π. Ανανίας Κουστένης
Ο Άγιος Πορφύριος μας συμβούλευε πάντα να αγαπάμε και πάντα να συγχωρούμε και πάντα να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο:
– Τίποτα βρε να μην κάνετε, να διαβάζετε το Ευαγγέλιο. Ει δυνατόν όρθιοι. Αυτό είναι και λατρεία και νηστεία και προσευχή και άσκηση και όλα τα καλά…, όλα τα καλά.
Ο ίδιος είχε μάθει το Ευαγγέλιο απ έξω και έλεγε:
– Όποιος διαβάζει με αγάπη, με στοργή, με έμπνευση το Άγιο Ευαγγέλιο και μάλιστα το Ευαγγέλιο του Ιωάννου, που αγαπώ ιδιαίτερα, τότε είναι σαν να κάνει ακολουθία, λατρεία, προσευχή και όλα τα καλά...
Ο Άγιος συνιστούσε ένθερμα την υπομονή και την προσευχή. Μου έλεγε:
– Κάντε βρε υπομονή και ότι στέλνει ο Χριστός μας είναι για καλό. Ακόμη και το πιο πικρό και το πιο δύσκολο και το πιο άδικο είναι για το καλό μας! Κάντε υπομονή, κάντε προσευχή… Ένας προσευχομενος άνθρωπος είναι χίλιες διδασκαλίες. Χίλιες διδασκαλίες.
Το χειρότερο είναι, να μας εγκαταλείψει η Χάρη του Θεού. Τότε είμαστε σε θλίψη απαραμύθητη. Σε θρήνο ανείπωτο. Σε κατάσταση δυσπερίγραπτη. Αυτό είναι η κόλαση! Κόλαση! Κόλαση!
Κολούω, το ρήμα στα λατινικά ή στα αρχαία, σημαίνει κλαδεύω. Σημαίνει απουσιάζω. Κι αυτό είναι φοβερό. Να μείνει η ψυχή μόνη της. Άλλωστε, αμαρτία, κατά τον Μεγάλο Βασίλειο, τι είναι; Απουσία Θεού. Απουσία Θεού! Και αντέχει ο άνθρωπος, χωρίς τον Θεό του; Όχι! Δεν αντέχει χωρίς τον Θεό του! Πληγώνεται καίρια. Υποφέρει. Φωνάζει. Μελαγχολεί. Διαμαρτύρεται. Τρελαίνεται. Γκρεμίζεται στον γκρεμό. Δεν μπορεί, ν’ αντέξει και να βαστάξει την απουσία του Θεού. Την απώλεια του Θεού. Τη Θεία εγκατάλειψη.
Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε τόση δυστυχία και ταλαιπωρία και τόσα δεινά, γιατί αφήσαμε κάποιοι τον Θεό μας. Δεν έχουμε τον Θεό μας. Τον Χριστό μας. Την Παναγία μας. Την Εκκλησία μας. Τη Ρωμιοσύνη μας. Την ομορφιά αυτή. Τη Θεϊκή Χάρη. Άμα έχεις Τη Χάρη του Θεού, όλα τα έχεις. Όλα τα μπορείς. Όλα τα βαστάζεις.
Κι ας ανεβαίνεις τον πιο ανηφορικό και ανάντη [απέναντι] Γολγοθά. Κι ας έχεις αρρώστειες. Κι ας έχεις φτώχειες. Κι ας έχεις βάσανα. Η Χάρη του Θεού σε κρατάει και αντέχεις και βαστάς όλα τα μαρτύρια. Και σε χαριτώνει και σε ομορφαίνει. Κι ακόμα στηρίζεις και άλλους, που σε βλέπουνε. Γιατί είμεθα όλοι παράγοντες αγωγής, όπως θα ’λεγε η σημερινή παιδαγωγική επιστήμη.
Παράγουμε αγωγή. Δηλαδή, οδηγούμε με τη συμπεριφορά μας και επηρεάζουμε και τους άλλους. Να το! Επηρεάζουμε και τους άλλους! οι άλλοι παρατηρούν. Και μάλιστα τους χριστιανούς. Όλους. Όλους!
***
…Τι θα ’πρεπε να κάνουμε, όταν έχουμε πόλεμο; Να φωνάξουμε το 100 του Θεού! Τον Κύριο! Την Παναγία! Τους αγίους! Τους ανθρώπους μας! Να φωνάξουμε! «Κύριε, εκέκραξα προς σε»! ακούσαμε πριν λίγο. Κράζω από μέσα μου. Φωνάζω δυνατά. Να φωνάξουμε! Ή έχουμε μια δυσκολία. Δεν καθόμαστε, άμα δεν βγαίνει το πράγμα κι είναι στο αδιέξοδο. Να γονατίσουμε! Χριστιανοί δεν είμαστε; Να γονατίσουμε κάτω και να πούμε, «Κύριε, βοήθησε μας»! Ας κάνουμε μια Παράκληση. Ας διαβάσουμε ένα Ψαλμό. Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο.
Εγώ πολλές φορές που δυσκολεύομαι και με το ζάχαρο και με τα βάσανα, που έχω, λέω, «Παιδιά», όποιος είν’ εκεί, «διαβάστε μου λίγο Ευαγγέλιο, να φτειαχτώ».
-Μιλάω Εξαρχειακά, έτσι, αλλά είναι η γλώσσα μας.- «Διαβάστε μου λίγο Ευαγγέλιο, να φτειαχτώ»! Και διαβάζω δέκα σειρές, ένα κεφαλαιάκι, και μετά είν’ αλλοιώς. Αλλάζει όλο το κλίμα. Το ’χετε δει. Το ξέρετε. Δεν μιλάω τώρα… Σε ανθρώπους ειδήμονας μιλάω και ειδότας. Λοιπόν. Και φτειάχνεται κανείς. Φτειάχνεται. Και λέει ο άλλος, «Διαβάζω το Ευαγγέλιο…».
Το Ευαγγέλιο δεν το διαβάζουμε. Μας διαβάζει! Μας ακτινογραφεί. Είδες τι ακτινογραφία μας τραβάει! Πολλές φορές διαβάζοντάς το, βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα. Πού υπολειπόμεθα, πού έχομε πλην, πού έχομε συν, και ό,τι άλλο υπάρχει. Έτσι. Το Το Ευαγγέλιο!
… To Ευαγγέλιο είν’ η βάση. Tο Ευαγγέλιο είν’ η βάση! Πρώτα είναι το Ευαγγέλιο και μετά είναι όλα τ’ άλλα. Μετά είναι όλα τ’ άλλα! Πρώτα το Ευαγγέλιο! Πάνω στην Αγία Τράπεζα το Ευαγγέλιο έχουμε! Και το Σώμα και το Αίμα του Χρίστου. Αυτό έχουμε.
Η μισή Λειτουργία είναι το Ευαγγέλιο, η Λειτουργία των Κατηχουμένων, κι η άλλη μισή, η Λειτουργία των Πιστών, η τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Το Σώμα και το Αίμα του Χρίστου!…
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, να ’χουμε σπίτι μας το Ευαγγέλιο. Ακόμη κι όταν δεν το διαβάζουμε, -τι ωραία τα λέει ο άγιος!- έχουμε ευλογία. Όταν το διαβάζουμε λίγο, μεγαλώνει το καλό. Έχουμε και φως. Κι όταν το διαβάζουμε περισσότερο, έχουμε περισσότερο φως. Κι όταν το διαβάζουμε και το κάνομε, τότε έχομε τον Παράδεισο. Έχομε τον Παράδεισο! Έχομε τον Παράδεισο! Βέβαια!
Λέγουνε μερικοί, «Διαβάζουμε και δεν καταλαβαίνουμε». «Βρε, διαβάστε και μην καταλαβαίνετε. Καταλαβαίνει ο άλλος και φεύγει»! … Έτσι!
Μην αφήνουμε το άγιο Ευαγγέλιο. Μην αφήνουμε το άγιο Ευαγγέλιο!
πηγή: https://romioitispolis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου