Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, τόμος Α΄ Κεφάλαιο 12: ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

Α΄) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

Ο Χρυσόστομος πιστεύει ότι: «το κακό δεν είναι αποτέλεσμα φυσικής ανάγκης και συγγένειας, αλλά διαθέσεως και προσωπικής στάσεως». Απόδειξη είναι το γεγονός ότι υπάρχουν ενάρετοι γονείς που έχουν κακά παιδιά και καλά παιδιά που έχουν κακούς γονείς (MG 56,282,283,285).

«Κανείς ποτέ δεν γίνεται αναγκαστικά κακός… Τα κακά είναι αποτέλεσμα επιπολαιότητας, οκνηρίας και κακών συναναστροφών» (MG 58,577).

Αν αμαρτάναμε κάτω από πίεση, δε θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν οι τιμωρίες που επιβάλλει ο Θεός (MG 60,509). Ή τυχόν παραδοχή της υπάρξεως φυσικού καταναγκασμού θα είχε ως αποτέλεσμα να μη μένει κανείς πλέον σταθερός στην αρετή και κανείς να μην αποφεύγει την κακία (MG 56,155).

Β΄) Ο ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΑΞΙΑ

Αν το παιδί δε θελήσει μόνο του να διορθωθεί, οποιαδήποτε από μέρους μας άσκηση βίας θα πέσει στο κενό. Κάθε πράξη που είναι αποτέλεσμα βίας, δεν έχει καμία αξία (MG 49,301).

«Αυτό είναι προκοπή το να μην ενεργεί κάνεις, γιατί του δίνουν εντολές και τον διατάζουν, αλλά γιατί το θέλει ο ίδιος» (MG 62,423).

Ο νεαρός που είναι φρόνιμος και υποχωρητικός, γιατί φοβάται τον παιδαγωγό του, δεν είναι καθόλου άξιος θαυμασμού. Αν αργότερα απαλλαγεί από την καταπιεστική επίβλεψη του παιδαγωγού του και εξακολουθήσει να παραμένει σεμνός, τότε μόνον θα είναι άξιος εκτιμήσεως (MG 63,768,49,172).

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ -ΑΓΡΥΠΝΙΑ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ,

ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ -ΑΓΡΥΠΝΙΑ

 Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν ὅτι τήν Κυριακήν 14^ην ‘Ἰουνίου 2020, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Αὐγουστῖνου Ἐπισκόπου  Ἰππῶνος, ἡ Ἱερά Μονή πανηγυρίζει.

 Τό πρόγραμμα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν θά ἔχῃ ὡς ἑξῆς:

 Κυριακή   14- 6- 2020

8:00 μ.μ.    Μέγας  Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Θεοκλήτου, μέ ὁμιλητή τόν Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐπιφάνιο Χατζηγιάγκου.

 10:00 μ.μ.    Ἱερά Άγρυπνία    

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ-ΘΡ.ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Μὲ τέτοιες μαγαρισιὲς στὰ σχολικὰ βιβλία θὰ τιμήσουμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη Ἐπανάσταση τοῦ ᾽21; Δημήτρης Νατσιὸς δάσκαλος-Κιλκὶς

    «Νοστιμίζει τὸ σέλινο τὴ φασολάδα καὶ στὴ μέση δύο λάμδα φοράει πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα». Αὐτὸ τὸ ἀξιοθρήνητο καὶ κρανιοκενὲς σχόλιο δὲν τὸ διαβάζεις σὲ κείμενο θεατρικῆς ἐπιθεώρησης, ἐλαφρολαϊκοῦ τύπου, ἀλλὰ σὲ βιβλίο Γλώσσας τῆς Β´ δημοτικοῦ. (Τετράδιο ἐργασιῶν, α´ τεῦχος, σελ. 43). Καὶ στὴν σελίδα 76 τοῦ βιβλίου Γλώσσας α´ τεῦχος τῆς ἴδιας τάξης καὶ πάλι, πρὸς ἐμπέδωση προφανῶς, ἐπαναλαμβάνεται ἡ δηλητηριώδης ἀπρέπεια κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ μας ὀνόματος σὲ κείμενο μὲ τίτλο “Στὴ Χωχαρούπα”. ”Καλῶς τοὺς φίλους ἀπ᾽ τὴν Ἑλλάδα, πού ᾽χει τὴν Κρήτη καὶ τὴν Λευκάδα κι ὁ κόσμος τρώει φασολάδα καὶ πάει βαρκάδα στὴ φεγγαράδα”. Ὁπότε τὸ 7χρονο Ἑλληνόπουλο ποὺ ἔρχεται στὸ σχολεῖο “γιὰ νὰ γιομίζη προκοπὴ κι ἀρετή”, κατὰ τὸν πατριδοφύλακα Μακρυγιάννη- σχολεῖο τὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ εἶναι θεματοφύλακας τῶν τιμαλφῶν ἀξιῶν τοῦ ἔθνους καὶ θύλακας ἀντιστάσεως στὴν ἀπροκάλυπτη πιὰ ἐπίθεση κατὰ τῆς συνταγματικῆς διάταξης ποὺ προβλέπει “τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς συνείδησης”- τὸ ἀποσβολωμένο, λοιπόν, Ἑλληνόπουλο, μαθαίνει ὅτι ζεῖ στὴν χώρα τῆς φασολάδας, τῆς Ἑλλάδας, κατὰ τὴν ἀξιοθρήνητη ὁμοιοκαταληξία τους. (Νὰ σημειώσω παρενθετικῶς κάτι. Ὅλοι οἱ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλῶσσα καὶ τὴν διδακτική της, γνωρίζουν ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀθῶα παραμυθάκια καὶ χαζοχαρούμενες, ἀδιάφορες παραπομπὲς στὰ σχολικὰ βιβλία, ἀλλὰ ὅτι κάθε κείμενο, ἀκόμη καὶ ἕνα πρόβλημα μαθηματικῶν προάγει συγκεκριμένες ἀξίες καὶ στάσεις ζωῆς).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Ματθ. 10, 32-33, 37-38 & 19 27-30 ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν'',

ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

«Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ

οὐκ ἔστι μου ἄξιος˙ καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν

ἤ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος»

(Ματθ. 10, 37)

 

ΥΠΑΡΧΕΙ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ἕνα αἴσθημα, ποὺ εἶνε τὸ πιὸ βαθὺ ἀπʼ ὅλα τὰ αἰσθήματα. Προκαλεῖ θύελλες καὶ καταιγίδες, ἀλλὰ καὶ μεγάλες ἡρωικὲς πράξεις. Τὸ αἴσθημα, ἤ μᾶλλον συναίσθημα, αὐτὸ ὀνομάζεται ἀγάπη.

Μερικοὶ ἀνόητοι, ποὺ πιστεύουν ὅτι τὰ πάντα προῆλθαν ἀπὸ τὴν ὕλη, ὑποστηρίζουν, ὅτι τὸ συναίσθημα αὐτὸ δὲν ὑπῆρχε ἐξ ἀρχῆς στὸν ἄνθρωπο. Ἐξ ἀρχῆς, λένε, ὑπῆρχαν μόνο ἔνστικτα, ὅπως τὰ ἔνστικτα τῶν ζώων, τὰ ὁποῖα στὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν ἐξέλιξι τῶν αἰώνων μεταβλήθηκαν καὶ ἔγιναν συναισθήματα! Ὁ ἄνθρωπος, λένε, ζοῦσε σὲ μιὰ ἄγρια κατάστασι, ποὺ δὲν διέφερε ἀπὸ τὰ ζῶα. Ἀλλὰ μιὰ προσεκτικὴ ἔρευνα ἀπὸ διασήμους ψυχολόγους καὶ φιλοσόφους ἀπέδειξε, ὅτι τὸ συναίσθημα αὐτὸ τῆς ἀγάπης εἶνε ἔμφυτο. Τὸ φύτεψε μέσα στὰ στήθη τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός.

