Μία εορτάσιμη ημέρα, ύστερα από τρεις μήνες εγκλεισμού του, έστειλε τον πατέρα Αρσένιο να κοινωνήσει λέγοντάς του:
-Πήγαινε εσύ. Εγώ δεν θα έρθω, διότι δεν μπορώ να σύρω τα πόδια μου. Θα μείνω εδώ και θα συνεχίσω την ευχή. Εσύ πήγαινε στην Εκκλησία.
Έτσι κάθισε στο κελάκι του λυπημένος, διότι δεν θα μπορούσε να κοινωνήσει. Έφυγε ο πατήρ Αρσένιος, ενώ αυτός έμεινε σκυμμένος στο σκοτεινό και μικρό κελάκι του κι έλεγε την ευχή έχοντας βάλει τον νου μέσα στην καρδιά του.
“Μου ήρθε τότε κάτι σαν παράπονο και είπα στον εαυτό μου: Ταλαίπωρε άνθρωπε, από τις αμαρτίες σου είσαι ανάξιος να κοινωνήσεις! Όλοι οι άλλοι πατέρες θα κοινωνήσουν των αχράντων Μυστηρίων, ενώ εσύ που είσαι άχρηστος, δεν θα κοινωνήσεις”.
Εκεί που καθόταν λοιπόν, κλαίγοντας και ελεεινολογώντας τον εαυτό του, ξαφνικά πλημμύρισε το κελάκι του από φως. Άνοιξε η στέγη του και κατέβηκε ένας νέος άνθρωπος με φτερά και στάθηκε μπροστά του. Ήταν Άγγελος Κυρίου.
“Ε, μόλις που μπορούσα να τον δω, με την όψη του ως αστραπή που ήταν.
Έβαλε μέσα στον κόρφο του το χέρι του και έβγαλε ένα όμορφο κουτάκι. Στρογγυλό, φωτεινό, όλο άπλετο φως ήταν. Το Φως του άλλου κόσμου… Τότε ο Άγγελος άνοιξε το κουτάκι με προσοχή και μου ένευσε να ετοιμαστώ και πήρε από μέσα μία μερίδα Άρτου με την λαβίδα.
Ευρισκόμενος υπό την επήρεια του πνευματικού αυτού φαινομένου και του μυστηρίου της Χάριτος της οπτασίας, αθέλητα και χωρίς να σκεφτώ, έκαμα αυτό που ο Θεός μου έλεγε να κάμω – διότι σε αυτές τις στιγμές ο άνθρωπος παύει να σκέφτεται και να αισθάνεται κατά το σύνηθες.
Άνοιξα το στόμα μου και με κοινώνησε λέγοντας: “Σώμα και Αίμα Χριστού μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού Ιωσήφ μοναχός”. Μετά μου χαμογέλασε σεμνά ο Άγγελος, έκλεισε το σκεύος και ανελήφθη δια της στέγης. Έπειτα έγινε πάλι σκότος εις το δωμάτιόν μου”.
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής
πηγή: https://simeiakairwn.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου