«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν»

Ἀθηνᾶς Παπαϊωάννου φιλολόγου, λογοτέχνιδος

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον, οὐρανὸν τὸ σπήλαιον, θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον, τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ Ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του καὶ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία Του, ἦρθε νὰ ἀνασύρει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν δαιδαλώδη ζόφο τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ὅπου, ἐπὶ αἰῶνες, χαροπάλευε καὶ νὰ τὸν φέρει κοντά Του, χαρίζοντάς του, τὸ δῶρο τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Μὲ τὴ Γέννησή Του «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως…!». Ἀλλὰ οἱ, ἀνὰ τὸν κόσμο, σοφοί, διανοούμενοι καὶ ποικίλοι διαχειριστὲς τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, εὑρισκόμενοι σὲ πνευματικὴ σύγχυση, παραπαίουν σὲ ἀτραποὺς καινοφανῶν ἰδεοληψιῶν, ὄντες ὑποτακτικοὶ σὲ κενόδοξες καὶ φιλόδοξες σκοπιμότητες, ἔκλεισαν τοὺς φωταγωγοὺς τῆς ψυχῆς τους, μὴ ἀποδεχόμενοι τὴν «Ἀλήθεια», ἐπειδὴ «οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν…» (Α’ Κορ. α, 21).

Ἐγκλωβισμένοι στὸν ἀπατηλὸ μικρόκοσμό τους, προσκολλημένοι στὴ ματαιότητα τοῦ πλούτου καὶ τῶν ὑλιστικῶν ὑποκατάστατων, ἐπίδοξοι ἀναρριχητὲς σὲ ἕδρανα αὐτοκαθιέρωσης, ἀδυνατοῦν νὰ δοῦν τὸ «ἀνατέλλον Φῶς» τῆς ἀληθινῆς γνώσης. Ὀρθολογισμός, ἀμετροέπεια, κάθε εἴδους παράδοξα καὶ παράλογα φληναφήματα, κατακλύζουν τὴν καθημερινότητα τῆς πλειονότητας τῶν ἀνθρώπων.

Καὶ ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας δὲν κατάφερε νὰ θέσει διακριτὰ ὅρια στὴ χρήση τῆς σύγχρονης τεχνολογίας, δὲν μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, αὐτό τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Θέτοντας τὰ πάντα κάτω ἀπὸ τὸν μεγεθυντικὸ φακὸ τῆς λογικῆς, λόγω τῆς πεπερασμένης διάνοιάς του, ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἀχωρήτου καὶ Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῆς Γέννησής Του σὲ μία ταπεινὴ φάτνη, ἀνάμεσα στὰ χνῶτα τῶν ζώων ἑνὸς στάβλου. Μὲ καρδιὰ ποὺ ὅλο καὶ ψύχεται, καθὼς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Δημιουργό του, δὲν μπορεῖ νὰ αἰσθανθεῖ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἀγκάλιασε τὸ τελειότερο πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ «κατέβει» στὴ γῆ, γιὰ νὰ τοῦ χαρίσει τὴν ἀληθινὴ ζωὴ, κατὰ τὸν ἀψευδὴ λόγο τοῦ Κυρίου «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ’, 6) καὶ τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν οὐράνια Βασιλεία Του.

Κατὰ συνέπεια, συμπεριφέρεται, ἀπερίσκεπτα, χωρὶς αἰδώ, ὡς ἄλογο ζῶο, τσαλακώνοντας τὴν ἀξιοπρέπειά του, καταργώντας τὸν αὐτοσεβασμό του, κομματιάζοντας τὸ «Ἐγώ» του. Διακατέχεται ἀπὸ ἀλαζονεία καὶ ἔπαρση, ὑποδύεται ρόλους ξένους πρὸς τὴν ἰδιοσυγκρασία του καὶ τὴν ταυτότητά του, γίνεται θῦμα τυχάρπαστων καιροσκόπων καὶ ἀντιμετωπίζει δυσβάστακτα ἀδιέξοδα.

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἀπομακρυσμένος, ἐγωιστικά, ἀπὸ τὸν Θεό, ματαιοπονεῖ, ψάχνοντας ἀπεγνωσμένα τὴν εὐτυχία σὲ φθαρτὰ ὑποκατάστατα, κυνηγώντας ψεύτικες εἰκονοπλασίες ἢ μυθοπλασίες. Ἔγινε ἀτομιστής, καχύποπτος πρὸς τὸν συνάνθρωπό του, ἀποποιήθηκε τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς σωτηρίας του. Ἀφέθηκε σὲ ἐγκεφαλικὰ παραληρήματα καὶ ἀπατηλὲς ἰδεοληψίες, λάτρεψε τὴν κτίση καὶ τὰ παράγωγά της, ἀπαξίωσε τὸν Κτίστη, ἀνέτρεψε τοὺς φυσικοὺς νόμους, παραποίησε τὴν ἀλήθεια, μὲ σοφιστικὰ τεχνάσματα.

