Μία ἀπὸ τὰς πλέον διαδεδομένας ἁμαρτίας, αἱ ὁποῖαι μολύνουν τὴν Πατρίδα μας, εἶνε καὶ ἡ βλασφημία. Βλασφημοῦν οἱ Ἕλληνες τὸν Δημιουργὸν τοῦ παντός, τὸν Σωτῆρα Χριστόν, τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τὸν τίμιον Σταυρόν, τὴν ἀμώμητον Πίστιν, τὰς ἱερὰς κανδήλας, τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τῆς Θρησκείας μας, μιᾶς Θρησκείας, ἡ ὁποία ὡς γλυκεῖα μήτηρ ἐγαλούχησεν, ἀνέθρεψεν, ἔσωσε τὸν Ἑλληνισμὸν χιλιάκις ἀπὸ τρομεροὺς κινδύνους. Χωρὶς τὴν Θρησκείαν τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ ὑπῆρχε σήμερον ἡ Ἑλλάς.
Ὁ Ἕλλην, στενῶς συνδεδεμένος μὲ τὴν Θρησκείαν τοῦ Χριστοῦ, ἐσέβετο τὴν Πίστιν του καὶ ἐθυσιάζετο ὑπὲρ τῆς Πίστεώς του. Οἱ περισσότεροι δὲ μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μέσα εἰς φρικτὰ μαρτύρια προσέφεραν τὴν ζωήν των πρὸς δόξαν τοῦ Ἐσταυρωμένου, κατήγοντο ἀπὸ τὰ εὐλογημένα χώματα τῆς Μακεδονίας, τῆς Μ. Ἀσίας, τῆς Θράκης, τοῦ Πόντου καὶ πάσης γῆς Ἑλλάδος.
Ὡς ἐνθυμοῦνται οἱ γεροντότεροι, εἰς τὰ μέρη αὐτὰ οὐδεμία βλασφημία ἠκούετο. Καὶ ἐὰν εὑρίσκετο κανεὶς νὰ βλασφημήσῃ τὰ Θεῖα, προεκάλει ἀμέσως τὴν κοινὴν ἀγανάκτησιν. Ὅλοι τὸν ἀπεστρέφοντο, καὶ αὐτοὶ οἱ στενότεροι συγγενεῖς του. Ἐθεωρεῖτο ὡσὰν τὸ «ψωριασμένον» πρόβατον, τὸ ὁποῖον ὁ καλὸς ποιμὴν ἀπομονώνει, διὰ νὰ μὴ μεταδώσῃ τὴν ψώραν καὶ εἰς τα ἄλλα πρόβατα. Ὁ βλάσφημος, ὁ ἐπιμένων εὶς τὴν ἀπαίσιαν ἁμαρτίαν, ἀφωρίζετο καὶ ἐτιμωρεῖτο αὐστηρῶς.
Δυστυχῶς κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἡ βλασφημία κάμνει θραῦσιν εἰς τὰς πόλεις καὶ τὰ χωρία μας. Βλασφημοῦν ἄνδρες, γυναῖκες καὶ μικρὰ ἀκόμη παιδιά. Βλασφημοῦν εἰς τὰς οἰκίας, εἰς τὰ καφενεῖα, εἰς τοὺς δρόμους καὶ εἰς τὰς πλατεῖας μας. Βλασφημοῦν τὰς καθημερινάς, ἀλλὰ βλασφημοῦν καὶ κατʼ αὐτὴν ἀκόμη τὴν Κυριακὴν καὶ τὰς μεγάλας ἑορτάς. Ἀλλοίμονον - φρίξον, ἥλιε, στέναξον, γῆ! - καὶ κατʼ αὐτὴν τὴν Μ. Παρασκευήν, ὅτε ὁ Χριστός μας εὑρίσκεται ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ καὶ πάσχει καὶ ὑποφέρει τὰ φρικτά του Πάθη διὰ τὴν ἰδικήν μας σωτηρίαν καὶ ἀπολύτρωσιν, ὑπάρχουν στόματα τὰ ὁποία τὸν βλασφημοῦν. Τὸν ποτίζουν ὄξος καὶ χολήν. Αὐτοὶ εἶνε οἱ νεώτεροι σταυρωταί του, τρὶς χειρότεροι, ἀπείρως χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐσταύρωσαν μίαν φοράν.
Κύριε τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, παντοδύναμε Θεέ! Δύνασαι μὲ ἕνα μόνον νεῦμά σου νὰ κονιορτοποιήσῃς τὴν γῆν καὶ νὰ τιμωρήσῃς παραδειγματικῶς τοὺς βλασφημοῦντας τὸ πανάγιόν σου ὄνομα. Ἀλλʼ ὡς οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων μᾶς ἀνέχεσαι. Δὲν θέλεις τὸν θάνατόν μας. Ἀναμένεις ἐπὶ μῆνας καὶ ἔτη ἤδη τὴν μετάνοιάν μας καὶ τὴν πρὸς σὲ ἐπιστροφήν μας. Σὲ παρακαλοῦμεν, γενοῦ ἵλεως ἐπὶ ταῖς ἁμαρτῖαις ἡμῶν, καὶ ἰδίως ἐπὶ ταῖς φρικταῖς βλασφημίαις, τὰς ὁποίας χιλιάδες Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες Χριστιανοὶ ἐκστομίζουν καθημερινῶς.
Ἀλλʼ ἐναντίον τῆς βλασφημίας, τοῦ φρικτοῦ τούτου ἁμαρτήματος, τὸ ὁποῖον ἀτιμάζει τὴν Πατρίδα μας, πρέπει νʼ ἀντιδράσωμεν ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Δὲν ἐπιτρέπεται πλέον νʼ ἀκούωμεν ἀδιάφοροι τὸν βλάσφημον. Θὰ μεταχειρισθῶμεν ὅλα τὰ μέσα, διὰ νὰ πείσωμεν τὸν βλάσφημον περὶ τοῦ ποῖον ἀνυπολόγιστον κακὸν κάμνει εἰς τὸν ἑαυτόν του, εἰς τὴν οἰκογένειάν του, εἰς τὴν κοινωνίαν καὶ εἰς τὸ Ἔθνος μας. Καὶ ἐάν, παρʼ ὅλας τὰς συμβουλάς μας, παρʼ ὅλα τὰ ἤπια μέσα τὰ ὁποῖα θὰ μεταχειρισθῶμεν, ἴδωμεν ὅτι οὐδεμία διόρθωσις ἐπέρχεται, τότε ἐναντίον τῶν βλασφήμων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐννοοῦν νὰ κόψουν τὸ τρομερὸ ἐλάττωμα ἀλλʼ ἐξακολουθοῦν νὰ βλασφημοῦν δημοσίᾳ τὸν Κύριόν μας, ἐναντίον τῶν τοιούτων πεπωρωμένων ἀνθρωπομόρφων τεράτων, δηλοῦμεν, ὅτι θὰ λάβωμεν τὰ πλέον αὐστηρὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα θὰ κάμουν αὐτοὺς νὰ περιορίσουν τὴν γλῶσσά των καὶ νὰ μάθουν νὰ σέβωνται ὅ,τι σέβονται ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Διότι ἔχομεν ὑπʼ ὄψιν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶπεν ὁ μέγας πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· «Χέρι, ποὺ θὰ κτυπήσῃ βλάσφημον, θʼ ἁγιάσῃ».
Ἰδίως ἡ Πτολεμαΐς, ἡ πόλις ἡ ὁποία κατοικεῖται ἀπὸ τέκνα καὶ ἐγγονοὺς ἐνδόξων καὶ εὐσεβῶν προγόνων, οἱ ὁποῖοι ἤκουον τὴν λέξιν Θεὸς καὶ ἔκλαιον ἀπὸ ἱερὰν συγκίνησιν, πρέπει διʼ ὅλων τῶν χριστιανῶν καὶ νομίμων μέσων νὰ καταπολεμήσῃ τὴν φρικτὴν ἁμαρτίαν.
Παιδιά, νέοι καὶ νέαι, γυναῖκες καὶ ἄνδρες, ὅσοι καὶ ὅσαι δὲν θέλετε ἡ πόλις μας νὰ ἔχῃ τὸ τέλος τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας, ὅσοι πονεῖτε καὶ κλαίετε, διότι καθημερινῶς μέσα εἰς τὴν πόλιν μας ἀκούονται ἑκατοντάδες βλασφημιῶν, ἐμπρός, ἄς ἀγωνισθῶμεν! Ἄς ἀναλογισθῶμεν ὅτι ἡ βλασφημία εἶνε τόσο μεγάλη καὶ φρικτὴ ἁμαρτία, ὥστε σείει τὰ θεμέλια τῆς ἁγίας ἡμῶν Θρησκείας. Καὶ μία μόνον βλασφημία ἐὰν ἠκούετο εἰς τὴν πόλιν μας, θὰ ἔπρεπε νʼ ἀνησυχήσωμεν, νὰ νηστεύσωμεν καὶ νὰ κλαύσωμεν, διὰ νὰ μὴ ἔλθῃ ἐπάνω μας ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου.
Τὸ σύνθημά μας ἄς εἶνε˙ Κανεὶς βλάσφημος εἰς τὴν Πτολεμαΐδα! Ἡ Πτολεμαῒς μὲ τὴν εὐσέβειαν τῶν κατοίκων της ἄς γίνῃ λαμπρὸν παράδειγμα εἰς τὴν Δ. Μακεδονίαν καὶ εἰς ὁλόκληρον τὸν Ἑλληνισμόν.
Πρόξενος βλάβης
«Τοσαύτην πρόνοιαν καὶ ὁ Θεὸς ποιεῖται καὶ οἱ ἅγιοι τοῦ μὴ βλασφημεῖσθαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οὐχ ὡς τοῦ Θεοῦ δεομένου τῆς δόξης τῆς παρʼ ἡμῶν (ἀνενδεὴς γὰρ ἐστι καὶ τέλειος), ἀλλʼ ὡς πολλῆς ἀπὸ τοῦ πράγματος τοῖς ἀνθρώποις γινομένης τῆς βλάβης. Ὅταν γὰρ πρὸς αὐτοὺς ὠφελεῖ λοιπόν˙ εἰ δὲ ὁ Θεὸς διαβαλλόμενος οὐδὲν ὠφελεῖ, πολλῶ μᾶλλον ἡμεῖς».
(Ἐκ τοῦ λόγου τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου πρὸς τοὺς ἔχοντες παρθένους συνεισάκτους: Ε. Π. Migne 47, 507).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου