Η προσευχή της ευχαριστίας - Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης

Όμως πέρα από την εναγώνια προσευχή και καταφυγή στον Χριστό υπάρχει και μια άλλη δύναμη που σκεπάζει τον πιστό στην μοναξιά της αλήθειας και είναι η προσευχή της ευχαριστίας. Κατά πρώτον Η θέση του Ιερού Χρυσοστόμου είναι πάγια ότι κανείς δεν μπορεί να μας αδικήσει αν δεν το θέλουμε. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει κακό αν εμείς δεν κάνουμε το κακό μέσα μας με την αμαρτία. Έχει αφιερώσει μια ολόκληρη επιστολή του καθώς βρισκόταν στην εξορία στην Κουκουσό της Κιλικίας με το Θέμα αυτό, ‘’τὸν ἑαυτὸν μὴ ἀδικοῦντα οὐδεὶς παραβλάψαι δυνήσεται’’ .

Κατά δεύτερον o ιερός Χρυσόστομος έλεγε ότι η πιο μεγάλη δύναμη στον κόσμο είναι η προσευχή της ευχαριστία που αναπέμπει ο άνθρωπος πάνω στον πόνο του και στη θλίψη του. ‘’Μέγας θησαυρὸς ἡ εὐχαριστία, μέγας πλοῦτος, ἀνάλωτον ἀγαθὸν, ὅπλον ἰσχυρόν.’’ ευχαριστώντας τον Θεό για την ώρα που τον πονούν και τον διώκουν για την αλήθεια δείχνει μια καρδιά που τα πάντα στον Κύριο τα παραθέτει και πως όλα είναι κατευθιυνόμενα από τον Θεό και επιτρεπόμενα. Η ευχαριστία αναπαύει και ερηνευει τον θλιμμένο και νιώθει να είναι χαρούμενος και μακάριος δεδιωγμένος για την αλήθεια που είναι ο Χριστός.

‘’Δεν υπάρχει άλλο πιο μεγάλο αγαθό από την προσευχή της ευχαριστίας, όπως αντίθετα το πιο χειρότερο είναι η βλασφημία. Μην απορούμε που ενώ παλεύουμε στα πνευματικά, όμως τόσα πολλά δεινά πάσχουμε. Αυτό κάνουν οι ληστές, παρακολουθούν ξάγρυπνοι και κλέβουν όχι εκεί που είναι χορτάρια και άχυρα και καλάμια, αλλά εκεί που είναι το χρυσάφι και το ασήμι. Έτσι κάνει και ο διάβολος, επιτίθεται σ’ εκείνους που ζουν την πνευματική τους ζωή. Εκεί πέφτουν οι πολλοί πειρασμοί, όπου υπάρχει η αρετή. Εκεί εμφωλεύει ο φθόνος του διαβόλου, όπου υπάρχει η ελεημοσύνη. Αλλά όμως υπάρχει και σε μας ένα μέγιστο όπλο, που μπορεί να αποκρούσει όλα αυτά τα τεχνάσματα και τον πόλεμο, το να ευχαριστούμε δηλ. τον Θεό για όλα αυτά.’’

Λέγει ο Ιερός Πατήρ ότι την ώρα του διωγμού δεν πρέπει να κλείσεις το στόμα σου και την καρδιά σου. Εκείνη την στιγμή κραύγασε δυνατά όχι βλασφημία αλλά ευχαριστία, όχι γκρίνια και παράπονα, αλλά δοξολογία στον Θεό. Είναι οι ώρες που πονά και ό άνθρωπος θέλει να φωνάξει και τότε κατευθύνει την καρδιά του σε μια όμορφη φράση ευχαριστία και δοξολογίας στον Θεό, ‘’Δόξα τω Θεώ για όλα’’ ή ‘’ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου αιώνια’’. Προτρέπει λέγοντας, ‘’φώναζε δοξάζοντας τα μεγαλεία του Θεού, φώναζε ευχαριστώντας τον Θεό’’. Αυτή η φωνή όσο πιο δυνατή γίνεται, τόσο πιο πολύ σβήνει τις άλλες φωνές της απελπισίας. Όμως μερικές φορές πετάγεται η γλώσσα από συνήθεια για να πει λόγια πονηρά για τον Θεό. Ορμά η γλώσσα για να φωνάξει το βλάσφημο ‘’γιατί;’’ Τότε πριν βγει από το στόμα οι λέξεις αυτές δάγκωσε δυνατά με τα δόντια σου την γλώσσα σου για να ματώσει και να μην τα προφέρει. Είναι προτιμότερο να χυθεί το αίμα της και να πονέσει πρόσκαιρα εδώ παρά να τιμωρηθεί με αιώνια κόλαση και να μη μπορεί να πάρει παρηγοριά σαν τον πλούσιο της Παραβολής που δεν μπορούσε να δροσίσει την γλώσσα του από την φλόγωση της Κολάσεως.

Και μέσα σ’ όλα αυτά άκουγα τον Απ. Παύλο να με ενισχύει λέγοντας με να μη δειλιάσω ποτέ ‘’οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ’’. Με δύναμη και αγάπη και σωφρονισμό να σηκώνω τον διωγμό και ποτέ να μην ντραπώ την μαρτυρία του λόγου μου για τον Χριστό και το μαρτύριο του αίματος μου για τον Χριστό και να συγκακοπαθώ στο Ευαγγέλιο ‘’κατά δύναμιν Θεού’’.

Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης

πηγή: ομάδα viber "Εκκλησιασμός"