Ποῦ βαδίζουμε;

του δρ. Δημητρίου Ρίζου *

( "πάντα επίκαιρο" -  Ἀπό τὸ περιοδικὸ "Μεγαλομάρτυρες", Φεβρουάριος 2024, αρ φύλλου 383)

Πρὶν ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ καὶ ὁρατοῦ κόσμου ὁ Θεὸς δημι-ούργησε  τὸν  πνευματικό,  δηλ.  τοὺς  Ἀγγέλους.  Ἕνας  Ἀρχάγγελος  πίστεψε ὅτι μπορεῖ νὰ γίνη θεὸς καὶ νὰ ἐκθρονίση τὸν Δημιουργό. Ἡ ὑπεροψία του ὅμως  τὸν  γκρέμισε  ἀπὸ  τὴν  ἀγγελική  του  θέσι  καὶ  ἔγινε  ὁ  Βελζεβούλ,  ὁ Σατανᾶς, μὲ ὅλες τὶς συνέπειες γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ὑλικὴ φύσι. Αὐτὰ τότε, τὰ ὁποῖα καὶ μᾶλλον λησμόνησε ὁ σημερινὸς ὑπερόπτης ἄνθρωπος, ποὺ νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἀλλάξη ὅσα πάνσοφα, καί «λίαν καλῶς ἐποίησεν ὁ Κύριος». Καὶ ὁ Κύριος ἐποίησεν «ἄρσεν καὶ θῆλυ» καὶ ἔδωσε τὴν ἄδεια καὶ ἐντολή «αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι». 

Ἀπὸ τὴν δημιουργία μέχρι σήμερα, καὶ μέχρι τὴν συντέλεια τοῦ κόσμου ἡ διαιώνισις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ γίνεται μὲ τὴν ἀρχικὴ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ,  αὐξάνεσθαι  καὶ  πληθύνεσθαι,  μὲ  τὴν  ἕνωσι  ἀνδρὸς  καὶ  γυναικός. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλα τὰ εἴδη τῶν ἐμβίων ὄντων, μὲ τὴν ἕνωσι ἀρσενικοῦ καὶ  θηλυκοῦ.  Εἶναι  νόμος  καὶ  ἐντολὴ  τοῦ  δημιουργοῦ  ἀνθρώπων  καὶ ἐμβίων ὄντων. 

Ὁ  ὑπερήφανος,  λογοκρατούμενος,  ὑπερφίαλος  καὶ  ἄφρων  σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει, ὅπως καὶ ὁ ἐκπεσὼν Ἀρχάγγελος, κατά  νοῦν νὰ γίνη θεὸς γιὰ νὰ διορθώση τὸν Δημιουργό. Μὲ τὴν νομοθέτησι τῆς  διαστροφῆς  πε-ριμένει νὰ διαιωνίζεται ὁ ἔμβιος κόσμος μὲ τὴν μίξι ἀρσενικοῦ μὲ ἀρσενικὸ ἢ  θηλυκοῦ  μὲ  θηλυκό(;).  Ἂν  αὐτὸ  δὲν  εἶναι  ἀφροσύνη,  ἀμυαλοσύνη, κοντράρισμα μὲ  τὴν  λογικὴ  τοῦ  λογοκρατούμενου,  κατὰ  τὰ  ἄλλα  ἀνθρώ-που,  ἀφύσικο,  παράλογο,  κτλ.,  τὸτε  τί  εἶναι;  Εἶναι  τώρα,  ὄχι  ὁ  ἐκπεσὼν ἄγγελος, ἀλλὰ ὁ ἐκπεσὼν ἄνθρωπος. Ὁ ἐκπεσὼν ἄγγελος ἔγινε διάβολος, καὶ ὁ ἐκπεσὼν ἄνθρωπος νομοθετεῖ τὴν ἀφάνεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.  

Βέβαια  δὲν  ἔφθασε  ἐδῶ  ὁ  ἄνθρωπος  τυχαῖα.  Ὁ  παραλογισμὸς  εἶναι ἀποτέλεσμα  πολυχρόνιας  προσπάθειας.  Πρῶτα  ἀμφισβήτησε  τὴν  πίστι στὸν  Θεὸ  Δημιουργό.  Μετὰ τὸν  ἔδιωξε  ἀπὸ τὴν  ζωή  του,  καὶ  χάρηκε τὸν ἑαυτό  του  ὡς  ἀποτέλεσμα ἐξελίξεως,  καὶ στὴν  συνέχεια,  ἐπειδὴ  ἡ  πίστις εἶναι  ἔμφυτη  στὸν  ἄνθρωπο,  δύναμι,  δῶρο,  τοῦ  Δημιουργοῦ,  ἔπρεπε  σὲ κάτι νὰ πιστεύη, ἔτσι ἔβαλε στὴν θέσι τοῦ Θεοῦ τὸν ἑαυτό του. Τόσα ἀκοῦ-με τελευταῖα γιὰ τὸν μεταάνθρωπο καὶ μεταανθρωπισμό, εἶναι ὁ  ἄνθρω-πος, ποὺ αὐτοανακηρύχθηκε θεός! Κατὰ συνέπεια πρέπει νὰ ἀντικαταστή-σουμε τὸν Δημιουργό, καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν Ἀντίχριστο ἄνθρωπο!!!