Πνεύμα αργίας…
‘’Δεν είσαι τώρα για αλλαγές. Κάτσε εκεί που κάθεσαι. Όσο τα ανακατεύεις τα πράγματα, τόσο δυσκολεύουν. Κουρασμένος είσαι. Δεν το βλέπεις; Άκου το σώμα σου… Άσε την προσπάθεια για κάποια άλλη μέρα…’’.
Πνεύμα περιεργείας…
‘’Όχι. Όχι. Δεν είμαι η περιέργεια. Είμαι το πνεύμα εκείνο που σου ανοίγω τα μάτια. Χαμένε… Τί νομίζεις; Περνιέσαι για σπουδαίος; Άσε τους αγώνες. Μάταιο. Μάταια είναι όλα. Τί το παλεύεις; Τί το προσπαθείς; Χαμένος εσύ, χαμένοι οι γύρω σου, χαμένα τα παιδιά σου…’’.
Πνεύμα φιλαρχίας…
‘’Εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους. Όχι. Εσύ αξίζεις. Αξίζεις περισσότερα. Και αν όχι από όλους, σίγουρα από πολλούς. Αδικείσαι. Αδικείσαι. Δεν το βλέπεις; Δεν σε εκτιμούν. Δεν αναγνωρίζουν την αξία σου…’’
Πνεύμα αργολογίας…
‘’Δες τι έκανε αυτός. Εκείνος. Ο άλλος. Ο παράλλος. Σχολίασε. Μίλα. Κατέκρινε. Πες. Δεν είναι κακό. Μα δεν είναι ψέματα. Αλήθεια είναι. Μα αφού τα έκαναν. Αφού έτσι είναι…. Τί φταις εσύ; Ας πρόσεχαν. Ας πρόσεχαν αυτοί… Εσύ απλά τονίζεις τα ‘’κακώς τα κείμενά τους…’’.
Μέρες που είναι, φυλάξου από τα τέσσερα πνεύματα αυτά.
Φυλάξου γιατί και τα τέσσερα, θέλουν να σε ‘’σκοτώσουν’’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου