Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΑΡΙΟ

 Γράφει ο κ.Δημήτριος Ρίζος

(από το περιοδικό "Μεγαλομάρτυρες", εκδ. Μαρτίου 2025)

Τὸ δεύτερο καὶ μεγαλύτερο μέρος τοῦ Τριῳδίου εἶναι ἡ μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀπὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα μέχρι τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου.

Ἂν οἱ ἀθλητὲς σωματικῶν ἀγώνων προπονοῦνται σκληρὰ καὶ μὲ πρό-γραμμα προκειμένου νὰ ἀνεβοῦν στὸ βάθρο τῶν νικητῶν, ἐμεῖς οἱ πιστοὶ τώρα, στὴν ἀρχὴ τῆς Τεσσαρακοστῆς, ἀκοῦμε τὸ προσκλητήριο ποὺ μᾶς προτρέπει σὲ πνευματικοὺς ἀγῶνες· «Τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε». Οἱ πιστοὶ πρόθυμα καὶ μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀπόφασί μας ἀποδεχόμαστε τὴν πρόσκλησι, καὶ θὰ μποῦμε στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, ἐπειδὴ ἀκριβῶς θέλομε, ὄχι νὰ ἀνεβοῦμε σὲ βάθρο, ἀλλὰ νά «ἑορτάσωμε ἀξίως τὸ τε σταυρώσιμον καὶ ἀναστάσιμον Πάσχα».

Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας θὰ ἀναζωσθοῦμε «τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα». Φαίνεται σήμερα παράδοξο νὰ γίνεται λόγος γιὰ νηστεία, ἀλλὰ χωρὶς αὐτὴν δὲν ὑπάρχει πνευματικὸς ἀγώνας. Καὶ βεβαίως νηστεία σύμφωνα μὲ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ τάξι, διότι μόνον «οἱ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται». Τὰ ὅπλα εἶναι πνευματικὰ. Στὸν ἀγῶνα μας ντυμένοι μὲ τὴν «πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα». Πνευματικὸς εἶναι ὁ ἀγών, πνευματικὸς καὶ ὁ ἐξοπλισμός.

Τρία ἀμυντικὰ μέσα διαθέτομε· α΄.«Ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν», β΄. «καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν», γ΄. «καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην». Προϋπόθεσις γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ πίστις ποὺ κατέχει μόνον ἡ Ὁρθοδοξία μας. Τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν θὰ διακηρύξουμε· «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν». Οἱ δὲ προσευχὲς εἰδικὰ κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου προσαυξάνονται. Καὶ ἔχομε Λειτουργίες Χρυσοστόμου, Μεγάλου Βασιλείου, Προηγιασμένη. Ἀπόδειπνο Μεγάλο καὶ Μικρό, σὺν ἡ ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν καὶ τῶν Ὡρῶν. Ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν Θεό. Ἡ ἐλεημοσύνη γιὰ τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν πλησίον, αὐτὴ εἶναι ἡ σωτήρια ἀγάπη.

Ἐπιθετικὸ καὶ ἀμυντικὸ ὅπλο ἔχομε, «ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν». Θαυμαστὸ ὅπλο, ποὺ τὸ χειριζόμαστε ὄχι ἐναντίον ἄλλων, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν δικῶν κακιῶν καὶ ἀδυναμιῶν καὶ ἁμαρτιῶν. Ἡ νηστεία «ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν».

Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα: «Ὁ ποιῶν ταῦτα τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῆ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως».

Δείτε ολόκληρο το τεύχος του Μαρτίου ΕΔΩ