Ιωάννης Κουντουράς , Ο μακαριστός π. Αυγουστίνος

Ο  μακαριστός π. Αυγουστίνος

Ι. Κουντουράς,Ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ

Ο "των άκρων" μακαριστός -για μένα Άγιος- π. Αυγουστίνος θα εξακολουθεί ίσαμε της συντελείας του κόσμου να πυρπολεί – με τον λόγο του εμπνευσμένο από τον Παράκλητο και τον παλμό της πυρωμένης από Θεϊκό έρωτα καρδιάς του. Δικαίως, γιατί  το "Άκρον", το Κορυφαίον είναι η Βίβλος που πυροδότησε την αγία του βιωτή.

Ο λόγος;  Η αποστεωμένη συμπεριφορά μερικών ταγών της Εκκλησίας με τη συνοδεία μερίδας "πιστών" περσόνων που τελούν έγκλειστοι και υποχείριοι αμοραλιστών με αδύναμο νουν κυβερνώντων, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι κάνουν υπακοή. Νομίζουν οι κυβερνώντες με τους οσφυοκάμπτες συνοδοιπόρους τους ότι έτσι μπορούν να παίξουν ρόλο “επιβήτορα” της πνευματικής μας  ύπαρξης κι  αφήνουν την βρομερή απόπνοια της τερηδονισμένης όλο σήψη πνοής τους να μολύνει το ηθικό μας κριτήριο. Σπέρνουν φόβο, παγωνιά· χωρίς Ζωηφόρο Σώμα και Αίμα Χριστού όμως κινδυνεύουμε να “μας πάρουν του κόσμου τα ρέματα”, όπως λένε κάποιοι ηχο-στίχοι· χωρίς Θεία Κοινωνία ο παλμός της δικής μας καρδιάς δεν συντονίζεται με τον Θεϊκό Παλμό και καταντά λιπόθυμος, απροσδιόριστος· λιμοκτονεί καταλήγοντας σε κολποκοιλιακό αποκλεισμό που ισοδυναμεί με κοιλιακή μαρμαρυγή και πνευματική καρδιακή παύλα. Επομένως, επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί λύση τροφοδοσίας Θείας Κοινωνίας για όλους που ανήκουν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα επειδή ο λόγος του Κυρίου δεν αφήνει περιθώρια:  «εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν ευατοίς»(Ιω, 6,53).  Είναι υπαρξιακό το κριτικό αυτό πρόβλημα και αν δεν ληφθούν μέτρα ανάλογα με τα αντίστοιχα της εξαπλώσεως τω ιών οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον πνευματικό θάνατο γιατί ο πειράζων «ως λέων ωρυόμενος.. ζητεί τίνα καταπίη». Στη συνάφεια αυτή η γραφίδα μου τονίζει ότι προσωπικά ανήκω στους αδύνατους ·   κατεργάζομαι  τη σωτηρία μου «μετά φόβου και τρόμου» ·  βρείτε οι υπεύθυνοι λύση άμεση και μην περιορίζεστε σε «ευσεβείς συμβουλές» παράτασης του μαρτυρίου αποχής από Θεία Κοινωνία ·  τέτοιες επιπολής προσεγγίσεις δεν οφελούν ·  παγώνουν τα αισθήματά μας · πέφτει βράδυ παγωνιά, παύει να χτυπά η καρδιά· πεστε μας -ποιος θα μας σώσει από τα συντρίμματά μας;

Οι παραβολές του Κυρίου (για παιδιά)

Η εγκύκλιος του Μητροπολίτη κ.κ. Θεοκλήτου για την Ε’ Κυριακή των Νηστείων

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,

τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό

τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.

Μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴν μακροθυμία τοῦ Κυρίου μας ἀνήλθαμε καὶ στὸ πλατύσκαλο τῆς Πέμπτης Κυριακῆς τῆς ἐπεισοδιακότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μας. Εὐλογητὸς ὁ Θεός, «ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν!» Εἴθε μὲ τὸ ἔλεός Του νὰ μᾶς τηρήση ἀτρώτους, ἀπὸ τὸ ἀόρατο μὲν ἀλλὰ παρόν θηρίο! Τὰ ὅσα ζοῦμε αὐτὸν τὸν καιρὸ μοιάζουν μόνο σὰν ἕνα εὐφάνταστο παραμύθι. Κι ὅμως εἶναι γεγονότα. Κάποιοι ἀδελφοί μας δὲν πρόλαβαν νὰ φθάσουν στὸ σκαλὶ ποὺ βρισκόμαστε κι εὐχόμαστε γιὰ ὅλους καλὴ ἀνάπαυσι ἐν Κυρίῳ.

Ἡ σημερινὴ Ε’ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὸ πρόσωπο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Ἢ καλλίτερα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν μετάνοια μὲ ἔργα καὶ ὄχι μὲ λόγια. Καὶ μάλιστα μὲ ἔργα σκληρὰ ἐπὶ 47 χρόνια, μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς. Αὐτὸν τὸν λόγο ὑπογραμμίζει καὶ τὸ Συναξάριο τῆς ἡμέρας τῆς Ε’Κυριακῆς. «Ἐτάχθη δὲ αὐτὴ ἡ μνήμη, ἐπειδὴ ἐγγίζει τὸ τέλος τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Πρὸς διέγερσι τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν γιὰ τὴν μετάνοιά τους. Ἔχοντας δὲ ἐνώπιόν τους ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς τὴν ἑορταζομένη ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία».

