Κάθε που πέφτεις, να σκέφτεσαι τον Πέτρο. Και αυτός πρόδωσε. Και αυτός αρνήθηκε. Μετάνιωσε όμως και σου έδειξε τον δρόμο.
Κάθε που κατακρίνεις κάποιον να σκέφτεσαι την πόρνη. Έτοιμοι όλοι τους και τότε να τη λιθοβολήσουν. Εσύ; Για πες; Νιώθεις αναμάρτητος;
Κάθε που υπερηφανεύεσαι να σκέφτεσαι τον διάβολο. Η έπαρση, αυτομάτως την πτώση φέρνει.
Κάθε που πονάς τον Χριστό να σκέφτεσαι. Το σταυρό. Τα καρφιά. Τα μαστιγώματα. Δεν είσαι μόνος. Ποτέ δεν ήσουν…
Και όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, όταν όλα μοιάζουνε πως έχουνε τελειώσει, όταν φως δεν βλέπεις πουθενά, τότε να σκέφτεσαι την Μάνα μας.
Την Παναγιά.
Στα πιο βαθιά σκοτάδια της ζωής, την Παναγία από το φουστάνι…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου