Κυριακή Θ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Α΄Κορ.3,9-17]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε(:είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που φυτεύουν είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία μας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)»[Α΄Κορ.3,9].

Πρόσεξε ότι αποδίδει και σε αυτούς έργο όχι μικρό, αφού προηγουμένως απέδειξε ότι το παν είναι έργο του Θεού. Επειδή δηλαδή πάντοτε συμβουλεύει πειθαρχία στους άρχοντες, για τον λόγο αυτόν δεν υποτιμά απόλυτα τους διδασκάλους. «Θεοῦ γεώργιον(:είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν)». Επέμεινε δηλαδή στη μεταφορά, επειδή είπε «φύτεψα» [βλ. Α΄Κορ. 3,6: «ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξανεν(:εγώ ο Παύλος φύτεψα σε σας την πίστη με το κήρυγμά μου, ο Απολλώς πότισε τη νεοφυτεμένη πίστη σας, αλλά ο Θεός την αύξανε. Χωρίς όμως την αύξηση αυτή, η σπορά ούτε θα φύτρωνε, ούτε θα ριζοβολούσε, ούτε θα καρποφορούσατε)»]. «Εφόσον είστε αγρός του Θεού, είναι δίκαιο να ονομάζεστε όχι από το όνομα αυτών, που τον καλλιεργούν, αλλά από το όνομα του Θεού· διότι ένας αγρός δεν παίρνει το όνομά του από αυτόν που το καλλιεργεί, αλλά από τον ιδιοκτήτη».

Η πιο διαχρονική και επίκαιρη περικοπή του Ευαγγελίου (Κυριακή Θ΄ Ματθαίου)

Από τις πιο ωραίες ευαγγελικές περικοπές ήταν σήμερα αυτή που διαβάστηκε στην λειτουργία της Κυριακής. Οι μαθητές βρίσκονταν στο πλοίο όταν έπιασε σφοδρή θαλασσαοταραχή.

Μέσα στα αγριεμένα κύματα διέκριναν μια φιγούρα και νομίζοντας ότι ήταν φάντασμα φώναξαν δυνατά, και τότε τους μίλησε και κατάλαβαν ότι ήταν ο Ιησούς! Ο Πέτρος Του λέει αν είσαι Εσύ πρόσταξε να έρθω κοντά Σου περπατώντας στα κύματα, και ο Ιησούς πολύ απλά του είπε: «έλα»!

Ω του θαύματος!!! Ο Πέτρος έχοντας το βλέμμα στον Χριστό περπάτησε πάνω στα μανιασμένα κύματα…. Μόλις έστρεψε το βλέμμα του όμως από τον Χριστό, συνειδητοποίησε που περπατάει και αμέσως άρχισε να πνίγεται.

Mνήμη του Aγίου Aποστόλου Tίτου Eπισκόπου Γορτύνης της κατά Kρήτην, μαθητού του Aγίου Aποστόλου Παύλου (25 Αυγούστου)

 Ήτω παρ’ ημίν και Tίτω βραχύς τίτλος,

                                      Tούτου τελευτήν την εν ειρήνη φέρων.

Απόστολος Τίτος

Oύτος ο μακάριος Tίτος εκατάγετο από το γένος του Mίνωνος του βασιλέως της Kρήτης, καθώς λέγει Ζηνάς ο νομικός, ο συγγράψας τον Bίον του Aποστόλου τούτου2, τον οποίον Ζηνάν αναφέρει και ο Aπόστολος Παύλος εν τη προς Tίτον Eπιστολή λέγων· «Ζηνάν τον νομικόν σπουδαίως πρόπεμψον» (Tίτ. γ΄, 13). Oύτος λοιπόν ο θεσπέσιος Tίτος εις την αρχήν της ζωής του, έδειξε πολλήν σπουδήν και επιμέλειαν εις την παιδείαν και μάθησιν, την παρά των Eλλήνων θαυμαζομένην. Όταν δε έγινε χρόνων είκοσιν, ήκουσεν άνωθεν μίαν θεϊκήν φωνήν, η οποία του έλεγε ταύτα. Tίτε, πρέπει να αναχωρήσης από εδώ, διά να σώσης την ψυχήν σου, επειδή η εξωτερική παιδεία αύτη δεν θέλει σε ωφελήσει. Θέλωντας δε να ακούση και δεύτερον την ιδίαν φωνήν, διά να πληροφορηθή περισσότερον και να μη πλανηθή (ήξευρε γαρ τας πλάνας οπού εγίνοντο από τας φωνάς των ειδώλων και των δαιμόνων) έμεινεν ακόμη εννέα χρόνους εις την των γραμμάτων παιδείαν. Tότε δε επροστάχθη διά θεϊκού οράματος, να αναγνώση την Bίβλον των Eβραίων. Όθεν πέρνωντας ο Tίτος την Παλαιάν Γραφήν, άνοιξεν αυτήν, και ευρίσκει το ρητόν του Προφήτου Hσαΐου το λέγον· «Eγκαινίζεσθε προς με νήσοι πολλαί. Iσραήλ σώζεται παρά Kυρίου σωτηρίαν αιώνιον» (Hσ. με΄, 16).

Ο ΄Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς για τις προφητείες του Αγίου Πατροκοσμά

«Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάξουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί».

Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος, ο επονομαζόμενος μέγας άγιος Χρυσόστομος των εσχάτων χρόνων, ο οποίος εκοιμηθεί στις 17 Μαρτίου 1956, για την παραπάνω προφητεία του Αγίου μας Πατροκοσμά:

Ένας από τους προφήτες μας προφήτεψε με μαθηματική ακρίβεια τι θα συμβεί στα επόμενα εκατό χρόνια. Δεν θα αναφερθώ σ’ όλες τις προφητείες του αλλά θα αναφερθώ σε μια μόνο: Ο λαός μας, είπε, θα βασανιστεί τόσο πολύ στον πρώτο και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ώστε όσοι θα είναι ζωντανοί θα ζηλεύουν τους πεθαμένους, θα πηγαίνουν στο νεκροταφείο και θα φωνάζουν στους νεκρούς: Σηκωθείτε εσείς να ξαπλώσουμε εμείς.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: ο χτίστης της Ρωμηοσύνης

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Σ’ ένα βιβλίο του Φάνη Μιχαλόπουλου για τον Άγιο Κοσμά, από τα πρώτα που γράφτηκαν για τον βίο και την πολιτεία του, το 1940, διαβάζουμε στον επίλογο: “Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, ευσεβή γέρο Ηπειρώτη, που ξεψυχούσε στο Γηροκομείο των Ιωαννίνων, το 1872, τι χαράχτηκε βαθύτερα στην ψυχή του απ’ όσο έζησε. Απάντησε ο πολιός γέροντας: «Ὅταν μικρός ἄκουσα τή διδαχή τοῦ πάτερ Κοσμᾶ καί φίλησα τό χέρι του».” Με το στόμα του νομίζω μιλούσε όλη η Ρωμηοσύνη, εκφραζόταν η ευγνωμοσύνη του Γένους στον μεγάλο εθναπόστολο.

Ας μην το ξεχνούμε αυτό, τα λιοντάρια του ’21 ήταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια του Αγίου. Ο αθάνατος Κατσαντώνης μαρτύρησε έχοντας το όνομά του στα χείλη του. Ο καλόγερος Σαμουήλ, ο μπουρλοτιέρης του Σουλίου, υπήρξε μαθητής του. Αλλά και Νεομάρτυρες, το «καινόν καύχημα της Ορθοδόξου Πίστεως», μαθήτευσαν παρά τους πόδας του Δασκάλου του Γένους, όπως ο εκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, τον οποίο οι Τούρκοι έκτισαν ζωντανό. Ο άγιος στάθηκε «ὁ χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης», όπως πολύ ωραία ονομάζεται σ’ ένα ποίημα του 1960, γραμμένο από τον Γεώργιο Αθάνα. Το διαβάζω:

Λόγος εις τον Άγιον Κοσμάν τον Αιτωλόν

 ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΟΣΜΑΝ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟΝ

« Ο ποιών το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α’. Ιωάν. β’, 17).

Κανών γενικός είναι να φθείρωνται και να παρέρχωνται όλα τα ανθρώπινα. Ο χρόνος, ο ορμητικός αυτός πο­ταμός, σαρώνει τους πάντας και τα πάντα. Μένουν όμως μερικά πρόσωπα εκτός χρόνου. Παρα­μένουν, ως αιωνόβια όρη, μέσα εις την κοινωνίαν ασάλευτα. Ένα τοιούτον πρόσωπον είναι και η μεγάλη αιτωλική μορφή, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κατά τον συνα­ξαριστήν «του κόσμου κόσμος, ήδ’ ωραιότης». Είναι πάντοτε ζωντανός. Ευρίσκεται ανάμεσά μας. Ο θάνατος δεν του διέκοψε την ζωήν.

Που άραγε οφείλεται η δόξα του Αγίου Κοσμά; Πως ο Άγιος συγκινεί δια μέσου των χρόνων;

Μήπως, διότι ήτο εγγράμματος; Και άλλοι υπήρξαν εγγράμματοι και έτυχον μάλιστα μεγαλυτέρας μορφώσεως. Και όμως ελησμονήθησαν, δεν άφησαν ίχνη. Μερικοί με επιστημονικάς περγαμηνάς συνετέλεσαν, ώστε «σύν­τριμμα και ταλαιπωρία» να απλωθή εξ αιτίας των.

Βίος του Αγίου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού (24 Αυγούστου)

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Αυτός ο αληθινός άνθρωπος του Θεού, διδάσκαλος και κήρυκας του θείου Ευαγγελίου ο Κοσμάς, ήταν από την Αιτωλία, απ’ ένα μικρό χωριό πού ονομάζεται Μέγα Δένδρο· ήταν γιος ευσεβών γονέων, από τους οποίους ανατράφηκε και παιδαγωγήθηκε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», κατά τον Απόστολο.

Όταν ήταν είκοσι χρονών, ίσως και περισσότερο, άρχισε να διδάσκεται γράμματα από τον ιεροδιάκονο Ανανία, τον ονομαζόμενο Δερβισάνο. Επειδή κατά τους χρόνους εκείνους άρχισε με μεγάλη φήμη και το σχολείο του Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος, πήγε σ’ εκείνο με πολλούς άλλους συμμαθητές του.

Τι ξεχωρίζει σήμερα ένα Χριστιανό από τον υπόλοιπο λαό;

Μπορεί να πηγαίνεις τακτικά εκκλησία, να διαβάζεις Θεολογικά βιβλία, να έχεις εικόνες αγίων στο σπίτι σου, κομποσχοίνια στα χέρια σου, να δίνεις ελεημοσύνη, να ακούς ομιλίες θεολογικές, να ταπεινολογείς και να μιλάς πνευματικά.

Όμως να είσαι θυμωμένος με τους άλλους. Στις δυσκολίες να μεμψιμοιρείς.

Να μην ικανοποιήσαι με τα λεφτά που έχεις, με τις ανέσεις που έχεις, να νιώθεις καταπιεσμένος, ανήσυχος, ανικανοποίητος με όλα και όλους, να βρίσκεσαι συνέχεια σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό με ότι και όποιον βρίσκεται δίπλα σου.

Αυτό σημαίνει δεν ζεις Χριστό. Όσο και αν μιλάς για Χριστό. Αυτό μυρίζει Θάνατο.

Τι ξεχωρίζει σήμερα ένα Χριστιανό από τον υπόλοιπο λαό;

Αν στις δυσκολίες, στους πειρασμούς, μπροστά σε δύσκολους ανθρώπους, δεν έχεις υπομονή, πραότητα, χαρά, απλότητα και κυρίως ταπείνωση, σημαίνει ότι ακόμη δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει εν Χριστώ ζωή.

Μοναχός Μωυσής ο αγιορείτης

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Ευλαβικό προσκύνημα πιστών από όλη την Ελλάδα στην Παναγία Προυσιώτισσα – «Να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που βρισκόμαστε»

Πλήθος πιστών ταξίδεψε από όλη τη χώρα στο «Σπίτι της Παναγίας, της κυράς της Ρούμελης».

Η Παναγιά Προυσιώτισσα, πανηγυρίζει σήμερα, 23 Αυγούστου και πλήθος πιστών έσπευσε να προσκυνήσει με ευλάβεια τη Μεγαλόχαρη στην Ιερά Μονή στις ελατόφυτες βουνοκορφές της Ευρυτανίας που συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες της Ελλάδας.

Στην Ιερά Μονή που χρονολογείται από το 829 μ. Χ. βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας την οποία δημιούργησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και φυγαδεύτηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας την περίοδο της εικονομαχίας. Η εικόνα επέστρεψε στη χώρα όταν ένας άνδρας τη μετέφερε στη Θράκη. Κάτω από άγνωστες συνθήκες, η εικόνα χάθηκε και εμφανίστηκε στην Ευρυτανία, όπου την ανακάλυψε ένας βοσκός. Θεωρείται ότι με αυτόν τον τρόπο η Παναγία «επέλεξε» το σπίτι της.

Η Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

 Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Κάθε εορτή στον εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας ενός προσώπου ή ενός γεγονότος έχει τρία στάδια, τα προεόρτια, την κυρίως εορτή και τα μεθεόρτια (δηλαδή τον απόηχό της). Στις 23 Αυγούστου εκάστου έτους εορτάζουμε την Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η Εκκλησία κλείνει με την ίδια πανηγυρική διάθεση τους εορτασμούς της Κοιμήσεως και της Μεταστάσεως της Παναγίας, που τιμάται την 15 Αυγούστου.

Τί ευλογία ήταν αυτή! Όπως ευλόγησε ό Χριστός τους πέντε άρτους καί τά δύο ψάρια…τα ευλόγησε και ο Άγιος Παϊσιος

Ό π. Χαράλαμπος Α., εφημέριος Καλλιθέας Κονίτσης, αναφέρει:«Κάποια χρονιά, μετά τήν πανήγυρη τής Λαύρας, ήρθα έξι ώρες μέ τά πόδια, γιά νά δώ τόν Γέροντα Παΐσιο στήν “Παναγούδα”.

Είχα εικοσιπέντε χρόνια νά τόν δώ.

Τόν βρήκα μέσα στό δάσος.

Μέ γνώρισε αμέσως καί τό σπουδαίο ήταν ότι μού είπε τήν ημερομηνία, πότε έγινα διάκονος καί πότε πρεσβύτερος. Τού λέω:

– Πάτερ, δέν θά κάνουμε αγάπη νά φάμε λίγο;

– Έχω, μού λέει.

«Μού έδειξε μιά σακκούλα νάϋλον πού μέσα είχε τρείς ντομάτες πολύ μικρές καί μιάμιση φρυγανιά.

Σκέφθηκα: “Ετούτα θά φάμε;” Δέν βάσταξα καί τού είπα:

– Τί νά φάμε απ’ αυτά, Γέροντα; Εγώ έχω νηστικός από τά χθες. Εμένα δέν μέ φθάνουν είκοσι τέτοιες ντομάτες.

«Μού απάντησε:

Ανακαινίστηκε το Μοναστήρι του Πατροκοσμά στο Κολικόντασι

Ανακαινίστηκε η Ιερά Μονή του πατρο Κοσμά στο Κολικόντασι. Του π. Ηλία Μάκου. Η Μονή του αγίου Κοσμά κοντά στο Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς (βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Άψου ποταμού, λίγα χιλιόμετρα από το Φίερι), που μέχρι το 1991 ήταν εγκαταλελειμμένη, έχει ανακαινιστεί πλήρως, αφού ήταν έντονο το ενδιαφέρον και μεγάλη η φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου προς τούτο, αλλά είχε και τη συμπαράσταση των πιστών, που συνέδραμαν ο καθένας με τις δυνατότητές του.

Το καθολικό, τα κελιά, ο εξωτερικός χώρος από τη φθορά, όπου ήταν αφημένα, τώρα είναι πολύ καλά συντηρημένα και φροντισμένα, ώστε η Μονή να αποτελεί ένα από τα επιμελημένα μνημεία της περιοχής.

Η ιστορική Μονή, που είναι κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του αγίου Κοσμά και εκεί βρίσκεται ο τάφος του, αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, το πνευματικό ορμητήριο για να μη ξεχαστεί ο αγώνας του Πατροκοσμά ενάντια σε κάθε είδους σκλαβιά, ενάντια στην αμάθεια, ενάντια στην αδικία, ενάντια στην απιστία.

Ο «ΜΑΓΝΗΤΗΣ» ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει ὅλους τούς χριστιανούς, ἀκόμη καί τούς «ἀσχέτους» καί ἀπομακρυσμένους ἀπό τήν πίστη, νά θεωροῦν τήν Παναγία ὡς τό κατεξοχήν ἀγαπητό πρόσωπο, ἐκεῖνο πού νιώθουν ὅτι τούς τραβᾶ σάν μαγνήτης καί δέν θέλουν νά «ξεκολλήσουν» ἀπ’ αὐτό;

Ὄχι ἀσφαλῶς τό μεγαλεῖο της πού τήν κάνει νά ὑπέρκειται ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων, ἀκόμη δέ καί τῶν ἴδιων τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγγέλων - ἕνα τέτοιο μεγαλεῖο τό μόνο πού προκαλεῖ εἶναι ἴσως ὁ φόβος καί ἕνα δέος πού σέ τελική ἀνάλυση μᾶς κάνει νά κλίνουμε γόνυ, γιατί δέν μποροῦμε νά κάνουμε ἀλλιῶς· οὔτε ἐπίσης ἡ «παντοδυναμία» της, ἐκχωρημένη ἀπό τόν Υἱό καί Θεό της, πού βαίνει παράλληλα πρός τήν παραπάνω μεγαλειότητά της καί τό ἀποτέλεσμα στό ὁποῖο ὁδηγεῖ· αὐτό πού «ἔχει» ἡ Παναγία μας καί μᾶς τραβᾶ καί μᾶς ἕλκει εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού συνιστᾶ τήν ἁγιότητά της, δηλαδή ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πού καταλαμβάνει ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή της – «Κεχαριτωμένη» ἄλλωστε τήν προσφωνεῖ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ – εἶναι ἡ ἑλκτική δύναμη πού στρέφει καί τόν πιό «δύστροπο» πρός αὐτήν καί τόν κάνει νά νιώθει ἄνετα μαζί της, σάν τό μικρό παιδί πού νιώθει ἄνετα πάντοτε μέ τή μάνα του.

Κοινώνησε η «μισή» Ελλάδα τον Δεκαπενταύγουστο αλλά ο κόσμος θα παραμείνει ο ίδιος

Κοινώνησε η «μισή» Ελλάδα τον Δεκαπενταύγουστο αλλά ο κόσμος θα παραμείνει ο ίδιος, διότι ο Χριστός θέλει να ενεργήσει αλλά εμείς δεν τον αφήνουμε.

Βλέπουμε κόσμο να κοινωνάει τον Χριστό στις μεγάλες εορτές αλλά 365 μέρες είναι απών από τη λατρεία και την πνευματική ζωή.

Για να μην αναλύσουμε το άλλο τραγικό που πολλοί γονείς κοινωνούν τα παιδιά τους (προφανώς για να μην πάθουν κανένα κακό, έτσι πιστεύουν) και οι ίδιοι δεν μεταλαμβάνουν ποτέ.

Προσεγγίζουμε τα Άγια όπως πάμε στη γιορτή του μελιού και του κρασιού. Πάμε στη Θεία Κοινωνία χωρίς πνευματική προετοιμασία, με αποτέλεσμα να βάζουμε τον Χριστό μέσα μας με αμετανόητη και ακάθαρτη καρδιά κάτι που δυστυχώς αποτελεί ύβρη.

«Από πού μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος ότι έχει πνευματική πρόοδο και ότι ο αγώνας που κάνει είναι ευάρεστος στον Θεό;»

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Από πού μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος ότι έχει πνευματική πρόοδο και ότι ο αγώνας που κάνει είναι ευάρεστος στον Θεό;

Μπορεί να το καταλάβει από την προσευχή του. Από το χρόνο που ξοδεύει στην προσευχή, από την ποιότητα και τα αποτελέσματα της προσευχής του. Εάν του έρχονται δάκρυα μετανοίας και ευχαριστίας κατά τη διάρκεια της προσευχής και δεν του έρχονται λογισμοί ρεμβασμού, αυτά είναι αδιάψευστος μάρτυρας, ότι κάνει βήματα στην πνευματική ζωή. Η προσευχή είναι ο χρυσός κανόνας, πραγματικής πνευματικής προόδου…

Δημήτρης Δασκαλάκης: Στον δρόμο για τον Ψηφιακό Ολοκληρωτισμό

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Η φωτογραφία, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η κατασκευή του πρώτου μηχανοκίνητου αεροπλάνου και αυτοκινήτου, η πενικιλίνη, η ανακάλυψη της διπλής έλικας της δομής του DNA, η ευρύτατη διάδοση και εφαρμογή των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε κάθε πεδίο της οικονομικής και επαγγελματικής ζωής, η αλματώδης πρόοδος της ιατρικής επιστήμης, της βιολογίας και της γενετικής, αποτελούν ελάχιστα μόνο από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας.

Δήλωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για τα εμπόδια που προβάλλει το Ισραήλ στην Χριστιανική λατρεία

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξέδωσε ανακοίνωση την περασμένη εβδομάδα καταδικάζοντας την απόφαση του Ισραήλ να απαγορεύσει στους Χριστιανούς τη λατρεία στο όρος Θαβώρ στη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, στις 19 Αυγούστου.

Δυστυχώς, δεν επρόκειτο για ένα μεμονωμένο περιστατικό, σημειώνει το Πατριαρχείο, αλλά μόνο ένα ακόμη σε μια μακρά σειρά κινήσεων κατά της ελευθερίας της λατρείας των χριστιανών στους Αγίους Τόπους.

Η πρόσφατη απόφαση της ισραηλινής αστυνομίας να απαγορεύσει στους χριστιανούς πιστούς να συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες της εορτής της Μεταμόρφωσης στο Όρος Θαβώρ, επικαλούμενη την απουσία των απαραίτητων κυβερνητικών εγκρίσεων και αδειών, οδήγησε στο θλιβερό κλείσιμο αυτού του ιερού τόπου σε χιλιάδες εκκλησιαζόμενους πιστούς.

Η ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Είναι τόσο παράδοξη και περίεργη πολλές φορές η λογική της χριστιανικής πίστεως, ιδίως για τον σύγχρονο χριστιανό, που χρειάζεται συχνά πυκνά να εγκύπτει στα κείμενα των Πατέρων μας, ώστε να αποκτά την αίσθησή της και να εισέρχεται στην ατμόσφαιρά της. Από την άλλη βεβαίως, η αποδοχή και η σταδιακή προσοικείωση αυτής της λογικής οδηγεί στο «ξάφνιασμα» της γεύσης της άλλης βιοτής που έφερε ο Κύριος Ιησούς Χριστός – στο άνοιγμα των οφθαλμών και των πνευματικών αισθήσεων για να βλέπει ο πιστός και να αισθάνεται την αιώνια ζωή μέσα στο πλαίσιο της εδώ στενής και μίζερης θεωρούμενης ζωής, να θεάται τα μη βλεπόμενα και αιώνια που λέει και ο απόστολος Παύλος. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Οι πειρασμοί και οι θλίψεις για παράδειγμα, που ενώ είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής μας, όμως όλοι τα θεωρούμε αρνητικά και απευκταία, τόσο που και η ίδια η Εκκλησία μας, συγκαταβαίνοντας στην αδυναμία μας, εύχεται διαρκώς να μη τα συναπαντήσουμε στη ζωή μας. Κι όμως: για τους αγίους μας, τα αρνητικά αυτά όταν τα θεωρήσουμε κάτω από την οπτική της πίστεως, θεωρούνται σκαλοπάτια που μας οδηγούν στο ανέβασμα της πνευματικής ζωής, που θα πει σε πιο προσωπική και ζωντανή σχέση μας με τον Θεό. «Βγάλε τους πειρασμούς από τη ζωή – μας λένε – και κανείς δεν πρόκειται να σωθεί». Διότι με τους πειρασμούς και τις θλίψεις και τις δοκιμασίες προκαλούμαστε προφανώς να παλέψουμε με τον ίδιο τον εαυτό μας, να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, να ανοίξουμε χώρο για να σκηνώσει μέσα μας ο Θεός μας.

Τρία ερωτήματα για τη Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά

Η ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά από τα τέλη του 4ου αιώνα υπήρξε το πνευματικό επίκεντρο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, μέχρι και την τραγική γενοκτονία του στις αρχές του 20ου αιώνα.

Ύστερα από άοκνες προσπάθειες των ποντιακών σωματείων, οι τουρκικές αρχές επέτρεψαν την τέλεση Θείας Λειτουργίας ξανά στη Μονή, ύστερα από 88 χρόνια ερήμωσης, στις 15 Αυγούστου 2010. Μέχρι και σήμερα, οι αρχές τις περισσότερες χρονιές (εκτός από τα έτη 2016-2019) έδιναν άδεια για μία και μοναδική ορθόδοξη Θεία Λειτουργία, μολονότι συχνά οι ίδιες αρχές παραχωρούσαν τον ιερό χώρο της Μονής για άλλες «πολιτιστικές» εκδηλώσεις!

Φέτος, η άδεια από τις αρχές δόθηκε για τις 23 Αυγούστου (Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Το παράπονο των απανταχού Ποντίων παραμένει εύλογο, όπως και τα δικά μας ερωτήματα:

«Ανοίξτε λίγο και κανένα παράθυρο για να μπορούν τα καημένα τα δαιμόνια να φύγουν»

 

Ένας Ερημίτης του Αγίου Όρους συμβουλεύει έναν προσκυνητή.

Αγοράστε ένα φυσικό κερί από αυτά που πάμε στην εκκλησία για να μπούνε στην Αγία Τράπεζα. Πάρτε καρβουνάκια και λιβάνι και ένα προσευχητάριο από αυτά που σίγουρα έχετε στο σπίτι σας. Ανάψτε και το καντήλι και ξεκινάμε:

Το βράδυ που όλα είναι πιο ήσυχα γονατίστε μπροστά στο εικονοστάσι σας, ανάψτε το λιβάνι – ανοίξτε λίγο και... κανένα παράθυρο για να μπορούν τα καημένα τα δαιμόνια να φύγουν πιο άνετα – ανάψτε το κεράκι σας και κάντε ένα απόδειπνο με Χαιρετισμούς ή την Παράκληση της Κυρίας Θεοτόκου.

Είναι τόσο Όμορφη η Κυρά των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων που πραγματικά οι ψυχές όλων μας μόνο αγάπη και γαλήνη μπορούν να πλημμυρίσουν. Προς Δόξαν Θεού, αδερφοί μου πρέπει να εργαζόμαστε και αυτήν την αγάπη πρέπει να καλλιεργούμε μεταξύ μας.

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ…… Στα μοναστήρια, κυρίως του Αγίου Όρους, ορίζεται από την αδερφότητα ένας μοναχός με το ακόλουθο διακόνημα:

Κάθε πρωί πηγαίνει στα κελιά των υπολοίπων αδερφών και τους λέγει: "Καλημέρα αδερφέ, υπάρχει και ο θάνατος"

«Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά πάντων υμών»

πηγή: http://adontes.blogspot.com/2020/11/blog-post_18.html

Οικουμενισμός, Ζηλωτισμός, Εθνοφυλετισμός (ομιλία π. Πέτρου Χιρς στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου, 16.8.2024)

 

Ομιλία Fr. Peter Heers με θέμα "Ἡ ἑνότητα τῶν ἄκρων, Φυλετισμοῦ, Ζηλωτισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἡ Πατερικὴ Ρήση, «τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται»", που πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα στην Πάφο, στις 16 Αυγούστου 2024.

Αν είναι να χαθούμε ως λαός, ας χαθούμε στην μάχη και όχι στον καναπέ

 

Ευγένιος Μπαϊραμίδης

Κάθε λαός αποτελεί εικόνα και ομοίωση αυτών που τον διαφεντεύουν, κατά το δείξε μου ποιούς εκλεγείς να σου πω ποιός είσαι.

Ο τρόπος διακυβέρνησης και οι παθογένειες του, αποτελούν και πρότυπο καθημερινής δράσης, αν όχι όλων, πάντως σίγουρα της πλειοψηφίας κάθε λαού. Όταν λοιπόν το ατομικό συμφέρον κυριαρχεί, η απληστία σε συνδιασμό με την τεχνητή ανικανότητα και την διαστρέβλωση κάθε αξίας, κάθε έννοιας, ελευθερίας, δημοκρατίας, απονομής δικαιοσύνης, έγκυρης ενημέρωσης, τήρησης συνταγματικών κεκτημένων, συλλογικής συνείδησης, ασφαλείας, πίστης στον άνθρωπο ως μοναδική και πολύτιμη οντότητα, διαμορφώνουν το εκρηκτικό μείγμα της όδευσης σε ατραπούς καταστροφής χωρίς επιστροφή. Οι ηγέτες λοιπόν κάθε τέτοιου λαού στηρίζονται σε δύο ισχυρά επίπεδα ποδηγέτησης και εν τέλει υποδούλωσης του. Τον φόβο και την χαμηλή αυτοεκτίμηση του, στο συναρτούμενο πλαίσιο της κοινωνικής αποδοχής.

Ο φόβος της φθοράς και του θανάτου αποτελεί το κυρίαρχο ένστικτο επιβίωσης, από την εμφάνιση του ανθρώπου στην γη. Όπως όμως για όλα τα ένστικτα ισχύει, η διαχείριση τους, προδικάζει το δημιουργικό ή το καταστροφικό τους αποτέλεσμα. Για τους ενΘέους με πνευματική συνείδηση, κατηγορία στην οποία ανήκω εγώ, ο θάνατος αποτελεί την πραγματική έναρξη του επόμενου σταδίου της ζωής. Για τους υλιστές, σύμφωνα με το αξίωμα της αρχής διατήρησης ύλης και ενέργειας, δεν υπάρχει επόμενο στάδιο ζωής, με την έννοια της άϋλης ψυχής, η οποία έχει έναρξη χωρίς όμως τέλος. Ο φόβος λοιπόν όταν μεγιστοποιείται εντέχνως, πανικοβάλλει και τις δύο κατηγορίες ανθρώπων. Ο μεγαλύτερος φόβος λοιπόν είναι ο φόβος του θανάτου. Αν με κάποιο τρόπο μπορούσε κάποιος να τρομοκρατήσει τον λαό με πραγματική ή τεχνητή κρίση αυτή δεν θα ήταν άλλη εκτός αυτής που έχει επίκεντρο τον φόβο του θανάτου, δηλαδή μια υγειονομική κρίση. Η μεγιστοποίηση του φόβου γίνεται πολυεπίπεδα, μέσω, επιστημονικών αυθεντιών, μέσω των μέσων μαζικής επικοινωνίας, μέσω πολιτικών, μέσω πνευματικών ανθρώπων, μέσω ανθρώπων της τέχνης, μέσω ανθρώπων της εξουσίας της εκκλησίας, μέσω διασήμων όλων των κατηγοριών. Η εμπιστοσύνη σε όλες αυτές τις αρχές εξουσίας είναι δεδομένη και τυφλή. Δεν μπορεί όλοι αυτοί να μην θέλουν το καλό του λαού, ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τις υπόγειες διασυνδέσεις τους οι οποίες ποτέ δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν μέσα στο κλίμα του απόλυτου πανικού.

Ο Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας για τον κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα τὸ 2025 –«τυχὸν Ἕνωση τῶν ἑτεροδόξων μὲ τὴν Ὀρθοδοξία θὰ καταρρεύσει σὰν χάρτινος πύργος … γιατί δὲν στηρίζεται πάνω στὴν ἀλήθεια»

Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.ΑΝΔΡΕΟΥ γιὰ τὰ Ἐθνικὰ κυρίως, ἀλλὰ καὶ Ἐκκλησιαστικὰ Θέματα κατὰ τὴν Ἀγρυπνία τῆς Μολυβδοσκεπάστου (14.8.2024).

"... Ἀπόψε, ὅμως, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὰ θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν τὴν προσευχή μας, πέρα ἀπὸ τὰ καθαρῶς πνευματικά, εἶναι καὶ ὅσα ἀντιμετωπίζει ἠ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος μας. Ἔτσι, λοιπόν,

1ον. Εἶναι ὁ περιβόητος Νόμος γιὰ τὸν Γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἡ τεκνοθεσία ἀπὸ αὐτόν, νὰ μποροῦν δηλαδὴ νὰ ἀποκτοῦν παιδιά. Ἔχουν γραφεῖ καὶ λεχθεῖ μύρια ὅσα γιὰ τὸ ζήτημα. Ἐδῶ τοῦτο μόνο νὰ τονίσουμε : ὅτι δὲν εἶναι ἀνεκτὸ μιὰ πολλὴ μικρὴ μειοψηφία νὰ ρυθμίζει τὴν πορεία καὶ τὴν ζωὴ τοῦ ἔθνους. Οὔτε εἶναι ὀρθὸ τὰ μικρὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Νηπιαγωγείου ἀκόμη, νὰ διδάσκονται γιὰ τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό. Γιατὶ ἔτσι δημιουργεῖται μιὰ γενιὰ πλαδαρή, ἠδονική, ἀνίκανη νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προκύπτοντα σοβαρὰ ζητήματα. Γιὰ τὰ θέματα αὐτὰ ἔχουν γίνει διαμαρτυρίες πολλὲς, ἀλλὰ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, μοιάζει σὰν νὰ ἔχει πάθει κώφωση, ἀφοῦ δείχνει νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις.

2ον. Μιὰ καὶ ὁ λόγος μᾶς ἔφερε στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, μὲ πολλὴ λύπη εἴδαμε τὴν μεγάλη ἀποτυχία τῶν ὑποψηφίων στὶς φετινὲς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις. Γενικά, τώρα, ὁμιλῶ. Ὅπως, ἐπίσης, μὲ πολλὴ λύπη διαβάσαμε στὸν Τύπο τὴν καθίζηση τῶν μαθητικῶν ἐπιδόσεων στὴν Δύση καὶ τὴν δεινὴ θέση ποὺ βρέθηκε ἡ Χώρα μας σὲ Διαγωνισμὸ τοῦ Ὀργανισμοῦ Συνεργασίας καὶ Ἀναπτύξεως γιὰ τὸ ἔτος 2022. Αὐτὸς ὁ διαγωνισμὸς γίνεται κάθε τρία χρόνια καὶ προκαλεῖ μεγάλο προβληματισμὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μαθητὲς καὶ οἱ μαθήτριες στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἔλαβαν μέρος σ’ αὐτὸν τὸν Διαγωνισμό, κατέγραψαν τὶς χειρότερες ἐπιδόσεις. Ἀντίθετα, ὅσο κι ἄν ἀκούγεται περίεργο, ἡ Ἀσία βρίσκεται, γιὰ ἀκόμη μία φορά, στὴν κορυφή. Πάντως, ἡ γενικὴ πτώση σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο ὀφείλεται, κατὰ τοὺς εἰδικούς, μεταξὺ τῶν ἄλλων, στὸ ὅτι διαρκῶς μειώνεται τὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἡ συμμετοχὴ τῶν γονέων στὴν πορεία τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν παιδιῶν τους στὰ σχολεῖα. Νὰ διερωτηθεῖτε ὅσοι ἔχετε παιδιὰ καὶ ἐγγόνια στὰ σχολεῖα, πόσες φορὲς ἔχετε πάει στὸ Σχολεῖο ποὺ φοιτοῦν τὰ παιδιά σας, νὰ μάθετε γιὰ τὴν ἐξέλιξή τους. Εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα αὐτό, ποὺ πρέπει νὰ τὸ κουβεντιάσετε μὲ τὸν ἑαυτό σας.

Πανεπιστήμιο για τον Γάμο και την δημιουργία Οικογένειας! Ποια χώρα πρωτοπορεί;

Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να δημιουργηθεί και στην Πατρίδα μας σε μία έκδοση που θα συνάδει με τον Ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής και πολιτισμό. Φυσικά για να πετύχαινε κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε οι πολιτικοί πίθηκοι του σήμερα να ανακατευτούν σε τίποτα πάνω σε αυτό. Μιλάμε για μια Ελλάδα του μέλλοντος που θα έχει αναστηθεί και θα έχει απελευθερωθεί από τους αντίχριστους. Κάποιες Μητροπόλεις έχουν σχολή Γάμου και έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι ένα Πανεπιστήμιο Γάμου – Οικογένειας είναι κάτι εντελώς ξένο και άγνωστο. Στην εποχή μας που τα διαζύγια έχουν φτάσει στο διάστημα και που ελάχιστοι γνωρίζουν το τι είναι ο γάμος και γιατί αξίζει να παντρευτεί κανείς, η δημιουργία ενός τέτοιου Πανεπιστημίου είναι επιβεβλημένη. 

Γιώργος Θαλάσσης

Η Κίνα εκδίδει το πρώτο της πρόγραμμα πανεπιστημιακού πτυχίου σε όλα τα ζητήματα γάμου και το πρόγραμμα σπουδών της περιλαμβάνει τον προγραμματισμό γάμου, τις υπηρεσίες ταιριάσματος και την παροχή συμβουλών γάμου.

Το Επαγγελματικό Πανεπιστήμιο Πολιτικών Υποθέσεων με έδρα το Πεκίνο προσφέρει ένα τετραετές πρόγραμμα στις υπηρεσίες και τη διαχείριση γάμου , το οποίο στοχεύει να διδάξει στους φοιτητές πώς να ασχολούνται με «όλο τον κύκλο του γάμου και της οικογένειας», δήλωσε ο κοσμήτορας της Σχολής Γάμων του πανεπιστημίου. Πολιτισμός και Τέχνες Μέσων, Yu Xiaohui .

«Ξεκινά πριν ένα ζευγάρι δημιουργήσει οικογένεια – από το γάμο, την προγαμιαία συμβουλευτική, την εγγραφή γάμου, τις υπηρεσίες γάμου και μετά επεκτείνεται στη συμβουλευτική πριν το διαζύγιο», είπε ο Yu στα τοπικά μέσα ενημέρωσης σύμφωνα με μια μετάφραση του Baidu, προσθέτοντας ότι εκεί είναι επί του παρόντος ένα κενό ζήτησης ταλέντων για άριστα εκπαιδευμένους επαγγελματίες στην αγορά υπηρεσιών γάμου.

Να προστατεύσουμε τα παιδιά από την πορνογραφία

Η σεξουαλικότητα προορίζεται αποκλειστικά για τον ή την σύζυγο μέσα στο γάμο.
Αν δεν το εξηγήσουμε εμείς αυτό στα παιδιά μας, κανείς άλλος δεν θα το κάνει.

Η σεξουαλικότητα προορίζεται αποκλειστικά για τον/την σύζυγο μέσα στο γάμο. Αν δεν το εξηγήσουμε εμείς αυτό στα παιδιά μας, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Θα τα καταπιεί μια κοινωνία που νοιάζεται περισσότερο για την «ικανοποίηση» και το κέρδος της, παρά για τις ψυχές τους. Αλλά οι ψυχές των παιδιών μας είναι δική μας ευθύνη.

Οι περισσότεροι άνθρωποι διστάζουν να μιλήσουν για την πορνογραφία. Και εμείς ως γονείς νιώθουμε  άβολα. Δεν την αναφέρουμε γιατί είναι κάτι ντροπιαστικό είτε αφορά ενήλικες είτε παιδιά. Με κανένα τρόπο δε θέλουμε να έχουμε σχέση με αυτή τη πρακτική που διαφθείρει σώματα και ψυχές. Όμως, με την εξάπλωσή της και την διαδικτυακή ευκολία με την οποία τη προσεγγίζουν τα παιδιά, είναι ανάγκη να γίνουν κάποιες συζητήσεις για να τα προστατεύσουμε.