* * *

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Ἑβρ. 11,33 – 12,2. Νικηταὶ Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ''

 Νικηταὶ

«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες

περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων,

ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν

εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, διʼ ὑπομονῆς

τρέχωμεν τὸν περικείμενον ἡμῖν ἀγῶνα»

(Ἑβρ. 12, 1)

 

ΔΥΟ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ 14/6/2020

   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ                                            

   ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

   ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΦΛΩΡΙΝΗΣ

 

ΔΥΟ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 14/6/2020

            Ανακοινώνουμε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ενορίας Αγίου Νικολάου Φλωρίνης , ότι την Κυριακή 14 τρ. μηνός θα τελεσθούν δύο Θείες Λειτουργίες για να δυνηθούν και οι πιστοί  να λειτουργηθούν εντός του Ναού και όχι στον αύλειο χώρο.Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Η πρώτη Θ. Λειτουργία : Έναρξη 7:45 π.μ. Λήξη 9:00 π.μ.

Η δεύτερη Θ. Λειτουργία: Έναρξη 9:30 π.μ. Λήξη 10:45 π.μ.

            Σημειώνουμε, ότι ο Όρθρος της Κυριακής θα τελεσθεί την προηγουμένη ημέρα Σάββατο (13/06) και συγκεκριμένα το απόγευμα  θα τελεσθεί πρώτα ο Εσπερινός 6:15 μ.μ, έως 7:10 μ.μ  και στη συνέχεια ο Όρθρος  7:15 μ.μ.  έως 8:30 μ.μ.

Σ’ όλες τις ακολουθείες θα τηρηθούν τα προβλεπόμενα μέτρα για την αποφυγή της εξαπλώσεως της πανδημίας του κορωνοϊού Covid 19

 

Ο Προϊστάμενος

π. Σωτήριος Παρδάλης

Πρωτοπρεσβύτερος

Εἰς ἀγρὸν κεραμέως καὶ ἡ προσευχὴ

Αγγελής

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, διαμαρτυρόταν κατὰ τῶν συνεχῶν ἀπεργιῶν, εἰδικὰ στὰ σχολεῖα.

«– Ἐγὼ λέω τοὺς δασκάλους ποτὲ νὰ μὴν κάνουν ἀπεργία, ἐκτὸς ἂν πᾶνε νὰ καταργήσουν τὰ θρησκευτικά, τὴν προσευχὴ ἢ νὰ κατεβάσουν τὸν σταυρὸ ἀπὸ τὴν σημαία. Τότε πρέπει νὰ διαμαρτυρηθοῦν….». 1 Ζοῦμε σήμερα ἄλλον ἕνα προφητικὸ λόγο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἀνδρός.

Μὲ την 51958/ΓΔ4/07-05-2020 εγκύκλιο γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τῶν σχολείων ξεπερνιέται ὁ σκόπελος τῆς ὑποχρεωτικῆς προσευχῆς καὶ ἀναφέρεται γενικῶς καὶ ἀορίστως κάποια .. «καθιερωμένη διαδικασία».

Τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν 'Αποστόλων, Β΄ 14-36 Η πρώτη Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου πρός τα πλήθη.

14 Σταθεὶς δὲ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς· ἄνδρες ᾿Ιουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντες ῾Ιερουσαλὴμ ἅπαντες, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ρήματά μου.

 15 οὐ γάρ, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεθύουσιν· ἔστι γὰρ ὥρα τρίτη τῆς ἡμέρας·

 16 ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου ᾿Ιωήλ·

 17 καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· 

18 καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι.

 19 καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·

 20 ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ. 

Η Πνευματική και Εκκλησιαστική Κρίση: Συνέντευξη του Καθηγητή Δημήτρη Τσελεγγίδη (Μέρος Α')

Μέρος Α': Η Πνευματική και Εκκλησιαστική Κρίση. Συνέντευξη με τον Ομότιμο Καθηγητή Δογματικής Θεολογίας ΑΠΘ, κ. Δημήτρη Τσελεγγίδη στον πρωτοπεσβύτερο π. Πέτρο Χιρς Δρ. Θεολογίας Α.Π.Θ

 

Άγιος Λουκάς ο ιατρός, επίσκοπος Συμφερουπόλεως Κριμαίας

Ψαλτηρίου Θησαύρισμα: Ψαλμός 4ος

   

4,2 Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με.Οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 3 Υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; Ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; (Διάψαλμα). 4 Καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριοςεἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν 5 Ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. (Διάψαλμα). 6 Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπί - σατε ἐπὶ Κύριον. 7 Πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; ᾿Εσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 8 Ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 9 Ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.

4,2 Ὁσάκις σέ ἐπικαλέστηκα, ὦ Θεέ, πού ὑπερασπίζεσαι τό δίκαιο, μέ ἄκουσες.Στίς θλίψεις μου μοῦ ἔδινες ἀνακούφιση. Σπλαγχνίσου με (λοιπόν καί τώρα) καί ἄκουσε τήν προσευχή μου. 3 Υἱοί τῶν ἀνθρώπων μέχρι πότε θά εἶστε δύσκολοι στό νά κατανοεῖτε; Γιατί θέλετε (νά διαδίδετε ἐναντίον μου) ἀσύστατα πράγματα καί νά λαλεῖτε ψέματα; 4 Γνωρῖστε ὅτι ὁ Κύριος ἔδειξε χάρη κατά θαυμαστό τρόπο στόν δοῦλο του (ἐμένα). Ὁ Κύριος μέ εἰσακούει, ὅταν κράζω σ᾽ Αὐτόν. 5 Ὅταν θυμώνετε (ἐναντίον μου), μήν ἐκδηλώνετε περισσότερο μέ λέξεις καί πράξεις) τόν θυμό σας· ὅσα (θυμώδη) λέγετε, ἄς μένουν στήν καρδιά σας μήν τά ἐκδηλώνετε περισσότερο)· καί σιωπᾶτε τά ὅσα συλλογίζεστε στούς κοιτῶνες σας (ἐναντίον μου). 6 Προσφέρετε θυσία μέ καθαρή καρδιά καί ἔχετε τήν ἐλπίδα σας στόν Κύριο. 7 Πολλοί λέγουν: «Ποιός θά μᾶς φέρει τά ἀναγκαῖα (γιά τήν ζωή);». Ἔλαμψε πάνω μας τό φῶς Σου, Κύριε. 8 Ἔδωσες πλούσια χαρά στήν καρδιά μου (περισσότερη ἀπό αὐτήν πού λέγουν ὅτι ἔχουν οἱ ἀντίθετοι ἐπειδή)· (αὐτοί) εἶναι χορτασμένοι ἀπό σῖτο, οἶνο καί ἔλαιο. 9 Εἰρηνικά (λοιπόν) θά πέσω γιά νά κοιμηθῶ καί θά ὑπνώσω, γιατί Ἐσύ, Κύριε, ἀσφαλισμένο ἀπό τούς ἐχθρούς μου,μέ ἔκανες νά ζῶ μέ ἐλπίδα.

           

Σώμα και Αίμα Χριστού

Γύρω στο 1950 είχε πεθάνει ένας μοναχός στο Άγιον Όρος, που, όπως τον θυμούνται οι Αγιορείτες πατέρες, τραύλιζε πολύ. Δεν μπορούσε να ομιλεί καλά και είχε στο ύφος του κάτι φοβισμένο, όταν επρόκειτο να προσέλθει για Θεία Κοινωνία. Γιατί αραγε;

Όταν ήταν μικρός, περίπου 12 ετών, αγαπούσε τόσο πολύ την Εκκλησία και την Θεία Λειτουργία, ώστε αποφάσισε να την κάνει μόνος του. Είχε θείο ιερέα και από αυτόν και από την Εκκλησία της κωμοπόλεως που έμενε, πήρε κρυφά, όσα χρειάζονται για μια Θεία Λειτουργία. Δηλαδή Άγιο Ποτήριο, Άγιο Δίσκο, Ευαγγέλιο, Πρόσφορο, Κρασί και όλα τα υπόλοιπα. Ακόμη και μαγιά,  βρήκα κάτι παλιά και τα πήρε. Και μια μέρα, που ήταν μόνος του στο σπίτι, ετοιμάσθηκε, ντύθηκε, έκανα την  Προσκόμιση και ύστερα τη ¨Θεία Λειτουργία¨.

                 Κατά το τυπικό, έφθασε η ώρα να ¨κοινωνήσει¨. Μόλις έβαλε στο στόμα του το ψωμί, έγινε ματωμένο κρέας… Τον κατέλαβε τρόμος… και ο τρόμος έγινε πανικός και παγωμάρα , όταν είδε ότι το Άγιο Ποτήριο κόχλαζε από Αίμα…και λιποθύμησε!...

                 Γύρισαν οι δικοί του στο σπιτι και τρομαγμένοι είδαν το γυιό τους λιπόθυμο και σε ένα μικρό τραπέζι τα ιερά Σκεύη της Θειας Λειτουργίας, με όσα είχε τελέσει…

                Φώναξαν τον συγγενή τους ιερέα, συνέφεραν τον μικρό και κατόπιν προσπάθησε ο ιερεύς να μιλήσει με το παιδί, για να πάρει κάποιες εξηγήσεις . Τραυλίζοντας και με πολλή πολλή δυσκολία κατάφερε να διηγηθεί τι συνέβη…

Εκλήθη ο αρχιερεύς της περιοχής, ο οποίος μαζί με ιερείς μετέφερε τα προαναφερθέντα στην Αγία Τράπεζα του Ναού της κωμοπόλεως, όπου υπηρετούσε ο θείος του παιδιού. Την επόμενη λειτούργησαν κ αγια σαν αυτόν τον τεμαχισμένο Άρτο και Οίνο, όπως γίνεται περίπου όταν στην Προηγιασμένη Θεια Λειτουργία.

                Το παιδί δεν μπόρεσε να συνέλθει ποτέ… Στα 20 χρόνια του έγινε μοναχός στο Άγιο Όρος και κοινωνούσε πάντοτε φοβισμένα και υποβασταζόμενος από άλλους μοναχούς.  Αναστατώνετο στην ιδέα ότι θα μπορούσε το στόμα του να ξαναγεμίσει από Σάρκες…

Από το βιβλίο: ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ του Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου

Ρήματα Ζωής... από τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο (Ομιλία στην Πεντηκοστή)

Ξεκίνησε η διαδικτυακή ομάδα της Επιτροπής «ΤΙΜΗ ΣΤΟ ’21»

Ξεκίνησε η διαδικτυακή ομάδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της νεοσύστατης Επιτροπής ‘ΤΙΜΗ ΣΤΟ ’21» που συγκροτήθηκε από προσωπικότητες και απλούς πολίτες για να αποδώσει την πρέπουσα τιμή , στα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία.

Μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο πάνω από 2.500 μέλη γράφτηκαν στην ομάδα αγκαλιάζοντας την ξεχωριστή προσπάθεια που πρεσβεύει υψηλά ιδανικά και στέκεται με σεβασμό απέναντι στην Ιστορία του Γένους των Ελλήνων.

Γιατί λαοί που δεν σέβονται την Ιστορία τους και δεν την γνωρίζουν, δεν έχουν μέλλον είναι καταδικασμένοι. Αν ο ελληνισμός έμεινε ζωντανός στο πέρασμα των χιλιετιών , αυτό συνέβη γιατί ακόμη και όταν τον σκλάβωσαν κράτησε άσβηστη την μνήμη και την φλόγα μέσα στις ψυχές από γενιά σε γενιά.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 2. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821
2. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Η ΨΥΧΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ὁ Ἀρχιστράτηγος τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στὸ Ραμαβούνι τῆς Μεσσηνίας προερχόμενος ἀπὸ τὸ Λιμποβίσι Ἀρκαδίας, στὶς 3 Ἀπριλίου τοῦ 1770. Ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα στὶς 4 Φεβρουαρίου 1843. Προερχόμενος ἀπὸ οἰκογένεια κλεφτῶν, μὲ πολύχρονους ἀγῶνες κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν καὶ δεκάδες θυμάτων, ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδας. Πέρασε πολλά. Σὲ ἀνταπόδοση τῶν πολεμικῶν νικῶν του σὲ βάρος τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν προσπαθειῶν του νὰ μείνουν ἑνωμένοι οἱ Ἕλληνες φυλακίστηκε ἀπὸ ὅσους τὸν φθονοῦσαν γιὰ ἕξι μῆνες καὶ στὸ διάστημα αὐτὸ ἔβλεπε μόνο τὸν δεσμοφύλακά του. Τὸν ἀπελευθέρωσαν γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν Ἰμπραήμ. Ἀνεξίκακος πῆρε πάλι τὴν Ἀρχιστρατηγία καὶ συνετέλεσε στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδας, παρὰ τὸ ὅτι σκότωσαν τὸ παιδί του, τὸν Πάνο, σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν. Στὴν Ἀντιβασιλεία καταδικάστηκε σὲ θάνατο… Τοῦ ἐδόθη χάρις ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ὄθωνα. Γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδας πάλι ἔδειξε ψυχικὴ ἀνωτερότητα καὶ συμπεριφέρθηκε στὸν βαυαρὸ βασιλιά, ὡς νὰ μὴν εἶχε τίποτε σὲ βάρος του συμβεῖ…

Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (8ο κεφ)

8. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

2. «Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν…»

 

8.1. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Εἰσαγωγὴ στὸ 2ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως

Στὸ 2ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τονίζεται ἡ θεότητα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ χριστιανικὴ πίστη καὶ τὸ ἀπολυτρωτικό του ἔργο. Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν τέλειος Θεὸς ἀλλὰ ἕνα δημιούργημα (κτίσμα), δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σώσει τὸν κόσμο. Ἑπομένως ἡ πίστη μας θὰ ἦταν μάταιη.

Ἱστορικὲς μαρτυρίες γιὰ τὸν Χριστὸ

Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι δὲ ὑπῆρξε ποτέ Χριστός. Αὐτὸ ὅμως δὲν εὐσταθεῖ. Πολλοὶ ἱστορικοί, Ἑβραῖοι καὶ Ρωμαῖοι, μαρτυροῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε πράγματι ὡς ἱστορικὸ πρόσωπο. Ἐξ ἄλλου, ἂν ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνα ἀνύπαρκτο πρόσωπο, δὲν θὰ χώριζε τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ἡ γέννησή του σὲ πρὸ Χριστοῦ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχή.

Οἱ ἐπίσημες ὅμως καὶ αὐθεντικὲς πηγὲς καὶ μαρτυρίες γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ ἰδιαιτέρως τὰ τέσσερα Εὐαγγέλια. Συντάχθηκαν ἀπὸ αὐτόπτες μάρτυρες (Ματθαῖος, Ἰωάννης) ἢ ἀκροατὲς τῶν αὐτοπτῶν (Μᾶρκος, Λουκᾶς).

Γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν μαρτυριῶν αὐτῶν οἱ συγγραφεῖς τῶν Εὐαγγελίων καὶ ὅλοι οἱ ἀπόστολοι δὲν δίστασαν νὰ θυσιάσουν καὶ τὴ ζωή τους, πρᾶγμα ποὺ πιστοποιεῖ ὅτι ἦταν ἀπολύτως βέβαιοι γι’ αὐτὰ ποὺ κατέθεσαν, καὶ ἑπομένως οἱ μαρτυρίες τους εἶναι ἀληθινές.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑΣ

«Δεν υπάρχει γλυκύτερον, υψηλότερον και τιμητικότερον του να συναισθάνεται τις ότι προόρισε την ζωήν του προς υπεράσπισιν των αδίκως και βαρβάρως καταπατουμένων δικαίων της πατρίδος μας.

Εύχομαι ίνα ο Θεός με βοηθήσει και συνδράμει εις τον αγώνα εις ον απ’ αύριον αποδύομαι».

Ένας Έλληνας ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα. Ο Σαράντος Αγαπηνός, γνωστός ως Καπετάν Άγρας και Τέλλος Άγρας, ο οποίος προδόθηκε από τους κομιτατζήδες στην Κεντρική Μακεδονία, απαγχονίστηκε μαζί με τον συναγωνιστή του Αντώνη Μίγγα, σαν σήμερα (7 Ιουνίου 1907) κοντά στο χωριό Καρυδιά της Έδεσσας.

Τιμώντας τη μνήμη του και τη θυσία του παραθέτουμε την ομιλία της σύγχρονης δασκάλας του Μακεδονικού Αγώνα Αθηνάς Τζινίκου Κακούλη, φιλολόγου-συγγραφέα. 

Λόγος λα' περί του Αγίου Πνεύματος, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

 

3.Εκείνοι, λοιπόν, oι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι και με σφοδρότητα υπερασπίζονται το «γράμμα», επειδή εμείς τάχα εισάγουμε κάποιον ξένο και παρείσακτο Θεό, να ξέρουν καλά ότι φοβούνται εκεί που δεν υπάρχει φόβος. Και ας γνωρίζουν σαφώς, ότι κάλυμμα της ασέβειάς τους είναι η φιλία του «γράμματος», όπως θα φανεί εντός ολίγου, όταν, όσο είναι δυνατόν, θα ανατρέψουμε τα επιχειρήματά τους.

Εμείς βέβαια έχουμε τόση πίστη στη θεότητα του Πνεύματος, το οποίο λατρεύουμε, ώστε από Αυτό θ' αρχίσουμε το λόγο για το Θεό, αναφέροντας τις ίδιες εκφράσεις για την Τριάδα, έστω κι αν φανεί σε μερικούς πολύ τολμηρό. «Ήταν το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο», ο Πατέρας. «Ήταν το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο», ο Υιός. «Ήταν το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο», ο άλλος Παράκλητος· «ήταν» και «ήταν» και «ήταν»· όμως ένα «ήταν» υπάρχει. «Φως» και «φως» και «φώς», αλλά ένα φως, ένας Θεός. Αυτό είναι εκείνο που ο Δαβίδ παλαιότερα κατανόησε, όταν έλεγε· «στο φως σου θα δούμε το φως». Και τώρα εμείς και έχουμε ιδεί και διακηρύσσουμε ότι κατανοούμε τον Υιό ως φως που προέρχεται από φως, τον Πατέρα, μέσα στο φως, του Πνεύματος. Έτσι έχουμε μια σύντομη και απλή θεολογία για την Τριάδα. Όποιος θέλει να περιφρονήσει όσα λέμε, ας τα περιφρονήσει. Κι όποιος θέλει ν' αμαρτάνει, ας αμαρτάνει· εμείς κηρύσσουμε αυτό που έχουμε καταλάβει καλά. Και αν από εδώ κάτω δεν ακουγόμαστε, σε υψηλό βουνό θ' ανεβούμε και θα φωνάξουμε. Θα «υψώσουμε» το Πνεύμα, δεν θα φοβηθούμε. Και αν φοβηθούμε, (αυτό θα γίνει) όχι την ώρα που κηρύσσουμε, αλλά όταν σιωπούμε (ησυχάζουμε).

Ποιά εἶναι ἡ βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Ἐπισκόπου Ἀχρίδος

Διάβασες στὸ Εὐαγγέλιο τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις… οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32). Καὶ ρωτᾶς τί σημαίνει βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ζωῆς, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄπιστος ποὺ μισεῖ καὶ διώκει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ αὐτόχειρας ποὺ μισεῖ καὶ ἀφαιρεῖ τὴ ζωή του, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐφόσον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς ζωῆς. Στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη γράφεται ὅτι ὁ Χριστὸς τρεῖς φορὲς ἐπικαλέσθηκε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ σημασία τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν…» (Ἰωαν. 14, 26) -«ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὅν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας…» (Ἰωάν. 15,26)- «ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. 16, 13). Ἐκεῖνος, λοιπόν,ποὺ ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ἰωάν. 7, 37-52, 8, 12 τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης). Ἀπὸ τὸ βιβλίο ''Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν''

Ο ΠΟΤΑΜΟΣ

«Ἐάν τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ

πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ

ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος»

(Ἰωάν. 7, 37-38))

 

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε μεγάλη γιορτή. Σήμερα εἶνε ἡ Πεντηκοστή. Εἶνε ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο μὲ μορφὴ πυρίνων γλωσσῶν κατέβηκε στὴ γῆ καὶ φώτισε τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς ἀνέδειξε πανσόφους κήρυκας τῆς διδασκαλίας του.

Σήμερα ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ γιʼ αὐτὸ ἡ Πεντηκοστὴ θεωρεῖται σὰν Ἡμέρα τῶν γεννεθλίων της.

Πῶς νὰ παρουσιάσουμε τὸ μεγαλεῖο τῆς σημερινῆς ἡμέρας; Ὁμολογοῦμε τὴν ἀδυναμία μας. Μόνο πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ αἰσθάνθηκαν μέσα τους τὴ φλόγα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ κατακαίη κάθε εἶδος ἁμαρτίας καὶ νὰ φωτίζη τὴ διάνοιά τους καὶ νὰ τρανώνη τὴ γλῶσσα τους, μποροῦν ἐπαξίως νὰ ὑμνήσουν τὸ μεγαλεῖο τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχουμε ἱερὸ χρέος, παρʼ ὅλη τὴν ἀδυναμία καὶ ἀναξιότητά μας, νὰ μιλᾶμε καὶ νὰ ἐξηγοῦμε μὲ ὅση δύναμι ἔχουμε τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, θὰ τολμήσουμε νὰ ποῦμε λίγες λέξεις.

Τίς Θεὸς μέγας, π.Αθανάσιος Σκαρκαλάς

Τίς Θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος. 

Ψάλλει ο Ιερομόναχος π.Αθανάσιος

Ρήματα Ζωής... από τον π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου (Ομιλία στην Πεντηκοστή)

Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου: η ομιλία εκφωνήθηκε την Κυριακή της Πεντηκοστής 07/06/2020 στον Μητροπολιτικό  Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης

Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου, τόμος Α΄ Κεφάλαιο 9: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ

Γονείς και εκπαιδευτικοί βρίσκονται συχνά μπροστά στο αγωνιώδες δίλημμα: να δώσουμε ελευθερία στα παιδιά ή όχι; Κι αν δώσουμε σε ποια ηλικία και μέχρι ποίου σημείου; Δεν κάνω βέβαια εδώ λόγο για τις διαλυμένες οικογένειες, τα παιδιά των οποίων παίρνουν από νωρίς «με το σπαθί τους» απόλυτες ελευθερίες, βαδίζοντας συνήθως ολοταχώς προς την καταστροφή, τη δική τους και του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Παλαιότεροι και νεότεροι παιδαγωγοί έχουν δώσει βέβαια τις απαντήσεις τους στο ανωτέρω ερώτημα. Αλλ’ οι απαντήσεις αυτές, σύμφωνες σχεδόν πάντοτε με την κοσμοθεωρία και τη βιοθεωρία του κάθε συγγραφέα, δεν συμφωνούν μεταξύ τους και συχνά βρίσκονται αντιμέτωπες. Άλλοι είναι άκρως συντηρητικοί και αυστηροί και υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία η δυναμική επέμβαση στη ζωή του παιδιού, και άλλοι είναι άκρως φιλελεύθεροι και πιστεύουν ότι το παιδί πρέπει να αφήνετε από νωρίς απολύτως ελεύθερο, για να αναπτύξει την πρωτοβουλία του και τις δεξιότητές του. Δε λείπουν βέβαια και εκείνοι που συνιστούν τη μέση οδό, το μέτρο. Σκοπός αυτής της μελέτης δεν είναι να αναπτύξω τις ανωτέρω θεωρίες, αλλά να πληροφορήσω τους αναγνώστες τι είπε ο μεγάλος παιδαγωγός της Εκκλησίας, ο Χρυσόστομος γενικά με την Ελευθερία και ειδικά για τη θέση στην αγωγή.

Γιατί γονατίζουμε τρεις φορές στον Εσπερινό της Πεντηκοστής (Αγίου Πνεύματος); – οι ευχές της γονυκλισίας

«Θεέ μου…Είμαι πεσμένος… Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…»

Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού. του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας: «Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Πεντηκοστής

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς  τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄ 12)

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύον­τες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαν­τες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χρι­στός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐ­­­δεὶς ­ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. Ἦλθον οὖν οἱ ὑ­­­­πη­­­ρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέ­ται· ­οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ἀπε­κρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλά­νησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ­ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! λέγει ­Νικόδημος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­­τῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀ­­­κού­σῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐ­­­­ρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.