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης « Η θεία λειτουργία είναι αληθώς μία δωρεά του Αγίου Πνεύματος εις ημάς τους ανθρώπους. Είναι μία μυσταγωγία του Πνεύματος, ένας τρόπος Αποκαλύψεως του Θεού και όλων των ουρανίων πραγμάτων. Δεν υπάρχει τίποτε εις την λειτουργίαν το οποίο δεν είναι αποκαλυπτικόν της θεότητος και των ενεργειών της Αγίας Τριάδος.

Επειδή γνωρίζουμε και πιστεύομεν ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μας, γι’ αυτό και τον ναόν, μάλιστα όταν λειτουργούμε, τον βλέπομε σαν σπίτι μας. Μπαίνομε, βγαίνομε, χαιρόμαστε, κάνομε τον σταυρόν μας, ανάβουμε τα κεριά μας, μπορεί και κάτι να πούμε, αλλά βλέπει κανείς ότι ο ορθόδοξος νοιώθει ότι η εκκλησία είναι το σπίτι του.

Δικό μας σπίτι είναι ο ναός! Και αυτή η σύναξις είναι η πραγματική οικογένειά μας. Δεν είναι οικογένειά μας μόνον το ένα, τα δύο, τα τρία παιδιά μας, όσα κι αν έχωμε. Είμαστε όλοι εμείς και όλοι εκείνοι που γυρίζουν δεξιά και αριστερά και που ίσως ακόμη δεν σκέφθηκαν τον Θεόν ή δεν ετόλμησαν ακόμη να ομολογήσουν ότι μέσα τους έχουν βογγητά και ότι ζητούν με αυτά να ανοίξουν τον ουρανόν, για να απαντήσει ο Θεός, αλλά διστάζουν και ντρέπονται.

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Ε Νηστειών – Προς Εβραίους επιστολή – (Κεφ. θ, 11-14).

Ἀδελφοὶ Χριστὸς παραγενόμενος Ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς οὐ χειροποιήτου τοὐτέστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου Αἵματος εἰσῆλθεν ἐφ’ ἅπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων, καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους, ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου, ἑαυτόν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ Ι. ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ (+ 1η Απριλίου)

Πολλοί τελευταῖα, χρησιμοποιοῦν τήν ἐξαιρετική περίπτωση τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ὡς ἐπιχείρημα γιά τή μή τέλεση τῆς θ. Λειτουργίας, λόγῳ τῆς ἀπαγορεύσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ὁσία, ἀλλά καί ἄλλοι ἐρημίτες, κοινώνησαν μόνο μία φορά στή ζωή τους κι ὅμως αὐτό δέν τούς ἐμπόδισε ν’ ἁγιάσουν.

 Μεταφέρουμε, λοιπόν, ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὡφελιμότατο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων» (ἐκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Ἀθήνα 2001). 

Ἀπαντώντας ὁ Ἅγιος στήν ἔνσταση κάποιων συγχρόνων του, γράφει: «Προβάλλουσι πάλιν τινὲς καὶ λέγουσιν, ὅτι ἰδοὺ ἡ Ὁσία Μαρία καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἐρημῖται καὶ ἀσκηταί, οἵτινες μίαν φορὰν εἰς ὅλην των τὴν ζωὴν ἐκοινώνησαν καὶ δὲν τοὺς ἐμπόδισεν ἡ βραδύτης νὰ ἁγίασουν.» 

Πρὸς τοὺς ὁποίους ἀποκρινόμεθα, ὅτι οὔτε οἱ ἐρημῖται κυβερνῶσι τὴν Ἐκκλησίαν, οὔτε ἡ Ἐκκλησία διὰ τοὺς ἐρημίτας ἔκαμε τοὺς κανόνας, καθὼς ὁ Ἀπόστολος λέγει: “δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται” (Α΄ Τιμ. ι΄ 9)... » Πλὴν καὶ αὐτοὶ οἱ ἐρημῖται, ἐὰν εἶχον τὸ μέσον καὶ δὲν ἐκοινώνουν, κατακρίνονται ὡς παραβᾶται τῶν Ἱερῶν κανόνων καὶ ὡς καταφρονηταὶ τῶν θείων Μυστηρίων. Εἰ δὲ καὶ δὲν εἶχον, εἶναι ἀνεύθυνοι…» (ὅ. ἀ., σελ. 132–133).

Η Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή Ε' Νηστειών, 05/04/2020

Μάρκ. ι΄ 32 – 45

32 ῏Ησαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς ῾Ιεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν,
33 ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 
34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Ενημέρωση σχετικά με Ι.Μ.Λεμεσού

Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσοὺ

π. Ἀθανάσιος ἔχει ζωντανὴ ἀκρόασι:

Καθημερινὰ 9-10 π.μ. & 9-10 μ.μ.

Τὸ Σάββατο κάθε πρωῒ 11:30 - 12:30 π.μ.

κάθε βράδυ 9-10 μ.μ.

Τὴν Κυριακὴ 9-10 μ.μ. μόνο.

Συνδεθεῖτε μὲ τὸ imlemesou.org καὶ πατῆστε στὸ link 1 ἢ πατῆστε στὸ λογότυπο πάνω ἀριστερὰ στὴν ὀθόνη σας.

Γιὰ νὰ ὑποβάλετε ἐρωτήσεις: 0035725820777

Προτρέπουμε θερμὰ νὰ ἐνημερώσετε τοὺς πιστοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη αὐτὴ τὴν περίοδο ἀπὸ πατερικό, πνευματικὸ καὶ παρηγορητικὸ λόγο.

Καλὴ Ἀνάστασι!

π. Παῦλος Καλλίκας: ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ (στην Εκκλησία του χωριού μου)

ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ (στην Εκκλησία του χωριού μου) για τους εξής λόγους:

1. γιατί είμαι παπάς,
2. γιατί Εφημερεύω για όλους τους Ενορίτες μου,
3. γιατί είμαι παντός καιρού και παντός …ιού,
4. γιατί δεν έχω μάθει να αφήνω την σκοπιά μου,
5. γιατί δεν έχει βρεθεί ακόμη ο λαϊκός που θα μου βγάλει το πετραχήλι,
6. γιατί δεν έχει βρεθεί ο νόμος που θα κανονίσει πότε και με ποιους θα λειτουργώ,
7. γιατί θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με αυτά που κηρύττω και πρεσβεύω,
8. γιατί δεν μου αρέσει να απαρνούμαι, έστω και προσωρινά(;), την βασική ποιμαντική μου ευθύνη,
9. γιατί δεν θέλω να στραγγαλίζω, για χάρη τους, την ιερατική μου συνείδηση,
10. γιατί δεν μου αρέσει να κρύβομαι σε ένα «δημοκρατικό» και «αντιρατσιστικό» κράτος.
11. γιατί προτιμώ να δώσω απολογία εδώ, σε ανθρώπους, και όχι στην άλλη ζωή.
12. γιατί μου αρέσει το « ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε». («Καί ὀφείλει νά τόν μεταχειρίζεται ὁ καθείς (τον θυμό) ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καί παντός κωλύοντος ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Θεοῦ» Ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής).

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ (οι εναπομείναντες λίγοι χριστιανοί)

1. γιατί είναι Ποιμένας μας,
2. γιατί είμαστε Εκκλησία (κλήρος και λαός), και όχι προτεσταντική παραφυάδα.
3. γιατί μας αρέσει ο ενοριακός συγχρωτισμός, και όχι ο απομονωτισμός.
4. γιατί έχουμε «κολλήσει» τον Υιό,
5. γιατί κοινωνούμε την Ζωή, άρα δεν φοβόμαστε τον θάνατο,
6. γιατί και αν έρθει ο θάνατος, «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν».
7. γιατί η Αγάπη μας (ο Χριστός) είναι ασυγκρίτως τεράστια μπροστά στην εγωιστική «αγάπη» του σημερινού κόσμου.
7. γιατί η μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι άδεια για να μετατίθεται, ούτε άδεια (κενή) για να παραγκωνίζεται.
8. γιατί δεν ανεχόμαστε άλλες «επεμβάσεις» από το Κράτος στην Εκκλησία.

Πού κολλάει και πού δεν κολλάει ο κορωνοιός! Νέα φοβερά στοιχεία...

Αν πάτε σε ΤΡΑΠΕΖΑ δεν κολλάει…
Αν πάτε όμως σε καφετέρια ή ταβέρνα κολλάει…

Αν πάτε σε ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ δεν κολλάει…
Αν πάτε όμως στο πάρκο κολλάει.

Αν πάρετε ΤΑΞΙ δεν κολλάει….
Αν πάτε στη παραλία κολλάει….

Αν πάτε στο ΦΟΥΡΝΟ δεν κολλάει…
Αν πάτε όμως σε κατάστημα παπουτσιών κολλάει….

Αν πάτε στις ΛΑΙΚΕΣ δεν κολλάει…
Αν πάρετε όμως τα βουνά κολλάει….

Αν πάρετε ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ δεν κολλάει…
Αν πάρετε όμως το αυτοκίνητο σας χωρίς έντυπο κολλάει…

Αν πάτε στο αεροδρόμιο κολλάει και δεν κολλάει ανάλογα τη πτήση…

Αν είστε χριστιανοί και πάτε εκκλησία τελικά κολλάει αλλά αν είσαι μουσουλμάνος πας όπου θες …δεν κολλάει!

Εμείς όρθιοι, με ένα κερί, όλη η Λεμεσός

Εμείς όρθιοι, με ένα κερί, όλη η Λεμεσός.*

Τον Ακάθιστο Ύμνο, στην 4η και τελευταία Στάση της Ακολουθίας των Χαιρετισμών αυτήν την Παρασκευή, 3 Απριλίου, οι κάτοικοι της Λεμεσού θα τον ψάλλουν όρθιοι, όπως πρέπει, κρατώντας ένα κερί στο παράθυρό ή στο μπαλκόνι τους, συνοδεύοντας τους ιερείς και ψάλτες του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Νάπας Λεμεσού.

Εκείνη την ώρα, γύρω στις 20:35, τα ραδιόφωνα της πόλης, όσα επιλέξουν να συντονιστούν με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού, που θα μεταδίδει όλη την Ακολουθία από τις 18:20 το απόγευμα, θα είναι στη διαπασών σε κάθε σπίτι. Ο κόσμος θα σηκωθεί, και θα ψάλλει μαζί το κοντάκιο: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια».

Αναμετάδοση της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου από το ράδιο Λέχοβο στους 97.1 των Fm

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Η μάνα του Ευαγόρα: «Χαλάλι της πατρίδας μου, το αίμα του παιδιού μου», του κ. Δημήτρη Νατσιού

Εν μέσω της πάνδημης τρομοκρατίας δημοσιεύω, ως χρέος τιμής και σεβασμού, το παρόν κείμενο, που το είχα συντάξει παλαιότερα. Οι ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου μας, ήταν όλοι τους πλασμένοι από οικογένειες χριστιανικές και γαλουχημένοι από τα κατηχητικά της Εκκλησίας. 

Ο Ακάθιστος ύμνος στην Υπεραγία Θεοτόκο

Εισαγωγή στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.

«Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ»

– Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για τη γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα» .
– Έχεις δίκαιο· δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσεις στις αδελφές, αλλά τις ευχές σού τις έστειλα με άλλον τρόπο. Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς τη Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράσει Εκείνη με τη γλυκειά Της αγάπη και στοργή και να σου δώσει πολλά θεία δώρα.

Γέροντος Εφραίμ, προηγουμένου Ι. Μονής Φιλοθέου Ο πόνος και αι θλίψεις εις την ζωή μας

Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ∙ όλο αγκάθια και καρφιά∙ παντού φυτρωμένοι σταυροί∙ παντού αγωνία και θλίψη. Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή. Κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς. Κάθε στιγμή και μία λόγχη. «Αν μπορούσαμε να στίψουμε την γη σαν το σφουγγάρι θα έσταζε αίμα και δάκρυα».

«Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει», λέγει ο ψαλμωδός.

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ – ένα αφιέρωμα για παιδιά

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Κατά τήν περίοδο αὐτή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα τελεῖται μία ἀπό τίς ὡραιότερες ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Θυμάστε πῶς λέγεται;…

«Ἀκάθιστος Ὕμνος» ἤ ἀλλιῶς «Χαιρετισμοί» στήν Παναγία.

–Γιατί λέγονται «Χαιρετισμοί» (…)

Διότι ἐπαναλαμβάνεται ὁ χαιρετισμός στήν Παναγία «Χαῖρε».

Ἀξίζει ὅμως νά γνωρίσουμε τήν καταπληκτική ἱστορία τῶν «Χαιρετισμῶν».

Η Μάνα του κόσμου π. Αυγουστίνου Καντιώτη

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1488

Ἀκάθιστος Ὕμνος
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Μανα του κοσμου

«Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶντας· Ἀλληλούϊα» (Ἀκάθ. ὕμν. Ω οἶκ.)

Ο Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα τραγούδι. Ὑπάρχουν τραγούδια τοῦ Θεοῦ καὶ τραγούδια τοῦ διαβόλου. Τραγούδια τοῦ διαβόλου εἶνε λ.χ. αὐτὰ ποὺ λέγονται στὰ νυχτερι­νὰ κέντρα, ὅπου γίνεται μεγάλη φθορά.
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχει καὶ πιστὸς λαός, ποὺ μαζεύεται στὶς ἐκκλησίες γιὰ τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ. Τὶς ἡμέρες μάλιστα αὐτές, κάθε Παρασκευὴ τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς, ὁ λαὸς τρέχει γιὰ τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο.
Γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἐψάλη τὸ 626 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολι, ἡ ὁ­ποία σώθηκε τότε ἀπὸ διπλῆ πολιορκία, Ἀβάρων καὶ Περσῶν, μετὰ ἀπὸ θαυμαστὴ ἐπέμβασι τῆς Πανα­γίας. Ὁ ὕμνος αὐτὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ 24 στροφὲς ἢ οἴκους, ὅσα καὶ τὰ ψηφία τοῦ ἀλ­φαβήτου. Ἀρχίζει ἀπὸ τὸ ἄλφα, «Ἄγγελος πρωτοστάτης…», καὶ τελειώνει στὸ ὠμέγα, «Ὦ πανύμνητε Μῆτερ…».
Θὰ ποῦμε τώρα λίγα λόγια ἐπάνω στὸν τελευταῖο οἶκο, ὁ ὁποῖος λέει· «Ὦ πανύμνητε Μῆ­τερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάν­των ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαν­­τας καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶν­τας· Ἀλληλούϊα» (Ἀκάθ. ὕμν. Ω οἶκ.).

Νέα εμφάνιση αγίου Νικηφόρου του Λεπρού - Φανέρωσε το φάρμακο για τον κορωνοϊό!

Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση από τον ιστοχώρο της Ι.Μ.Μόρφου

Η πρόσφατη εμφάνιση του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού (+4 Ιανουαρίου 1964 μ.Χ.) στην Ελλάδα (δείτε εδώ) δεν ήταν η μόνη. Ακολούθησε εμφάνισή του στην Βουλγαρία, σε μια ευσεβή γυναίκα στην περιοχή της Φιλιππούπολης, η οποία έμαθε για τον Άγιο από έναν νεαρό ευσεβή δημοσιογράφο, παρουσιαστή ειδήσεων και συγγραφέα, τον Angel Bonchev, που έγραφε ακριβώς βιβλίο για την μαρτυρική ζωή του Αγίου Νικηφόρου!

ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

Στην εμφάνισή του αυτή ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός αναφέρει ρητά και ονομαστικά ποιο είναι το ακριβές φάρμακο για τον Κορωνοϊό (που κανείς γιατρός δεν βρήκε ως τώρα) και δίνει κατά γράμμα σχετικές οδηγίες στους πιστούς!

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΑΠΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΓΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Τί είναι ο Μεγάλος Κανόνας, πότε ψάλλεται, γιατί ονομάστηκε έτσι;

Πότε ψάλλεται ο Μεγάλος Κανόνας;

Ο Μεγάλος Κανόνας ψάλλεται τμηματικά στα απόδειπνα των τεσσάρων πρώτων ημερών της Α’ Εβδομάδας των Νηστειών και ολόκληρος στην ακολουθία του Όρθρου της Πέμπτης της Ε’ εβδομάδας. Στις ενορίες , ωστόσο, ψάλλεται και ανεξάρτητα από τον όρθρο, ως μικρή αγρυπνία, το βράδυ της Τετάρτης μαζί με την ακολουθία του αποδείπνου.

Γιατί ονομάζεται «Μεγάλος»;

Ο Μεγάλος Κανόνας στην μορφή του έχει μια χαρακτηριστική ιδιορρυθμία. Η ιδιορρυθμία του συνίσταται στο ότι συγκρινόμενος προς τους άλλους ομοίους του κανόνες, είναι «μέγας». Μέγας στην απόλυτη του έννοια. Μεγαλύτερος δεν μπορούσε να υπάρξει· και τούτο γιατί ο ποιητής θέλησε να συνθέσει όχι τρία ή τέσσερα τροπάρια για την κάθε ωδή, όπως συνήθως έχουν οι άλλοι κανόνες, αλλά πολύ περισσότερα: τόσα, όσα είναι και όλοι οι στίχοι των ωδών, έτσι ώστε στον καθένα στίχο να αντιστοιχεί και να παρεμβάλλεται κατά την ψαλμωδία από ένα τροπάριο. 250 είναι οι στίχοι των ωδών, 250 και τα τροπάρια του Μ. Κανόνα, ενώ οι συνήθης κανόνες έχουν γύρω στα 30. Σήμερα τα τροπάρια του Μ. Κανόνα είναι κατά 30 περίπου περισσότερα από τα αρχικά. Μεταγενέστεροι υμνογράφοι πρόσθεσαν τροπάρια για την οσία Μαρία την Αιγυπτία και για τον ίδιο τον Ανδρέα.

Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία

Τὸν Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων († 11 Μαρτίου), ὁ ὁποῖος συνέγραψε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ  πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως.

Ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.). Ἀπὸ τὰ δώδεκα χρόνια της πέρασε στὴν Αἴγυπτο μία ζωὴ ἀσωτίας, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἡλικία διέφθειρε τὴν παρθενία της καὶ εἶχε ἀσυγκράτητο καὶ ἀχόρταγο τὸ πάθος τῆς σαρκικῆς μείξεως. Ζώντας αὐτὴν τὴν ζωὴ δὲν εἰσέπραττε χρήματα, ἀλλὰ ἁπλῶς ἱκανοποιοῦσε τὸ πάθος της. Ἡ ἴδια ἐξαγορεύθηκε στὸν Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ὅτι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεώς τινος, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδὴ τὸ ἔργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». Καὶ ὅπως τοῦ ἀπεκάλυψε, εἶχε ἀκόρεστη ἐπιθυμία καὶ ἀκατάσχετο ἔρωτα νὰ κυλιέται στὸ βόρβορο ποὺ ἦταν ἡ ζωή της καὶ σκεπτόταν ἔτσι ντροπιάζοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση.

1η Ἀπριλίου 1955 Ἔναρξη τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων. Αρχιμ. Ἐπιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου

1η Ἀπριλίου 1955

Ἔναρξη τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων

Εἶναι γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο, ὅτι κάθε σελίδα τῆς μακραίωνης ἑλληνικῆς ἱστορίας, εἶναι γεμάτη μὲ θυσίες καὶ ἡρωϊκὰ κατορθώματα, ποὺ καμμιὰ φυλὴ δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσει. Κάθε σπιθαμὴ ἑλληνικῆς γῆς εἶναι ποτισμένη μὲ αἷμα μαρτύρων καὶ ἡρώων, ποὺ ἔπεσαν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος.

Ὑπάρχει ὅμως μιὰ γωνιὰ τοῦ ἑλληνισμοῦ ποὺ κατέχει θέση ξεχωριστή. Εἶναι ἴσως ἡ πιὸ πολύπαθη καὶ μαρτυρική. Κι αὐτὴ εἶναι ἡ Κύπρος. Γῆ ἑλληνικὴ πάνω ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες χρόνια, δόξασε τὴ φυλὴ μὲ τὸν πολιτισμὸ καὶ τοὺς ἀγῶνες της.

Μὲ τὴν ἐξάπλωση τοῦ χριστιανισμοῦ, ἡ Κύπρος δέχεται τὸ κήρυγμα τοῦ Θεανθρώπου ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους Παῦλο καὶ Βαρνάβα. Ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὅσιοι τῆς πίστεως ποὺ ἔχει νὰ παρουσιάσει, ὥστε δίκαια νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς «ἁγία νῆσος».

 Τὸ ἔτος 1191 μ.Χ. ἀποτελεῖ ἕνα τραγικὸ σταθμὸ στὴν κυπριακὴ ἱστορία. Τὴ χρονιὰ αὐτὴ ἀποκόπτεται μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ κορμὸ καὶ ὑποδουλώνετεαι σὲ ἀλλεπάλληλους κατακτητές: Φράγκους, Ἑνετούς, Τούρκους, Ἄγγλους καὶ πάλι σήμερα στοὺς Τούρκους. Ὀκτακόσια χρόνια σκλαβιά! Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθεῖ τὰ μαρτύρια ποὺ πέρασε; Παρ᾿ ὅλ᾿ αὐτὰ κράτησε καὶ συνεχίζει νὰ κρατᾶ ἄσβεστη τὴ φλόγα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης στὴ μάνα Ἑλλάδα. «Πολλοὺς ἀφέντες ἄλλαξε, δὲν ἄλλαξε καρδιά».

O Γέροντας Παϊσιος για τη δύναμη τής Εξομολογήσεως Πηγή: Από το βιβλίο: "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.

1. Η ανάγκη πνευματικού οδηγού

Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται

- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;

- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.

- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;

- Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τα ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.

Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;». «Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά». «Μα πως; Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς, όταν έχης ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για ‘κεί;». «Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνης καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια». Εμ πως, με μαγικό τρόπο θα γίνουν καλά;

Κέικ αλάδωτο από την κ. Καπουλίτσα Αγνή

Υλικά
1 ποτήρι νερό
1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού με το ξύσμα του
2 φακελάκια ινδοκάρυδο (150 γρ. το καθένα)
1 μπέικιν
300 γρ. ζάχαρη
300 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Μαρμελάδα
Αμύγδαλα ολόκληρα

Εκτέλεση
Σ’ ένα μπολ ρίχνω το νερό και το χυμό μαζί με τη ζάχαρη και ανακατεύω με ένα
κουτάλι, μέχρι να διαλυθεί.
Μετά ρίχνω το ινδοκάρυδο, μπέικιν, αλεύρι. Ανακατώνω καλά μέχρι όλα τα υλικά να
γίνουν ένα πηχτό μείγμα (να μην είναι νερουλό)
Ρίχνω το μείγμα σε ένα αντικολλητικό ταψί 26 εκ. Ψήνω στους 175 ο C για 50΄.
Στη συνέχεια βγάζω το γλυκό από τον φούρνο και το αφήνω να κρυώσει καλά. Αφού
κρυώσει στρώνω μαρμελάδα από πάνω και αμύγδαλο.

Η Σφαγή της Χίου μέσα από τρεις διάσημους πίνακες

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

Χίος 30 Μαρτίου 1822. Ένα πλούσιο νησί του Αρχιπελάγους του Αιγαίου αυτή τη μέρα βιώνει την εισβολή των Οθωμανικών στρατευμάτων, εισβολή – σφαγή πολυήμερη του άμαχου πληθυσμού, σφαγή που θα προκαλέσει παγκόσμιο σάλο.

Σύμφωνα με τις πηγές, στη λαίλαπα εκείνη της Οθωμανικής χατζάρας σφαγιάστηκαν 42 χιλιάδες Χιώτες, κατάφεραν να διασωθούν με τη φυγή τους στο εξωτερικό και την Ηπειρωτική Ελλάδα περίπου 23.000 άμαχοι, 50.000 οδηγήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα ενώ στο καμένο πλέον γεμάτο αίμα αθώων νησί έμειναν ζωντανοί γύρω στους 2.000 ανθρώπους.

ΣΗΜΕΙΟ ΜΕΓΑ: ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΩΘΗΤΕ. Τι παραγγέλνει η Παναγιά για την εξάλειψη της πανδημίας covid19 σ’ όραμα-εμφάνιση της ως Γερόντισσα σε μοναχή της Μονής Παναγίας Σαιντανάγια στη Συρία….Η αγωνιώδης ικεσία της Παναγίας στο Χριστό.

Μεταφέρουμε αυτούσια την είδηση από το fb της Μονής.

Το βράδυ της Κυριακής ο επίσημος λογαριασμός fb της Ελληνορθόδοξης Μονής της Παναγίας της Σαιντανάγια στην περιφέρεια Δαμασκού της Συρίας ανακοίνωσε ένα τρομερό θαύμα κι εμφάνιση της Παναγίας που σχετίζεται με την πανδημία covid19. Το όραμα έλαβε χώρα στην εκκλησία της Παναγίας Σαιντανάγια:

Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (2ο κεφ)

2. Ο ΘΕΟΣ

1. «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν»

2.1. Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μαρτυρίες γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ἀρχίζει μὲ τὴ φράση: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν».  Ἡ πρώτη καὶ βασικώτερη ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας εἶναι ὅτι ὑπάρχει Θεός (βλ. Ἑβρ. 11,6). Πῶς μποροῦμε νὰ βεβαιωθοῦμε γι’ αὐτό; Τὸν Θεὸ κανείς δὲν μπορεῖ νὰ τὸν δεῖ γιατὶ εἶναι πνεῦμα (βλ. Ἰω. 4,24). Φανερώνεται ὅμως στὸν ἄνθρωπο μὲ τὰ ἔργα του.

Τὸ πρῶτο μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς φανερώνεται στοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ φυσικὸς κόσμος. Αὐτὸ τὸ ἀπέραντο καὶ θαυμαστὸ Σύμπαν ποὺ βλέπουμε γύρω μας, μὲ τὰ δισεκατομμύρια ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, μὲ τὴν τάξη καὶ τὴν ἁρμονία ποὺ τὸ χαρακτηρίζει, μὲ τοὺς καταπληκτικοὺς νόμους ποὺ τὸ κυβερνοῦν· ἡ Γῆ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες εἴδη ζωντανῶν ὀργανισμῶν, καθένας ἀπὸ τοὺς ὁποίους -καὶ ἰδιαιτέρως ὁ ἄνθρωπος- εἶναι ἕνα θαῦμα ὡς πρὸς τὴν κατασκευὴ καὶ τὴ λειτουργία, ὅλα αὐτὰ μαρτυροῦν τὴν ὕπαρξη ἑνὸς πανσόφου καὶ παντοδυνάμου Θεοῦ ποὺ τὰ δημιούργησε (βλ. Σοφ. Σολ. 13,5· πρβλ. Ρωμ. 1,20).

Μένουμε σπίτι με τα παιδιά μας: μια πραγματική ευλογία. (του κ. Δημήτρη Νατσιού)

Τρία πράγματα μάς θυμίζουν τον χαμένο παράδεισο: το άρωμα των λουλουδιών, το κελάιδισμα των πουλιών και το γέλιο των παιδιών

Ντοστογιέφσκι

Ό,τι ακολουθεί γράφεται κυρίως για παιδιά του Δημοτικού σχολείου. Να σημειώσω κατ’ αρχάς αυτό το όμορφο που γράφει ο μέγας διδάσκαλος, ο άγιος Χρυσόστομος: τα παιδιά είναι χρυσά αγάλματα που στολίζουν το σπίτι∙ «Νόμισον αγάλματα χρυσά έχειν επί της οικίας τους παίδας». Τώρα βέβαια, λόγω συνθηκών, τα χρυσά μας αγάλματα καθηλώθηκαν «εις τας οικίας», τα σχολεία, τα φροντιστήρια έκλεισαν, οπότε το κοχλάζον νεανικό τους αίμα, απαιτεί τιθάσευση ή κάπου να διοχετευτεί.

 Ο Αριστοτέλης στην «Ρητορική» σημειώνει τα εξής, διαχρονικώς εύστοχα, για τα νιάτα:  «Οι μεν ουν νέοι…. ευμετάβολοι δε και αψίκοροι προς τας επιθυμίας, και σφόδρα μεν επιθυμοῦσι ταχέως δε παύονται· οξείαι γαρ αι βουλήσεις και ου μεγάλαι, ώσπερ αι των καμνόντων δίψαι και πείναι. και θυμικοὶ και οξύθυμοι και οίοι ακολουθείν τη οργή. και ήττους εισὶ του θυμού· διὰ γαρ φιλοτιμίαν ουκ ανέχονται ολιγωρούμενοι, αλλά αγανακτούσιν αν οίωνται αδικείσθαι».  Και σε μετάφραση: «Οι νέοι λοιπόν…. αλλάζουν εύκολα επιθυμίες και τις χορταίνουν γρήγορα: οι επιθυμίες τους είναι σφοδρές, ξεθυμαίνουν όμως γρήγορα· γιατί η όρεξή τους για κάτι είναι έντονη, διαρκεί όμως λίγο, όπως ακριβώς η δίψα και η πείνα —κάθε λίγο και λιγάκι— των αρρώστων. Παραφέρονται εύκολα, είναι ευέξαπτοι και ρέπουν στο να αφήνονται να παρασυρθούν από το θυμό τους. Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στις παρορμήσεις τους· γιατί η αγάπη τους για την τιμή τούς κάνει να μη μπορούν να ανεχθούν την περιφρόνηση, αλλά αγανακτούν όταν πιστεύουν ότι αδικούνται».