Ὁ κόσμος μας, παραδομένος στὰ ἐπιτεύγματα τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας, ἄγεται καὶ φέρεται, ρακένδυτος ἀπὸ ἀξίες καὶ ἰδανικά. Ἀναζητᾶ τὴν ταυτότητά του σὲ λανθασμένα πρότυπα, ἔγινε δρομέας μεγάλων ταχυτήτων, προκειμένου νὰ καλύψει τίς, ὅλο καὶ περισσότερες, τεχνητές, ὑλικὲς ἀνάγκες του, κάτι ποὺ ἀποδιοργανώνει τὴν καθημερινότητά του καὶ ἐπιβαρύνει τὶς διαπροσωπικές του σχέσεις. Ἔχει διαστρέψει τὴν ἔννοια τοῦ «εὖ ζῆν», ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ οὐσιαστικότερο μέρος τῆς ὕπαρξής του, τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος, τὴν ἐντρύφηση σὲ ἀρχές, ποὺ ἐκπορεύονται ἀπὸ τήν, ἐπὶ γῆς, διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴ μία ἡ ἔσχατη φτώχεια, ἡ κοινωνικὴ ἐξαθλίωση, ἡ ἠθικὴ ἐξαχρείωση, μὲ ἀκραῖες μορφὲς βίας σὲ βάρος συνανθρώπων κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ προκλητικὴ ἀνισότητα σὲ κάθε ἐπίπεδο, ὅσον ἀφορᾶ δικαιώματα καὶ ὑποχρεώσεις, φαντάζουν, ὡς κραυγαλέα μορφὴ ἀντιπαράθεσης. Αἱματηρὲς ἀντιμαχίες, κατατρεγμὸς ἀθώων παιδιῶν, ἀπροσμέτρητο μῖσος, διάλυση πατρογονικῶν ἑστιῶν, ἔλλειψη παιδείας καὶ καταπάτηση πανανθρώπινων ἀξιῶν συμπληρώνουν τὴν ὀργουελικὴ εἰκόνα του.

Ὁ κόσμος μας, σὲ ἕναν ἀπολογισμὸ αὐτογνωσίας καὶ αὐτοκριτικῆς, προσμετρᾶ τὴν πλήρη χρεωκοπία του, μὲ ἐμφανῆ τὰ στοιχεῖα παρακμῆς, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ψυχικὴ ἰσορροπία, τὴν ἁρμονικὴ συμπόρευση τῶν μελῶν μιᾶς κοινωνίας ἢ ἀκόμη καὶ τῶν λαῶν, μὲ φοβερὰ ἀδιέξοδα συνειδησιακῆς ὑπαιτιότητας.

Ἀνακατατάξεις, σχεδιασμένες μὲ σκοπιμότητα, ἀνὰ τὸν κόσμο, ἀνατροπὲς καὶ κατολισθήσεις στὸν κώδικα ἠθικῆς, μὲ καταστροφικὲς συνέπειες, διαμορφώνουν τὴν μελλοντική του πορεία χωρὶς ὅραμα γιὰ ἕνα καλύτερο αὔριο. Σχεδιαστὲς μὲ ποικίλα προσωπεῖα, παράφρονες, μὲ τὴν ψευδαίσθηση τοῦ κυρίαρχου, χαράσσουν σχέδια ἀπώλειας καὶ καταστροφῆς, λὲς καὶ δὲν ὑπόκεινται αὐτοὶ στοὺς νόμους τῆς φυσικῆς φθορᾶς. Ὑπόδουλοι σ’ ἕνα ἀρρωστημένο «Ἐγώ», θύματα τοῦ ἀδηφάγου καὶ ἀκόρεστου πάθους τους γιὰ παγκόσμια κυριαρχία καὶ πρωτοκαθεδρίες, γιὰ αὐτοπροβολή, φορεῖς μολυσματικῶν οἰδημάτων, λόγω πνευματικῆς ἔνδειας, ἐπιδιώκουν τὴν πλήρη ἀποδιοργάνωση τῆς σύγχρονης κοινωνίας.

«Οὐαί, ὑμῖν!», σεῖς ποὺ θεοποιήσατε τὴν ὕλη, ὑποσιτίζοντας τὸ πνεῦμα, ποὺ καταπατᾶτε ἀξίες, ἰδανικά, διαλύετε τὸν οἰκογενειακὸ ἱστό, κοπαδοποιεῖτε τοὺς ἀνθρώπους, καταργώντας τὰ τοῦ Θεοῦ θέσφατα, μὲ ἀφύσικες καὶ ἀνίερες παραχαράξεις! Τὰ ἔργα καὶ οἱ ἡμέρες σας φαντάζουν ὡς παραφωνία, μέσα στὴν ἀπέραντη ἁρμονία τοῦ σύμπαντος καὶ τὸ ἀντίτιμο δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ κατάφωρη, ἐσωτερικὴ μοναξιά σας, ἡ ἀλλοτρίωση τῆς ὑπόστασής σας, τὸ διαρκὲς ἄγχος καὶ τὸ ἠθικὸ τέλμα, ἡ ἀδυναμία προσφορᾶς ἀγάπης, ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ, ὁ σκοτασμὸς καὶ ἡ ἀπομάκρυνσή σας ἀπὸ τὴν ὄντως Ἀλήθεια.

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν, καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ εὕρομεν τὴν Ἀλήθειαν· καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος». Εἴθε ὅλοι μας, οἱ «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ», νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ βροῦμε τὴν Ἀλήθεια!

Καλὰ καὶ Εὐλογημένα Χριστούγεννα!

πηγή: https://enromiosini.gr/