Αδελφέ μου. Άνθρωπε.
Αυτό είναι ένα κείμενο, διαφορετικό από όλα τα άλλα.
Θέλω να σου πω, να σου ζητήσω, να σου φωνάξω, με όση δύναμη έχω ψυχής, να μην σπάσεις.
Να μην τα παρατήσεις.
Άντεξε, Αδελφέ μου. Άντεξε.
Άντεξε και μην τους κάνεις το χατίρι.
Μας ξευτιλίζουν. Μας εμπαίζουν στα μάτια μας μπροστά. Την οποιαδήποτε αντίδρασή μας, την χρησιμοποιούν ως εκτόνωση, για να συνεχίσουν απρόσκοπτοι το έργο τους. Μας υποδουλώνουν. Υποθηκεύουν μέχρι και των παιδιών μας τα παιδιά. Μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι έστω και στο ψιθύρισμα των λέξεων Χριστός, Ελλάδα, Πατρίδα, Αξίες, Ιστορία, Αγώνες.
Άντεξε, αδελφέ μου.
Θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος. Μην απελπίζεσαι. Μην νομίζεις πως το νιώθεις εσύ μόνον. Χιλιάδες είναι, εκατομμύρια, άλλοι που το ίδιο νιώθουνε με σένα και με μένα. Δεν είναι πραγματικό αυτό που βλέπεις στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες και στις όποιες κατευθυνόμενες φυλλάδες. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν όλα να κυλούν αρμονικά. Τίποτα αρμονικό δεν είναι. Τίποτα δεν είναι ίδιο.
Άντεξε, αδελφέ μου.
Το νιώθουμε όλοι. Όχι μόνο εσύ. Βράζει ο κόσμος. Και ας μην το δείχνει. Και αυτός, όπως και εσύ κρατιέται. Μόνος δεν είσαι.
Άντεξε, αδελφέ μου. Δεν θα αργήσει ο καιρός, και ο χαλασμός αυτός θα σταματήσει. Μην τους αφήσεις να σε σπάσουν. Τότες είναι που θα έχουνε νικήσει.
Άντεξε, αδελφέ μου. Έχε πίστη στο Θεό. Και φύλαξέ την όσο πιο θερμά μπορείς. Αυτοί, δε θα προλάβουν.
Άντεξε, αδελφέ μου.
Η Ανάσταση ζυγώνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου