Tο σκουποδολόι... Trap

 

Μέσα στην όλη παρακμή εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια και η trap με τους trappers της. Αυτό το σκουπιδολόι το ονόμασαν μουσική και τραγούδι και τους trappers καλλιτέχνες.

• Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Το συγκεκριμένο είδος, που δεν το λες μουσική, το κάναμε εισαγωγή από το Αμέρικα, όπου ευδοκιμεί στις περιθωριακές ομάδες των συμμοριών και της αμερικανικής αληταρίας.

Ναρκομανείς, μαφιόζοι, φυλακόβιοι, έμποροι ναρκωτικών, δολοφόνοι και μαχαιροβγάλτες είναι η «μουσική» ομάδα που παράγει τον συγκεκριμένο ήχο. Είναι πολύ άντρες, πολύ μάγκες, έχουν ακριβά αυτοκίνητα, όπλα, γυναίκες και ναρκωτικά.

Οι «στίχοι των τραγουδιών» είναι ένα υβρεολόγιο κουτσαβακίου της Τρούμπας της παλαιάς εποχής και υμνούν τη βία, τα ναρκωτικά, τους φόνους, τους βιασμούς, τη γυναίκα ως βίζιτα και γύναιο για τα κέφια τους.

Η εμφάνισή τους είναι gangsta και σηματοδοτεί τον νέο κουτσαβακισμό. Όσο γελοίοι ήταν οι κουτσαβάκηδες με τη μουστάκα, το στραβό καπέλο και το σακάκι με το ένα μανίκι αφόρετο, το ίδιο είναι και οι τύποι με τα τατού από πάνω μέχρι κάτω, τις φόρμες, το γυαλί ηλίου, τις αλυσίδες και το στιλ «είμαι πολύ μάγκας και μόλις πήρα τη δόση μου».

Αυτή την αλητεία που στον υπόλοιπο κόσμο ανήκει στο περιθώριο, στη δική μας Μπανανία την έχουμε κορόνα στο κεφάλι μας, παίζουμε trap και στις σχολικές γιορτές, την προβάλλουμε και στην τηλεόραση.

Κάθε μέρα φροντίζουμε τα ΜΜΕ να ενημερώνουν τον κόσμο για το τι έκανε ο ένας και ο άλλος τράπερ, τους παίρνουμε συνεντεύξεις, τους δείχνουμε ως κάτι άξιο λόγου.

Το είδος αυτό και το περιθώριο που το εκπροσωπεί έχει μεγάλη πέραση στους εφήβους, καθώς έχουμε αφαιρέσει κάθε δυνατότητα αντίστασης στα παιδιά, αφού διαλύσαμε πλήρως την παιδεία και τις οικογένειες. Αποδομήσαμε επίσης αρκετά επιτυχώς τα στερεότυπα, δηλαδή τις αξίες που κρατούσαν μέχρι σήμερα όρθια την κοινωνία. Η έννοια της ευπρέπειας και του σεβασμού έχει εξαλειφθεί εντελώς. Μάθαμε στις νέες γενιές να σέβονται το διαφορετικό, το περιθωριακό δηλαδή, και να μισούν τη νόρμα ως κάτι κακό.

Έτσι η κουλτούρα των ναρκωτικών, του μαχαιρώματος, της βίας και της αλητείας έγινε status quo στην ελληνική νεολαία. Με αποτέλεσμα να ακούμε όλο και πιο συχνά για συμμορίες εφήβων και μαχαιρώματα. Με αποτέλεσμα τα ναρκωτικά να κάνουν θραύση. Με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν παιδιά που δεν ανήκουν σε αυτές τις κανιβαλικές ομάδες από τους κανίβαλους.

Το μέγεθος της παρακμής φαίνεται και από το γεγονός ότι η trap προβάλλεται ως μουσική και ο gangsta trapper ως πρότυπο που τον τιμάμε και σε μουσικά βραβεία. Αντί να τους κυνηγήσουμε, τους βραβεύουμε κιόλας. Ελλάς το μεγαλείο σου!

*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III

πηγή: https://www.newsbreak.gr/