‘’…Ξέρεις τι βαρέθηκα;
Βαρέθηκα να χτίζω εκεί που άλλοι γκρεμίζουνε.
Βαρέθηκα να ξυπνάω και να βλέπω ότι όλα όσα προσπάθησα την προηγούμενη τη μέρα έχουν πια καταστραφεί.
Επίτηδες.
Επειδή κάποιος, απλά, δεν αντέχει την ομορφιά σε τούτον εδώ τον κόσμο.
Βαρέθηκα, να μην υπολογίζεται ο κόπος, ο χρόνος και η προσπάθεια που κάθε μέρα κάνω.
Δεν θέλω αναγνώριση. Ούτε μπράβο.
Να με αφήσουν ήσυχο να κάνω όπως πρέπει τη δουλειά μου θέλω…
Με τι κουράγια να συνεχίσω όταν αντικρίζω συνεχώς χαλάσματα, σε ό,τι προσπαθώ να χτίσω;’’
‘’Κάνε κουράγιο...’’, μου απάντησε. ‘’Και έχε στο νου σου, ότι και το παραμικρό το δάκρυ που θα χύσεις στη ζωή, δεν πρόκειται να πάει χαμένο...''
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου