν έναν άνθρωπο τον εκτιμάς, τον θαυμάζεις, τον αγαπάς, αυτή η αγάπη δεν σταματάει σε εξωτερικά πράγματα. Όλα τα άλλα, και τα κουσούρια του ακόμη, λες και είναι προτερήματα.

Σκύλλα και Χάρυβδη - Γράφει ο Θεόφιλος Πουταχίδης

 

Ο έλεγχος και η ποδηγέτηση του κοπαδιού, μιας αγέλης ή ενός πλήθους τέλος πάντων, επιτυγχάνεται με εκφοβισμούς. Δείτε τον τσομπάνη που σφυρά, φωνασκεί ή χτυπά με τη μαγκούρα του από κανένα ζώο. Δείτε και τα μαντρόσκυλα που γαβγίζουν κι εκφοβίζουν τα ζώα τρέχοντας απ’ εδώ κι από ‘κεί για να τα βάλουν στην επιθυμητή πορεία. Παρακολουθήστε πώς κυνηγούν οι λύκοι και τα λιοντάρια δουλεύοντας ομαδικά με εκφοβισμούς και κατευθύνοντας ένα κοπάδι από εκατοντάδες θηράματα, μέχρι να βρουν την ευκαιρία να ξεμοναχιάσουν μερικά για να τα κατασπαράξουν.

Το καίριο γεγονός του ελέγχου έγκειται στην αδυναμία του ατόμου και τελικά του κοπαδιού να σχεδιάσει στρατηγικά τις κινήσεις του.

Αντιδρά άμεσα, σχεδόν αντανακλαστικά σ’ έναν εκφοβισμό παίρνοντας την κατεύθυνση που του επιβάλλεται. Δεν σκέπτεται πού πάει· δεν υπολογίζει δύο ή τρεις ή περισσότερες κινήσεις μπροστά. Κάθε φορά κινείται κατά την ανάγκη ή τον φόβο της στιγμής. Μέχρι που στο τέλος παγιδεύεται και καταλήγει στο μαντρί, στο σφαγείο ή στα σαγόνια του θηρευτή.

«Της Ελλάδας δεν της είναι ακόμα βολετό να πεθάνει. Την κρατούν σθεναρά ο Σταυρός, οι προσευχές και τα ματωμένα στήθια των αγίων και ηρώων»

 

Όχι, όχι, δεν είναι έτοιμη να παραδοθεί. 

Αφήσαν προίκα γνήσια, αφήσαν παρακαταθήκη πλούσια σε αγαθά οι αδικημένοι αθάνατοι.

Ευτυχώς,  που υπάρχουν ακόμα οι λίγοι πιστοί, οι λίγοι τρελοί-πλην όμως συνετοί-, οι λίγοι χειμαζομένοι, αυτοί που με αρίστη δεξιότητα και οξυδέρκεια αητού σηκώνουν στις πλάτες τούς πολιτευτάδες, τους υβριστές, τους εμπαθείς και φθονερούς, τους πλανεμένους, ενίοτε τους φαντασιόπληκτους και τραγικούς.

«Έλα λίγο, μόνο για λίγο...» Σ. Σπανουδάκης

 

Αχ! να γινόταν για λίγο, να σας μεταφέρω μέσα μου. Εκεί πού όλα, τα μικρά και μεγάλα, επιτελούνται.

Μην με παρεξηγήσετε. Την ψυχή μου ξετυλίγω.

Άλλωστε νομίζω, ότι μέσω της μουσικής και τών στίχων μου, λίγο πιά, με καταλαβαίνετε.

Καί τελικά, μόνον αυτό θα μείνει από εμένα.

Όλα τα άλλα, ματαιότης. Περαστικά, εφήμερα.

Εκεί λοιπόν, βιώνω την απίστευτη μαγεία, της στιγμής της έμπνευσης.

Αυτό το «εργόχειρο» μου δόθηκε, για να δουλεύω. Το γιατί δεν το ξέρω.

Εκεί λοιπόν, για λίγο, μόνο λίγο, (Είναι πολύ το λίγο), αισθάνομαι την παρουσία Του γλυκού Ιησού μας, και κυλάν τα δάκρυα.

Και ξέρω εκείνη την ευλογημένη στιγμή, ότι υπάρχει, με αγαπάει και ότι καλό η κακό, γινεται στην ζωή μου, είναι μόνον για να Τον πλησιάσω.

Λίγο ακόμη. Μόνο λίγο. Άχ, έλα λίγο, μόνο για λίγο. Έλα, έλα.

Άχ! την ίδια ακριβώς αγάπη, έχει για όλους σας.

Πάρτε δύναμη, κουράγιο.

Είναι εδώ και φροντίζει για όλα.

Για τον καθένα μας.

Μήν σας φοβίζει τίποτε και κανεις.

Εμείς στον δρόμο μας. Ακλόνητοι.

Δύσκολος, στενός, δύσβατος, γεμάτος παγίδες, πόνους, κόπο, θυσία, πολεμημένος με λύσσα, αλλά ο εχθρός, είναι ήδη νικημένος.

Ψηλά τα μάτια.

Θαρσείτε.

Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο. Όλον.

Απο την αρχή, από τότε και για πάντα.

Κι’ εμείς μαζί Του.

«Έλα λίγο, μόνο για λίγο

ζώ και ξαναζώ κάθε μας στιγμή

σε χώρο μυστικό

καρδιά μου σ’ ανταμώνω»

https://www.youtube.com/watch?v=n2x1EdJ0VkY

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 2022

 ΤΡΙΤΗ  11 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Μάθε να αγαπάς τον Κύριο και να υπακούς. Μάθε να κάνεις πρώτα μικρές πράξεις, μικρά πράγματα, που δεν είναι δύσκολα, αλλά που θα είναι ακριβώς ενάντια στη φιλαυτία σου. Και ώ! του θαύματος! Ο καθένας χωρίς εξαίρεση θα διαπιστώσει αλλαγή στον εαυτό του. Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε καλυτερα αυτό που λέει ο Κύριος: ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει. Αυτό θα συμβεί επειδή ακριβώς θα πιστεύουμε στον Χριστό επειδή θα είναι μέσα μας ο Χριστός, ο οποίος βάδισε αυτόν τον δρόμο΄ και όλο αυτό το έκανε, για να είναι ο δρόμος αυτός βατός και από μας. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να ισχυρισθεί- και να είναι δικαιογημένος- ΄'ότι τάχα είναι δύσκολο και να κάνει πίσω. Όλοι μπορούμε να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο. 

Αν κάνεις πίσω, αν δειλιάζεις, δεν είναι γιατί δεν μπορείς, αλλά διότι βαθύτερα αγαπάς τη βόλεψή σου, τον εαυτό σου.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ «EΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή YΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ» H ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ EΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Συντονιστής: κ. Χαράλαµπος Ἄνδραλης

16:30-17:00  Προσευχή καί κήρυξη ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡµερίδος - Χαιρετισµοί
Χαιρετισµός ἀπό Νίκη Τσάφου, ἐκπρόσωπο τοῦ «Μαµά Μπαµπάς καί Παιδιά», καθηγήτρια µέσης ἐκπαίδευσης Χαιρετισµός ἀπό Ανδρέα Μπλάνο, Στρατηγό ἐν ἀποστρατείᾳ καί πρόεδρο τῆς ΕΡΩ

17:00-17:20  Χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ»

17:30-17:55  κ. Κων/νος Βαθιώτης, τέως Ἀναπληρωτής Καθηγητής Ποινικοῦ ∆ικαίου Νοµικῆς Σχολῆς ∆.Π.Θ. «Τό ἐµβολιαστικό χαράτσι τῶν 100€: Ἡ ἀντισυνταγµατική ἐπέκταση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐµβολιασµοῦ σέ πολῖτες ἡλικίας ἄνω τῶν 60 ἐτῶν»

18:00-18:20  κ. Ἀργύρης Νταλιάνης, Καρδιολόγος “Ὑποχρεωτικότητα ἐµβολιασµοῦ στήν ἐποχή τῆς µετάλλαξης Ὄµικρον”

18:25-18:45  κ. Εὐγένιος Μπαϊραµίδης, Συνταγµατάρχης Ὑγειονοµικοῦ, Ἰατρός, Γενικός Χειρουργός «Ὑποχρεωτικότητα στήν Ἰατρική καί τόν ἐµβολιασµό - προσωπική ἐµπειρία»

18:50-19:05  ∆ιάλειµµα

19:10-19:35  κ. Ἀναστάσιος Πολυχρονιάδης, δρ. θεολογίας ΑΠΘ «Καί τό ὄνοµα αὐτοῦ; Ἐµβόλιος...»
(Kατάθεση λόγου θεολογικοῦ περί τῆς ὑποχρεωτικότητας)

19:40  Συζήτηση

20:05  Πορίσµατα

20:20 Ἐθνικός Ὕµνος

Πηγή:https://www.orthros.eu/

Οι θλίψεις στη ζωή μας. Μέρος Α΄ (αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

(Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Χρυσοστόμου, Χαρώνη Βασιλείου).

