Περνούν τα χρόνια και το σπίτι σου λάμπει περισσότερο από σένα.
Περνούν τα χρόνια και χαμογελάς πιο πολύ στους ξένους από ότι στον άνθρωπο που κάθε βράδυ ξαπλώνετε μαζί.
Περνούν τα χρόνια και χτενίζεσαι, φτιάχνεσαι, αρωματίζεσαι για τον έξω κόσμο πρόθυμα, αφήνεις όμως τον εαυτό σου απεριποίητο όταν μένετε οι δυο σας.
Έτσι καταστρέφονται οι σχέσεις.
Στάλα-στάλα. Σιγά-σιγά.
Από όλα εκείνα τα μικρά που δεν προσέξαμε ποτέ.
Από όλα εκείνα τα πράγματα που θεωρήσαμε πως είναι δεδομένα.
Νομίζουμε οι άνθρωποι πως είναι περίπλοκες οι σχέσεις οι ερωτικές.
Όχι.
Απλές είναι. Πολύ…
Λίγη καλή διάθεση θέλουνε. Λίγο φρόνημα ταπεινό.
Και λίγη φροντίδα…
Γιατί καταλήγουμε να προσέχουμε τους πάντες και τα πάντα στη ζωή, εκτός τον άνθρωπο, με τον οποίον ξαπλώνουμε μαζί παρέα στο ίδιο κρεβάτι κάθε βράδυ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου