Ὁμιλία Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὶς 24 Ἰανουαρίου, 2021 στὸ Ἱερόν Ἡσυχαστήριον τοῦ Ὁσίου Ἀββακοὺμ στὸ Φτερικούδι τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Ταμασσοῦ.
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2021
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021
Κάθε που…Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.
Κάθε που πέφτεις, να σκέφτεσαι τον Πέτρο. Και αυτός πρόδωσε. Και αυτός αρνήθηκε. Μετάνιωσε όμως και σου έδειξε τον δρόμο.
Κάθε που κατακρίνεις κάποιον να σκέφτεσαι την πόρνη. Έτοιμοι όλοι τους και τότε να τη λιθοβολήσουν. Εσύ; Για πες; Νιώθεις αναμάρτητος;
Κάθε που υπερηφανεύεσαι να σκέφτεσαι τον διάβολο. Η έπαρση, αυτομάτως την πτώση φέρνει.
Κάθε που πονάς τον Χριστό να σκέφτεσαι. Το σταυρό. Τα καρφιά. Τα μαστιγώματα. Δεν είσαι μόνος. Ποτέ δεν ήσουν…
Και όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, όταν όλα μοιάζουνε πως έχουνε τελειώσει, όταν φως δεν βλέπεις πουθενά, τότε να σκέφτεσαι την Μάνα μας.
Την Παναγιά.
Στα πιο βαθιά σκοτάδια της ζωής, την Παναγία από το φουστάνι…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2021
Δέν ἀποκλείεται ὁ καθένας ἀπό μᾶς, γιά νά σταθεῖ στήν πίστη, νά πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος νά ἀντισταθεῖ σέ ὅλο τόν ὑπόλοιπο κόσμο
Όσιος Σοφρώνιος του Έσσεξ
Όσο βαθειά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει. Δεν έχουμε δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις -ακόμη και επάνω στους εκβιαστές- στο Όνομα του Χριστού. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε την αδικία, ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη προς όλους, και το κάνουμε όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας.
Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη από όλες τις συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα.
Δεν μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε από τον σκοπό να παραμείνουμε στο φως των εντολών του Κυρίου. Αν γίνουμε μία από τις σκοτεινές δυνάμεις που πολεμούν για την επικράτηση επάνω στους αδελφούς, θα επισκιάσουμε το φως που έφερε στη γη ο Θεός. Αυτό ασφαλώς το έγκλημα είναι επιζήμιο για μας από κάθε άλλο. Ο κόσμος δεν χρειάζεται «πολιτική Εκκλησία». Ο υποβαθμισμένος χαρακτήρας της Εκκλησίας του Χριστού κατά τους τελευταίους αιώνες οδήγησε στην απομάκρυνση από αυτήν μεγάλου πλήθους πιστών. Μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την προσοχή μας στο πως θα μας συμπεριφερθούν οι σύγχρονοί μας.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε την πρόσκαιρη απομάκρυνση των ανθρώπων από την Εκκλησία. Το παράδειγμα του Χριστού, που εγκαταλείφθηκε εντελώς μόνος κατά την ημέρα του Γολγοθά Του, ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα ίχνη Του.
Δεν αποκλείεται ο καθένας από μας, για να σταθεί στην πίστη, να πρέπει να είναι έτοιμος να αντισταθεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας είναι αυτοί δισεκατομμύρια· ας μας θεωρούν μωρούς όλοι οι διανοούμενοι και οι αμαθείς. Η απάντησή μας θα είναι μία: «Όσο μικρός και ασήμαντος και αν είμαι, ωστόσο εν Χριστώ, εγώ είμαι σωστός και όχι εσείς που είστε μακριά από τον Χριστό».
Οι οικουμενικές κινήσεις δεν θα σώσουν την κατάσταση των πραγμάτων, εφόσον η ένωση των χριστιανών επιδιώκεται σε κατώτερο επίπεδο και απορρίπτεται η αναζήτηση του πληρώματος, που χαρακτηρίζεται ως «μαξιμαλισμός».
Απόσπασματα από το βιβλίο «Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής» – Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Σαχάρωφ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2011, σελ. 235-238
https://proskynitis.blogspot.com/2021/01/blog-post_72.html
Αποφράδα ημέρα για τον ελληνισμό η 25η Ιανουαρίου
Αποφράδα ημέρα η 25η Ιανουαρίου 2019, Υπερψηφίστηκε χωρίς πλειοψηφία αλλά στηριζόμενη σε δανεικά ρετάλια της πολιτικής, από μια κυβέρνηση κουρελού, το τέλος και η εκχώρηση της Μακεδονίας, κόντρα στη Βούληση του Ελληνικού λαού.
Η Ελλάδα παραδίδει την Ελληνική ταυτότητα, τη γλώσσα της, την Ιστορία της, τον πολιτισμό της στους Σκοπιανούς, σε ένα “έθνος” που δεν ήταν, δεν είναι αλλά και δεν θα γίνει ποτέ έθνος.
Υπερψηφίστηκε λοιπόν από 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, και από 8 βουλευτές διαφόρων «κομμάτων» τους: Θεοχαρόπουλο, Κουντουρά, Λυκούδη, Παπαχριστόπουλο, Παπακώστα, Μαυρωτά, Δανέλλη και Θεοδωράκη με τη συναυτουργία των υπόλοιπων 147 της Ελληνικής κατά τα άλλα Βουλής και του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος δε λύγισε στα χιλιάδες τηλεφωνήματα των απλών πολιτών που τον καλούσαν να παραιτηθεί για να σώσει την τιμή της Μακεδονίας.
Μικροί και λίγοι καθώς είναι θα ξεχαστούν!
Αποφράδα ημέρα και η 25η Ιανουαρίου 2021 θα έλεγε κανείς. Στην επέτειο των 200 χρόνων από την εθνική παλιγγενεσία, η Ελλάδα προσέρχεται σε διάλογο με τον προαιώνιο εχθρό, ταπεινωμένη και φοβική, χωρίς να ρίξει ούτε μια ντουφεκιά. Ένας διάλογος που παραπέμπει μάλλον σε συνθηκολόγηση και βαφτίστηκε για εσωτερική κατανάλωση ως "νέος γύρος διερευνητικών επαφών", ο οποίος θα λάβει χώρα στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου. Η ανακοίνωση που εξέδωσε το ελληνικό ΥΠΕΞ, ενδεικτική του τι μέλλει γενέσθαι.
Λυτή και άχαρη σαν αναγγελία θανάτου:
"Ο 61ος γύρος των
Διερευνητικών Επαφών θα λάβει χώρα στην Κωνσταντινούπολη, στις 25 Ιανουαρίου
2021."
Οι διερευνητικές, που σύμφωνα με τον κ. Σάββα Καλεντερίδη δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαδικασία κατοχύρωσης δια της πλαγίας των «τετελεσμένων», και ένα πλυντήριο, για να περάσει αλώβητη η Τουρκία από τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου, μια ιστορική ημερομηνία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, την οποία, δυστυχώς, η Ελλάδα θα υποστεί ήττα, αφού η Τουρκία θα πέσει στα μαλακά, αντί να της επιβληθούν κυρώσεις.
Η Ελλάδα είτε το θέλουμε είτε όχι, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο 1922 για το οποίο την ευθύνη φέρουν εξ ολοκλήρου οι πολιτικές μας ηγεσίες, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι. Ποιος σας έδωσε κύριοι το δικαίωμα να διαπραγματευτείτε έστω και ένα εκατοστό της πατρίδας μας;
Πόσοι ακόμα πολιτικοί θα ασελγήσουν στο σώμα της πατρίδας μας ;
Άραγε θα βρεθεί ένας πολιτικός να αγαπήσει αυτή τη χώρα;
Ο Κύριος και η Υπεραγία Θεοτόκος ας ελεήσει την πατρίδα μας!!!
Παραθέτουμε και τη συνέντευξη του κ. Ι. Μάζη στην εκπομπή «ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ» με θέμα τις διερευνητικές συνομιλίες προς ενημέρωση των αναγνωστών μας.
Πηγή:1.i-epikaira.blogspot.com
3.Εκπομπή : «Επί του πιεστηρίου» με τον Γιώργο Σιαδήμα στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra, στις 22- 1-2021. Η εκπομπή μεταδίδεται από Δευτέρα έως Παρασκευή από 18:55 έως 21:00.
Ιεροκλής – Ή, περί μάσκας στους ναούς, του Θεόφιλου Πουταχίδη Αναπληρωτή Καθηγητή Κτηνιατρικής ΑΠΘ
Ἀπαντήσεις εἰς τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς μασκοφορίας ἐντὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν, δίκην διαλόγου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Για πού το έβαλες Ιεροκλή φορώντας χειρουργική στοματορινική καλύπτρα;
ΙΕΡΟΚΛΗΣ: Σωκράτη! Μετά τον Θεοφύλακτο και τον Ερμόλαο, τώρα επισκέπτεσαι κι εμένα.
ΣΩΚ: Βλέπω τι περνάτε και συμπάσχω. Στις μέρες μου επέζησα αρκετών λοιμών. Κι ύστερα, τα προσωπεία μού θυμίζουν εκείνον τον κωμωδοποιό που με σατίριζε...
Πού τριγυρνάς;
ΙΕΡ: Κυριακή σήμερα· πήγα στη Θεία Λειτουργία.
ΣΩΚ: Άριστα! Φορούσες και την καλύπτρα μέσα στο ναό;
ΙΕΡ: Μα και βέβαια. Γιά στάσου, όμως... Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι εντός του ναού δεν μεταδίδεται ο ιός; Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη, αλλά κάτι τέτοια που λεν μερικοί δείχνουν «πως δεν σκεπτόμαστε θεολογικά, μα ούτε και λογικά, δηλαδή, ανθρώπινα».1
ΣΩΚ: Είσαι επιτηδευμένα ασαφής. Δεν καταλαβαίνω ποιους στολίζεις ως αθεολόγητους, παράλογους και απάνθρωπους. Αλλά, μά το σκύλο, πώς ζητάει κανείς συγγνώμη πριν από τέτοιους χαρακτηρισμούς;
Κάνε μου τη χάρη όμως και πες μου: Πιστεύεις ότι ο Χριστός κυριολεκτεί όταν λέει «ου γαρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών» (Ματθ. 18,20); Ή μήπως είναι τρόπος του λέγειν;
ΙΕΡ: Κυριολεκτεί.
ΣΩΚ: Άρα, ήταν παρών στην Ακολουθία που παρακολούθησες στο ναό;
ΙΕΡ: Ναι.
ΣΩΚ: Επίσης, όταν ο Χριστός λέει ότι η πρόνοια του Θεού περιλαμβάνει ακόμα και τις τρίχες της κεφαλής μας (Ματθ. 10,30) υπερβάλλει ή ακριβολογεί;
ΙΕΡ: Ακριβολογεί.
ΣΩΚ: Αλλά αν ο ναός είναι ο οίκος Του και Αυτός ο Δεσπότης, θα ήμουν άστοχος αν ισχυριζόμουν ότι όταν προσέρχεσαι στο ναό, εσύ είσαι ο καλεσμένος Του κι Αυτός ο οικοδεσπότης;
ΙΕΡ: Ορθά το λες.
ΣΩΚ: Πες μου, τι νομίζεις; Ένας αγαθός άνθρωπος που καλεί κάποιους στο σπίτι του και έχει τη δυνατότητα να τους προστατέψει από κινδύνους κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, όντας παρών ως υπεύθυνος οικοδεσπότης, θα τους προστατέψει ή όχι;
ΙΕΡ: Φυσικά.
ΣΩΚ: Αν λοιπόν το κάνει αυτό ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, δεν θα το κάνει ο Παντοδύναμος Θεός; Και μάλιστα όχι μόνο για τους Αγίους Του, αλλά και για τους αμαρτωλούς που κατεξοχήν προσκαλεί;2
ΙΕΡ: «Μην περιμένουμε»1 όμως, Σωκράτη, «να μας προφυλάξει ο Θεός εκεί που μπορούμε μόνοι μας να προφυλαχθούμε».1 «Ο Χριστός μας την πλάκα που ήταν στον τάφο του Λαζάρου, είπε να έλθουν οι άνθρωποι να την παραμερίσουν, γιατί μπορούσαν. Τι δεν μπορούσαν; Να αναστήσουν τον νεκρό. Σ᾽ αυτό επενέβη ο Χριστός, έκανε το θαύμα και ανέστησε τον Λάζαρο (Ιωάν. 11,38-39)».1
ΣΩΚ: Σωστά μιλάς. Μόνο που στην περίπτωσή μας η κύλιση του λίθου από τον τάφο του Λαζάρου αντιστοιχίζεται με τη διάθεση να εκκλησιαστούμε και τον πηγεμό μας στην εκκλησία. Με την είσοδό μας στο ναό βρισκόμαστε ήδη στη διαδικασία της Ανάστασης. Φορώντας τη μάσκα εντός του ναού, συσχηματιζόμαστε εκτός τόπου και χρόνου με τον νεκρό και σαβανωμένο και όχι με τον αναστημένο Λάζαρο.
ΙΕΡ: «Δηλαδή, όταν είμαι μέσα στο Ναό την ώρα που γίνεται ιερή Ακολουθία, είναι αμαρτία το να φορέσω μια ζακέτα για να προφυλαχτώ από το κρύο; Θα πω ότι μέσα στο ναό είναι ο Θεός και δεν πρόκειται να κρυώσω;».1 «Ό,τι λοιπόν είναι μία ζακέτα για προφύλαξη από το κρύο, το ίδιο ακριβώς είναι το να φορέσω μία μάσκα για την προφύλαξη από τον κορονοϊό».1
ΣΩΚ: Πολυεπίπεδα άστοχο το παράδειγμα... Ισχυρίζεσαι ότι το να αντιμετωπίσεις με ανθρώπινα μέσα μια άμεση σωματική δυσφορία, όπως το κρύο, μέσα στο ναό δεν είναι αμάρτημα;
ΙΕΡ: Σωστά.
ΣΩΚ: Και η ζέστη όμως προκαλεί δυσφορία. Είναι δόκιμο να πετάξει τ’ άμφια ο Ιερέας κι οι πιστοί να βγάλουν τα ρούχα τους μέσα στο ναό, επειδή ζεσταίνονται;
ΙΕΡ: Όχι.
ΣΩΚ: Από την άλλη, η μάσκα δεν θεραπεύει μια άμεση σωματική δυσφορία, όπως η ζακέτα... Σωστά; Μάλλον προλαμβάνει έναν δυνητικό κίνδυνο που δεν υφίσταται άμεσα.
ΙΕΡ: Μάλιστα.
ΣΩΚ: Σύμφωνα με τον θεόπνευστο Απόστολο Παύλο, η πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. 11,1). Άρα, η άρνηση της ζακέτας δεν δοκιμάζει την πίστη, αλλά μάλλον την υπομονή σ’ ένα κρύο που το βιώνει κάποιος στο παρόν. Ανάλογα με την προαίρεση και τους λογισμούς του, θα μπορούσε ίσως να σχετιστεί με την ασκητική κακοπάθεια και το μαρτυρικό φρόνημα∙ όχι, όμως, με την πίστη – τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο. Η χρήση της μάσκας, ωστόσο, εγείρει ξεκάθαρα ζήτημα πίστεως.
ΙΕΡ: Πράγματι...
ΣΩΚ: Δεν κρίνω αυτούς που εκκλησιάζονται με μάσκα. Συμβουλεύει ο Θείος Παύλος «συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει· σταθήσεται δε· δυνατός γαρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν» (Ρωμ. 14,4).
Είναι ακατανόητο, όμως, γιατί κάποιοι σπεύδουν να αιτιολογήσουν θεολογικά την πολιτικά ειλημμένη απόφαση της χρήσης μάσκας στους ναούς. Σκανδαλίζουν τους απλούς πιστούς και κλονίζουν την αθώα, άδολη και παιδική εμπιστοσύνη τους στον Ουράνιο Πατέρα – μέσα κι έξω απ’ το Ναό. Και την χρειάζεστε τέτοια πίστη, ότι έχετε μπροστά σας βουνά να κουνήσετε (Ματθ. 17,20)...
____
1. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, «Και στον Ναό Χριστιανέ μπορεί να κολλήσεις κορωναϊό», ιστότοπος «Ρομφαία», 28/8/2020.2. Του ίδιου, «Πώς το λέγουν με βεβαιότητα οι πολλοί, ότι στον Ναό δεν πρόκειται να μας συμβεί καμία ζημιά;», ιστότοπος «Ρομφαία», 4/9/2020.
Πηγή:http://www.pontos-news.gr/article/213924/ieroklis-i-peri-maskas-stoys-naoys
«Ἰησοῦ, υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με» Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ
Διδάγματα θαυμάσια καὶ βαθειὲς ἀλήθειες τῆς πίστης μας πηγάζουν ἀπὸ τὸ σύντομο Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί. Ἡ σημερινὴ περικοπὴ μᾶς μεταφέρει μπροστὰ σὲ μιὰ θριαμβευτικὴ σκηνὴ ἀπὸ τὴν ἐπὶ γῆς ζωὴ τοῦ Σωτῆρος μας: Ὁ Ἰησοῦς, περιερχόμενος πόλεις καὶ χωριὰ τῆς Παλαιστίνης, πλησιάζει στὴν Ἰεριχώ. Μαζί του, γύρω του,προπορευόμενοι καὶ ἀκολουθοῦντες, πλῆθος μαθητῶν καὶ θαυμαστῶν τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου.
Στὴν πύλη τῆς πόλης ἕνας ταλαίπωρος καὶ δυστυχὴς ἄνθρωπος, ἕνας τυφλός, στερημένος ἀπὸ τὸ πολυτιμώτατο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τὴν ὅραση, κάθεται χάμω μ᾿ ἀνοιχτὴ τὴν παλάμη ζητιανεύοντας, γιὰ νὰ παρηγορήσει τὴ φτώχεια καὶ πείνα του. Μά, ξάφνου, ἀκούει ἕνα ἀσυνήθιστο θόρυβο, μιὰ ἀπρόσμενη ὀχλαγωγία. «Τί συμβαίνει;», ρωτάει ξαφνιασμένος. «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται», ἀκούει νὰ τὸν πληροφοροῦν. Ἔρχεται ὁ μέγας Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ἔρχεται τὸ φῶς τῶν ἐσκοτισμένων. Κι ὁ τυφλὸς αὐτὸς ὁ εὐλογημένος, ποὺ ἀσφαλῶς εἶχε ἀκούσει γιὰ τὰ ἐξαίσια τέρατα καὶ σημεῖα, ποὺ ὁ Χριστός μας θαυματουργοῦσε, γεμάτος πίστη καὶ ἐλπίδα, ἀρχίζει νὰ φωνάζει: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με». Ἀλλά, ἀλίμονο, αὐτοὶ ποὺ προπορεύονταν τῆς συνοδίας τοῦ Χριστοῦ, ἀντὶ νὰ τὸν ἁρπάξουν ἀμέσως καὶ νὰ τὸν χειραγωγήσουν στὸν Ἅγιο Ἰατρό, ἀποδεικνύοντας πὼς δὲν κατανόησαν πράγματι τὸ ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς καὶ τί δίδασκε, ἀρχίζουν νὰ ἐπιτιμοῦν τὸν τυφλό, νὰ μὴν κάνει φασαρία καὶ νὰ ἐνοχλεῖ τάχα τὸν Κύριο καὶ τὴ συνοδία Του! Μὰ τοῦτος δὲν ὑποχωρεῖ, δὲν ὀλιγοπιστεῖ· βλέπει τὴν ἀπὸ ἐκεῖ διέλευση τοῦ Κυρίου ὡς πράγματι ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶπε: «Φῶς ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα», γιὰ νὰ ἀναβλέψουν οἱ τυφλοὶ στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Καὶ ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καὶ ὁ πόθος του ἐπιβραβεύονται! Τὸν ἀκούει ὁ Κύριος, ὁ παντογνώστης καὶ καρδιογνώστης, καὶ προστάζει νὰ τὸν ὁδηγήσουν μπροστά Του, ὅπου τὸν δοκιμάζει γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά: «Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω; Τί ζητᾶς ἀπὸ ἐμένα;», τὸν ἐρωτᾶ. Καὶ ὁ τυφλὸς στὸ σῶμα, μὰ φωτισμένος πιὰ στὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Φωτοδότου, δὲν ἀποκαλεῖ πλέον τὸν Χριστὸ υἱό, δηλαδὴ ἀπόγονο τοῦ Δαβὶδ κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, ἀλλὰ Κύριο: «Κύριε,» τοῦ κραυγάζει μὲ πόνο καὶ πίστη, «θέλω νὰ ἀναβλέψω, νὰ βρῶ τὸ φῶς τῶν ματιῶν μου, ἐκεῖνο ποὺ δώρησες στὰ λογικά σου πλάσματα, νὰ βλέπουν τὴν κτίση καὶ νὰ Σὲ δοξάζουν.» Κι ὁ βραβευτὴς τῆς Πίστης, ἀμέσως, μὲ τὸν παντοδύναμο λόγο Του, ποὺ ἔχει ἴση τὴ δύναμη μὲ τὴ θέληση, ἀναπλάθει τὴ φθαρμένη φύση καὶ προστάζει: «Ἀνάβλεψε, ἡ πίστη σου σ᾿ ἔχει σώσει». Καί, πράγματι, τὸν ἔσωσε ὄχι μόνο σωματικά, ἀπὸ τὴν τύφλωση, ἀλλὰ καὶ κυρίως πνευματικά. Καὶ ἀμέσως βρίσκει τὸ φῶς του ὁ τυφλός, καὶ βλέπει πρῶτο τὸν χορηγὸ τοῦ φωτός, «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον» στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας. Προσπίπτει μὲ δάκρυα χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης σ᾿ Αὐτὸν καὶ προστίθεται στὸ πλῆθος τῆς συνοδίας τοῦ ἐλεήμονος Χριστοῦ, δοξάζοντας μὲ μεγάλη φωνὴ τὸν φιλάνθρωπο Θεό. Καὶ ὅλος ὁ παρὼν λαός, βλέποντας τὸ μέγα τοῦτο θαυματούργημα, δόξασε τὸν Θεό, ποὺ ἀπέστειλε τὸν υἱό του Σωτῆρα καὶ λυτρωτὴ καὶ φωτισμὸ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.
Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς ΙΔ΄ Λουκᾶ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Τιμ. 1, 15-17
Ὑπόδειγμα
«...Πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων
πιστεύειν ἐπʼ αὐτῶ εἰς ζωὴν αἰώνιον»
(Α΄ Τιμ. 1, 16)
ΔΥΟ, ἀγαπητοί μου, δύο ἀντίθετα πράγματα παρατηροῦμε στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἄλλοτε τὸν ἀκοῦμε νὰ προβάλλῃ τὸν ἑαυτό του ὡς πρότυπο ἀρετῆς, ὑπόδειγμα ὕψους καὶ ἁγιότητος. Καὶ δὲν τὸ κάνει ἀπὸ κενοδοξία. Δὲν ὑπερβάλλει, ἀλλὰ εἶνε μέσα στὴν πραγματικότητα. Ἀφʼ ὅτου ἐσήμανε ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ γνωρίσῃ τὸ Χριστό, ἀπὸ τότε πλέον σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀκολούθησε μὲ ἀκρίβεια καὶ συνέπεια τὸ θέλημά του. Ἔδωσε τὸν ἑαυτό του ἐξ ὁλοκλήρου σʼ αὐτόν. Θυσίασε τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κοπίασε καὶ μόχθησε περισσότερο ἀπʼ ὅλους γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Πέταξε σὰν ἀετὸς σʼ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἵδρυσε τὶς περισσότερες ἐκκλησίες. Ἔγραψε μὲ τὸ θεόπνευστο κάλαμό του μεγάλο μέρος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἀπεδείχθη μέ λόγια καὶ μὲ ἔργα γνήσιος πνευματικὸς πατέρας τῶν χριστιανῶν. Πόσα παθήματα καὶ πόσες δοκιμασίες δὲν ὑπέστη χάριν τῆς Ἐκκλησίας! Πόσες φορὲς δὲν ὡδηγήθηκε μέχρι τὶς πύλες τοῦ θανάτου! Πολλὲς φορὲς σώθηκε ἀπὸ βέβαιο θάνατο μὲ ὑπερφυσικὴ ἐπέμβασι. Ἀξιώθηκε σπανίων καὶ μοναδικῶν χαρισμάτων. Ἔκανε θαύματα μεγάλα. Οὐράνιος ἄνθρωπος ὁ Παῦλος. Ποιός ἄλλος ἔφθασε νὰ ἁρπαγῆ στὸν παράδεισο, κʼ ἐκεῖ νὰ δῆ θεάματα καὶ νʼ ἀκούση «ῥήματα, ἅ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»; (Β΄ Κορ. 12, 4). Μπορεῖ λοιπόν, ὕστερα ἀπʼ ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀκροατάς του, μπορεῖ ὡς πρότυπο – μετὰ τὸ Χριστὸ ποὺ εἶναι πρῶτο καὶ ἀνυπέρβλητο πρότυπο – νὰ προβάλλῃ καὶ τὸν ἑαυτό του. Μπορεῖ νὰ λέῃ στοὺς χριστιανούς˙ «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ»˙ Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὲ μιμῆσθαι, ὅπως κʼ ἐγὼ μιμοῦμαι τὸ Χριστό (Α΄ Κορ. 11, 1˙ 4, 16).
Ἄλλοτε ὅμως, ὅπως ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ Ἀπόστολο, ὁμιλεῖ διαφορετικά. Δὲν κάνει λόγο γιὰ τὸ ὕψος ποὺ ἔφθασε. Γυρίζει πίσω καὶ θυμᾶται τὸ σκοτεινὸ παρελθόν. Κάνει λόγο γιὰ τὸ βάθος τῆς ἁμαρτίας, ὅπου βρέθηκε τότε, στὰ χρόνια τῆς ἀγνοίας του, προτοῦ ἔλθη ἡ εὐλογημένη στιγμὴ νὰ γνωρίσῃ τὸ Χριστό. Θὰ μποροῦσε ἀσφαλῶς αὐτὰ νὰ τʼ ἀποκρύψῃ, νὰ τὰ ἀποσιωπήσῃ, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι, αὐτὰ ἀνήκουν στὸ παρελθόν˙ πέρασε ὁ καιρός, τί ὠφελεῖ ἡ ἀνάμνησί τους;... Καὶ ὅμως ὁ μέγας Παῦλος δὲν κρύβει ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τὴν ἱστορία του. Ἐκθέτει τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν ταπεινώνει ὅλο καὶ περισσότερο. Τοὺς λέει, πόσο ἀνάξιος καὶ ἁμαρτωλὸς ὑπῆρξε˙ Ἐγὼ εἶμαι «ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων». Εἶμαι ἀνάξιος νὰ λέγωμαι ἀπόστολος, «διότι ἐδίωξα τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ». Ἐγὼ ὑπῆρξα «τὸ ἔκτρωμα» (Α΄ Κορ. 15, 8-9). Ἐγώ, λέει ἔπειτα, εἶμαι «ὁ τελευταῖος ἀπʼ ὅλους τοὺς χριστιανούς» (Ἐφ. 3, 8). Καὶ στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπευθυνόμενος στὸ μαθητή του Τιμόθεο, τὸν ἀκοῦμε νὰ λέῃ˙ «Ἐγὼ εἶμαι ὁ πιὸ μεγάλος ἁμαρτωλός» (Α΄ Τιμ. 1, 15).
- Ἀντιφάσκει λοιπὸν ὁ Παῦλος; θὰ πῆ κάποιος. Ἄλλα λέει ἐδῶ, κι ἄλλα ἐκεῖ; Πῶς ἄλλοτε ὑπερυψώνει τὸν ἑαυτό του, κι ἄλλοτε τὸν ταπεινώνει καὶ μάλιστα τόσο πολύ; Μὲ τὴν ὑπερβολική του δὲ αὐτὴ ταπείνωσι φαίνεται σὰν νὰ γκρεμίζῃ ὅ,τι προηγουμένως ἔκτισε. Μπορεῖ ποτὲ ἕνας πατέρας νὰ ἐμπνεύσῃ σεβασμὸ στὸ παιδί του δείχνοντας μπροστὰ στὰ μάτια του μιὰ τέτοια εἰκόνα; Μήπως εἶνε λάθος τοῦ Παύλου νὰ αὐτοεξευτελίζεται ἔτσι;...
Οὔτε ἀντιφάσκει , ἀγαπητοί μου, οὔτε λάθος κάνει ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος. Καὶ μεγάλος διώκτης καὶ ἁμαρτωλὸς ὑπῆρξε, ἀλλὰ καὶ μεγάλος κήρυκας καὶ ἅγιος ἔγινε. Καὶ τὰ δύο ἀληθεύουν. Ἑπομένως δὲν ἀντιφάσκει. Τὴν ἀλήθεια λέει. Καὶ δὲν εἶνε λάθος του, νὰ παρουσιάζῃ καὶσ τὶς δύο περιπτώσεις τὴν άληθινή του εἰκόνα, ὡς τὶς δύο ὄψεις ἑνὸς νομίσματος, ἐνώπιον ὅλων τῶν πνευματικῶν του τέκνων καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ὁμιλεῖ γιὰ τὸ ὕψος, ὅπου τὸν ἀνέβασε ὁ Θεός, δὲν τὸ κάνει ἀπὸ ὑπερηφάνεια˙ τὸ κάνει γιὰ νὰ δείξῃ τὸν πλοῦτο τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ – σὲ ποιόν; Σʼ αὐτὸ τὸν τόσο ἀνάξιο. Γνωρίζει δὲ καὶ τότε νὰ παραμένῃ ταπεινός. Ἀπόδειξις, ὅτι δὲν δυσκολεύεται καθόλου νὰ ἐξευτελίζῃ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν ἀποφεύγει νὰ ταπεινωθῆ ἐνώπιον πάντων. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις κάνει τὸν ἑαυτό του παράδειγμα. Μὲ ποιό σκοπό; Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος θέλει νὰ δοξάζεται ὁ Χριστός, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο θέλει νὰ σώζωνται ὅσοι τὸν ἀκοῦνε. Διότι ὅποιος ἀκούει τὴ μετάνοιά του, ἐνθαρρύνεται νὰ μετανοήσῃ κι αὐτός.
Γιὰ ἕνα πρᾶγμα ἐνδιαφέρεται ὁ ἀπόστολος˙ γιὰ τὴν τιμὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσωπική του τιμὴ λίγο τὸν ἐνδιαφέρει. Εὐχαρίστως τὴν θυσιάζει, ἄν πρόκειται μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ ὁδηγηθοῦν οἱ ἄλλοι στὴν ἐν Χριστῶ σωτηρία. Δὲν διστάζει, κατὰ τὴ λαϊκὴ ἔκφρασι, νὰ κάνῃ τὸν ἑαυτό του ρεζίλι. «Θέατρον ἐγενήθημεν τῶ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις», γράφει (Α΄ Κορ. 4, 9). Προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ ἄλλοι, δέχεται καὶ αὐτὸς νὰ γίνῃ ὄχι μόνο «θέαμα» ἀλλὰ καὶ «κατάδικος εἰς θάνατον»˙ δέχεται νὰ γίνῃ «ἔσχατος», νὰ θεωρηθῆ «μωρός», νὰ παρουσιασθῆ ὡς «ἀσθενής», νὰ ἐμφανισθῆ ὡς «ἄτιμος». Σκοπός του δὲν εἶνε νὰ περισώσῃ τὸ προσωπικό του γόητρο καὶ τὴν τιμὴ τοῦ ὀνόματός του, ἀλλὰ νὰ δοξάσῃ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὁδηγήσῃ ψυχὲς σʼ ἐκεῖνον. Μπροστὰ σʼ αὐτὸ τὸν ὑψηλὸ σκοπό, θυσιάζει τὰ πάντα. Ἀλλὰ καὶ καταδέχεται τὰ πάντα. Καταδέχεται νὰ γίνῃ ἀκόμη καὶ «δοῦλος», καταδέχεται νὰ ἐμφανισθῆ ἀκόμη καὶ «ὡς ἄνομος»˙ γίνεται «τοῖς πάσι τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσῃ» (Α΄ Κορ. 9, 19-22).
* * *
Πῶς θὰ σωθῆ ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος; Ἰδού τὸ μέγα πρόβλημα. Σὲ πολλὰ ἄλλα προβλήματα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐπιστήμης ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ παιδεύτηκε ἀρκετά, βρῆκε ἐπὶ τέλους λύσι μόνος του. Σʼ αὐτὸ, παρʼ ὅλες τὶς προσπάθειες, δὲν τὰ κατάφερε. Ἦταν τὸ δυσκολώτερο ἀπʼ ὅλα του τὰ προβλήματα, ἀλλὰ καὶ τὸ πιὸ ἀναγκαῖο καὶ ἐπιτακτικὸ νὰ λυθῆ. Χρειαζόταν λοιπὸν βοήθεια. Καὶ γιὰ νὰ λυθῆ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, ἦλθε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κάτω στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἔφερε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὴ σωτηρία, ἔδειξε στὸν κόσμο τὸν τρόπο καὶ τὴ μέθοδο λύσεως τοῦ προβλήματος. Πῶς λέγεται ἡ μέθοδος αὐτή; Εἶνε ἡ μέθοδος τοῦ σταυρού. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἔκανε τὴν ἀρχή˙ έκεῖνος εἶνε ὁ ἀρχηγὸς τῆς σωτηρίας. Καὶ οἱ πρώτοι ποὺ δοκίμασαν τὴ σωτηρία εἶνε οἱ μαθηταί του. Σʼ αὐτοὺς ἔγινε ἡ πρώτη ἐφαρμογὴ τὴς μεθόδου. Αὐτοὶ γεύθηκαν τὴ σωτηρία. Ἔτσι ἔμαθαν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας, γιὰ νὰ τὸν δείξουν καὶ στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.
Μεταξὺ τῶν πρώτων, στοὺς ὁποίους ἐφαρμόσθηκε μὲ ἐπιτυχία ἡ μέθοδος τοῦ σταυροῦ καὶ ὁ τρόπος τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας, εἶνε ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτὸς ἦταν μία ἀπὸ τὶς δυσκολώτερες περιπτώσεις. Ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους ἁμαρτωλούς. Ὁ ἴδιος χαρακτηρίζει τὸν ἑαυτό του, ὅπως ἀκούσαμε, ὡς τὸν πρῶτο καὶ μεγαλύτερο ἀπʼ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς. Ἀφοῦ λοιπὸν σʼ αὐτόν, στὴν δυσκολωτέρα περίπτωσι, ἡ μέθοδος ἐπέτυχε, πολὺ περισσότερο ἀποτελεσματικὴ θὰ εἶνε στὶς ἄλλες, τὶς εὐκολώτερες περιπτώσεις.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶνε ὑπόδειγμα σὲ ὅλα. Ὑπόδειγμα στὴ ζωὴ καὶ συμπεριφορά, ὑπόδειγμα στὰ λόγια καὶ στὴ διδασκαλία του. Εἶνε ὅμως ὑπόδειγμα καὶ στὴ μετάνοια. Ὅσο βρισκόταν στὴν ἄγνοια, πολεμοῦσε τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλʼ ὅταν γνώρισε τὸ Χριστό, τότε ἔδειξε τέτοια μετάνοια, ποὺ ἔμεινε ὑποδειγματικὴ γιὰ ὅσους θὰ πίετσυαν στὸ μέλλον. Οἱ χριστιανοί, ποὺ τὸν ἔβλεπαν στὴν ἀρχὴ νὰ τοὺς καταδιώκῃ, νὰ τοὺς συλλαμβάνῃ καὶ νὰ τοὺς φυλακίζῃ, θὰ ἔλεγαν˙ Πῶς τὸν ἀνέχεται ὁ θεός, πῶς τὸν ἀφήνει νὰ ἐγκληματῆ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας του;... Ἀλλʼ ἡ σκανδαλώδης ἐκείνη ἀνοχὴ καὶ μακροθυμία, ποὺ ἔδειξε ὁ Χριστὸς στὸν Παῦλο, εἶχε τὸ σκοπό της. Δὲν πῆγε εἰς μάτην. Ἔπειτα εἶδαν ὅλοι τὸ θαυμαστό της ἀποτέλεσμα.
«Γιʼ αὐτό», λέει σήμερα, «γιʼ αὐτὸ ἐλεήθηκα. Γιὰ νὰ εἶμαι ὁ πρῶτος ποὺ θὰ δείξῃ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν ἄπειρη μακροθυμία του, καὶ νὰ τὸ ἔχουν ὡς ὑπόδειγμα ὅσοι θὰ πιστεύουν κατόπιν σʼ αὐτὸν γιὰ νὰ βροῦν τὴν αἰώνιο ζωή» (Α΄ Τιμ. 1, 16). Ὁ Χριστὸς δέχθηκε καὶ τὸν διώκτη Παῦλο, καὶ τὸν ἔσωσε, καὶ τὸν ἔκανε κορυφαῖο ἀπόστολό του. Ἀφοῦ λοιπὸν σώθηκε ὁ μεγάλος ἁμαρτωλός, μποροῦν νὰ σωθοῦν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι, οἱ μικρότεροι ἁμαρτωλοί.
* * *
Τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο διδάσκονται, πῶς νὰ λύνουν προβλήματα καὶ ἀσκήσεις. Γιὰ νὰ βρίσκουν τὴ λύσι, χρησιμοποιοῦν τοὺς λεγομένους τύπους. Ὑπάρχουν τύποι στὰ μαθηματικά, τύποι στὴ φυσική, τύποι στὴ χημεία, τύποι... Τί θὰ πῆ τύπος; Τύπος εἶνε ἕνα ὑπόδειγμα, ἕνα πρότυπο λύσεως. Ὅποιος μαθητὴς γνωρίζει τοὺς τύπους, εὔκολα λύνει τὰ προβλήματα καὶ τὶς ἀσκήσεις. Μαθαίνει πρῶτα τοὺς τύπους, τοὺς ἀπομνημονεύει καλά. Κι ἀφοῦ τοὺς ἀποτυπώσῃ στὴ μνήμη του, τοὺς ἔχει ἔπειτα ὡς πρόχειρο βοήθημα, σὰν κλειδί, καὶ μπορεῖ εὔκολα νὰ τοὺς ἐφαρμόζῃ σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις. Ἔτσι λύνει κάθε πρόβλημα.