Α) Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΖΩΗ

3542. Αυτός είναι ο καιρός των σκαμμάτων και των αγώνων, εκείνος δε των στεφάνων και των βραβείων. Κι’ αυτό υπήρξε έργο της κηδεμονίας του Θεού, το να ενώσει δηλαδή με τη σύντομη και πρόσκαιρη αυτή ζωή τους κόπους και τους ιδρώτες, τα δε βραβεία και τα στεφάνια να τα παρατείνει σ’ εκείνο τον αθάνατο και αγέραστο αιώνα.

(Εις Ψαλμ. Δ’, 9, ΕΠΕ 5, 178- MG 55,55ι’).

ΑΣΤΑΘΗ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ

3543. Τίποτε δεν είναι βέβαιο, τίποτε δεν είναι σταθερό από τα ανθρώπινα πράγματα, αλλά μιμούνται τη μανιασμένη θάλασσα και γεννούν καθημερινά παράξενα και φοβερά ναυάγια. Όλα τα ανθρώπινα είναι γεμάτα από θορύβους και ταραχή˙ όλα μοιάζουν με σκοπέλους και γκρεμούς˙ όλα με υφάλους και διαβρωμένους βράχους˙ όλα περικλείουν φόβους και κινδύνους και υποψίες και τρόμους και αγωνίες. Κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα, όλοι φοβούνται τους γύρω τους... Δεν υπάρχει ασφαλής φίλος, ούτε βέβαιος αδελφός. Το καλό της αγάπης έχει εξαφανισθεί... Άπειρα προσωπεία παντού... Αυτοί που έως χθες περιποιούνταν, αυτοί που κολάκευαν, αυτοί που καταφιλούσαν τα χέρια, ξαφνικά τώρα παρουσιάσθηκαν ως εχθροί και, αφού πέταξαν τα προσωπεία, έγιναν οι πικρότεροι από όλους τους κατηγόρους, κατηγορώντας και συκοφαντώντας εκείνους ακριβώς, προς τους οποίους προηγουμένως εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους. (Ότε Σατορν. και Αυρηλίαν., 1, ΕΠΕ 33,172 - MG 52,415).

Οι ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

3544. Ο παρών καιρός είναι καιρός πένθους και θλίψεως, ταλαιπωριών και δουλικής μεταχειρίσεως του σώματος, αγώνων και ιδρώτων. (Εις Εβρ., ομιλ. ΙΕ', 4, ΕΠΕ 24, 578- MG 63,122).

ΕΙΝΑΙ ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

3545. Ας χαιρόμαστε, όταν υποφέρουμε εμείς οι ίδιοι, γατί αυτές οι δοκιμασίες είναι πληρωμή γα τις αμαρτίες μας. Ας μην επιζητούμε την άνεση, γατί ο Χριστός υποσχέθηκε θλίψη στους μαθητές Του. Ακόμη και ο Παύλος λέγει˙ όλοι όσοι θέλουν να ζουν με ευσέβεια, σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, θα καταδιωχθούν»(1).

Κανείς γενναίος αθλητής δεν ζητάει λουτρά και τραπέζι γεμάτο φαγητά και κρασί στον τόπο των αθλητικών αγώνων. Τέτοια απαίτηση δεν είναι γνώρισμα αληθινού αθλητή, αλλά ανθρώπου ανόητου... Άλλος είναι ο καιρός της ανέσεως. Πρέπει με τη θλίψη να γίνουμε τέλειοι Χριστιανοί. (Εις Εβρ., ομιλ. Ε’, 4, ΕΠΕ 24, 340- MG 63,51). (1). Β' Τιμ. 3,12.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

3546. Δεν άκουσες το Χριστό που λέει: «Σ’ αυτό τον κόσμο θα έχετε θλίψεις;»(1). Γιατί λοιπόν ζητάς άνεση, αφού Εκείνος είπε αυτά; Δεν Τον άκουσες να λέει: «Ο αμετανόητος κόσμος θα χαρεί, εσείς όμως θα δοκιμάζεστε από λύπη»(2); (Εις Ψαλμ. Ζ, 8, ΕΠΕ 5, 328MG 55, 93). (1). Ιω. 16,33.(2). Ιω. 16,20.

Και ό,τι να τους κάνεις, όσο κι αν τους κουνήσεις, με τίποτε δεν ξυπνούν

 

Ο Άγιος Παΐσιος προφητικά λέγει: 

"Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει και οι άνθρωποί του οργανώνονται, οι Έλληνες βρίσκονται σε νάρκη. Τον εαυτό του μόνο κοιτάει να βολέψει ο καθένας και τίποτε περισσότερο. 

Και ό,τι να τους κάνεις, όσο κι αν τους κουνήσεις, με τίποτε δεν ξυπνούν". 

Και συνεχίζει: "Όταν δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζει παλαβούς νόμους και να υπάρχει γενική αστάθεια, μη φοβηθείτε. Θα βοηθήσει ο Θεός".

(Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, 1981),

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

To «Πάτερ ἡµῶν» κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης

Ἑρμηνευτική ἀνάλυση  τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς

Ἕνας ἀπό τούς µεγάλους Πατέρες καί Διδασκάλους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µας εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης[1] ἐκ Καππαδοκίας καί αὐτός ὁρµώµενος ὅπως τόσοι ἄλλοι ἅγιοι. Τά ἔργα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ ἀποτελοῦν πραγµατικά θεολογικά µαργαριτάρια πού µᾶς δίνουν δυνατά ἀγκωνάρια τόσο στήν ἐπιστήµη τῆς θεολογίας ὅσο καί στόν καθηµερινό µας πνευµατικό ἀγώνα. Ἀπό τά σπουδαῖα κείµενά του θά ἀναφερθοῦµε στούς πέντε λόγους του περί προσευχῆς. Πιό συγκεκριµένα, θά γίνει ἀναφορά στίς ὁµιλίες πού ἔκανε πρός τούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς του ἑρµηνεύοντας τήν Κυριακή Προσευχή, τό γνωστό «Πάτερ ἡµῶν».

Ψαλμός 17ος, Όταν γίνεται σεισμός ή θεομηνία, κατακλυσμός και κεραυνοί.

 Εἰς τὸ τέλος τῷ παιδὶ Κυρίου τῷ Δαυΐδ, ἃ ἐλάλησεν τῷ Κυρίῳ τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν ἡμέρα, ή ἐῤῥύσατο αὐτὸν ὁ Κύριος ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς Σαούλ

2 Καὶ εἶπεν ΑΓΑΠΗΣΩ σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου.

3 Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. ῾Ο Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου.

4 αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.

5 περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με.

6 ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.

7 καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.

8 καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός.

9 ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ.

10 καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ

Μόρφου Νεόφυτος: Νὰ πιάνουμε τὶς συχνότητες τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν ἀοράτων… (03.01.2022)

https://youtu.be/SckTxjoCnk8

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, ποὺ τελέσθηκε στὸ ὁμώνυμο ἑορτάζον παρεκκλήσιο τῆς κοινότητος Περιστερώνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (03.01.2022).

 

π. Συμεών Κραγιοπούλου (†) Πνευματικὰ Μηνύματα 2022

 Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022

Γρηγορίου Νύσσης

Δομετιανού Μελιτινής 

Στην οικογένεια του αγίου Γρηγορίου Νύσσης αδελφού του Μ. Βασιλείου, όλοι σχεδόν ήταν άνθρωποι με μεγάλη αγιότητα, αλλά και τους χρησιμοποίησε ο Θεός ως όργανά του και προσέφεραν πολλά στην Εκκλησία. Θα ήταν ευχής έργον να τους πάρουμε ώς παράδειγμα σήμερα που καταβάλλεται ειδική προσπάθεια να διαλυθεί η οικογένεια. Σαν να μην αρέσει να είναι οι άνθρωποι όπως τα κανόνισε ο Θεός, οικογένεια αγιασμένη, κατ' οίκον εκκλησία. Δεν ήταν τυχαίοι άνθρωποι τα μέλη στην οικογένεια του αγίου Γρηγορίου, που ήταν άριστος από πάσης απόψεως. Και όμως αφιερώθηκαν στον Κύριο. Όταν έχεις μέσα σου μια τσιγκουνιά, μια μικροψυχία, τι μπορείς να καταλάβεις; Κοιτάς να επιβιώσει το εγώ σου, το είδωλό σου.

***

Δεν φτάνει να είναι κανείς κάπως καλός χριστιανός﮲ κατά απόλυτο τρόπο να είναι χριστιανός.

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Μητροπολίτης Κοσμᾶς, Ἕνας Ἅγιος Ἐπίσκοπος ἔφυγε γιά τόν Οὐρανό"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη 

[Κυριακή, 9 Ἰανουαρίου 2022]