Το θέμα δεν είναι μακριά από εμάς ούτε ως χρήση, ούτε ως παραγωγή.(1) Η Ελληνική πραγματικότητα αναδεικνύει εκατομμύρια χρήστες (2) άντρες και γυναίκες, σε όλη τη χώρα, με τους νέους 18-24 ετών να έχουν υψηλά ποσοστά επί του συνόλου των χρηστών, στο 28%(3) σύμφωνα με «επίσημα» στοιχεία παρόχου. Είναι κατανοητό πως εφόσον η δήλωση ψευδούς ηλικίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη θέαση από ανηλίκους, τα ποσοστά χρήσης από ανηλίκους είναι άγνωστα και βασιζόμαστε σε προσωπικές μαρτυρίες για το θέμα.  

όλο το άρθρο εδώ: https://mumdadandkids.gr/oikogeneia/na-prostateysoume-ta-paidia-apo-tin-pornografia

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ, ΠΑΡΙΣΙ 2024. ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: ΟΡΓΗ! ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΕΩΣ: ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΙΣ !

 Οἱ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες εἶναι πανεθνικὴ ἐκδήλωσις μὲ παγκόσμια τηλεθέασι. Γεγονὸς ποὺ  τὸ  χαίρονται  οἱ ἀπανταχοῦ τῆς  γῆς ἄνθρωποι κάθε  ἡλικίας.  Πράγματι συμμετέχουν  ὅλα  τὰ  ἔθνη,  φυλὲς,  γλῶσσες,  ἡλικίες,  γένη  καὶ  φύλα.  Ἀκούσθηκε φέτος, νομίζω, καὶ μία καινούργια λέξις· «Συμπερίληψις». 

Οἱ  Ὀλυμπιακοὶ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἦταν τῶν Ἑλλήνων καὶ κυρίως στόχευαν στὴν  Εἰρήνη.  Ὅσο  διαρκοῦσαν  οἱ  ἀγῶνες  ἐπιβαλλόταν  ἡ  εἰρήνευσις  ἐμπολέμων. Διακριτικὸ  τους  γνώρισμα  ἡ  πολυπόθητη  Ἐκεχειρία,  αὐτὸ  ποὺ  δὲν  ἐφαρμόζεται στοὺς σύγχρονους Ὀλυμπιακούς, ὅπου στόχος δὲν εἶναι ὁ «Κότινος», ἀλλὰ μᾶλλον ἡ «ἐμποροχρηματική» ἐπιτυχία. 

Σήμερα  εἶναι  καὶ  μία  εὐκαιρία  νὰ  προβληθῆ  ἡ  διοργανώτρια  χώρα  στὸν πολιτισμό, τεχνολογία, παραγωγή, ἐπίπεδο κοινωνικό, κτλ.,  ποὺ γίνεται κυρίως μὲ τὴν  τελετὴ  ἐνάρξεως  καὶ  λήξεως  τῶν  ἀγώνων.  Δὲν  ἔχω  λόγο  γιὰ  τὸ  ἀγωνιστικὸ μέρος. Μένω στὶς τελετές. 

Ἡ ἐναρκτήρια  πρόβαλε  ξεδιάντροπα  τὴν ἄρνησι τοῦ  χριστιανικοῦ  πολιτισμοῦ, τῆς  χριστιανικῆς  πίστεως.  Δὲν  δίστασαν  νὰ  παραχαράξουν  ἔργα  πολιτισμοῦ,  τὸ λιγότερο. Δὲν σεβάστηκαν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὑποτίθεται ὅτι μιλᾶμε γιὰ χριστιανικὴ  χώρα.  Τόση  ἀσέβεια!  Αὐτομάτως  σκέφθηκα,  ἂν  θὰ  τολμοῦσαν  νὰ διακωμωδήσουν ἔτσι ἱδρυτὴ τοῦ Ἰσλάμ. Ὅμως ποῦ νὰ τολμήσουν οἱ ἐλεύθεροι τοῦ λόγου.  Ξέρομε  τὶ  θὰ  εἶχε  ἐπακολουθήση.  Εὐτυχῶς,  διὰ  τὴν  τιμὴν  τῶν  ὅπλων, ἀκούσθηκαν  κάποιες  φραστικὲς  διαμαρτυρίες,  ποὺ  τόνισαν  τὸ  ἄστοχο  τῶν ὀργανωτῶν.  Τὸ  μήνυμα  πάντως  δόθηκε:  Ἀποχριστιανισμός.  Τὸ  ἀντιχριστιανικὸ μήνυμα τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως ἦταν γιὰ τοὺς Γάλλους, τώρα ἦταν ἡ εὐκαιρία νὰ διαχυθῆ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. 

Ἡ  τελετὴ  λήξεως  ἔδωσε  ἄλλο  μήνυμα.  Στὴν  θέσι  τοῦ  Χριστοῦ  προτείνεται  τὸ χρυσοστολισμένο σκαθάρι. Διότι δὲν γίνεται ἀλλοιῶς. Ὅπου δὲν ὑπάρχει Χριστός, ὑπάρχει  ὁ  διάβολος.  Εἴδαμε ὁλοκάθαρα μία  σατανιστικὴ  πρότασι.  Αὐτὸς  εἶναι  ὁ νέος κόσμος στὸν ὁποῖο ὁδηγεῖται ἡ ἀνθρωπότητα. Τὰ δείγματα εἶναι πολλά.  Τὸ ἀντίθεο πρότυπο φάνηκε καὶ ἀπὸ τὸ χῶρο καὶ χρόνο ποὺ δὀθηκε κατὰ τὶς τελετὲς καὶ  στὸ  ἀναπτυσσόμενο  νέο  φαινόμενο,  τὸ  Woke,  κίνημα  πλουραλισμοῦ  καί ἀπόλυτου δικαιωματισμοῦ. Δὲν θέλομε Χριστό, ἀλλὰ Ἀντίχριστο! 

Ἀγωνίσματα εἶδα γιὰ πολὺ λίγο, ὅμως τὴν τελετὴ λήξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν τοῦ Παρισιοῦ τὴν εἶδα ὅλη. 

Μόλις τελείωσε, φώναξα: ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΙΣ.  

(από την περιοδική έκδοση "Μεγαλομάρτυρες" - Αύγουστος 2024)