Ευχαριστήριο της ομάδας Περιβλέπτου από καρδιάς...

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες μας για τη στήριξή τους και τα συγκινητικά μηνύματα. Υποσχόμαστε ότι θα είμαστε δίπλα σας. Πορευόμαστε μαζί στη ζωή, ατενίζοντας ταυτόχρονα προς την ουράνια, ανταποκρινόμενοι σε οποιοδήποτε κάλεσμά σας και ευελπιστώντας σε μελλοντικές συνεργασίες.

Η ομάδα Περίβλεπτος

Ενωμένη Ρωμηοσύνη: Καὶ ὅμως, ὁ Καποδίστριας ΔΕΝ ἔκλεισε τὶς ἐκκλησίες!

Γράφει ὁ Ἔξαρχος Γεώργιος, ἐκπαιδευτικὸς

Πολύς λόγος ἔγινε τελευταία γιὰ τὸ δῆθεν κλείσιμο τῶν ναῶν ὅταν ξέσπασε ἡ πανώλη ἐπί Καποδίστρια. Ὁ καθηγητὴς τοῦ ΕΚΠΑ Ἀριστείδης Χατζής, ὁ ὁποῖος ἰσχυρίζεται τὰ ἀνωτέρω, πρίν ἀπό δύο ἡμέρες, βγῆκε σὲ κάποιον τηλεοπτικὸ σταθμὸ καὶ ἔλεγε ἀνιστόρητα πράγματα. Ὑποστήριξε καταρχὰς ὅτι ἡ πανώλη διήρκεσε 1 μὲ 1,5  ἔτος. Πράγμα ἀστεῖο, αφοῦ ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, ὁ Καποδίστριας γράφει σὲ ἐπιστολὴ του ὅτι κράτησε σχεδὸν τέσσερις μῆνες. Μεταξῦ ἄλλων ἀνιστορήτων εἰπώθηκε στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ ὅτι ἀδίκως οἱ Ἕλληνες κατηγορούσαν τοὺς τουρκοαιγυπτίους τοῦ Ἰμπραῆμ ὥς ὑπεύθυνους γιὰ τὴν νόσο. Καὶ ὅμως βρίθει ὁ Τύπος τῆς Ἐποχῆς γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Δὲν εἶναι καθόλου δύσκολο νὰ ἀνατραποῦν ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ. Ἀρκεῖ νὰ ἀνατρέξει κάποιος στὶς πηγές. Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ καταδειχθεῖ ὅτι ουδέποτε ἐκλεισαν οἱ ἐκκλησίες ἐπὶ Καποδίστρια.

Δημήτρης Νατσιός: Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Παύλος Μελάς

Το ακόλουθο κείμενο ανήκει στον Δημήτρη Νατσιό, ο οποίος είναι δάσκαλος στο Κιλκίς, και αναφέρεται στη σχέση του Άγιου Νεκτάριου με τον Παύλο Μελά.

                                                  Συνηθίζω, όταν αναζητώ βιογραφικά στοιχεία και πληροφορίες για κάποιον επιφανή του Γένους μας, να προσφεύγω στο παλιό και λαμπρό εγκυκλοπαιδικό λεξικό του «ΗΛΙΟΥ». (Του "ηλίου" και όχι Ηλιού, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις).

Τώρα με τα κινητά διαδίκτυα, μοναδική σχεδόν πηγή πληροφοριών είναι ο ιστότοπος με το περίεργο όνομα «ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ» ο οποίος συνοδεύεται με αρκετά νεοταξικά καρυκεύματα.

Παρένθεση. Το διαδίκτυο με την τεράστια αποθήκευση πληροφοριών δημιουργεί στο χρήστη του, ιδίως στις νεότερες ηλικίες την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι ο ίδιος κατέχει και έχει κατακτήσει αυτές τις γνώσεις. Το θεωρεί, τρόπον τινά, ως προέκταση, εξάρτημα της μνήμης του. Γι' αυτό η μελέτη θεωρείται πια χάσιμο χρόνου, γίνεται αντικείμενο χλεύης, πράγμα καταστρεπτικότατο για την γλώσσα και την σκέψη. Θύματα αυτής της απώλειας είναι και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Κάποτε λέγαμε «έχει μεταδοτικότητα», όταν θέλαμε να επαινέσουμε το δάσκαλο. Η μεταδοτικότητα είναι «τέχνη τεχνών» που τα θεμέλιά της «τρέφονται» από την αγάπη προς τους μαθητές «ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φίλεισθαι» κατά τον Άγιο Χρυσόστομο - και βέβαια, την βαθιά γνώση του αντικειμένου, αποκύημα πολλής μελέτης. Σήμερα λέμε πως είναι επικοινωνιακός. Η διαφορά μεταξύ μετάδοσης και επικοινωνίας είναι τεράστια. Μετάδοση σημαίνει παιδεία. Επικοινωνία σημαίνει εντυπωσιοθηρία, αμάθεια.