Ελευθέριος Ανδρώνης: Αγίου Πνεύματος: Καμία ψευτοχαρά του κόσμου δεν ικανοποιεί τον άνθρωπο – Μόνο το Άγιο Πνεύμα χορταίνει την ψυχή

 Η άσβηστη χαρά και η φώτιση του Αγίου Πνεύματος είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από το συναισθηματικό τέλμα

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Εορτή Αγίου Πνεύματος: Το Άγιο Πνεύμα είναι το αιώνιο στήριγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι ο «ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός», που συνεχίζει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού και δίνει πνοή αγιότητας στα Ιερά Μυστήρια και στους χριστιανούς που αγωνίζονται να γίνονται φιλόξενα δοχεία της Χάριτος.

Το Πανάγιο Πνεύμα φωτίζει, εξαγνίζει, αγιάζει, καθοδηγεί, ελευθερώνει, παρηγορεί, διαλύει την ομίχλη της πλάνης, ενδυναμώνει, εξημερώνει, δωρίζει χαρίσματα, θαυματουργεί, οδηγεί τον άνθρωπο προς το καθ’ ομοίωσιν.

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας ήταν εργατικές «μέλισσες» του πνεύματος, που αντλούσαν όλο το ατίμητο νέκταρ που παρέχει ο Παράκλητος σε όποιον το αναζητεί ολόψυχα. Σε κάποιους, το Άγιο Πνεύμα φαντάζει πολύ μυστηριώδες και ίσως ακόμα και αφηρημένο, όμως δεν έχουν παρά να στρέψουν τη διάνοιά τους στους αγίους της Εκκλησίας μας, που ο καθένας τους καθρεφτίζει το μεγαλείο της Αγιοπνευματικής υπόστασης.

Στη διαταραγμένη εποχή μας που η κατάθλιψη κάνει θραύση στην κοινωνία και οι ψυχολόγοι δεν προλαβαίνουν πια να αναλαμβάνουν κόσμο, αυτό που λείπει από τους ανθρώπους όλο και περισσότερο είναι ο κατεξοχήν καρπός του Αγίου Πνεύματος, που δεν είναι άλλος από τη χαρά και την ειρήνη της ψυχής.

Οι άνθρωποι κυνηγούν τη χαρά σε εφήμερες απολαύσεις που ανακουφίζουν για λίγο την κενότητα τους, μέχρι να απομείνουν και πάλι αντιμέτωποι με την άβυσσο που κουβαλούν μέσα τους. Αν το μυστικό της χαράς κρυβόταν στην ελευθερία του θελήματος, τότε σήμερα που οι άνθρωποι είναι πιο ελευθεριάζοντες και ασύδοτοι από ποτέ, θα έπρεπε να σφύζει η κοινωνία μας από χαρά και ψυχική υγεία.

Όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον οίκο του Πατρός σαν άλλοι «Άσωτοι υιοί» που περιπλανούνται σε τόπους ματαιότητας, τόσο τρέφουν αναγκαστικά την ψυχή τους με «ξυλοκέρατα» και τόσο πεθαίνουν από πνευματική αβιταμίνωση και ψυχικό άλγος.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να γίνεται δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο τότε τελειώνεται. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να τον γεμίσει, καμία άλλη γοητεία του κόσμου δεν μπορεί να θεραπεύσει την ακόρεστη δίψα του για αυτοπραγμάτωση.

Αυτός που ικανοποιεί συνεχώς τα πάθη του, ακόμα και αν έχει όλα τα αγαθά και τις δόξες του κόσμου, η «πείνα» του δεν σβήνει ποτέ, άλλα αντιθέτως γίνεται όλο και πιο επώδυνη. Εκείνος που φιλοξενεί το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά του, «χορταίνει» και με το τίποτα. Μέσα στην ταπεινότητά του, νοιώθει πως ζει βασιλικά, γιατί αναγνωρίζει τις άπειρες ευεργεσίες του Θεού, που δεν εντοπίζει το μάτι του αχάριστου.

Ο πνευματοφόρος άνθρωπος χαίρεται, αγαλλιάζει, δοξολογεί τον Θεό, απαλλάσσεται από τα ψυχολογικά βάρη του, καθαρίζει τους λογισμούς του, αναπαύεται στην αγάπη του Χριστού και με την εμπιστοσύνη του στη θεία πρόνοια, εξουδετερώνει το παθολογικό άγχος και τη λύπη.

Στο χέρι μας είναι αν θα απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο, και να γίνουμε άνθρωποι θεοφόροι, καλωσορίζοντας την καρδιακή ευτυχία που μόνο το Άγιο Πνεύμα φυτεύει στις ψυχές.

πηγή: https://ethnegersis.blogspot.com/