Ὅπως λοιπὸν μὲ τοὺς τύπους λύνονται στὸ σχολεῖο τὰ προβλήματα τῆς παιδείας, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ στὸ σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ λύνεται τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ κόσμου, τὸ πρόβλημα τῆς σωτηρίας. Ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ, ἔχει δώσει ὡρισμένους τύπους, μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζονται καὶ οἱ πιὸ δύσκολες περιπτώσεις. Ἐὰν κάποιος γνωρίζῃ αὐτοὺς τοὺς τύπους καὶ τοὺς ἐφαρμόζῃ, ἐὰν δηλαδὴ τοὺς ἀκολουθῆ καὶ τοὺς μιμῆται, βρίσκει τὴ σωτηρία ποὺ ποθεῖ. Τέτοιοι τύποι εἶνε π.χ. ἀπὸ τὴν παλαιὰ διαθήκη ὁ Δαυΐδ, ποὺ ὅταν μετανόησε εἶπε «Ἡμάρτηκα τῶ Κυρίῳ» (Β΄ Βασ. 12, 13). Ἀπὸ τὴν καινὴ διαθήκη εἶνε ὁ ἄσωτος υἱός, ποὺ εἶπε «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου» (Λουκ. 15, 21)˙ ὁ τελώνης, ποὺ εἶπε «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῶ» (Λουκ. 18, 14)˙ ἡ πόρνη γυναίκα, ποὺ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ˙ ὁ ληστής, ποὺ εἶπε τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῆ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23, 42)˙ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ποὺ μετανόησε γιὰ τὴν ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ καὶ «ἔκλαυσε πικρῶς» (Ματθ. 26, 75). Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε τύποι. Καὶ σήμερα εἴδαμε ἄλλον ἕνα σπουδαῖο τύπο. Εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ σκοτάδι ἔγινε φῶς, ἀπὸ διώκτης ἔγινε κῆρυξ, ἀπὸ λύκος ἔγινε πρόβατο, καὶ ὄχι μόνο πρόβατο ἀλλὰ καὶ ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας. Προβάλλει ἐμπρὸς στὰ μάτια μας «πρὸς ὑποτύπωσιν», ὡς ὑπόδειγμα, «τῶν μελλόντων πιστεύειν... εἰς ζωὴν αἰώνιον» (ἔ. ἀ).
Ἀγαπητοί μου,
Μάθατε τὸν τύπο; Ἐφαρμόστε τον. Πρῶτα ἐσεῖς οἱ ἴδιοι στὸν ἑαυτό σας, καὶ ἔπειτα στοὺς ἄλλους γύρω σας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ'', σελ. 344-352 (ἕκδοσις Γ΄ 2001).
Εθνική κατάθλιψη: Ναρκωτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά σαρώνουν την «κορονοϊόπληκτη» Ελληνική κοινωνία!
του Ελευθέριου Ανδρώνη
Ενώ η παγκόσμια υγειονομική υστερία εξακολουθεί να μαίνεται και ενώ παρακολουθούμε να εξελίσσεται ένα διεθνές μπραντεφέρ μεταξύ φαρμακευτικών κολοσσών που προσπαθούν να επικρατήσουν στην αγορά με εμβόλια που ακόμα διερευνώνται στο κατά πόσο είναι ασφαλή και αποτελεσματικά, οι δοκιμαζόμενοι λαοί που βρίσκονται σε παραζάλη εξαιτίας της εκτεταμένης αποσταθεροποίησης, φαντάζουν ολοένα και περισσότερο με κοινωνικές ωρολογιακές βόμβες οργής και συσσωρευμένης αγανάκτησης, πράγμα που εξηγεί τις πολιτικές (και πολιτειακές) ανωμαλίες που παρατηρούνται σε όλο και περισσότερες χώρες το τελευταίο διάστημα.
Στην Ελλάδα πάλι, έχουμε την ατυχία να βρισκόμαστε κάτω από ένα πολιτικό καθεστώς που επιβάλλει ίσως τις αυστηρότερες απαγορεύσεις στην Ευρώπη, έναν επικίνδυνο Πρωθυπουργό που ανυπομονεί να φέρει έναν καταστρεπτικό διχασμό στην Ελληνική κοινωνία (με την εφαρμογή του πιστοποιητικού εμβολιασμού), σπρώχνοντας την χώρα προς το μάτι μιας εμφυλιοπολεμικής καταιγίδας.
Και όλα αυτά εξελίσσονται στις πλάτες ενός τσακισμένου οικονομικά και ηθικά λαού, που βγήκε δια πυρός και σιδήρου από μια δεκαετία σκληρών μνημονίων, μόνο και μόνο για να παρουσιαστεί ένας υπερφίαλος Πρωθυπουργός, που με τις καταστροφικές επιλογές του, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς ένα νέο μνημόνιο σκληρότερο όλων, που θα αποτελέσει και την οικονομική ταφόπλακα των Ελλήνων.
Ήταν απολύτως προφανές πως τα εκτεταμένα lockdowns και η μονόπλευρη αντιμετώπιση της πανδημίας που ακολούθησε η κυβέρνηση, θα οδηγούσαν τους Έλληνες σε μαζική κατάθλιψη και μαρασμό, που με τη σειρά τους δύνανται να πυροδοτήσουν μια καταστροφική αλυσίδα σοβαρών ψυχοσωματικών επιπτώσεων.
Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι;
Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι;
«Όταν κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα, πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα.
Έτσι κάνουμε κι εμείς. Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό , δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα.
Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει όταν τα βλέπει αυτά.
Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι Μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.
Για αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς , διαπιστώνει την αδυναμία του , ταπεινώνεται και ελκύει την χάριν του Θεού.
Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ
Τα σύμβολα δεν είναι εθνικισμός, του Μανώλη Κοττάκη
ΕΧΩ σήμερα ἐνδιαφέροντα νέα γιά τήν ἀξιότιμη Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου
Νέα πού θά τῆς ἀρέσουν. Νέα ἀπό τήν φιλελεύθερη καί δημοκρατική Ἀμερική, ἡ ὁποία ὅρκισε χθές τόν τεσσαρακοστό ἕκτο Πρόεδρό της. Τά μάθατε τά νέα μήπως, κυρία Πρόεδρε; Πόσο σημαντικό εἶναι νά σεβόμαστε τά ἐθνικά σύμβολα, τήν σημαία, τήν παράδοση, τούς ἐκπροσώπους τῆς Θρησκείας, τήν ἱστορία, τόν ἐθνικό ὕμνο; Δέν φοβοῦνται οἱ φιλελεύθεροι Ἀμερικανοί μήπως τούς χαρακτηρίσουν «ἐθνικιστές», «ἐθνολαϊκιστές», «ἀκραίους», καί τά τοιαῦτα. Τήν ἀγαποῦν τήν πατρίδα τους. Ὅρκισαν τόν Πρόεδρό τους μέσα σέ ἕνα πέλαγος ἀπό χιλιάδες ἀνεμίζουσες ἀστερόεσσες οἱ ὁποῖες ἀντικατέστησαν «τούς πολῖτες». Κάθε σημαία ἐκπροσωποῦσε ἕναν πολίτη. Κάθε ἀστέρι ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας της. Οἱ Ἀμερικανοί ὅρκισαν ἐπίσης τόν Πρόεδρό τους χωρίς νά φοβηθοῦν μήπως τίποτε ἡμέτεροι κοσμοπολῖτες τῆς ἑλληνικῆς συμφορᾶς τούς ἀποκαλέσουν «Ἀμερική Ἀμερικανῶν Χριστιανῶν» κατά τό «Ἑλλάς Ἑλλήνων» πού διαρκῶς ἀναμηρυκάζουν οἱ κομπλεξικοί τῶν Ἀθηνῶν. Δίπλα στόν Πρόεδρο Μπάιντεν στέκονταν μεταξύ ἄλλων οἱ πάστορες καί ἡ Βίβλος. Καί ὅταν ἀντήχησε τό «God bless America» κανείς ἀνόητος δέν τόλμησε νά χαρακτηρίσει τίς ΗΠΑ «Ἰράν», κράτος θεοκρατικό καί οὐχί οὐδετερόθρηκο.
Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος ἐκκλησιάσθηκε στόν Καθολικό Ναό τοῦ Ἁγίου Ματθαίου πρίν ἀπό τήν ὁρκωμοσία. Καί τό ὡραιότερο, κυρία Πρόεδρε, ἰδού τό ὡραιότερο: Ἡ ἀναφορά Μπάιντεν στήν ψυχή τοῦ Ἔθνους, λέξη πού δέν ἀρέσει πολύ στήν Ἑλλάδα καί ἡ ἀνάκρουση τοῦ ἐθνικοῦ τους ὕμνου. Ὁ ὁποῖος ἀποδόθηκε μέ πλήρη σεβασμό καί στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ἀπό τήν Lady Gaga. Ὄχι ξέπνοα. Λοιπόν, κυρία Πρόεδρε, τά βλέπετε μήπως; Αὐτοί πού θαυμάζετε τά κάνουν. Γιατί ξέρουν ἄριστα ὅτι οἱ ἐθνικοί ὕμνοι, οἱ σημαῖες, ἡ Βίβλος, οἱ Θρησκεῖες, τά σύμβολα γενικώτερα δέν εἶναι ἐθνικισμός. Εἶναι πατριωτισμός.
Γνωρίζουν ἐπίσης ἄριστα καί κάτι ἄλλο: ὅτι ἡ πιστή τήρηση τοῦ πρωτοκόλλου ἑνός ἀρχηγοῦ κράτους δέν ἀποτελεῖ τυπολατρεία. Τό πρωτόκολλο ἐκπέμπει ἰσχύ, αἴγλη, δύναμη. Στέλνει μηνύματα στούς ἐχθρούς καί φίλους, διότι ναί, ὑπάρχουν ἐχθροί καί φίλοι, ὁ κόσμος δέν εἶναι ἀγγελικός. Ἐσεῖς βεβαίως μπορεῖτε νά συνεχίσετε καί νά κάνετε τά δικά σας. Οἱ ἀναφορές πού μοῦ ἔρχονται μέσα ἀπό τό Προεδρικό εἶναι διαρκεῖς. Τίς προάλλες δεχθήκατε πρέσβεις στήν αἴθουσα διαπιστευτηρίων μέ ἕνα μουσικό σύνολο ἀπό τρομπέτες οἱ ὁποῖες ἀπέδωσαν τόν ἐθνικό ὕμνο μέ ἕνα ντροπαλό sotto voce –ἄς ποῦμε καθ’ ὑπερβολήν. Λές καί τό μήνυμά μας εἶναι «σσσσσστ, ἡσυχία, δέν θέλουμε νά ἐνοχλοῦμε». Ἐνῶ οἱ Εὔζωνες ἀπεβλήθησαν ἀπό τήν κυρίως αἴθουσα καί τοποθετήθηκαν πέριξ αὐτῆς. Δέν γράψαμε τίποτε γιά νά μήν πεῖτε ὅτι δέν σᾶς συμπαθοῦμε –στήν Ἱσπανία τούς πρέσβεις τούς πᾶνε μέ ἅμαξα στόν Βασιλέα γιά νά ἐπιδώσουν τά διαπιστευτήρια– τό ἀναφέρουμε σήμερα λόγω Ἀμερικῆς. Προχθές, ἐπίσης, τήν ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ προστάτη Ἁγίου Γεωργίου τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς, ἀπό ὅσο ἔμαθα δέν εἴπατε λέξη γιά τήν σχέση Ἐκκλησίας – Πολιτείας ὅταν ἐπισκεφθήκατε τούς Εὔζωνες. Σκεφτεῖτε νά μήν ἑορτάζαμε καί τά διακόσια χρόνια ἀπό τήν ἀνεξαρτησία μας, κυρία Πρόεδρε, ἴσως καί νά μήν πηγαίνατε καί καθόλου. Μέ τά τσαρούχια, τήν φέρμελη καί τούς παπάδες θά ἀσχολούμαστε τώρα; Μπανάλ! Κοιτάξατε ὅμως, κυρία Σακελλαροπούλου, ξανά τίς εἰκόνες ἀπό τίς ΗΠΑ. Καί ἀναλογιστεῖτε: Ἐάν ὁ φιλελεύθερος Μπάιντεν ὁρκίζεται μέσα σέ ἕνα πέλαγος σημαιῶν τότε μπορεῖτε καί ἐσεῖς νά ἑορτάσετε δημοκρατία καί ἀνεξαρτησία διακοσίων ἐτῶν μέσα σέ ἕνα πέλαγος ἑλληνικῶν σημαιῶν. Ἀντί νά τίς ἐξαφανίζετε στίς γωνιές κάθε τρεῖς καί λίγο ἀπό τόν φόβο μή σᾶς ποῦν ἐθνικίστρια. Μιά ἰδέα καταθέτουμε βεβαίως, δέν ἔχουμε καί αὐταπάτες. Ἀλλά ἡ Δημοκρατία τέτοιο πολίτευμα εἶναι: Σχεδιασμένο γιά τήν πειθώ. Δέν θά ἐγκαταλείψουμε τήν προσπάθεια νά σᾶς πείσουμε.
Υ.Γ: Θετικό ὅτι κατά τήν χθεσινή ὁμιλία σας, σέ ἐκδήλωση τῆς πρεσβείας γιά τήν ὁρκωμοσία, κάνατε ἀναφορά στόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ. Ἔστω καί ἄν ἐπιλέξατε τόν στίχο «Γκαρδιακά χαροποιήθη καί τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ». Ἀρνητικό ὅμως ὅτι μέ τήν ἀπό κοινοῦ ἐμφάνισή σας μέ τόν κύριο Πάυατ ἐξισώσατε τό ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους μέ τόν βαθμό τοῦ πρέσβεως. Ἔλεος.
Πηγή: estianews
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)